ตอนที่ 720 : คฤหาสน์อวกาศ!

ตอนที่ 720 : คฤหาสน์อวกาศ!

การใช้เงินของเจียงเฉินในครั้งนี้ทำให้พวกโจรตกใจมาก

ทุกคนตกตะลึง

เมื่อเทียบกับเจียงเฉินซึ่งมีอำนาจมากกับคนรวยคนอื่นๆหรือจะเป็นคนรวยรุ่นที่สองคนไหน เจ้าชายคนใดล้วนแล้วแต่อ่อนแอกว่ามาก!

เข้าบ้าเกินไป!

คนซื้อรถ ซื้อนาฬิกา ซื้อบ้านหรู ซื้อเครื่องบิน ไม่ใช่เรื่องใหม่ แต่ใครเคยได้ยินเรื่องการใช้เงินเพื่อสร้างป่าหลายหมื่นตารางกิโลเมตรในทะเลทราย ตามรูปของตัวเองบ้าง?

ใครเคยได้ยินการสร้างเกาะขนาดมากกว่า 10,000 ตร.กม.กลางมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ตามรูปหน้าของตัวเองบ้าง?ฃ

ไม่มีใครที่ไหนใช้เงินเยอะขนาดนี้?

การกระทำของเจียงเฉินในครั้งนี้ยอดเยี่ยมมาก!

หัวหน้าโจรงงไปหมดแล้ว~~

สับสนไปหมด

ยอม!

เขากล้าไปจี้คนแบบนี้ได้ยังไง?

เกรงว่าแม้แต่กระดูกจะไม่ถูกเหลือทิ้งไว้ให้เขาแล้ว

“นี่....บอส พวกเราบางคนมีตาแต่ไม่รู้จักภูเขาไท่ซานและบังเอิญทำให้คุณขุ่นเคืองใจ ดังนั้นช่วยปล่อยพวกเราไปเถอะนะ”

หัวหน้าโจรพยักหน้าและก้มหัวตามลูกน้องของเขา

แค่นี้เขาก็รู้แล้วว่าเขาลักพาตัวคนที่น่าสะพรึงกลัวเกินไปมา!

เจียงเฉินแอบหัวเราะอยู่ในใจ

แค่อาศัยการโอ้อวดบีบบังคับพวกโจรก็ตกใจกลัวกันแล้ว

แผนการแบบนี้คงไม่เคยมีมาก่อน!

เจียงเฉินพูดออกมา "แต่อย่างไรก็ตาม ฉันเพิ่งจะซื้อบ้านไปเมื่อเร็วๆนี้และใช้เงินไปเป็นจำนวนมาก"

"ซื้อบ้าน?"

หัวหน้าโจรตกตะลึง

เป็นบ้านแบบไหนกันมันจะต้องแพงแค่ไหนจะแพงกว่าการปลูกป่าในทะเลทรายหรือการสร้างเกาะใหญ่กลางทะเลไหม?

เจียงเฉินพูดออกมา "จริงๆแล้ว บ้านหลังนี้ก็ไม่ได้แพงอะไรมาก มีราคามากกว่า 1 แสนล้านเท่านั้น"

หัวหน้าโจร: (⊙o⊙)!

มากกว่า 1 แสนล้าน?

บ้านหลังนี้เป็นแบบไหน?

ทำไมบ้านธรรมดาถึงราคาแพงได้ขนาดนี้?

เจียงเฉินพูดออกมา "ให้ฉันเปิดรูปบ้านของฉันให้พวกนายดูก็แล้ว"

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาและเปิดรูปถ่ายออกมาสองรูป

ในรูปนั้น~~

มันเป็นบ้านที่สร้างขึ้นบนดาวอังคาร!

แทนที่จะบอกว่ามันคือคฤหาสน์อวกาศ แต่มันเหมือนกับฐานบนดาวอังคารมากกว่า!

ในฐานดาวอังคารนี้ บ้านทั้งหลังตั้งอยู่บนปล่องภูเขาไฟบนดาวอังคาร!

ครอบคลุมพื้นที่ประมาณ 1,000 ตารางเมตร!

บ้านหลายสิบหลังในรูปทรงของฐานอวกาศกำลังเชื่อมต่อกันและมันก็ตั้งอยู่บนดาวอังคารที่รกร้าง มันเป็นฉากที่ดูน่าตกตะลึง

"นี่คือบ้าน ~~ บ้านที่นายอาศัยอยู่?"

แม้ว่าหัวหน้าโจรจะไม่มีความรู้อะไรมาก แต่เขาก็รู้ว่านี่จะต้องเป็นฐานที่ตั้งอยู่นอกโลกไม่ว่าจะมองยังไงก็ตาม?

นายแน่ใจใช่ไหมว่านี่ไม่ใช่ฐานอวกาศแต่เป็นคฤหาสน์ของนายเอง?

ถึงฉันจะไม่ได้เรียนมากแต่ก็อย่ามาโกหกฉันนะ!

เจียงเฉิน "นี่คือคฤหาสน์ที่ฉันสร้างบนดาวอังคารเพื่อชั้กผ่อนระหว่างการเดินทางระหว่างดาวโลกและดาวอังคารด้วยกระสวยอวกาศของฉันเอง! ราคาเกิน 1 แสนล้าน! มี 12 ห้องนอน 15 ห้องน้ำและมุมมองแบบพาโนรามา 360 องศาพร้อมทั้งยังมีกล้องโทรทัศน์ที่สามารถใช้มองดูดาวโลกได้จากที่นั่น!”

เจียงเฉินพูดอย่างเฉยเมย "พื้นที่นี้อาจไม่ใหญ่มากนัก แม้แต่บ้านหลายๆหลังของฉันในเมืองหลวงก็ยังใหญ่กว่านี้ แต่ที่นั่นน่ะมีวิวที่ไม่สามารถหาดูได้จากที่ไหนบนโลกนี้!"

“วิว?”

หัวหน้าโจรงง

เจียงเฉินเปิดรูปถ่ายสองรูปออกมา "ดูสิ นี่คือรูปที่ถ่ายบนแท่นชมวิว 360 องศา"

หัวหน้าโจรเข้ามาดูใกล้ๆ

งง~~

มีรูปดาวโลกอยู่จริงๆ!

มันสามารถมองเห็นดาวโลกได้ทั้งดวงและชัดเจนมาก

ในจักรวาลที่มืดสนิท ดาวเคราะห์สีฟ้าดวงนี้ยิ่งสวยงามและใสราวกับไพลิน

นี่คือ...วิวในคฤหาสน์ของใครบางคน?

เจียงเฉินพูดเบาๆ "การอาศัยอยู่ในคฤหาสน์หลังนี้ นายรู้ไหมว่ามันสวยงามมากแค่ไหน? ฉันชอบพาแฟนของฉันไปที่นั่นด้วยกระสวยอวกาศส่วนตัวและใช้เวลาช่วงสุดสัปดาห์ที่เงียบสงบ ที่นั่นจะไม่มีการรบกวนที่น่ารำคาญอย่างโทรศัพท์เพราะ~~ ที่นั่นไม่มีสัญญาณโทรศัพท์มือถือ!”

เจียงเฉินหัวเราะ~~

หัวหน้าโจร "..."

โจร "..."

(╯‵ ′)╯︵┻┻!

คฤหาสน์อวกาศนี้สวยงามจริงๆ!

ไม่ว่าจะเป็นแฟลตขนาดใหญ่ วิลล่าหรือห้องวิวทะเลบนดาวโลกยังไงมันก็ต้องด้อยกว่าคฤหาสน์ในอวกาศแบบนี้ที่มีมูลค่าหลายแสนล้านอยู่แล้วไหม?

ความร่ำรวยนั้นยอดเยี่ยมมาก!

หัวหน้าโจรรู้สึกหดหู่ใจมาก "นาย นายมีเงินเท่าไหร่กันแน่ ทำไมฉันไม่เคยได้ยินเรื่องนี้เลย"

เจียงเฉินยิ้มอย่างใจเย็นและพูดว่า "นายไม่จำเป็นต้องรู้หรอก"

ทันใดนั้นหัวหน้าโจรก็คุกเข่าลงกับพื้นพร้อมกับตบหน้า...

“บอส ฉันคิดผิดไปแล้ว! เราไม่ควรลักพาตัวคุณมา ได้โปรดออกไปเถอะ เราจะไปส่งคุณด้วยความเคารพ!”

เจียงเฉินยิ้ม "ตอนแรกฉันก็คิดอยากจะกินข้าวที่บ้านนายสักหน่อย แต่คิดไม่ถึงว่านายจะส่งฉันไปเร็วขนาดนี้นะ งั้นฉันไปก่อนล่ะ"

"เชิญเลยครับ!"

หัวหน้าโจรเจ็บใจ~~

เราจะยุ่งกับ "แกะอ้วน" ตัวนี้ไม่ได้! เราไม่สามารถชดใช้ได้อย่างแน่นอน!

…

…

ในตอนนี้หวังหยูปิงกำลังไม่พอใจอย่างมากกับเพื่อนบ้านฝั่งตรงข้าม

เพราะคุณภาพค่อนข้างแย่

แม้ว่าลิฟต์ที่ใช้ขึ้นมายังห้องนั้นจะตั้งอยู่ในตัวห้องเลย (ลิฟต์แบบนี้จะทำให้ผู้อาศัยเข้าห้องตัวเองได้ทันทีหลังออกจากลิฟต์และจะทำให้ไม่เห็นหน้าของเพื่อนบ้าน) และเธอจะไม่สามารถเห็นหน้าของเพื่อนบ้านได้แต่ดูเหมือนเพื่อนบ้านคนนี้จะชอบปาร์ตี้

ทุกครั้งที่มีงานเลี้ยงจะมีเสียงดังจนถึงดึกและมักจะมีวงดนตรีขนาดเล็กมาเล่นที่ห้องของอีกฝ่าย!

หวังหยูปิงไม่สามารถทนได้

ด้วยความโกรธ เธอจึงวิ่งไปที่ห้องของเจียงเฉินเพื่อบ่น

"เพื่อนบ้านตรงข้ามเรามากเกินไปแล้วจริงๆ! ฉันไม่รู้ว่าเขาคิดได้ยังไง? ทุกคนต้องไปทำงานในวันพรุ่งนี้แต่เขายังคงส่งเสียงดังตอนห้าทุ่มฉันจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว~~"

หวังหยูปิงบ่นไม่รู้จบ "ฮึ่ม! พรุ่งนี้พวกเขาไม่ไปทำงานหรือยังไง?"

เจียงเฉิน "..."

ชุมชนหอคอยหยกแห่งฉางอันนั้นมีราคาเฉลี่ยอยู่ที่ 180,000 หยวนต่อตารางเมตร!

และห้องชุดขนาดใหญ่นี้มีขนาด 200 กว่าตร.ม.

นั่นคือ 36 ล้าน

คุณผู้หญิง คุณคิดว่าคนที่ซื้อบ้านราคา 36 ล้านหลังนี้ได้ต้องออกไปทำงานอยู่ด้วยหรอ?

พวกเขาต้องทำหรอ?

เจียงเฉินพูดไม่ออก

แต่อย่างไรก็ตามเจียงเฉินก็เข้าใจหวังหยูปิง

ท้ายที่สุดแล้วหวังหยูปิงยังคงต้องไปทำงานอยู่ เธอไม่ใช่เจ้าหญิงประเภทที่จะนอนอยู่ที่บ้าน

หวังหยูปิง : ฉันไม่รู้หรอกนะว่าพวกนายจะรวยแค่ไหน แต่พวกนายรู้จักความเจ็บปวดของคนทำงานไหม?

เจียงเฉินเองก็รู้สึกว่าอีกฝ่ายนั้นทำมากเกินไปจริงๆ

ถึงคุณจะรวย คุณก็ไม่สามารถส่งเสียงดังรบกวนเพื่อนบ้านได้แม้ว่าคุณจะไม่ต้องออกไปทำงาน ถูกไหม?

มีเหตุผลอะไรไหม?

เจียงเฉินพูดออกมา "เรื่องนี้ ฉันรู้ ฉันจะหาวิธีจัดการกับมันเอง"

ในเวลานี้หลิวฉีเซว่ก็กลับมาจากข้างนอกและพูดด้วยความโกรธว่า "เพื่อนบ้านฝั่งตรงข้ามมากเกินไปจริงๆ!"

"มีอะไรผิดปกติหรอ?"

หลิวฉีเซว่ตะคอกอย่างเย็นชาและพูดว่า "ฉันได้ยินพวกเธอพูดว่าเพื่อนบ้านฝั่งตรงข้ามนั้นไม่มีคุณภาพ ดังนั้นฉันเลยแอบออกไปเคาะประตูบ้านและขอให้เขาเบาเสียงลง! แต่รู้ไหมว่าพวกเขาพูดอะไร"

หลิวฉีเซว่พูดอย่างโกรธๆ  "เขาพูดว่า ถ้าฉลาดหน่อยก็ไม่ต้องฟังเพียงแค่อุดหูไว้ก็พอ แถมพวกเขายังเยาะเย้ยฉันโดยการบอกว่าฉันเป็นพวกคนจนและถามฉันว่าเป็นแค่ผู้เช่าใช่ไหม พวกเขายังบอกให้ฉันหุบปากอีก พวกคนไร้คุณภาพพวกนี้น่ารำคาญจริงๆ!”

เมื่อเจียงเฉินได้ยินสิ่งนี้ เขาก็โกรธขึ้นมาเล็กน้อย

นั่นก็เพราะสองสาวหวังหยูปิงและหลิวฉีเซว่นั้นยอมออกหน้าไปเพื่อขอให้เพื่อนบ้านลดเสียงลง

แต่ใครจะไปคิดล่ะ~~

พวกเขานั้นเพิกเฉยต่อเธอพวกเธอไม่พอแต่พวกเขายังหันกลับมาเยาะเย้ยหลิวฉีเซว่อีก?

เหลือทน!

เจียงเฉินรู้สึกว่าเขาไม่สามารถทนได้อีกต่อไป

เขายืนขึ้นและพูดว่า "ก็ได้ พวกเธอไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ เดี๋ยวฉันจะไปสอนบทเรียนให้เขาเอง"

“หรือว่าจะปล่อยมันไปดี เจียงเฉิน”

หวังหยูปิงรู้สึกกังวลขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าทันทีที่เจียงเฉินได้ยินหลิวฉีเซว่พูดว่าเพื่อนบ้านนั้นหยิ่งผยองขนาดไหนและเธอเองก็รู้ด้วยว่าเจียงเฉินนั้นก็เป็นเพียง "ผู้เช่า" เธอก็กลัวว่าเจียงเฉินจะต้องมาเจอกับปัญหา "ทำไมเราไม่ใส่ที่ปิดหูและลืมเรื่องนั้นไป ทำเป็นมองไม่เห็น ไม่ต้องสนใจ ทำแบบนั้นแล้วทุกอย่างก็ปกติดีแล้วถูกไหม"

เมื่อเห็นว่าหวังหยูปิงเป็นห่วงเขามาก เจียงเฉินก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย

นี่แหละคนดีตัวจริง

คนแบบนี้จะคิดถึงอนาคตของผู้ชายพวกเธอจะไม่ปล่อยให้ผู้ชายออกไปเผชิญอันตรายและความลำบากหรือสร้างปัญหาให้กับผู้ชายโดนไม่ยั้งคิด

แต่เจียงเฉินเป็นคนที่กลัวปัญหาหรือไม่?

ฮ่าๆๆๆ