ตอนที่แล้วตอนที่ 421 หลั่งน้ำตาคว้าชัย
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 423 กระดูกทอง

ตอนที่ 422 อาเฮ่อตัดสินใจ


หลิงซิ่วรู้สึกทึ่งอัศจรรย์ใจมาก ปราณแท้ทั้งหมดในเส้นชีพจรของเขาเชื่องเชื่อเป็นอย่างมาก  กล้ามเนื้อที่เป็นเงินดูเหมือนจะกลายสภาพเป็นอ่อนนุ่มจิตวิญญาณยุทธของเขาที่ดูเหมือนจะเงียบสงบอยู่เสมอพลันมีชีวิตชีวา ของเหลวสีเงินที่ควบแน่นอยู่ที่จุดคมปลายหอกที่คมที่สุด  กระพรวนลมเขาแกะที่สั่นสะเทือนตามสายลมดูเหมือนเสียงจางลงไปแต่ไม่มีวันหายไป

เขาไม่เคยรู้สึกแบบนั้นมาก่อน  หลิงซิ่วสามารถรู้สึกได้เหมือนกับว่าเขาสามารถควบคุมทุกส่วนของการเคลื่อนไหวหอก  ทุกนิ้วของพลังในการหมุนทะลวงตัวหอก  ปราณแท้ที่โคจรผ่านหอกไปจนถึงปลายหอก  เขาสามารถรู้สึกทุกอย่างได้ชัดเจน  ปราณแท้ของเขาโคจรผ่านปลายหอกตัวหอกมีความสั่นสะเทือนเล็กน้อย

เป็นความรู้สึกเสพติดอย่างหนึ่ง!

ก้าวย่างในการโจมตีของเขาเป็นจังหวะที่สมบูรณ์แบบทุกย่างก้าวบนพื้นล้วนเพิ่มพลังให้เขาและทำให้แสงที่ปลายหอกเจิดจ้ามากขึ้น

หอกเงินของเขาที่ถือในแนวขวางไม่มีความเคลื่อนไหวสักนิด

ก้าวย่างสุดท้ายแสงรัศมีบนปลายหอกก็สว่างเจิดจ้าทะลุทะลวงได้

เขาเหมือนดาวหางที่สว่างเจิดจ้าแสงรังสีสว่างแพรวพราวทำให้พื้นที่รอบๆ พร่าเลือนหมดสีสัน

หรงโหรวคิดไม่ถึงเลยว่าหลิงซิ่วจะบรรลุขอบเขตใหม่ในช่วงเวลาแบบนั้นได้จริงๆ

หอกทำให้เขาสีหน้าเปลี่ยนดวงตาเบิกกว้าง เหยียดฝ่ามือ นิ้วเหยียดออกอย่างสงบเหมือนทะเลสาบที่ราบเรียบพ้นจากนิ้วทั้งสิบไปก็เป็นระลอกพลัง

ระลอกพลังขยายออกไปและรวมกันเป็นหนึ่งก่อตัวเป็นเกลียวและเกิดโล่กลมโปร่งแสงปรากฏอยู่ต่อหน้าเขา

ดาวตกที่ร้อนแรงปะทะใส่โล่กลม

โล่โปร่งแสงแตกทำลายเหมือนกระจก

หน้าของหรงโหรวเปลี่ยนไปอีกครั้ง เผชิญหน้ากับรังสีเยือกเย็นที่เหมือนดวงดาว  เข้าใช้พลังนิ้วตอบโต้ขณะที่ถอยหลัง

แสงรัศมีกระจายเป็นแสงเจิดจ้าต่อหน้าหรงโหรวทำให้เขาตาบอดแสงไปชั่วขณะ

เมื่อแสงกระจายหายไปหรงโหรวซวนเซถอยหลัง หน้าของเขามีแววเหลือเชื่อฝ่ามือซ้ายของเขาปรากฏมีรูพร้อมกับเลือดไหลออกมา

เขาแทบจะทรงตัวไม่อยู่  ความเจ็บปวดในฝ่ามือทำให้เขาตื่นตัวเต็มที่เขาถลึงตามองหลิงซิ่ว

หลิงซิ่วยังคงอยู่ในท่วงท่าห้าวหาญไม่ขยับแม้สักนิ้วประหนึ่งกลายเป็นรูปสลัก

ตึงหลิงซิ่วล้มหงายหลัง

หรงโหรวไม่ขยับ เขามองดูหลิงซิ่วที่หมดสติไปอยู่ในระยะห่าง  ใจของเขาสั่นสะท้านจนพูดไม่ออก  สถานะของเขาในกลุ่มดาวหมีใหญ่อยู่เหนือกว่าทุกคนมากและเขาเห็นอัจฉริยะมานับไม่ถ้วน  แต่เขาไม่เคยเห็นคนที่ชอบเอาชนะขนาดนั้นมาก่อนโหยหาแต่ชัยชนะนักย่อมไม่ดี

บรรลุฝีมือระดับใหม่ในช่วงสำคัญสุดท้าย...

หรงโหรวฝืนหัวเราะ เขาไม่รู้ว่าเขาโชคดีหรือว่าสวรรค์โปรดปรานหลิงซิ่วถึงได้ประสบความสำเร็จทั้งที่มีความเป็นไปได้น้อยขนาดนั้น

แต่ฝ่าบาทกำชับให้จับเป็นหลิงซิ่วและนั่นตรงกับความรู้สึกของเขา ถ้าเขาต้องฆ่าอัจฉริยะ ก็จะน่าเสียดาย แต่ตอนนี้ เมื่อดูหลิงซิ่วแล้วหรงโหรวอดคิดถึงตัวเองตอนเยาว์วัยไม่ได้ เขาสามารถสำเร็จตำแหน่งและอำนาจปัจจุบันได้เพราะผ่านศึกมานับไม่ถ้วน  ถ้าเขาขาดความกระหายและความพยายเพื่อคว้าชัยชนะ  ป่านนี้เขาจะไปอยู่ที่จุดไหน?

ความอ่อนแอในปัจจุบันนี้เป็นเรื่องน่ากลัว สิ่งที่น่ากลัวก็คือขาดความกระหายที่กล้าแข็ง  กระหายใจชัยชนะ

โชคดีที่หลิงซิ่วผ่านการลงมือเขามานานและหมดสติไปเสียก่อน  เขาเป็นเหมือนลูกธนูที่พุ่งจนสุดล้า..

หรงโหรวเตรียมเดินเข้าไปคว้าตัวหลิงซิ่วทันใดนั้นมีลำแสงพุ่งจากในอาคารสู่ท้องฟ้า  ระลอกพลังงานที่น่ากลัวระเบิดออก หรงโหรวชะงักฝีมืออยู่กับที่ทันที เขารู้ว่านั่นคืออะไร

เขาหมุนตัวกวาดสายตาไปทางอาคารอย่างรวดเร็ว

เพราะฝ่าบาทของเขาใช้สิ่งนั้น  ถังเทียนนั้นแข็งแกร่งทรงพลังขนาดนั้นเชียวหรือ?

หัวใจของหรงโหรวเย็นยะเยือก เขารู้จักพลังขององค์ชายเยี่ยนถูเป็นอย่างดี   พรสวรรค์ที่เขามีนั้นแตกต่างกัน สภาพร่างกายของเขาเหนือกว่าคนธรรมดานอกจากนั้นบุคลิกภาพที่เป็นผู้ใหญ่เกินวัย เขาฝึกฝนมาอย่างหนัก และฝ่าบาทปฏิบัติต่อองค์ชายเยี่ยนถูเหมือนกับคนโปรดปรานและดูแลปรนเปรอเขาอย่างดีที่สุดน้อยคนนักที่จะรู้ว่า องค์ชายเยี่ยนถูจะฝึกซ้อมฝีมือกับเจ็ดองครักษ์พญาหมีเป็นประจำ

นิสัยของเขาเด็ดขาดและดุร้ายเขามีพลังที่แข็งแกร่งกว่าเจ็ดองครักษ์พญาหมี และเขายังปกปิดพลังไว้เป็นอย่างดี ไม่เคยแสดงฝีมือต่อหน้าใครๆ มาก่อน  หรงโหรวยังมั่นใจว่าฝ่าบาทยังแข็งแกร่งกว่าตัวเขาเองมาก

ทันใดนั้นลำแสงที่ฉายพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าก็หายไปและขณะเดียวกัน พลังปั่นป่วนที่น่ากลัวก็หายไปด้วย

สีหน้าของหรงโหรวแข็งค้างความคิดที่น่ากลัวปรากฏในใจเขาทันที

เป็นไปได้หรือ...

หรงโหรววิ่งตรงเข้าไปในอาคารอย่างบ้าคลั่ง

อาเฮ่อมองดูเจี่ยนฟงหยวนที่เป็นคู่ต่อสู้ของเขาอย่างจนใจ

เจี่ยนฟงหยวนไม่มีความตั้งใจจะขยับเลยมือของเขาปิดหน้าดูน่าตลก เหมือนคนแก่ธรรมดาที่ตั้งใจหลีกเลี่ยงการต่อสู้

อาเฮ่อชี้กระบี่ตรงมาที่เจี่ยนฟงหยวนอยู่นาน แต่คู่ต่อสู้ก็ไม่ขยับเลยสักนิดเหมือนกับว่าเขาไม่เห็นอะไร

เจี่ยนฟงหยวนยังคงรู้สึกจนใจ  เขาไม่ต้องการกลายเป็นแพะรับบาปถ้ามีเรื่องโชคร้ายเกิดขึ้นกับอาเฮ่อ เมื่อราชินีหาเรื่องลงโทษพวกเขา  นอกจากส่งตัวเขาให้นางแล้วฝ่าบาทคงไม่มีความคิดอย่างอื่น

ชนะไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลย  ดังนั้นจะสู้ไปทำไม?

ในฐานะที่เป็นหนึ่งในนักสู้พญาหมีเจี่ยนฟงหยวนผ่านประสบการณ์มามากและประเมินได้เมื่ออันตรายมาถึง  สำหรับคนที่เป็นถึงเจ้าชายเขาจะไม่แตะต้อง ถ้าเขาจัดการกับอาเฮ่อโดยไม่ยั้งคิด นั่นเป็นเรื่องโง่จริงๆ  ดังนั้นเขาอาจเหมือนกับคนแก่ที่ไม่มีอันตรายรอให้องค์ชายชนะและจับเป็นถังเทียนได้ อย่างนั้นงานเขาก็จบ

อาเฮ่อไม่เคยเห็นคนที่ไร้ยางอาย  ตั้งแต่เล็กเขาอยู่ได้รับอิทธิพลจากมารดานิสัยของเขาอ่อนโยนสุภาพ ดังนั้นเขาไม่รู้ว่าจะจัดการอย่างไรดี

ทั้งสองยืนนิ่งอยู่กับที่ด้วยความรู้สึกที่อึดอัด

ทันใดนั้นเองทั้งสองคนหันหน้าพร้อมกัน ลำแสงแพรวพราวฉายขึ้นไปบนท้องฟ้า  ระลอกพลังงานที่ทำให้คนรู้สึกใจสั่นกระจายออกมาจากอาคาร

หน้าของอาเฮ่อเปลี่ยนเขาพุ่งผ่านเจี่ยนฟงหยวนไปอย่างไม่ลังเลและร่างของเขาหายไปในท้องฟ้า

หน้าของเจี่ยนฟงหยวนเปลี่ยนเล็กน้อย  แต่เมื่อระลอกพลังงานหายไปสีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง และเขาหายไปเช่นกัน

ปัง

อาคารไม่อาจรองรับน้ำหนักมันเองได้อีกต่อไปและพังถล่มลงมา

เมื่อหรงโหรวมาถึงฉากภาพที่ปรากฏต่อหน้าเขาก็คือ วงกลมซากหักพลังและเด็กหนุ่มยืนร้องไห้อยู่ตรงกลาง

ถังเทียน!

หรงโหรวใจเต้นผาง  ลางสังหรณ์ร้ายผุดขึ้นมาในใจ  สายตาของเขามองดูในที่ไม่ไกลองค์ชายจมอยู่ในกองเลือด

หน้าของหรงโหรวไม่มีสีเลือดขาวซีดเหมือนกับกระดาษ ร่างของเขาซึมเซาราวกับว่าไม่สามารถทรงตัวอยู่ได้ องค์ชายนอนจมกองเลือดปราศจากลมปราณและไม่มีสัญญาณชีวิต

ทันใดนั้นตาของเขาพลันพร่าเลือน ร่างๆ หนึ่งปรากฏขวางหน้าเขาไว้

อาเฮ่อ!

เจี่ยนฟงหยวนมาช้าหนึ่งก้าว  เขาเห็นฉากภาพต่อหน้า และตะลึงอยู่ชั่วขณะความรู้สึกโกรธอย่างไม่น่าเชื่อปรากฏบนใบหน้าเขาราวกับว่าสมองของเขาถูกใครบางคนต่อยใส่ จนรู้สึกว่างเปล่า, ฝ่าบาท...

เป็นไปไม่ได้....มันเป็นไปได้ยังไงกัน

พลังของฝ่าบาทแข็งแกร่งขนาดนั้นและฝ่าบาทสิ้นพระชนม์ได้ยังไง? และฝ่าบาทยังมีเจ้าสิ่งนั้น..

ริมฝีปากของเขาสั่นกายสั่นทั้งตัว พอคิดถึงความพิโรธโกรธเคืองของท่านเจ้ากลุ่มดาวขึ้นมา  ร่างของเขาสั่นเทิ้มอย่างช่วยไม่ได้

“ผู้เฒ่าเจี่ยน ยึดสิ่งนั้นมา!”  เสียงกระตุ้นเตือนของหรงโหรวปลุกเจี่ยนฟงหยวนจากสภาพมึนงง

เขาตื่นตัวและมีปฏิกิริยาทันที  ถูกแล้ว องค์ชายสิ้นพระชนม์ ถ้าสิ่งนั้นหายไปกลุ่มดาวหมีใหญ่จะได้รับผลกระทบใหญ่ สำหรับเขานั่นคือโอกาสไถ่ถอนโทษประการเดียว

“ลงมือ!”

เจี่ยนฟงหยวนตาแดงถลึงมองอาเฮ่ออย่างดุดัน  และเขาคำรามเหมือนกับสัตว์ร้าย ตอนนี้เขาทิ้งมารยาทและความอ่อนโยนไว้เบื้องหลัง

อาเฮ่อเผชิญหน้ากับเจี่ยนฟงหยวนร่างของเขาโน้มไปข้างหน้า มือขวาจับอยู่ที่ฝักกระบี่ซึ่งห้อยอยู่ข้างเอวเจี่ยนฟงหยวนใช้ปราณแท้ยิงธนูปราณอย่างบ้าคลั่งและยิงใส่อาเฮ่อ แขนเสื้อของเขาสะบัดกลับไปข้างหลังอย่างงดงาม  แต่ร่างของเขายังคงยืนอยู่กับที่หน้าของเขายังคงสงบนิ่งเหมือนน้ำ

“มาเลย!”

คำตอบที่ชัดเจนตรงไปตรงมาเต็มไปด้วยความหนักแน่นไม่มีร่องรอยยอมถอย

เจี่ยนฟงหยวนคำรามตลอดทั้งตัวคล้ายหมีที่ระเบิดความโกรธออกมาแล้ววิ่งเข้าใส่อาเฮ่อทันใด  ดาบโค้งหัวปีศาจของเขามีรัศมีสีเทา  รังสีดาบส่งเสียงแและทะยานไปข้างหน้ามีเสียงทุ้มต่ำเหมือนสัตว์ร้าย

อาเฮ่อหรี่ตาใจของเขาสงบเยือกเย็นมาก เขาไม่เคลื่อนไหวอย่างบุ่มบ่าม จากมุมตาของเขา เขาเห็นร่างๆหนึ่งเคลื่อนตัวเงียบไปอีกทางตรงเข้าหาถังเทียน

เจ้าบ้าถังยังไม่อยู่ในสภาพเตรียมพร้อมและเขาต้องการป้องคนทั้งสอง เขาจำเป็นต้องถอยกลับมาคุ้มกัน

อาเฮ่อรักษาท่วงท่าตั้งรับเอาไว้  ร่างกายช่วงบนของเขาไม่เคลื่อนไหว  ขณะที่ร่างกายท่อนล่างก้าวสั้นๆ ด้วยความเร็วสูง

มีภาพร่างเงาซ้อนตามหลังอาเฮ่อสองสามรูป  ทั้งหมดนั้นดูเหมือนจริงมาก  ระบำกระเรียนของสำนักกระเรียน เปล่งอานุภาพ

ตาของหรงโหรวเลือนรางอาเฮ่อมาปรากฏอยู่ต่อหน้าเขา

ไวมาก!

หรงโหรวไม่มีเวลาอุทานตกใจ เขารวบรวมปราณแท้ในร่างของเขาและใช้ท่าดรรชนีทันที

ระลอกพลังโปร่งแสงปรากฏค่อยๆ บินเข้าหาอาเฮ่อ รังสีดาบสีเทาของเจี่ยนฟงหยวนส่งเสียงหวีดหวิวพุ่งเข้าหาอาเฮ่อ

ร่างของอาเฮ่อพร่าเลือนและร่างสีดำสิบสามร่างปรากฏอยู่ต่อหน้าทั้งสองคน

พอเสียงตวาดลั่นร่างสีดำทั้งสิบสาม และทุกร่างชักกระบี่ออกจากฝัก

ติง!

ปัง!

เสียงแตกต่างสองเสียงดังออกมาสะเทือนแก้วหูจนเจ็บปวด

ร่างสีดำหายไปหมดเหมือนกับลูกโป่งแตกเหลืออยู่แต่เพียงอาเฮ่อร่างหลักยืนอยู่ที่เดิมร่างของอาเฮ่อเหมือนกับเข็มที่ปักไว้กับที่ รอยเลือดสีแดงเข้มไหลซึมออกจากปากเขา

สีหน้าเขายังคงสงบ  นิ้วที่เรียวยาวของเขาปาดรอยเลือดออกจากปาก  แม้แต่ความเคลื่อนไหวเช่นนั้นก็ยังดูสง่างาม

หรงโหรวก็ยังกระอักโลหิตเช่นกัน  เขาเป็นเหมือนธนูที่ยิงสุดล้า การใช้พลังตัวเองยังไม่สามารถต้านทานอาเฮ่อได้  ตอนนี้ปราณแท้ของเขาถูกใช้ไปมากจึงทำให้เขาได้รับบาดเจ็บหนัก

ถังเทียนค่อยรู้สึกตัวจากอาการมึนงงพลางมองดูอาเฮ่อที่กำลังปกป้องเขา เขาพึมพำ  “เสี่ยวเฮ่อ..”

แต่หลังจากนั้นถังเทียนค่อยมีอาการสนองตอบ “เสี่ยวเฮ่อ เจ้าบาดเจ็บหรือ?”

ถังเทียนกำหมัดแน่น  นัยน์ตาเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงเตรียมวิ่งเข้าลุยใส่เจี่ยนฟงหยวน

“อย่าเพิ่งเข้ามา” เสียงหนักแน่นของอาเฮ่อแทรกขัดจังหวะถังเทียนทันที เป็นครั้งแรกที่ถังเทียนได้ยินอาเฮ่อพูดด้วยน้ำเสียงยืนยันหนักแน่นมาก  เขาจ้องมองหลังอาเฮ่ออย่างว่างเปล่า

อาเฮ่อยืดตัวตรงอีกครั้งยืนอยู่กับที่พร้อมกับกระบี่ของเขา เสียงของเขาดังขึ้นอีกครั้ง

“นี่คือคู่ต่อสู้ของข้า  ที่นี้อยู่ภายใต้การคุ้มครองรับผิดชอบของข้า  นี่คือการต่อสู้ของข้า ดังนั้นโปรดปล่อยให้กระบี่ของข้าทำงานให้สำเร็จเถอะ”

อาเฮ่อชูกระบี่ขึ้นแววตาของเขาเรียบเฉย แสงสว่างเจิดจ้าเขาเริ่มพึมพำอยู่ที่ริมฝีปากราวกับว่ากำลังทำการปฏิญาณ

กระบี่กระเรียนที่อยู่ในฝักฉายประกายรังสีต้องบนใบหน้าของเขา รูปลักษณ์ของเขามีความจริงใจและสง่างามชุดดำบนร่างของเขาพริ้วไสวทั้งที่ไม่มีลม

หัวใจของเขาไม่เคยเปลี่ยน..กระบี่เอย เจ้าได้ยินหรือไม่?

กระบี่กระเรียนสั่นสะท้านเบาๆ  ปากอาเฮ่อเผยอหัวเราะอย่างอบอุ่น

ร่ายรำท่ากระบี่

ทันใดนั้นร่างสีดำทั้งสิบสามร่างแยกจากกันอย่างสง่างามและบินขึ้นอย่างรวดเร็วเหมือนกระเรียนเริงระบำ กระบี่ที่กวัดแกว่งแพรวพราวร้องออกมาเป็นเสียงกระเรียนขณะที่สิบสามกระบี่พลันกลายเป็นหนึ่ง

รังสีกระบี่หมุนวน!

กระบี่หมุนของระบำกระเรียน

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด