บทที่ 5: กำจัดหนู (หนอนบ่อนไส้) !
บทที่ 5: กำจัดหนู (หนอนบ่อนไส้) !
“ห้ามมองนะ!”
เยนหยิงตะโกนทิ้งปืนลูกซองในมือของเธอ และกอดตัวเองเอาไว้
กู้เซีย ที่ค่อย ๆ ลงจากรถของเขา พยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่หัวเราะออกมาดัง ๆ
"ยะ อย่ากังวลไป คุณตำรวจ ข้าไม่มองหรอกน่า..."
เยนหยิงที่เห็นกู้เซียกลั้นหัวเราะทำให้เส้นเลือดปรากฏขึ้นที่หน้าผากของเธอมากกว่าเก่า
“ไอ้สารเลว! อย่าอยู่เลย!”
*เสียงสั่น!*
ทันใดนั้นโทรศัพท์ในกระเป๋าของกู้เซียก็สั่นขึ้น เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาและมองลงไปที่หน้าจอโดยไม่สนใจนางเอกแม้แต่น้อย
รอยยิ้มเล็กๆ ผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลา
ทันใดนั้นก็มีเสียงดังก้องไปทั่วท้องฟ้า...
*ผับ ผับ ผับ ผับ*
ทั้งกู้เซียและเยนหยิงเงยหน้าขึ้นมองเฮลิคอปเตอร์ที่บินอยู่ด้านบนทันทีที่ได้ยินเสียง
กู้เซียแสดงรอยยิ้มที่สดใส และรีบกลับเข้าไปในรถของเขา
ก่อนขับรถออกไป เขามองไปที่เยนหยิงซึ่งยังคงกอดตัวเองแน่น
"โอ้ คุณตำรวจ คุณน่าจะย้ายยานลาดตระเวนของไปจอดให้เป็นที่นะ!"
"?"
เยนหยิง รู้สึกสับสนกับคำพูดของเขาจนกระทั่งเธอเห็นตะขอเกี่ยวหย่อนลงมาจากเฮลิคอปเตอร์และเกาะเข้ากับหลังคายานลาดตระเวนของเธอ
ก่อนที่เธอจะทันได้ตอบสนอง เธอจ้องมองไปที่ยานลาดตระเวนของเธอที่ถูกยกขึ้นจากถนนขึ้นไปบนท้องฟ้า
"ไอ้สารเลว! นั่นยานลาดตระเวนลำเดียวของข้านะ!"
เยนหยิงตะโกนขณะที่เธอเฝ้าดูบุลกาติของกู้เซีย ห่างออกไปเรื่อยๆ
.
.
.
[โฮสต์... ท่านโง่จริงๆ]
'ยังไง? ข้าคิดว่าเธอสมควรโดนแล้ว! อย่าลืมว่าเธอเคยตบหน้าข้ามาหลายพันครั้งในชาติก่อน!'
[คุณพูดถูก...]
'ใช่ไหมล่ะ!'
[แต่... คุณก็ไม่ควรทำเช่นนั้นกับตำรวจไม่ใช่หรือ?]
'โอ้ ไม่ต้องกังวลเรื่องนั้น เยนหยิงยโสเกินกว่าจะบอกว่ายานลาดตระเวนของเธอถูกขโมยด้วยเฮลิคอปเตอร์'
[ข้าเข้าใจแล้ว... เธอยโสเช่นเดียวกับนางเอกทุกคน]
'เชื่อข้าเถอะ ข้ารู้ว่า... วีรสตรีเหล่านี้ล้วนมีทิฐิที่น่ากลัว'
'โอ้ ดูเหมือนว่าข้ามาถึงแล้ว!'
กู้เซียเข้าไปในลานจอดรถขนาดใหญ่ ซึ่งเป็นที่จอดส่วนตัวของเขา
เขาลงจากรถจากนั้นรถก็ล็อคเองอัตโนมัติ จากนั้นเขาก็จ้องมองไปที่อาคารกระจกสูงเสียดฟ้า
ทันใดนั้นเขาได้หรี่ตาลง พร้อมจ้องมองไปที่นั่นด้วยสายตาเฉียบคม และบรรยากาศรอบตัวเขาก็หนาวเย็นขึ้นมาทันใด
"ได้เวลาจัดการกับหนูแล้ว" เขาพูดพลางเดินไปยังทางเข้า
เมื่อเดินเข้าไป เขาก็ได้รับการต้อนรับทันทีจากผู้หญิงหน้าตาดีที่สวมสูทมืออาชีพสีขาว ผมสั้นสีชมพูตกลงมาที่คอสีขาวราวหิมะของเธอ
เธอคือพนักงานต้อนรับส่วนหน้า
"ทะ ท่านปะ-ประธาน!? อะไรทำให้ท่านมาถึงที่นี่?"
กู้เซีย ชำเลืองมองที่เธอแล้วจ้องมอง
"กลับไปทำงาน."
ผู้หญิงคนนั้นรีบโค้งคำนับหัวเกือบถึงเข่า และตะเกียกตะกายไปด้านหลังโต๊ะด้วยความกลัว
กู้เซียเดินไปที่ลิฟต์และเดินเข้าไปโดยไม่สนใจสายตานับร้อย
เขากดชั้น 12 และลิฟต์ก็เริ่มขยับขึ้น
เมื่อมาถึงชั้น 12 เขาออกจากลิฟต์และเดินไปตามโถงทางเดินหรูหราซึ่งเต็มไปด้วยสิ่งของประดับราคาแพง
ไม่นานนักเขาก็มาถึงห้องทำงานส่วนตัวของเขา
ขณะที่เขาผลักประตูสองบาน เขาก็เดินไปหลังโต๊ะทำงานและนั่งลงบนเก้าอี้บุนวมสีดำตัวใหญ่แสนสบาย
จากนั้นเขาก็กดปุ่มสีแดงเล็กๆ และเริ่มพูดใส่ไมค์เล็กๆ
“ข้าต้องการให้กรรมการทุกคนมารายงานตัวที่ห้องทำงานส่วนตัวของข้าเดี๋ยวนี้ ใครไม่มา ข้าไล่ออก”
ผ่านไปไม่ถึง 5 นาทีกรรมการ 8 คนก็วิ่งผ่านประตูทั้งสองบาน
พวกเขาทั้งหมดเป็นชายสูงอายุในวัย 40 ปีซึ่งสวมชุดสูทแบบมืออาชีพ
แต่ละคนเหงื่อออกและหอบอย่างหนัก
พวกเขาทั้งหมดต้องวิ่งขึ้นบันไดหลายชั้นเพราะลิฟต์เต็ม
หนึ่งนาทีผ่านไป กรรมการทั้ง 8 คนก็ยืดตัวตรงและมองไปที่ประธานที่รอให้เขาพูด
กู้เซียกวาดสายตาไปทั่ว มองพวกเขาทุกคนและหยุดที่คนๆหนึ่ง...
สายตาของเขาจับจ้องไปที่ผู้อำนวยการฝ่ายการเงิน
"โจชิ... เจ้าทำงานที่นี่มานานแค่ไหนแล้ว?"
โจชิก้าวมาข้างหน้าและก้มศีรษะเล็กน้อยก่อนที่จะตอบ
" 18 ปี ครับท่านประธาน!"
กู้เซียพยักหน้า
“ดี แล้วทำไมเจ้าถึงทำให้งบการเงินของเรารั่วไหล ชูหลิงทราบเรื่องงบการเงินของเราได้ยังไง?!”
รูม่านตาของโจชิหดลง ร่างกายของเขาสั่นเล็กน้อยและเขาเริ่มเหงื่อออก
เขายังก้าวถอยหลังไปสองสามฟุตโดยไม่รู้ตัว
กรรมการคนอื่นๆ ที่ได้ยินเรื่องนี้ต่างก็ตกใจอย่างมาก
เป็นไปไม่ได้เลยที่ โจชิ จะทรยศต่อบริษัท!
เพราะในตอนที่ชีวิตเขาตกต่ำถึงจุดต่ำสุด ก็ได้เวิลด์เอ็นเตอร์เทน-เม้นท์รับเขาเข้ามาทำงานทำให้ชีวิตของเขาดีขึ้น
กู้เซียแสดงท่าทางน่ากลัว ซึ่งเป็นความเย็นชาอย่างแท้จริง
เขาล้วงมือเข้าไปในลิ้นชักใต้โต๊ะ และหยิบปืนลูกโม่ออกมาแล้ววางไว้บนโต๊ะ
"โจชิ เจ้าจะยิงหัวตัวเอง ... หรือจะให้ข้าฆ่าล้างโคตรเจ้า!"
กู้เซียกระแทกกำปั้นของเขาลงบนโต๊ะทำให้ทำเอาโต๊ะสั่นจนเกือบจะพังลง
หลายพันครั้งที่เขาต้องทนดูไอ้อ้วนนี่ค่อยๆ สาวไส้บริษัท! หลายพันครั้ง!
ตอนนี้เขาเลิกเป็นตัวร้ายแล้ว ตอนนี้เขาสามารถเปิดโปงคนทรยศได้แล้ว!
โจชิส่ายหัวช้าๆ จากซ้ายไปขวา เขาปฏิเสธความจริงที่อยู่ตรงหน้า
แต่แล้วมันก็หยุดลง เมื่อสายตาของเขาเหลือบไปเห็นท่าทางอันน่าหวาดกลัวของกู้เซีย เขารู้ทันทีว่านั่นแย่แล้ว
เขาถูกบังคับให้ตัดสินใจฆ่าตัวตายหรือทุกคนในครอบครัวของเขาต้องมาตาย...
เขาตบหน้าตัวเองอย่างแรงและทิ้งร่างของเขาไปที่พรมและกระแทกหัวของเขาลงกับพื้นในขณะที่เขาเผชิญหน้ากับกู้เซีย
"ดะ-ได้โปรดยกโทษให้ข้าด้วย! ข้าไม่อยากทำ! ข้าสาบาน! ได้โปรดไว้ชีวิตข้าด้วย!"
กู้เซียไม่หวั่นไหวต่อคำขอร้องของเขา...
*ถอนหายใจ*
เขากลับถอนหายใจเฮือกใหญ่และกดปุ่มสีแดงเล็กๆ บนโต๊ะทำงานของเขา
"ข้าต้องการภรรยาของโจชิ มาที่นี่ภายในหนึ่งชั่วโมง ข้าพูดชัดไหม"
"!?"
ทุกคนในห้องสับสนเมื่อได้ยินประธานพูดใส่ไมค์
แต่เมื่อพวกเขาได้ยินว่าเขาให้ภรรยาของโจชิมาที่นี่...
ทุกคนรู้ดีว่าจะเกิดอะไรขึ้น...
โดยเฉพาะโจชิที่ใบหน้าซีดเผือด
เขาเงยหน้าขึ้นมองด้วยน้ำตาที่คลอเบ้า และเริ่มอ้อนวอน...
“ยะ-อย่าเลยเธอ! เธอคือชีวิตของข้า! ข้ารู้จักเธอตั้งแต่ยังเด็ก! อย่ายุ่งกับเธอ ข้าขอร้อง!”
กู้เซียไม่สนใจเขาและหลับตา
เมื่อเห็นว่าตอนนี้เขาถูกเพิกเฉย โจชิเริ่มตื่นตระหนก
"ข้าขอร้องล่ะ! ข้าจะฆ่าตัวตาย! ได้โปรดอย่าแตะต้องเธอ!"
กู้เซีย ลืมตาขึ้นและยิ้มอย่างชั่วร้ายและมองไปที่โจชิ
เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินไปรอบ ๆ โต๊ะทำงาน และก้มลงไปที่หูของ โจชิ แล้วกระซิบว่า...
"ข้าให้ทางเลือกเจ้าไปแล้ว... แต่เจ้าลังเล ดังนั้นตอนนี้ข้าจะทำให้ชีวิตเจ้าเหมือนตกนรก ข้าหวังว่าภรรยาของเจ้าจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ ไม่เช่นนั้น มันคงจะน่าเบื่อเกินไป"
น้ำตาของ โจชิ ค่อยๆ ไหลลงมาตามแก้มอ้วนของเขาขณะที่เขาฟัง
เมื่อเห็น โจชิอยู่ในสภาพเศร้าและไร้ความหวัง กู้เซียก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาดัง ๆ ซึ่งทำให้กรรมการทุกคนที่มาร่วมงานสั่นด้วยความกลัว
[นี่คือขั้นตอนแรก ข้าจะกำจัดหนูที่ซ่อนตัวอยู่ในบริษัทของข้าให้หมด จากนั้นข้าจะค่อยๆ เติบโตและบดขยี้ตัวเอกเมื่อข้าได้รับพลังมากขึ้น! ถ้านางเอกคนใดขวางทาง ข้าจะทำให้พวกเธอตกนรกทั้งเป็น!]
นางเอกทุกคนที่ได้ยินเสียงภายในหัวของกู้เซีย พวกเธอก็รู้สึกว่าร่างกายสั่นด้วยความหวาดกลัว เพราะรู้สึกว่าหายใจลำบาก...
เมื่อถึงจุดนี้ นางเอกทุกคนก็ตระหนักว่าพวกเขาล้วนเป็นส่วนหนึ่งของโลกนิยาย และเมื่อรู้ว่าเส้นทางชีวิตของพวกเธอได้ถูกกำหนดไว้แล้ว พวกเธอก็โกรธมาก
นางเอกบางคนตัดสินใจที่จะไปพบกับกู้เซีย และพูดคุยเกี่ยวกับเนื้อเรื่องและสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับพวกเธอ...
นางเอกบางคนตัดสินใจอดทนรอและดูว่าเนื้อเรื่องจะเดินหน้าต่อไปอย่างไร...
นางเอกบางคนตัดสินใจที่จะไปต่อด้วยการรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับ หลินฟานซึ่งเป็นตัวเอกของโลกนี้
