2097 - โดดเดี่ยว 

2097 - โดดเดี่ยว

ภาพสลักเหล่านั้นปรากฏบนกำแพงหินขรุขระอีกครั้ง ราวกับมีม้วนหนังสือประวัติศาสตร์ที่หนาและหนักปรากฏต่อหน้าทุกคน

ภายใต้แสงสว่างของเลือดที่หยดลงมาทุกสิ่งทุกอย่างกลายเป็นความชัดเจนมากขึ้นเรื่อยๆ

พวกเขาสามารถเห็นการบันทึกของช่วงเวลานั้น มีตัวละครและภาพแกะสลัก การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่แกะสลักไว้มันเป็นความเปลี่ยนแปลงของการสะสมของปี!

“เป็นไปได้ยังไง? เขาเกิดในยุคที่จักรพรรดิร่วงหล่น?” สุนัขตัวน้อยยังมึนงง แม้แต่วิญญาณก็สั่นเทายากที่จะเชื่อ มันจ้องเขม็งไปที่กำแพงหิน

ลายเส้นนั้นเรียบง่าย เป็นลักษณะการวาดภาพที่หยาบ ดั้งเดิมอย่างยิ่ง เหตุการณ์ในอดีตสิ่งที่เกิดขึ้นไม่รู้จบเมื่อหลายปีก่อนถูกถ่ายทอดออกมาเรื่อยๆ

เด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินออกจากดินแดนรกร้างอันกว้างใหญ่…

จากอ่อนแอเป็นแข็งแกร่ง เขาเปลี่ยนไปอย่างต่อเนื่อง ในอาณาจักรเต๋ามนุษย์ เขาเติบโตขึ้นทีละขั้น ต่อสู้กับการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ในโลก อาบด้วยเลือดของศัตรูและเดินไปตามทางของเขาอย่างแน่วแน่

ฮวง นั่นคือร่างของเขา เป็นภาพที่ถูกแกะสลักไว้บนผนังหินหยาบ!

มันจะเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร? มีการกลับชาติมาเกิดจริงหรือ? เขาเป็นสิ่งมีชีวิตในยุคไหนกันแน่?

หรือนี่จะบอกว่าเขากลับไปสู่ยุคจักรพรรดิร่วงหล่นจากที่นี่? และดำเนินการกลับชาติมาเกิดครั้งแล้วครั้งเล่า?

อย่างไรก็ตาม ร่างกายที่แท้จริงของสิ่งมีชีวิตจะสามารถเข้าใกล้สถานที่แห่งนั้นได้อย่างไร? การจะอยู่ที่นั่นนานๆมันจะรบกวนแม่น้ำแห่งกาลเวลา เป็นเปลี่ยนแปลงอดีตสร้างรอยร้าวอันยิ่งใหญ่ในจักรวาล!

อดีตเกิดขึ้นแล้ว ไม่มีทางเปลี่ยนแปลงได้

แม้แต่ราชาอมตะที่ไม่มีใครเทียบได้ก็เป็นเรื่องยากที่จะเดินทางข้ามแม่น้ำแห่งกาลเวลา แม้กระทั่งการจ้องมองไปยังอนาคต พวกเขาก็ยังได้รับผลกระทบอย่างใหญ่หลวง

พวกเขาไม่สามารถจ้องมองไปยังทิศทางใดทิศทางหนึ่ง เพียงสามารถมองเห็นภาพรวมทั้งหมดเท่านั้น

ใครสามารถรบกวนเวลาได้ ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันไม่มีผู้ใดสามารถพาเนื้อหนังของตัวเองเดินทางย้อนเวลาได้นอกเสียจากว่าเขาเคยอาศัยอยู่ในช่วงเวลานั้น?

นี่ไม่ใช่เรื่องจริงมันเป็นการรบกวนที่มากเกินไป กรรมนั้นยิ่งใหญ่เกินจะต้านทาน  ไม่มีทางที่เขาจะรอดชีวิตได้!

... ดินแดนอมตะภายในเมืองราชาอมตะเอ๋าเฉิง

ตอนนี้ราชาอมตะเอ๋าเฉิงกำลังอนุมานความเป็นไปได้ เขานั่งบนเสื่อสมาธิ พลังแห่งความโกลาหลขึ้นๆลงๆพลุ่งพล่านเหมือนทะเล ทุกสิ่งภายในล้านล้านลี้สั่นเบาๆ

พลังศักดิ์สิทธิ์ของเขาไม่มีใครเทียบได้

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาไร้ความรู้สึก ดวงตาของเขาทอประกายลึกล้ำอย่างน่ากลัว พวกมันค่อยๆกลายเป็นเหมือนหลุมดำสองหลุม ดูดซับเศษเสี้ยวของเต๋าอันยิ่งใหญ่ของสวรรค์

“เขาไม่ใช่คนของโลกนี้ เขาหายตัวไปจากประวัติศาสตร์ชุดนี้” เขาพูดกับตัวเองเงียบๆ

…

ในถ้ำโบราณ ภายในห้องหินหนึ่งจ้าง

ร่องรอยดึกดำบรรพ์ปรากฏขึ้นอย่างต่อเนื่องบนกำแพงหิน บรรยายเหตุการณ์ในอดีต

“เขาเผชิญหน้ากับเผ่ามังกรที่แท้จริงแห่งความมืด การต่อสู้ดุเดือดมาก เขาเผชิญหน้ากับผู้เชี่ยวชาญมากกว่าสิบคนจากเผ่าพันธุ์นี้เพียงลำพัง…”

นอกห้องหิน ทุกคนต่างจ้องมองไปยังบันทึกที่น่าสะพรึงกลัวบนกำแพงหินราวกับว่าพวกเขากำลังประสบกับเหตุการณ์นี้ด้วยตัวเอง

หลายปีที่ผ่านมาบุคคลนี้ฝ่าฟันอันตรายมากมาย

"คนขายเนื้อ!"

ใบหน้าของราชันย์ดินแดนปิดผนึกเปลี่ยนไปอย่างรุนแรง ดวงตาของเขาหดตัวอย่างรวดเร็ว คำพูดที่เขาพูดฟังดูน่าหัวเราะ แต่จริงๆแล้วมันเป็นเรื่องที่สำคัญอย่างยิ่ง เรียกได้ว่าสามารถสั่นสะเทือนสวรรค์เลยทีเดียว

ก่อนหน้านี้เขาได้กล่าวถึงสิ่งมีชีวิตสองสามชนิดกับกะโหลกแก้ว กระดูกแขนสีทอง และลูกตาที่มีเลือดออก โดยเรียกบุคคลที่แบ่งต้นไม้เซียนราชาอมตะออกเป็นหกต้นว่าเป็นคนขายยา

เรียกผู้ที่ฆ่าคู่ต่อสู้ทั้งหมดในโลก ผู้เชี่ยวชาญที่โหดเหี้ยม

ที่สุดในโลกว่าคนขายเนื้อ

“คนขายเนื้อสมัยเด็กๆ เขาเป็นสิ่งมีชีวิตจากยุคจักรพรรดิร่วงหล่น เป็นผู้ฝึกฝนจากยุคนั้น!”

“นั่นคือคนขายเนื้อวัยหนุ่ม เขาเผชิญหน้ากับฮวงในช่วงเวลานั้น!”

น่าเสียดาย ตามบันทึกของกำแพงหิน ทั้งสองเผชิญหน้ากัน แต่พวกเขาไม่ได้ต่อสู้กันจนตาย พวกเขาต่อสู้กันเล็กน้อยและจากกันไปแบบนั้น

“นี่เป็นเรื่องที่น่าเสียใจเล็กน้อย ข้าอยากเห็นจริงๆว่าคนขายเนื้อแข็งแกร่งแค่ไหนในวัยหนุ่มของเขา แต่พวกเขาไม่ได้ปะทะกันอย่างจริงจัง!”

ยิ่งกว่านั้น คนขายเนื้อได้ละทิ้งอาณาจักรอันยิ่งใหญ่นั้นไปแล้วก่อนจะหายสาบสูญไป

บนกำแพงหิน ร่องรอยที่กว้างใหญ่หายไป ภาพแกะสลักอีกชุดหนึ่งปรากฏขึ้น อธิบายถึงความเจริญรุ่งเรืองและความเสื่อมโทรมของยุคสมัย

ราชันย์ดินแดนปิดผนึกและคนอื่นๆไม่สนใจสิ่งที่เกิดขึ้นพวกเขาพยายามมองหาสือฮ่าวเท่านั้น

“เขาสังหารบุตรชายทั้งแปดของสายเลือดสวรรค์ชั้นสูงสุด!”

กระดูกแขนสีทองปลดปล่อยความผันผวนออกมาด้วยความตกใจ หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงถอนหายใจเบาๆจากความว่างเปล่า

สิ่งที่เรียกว่าสายเลือดสวรรค์ชั้นสูงสุดในยุคปัจจุบันนี้ได้หายสาบสูญไปนานแล้ว อย่างไรก็ตามหลายยุคหลายสมัยก่อน มันเป็นตระกูลที่ไม่มีใครเทียบได้ สายเลือดของพวกเขาทรงพลังเกินจินตนาการ

ไม่อย่างนั้นทำไมพวกเขาถึงจะกล้ารับตำแหน่งตระกูลอันดับหนึ่งของสวรรค์และปฐพี?

“เขาโค่นล้มสิบสามทายาทที่มาจากเชื้อสายของเทพผู้สร้าง!”

กระโหลกแก้วเริ่มขยับและจ้องไปที่กำแพงหิน มันต้องการเห็นประวัติศาสตร์อันรุ่งโรจน์ของสือฮ่าวในตอนที่เขาจัดการทายาทของเทพผู้สร้าง

ในหน้าประวัติศาสตร์ผ่านไปเรื่อยๆหลายปีในช่วงยุคจักรพรรดิร่วงหล่น มีร่างของสือฮ่าวปรากฏอยู่ทุกเหตุการณ์สำคัญ

...

ตอนนี้สือฮ่าวอยู่ที่ไหน?

หลังจากประสบกับการเข่นฆ่ามาหลายปี ในที่สุดเขาก็สงบลง

นี่เป็นโลกที่แตกต่างและเป็นโลกที่น่าสะพรึงกลัว เขาได้ยินเสียงคำรามของราชาอมตะ เห็นเลือดของราชาอมตะที่กระจัดกระจาย ทำลายล้านล้านลี้

เขาเกือบจะตกลงไปในสายฝนเลือด แทบจะไม่สามารถผ่านภัยพิบัติหลายครั้งได้

ยุคนี้น่ากลัวเกินไป สงครามโหมกระหน่ำไม่หยุดหย่อน นี่เป็นโลกที่ยิ่งใหญ่ที่รุ่งโรจน์อย่างคาดไม่ถึงแต่ก็มีการต่อสู้ที่รุนแรงเกิดขึ้นอยู่ทุกที่

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเดินทางเรื่อยๆจนมาถึงในวันหนึ่งสวรรค์ก็พังทลายลง ผู้เชี่ยวชาญของทุกเผ่าพันธุ์ได้ต่อสู้กันอย่างเด็ดขาด ทำลายสมดุล ทำลายทุกสิ่งจนเกิดภัยพิบัติล้างโลก

ช่วงเวลาที่เฟื่องฟูสิ้นสุดลง ผู้เชี่ยวชาญที่ไม่มีใครเทียบได้หายไปทั้งหมดแทบจะไม่มีผู้ใดรอดชีวิตอีกเลย

ในวันเดียวกันนั้นเอง โลกก็เข้าสู่ยุคไร้การบ่มเพาะ

ดินแดนนี้เหือดแห้ง การเชื่อมต่อกับอาณาจักรอื่นถูกตัดขาด ไม่มีหนทางเชื่อมต่อระหว่างสวรรค์และปฐพี มันถูกโดดเดี่ยวอยู่เช่นนี้เป็นเวลาหลายปีไม่สิ้นสุด

สือฮ่าวตกตะลึง เมื่อยุคไร้การฝึกฝนมาถึงเขาเกือบจะเข้าใจผิดว่าตัวเองได้หวนคืนสู่เก้าสวรรค์สิบพิภพแล้ว

ช่วงเวลานี้ยาวนานอย่างไม่รู้จบ โลกทั้งใบไร้ขอบเขต เขาไม่รู้จักสิ่งมีชีวิตใดๆไม่มีเพื่อนเก่าของเขาอยู่ที่นี่แม้แต่คนเดียว

เขารู้ว่าเขาไม่ได้อยู่ในเก้าสวรรค์สิบพิภพแต่อยู่ในส่วนอื่นของห้วงเวลา เขาทำได้เพียงยอมรับความเป็นจริงนี้เท่านั้น

ก่อนหน้านี้ เขามองว่านี่เป็นเพียงการทดสอบ โดยคิดว่าเขาอยู่ในโลกใบเล็ก ไม่ช้าก็เร็ว เขาจะพบทางออก

มันถึงขนาดที่เขาสงสัยว่านี่เป็นภาพลวงตาหรือไม่ อย่างไรก็ตาม สัญชาตญาณของเขาบอกเขาว่าโลกนี้เป็นของจริง ยุคที่ไร้การฝึกฝนมาถึงแล้ว

นี่เป็นโลกที่ยิ่งใหญ่ มันไม่อาจจริงจังมากไปกว่านี้

“ทุกอย่างเป็นจริง… ข้าอยู่ที่ไหนกันแน่”

จากนั้นสือฮ่าวก็เงียบ

เขาท่องไปในโลกนี้ ฝึกฝนและแสวงหาความจริง เข้าใจเต๋าในของยุคที่ไร้การฝึกฝนนี้

ความรู้แจ้งของเขามีมากขึ้นเรื่อยๆ นั่นมันทำให้จิตใจของเขาปั่นป่วนอย่างมากและเกิดความสงสัย อย่างไรก็ตาม ในโลกนี้เขาสามารถพูดคุยเกี่ยวเรื่องนี้กับใครได้บ้าง?

เขาทำได้เพียงฝังทั้งหมดนี้ไว้ข้างใน เขาไม่ได้อยู่ในยุคนี้ แต่เขาสามารถโต้ตอบกับมันได้ มันไม่ใช่ภาพลวงตาทุกอย่างกำลังเกิดขึ้นจริงๆ