Chapter 29 : เหตุไม่คาดฝัน

โจวเฉินใช้เวลาไปอีกครึ่งชั่วโมงในการอ้อมพื้นที่ทรายดูดและมุ่งหน้าผ่านไปยังเส้นทางกระดูกอีกครั้ง

ชายหนุ่มต่างชาติทั้งสองคนเองก็เดินตามเขาอยู่ห่างๆ ดูจากท่าทีแล้วเหมือนว่าอาการบาดเจ็บของพวกเขาจะไม่ร้ายแรงมากนักเพราะดูยังกระปรี้กระเปร่ากันอยู่

คนทั้งสามเดินอยู่ในทะเลทรายสีเหลืองร่วมชั่วโมง จนเมื่อถึงจุดที่พลังกายลดลงมาได้ระดับหนึ่งมอนสเตอร์อีกละลอกก็ปรากฏกาย

มอนสเตอร์ที่เข้าโจมตีหนนี้ไม่ใช่หนอนทรายใบเลื่อยอีกแต่เป็นกลุ่มของมอนสเตอร์ขนาดเล็กที่มีลักษณะคล้ายกับแมงป่องแทน

พวกมันมีขนาดประมาณฝ่ามือของมนุษย์ผู้ใหญ่และมีหางอันแหลมคม นอกจากนี้พวกมันยังสามารถเคลื่อนที่บนทรายได้อย่างรวดเร็วอีกด้วย ฉากที่พวกมันพุ่งเข้าใส่พวกเขาเป็นอะไรที่ดูค่อนข้างน่าหวาดกลัวไม่น้อย

“มีเป็นพันเลยมั้งเนี่ย ต้องหนีแล้ว”

โจวเฉินไม่มีวิธีรับมือกับมอนสเตอร์กลุ่มใหญ่ขนาดนี้แน่นอน หนีจึงเป็นตัวเลือกเดียวในสมองของเขา

กลุ่มของมอนสเตอร์แมงป่องขนาดเล็กพวกนี้โผล่มาจากด้านข้างดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะวิ่งต่อไปข้างหน้า ด้วยวิธีการนี้ไม่เพียงแต่สามารถหลบหนีได้เท่านั้นแต่ยังไม่หลุดออกจากเส้นทางอีกด้วย

ยังไงก็ตามหลังจากวิ่งมาได้ซักพักโจวเฉินก็สังเกตเห็นว่าแม้ขนาดตัวของแมงป่องพวกนี้จะเล็กแต่ความเร็วกลับสูงมาก กระทั่งว่าเขาวิ่งเต็มแรงก็ยังสลัดพวกมันไม่หลุด ถ้าเขาผ่อนความเร็วลงแม้เพียงนิดเดียวระยะห่างระหว่างทั้งสองฝ่ายก็จะบีบเข้ามาทันที

“ทนไว้....ฉันไม่เชื่อหรอกว่าความอดทนของมอนสเตอร์ตัวเล็กๆพวกนี้จะเหนือกว่ามนุษย์”

โจวเฉินวิ่งไปก็ให้กำลังใจตัวเองไปด้วย เขาคิดจะวัดด้านพลังกายกับแมงป่องพวกนี้ให้ถึงที่สุด

แต่ทันใดนั้นก็พลันเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น ขาของเขาที่เหยียบลงไปบนทรายที่ดูปกติๆจู่ๆกลับยวบลงทำให้ร่างกายของเขาเริ่มจมลงไปด้านล่างของผืนทราย

“ไอ้เวร! ทรายดูด!”

โจวเฉินพยายามตั้งใจสังเกตดูพื้นที่ที่เป็นทรายดูดอยู่ตลอดแม้แต่ตอนวิ่งสุดกำลังก็ตาม แต่หนนี้ทรายดูดที่เขาเหยียบลงไปนั้นกลับแตกต่างไปจากจุดอื่นๆทำให้เขาบังเอิญพลาดเหยียบลงไปขณะที่วิ่งสุดตัว

ขณะที่ร่างกายของเขากำลังจมลงสู่เบื้องล่างเขาก็รีบหยิบโล่และท่อนเหล็กออกมาเพื่อพยายามหลบหนีออกจากทรายดูด

นี่ก็เป็นไปได้เพราะเขาในตอนนี้อยู่ห่างจากผืนทรายปกติราวๆสองเมตรเท่านั้น เขายังไม่ได้จมลงมาลึกมากนักดังนั้นทราบใดที่ใช้โล่เคอยยันตัวเองเอาไว้และดันตัวเองขึ้นด้วยท่อนเหล็กก็น่าจะกลับขึ้นไปยังพื้นทรายปกติได้

ปัญหาเดียวก็คือพวกกองทัพแมงป่องกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้ เขาจำเป็นต้องรีบหนีออกไปให้ไวที่สุดไม่งั้นก็อาจจะตกอยู่ในอันตรายเข้าจริงๆ

ในตอนที่โจวเฉินกำลังจะใช้โล่และท่อนเหล็กเพื่อดึงตัวเองขึ้นจากทรายดูดนั้นเขาก็พลันเห็นว่าชายหนุ่มต่างชาติสองคนกำลังวิ่งมาทางเขา

ชายหนุ่มในชุดสูทคนนั้นที่เห็นว่าโจวเฉินตกลงไปในทรายดูดและกำลังพยายามตะเกียกตะกายขึ้นมาบนใบหน้าของเขาก็พลันแสดงความประหลาดใจออกมา

“สหาย! ไม่ต้องห่วงฉันจะช่วยนายเดี๋ยวนี้แหละ!”

กล่าวจบหอกไม้ก็ปรากฏออกมาในมือของคนผู้นั้นและเขาก็ใช้มันแทงเข้าใส่โจวเฉินอย่างรวดเร็ว!

โจวเฉินที่เห็นเช่นนี้ก็ไม่ได้ประหลาดใจแต่อย่างใด แม้ว่าคนผู้นี้ปากจะบอกว่าจะช่วยแต่แท้จริงแล้วจุดประสงค์คงเป็นอยากจะฆ่าเขามากกว่า นี่ก็เป็นเพราะว่าเขาไม่เคยเชื่อในตัวของคนทั้งสองอยู่แล้ว

โจวเฉินยกโล่ขึ้นมาป้องกันการโจมตีของอีกฝ่ายเอาไว้ได้ทันเวลา

เมื่อชายในชุดสูทเห็นว่าโจวเฉินป้องกันการโจมตีฉับพลันของเขาได้เขาก็รีบถอนหอกและแทงลงไปบนพื้นอีกครั้ง จากนั้นเขาก็วิ่งวนผ่านทรายดูดไปพร้อมกับชายหนุ่มอีกคน

เนื่องจากด้านหลังของพวกเขานั้นพวกแมงป่องแทบจะตามมาทันอยู่แล้วพวกเขาจึงไม่มีเวลามาจัดการกับโจวเฉินอีกต่อไป อีกอย่างการทิ้งโจวเฉินเป็นตัวล่อเอาไว้แบบนี้บางทีพวกเขาอาจจะมีเวลาพอพักหายใจก็ได้

ทางฝั่งโจวเฉินเองเนื่องจากเจ้าตัวยกโล่ขึ้นมากันการโจมตีทำให้ร่างกายของเขาถูกดันกลับลงไปในทรายดูดลึกยิ่งกว่าเดิม ร่างกายของเขาจมลงไปกว่าครึ่งค่อนตัวจนยากจะขยับ

เขามองไปที่พวกแมงป่องที่กำลังจะมาถึงในอีกไม่ช้าและพลันรู้สึกได้ถึงแรงกดดันมหาศาล

ในช่วงเวลาชี้เป็นชี้ตายนี้เขาสามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้อย่างสมบูรณ์แบบและวางโล่ลงบนผืนทรายด้านบนก่อนจะใช้พลังทั้งหมดที่มียกขาขวาขึ้นมาเพื่อให้พ้นจากทรายดูดให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ จากนั้นเขาก็ยกขาซ้ายขึ้นมาและโน้มตัวไปด้านหน้าทำให้เขาอยู่ในลักษณะนอนราบไปบนทรายดูด

หลังจากพ้นจากทรายดูดมาได้เขาก็ใช้โล่เป็นตัวยึดเหนี่ยวและใช้แรงทั้งหมดที่มีปีนออกมาจากบริเวณที่มีทรายดูดได้สำเร็จ

เขาเรียนรู้วิธีการหนีออกจากทรายดูดมาจากวิดีโอที่เคยเห็นในชีวิตที่แล้ว ผลที่ได้ก็ไม่เลวนักแต่ใช้เวลานานไปหน่อย

ในตอนที่เขาแทงท่อนเหล้กลงบนผืนทรายปกติใกล้ๆกับทรายดูดเพื่อพยุงตัวขึ้นนั้นพวกแมงป่องก็อยู่ห่างจากเขาไม่ถึงสอง – สามเมตรแล้ว

โจวเฉินไม่ได้ตื่นตระหนกแต่อย่างใด พอลุกขึ้นยืนได้เขาก็หนีทันที

ในระหว่างที่หนีเขาก็เปิดใช้งานสกิลพิษซากศพไปด้วย

หนนี้เขาไม่ได้ใช้แรงแค่100%ในการหนีแต่ใช้ถึง200% ความเร็วของเขาในตอนนี้อยู่ในระดับสูงที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้ว ยังไงก็ตามตัวเขาอยู่ใกล้กับฝูงแมงป่องมากเกินไป นอกจากนี้เขายังต้องอ้อมบริเวณทรายดูดอีกด้วยทำให้กว่าจะหลุดมาได้ก็ต้องรู้สึกปวดๆที่บริเวณร่างกายขึ้นมาเสียก่อน แมงป่องพวกนั้นบางส่วนดูเหมือนจะตามมาทันแล้ว

โจวเฉินในเวลานี้ยังไม่กล้าจัดการกับพวกแมงป่องที่ตามทันเพราะถ้าหากเขาหนีช้าอาจจะถูกพวกแมงป่องมากกว่านี้รุมล้อมก็เป็นได้ หวังแต่เพียงว่าพิษซากศพที่เขาเปิดใช้งานเอาไว้จะทำหน้าที่จัดการแทนให้เขาได้

เวลาดูเหมือนจะผ่านไปอย่างเชื่องช้า ร่างของโจวเฉินตอนนี้เต็มไปด้วยเหงื่อจนเปียกโชก พอเวลาผ่านไปซักพักและเขาเริ่มไล่ทันชายต่างชาติสองคนนั้นแล้วเขาก็รู้สึกได้ว่าความเจ็บปวดบนร่างกายลดลงไปมหาศาล เขาหันกลับไปมองและพบว่ามอนสเตอร์แมงป่องที่ไล่ตามเขามาเริ่มไล่ไม่ทันแล้ว แม้จะมีพวกมันส่วนหนึ่งยังไล่มาอยู่แต่ส่วนใหญ่นั้นมุดกลับลงไปใต้ผืนทรายเป็นที่เรียบร้อย ดูเหมือนพวกมันจะยอมแพ้แล้ว

“ดูเหมือนจะผ่านปัญหามาได้แล้ว”

โจวเฉินถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก จากนั้นความคับแค้นสายหนึ่งก็แผดพุ่งออกมาภายในใจ

“ไอ้ต่างชาติสองตัวนั่นต้องตาย!”

ท่อนเหล็กปรากฏขึ้นมาในมือของเขาอีกครั้ง จากนั้นเขาก็พุ่งตัวออกไปพร้อมกับกลิ่นอายกระหายเลือด

ในเวลาเดียวกันชายต่างชาติทั้งสองคนเองก็สังเกตเห็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเช่นเดียวกัน พวกเขาไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อยเมื่อเห็นว่าโจวเฉินพุ่งเข้ามาหาด้วยท่าทีดุดัน

ชายในชุดสูทหยิบหอกออกมาและเตรียมจะโจมตีเข้าใส่โจวเฉิน ในมือขวาของชายอีกคนก็มีมีดสั้นวาวประกายเย็นเยียบที่สะท้อนแสงจากดวงดาทิตย์ปรากฏออกมาเช่นเดียวกัน

“แกไม่คู่ควรจะใช้หอกหรอกเว้ย!”

โจวเฉินเข้าถึงตัวคนทั้งสองอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายหันมาและคิดจะใช้หอกแทงเขา สเต็ปเท้าของโจวเฉินก็เพิ่มความเร็วขึ้นมาอีกครั้ง เงาร่างของเขาวูบไหวไปมาและหลบการแทงของหอกไปได้อย่างฉิวเฉียด หลังจากนั้นเขาก็เหยียดมือซ้ายออกไปคว้าหอกเอาไว้และดึงเข้าหาตัวอย่างแรง ส่วนมือขวาเองก็สวนแท่งเหล็กเข้าใส่หน้าอกของอีกฝ่ายที่ถูกดึงเข้ามาเต็มรัก

แต่ท่อนเหล็กก็ต้องเปลี่ยนทิศทางกลางคันเพราะโจวเฉินสังเกตเห็นว่าชายหนุ่มอีกคนที่ใช้มีดสั้นกำลังแทงเข้าใส่เขา

เทคนิคการเคลื่อนไหวของชายหนุ่มคนนี้ค่อนข้างรวดเร็วทีเดียว เขาดึงมีดหลบออกไปและสามารถถอยหลบการโจมตีจากท่อนเหล็กของโจวเฉินไปได้ จากนั้นเขาก็อ้อมมาทางด้านหลังของโจวเฉินและเงื้อมีดเตรียมจะแทงเข้าใส่เขา