Chapter 8 : ศาสตร์การต่อสู้ (ระดับ1)
หลังจากโจวเฉินสะบัดไม้เบสบอลสังหารซอมบี้ลงอย่างรวดเร็วชายหนุ่มที่ยืนอยู่บนแผงวางของบริเวณมุมของร้านค้าก็สบโอกาส เขากระโดดลงมาและสังหารซอมบี้ที่เหลือจนหมด
หลังจากจัดการสัตว์ประหลาดพวกนี้เสร็จสิ้นชายหนุ่มก็เดินมายื่นบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปหลายห่อที่เขาโกยมาจากแผงให้กับโจวเฉิน
“อันนี้ครึ่งนึงตามที่ตกลง”
โจวเฉินหยิบบะหมี่ที่เต็มไปด้วยคราบสกปรกขึ้นมาดู จากนั้นเขาก็ปรายตามองไปทางแผงวางสินค้าที่มีศพของซอมบี้นอนกองเรียงรายอยู่หนหนึ่ง เขาพบว่าบนแผงวางของนั้นไม่ได้มีบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปวางอยู่เยอะนักและส่วนใหญ่ก็เสียหายไปจากการต่อสู้เมื่อครู่จนหมดแล้ว จำนวนบะหมี่ที่ชายหนุ่มผู้นี้ยื่นให้กับเขาคือครึ่งหนึ่งของบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่ยังอยู่ในสภาพดี
“ขอบใจ”
หลังจากกล่าวขอบคุณโจวเฉินก็หมุนกายจากไปพร้อมกับสินสงคราม เขาวางแผนว่าจะหาที่ปลอดภัยซักที่เพื่อกินบะหมี่ซักหน่อย
ชายหนุ่มเองก็ตามมาติดๆ ไม่ไกลจากบริเวณทางเข้าร้านสะดวกซื้อมากนักคนทั้งสองก็ต้องร่วมมือกันสังหารซอมบี้ที่ตามมาจากเสียงการต่อสู้อีกครั้ง
“ทักษะไม่เลวเลยนี่ พรสวรรค์ของนายเป็นประเภทความเร็วใช่ไหม?”
หลังจากสังหารซอมบี้จนหมดชายหนุ่มก็กล่าวถามโจวเฉิน
“คิดว่างั้นนะ”
โจวเฉินก็ไม่ได้ปฏิเสธ
“ฉันมีแผนบางอย่างไม่รู้ว่านายสนใจจะฟังไหม?”
หลังจากเดินมาถึงมุมเปลี่ยวๆแห่งหนึ่งจู่ๆชายหนุ่มก็กล่าวถามขึ้นมา
“แผนอะไร?”
โจวเฉินที่กำลังเช็ดคราบสกปรกบนซองบะหมี่ด้วยผ้าเช็ดมือเมื่อได้ยินคำกล่าวของอีกฝ่ายเขาก็เงยหน้าขึ้นมองแล้วเอ่ยปากถาม
“ฉันเจอที่ที่มีอาวุธอยู่เพียบเลยแต่ดันมีซอมบี้ที่โคตรจะทรงพลังเฝ้าสถานที่แห่งนั้นเอาไว้ ฉันรับมือกับพวกมันคนเดียวไม่ไหว ถ้านายอยากจะร่วมมือบางทีพวกเราก็อาจจะหาอาวุธดีๆมาใช้ได้”
“ก็ได้แต่ขอกินบะหมี่นี่ก่อนแล้วกัน”
โจวเฉินตอบตกลงทันที เหตุผลที่เขาตกลงไม่ใช่เพียงแค่เพราะว่าเขาต้องการอาวุธที่เหมาะมือกว่านี้แต่เขายังสนใจเกี่ยวกับซอมบี้ทรงพลังที่ชายหนุ่มเอ่ยถึงอีกด้วย ซอมบี้ทรงพลังพวกนี้บางทีอาจจะมีสกิลติดตัวให้เขาช่วงชิงก็เป็นได้
คนทั้งสองจัดการกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปอย่างรวดเร็วและพักผ่อนกันซักพักก่อนจะมุ่งหน้าตรงไปยังสถานที่ใกล้เคียงอย่างเงียบเชียบ
ปลายทางของพวกเขาดูเหมือนจะเป็นโรงเรียนฝึกสอนศิลปะการต่อสู้ จากบริเวณทางเข้าโจวเฉินสังเกตุเห็นเวทีและกระสอบทรายจำนวนมากตั้งอยู่ บริเวณใกล้ๆกับกำแพงมีชั้นวางอาวุธวางอยู่ซึ่งบนชั้นวางนั้นก็เต็มไปด้วยอาวุธหลากหลายชนิดไม่ว่าจะเป็นกระบี่ หอก ดาบ ง้าวและอื่นๆอีกมากมาย
ในโรงฝึกแห่งนี้มีซอมบี้อยู่ไม่กี่ตัวเท่านั้นหรือถ้าจะเอาตรงๆเลยก็คือมีอยู่เพียงแค่2ตัว หนึ่งในนั้นไม่ได้ถืออาวุธขณะที่อีกตัวหนึ่งถือหอกเอาไว้ในมือ ย่างก้าวของพวกมันดูมั่นคงและแตกต่างไปจากซอมบี้ตัวอื่นๆอย่างเห็นได้ชัด
“ก่อนหน้านี้ฉันลองสู้กับซอมบี้ที่ถือหอกมาหนหนึ่งแล้วแล้วก็แพ้ไป ตอนที่ฉันกำลังสู้เจ้าซอมบี้มือเปล่านั่นไม่สนใจฉันเลย ดังนั้นฉันคิดว่าถ้าเราได้อาวุธมาจากการฆ่าซอมบี้ถือหอกก่อนเราก็น่าจะจัดการกับซอมบี้มือเปล่านั่นได้ไม่ยาก”
ชายหนุ่มอธิบายแผนการของเขา
“ไม่ใช่ว่าอาวุธพวกนั้นมีไว้ใช้แค่ในการแสดงโชว์รึไง?”
โจวเฉินเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“ไม่หรอก! หอกที่ซอมบี้นั่นถือเองก็เป็นหอกแบบเดียวกัน ตอนที่ฉันสู้กับมันฉันสังเกตุเห็นว่าปลายหอกนั่นแหลมมากและเพลาหอกเองก็หนาพอสมควร เป็นอาวุธของแท้อย่างไม่ต้องสงสัย”
“เข้าใจแล้วถ้างั้นก็เข้าโจมตีจากทั้งสองด้านเลยแล้วกัน”
ตอนนี้โจวเฉินมั่นใจแล้วว่าซอมบี้ทั้งสองตัวในโรงฝึกไม่ใช่ซอมบี้ธรรมดา เขาตั้งมั่นในใจแล้วว่าจะจัดการสังหารพวกมันและเอาสกิลติดตัวของพวกมันมาเป็นของตนขณะเดียวกันก็จะได้หาอาวุธใหม่มาเปลี่ยนด้วย
ในเมื่อรอบๆโรงฝึกแห่งนี้ไม่มีซอมบี้ตัวอื่นอยู่อีก โจวเฉินและชายหนุ่มจึงเดินเข้าไปด้านในตรงๆและพุ่งเข้าใส่ซอมบี้ถือหอกอย่างไม่ลังเล
ซอมบี้ถือหอกเองก็ชัดเจนว่าไม่ได้ทื่อมะลื่อเหมือนกับซอมบี้ทั่วๆไป พอโจวเฉินและชายหนุ่มเดินเข้ามาในโรงฝึกมันก็สังเกตุเห็นพวกเขาและพุ่งตรงเข้าใส่คนทั้งสองด้วยสเต็ปเท้าอันมั่นคงในชั่วพริบตา หอกในมือของมันถูกกระชับแน่นในมือและไม่มีอาการสั่นให้เห็นเลยแม้แต่น้อย
แต่ชายหนุ่มเองก็ดูเหมือนจะถูกฝึกมาพอสมควร เขาเข้าปะทะกับซอมบี้ถือหอกด้วยท่อนเหล็กในมืออย่างรวดเร็วและโจวเฉินเองก็ทำตามแผนโดยการลอบโจมตีมันจากมุมบอด
โจวเฉินวิ่งอ้อมไปทางด้านหลังของซอมบี้ถือหอกและหวดไม้เบสบอลใส่หลังศรีษะของมันโดยเขาคิดที่จะจบชีวิตของมันในพริบตาระหว่างที่มันกำลังตั้งสมาธิรับมือกับชายหนุ่มอีกคนอยู่
ยังไงก็ตามก่อนที่การโจมตีของเขาจะประสบผลจู่ๆโจวเฉินกลัล่าถอยและหลบการโจมตีฉับพลันที่มุ่งเป้ามาที่เขาก่อนจะหันหลังเหวี่ยงไม้เบสบอลไปอีกด้าน
เป็นซอมบี้มือเปล่าที่สอดมือเข้ามา
โจวเฉินจับตามองซอมบี้ตัวนี้อยู่ก่อนแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นเขายังมีการรับรู้อันทรงพลังอีกด้วยดังนั้นเขาจึงหลบเลี่ยงการลอบโจมตีของมันได้สำเร็จ
ซอมบี้มือเปล่าตัวนี้มีความปราดเปรียวเป็นอย่างยิ่ง การโจมตีของโจวเฉินพลาดเป้าไปอย่างน่าเสียดาย มันสามารถหลบการโจมตีได้อย่างง่ายดายและต่อยสวนใส่ศรีษะของโจวเฉินอีกด้วย
ถ้าเป็นในอดีตการที่โจวเฉินจะหลบการโจมตีนี้ได้คงเป็นเรื่องยากแต่ตอนนี้เนื่องจากค่าสถานะจิตวิญญาณของเขาสูงถึง1.6และความว่องไวอีก1.4 เขาจึงสามารถรับรู้ทิศทางการโจมตีของอีกฝ่ายและหลบหมัดนี้ไปได้อย่างไม่ยากเย็น
เมื่อเห็นว่าการโจมตีของตนพลาดดเป้าซอมบี้มือเปล่าจึงล่าถอยออกไปเพราะว่าไม้เบสบอลของโจวเฉินถูกเหวี่ยงลงมาอีกหน
“มาช่วยฉันก่อน! ฉันจะยื้อไม่ไหวแล้ว!”
ขณะเดียวกันชายหนุ่มก็ตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบจากการกระหน่ำจู่โจมของซอมบี้ถือหอก ตัวเขาในตอนนี้ตกเป็นรองและรีบตะโกนบอกให้โจวเฉินมาสนับสนุน
“ทนอีกหน่อย!”
โจวเฉินเองก็ปลีกตัวไปช่วยไม่ได้เพราะว่าเขายังตกเป็นเป้าหมายของซอมบี้มือเปล่าอยู่ เขาถูกมันลากออกมาห่างจากซอมบี้ถือหอกหลายเมตร ตอนนี้กระทั่งปกป้องตัวเองยังลำบากแล้วจะไปช่วยคนอื่นได้ยังไง?
“ถ้าไม่รีบจัดการซอมบี้ตัวนี้พวกเราคงตกอยู่ในอันตรายจริงๆแน่”
เมื่อสัมผัสได้ว่าสถานการณ์ไม่สู้ดีโจวเฉินจึงตัดสินใจใช้สกิลติดตัวของเขา
ผิวหนังของเขาเริ่มซีดขาวเนื่องจากเขาเปิดใช้งานสกิลพิษซากศพ หลังเปิดใช้งานสกิลแล้วเขาก็ปาดมือไปบนไม้เบสบอลเพื่อเสริมพลังพิษซากศพลงไป
จากนั้นเขาก็พุ่งเข้าใส่ซอมบี้มือเปล่าด้วยพลังทั้งหมดที่มีราวกับต้องการใช้ความเร็วของเขาสร้างโอกาสโจมตี
ยังไงก็ตามซอมบี้ตัวนี้กลับปราดเปรียวยิ่งกว่า แม้แต่โจวเฉินที่ระเบิดความเร็วสุดตัวก็ยังไม่อาจสัมผัสถูกตัวของมันได้
“ถ้างั้นก็ลองหลบนี่ดู!”
ทันใดนั้นเองโจวเฉินก็เขวี้ยงไม้เบสบอลในมือเข้าใส่หัวของมัน
ซอมบี้เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีไม่คาดคิดของโจวเฉินก็รีบหลบอย่างไม่ลังเล มันย่อตัวลงและหลบไม้เบสบอลไปได้สำเร็จ
แต่พริบตาต่อมาโจวเฉินกลับปรากฏตัวที่เบื้องหน้าของมันและปล่อยหมัดเข้าใส่
ซอมบี้มือเปล่ายกแขนทั้งสองขว้างขึ้นมาไขว้กันเพื่อป้องกันหมัดของโจวเฉิน
แขนทั้งสองข้างที่ดูเหมือนไม้ตายซากเมื่อได้รับการโจมตีเต็มกำลังของโจวเฉินกลับไม่แม้แต่จะกระดิก ยังไงก็ตามอย่างได้ลืมว่าหมัดของโจวเฉินนั้นเคลือบพิษซากศพเอาไว้ด้วย พิษสีดำทมิฬแพร่กระจายไปทั่วแขนของมันอย่างรวดเร็วและทำให้การเคลื่อนไหวของมันเชื่องช้าลงอย่างมีนัยยะ
โจวเฉินใช้โอกาสนี้อ้อมตัวของมันไปจากนั้นก็หยิบไม้เบสบอลขึ้นมาและเหวี่ยงเข้าใส่หลังของมัน
หนนี้มันไม่อาจหลบการโจมตีของโจวเฉินได้อีก เขากระหน่พฟาดซอมบี้ที่ติดพิษซากศพครั้งแล้วครั้งเล่า ทุบแขนมันจนหัก จากนั้นหลังจากที่มันไม่อาจใช้แขนกันได้แล้วเขาก็ทุบหัวมันส่งมันไปชมพูทวีปในทันที
[พรสวรรค์ช่วงชิงสกิลติดตัวทำงาน : ท่านได้ทำการช่วงชิงสกิลติดตัวของซอมบี้ [ศาสตร์การต่อสู้(ระดับ1)] ต้องการหลอมรวมหรือไม่?]
“จัดไปเลย!”
เรื่องแบบนี้ไม่น่าถาม
