บทที่ 117 : ชายชราเลอะเลือน ราชากระดูกแห่งเผ่าพันธุ์กระดูก!
ไม่ไกลจากภูเขาเตี้ยๆ ที่หลัวเฉินอาศัยอยู่ ชายชราผมรุงรังมีหนวดเคราสีขาวมองไปยังสถานที่ที่หลัวเฉินอยู่ มีประกายแสงแวววาบปรากฏขึ้นในดวงตาที่ขุ่นมัวของเขา "ไม่คาดคิดเลย ว่าจะมีต้นกล้าที่ดีเช่นนี้อยู่ในที่ห่างไกลเช่นเมืองชางหลัน ทางตะวันตก มันน่าเสียดายที่เขาไม่ได้เข้าสถาบัน!" ชายชราพึมพำ : "ข้าอยากจะขอ...
