84
บทที่ 84
[ขุนนางแห่งรัตติกาล วิสเคานท์ โรตอน เซย์นอด ถูกกำจัดแล้ว ]
[คุณได้รับค่าประสบการณ์ ]
[เลเวลอัพ ]
[พลังชีวิต และพลังเวทมนตร์ได้รับการฟื้นฟู ]
[ฉายา ผู้สังหารแวมไพร์วิสเคานท์ ถูกสร้างขึ้น ]
[ผู้สังหารแวมไพร์วิสเคานท์ ]
[ฉายาที่มอบให้ผู้เล่นที่สามารถจัดการกับแวมไพร์ผู้สูงศักดิ์แห่งรัตติกาล ฉายาจะพัฒนาขึ้นเมื่อสามารถจัดการกับแวมไพร์ระดับสูงกว่าเดิมได้ ]
[ความสามารถ : ค่าสถานะทั้งหมด +50 , พลังโจมตีต่อแวมไพร์เพิ่มขึ้น 5%]
แม้ว่าตอนนี้ โรตอน จะเหลือเพียงกองขี้เถ้าแล้วก็ตาม แต่เขาก็ได้ทิ้งสิ่งของเอาไว้หลายอย่าง ทั้ง ฮยอนอู , คิม ซอกจอง และ คัง จุนอู ต่างก็ได้รับค่าประสบการณ์ , ฉายา และไอเทมต่าง ๆ เป็นรางวัล
“เลเวล 198 ...” คิม ซอกจอง ดูเหมือนจะอยู่ในอาการตกตะลึงอย่างสมบูรณ์ โดยปกติแล้วเขาจะต้องใช้เวลาห้าวันในการเพิ่มระดับเลเวลหนึ่งระดับ แม้ว่าเขาจะออกล่าเป็นเวลานานกว่า 12 ชั่วโมงต่อวันก็ตาม แม้ว่าการเพิ่มระดับเลเวลด้วยการทำภารกิจจะเร็ว แต่มันก็เป็นสิ่งที่น่าเบื่อสำหรับเขาอย่างมาก ก่อนหน้านี้เขาต้องใช้เวลาหนึ่งอาทิตย์เพื่อเพิ่มระดับเลเวลจาก 196 มาเป็น 197 แต่ในวันนี้เขากลับสามารถเพิ่มระดับเลเวลเป็น 198 ได้ด้วยการต่อสู้ในดันเจี้ยนแห่งนี้ภายในวันเดียวเท่านั้น นี่คือความสำเร็จที่น่าอัศจรรย์อย่างมาก
“ลูกพี่ คุณได้ฉายาไหม !?”
คัง จุนอู พยักหน้าให้กับคำถามของ ฮยอนอู ก่อนที่ถามกลับ “ใช่ฉายา ผู้สังหารแวมไพร์วิสเคานท์ ไหม !?”
ฮยอนอู พยักหน้ารับก่อนจะหยิบไอเทมสี่อย่างขึ้นมาจากกองขี้เถ้าของ โรตอน อย่างที่คาดไว้ การเคลียร์มัลติดันเจี้ยนทำให้ได้รับรางวัลมากกว่าปกติ
“สี่อย่างเลยเหรอ !?”
“ใช่แล้ว”
ฮยอนอู มีความสุขอย่างมากที่เห็นไอเทมดรอปเหล่านี้ มันแตกต่างจากตอนที่เขาออกล่าเพียงลำพังอย่างมาก
‘ฉันควรออกล่าเป็นทีมให้มากกว่านี้ ..’ ฮยอนอู เกิดความคิดนี้ขึ้นอย่างกะทันหัน ท้ายที่สุดแล้วอัตราดรอปไอเทมมันต่างกันมากเกินไปหากเทียบกับการที่เขาออกมาล่าคนเดียว
สี่ชิ้น ...
ฮยอนอู รู้สึกดีอย่างมากแม้เขาจะได้รับเพียงชิ้นเดียว ความจริงแล้วอัตราดรอปไอเทมของ ฮยอนอู ไม่ได้ต่ำแต่อย่างใด เพราะไอเทมสวมใส่ของเขาหลายชิ้นก็เป็นไอเทมระดับยูนีคด้วยซ้ำ
“ผมจะตรวจสอบข้อมูลมันก่อนนะครับ” ฮยอนอู พูดด้วยรอยยิ้มสดใส
[ถุงมือพิธีการของ โรตอน ]
[ถุงมือพิธีการที่แวมไพร์วิสเคานท์ โรตอน เซย์นอด สวมใส่]
[ระดับ : ยูนีค ]
[ข้อจำกัด : ความแข็งแรง 400 , พลังเวทมนตร์ 350 ]
[ความทนทาน : 700/700 ]
[พลังป้องกัน : 150 ]
[ความสามารถ : พลังเวทมนตร์ +50 , ฟื้นฟูพลังชีวิต 5% จากความเสียหายที่ทำได้ , สามารถใช้สกิล กรงเล็บโลหิต ได้ (คูลดาวน์ : 60 นาที) ]
[กรงเล็บโลหิต : โจมตีเป้าหมายด้วยกรงเล็บโลหิต และทำให้เป้าหมายไม่สามารถฟื้นฟูพลังชีวิตได้ (เป็นการโจมตีทางกายภาพ) ]
[ระยะเวลา : 5 นาที ]
...
[เสื้อคลุมพิธีการของ โรตอน ]
[เสื้อคลุมพิธีการที่แวมไพร์วิสเคานท์ โรตอน เซย์นอด สวมใส่ ]
[ระดับ : ยูนีค ]
[ข้อจำกัด : ความแข็งแรง 500 , พลังเวทมนตร์ 600 ]
[ความทนทาน : 800/800 ]
[พลังป้องกัน : 200 ]
[ความสามารถ : พลังเวทมนตร์ +100 , ความอึด +100 , สามารถใช้สกิล ร่างเจตภูต ได้ (คูลดาวน์ : 30 นาที) ]
[ร่างเจตภูต : ขณะที่อยู่ในร่างเจตภูตจะไม่สามารถโจมตีได้ แต่จะสามารถต้านการโจมตีทั้งหมดยกเว้นการโจมตีจากพลังศักดิ์สิทธิ์ได้ (ระยะเวลา 10 วินาที) ]
…
[หัวใจของ โรตอน ]
[หัวใจของแวมไพร์วิสเคานท์ โรตอน เซย์นอด ]
[ระดับ : แรร์ ]
[ข้อจำกัด : - ]
[ความสามารถ : เมื่อกินจะทำให้เผ่าพันธุ์ของผู้เล่นเปลี่ยนเป็นเผ่าพันธุ์แวมไพร์ ]
…
[ประตูสู่เวทมนตร์โลหิต ]
[หนังสือสกิลที่บรรจุรากฐานของเวทมนตร์โลหิตเอาไว้ ]
[ระดับ : อันคอมมอน ]
[ข้อจำกัด : - ]
[ความสามารถ : เมื่อใช้แล้วจะทำให้คลาสอาชีพของผู้ใช้เปลี่ยนเป็น จอมเวทโลหิต ]
“ว้าว ...” หลังจากตรวจสอบข้อมูลไอเทมทั้งสี่ชิ้นแล้ว ฮยอนอู แทบจะอ้าปากค้างทันที เพราะไอเทมทั้งสี่อย่างนี้ต่างก็เป็นสิ่งที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน ทางด้าน คิม ซอกจอง และ คัง จุนอู ที่ยังไม่เห็นข้อมูลไอเทมต่างก็พากันมองไปยัง ฮยอนอู ด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“มันคืออะไรเหรอ !?”
“น้องชาย มีอะไรหรือเปล่า !?”
“ใช่ !!มันมีปัญหา แล้วก็เป็นปัญหาที่ค่อนข้างใหญ่ที่เดียว”
คำพูดของ ฮยอนอู ทำให้สีหน้าของทั้งสองคนแข็งค้างไปอย่างกะทันหัน ขณะเดียวกันพวกเขาก็เกิดความสับสนขึ้นในใจอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
‘ไอเทมไม่ดีเหรอ !?’
ความเข้าใจผิดเกิดขึ้นเนื่องจากทั้งสองไม่เห็นสีหน้าของ ฮยอนอู ภายใต้หน้ากากได้ ดังนั้น คัง จุนอู จึงเริ่มปลอบเขาทันที “น้องชาย มันไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอก คนเรามันก็ไม่ได้ดวงดีกันทุกวันล่ะนะ”
“ใช่แล้ว อย่าไปคิดมากเลย”
“ในอนาคตเราจะต้องได้ของดีกันบ้างแหละ อย่าอารมณ์เสียไปเลย”
“ห๊ะ !?พวกคุณกำลังพูดเรื่องอะไร !?ปัญหาที่ผมหมายถึงก็คือ ไอเทมมันดีเกินไปต่างหาก ...”
ฮยอนอู มองดูทั้งสองด้วยความประหลาดใจ ทำไม คัง จุนอู ถึงปลอบเขา !?คนคนนี้บ้าไปแล้วเหรอ !?ดวงตาของ ฮยอนอู เหมือนจะพูดคำเหล่านี้ออกมา
“ลองดูนี่สิ” ฮยอนอู แบ่งปันข้อมูลไอเทมให้กับทั้งสองคนได้ดู
เมื่อได้เห็นข้อมูลที่ ฮยอนอู ส่งให้ดู ดวงตาของทั้งสองคนก็เบิกกว้างขึ้นเป็นสองเท่าในทันที อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้คงอยู่เพียงช่วงสั้น ๆ เท่านั้น เพราะหลังจากนั้นทั้งสองต่างก็แสดงความผิดหวังออกมา
“มีอะไรเหรอ !?ทำไมพวกคุณถึงทำหน้าแบบนั้น !?” ฮยอนอู ถามเมื่อสังเกตเห็นความผิดปกติ
“ของพวกนี้ไม่มีประโยชน์สำหรับพวกเรา น้องชายเอาพวกมันไปเถอะ”
“น้องชาย ที่เราพวกมาถึงที่นี่ได้ก็เพราะนาย เพราะฉะนั้น นายก็เอาไอเทมทั้งหมดไปเถอะ”
ทั้งสองพูดพร้อมกับตบไหล่ ฮยอนอู เบา ๆ อย่างไรก็ตาม ฮยอนอู ยังรู้สึกว่าเขาไม่ควรรับไอเทมทั้งหมดไว้เพียงคนเดียว
“ถ้างั้นผมขอสองชิ้นนี้” ฮยอนอู พูดก่อนจะส่งถุงมือ และหนังสือสกิลให้กับ คิม ซอกจอง และ คัง จุนอู ตามลำดับ “คิดซะว่ามันเป็นของขวัญจากน้องชายคนนี้ก็แล้วกันครับ”
“ของขวัญเหรอ !?” คิม ซอกจอง หัวเราะให้กับคำพูดของ ฮยอนอู “น้องชาย เราควรออกไปจากที่นี่กันได้แล้ว ฉันหวังว่านายจะให้คำตอบกับฉันได้ในครั้งต่อไปที่เราพบกัน”
คิม ซอกจอง และ คัง จุนอู ทิ้งให้ ฮยอนอู อยู่ตามลำพังหลังจากพูดจบ
.....
หลังออกมาจากดันเจี้ยน ฮยอนอู ก็ยังคงสำรวจเทือกเขาเฮจินต่อไป เพราะในตอนนี้เขาสามารถสำรวจลึกเข้าไปในเทือกเขามากกว่าเดิมแล้ว ทว่าทันใดนั้น ฮยอนอู ก็ได้รับข้อความบางอย่าง
[ถึง : อัลเลย์บอส ]
[เราจำเป็นต้องคัดเลือกรายชื่อนักแสดงในอีพีแรกของรายการ สถาบัน อัลเลย์บอส โปรดติดต่อกลับมาทันทีที่คุณเห็นข้อความนี้ ]
มันเป็นข้อความจาก เคล
“พวกเขาตัดสินใจกันแล้วหรือยังนะ !?ฉันคงต้องลองติดต่อดูก่อน”
ฮยอนอู หยุดการสำรวจของตัวเอง และล็อกเอาท์ออกจากอารีน่าเพื่อโทรหา เคล ทันที
“สวัสดีครับ คุณเคล นี่ผมเอง !!คุณตัดสินใจเลือกนักแสดงกันหรือยังครับ !?”
-คุณติดต่อกลับมาเร็วมาก ผมเพิ่งส่งข้อความหาคุณเอง ...
“แน่นอนอยู่แล้วครับ นี่เป็นรายการของผม เพราะฉะนั้น ผมต้องให้ความสำคัญกับนักเรียนของผมเป็นอันดับแรกสิครับ”
-มีคนติดต่อเข้ามาทั้งหมดแปดคน พวกเขาทั้งหมดต่างก็เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียง แต่หลังจากที่เราได้ลงความเห็นกันแล้วก็คัดมาจนเหลือสามคนที่น่าจะได้รับความนิยมจากผู้ชมมากที่สุด
“สามคน !?พวกเขาเป็นใครบ้างครับ !?” ฮยอนอู ค่อนข้างประหลาดใจเล็กน้อย เพราะก่อนหน้านี้ที่เขาประกาศรายการใหม่ในสตรีมของเขานั้น มีผู้ชมมากมายที่บอกว่าตัวเองเป็นคนดัง และอยากจะเรียนรู้เคล็ดลับจากเขา
‘สงสัยพวกเขาคงแค่เล่นสนุก ...’
-ดเวย์น อีแวนส์ แอ็คชั่นสตาร์ที่ดีที่สุดของฮอลลีวูดในตอนนี้ , นักร้องสาวชาวอังกฤษ คริสติน่า และสุดท้ายคือคนเกาหลี เรียว เขาเป็นนักแสดงฮอลลีวูดด้วยเหมือนกันครับ
ฮยอนอู ค่อนข้างประหลาดใจเมื่อได้ยินชื่อของทั้งสาม เพราะนี่ล้วนแล้วแต่เป็นรายชื่อในระดับที่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อน เขาคาดไว้ว่านักเรียนคนแรกของเขาอาจจะเป็นดารา หรือสตรีมเมอร์ที่มีชื่อเสียงเท่านั้น
‘ฉันคิดว่าจะเป็นสตรีมเมอร์ที่เล่นเกมไม่ค่อยเก่งซะอีก ...’
ทันใดนั้น ฮยอนอู ก็เริ่มคิดเกี่ยวกับบุคลที่เขาได้รับรายชื่อมา เขารู้สึกว่ามีบางอย่างที่น่าประหลาด ดเวย์น อีแวนส์ คือนักแสดงที่มีชื่อเสียงอย่างมาก เพราะเขาถ่ายทำฉากบู๊โดยไม่ต้องใช้สตั๊นท์แมน “ดเวย์น อีแวนส์ มีเงื่อนไขยังไงบ้างครับ !?ว่าแต่ไม่ได้อยู่ในระดับบรอนซ์เหรอครับ !?”
-มันเป็นเรื่องที่เราไม่คาดคิดมาก่อนเหมือนกัน ดูเหมือนว่าความสามารถในการต่อสู้ภายในโลกเสมือนจริงของเขาจะต่างจากโลกจริงมาก ในความเป็นจริงแล้วอันดับในโคลอสเซียมของเขาต่ำมาก
“แล้วเขาเพิ่มระดับเลเวลยังไงครับ !?”
-เราก็ถามเขาแบบนี้เหมือนกัน แต่เขาตอบกลับมาว่า การล่ามอนสเตอร์กับการ PVP แตกต่างกัน ดังนั้น ผมเลยคิดว่าเขาน่าจะมีคนช่วยฟาร์มเลเวลให้กับเขาน่ะครับ
“ผมเข้าใจ ... ผมยังมีอีกหนึ่งคำถาม คุณเคล อยากจะแนะนำใครเหรอครับ !?”
-ผมอยากแนะนำให้คุณเลือก ดเวย์น อีแวนส์ ครับ
“ทำไมเหรอ !?”
-เขาคือคนที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในทั้งแปดคน นอกจากนี้เขายังเป็นดาราที่อารมณ์ดีมากที่สุดคนหนึ่งเลยด้วยครับ
“ถ้างั้นผมยินดีรับเขาเป็นนักเรียนคนแรกของผม รบกวนคุณช่วยจัดการให้ด้วยนะครับ”
-ได้เลยครับ ผมจะแจ้งไปที่เขาทันที แล้วเจอกันที่โคลอสเซียมพรุ่งนี้ 5 โมงเย็นตามเวลาโซลนะครับ
“ครับ คุณเคล”
เมื่อวางสายจาก เคล , ฮยอนอู ก็ค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับ ดเวย์น อีแวนส์ ต่อทันที
‘ฉันต้องรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับเขาสักหน่อยก่อนจะพบกับเขาในวันพรุ่งนี้’
ความจริงแล้ว ฮยอนอู ไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับ ดเวย์น อีแวนส์ มากนัก เขารู้เพียงแค่ว่าอีกฝ่ายคือซุปเปอร์สตาร์ที่มีชื่อเสียง และเป็นคนที่มีหน้าตาดี นั่นคือทั้งหมดที่ ฮยอนอู รู้
“นี่มันอะไรกันล่ะเนี่ย !?ทำไมถึงมีแต่เรื่องเกี่ยวกับฉัน !?”
[ดเวย์น อีแวนส์ เผย เขาสนใจในสไตล์การต่อสู้ของ อัลเลย์บอส ]
[ดเวย์น อีแวนส์ คือแฟนคลับของ อัลเลย์บอส !?]
[ดเวย์น อีแวนส์ ตั้งใจจะพบกับ อัลเลย์บอส ]
เมื่อเห็นชื่อหัวข้อเหล่านี้ ฮยอนอู ก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง
‘ดาราฮอลลีวูดอยากพบฉันเหรอ !?’
“ไม่ !!เป็นไปไม่ได้หรอกน่า”
ฮยอนอู ส่ายศีรษะเบา ๆ จากนั้นเขาก็เข้าไปที่กระทู้ของอารีน่า แต่แล้วเขาก็ต้องออกจากแพลตฟอร์มนี้อย่างรวดเร็ว เขาไม่รู้ว่าทำไมวันนี้ถึงได้มีแต่กระทู้เกี่ยวกับเขา
“ไม่ !!วันนี้ฉันคงต้องนอนเร็วกว่าปกติสักหน่อย”
ใบหน้าของ ฮยอนอู เต็มไปด้วยความตื่นเต้นราวกับนักเรียนใหม่ที่กำลังจะเปิดภาคเรียน
.....
ฮยอนอู นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร ใบหน้าของเขาดูอิดโรยจน ยองชาน เป็นกังวล
“นายโอเคไหม !?ไม่สบายหรือเปล่า !?”
“เปล่าหรอก ฉันสบายดี แค่นอนไม่หลับเฉย ๆ”
เมื่อคืนที่ผ่านมา ฮยอนอู แทบข่มตาหลับไม่ลงด้วยซ้ำ มันเป็นเพราะเขามัวแต่คิดเรื่องการได้พบกับ ดเวย์น อีแวนส์ ทั้งคืน
“งั้นก็ไปนอนต่ออีกสักหน่อยสิ ยังมีเวลาอีกหลายชั่วโมงกว่านายจะเริ่มสตรีม”
“แล้วนายล่ะ !?สบายดีไหม !?”
ฮยอนอู ถามกลับ เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดต่อ ยองชาน สำหรับการกระทำให้อันเลวร้ายของเขาเมื่อไม่นานมานี้
“ฉันเหรอ !?ไม่สบายสักนิด ทั้งหมดเป็นเพราะนาย !!” ยองชาน พูดพร้อมกำหมัดแน่น
เขาจำได้อย่างชัดเจนว่าเพิ่งเกิดอะไรขึ้นกับเขา
“มันไม่ดีเหรอ !?นี่ฉันพยายามช่วยนายเลยยอมยกหน้าที่พิธีกรให้นายเลยนะ” ฮยอนอู พูดด้วยใบหน้าไร้เดียงสา
“มันก็ดี แต่นายบอกฉันทีหลังก็ได้ไม่ใช่เหรอ ...”
“นายนี่น่าผิดหวังจริง ๆ ความจริงแล้วนายไม่ได้กลับไปหาครอบครัวหรอก แต่แอบไปนัดบอร์ดมาใช่ไหม” ฮยอนอู พูดขัดก่อนที่ ยองชาน จะพูดจบ
จากนั้นเขาเริ่มเป็นฝ่ายโจมตีใส่ ยองชาน ทั้งสองพูดคุยกันเป็นเวลานานจนในที่สุด ฮยอนอู ก็เหลือบมองไปที่นาฬิกาก่อนจะลุกขึ้นจากโต๊ะ “ฉันต้องไปเริ่มสตรีมแล้ว ครั้งหน้าลองหาเหตุผลอื่นดูใหม่นะเพื่อน”
ยองชาน ถูกทิ้งให้อยู่เพียงลำพังในสภาพที่อยากร้องไห้เต็มที
.....
ฮยอนอู เชื่อมต่อกับอารีน่า และรีบเดินทางไปยังโคลอสเซียมก่อนจะสร้างห้องประลองขึ้นมา
“ชื่อห้องคือ อัลเลย์บอส และรหัสผ่านคือ เป็นคนดี เอาล่ะ เท่านี้ก็น่าจะได้แล้ว”
ฮยอนอู สร้างห้องก่อนจะส่งชื่อห้อง และรหัสผ่านให้กับ เคล ไม่นานหลังจากนั้นคนสองคนก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องที่เขาสร้างขึ้น คนหนึ่งเป็นคนที่เขาคุ้นเคย นั่นก็คือ เคล
“สวัสดี อัลเลย์บอส”
สำหรับอีกคนหนึ่ง เขาคือคนที่มีความสูงราว 190 เซนติเมตร ร่างกายเต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อ จากรูปลักษณ์ภายนอกเพียงอย่างเดียว มันก็น่าเชื่ออย่างมากหากเขาบอกว่าเขาคือหนึ่งแรงค์เกอร์อันดับสูงของโคลอสเซียม
“สวัสดีครับ ผม ดเวย์น อีแวนส์”
นี่คือการปรากฏตัวครั้งแรกของนักเรียนคนแรกของ อัลเลย์บอส
