ตอนที่แล้ว95
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป97

96


บทที่ 96

“เฮ้ย !!คัง ฮยอนอู ตื่นก่อนเว้ยเพื่อน !!” ยองชาน ตกใจเมื่อได้เห็น ฮยอนอู สัปหงกระหว่างกินข้าว

“นี่นายได้นอนบ้างไหมเนี่ย !?ไม่ใช่ว่านายงดสตรีมอยู่เหรอช่วงนี้ !?ทำไมถึงเอาแต่เล่นอารีน่าเป็นบ้าเป็นหลังแบบนี้ !?นายไม่คิดถึงสภาพร่างกายของตัวเองบ้างรึไง !?นายอยากจะเล่นอารีน่าไปอีกแค่หนึ่งหรือสองเดือนแค่นั้นเหรอ !?” ยองชาน ปลุก ฮยอนอู พร้อมกับตำหนิเขาด้วยความเป็นห่วง

“ยองชาน ... ฉันคิดว่าฉันกำลังจะตาย นี่มันยากเกินไปสำหรับฉัน” ฮยอนอู ตอบกลับด้วยเสียงที่แผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยินเสียงของเขา

“นายกำลังทำบ้าอะไรอยู่กันแน่ !?นายอยู่ในสภาพแบบนี้มาเกือบเป็นอาทิตย์แล้วนะ !?”

ในอาทิตย์ที่ผ่านมา ฮยอนอู ได้พักผ่อนวันละไม่ถึงสี่ชั่วโมงเท่านั้น เขาแทบไม่ได้พักผ่อนเนื่องจากต้องใช้เวลาเกือบยี่สิบชั่วโมงต่อวันไปกับการล่ามอนสเตอร์ในอารีน่า

นี่เป็นการล่าที่บ้าระห่ำอย่างมาก แม้แต่ ทังอี ก็ยังหนีกลับไปที่เกาะบุงบุงด้วยซ้ำ

“ฉันต้องเพิ่มระดับเลเวลมากกว่านี้ ฉันล่าตลอดทั้งวันทั้งอาทิตย์ที่ผ่านมา”

เมื่อได้ยินคำตอบที่เล็ดลอดออกมาจากร่างที่ดูเหมือนจะไร้วิญญาณของ ฮยอนอู แบบนี้ ยองชาน ก็อดไม่ได้ที่จะส่ายศีรษะเบา ๆ “ฉันไม่รู้ว่านายกำลังพยายามทำอะไรกันแน่ แต่นายควรทำมันอย่างพอเหมาะ ไม่ควรหักโหมเกินไป”

ฮยอนอู พยักหน้าหนัก ๆ ด้วยความรู้สึกแบบเดียวกัน เขาอาจจะพอรับได้หากมันเป็นเวลาติดต่อกันเพียงหนึ่งหรือสองวัน แต่หากต้องตกอยู่ในสภาพนี้ตลอดทั้งอาทิตย์ เขาก็ไม่รู้ว่าจะทนได้นานแค่ไหน ‘ถ้าฉันต้องออกล่าแบบนี้อีกในอนาคต ... ฉันต้องบ้าตายแน่ ๆ’

.....

ออร่าดาบของ ฮยอนอู ตัดศีรษะของมอนสเตอร์ขาดกระเด็นออกจากร่างของมัน แม้ว่ามันจะเป็นมอนสเตอร์ที่มีร่างกายสูงใหญ่ แต่มันก็ไม่สามารถมีชีวิตต่อไปได้เมื่อไร้ศีรษะ เพราะมันไม่ใช่ ดูลาฮาน แต่เป็นโทรลล์

[โทรลล์ภูเขาต้องสาปถูกกำจัดแล้ว ]

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ ]

[เลเวลอัพ ]

[พลังชีวิต และพลังเวทมนตร์ได้รับการฟื้นฟู ]

[กำจัดมอนสเตอร์ที่มีรอยสัก 99/???]

[เลเวล 170/175 ]

‘ในที่สุดฉันก็เลเวล 170 แล้ว ...’

นี่คือความพยายามตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาของ ฮยอนอู เขาต้องออกล่าตลอดเวลาที่เข้ามายังอารีน่า ทั้งหมดเป็นเพราะภารกิจที่ได้รับมาจาก การอน จากการล่าที่บ้าคลั่งนี้มันทำให้เขาสามารถเพิ่มระดับเลเวลได้เฉลี่ยสี่ครั้งต่อวัน

“ไม่ว่าสถานการณ์ตอนนี้จะรุดหน้าไปมากแค่ไหน แต่กว่าภารกิจหลักจริง ๆ จะเริ่มขึ้นอย่างน้อยคงต้องใช้เวลาอีกหนึ่งหรือสองสัปดาห์”

ตอนนี้ดูเหมือนว่า ฮยอนอู จะยังพอมีเวลาให้พักหายใจอยู่บ้าง อย่างน้อยก็จนกว่าเขาจะกลับไปยังค่ายทหารเรนเจอร์ของจักรวรรดิ และพบกับ การอน

.....

“การเตรียมความพร้อมทั้งหมดจะแล้วเสร็จในอีกสามวัน ตอนนี้กองทัพอัศวินจากจักรวรรดิได้ออกเดินทางมาที่เทือกเขาเฮจินแห่งนี้แล้ว”

สำหรับ ฮยอนอู คำพูดของ การอน เปรียบเหมือนสายฟ้าฟาดที่ผ่าลงกลางศีรษะของเขา

แม้ว่าเดธไลน์ที่เคยถูกประมาณไว้จะขยับใกล้เข้ามา แต่ตัวเลขที่ปรากฏในตอนสุดท้ายครั้งนี้มันไม่น้อยเกินไปเหรอ !?

“ห๊ะ !?ไม่ว่าก่อนหน้านี้คุณบอกว่าต้องใช้เวลาราวหนึ่งเดือนไม่ใช่เหรอ !?” ฮยอนอู โพล่งไปทาง การอน ด้วยความตื่นตระหนก

“ไม่ใช่ว่าข้าบอกว่าอย่างช้าสุดหนึ่งเดือนไม่ใช่เหรอ !?” การอน ตอบด้วยรอยยิ้มบาง

อาจารย์ของนักผจญคนนี้คือ ดยุกต์เลอบรอน ซึ่งเป็นคนที่หลักแหลมมากที่สุดคนหนึ่งในจักรวรรดิ อย่างไรก็ตาม สำหรับนักผจญภัยคนนี้ที่เป็นศิษย์ของเขา เขาคือบุคคลที่เหมาะสมอย่างมากสำหรับการล้อเล่น มันยากมากที่จะได้พบเห็นคนที่ไร้เดียงสาแบบนี้ “ในเมื่อข้าไม่ได้ให้กำหนดเวลาที่ชัดเจนกับเจ้า เช่นนั้นข้าจะให้เวลาเจ้าเพิ่มอีกหนึ่งสัปดาห์ ข้าจะรอเจ้าจนกว่าจะถึงตอนนั้น”

‘ใจดีจัง’ ฮยอนอู ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อได้ยินคำพูดของ การอน

ฮยอนอู สามารถเพิ่มระดับเลเวลได้ 30 ระดับในหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมา แต่เขาสามารถเพิ่มระดับได้เพียงสองระดับอย่างยากลำบากในวันสุดท้าย ปัญหาหลัก ๆ ก็คือในเทือกเขาเฮจินเต็มไปด้วยพื้นที่ล่าของกิลด์ใหญ่หลายกิลด์ ดังนั้น ฮยอนอู จึงไม่สามารถออกล่าได้ตามที่เขาต้องการเหมือนก่อนหน้านี้อีกต่อไป

“ขอบคุณมาก ผมจะกลับมาในอีกหนึ่งสัปดาห์” ฮยอนอู กล่าวลา การอน ก่อนจะไปออกล่าอีกครั้ง

นี่คือเรื่องสำคัญสำหรับเขาอย่างมาก

‘ฉันต้องรีบไปล่าให้ได้มากกว่านี้’

ทันใดนั้น การอน ก็ได้หยุด ฮยอนอู เอาไว้อย่างกะทันหัน “เดี๋ยวก่อน เจ้าช่วยอะไรข้าสักหน่อยได้ไหม !?รางวัลสำหรับเจ้าน่าจะช่วยเหลือเจ้าจากสถานการณ์ปัจจุบันได้”

‘หืม !?ภารกิจลับเหรอ !?แบบนี้หมายความว่าฉันจะได้ค่าประสบการณ์มหาศาลใช่ไหม !?’

เมื่อได้รับคำขออย่างกะทันหันของ การอน , ฮยอนอู ก็ยิ้มกว้างออกมาทันที “แน่นอน สุดท้ายแล้วนี่ก็เป็นคำของจาก ท่านการอน หัวหน้ากองทัพเรนเจอร์แห่งจักรวรรดิ”

“ไม่มีอะไรมากหรอก เพียงแค่เจ้าต้องบอกข้อมูลที่เจ้ารู้ให้กับจอมเวทที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เซอร์เฟด และรอรับคำตอบจากเขา เพียงแต่ว่าตำแหน่งที่เขาอยู่มันคือดันเจี้ยนโบราณ”

[ภารกิจถูกสร้างขึ้น ]

[สุดยอดจอมเวท ]

[สุดยอดจอมเวทยิ่งใหญ่กำลังอุทิศตนเพื่อศึกษาเวทมนตร์อยู่ในดันเจี้ยนโบราณ บอกเขาเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบัน และรอรับคำตอบจากเขาเพื่อนำกลับมาบอก การอน ]

[ระดับ : MS]

[เงื่อนไข : รายงานสถานการณ์ปัจจุบัน และรอคำรับตอบจาก เซอร์เฟด 0/1 ]

[รางวัล : ค่าประสบการณ์ , ของขวัญจาก การอน ]

หลังจากกล่าวจบ การอน ก็ยื่นม้วนกระดาษที่ดูคุ้นเคยให้กับ ฮยอนอู

‘เฮอราร์ด ...’ เมื่อรับม้วนกระดาษมา ฮยอนอู ก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึง เฮอราร์ด เพราะม้วนกระดาษม้วนนี้มันคล้ายกับม้วนแผนที่ที่เขาได้รับมาจาก เฮอราร์ด อย่างมาก

[แผนที่ดันเจี้ยนโบราณ ]

[แผนที่ที่จะสามารถพาคุณไปยังดันเจี้ยนโบราณของ เซอร์เฟด ได้ ]

[ระดับ : คอมมอน ]

[ข้อจำกัด : ไม่มี ]

[ความสามารถ : เมื่อใช้แล้วผู้ใช้จะถูกพาไปยังสถานที่ที่ถูกเรียกว่า ดันเจี้ยนโบราณ ]

มันมีความแตกต่างจากม้วนแผนที่ที่ ฮยอนอู เคยได้รับมาจาก เฮอราร์ด อยู่เล็กน้อย นั่นก็คือ แผนที่ม้วนนี้มันเป็นแผนที่ที่สมบูรณ์อยู่แล้ว

“ผมเข้าใจแล้ว ผมจะรับไปพบ เซอร์เฟด ทันที” ฮยอนอู พูดพร้อมกับฉีกม้วนแผนที่ ร่างกายเขาปกคลุมไปด้วยแสงสว่างอย่างรวดเร็ว

“อ่า ... ฉันลืมบอกเขาไปเลย !?ว่านี่เป็นงานที่โคตรยากมาก ๆ” สีหน้าของ การอน ไม่ได้แสดงถึงการขอโทษแม้แต่นิดเดียว แม้ว่าเขาจะลืมบอกเรื่องสำคัญให้กับ ฮยอนอู ก็ตาม

.....

ฮยอนอู หายตัวไปจากกระโจมของ การอน และปรากฏตัวอีกครั้งในพื้นที่ขนาดใหญ่ที่ชวนให้นึกถึงสนามกีฬา

“ที่ไหนเนี่ย !?ไม่เห็นมีเส้นทางอะไรเลย !?’ ฮยอนอู กวาดตามองไปรอบ ๆ พลางพึมพำเบา ๆ

-ยินดีต้อนรับสู่สถาบันเริ่มต้นอันทรงเกียรติแห่งจักรวรรดิลูออส

“สถาบันเริ่มต้น !?จักรวรรดิลูออส !?” ฮยอนอู เงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียงประกาศจากระบบ

-การทดสอบมีทั้งสิ้นสิบสนามทดสอบ หากคุณสามารถผ่านการทดสอบแต่ละสนามได้ คุณจะสามารถไปยังสนามทดสอบต่อไปได้

เมื่อสิ้นเสียงของระบบ สภาพแวดล้อมรอบตัวของ ฮยอนอู ก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง ตอนนี้เขาปรากฏตัวขึ้นในห้องสีเหลี่ยมจัตุรัส

“ห้องเรียน …!?”

ด้านหน้าของ ฮยอนอู มีโต๊ะ และเก้าอี้ ตั้งอยู่

-การทดสอบสนามที่ 1 ทดสอบความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับจักรวรรดิลูออส หลังจากอ่านหนังสือบนโต๊ะ และผ่านการทดสอบแล้ว คุณจะสามารถไปยังสนามทดสอบที่สองได้ เวลาที่กำหนดคือ 30 นาที

[เวลาที่เหลือ 29:59]

“บ้าเอ๊ย !!” ฮยอนอู สบถออกมาพร้อมกับรีบนั่งลงบนเก้าอี้ด้วยความรีบร้อน เขาไม่ใช่คนที่เกลียดการอ่านหนังสือมากนัก ในสมัยที่ยังเป็นนักศึกษาอยู่ ฮยอนอู ค่อนข้างตั้งใจเรียน และถือได้ว่าเป็นหนอนหนังสือคนหนึ่งก็ว่าได้

‘ไม่คิดเลยว่าฉันจะต้องมานั่งอ่านหนังสือในเกมแบบนี้’

ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อมองจากภายนอกแล้ว ... หนังสือเล่มนี้ดูเหมือนจะมีอย่างน้อย 300 หน้า

“ชื่อเรื่อง ... ประวัติของลูออส!?”

ชื่อหนังสือชวนให้รู้สึกเบื่อหน่ายกว่าที่คิด

[ลูออส จักรวรรดิแห่งเดียวในทวีนี้ ก่อตั้งโดยจักรพรรดิองค์แรก อาร์คาน ในอดีตแตกต่างจากยุคปัจจุบันอย่างมาก ในครั้งนี้ผืนแผ่นดินเต็มไปด้วยสัตว์ประหลาด และหลากหลายเผ่าพันธุ์ อาร์คาน ต้องต่อสู้อย่างยากลำบากเพื่ออิสรภาพของมนุษย์ .... ]

[รูท จอมเวทผู้ยิ่งใหญ่แห่งยุคได้ทำนายไว้ว่า อาร์คาน จะสามารถรวมทวีปเป็นหนึ่งเดียวได้ เพราะเขาคือยักษ์ในร่างมนุษย์ ]

[หลักฐานที่ชัดเจนที่สุดสำหรับคำทำนายนี้ก็คือ ราชวงศ์ที่ถูกก่อตั้งขึ้นแข็งแกร่ง และยิ่งใหญ่ที่สุด นี่คือความเชื่อที่ฝังรากลึกลงไปในความทรงจำของผู้คนทั้งหมด นับจากนั้นมนุษย์ทุกคนก็เชื่อว่า แม้แต่คนธรรมดาก็สามารถสร้างสรรค์สิ่งที่ยิ่งใหญ่ได้ ]

...

[อาณาเขตของจักรวรรดิลูออสครอบครองพื้นที่ประมาณครึ่งหนึ่งของทวีป ]

[ส่วนที่เหลือเป็นดินแดนของสัตว์ประหลาด และเผ่าพันธุ์อื่น ๆ เช่น ไลแคนโทรป , เอลฟ์ , ออร์ค , คนแคระ และอื่น ๆ มีบางเผ่าพันธุ์ที่มีความสัมพันธ์เป็นปรปักษ์ต่อจักรวรรดิ เผ่าพันธุ์ที่มีข้อครหามากที่สุดคือ เอลฟ์ และ ไลแคนโทรป ]

“น่าสนสนใจกว่าที่คิดแฮะ”

ฮยอนอู อ่านหนังสืออย่างรวดเร็ว แต่เดิมเขาก็เป็นคนที่อ่านหนังสือเร็วเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แต่ด้วยความน่าสนใจของหนังสือประวัติลูออสเล่มนี้ มันก็ทำให้ ฮยอนอู รู้สึกเหมือนกำลังอ่านนิยายแฟนตาซีอยู่ก็ว่าได้ นั่นทำให้เขายิ่งอ่านหนังสือได้เร็วมากขึ้นไปอีก

[เวลาที่เหลือ 00:00]

[การทดสอบเริ่มต้น ]

-ตอบคำถามที่ระบุไว้ในแบบทดสอบที่กำหนด คุณจะต้องมีคะแนนมากกว่า 80 คะแนน เพื่อผ่านการทดสอบ

เมื่อสิ้นเสียงของระบบ โต๊ะ และเก้าพร้อมกับหนังสือก็หายไป จากนั้นหินก้อนใหญ่ที่มีความสูงราวหนึ่งเมตรก็ค่อย ๆ ลื่นขึ้นมาจากพื้น

“หือ !?คำถามจะเป็นอะไรนะ !?แล้วฉันจะเขียนคำตอบยังไง !?”

ฮยอนอู รู้สึกหงุดหงิดเกี่ยวกับสถานการณ์เบื้องหน้า โดยปกติแล้วการทำแบบทดสอบจะต้องเป็นการเขียนคำตอบลงไปในกระดาษ แต่สำหรับที่เขากำลังเผชิญ ....

ดูเหมือนระบบต้องการให้เขาสลักคำตอบลงไปบนแท่นหินก้อนใหญ่นี้

“อืม ... คำถามง่ายไปไหน !?”

บนก้อนหินมีคำถามสลักเอาไว้อยู่ก่อนแล้ว

[จักรวรรดิมีชื่อว่าอะไร !?]

[จักรพรรดิองค์แรกมีชื่อว่าอะไร !?]

[อธิบายลักษณ์ที่โดดเด่นสองประการของราชวงศ์ ]

[จงบอกเผ่าพันธุ์ที่เป็นปรปักษ์กับจักรวรรดิ ]

[จอมเวทผู้ยิ่งใหญ่ที่ทำนายการรวมทวีปของจักรพรรดิองค์แรกมีชื่อว่าอะไร !?]

คำตอบของคำถามวนเวียนอยู่ในใจของ ฮยอนอู อย่างไรก็ตาม เขากลับทำได้เพียงยืนเฉย ๆ เพราะไม่รู้ว่าจะเขียนคำตอบได้อย่างไร

“จริงสิ !!ฉันแกะสลักได้นี่ !?”

ฮยอนอู ครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนจะพบวิธี นั่นคือการใช้ออร่าดาบจากปลายนิ้วลากลงไปบนหินก้อนใหญ่เพื่อแกะสลักคำตอบ

“วิธีผ่านการทดสอบเป็นแบบนี้เหรอ !?นี่มันจะไม่ยากเกินไปหน่อยเหรอ !?”

ฮยอนอู แกะสลักคำตอบไว้บนหินจนหมดคำถามชุดแรก จากนั้นเพียงไม่กี่อึดใจคำถามชุดที่สองก็ปรากฏขึ้นมาแทนที่คำถามชุดแรก

“อืม ... ฉันแค่ต้องเคลียร์มันให้ได้สินะ”

.....

ในที่สุด เมื่อ ฮยอนอู แกะสลักคำตอบทั้งหมดลงไปบนหินแล้ว เสียงประกาศจากระบบก็ดังขึ้นอีกครั้ง

-คุณได้ตอบคำถามทุกข้อแล้ว รางวัลจะถูกมอบให้ก่อนเข้าสู่สนามทดสอบที่สอง

หลังจากนั้นแท่นหินก็หายไป และประตูเล็ก ๆ ก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าของเขา ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่คือประตูที่จะนำไปสู่สนามทดสอบที่สอง

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ ]

“เยอะมาก !!” ฮยอนอู โพล่งออกมาด้วยความตื่นเต้น เพียงแค่ผ่านการทดสอบด่านแรก ฮยอนอู ก็ได้รับค่าประสบการณ์มาถึงหนึ่งในสามส่วนที่จะใช้ในการเพิ่มระดับเลเวลอย่างไม่น่าเชื่อ

‘ถ้าด้านหนึ่งให้เยอะขนาดนี้ ฉันอาจจะเลเวล 175 เลยก็ได้ถ้าผ่านทั้งสิบด่าน หรืออย่างน้อยอาจจะได้สัก 173’

ฮยอนอู ยิ้มอย่างพึงพอใจขณะที่เดินผ่านประตู

.....

-คุณได้ตอบคำถามทุกข้อแล้ว รางวัลจะถูกมอบให้ก่อนเข้าสู่สนามทดสอบที่สาม

“เยี่ยม !!ตอนนี้มาถึงด่านสามแล้ว”

ทันทีที่ประตูปรากฏขึ้น แถบค่าประสบการณ์ของ ฮยอนอู ก็เพิ่มขึ้นครั้ง และตอนนี้เขาก็ขาดค่าประสบการณ์อีกเพียง 20% เท่านั้นก่อนจะเพิ่มระดับเลเวลเป็น 171 คำถามของชั้นที่สองนี้มุ่งเน้นไปที่วัฒนธรรม และศิลปะของจักรวรรดิ แตกต่างจากชั้นแรกที่มุ่งเน้นไปที่ประวัติศาสตร์เป็นหลัก

“คำถามไม่ยากเท่าไหร่ แต่ที่ยากจริง ๆ คือการเขียนคำตอบลงไปมากกว่า”

ระดับความรู้อยู่ในมาตรฐานของเด็ก อย่างไรก็ตาม มาตรฐานของการแกะสลักคำตอบกลับอยู่ในระดับอัศวิน หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ฮยอนอู ก็เดินไปยังประตูเพื่อเข้าสู่ด่านที่สาม ถ้าด่านที่หนึ่งและด่านที่สองเป็นเหมือนห้องเรียนทั่ว ๆ ไปแล้ว ด่านที่สามก็ให้ความรู้สึกเหมือนกับห้องวิทยาศาสตร์ก็ว่าได้ แต่ทันใดนั้น มีสิ่งหนึ่งที่แปลกออกไป

“ทำไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่ ... !?”

เสียงหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับร่างของคนผู้หนึ่งที่นั่งอยู่ภายในห้องนี้

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด