ตอนที่ 13

เมื่อมองไปที่ตารางคุณสมบัติของเขา หลิงเซียวก็พอใจอย่างมากเช่นกัน

"ในเวลาเพียงวันเดียว ความแข็งแกร่งของเราเหนือกว่าอาจารย์ใหญ่ อย่างไรก็ตาม ขอบเขตของอาจารย์ใหญ่เป็นเพียงระดับที่สี่ของอาณาจักรหลอมร่างกาย "

หลังจากที่หลิงเซียวคำนวณความแข็งแกร่งของตัวเองแล้ว เขารู้สึกมีอารมณ์เล็กน้อย เขาใช้ระบบได้เพียงวันเดียว

หากเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ จะไม่มีใครในเมือง ไคหยาน ที่สามารถเป็นศัตรูกับเขาอย่างแน่นอน

"ยังไงก็เถอะ ฉันจะส่งโหยวหรานไปที่โรงเรียนมัธยมหมายเลข 1 ในวันนี้!"

ทันใดนั้น หลิงเซียวก็จำเรื่องนี้ได้ และรีบไปอาบน้ำในทันที จากนั้นจึงเดินออกจากห้อง

ในเวลานี้ หลิงโหยวหรานได้สวมชุดต่อสู้ของโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายที่สิบสี่แล้ว และกำลังรอหลิงเซียวอยู่ในห้องนั่งเล่น

"พี่! ในที่สุดพี่ก็ออกมา!"

หลังจากที่เห็นหลิงเซียวออกมา หลิงโหยวหรานก็รีบพูดกับหลิงเซียว

ในเวลานี้ มีความสงสัยมากมายในหัวเล็กๆ ของเธอ

เพราะเมื่อคืนนี้ กำลังของเธอเพิ่มขึ้นอีก 3 กก.

ความเร็วนี้มากกว่าความเร็วก่อนหน้าสองเท่า แน่นอนว่าความเร็วของหลิงเซียวก่อนหน้านี้เกือบสิบเท่า

"เป็นยังไงบ้าง อาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการระดับกลางก็ดีใช่มั้ยล่ะ?"

เมื่อเห็นรูปลักษณ์ของหลิงโหยวหราน หลิงเซียวก็ทราบข้อสงสัยของอีกฝ่าย ดังนั้นเขาจึงเปิดปากของเขาด้วยรอยยิ้มทันที

"พี่ค่ะ นี่เป็นผลของอาหารระดับกลางหรือเปล่า ในอัตรานี้ เมื่อผลของอาหารนั้นสิ้นสุดลง ความแข็งแรงของหนูจะเพิ่มขึ้นเป็นอย่างน้อยมากกว่า 700 กก. และเป็นไปได้มากว่าหนูจะกลายเป็นตัวจริงก่อนสอบเข้ามหาลัยนักรบ!"

หลังจากได้ยินคำพูดของหลิงเซียว หลิงโหยวหรานก็พูดอย่างตื่นเต้นด้วยใบหน้าเล็กๆ

แม้ว่าเธอจะตกใจที่อาหารโภชนาการขั้นกลางมีผลที่น่ากลัวเช่นนี้ หลิงโหยวหราน ก็ยังคงไม่สงสัยอะไรมากนัก

เพราะเธอไม่เคยสัมผัสสิ่งดีๆ แบบนี้มาก่อน

เคยแค่ฟังเด็กรวยในชั้นเรียนคุยโว

"ในอนาคตเมื่อพี่มีเงิน พี่จะซื้ออาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการขั้นสูงให้น้องนะ"

หลังจากได้ยินคำพูดของโหยวหราน หลิงเซียวก็พูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม

"มื้ออาหารที่มีคุณค่าทางโภชนากรขั้นสูงถึงแม้จะเป็น 1% แต่ก็ต้องใช้เงินหลายล้านดาว คงจะดีถ้าได้เงินเพิ่มสำหรับมื้ออาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการขั้นกลางในอนาคต!"

หลังจากได้ยินคำพูดของหลิงเซียว หลิงโหยวหราน คำนวณด้วยมือเล็กๆ ของเธอ และถอนหายใจอยู่ครู่หนึ่ง

ดูเหมือนว่าพี่น้องของพวกเขาจะไม่ต้องการสิ่งใด

"พี่จะจ่ายไหวไหม เอาไว้พูดเรื่องนี้หลัง ไปรายงานตัวกัน  ตอนนี้ถ้าเราไม่ไป เราจะไปสาย!"

หลิงเซียวยิ้มเล็กน้อย พาหลิงโหยวหรานและเดินออกไป

เนื่องจากอาหารที่มีโภชนากรระดับต่ำสามรถเสริมสร้างให้แข็งแรงได้ในระดับนึง มื้ออาหารที่มีคุณค่าทางโภชนากรระดับกลางและระดับสูงจึงควรได้รับการเสริมสร้างให้แข็งแกร่งขึ้นจนถึงระดับที่มีพลังมากขึ้น ท้ายที่สุดแล้ว วัตถุดิบของพวกมันก็ก้าวหน้ามากขึ้น  ศักยภาพของอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการย่อมมีมากขึ้นอย่างแน่นอน

ตราบใดที่คุณคิดค้นอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการที่ดีขึ้น ผลต่อการเพาะปลูกของคุณก็จะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเช่นกัน

สำหรับเงินนั้น รอให้หลิงเซียวไปที่พันธมิตรนักรบเพื่อลงทะเบียนเป็นนักรบก่อน จากนั้นค่อยไปเขตล่าสัตว์ดาราเพื่อหาเงิน

หลังจากพาหลิงโหยวหรานออกไปแล้ว หลิงเซียวก็ขึ้นรถไฟระหว่างเมืองที่มีความเร็วแสงและไปถึงประตูโรงเรียนศิลปะการต่อสู้

ระดับกลางแห่งแรกในเมืองไคหยุนอย่างรวดเร็ว

โรงเรียนศิลปะป้องกันตัวระดับกลาง No. 1 เป็นโรงเรียนมัธยมชั้นนำในเมือง ไคหยุน ทั้งหมด

การลงทะเบียนประจำปีของเขาเริ่มต้นขึ้นครึ่งปีหลังจากการลงทะเบียนในโรงเรียนอื่น

เนื่องจากเป้าหมายการลงทะเบียนของเขาคือความสามารถระดับสูงจากโรงเรียนมัธยมอื่นๆ หลายร้อยแห่ง

ตราบใดที่มีคุณสมบัติตรงตามมาตรฐาน ก็สามารถเข้าเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นที่ 1 ได้โดยตรง

กล่าวได้ว่าเกือบทุกวัน ผู้คนถูกย้ายจากโรงเรียนอื่น และบางคนก็ถูกไล่ออกจากโรงเรียนมัธยมหมายเลข 1 ด้วย

แน่นอน อาจารย์ของโรงเรียนมัธยมหมายเลข 1 ล้วนเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับ 10 ของการหลอมร่างกาย และอาจารย์ใหญ่เป็นหนึ่งในผู้เชี่ยวชาญ 10 อันดับแรกในเมือง ไคหยาน ซึ่งเป็นนักศิลปะการต่อสู้ระดับ 3 ที่ได้รับมาอย่างเหมาะสม

กล่าวได้ว่าคณาจารย์แข็งแกร่งกว่าโรงเรียนศิลปะการต่อสู้ขั้นสูงเกือบทั้งหมดในเมือง ไคหยุน

ดังนั้นทุกปีอย่างน้อยสามหรือสี่คนจากโรงเรียนมัธยมหมายเลข 1 จะเข้ารับการรักษาในโรงเรียนศิลปะการต่อสู้ขั้นสูงที่สำคัญของจังหวัด

"นี่คือโรงเรียนมัธยมอันดับ 1 มันช่างยิ่งใหญ่จริงๆ!"

หลิงเซียวยืนอยู่และมองไปที่ประตูโรงเรียนที่เป็นแสงเลเซอร์สูง 100 เมตร และพูดด้วยอารมณ์

ครั้งหนึ่งที่แห่งนี้คือที่ที่เขาเคยวาดฝันไว้ว่าจะได้เข้า

และตอนนี้เขามีระบบ นับประสาอะไรกับนักเรียนในโรงเรียน ไม่มีครูแม้แต่คนเดียวที่เป็นศัตรูของเขา

"หลิงโหยวหราน เจ้าอยู่นี่แล้ว!!"

อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ เสียงที่อ่อนโยนมาจากที่ไม่ไกล และหลิงเซียวก็มองตรงไปเมื่อเขาได้ยินเสียงนั้น

เขาเห็นชายวัยกลางคนที่มีกลิ่นอายที่ละเอียดอ่อนกำลังเดินเข้ามาหา หลิงเซียว และ หลิงโหยวหราน ด้วยรอยยิ้ม

"สวัสดี อาจารย์ใหญ่!!"

หลังจากที่เห็นชายวัยกลางคนคนนี้ หลิงโหยวหรานก็รีบกล่าวทักทาย

หลิงเซียวรู้ทันทีว่าคนที่อยู่ข้างหน้าเขาเป็นครูใหญ่ของโรงเรียนมัธยมที่ 17

แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างที่ไม่ทราบสาเหตุ

เมื่อหลิงเซียวเห็นชายคนนี้ที่ดูอ่อนโยนและสง่างาม คลื่นแห่งความรังเกียจก็ผุดขึ้นในหัวใจของเขา

‘ มีบางอย่างที่แปลกๆ ! ’

ดวงตาของหลิงเซียวหรี่ลงเล็กน้อย

"หือ นี่คือหลิงเซียว พี่ชายของหลิงโหย่วหรานใช่มั้ย มีข่าวแว่วออกมาว่าคุณได้ปลุกพลังเหนือธรรมชาติขึ้นมา ยินดีด้วย หลิงเซียว!"