ตอนที่แล้วChapter 74 : อิทธิพล - ถกเถียง
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 76 : ทุ่งหิมะแดนเหนือ

Chapter 75 : สายโทรศัพท์ - ฟอรั่ม


“แล้วแต่นายแล้วกัน!”

นักศึกษาร่างกำยำกล่าวยด้วน้ำเสียงดูถูก เขายัดสเต๊กเนื้อคำโตเข้าปากและเริ่มเคี้ยวมันและหลังจากที่เคี้ยวไปได้หลายคำเขาก็กล่าวต่อ

“ฉันได้ยินมาว่าตราบใดที่ไม่ใช่คนแก่หรือเด็กก็อาจจะมีโอกาสถูกเจ้าสิ่งนั้นเลือก ทุกๆครั้งเมื่อพวกเขาเคลียร์ภารกิจเซอร์ไววัลได้พวกเขาก็จะได้รับรางวัล ไม่เพียงแต่รางวัลเหล่านี้จะช่วยให้เหล่าเซอร์ไวเวอร์ทรงพลังขึ้นเท่านั้นแต่ยังขายได้นับหมื่นนับแสน”

ชายนักศึกษาคนนี้ดูเหมือนจะค้นข้อมูลมาไม่น้อย จากนั้นเขาก็กล่าวต่อด้วยสีหน้าคาดหวัง

“ถ้าฉันถูกเจ้าระบบอะไรนั่นเลือกล่ะก็ ด้วยความสามารถของฉันฉันก็น่าจะทำได้ดีและหาเงินได้เป็นกอบเป็นกำ ในอนาคตก็ไม่จำเป็นต้องทำงานหนักอีก”

“ฉันว่านายผีเข้าแล้วแหละ พูดอย่างกับมันเป็นเรื่องจริง”

นักศึกษาใส่แว่นรู้สึกหมดคำจะพูดในทันที

โจวเฉินที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆเองก็กำลังกินสเต๊กอยู่เช่นกัน สีหน้าของเขายังคงสงบราบเรียบและโฟกัสอยู่แต่กับการกินเท่านั้นราวกับว่าเขาไม่ได้ยินบทสนทนาของอีกฝ่าย

หลังจากนั้นซักพักเมื่อโจวเฉินจัดการสเต๊กจนแล้วเสร็จและหันไปลุยกับตักล็อบเตอร์ต่อเขาก็พลันได้ยินนักศึกษาร่างกำยำกล่าวกับนักศึกษาใส่แว่นขึ้นมาอีกครั้ง

“เชี่ย! ระบบนั่นดูเหมือนจะเลือกฉันจริงๆและตอนนี้มันก็ให้ฉันเตรียมตัวรับบททดสอบแล้ว!”

นักศึกษาร่างกำยำกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำและเอ่ยกับนักศึกษาใส่แว่นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“หา?”

นักศึกษาใส่แว่นชะงักไป

“ฉันว่านายป่วยจริงๆแล้วแหละ ช่างมันเถอะเอาวเป็นว่าเดี๋ยวฉันจะพานายไปที่ห้องให้คำปรึกษาในมหาลัยหลังจากนี้แล้วกัน”

หลายวินาทีให้หลังนักศึกษาใส่แว่นที่กำลังกินผลไม้อยู่จู่ๆก็พลันได้กลิ่นเลือดโชยมาแตะจมูก เขาเงยหน้าขึ้นมองและเห็นว่าบนแขนของนักศึกษาร่างกำยำสหายของเขามีบาดแผลเป็นรอยตัดยาวหลายเซนติเมตรปรากฏขึ้นมา

“เกิดอะไรขึ้นกับนาย? ทำไมจู่ๆก็ได้รับบาดเจ็บแบบนี้?”

นักศึกษาใส่แว่นชะงักไปอีกครั้ง เขาจำได้ว่าเจ้าคนผู้นี้ยังไม่ได้ลุกออกจากที่นั่งหรือมีการเคลื่อนไหวอะไรเลย ทำไมจู่ๆถึงมีแผลโผล่มาบนแขนของเขาได้?

“ไม่เป็นไรหรอกก็แค่แผลเล็กๆที่โดนกับดักบาดเท่านั้นเอง”

ความตื่นเต้นดีใจของนักศึกษาร่างกำยำยังคงไม่ได้ลดน้อยถอยลงเลย

“ฉันมีข่าวดีจะมาบอกกับนาย ตอนนี้ฉันผ่านภารกิจทดสอบแล้วตั้งแต่นี้เป็นต้นไปนายเตรียมใช้ชีวิตอย่างสนุกสนานไปกับฉันได้เลย”

เขาดึงทิชชู่บนโต๊ะออกมาและเช็ดเลือดที่เปรอะอยู่บนแขน

“นี่เรื่องจริงดิ? ไม่ใช่ว่าเป็นมายากลอะไรเถือกๆนั้นนะ?”

น้ำเสียงของนักศึกษาใส่แว่นเปลี่ยนไปจากไม่เชื่อเป็นค่อนข้างเชื่อในระดับนึง เขามองไปที่บาดแผลบนแขนของสหายตนเองเพื่อยืนยันว่ามันไม่ใช่พร็อพหรืออะไรเถือกๆนั้น

“ฮี่ๆ นายจะขี้สงสัยเกินไปแล้ว ให้ฉันโชว์อะไรให้นายดูดีกว่า”

นักศึกษาร่างกำยำเหยียดแขนซ้ายออกมาและจากนั้นจู่ๆท่อนไม้สั้นๆก็พลันปรากฏขึ้นมาในมือของเขาประหนึ่งว่ามันถูกสร้างออกมาจากความว่างเปล่า

“เห็นไหมล่ะ? นี่มันเหมือนอะไรที่มายากลทำได้รึไง?”

เขากล่าวด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจขณะที่ใช้ท่อนไม้เคาะที่หัวของนักศึกษาใส่แว่นเบาๆ

“เชี่ย! สุดยอดเลยว่ะ!”

นักศึกษาใส่แว่นที่โดนท่อนไม้เคาะเข้าที่หัวไม่ได้รู้สึกโกรธแต่กลับอุทานออกมาอย่างประหลาดใจแทน

“ฮี่ๆทีนี้นายก็รู้ถึงความสุดยอดของฉันแล้วใช่ไหมล่ะ อยู่กับฉันแบบนี้เดี๋ยวความร่ำรวยก็จะตามมา”

นักศึกษาร่างกำยำดูเหมือนจะพอใจในความประหลาดใจของสหายยิ่งนัก สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มอิ่มเอิบใจ

แต่ทันใดนั้นเองโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น เขาหยิบมันออกมาและขมวดคิ้วทันทีเมื่อเห็นเบอร์ที่ไม่รู้จักโชว์อยู่บนหน้าจอ

“สวัสดี!”

เขารับสายและเอ่ยขึ้น

ไม่นานนักสีหน้าและน้ำเสียงของเขาก็เริ่มแผ่วเบาลง นานๆครั้งเขาก็จะกล่าวคำอย่าง ‘เข้าใจแล้วครับ’ ‘ผมจะระวัง’ และ ‘ผมจะไปทันที’ ออกมาบ้าง

สายโทรศัพท์นี้ไม่ถึงครึ่งนาทีเท่านั้น สีหน้าที่จืดเจื่อนลงของเขาก็พลันกลับกลายเป็นความตื่นเต้นพร้อมกับกล่าวกับนักศึกษาใส่แว่นผู้เป็นสหายซึ่งกำลังจับจ้องมองมาที่เขาด้วยสายตาสงสัย

“มีข่าวดีอีกอย่างนึง ตอนนี้ฉันถูกทางประเทศรับเลือกแล้ว เมื่อไหร่ที่ฉันกลับไปที่มหาลัยฉันก็จะจบการศึกษาในทันที! ในอนาคตฉันจะได้กลายเป็นหนึ่งในเหล่าหัวกระทิชั้นแนวหน้า!”

“โอ้!”

สหายใส่แว่นที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับเขาตกตะลึงจนตัวแข็งไปแล้ว เขาไม่รู้แล้วว่าเขาควรจะแสดงสีหน้ายังไงดี

โจวเฉินกินอาหารทั้งหมดจนแล้วเสร็จ เขาลุกขึ้นก่อนจะตรงไปยังที่ตักอาหารอีกครั้ง เมื่อเขากลับมาหลังจากที่ตักอาหารมาจนเต็มจานเขาก็พบว่านักศึกษาทั้งสองคนนั้นได้จากไปแล้ว บนโต๊ะของพวกเขายังคงมีของเหลืออยู่เลยราวกับว่าพวกเขาได้รับสายฉุกเฉินจากที่ใดซักที่

“แค่ไม่กี่นาทีทางองค์กรก็เจอตัวเขาแล้ว ดูเหมือนอิทธิพลขององค์กรจะทรงพลังขึ้นไม่น้อย เราคงต้องพยายามทำตัวเงียบๆเข้าไว้”

โจวเฉินคิดขณะที่ปากกำลังเคี้ยวอาหาร

ครึ่งชั่วโมงให้หลังโจวเฉินก็เดินออกมาจากร้านบุฟเฟต์และเดินเรียบแม่น้ำเพื่อกลับไปยังห้องเช่าของเขา

เขาเปิดฟอรั่มในระบบขึ้นมาและเริ่มตรวจสอบข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับองค์กรเซอร์ไวเวอร์ประจำจักรวรรดิมังกร

[ทางองค์กรของเราดูแลเซอร์ไวเวอร์เป็นอย่างดีทั้งเรื่องอาหาร ที่พัก การรักษา ค่าใช้จ่ายรายวันก็มีให้ถึง1,000 นอกจากนี้พวกนายจะยังได้รับอุปกรณ์รุ่นล่าสุดและได้เรียนรู้จากประสบการณ์ตรงของเหล่าเซอร์ไวเวอร์รุ่นเก่าอีกด้วย พวกเราขอต้อนรับเซอร์ไวเวอร์ทุกคนที่เข้าร่วมกับพวกเรา! ไม่ว่าพวกนายจะเป็นมือใหม่หรือรุ่นเก๋าก็สามารถติดต่อเรามาได้ที่นี่เลย!]

[มีแค่คนโง่เท่านั้นแหละที่จะเข้าร่วมกับองค์กรห่านั่น ถูกตรวจสอบตลอดทั้งวันนี่มันดีรึไง? ไปเข้าร่วมกับทีมเซอร์ไวเวอร์ของพวกบริษัทยักษ์ใหญ่ในต่างประเภทยังดีกว่า สวัสดิการแบบนั้นต่างหากที่เรียกว่าสวัสดิการที่ดีจริงๆ! เมื่อไหร่ที่พวกนายได้รับเลือกพวกนายจะได้ทั้งสาวสวย รถหรูๆและคฤหาสน์หลังงาม! พวกนายจะก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุดของชีวิตในพริบตา!]

[องค์กรประจำจักรวรรดิมังกรของพวกเรายอดเยี่ยมมากจริงๆ! นายจะได้กินอาหารและเครื่องดื่มดีๆและที่อยู่อาศัยเองก็ยอดเยี่ยมเหมือนกัน! มันทั้งปลอดภัยและดีเยี่ยมที่สุดในโลกแล้ว! ฉันขอแนะนำให้ทุกคนเข้าร่วมจริงๆ! ฉันรักองค์กรสุดๆ!]

[ฉันเองก็เป็นคนหนึ่งที่อยู่ในองค์กรและขอตอบทุกๆคนที่ไม่รู้ องค์กรไม่ง่ายที่จะเข้าร่วม เซอร์ไวเวอร์ทั่วๆไปเป็นได้แค่สมาชิกภายนอกขององค์กรเท่านั้น โดยปกติแล้วมีเพียงมือฉมังระดับทองแดงขั้นกลางขึ้นไปเท่านั้นถึงจะได้มีตำแหน่งสำคัญๆภายในองค์กร หลังจากนั้นพวกเขาก็จะได้รับมอบหมายภารกิจลับหลายๆอย่างซึ่งไม่ง่ายเลย]

[ฉันสัมผัสได้ว่ามีสปายต่างชาติหลายคนที่พยายามจะลดความน่าเชื่อถือขององค์กรลง พวกนั้นไม่ได้เข้าใจถึงตัวองค์กรเลยด้วยซ้ำ บรรยากาศภายในองค์กรภายใต้การจัดการของผู้อำนวยการหลี่นั้นดีมาก ทุกๆคนต่างก็มีความสุขและกลมเกลียวกัน พวกเขาต่างก็แชร์ประสบการณ์ในการทำภารกิจเซอร์ไววัลเพื่อยกระดับและพัฒนาไปด้วยกัน นอกจากนี้ยังไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับปัญหาชีวิตใดๆเลยแถมยังไม่มีเรื่องไร้สาระอย่างที่พวกนายพ่นกันออกมาอีกด้วย!]

[ฉันขอแนะนำทุกคนให้เข้าร่วมกับคลับเซอร์ไววัลที่ถูกตั้งขึ้นอย่างเป็นทางการโดยจักรวรรดิเหยี่ยวดีกว่าโดยเฉพาะคนที่ไปถึงระดับทองแดงขั้นกลางแล้ว พวกนายจะได้รับผลประโยชน์ดีที่สุดในทันทีที่เข้าร่วม ไม่ว่าจะเป็นสาวคอเคเชี่ยน สาวเอเชีย สาวผิวดำพวกนายสามารถเลือกได้ตามใจ! จะเลือกทั้งหมดเลยก็ได้ถ้าต้องการ!

[ตอบโพสต์ข้างบน – ฉันอยากได้สาวคอเคเชี่ยนสิบคน! ฉันอยากได้พวกสาวๆผมทองตาสีฟ้ามานานแล้ว!]

[ทำไมเลือกได้แค่ผู้หญิงไม่ใช่ผู้ชายล่ะ? นี่นายกำลังดูถูกเซอร์ไวเวอร์ที่เป็นผู้หญิงอย่างพวกเราอยู่รึไง? ทำไมผู้หญิงอย่างพวกเราถึงไม่ได้รับการมองอย่างเท่าเทียมกันห๊ะ? ฉันโกรธแล้วนะ!]

...

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด