บทที่ 166: แก่นอสูรของปีศาจอสรพิษ
ผู้คนนับพันคุกเข่าต่อหน้าเย่เซิงซึ่งในนั้นรวมไปถึงเหล่าเซียนเทียนอย่างเถี่ยเหลียนซาน ชื่อจุน ถงหลิ่ง และอื่น ๆ.... นี่เป็นภาพที่ไม่เข้ากับทิวทัศน์ของที่ราบทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่เลย มันแปลกประหลาดจนมีนกอินทรีตัวหนึ่งที่บินผ่านมาต้องเหลียวหลังมองด้วยความสงสัย หัวใจของเย่เซิงเต็มไปด้วยความรู้สึกภาคภูมิใจ...
