ตอนที่แล้วตอนที่ 11-20 อสูรเวทแผลงฤทธิ์
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 11-22 งอกใหม่

ตอนที่ 11-21 นางพญาแลชเพิล


“อย่าฆ่าข้า” เสียงแหลมกรีดร้องดังขึ้น

สัตว์ประหลาดที่ถูกหมุนปั่นเหมือนกังหันหยุดชะงักทันที  บีบีจับหนวดรากที่ห้อยของมันข้างหนึ่งและตะโกน  “อะไร, มากลัวเอาตอนนี้เหรอ? สายไปแล้ว!  พี่ใหญ่ เราจะฆ่าเจ้าสัตว์ประหลาดนี้ให้ข้าจัดการมันในตอนนี้เลย”

ลินลี่ย์พยักหน้าเล็กน้อย   เดลี่และคนอื่นไม่พูดอะไร  ตอนนั้นเจ้าสัตว์ประหลาดนี้ต้องการฆ่าเดลี่อย่างเห็นได้ชัด  พวกเขาจะปล่อยให้มันมีชีวิตได้ง่ายๆ ยังไงกัน?

“หยุดนะ!”สัตว์ประหลาดตัวมหึมาร้องตวาดอย่างดุร้าย

บีบีล้อเลียนสองครั้งขณะมองดูสัตว์ประหลาด  “หยุด? เจ้ากลัวตายหรือ?”

“บีบี!อย่ามัวเปลืองคำพูดกับมันเลย” ลินลี่ย์กล่าว

“เจ้าไม่อาจฆ่าข้าได้  ถ้าเจ้าฆ่าข้า เจ้าจะตายกันหมด!”  สัตว์ประหลาดคำรามด้วยเสียงหยาบของมัน

ลินลี่ย์เดลี่ เฟนและคนอื่นๆ มองหน้ากันเองและจากนั้นจ้องมองเจ้าสิ่งมีชีวิตรูปแบบพืชด้วยความทึ่ง  เฟนหัวเราะลั่น  “ถ้าเราฆ่าเจ้า เราจะตายกันหมดหรือ?  เอาเลย บอกมาเลยว่าเจ้าจะฆ่าเรายังไง?”

ถึงตอนนี้สัตว์ประหลาดถอนหายใจ เมื่อเห็นทัศนคติของคนพวกนี้แล้ว มันตัดสินใจและร้องออกมาด้วยเสียงแหบแห้ง “ถ้าพวกเจ้าฆ่าข้า  ข้าเองจะไม่สามารถล้างแค้นได้  แต่..พวกเจ้าต้องเข้าใจให้ดีว่าในสุสานเทพเจ้าชั้นที่เจ็ดนี้  ข้าไม่ใช่มีเพียงตัวเดียวที่อยู่ที่นี่เข้าใจไหม?”

ลินลี่ย์ขมวดคิ้ว

ในชั้นที่หก  พวกเขาเผชิญหน้ากับอสูรจ้าวอัคคี  และมีหลายคนต้องตายไปที่นั่น  การฆ่าอสูรจ้าวอัคคีเป็นงานที่อันตรายมาก อันตรายของชั้นที่เจ็ดนี้ไม่ควรจะต่ำกว่าชั้นที่หกไม่น่าจะเป็นงานง่ายเหมือนแค่กำจัดเจ้าสิ่งมีชีวิตวัชพืชนี้

“พูด” เฟนขมวดคิ้วขณะที่เขาตะคอกใส่มัน

ยอดฝีมือทุกคนมองดูสัตว์ประหลาด

“ในสุสานเทพเจ้าชั้นที่เจ็ด  ข้าเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตระดับธรรมดา  สิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังอำนาจแท้จริงที่นี่ก็คือ ‘เจ้าแม่!’ เสียงของสัตว์ประหลาดชะงักเล็กน้อย ”ข้าขอบอกให้เจ้าปล่อยข้าไป ถ้าพวกเจ้าฆ่าข้า  เจ้าแม่จะต้องฆ่าพวกเจ้าทั้งหมดแน่นอน”

“เจ้าแม่?” ลินลี่ย์ขมวดคิ้วงุนงง

หนึ่งในราชสีห์ทองหกตาอธิบายให้คนอื่นฟัง  “ในพิภพอื่นมีสิ่งมีชีวิตพิเศษบางชนิดแบ่งออกเป็น ส่วนของแม่ และส่วนของลูก พวกลูกเหล่านั้นถือกำเนิดขึ้นมาโดยส่วนของแม่  และพลังของแม่มากกว่าลูกเป็นร้อยเท่าความจริงอสูรเวทประเภทแตนพอจะเป็นตัวอย่างในเรื่องนี้ได้  แต่ละตระกูลจะมีนางพญาเพียงหนึ่ง  และอสูรเวททั้งหมดก็เป็นลูกของนาง”

“ส่วนของแม่? ส่วนลูก?  นางพญา?”  ลินลี่ย์และคนอื่นทุกคนลอบประหลาดใจ

ถ้าเป็นแบบนี้  อย่างนั้นพลังของนางพญาก็จะต้องเหนือกว่าลูกของมัน

“ใช่แล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างข้าเองกับเจ้าแม่คือความสัมพันธ์ระหว่างสถานะเจ้าแม่และสถานะของลูก”  สัตว์ประหลาดพูดทันที  “พวกเจ้าปล่อยข้าไปดีที่สุด  ถ้าพวกเจ้าฆ่าข้า  เจ้าแม่จะรู้สึกได้และเมื่อถึงเวลานั้น...พวกเจ้าจะทำให้เจ้าแม่โกรธแค้น พวกเจ้าจะต้องตายแน่นอน”

สัตว์ประหลาดดูเหมือนจะมั่นใจในตัวเองมาก

พลังของนางพญาไม่ใช่สิ่งที่มันที่อยู่ในฐานะลูกจะเข้าไปเทียบได้

“เราควรทำยังไงดี?”  เดลีมองดูลินลี่ย์และถามเขา

ในบรรดากลุ่มนี้สถานะของลินลี่ย์ค่อยๆ เพิ่มขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากการแสดงออกของเขาที่ชั้นหก  ที่สำคัญคือพลังของเขายิ่งใหญ่กว่าทุกคนอย่างเห็นได้ชัด นอกจากนี้ถูลี่และคนอื่นยังได้รับการช่วยเหลือจากลินลี่ย์

“จะฆ่าหรือไม่ฆ่า”  ลินลี่ย์ลังเลเล็กน้อยเช่นกัน

เขาไม่สามารถบอกได้ว่าสัตว์ประหลาดตนนี้พูดความจริงหรือไม่

“ควั่บ!”  ทันใดนั้นมีสายลมพัดวูบ หนึ่งในราชสีห์ทองพุ่งเข้าหาสัตว์ประหลาดในขณะเดียวกันร่างของมันเพิ่มขนาดจนเท่ากับมังกรยักษ์  มันมีขนทองน่ากลัวกรงเล็บแหลมคมหนายาวหลายเมตรและกรงเล็บขนาดใหญ่นั้นสับฟันลงมาที่สัตว์ประหลาดนั้น

สัตว์ประหลาดนั้นได้แต่กรีดร้องอย่างหวาดผวา

ราชสีห์ทองหกตายิงลำแสงสีดำทันทีทันทีที่แสงดำครอบคลุมร่างสัตว์ประหลาด สัตว์ประหลาดไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ต่อไป

“ปัง!”

กรงเล็บแฝงพลังตัดมิติเลือนรางฟันลงใส่ร่างของสัตว์ประหลาด  มีการชะงักเล็กน้อยขณะที่สับกรงเล็บใส่มัน และจากนั้นร่างของสัตว์ประหลาดระเบิดเป็นสี่ห้าเสี่ยงเหมือนกับแจกันที่แตกของเหลวสีเขียวแตกกระจาย

แม้ว่าการบรรยายจะต้องใช้เวลาอยู่บ้างก็ตามแต่ความจริงเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในพริบตาเท่านั้น ราชสีห์ทองหกตาฆ่าสัตว์ประหลาดนั่นในพริบตาเท่านั้น

“ทำไมเจ้าฆ่าเขาล่ะ?” ตาของโรซารีเป็นประกายเขียวเลือนรางจ้องมองราชสีห์ทองหกตา  นางถามเสียงเย็นชา  “เจ้าไม่กลัวว่าจะดึงความสนใจของนางพญาออกมาใช่ไหม?”

“ถ้าเจ้าไม่อยากถูกนางพญาฆ่า ก็ตามข้ามา”  ราชสีห์ทองหกตาไม่อธิบายอะไรต่อไปและบินไปตำแหน่งหนึ่งทันที ราชสีห์ทองหกตาอีกสองตนบินตามไปทันที ลินลี่ย์ เดลี่และยอดฝีมืออื่นงง แต่พวกเขาก็ยังบินตามหลังราชสีห์เหล่านั้นไป

หลังจากบินไปได้ร้อยกิโลเมตรแล้วราชสีห์ทองหกตาทั้งสามจึงหยุด

“เกิดอะไรขึ้นหรือ?”  ลินลี่ย์ถาม

“เราฆ่าเขาไปแล้ว,  ดังนั้นนางพญาคงจะไล่ตามเรา”  ลูเธอร์ฟอร์ดพูดด้วยความไม่พอใจ

พี่ใหญ่ของราชสีห์ทองหกตาหัวเราะแยกเขี้ยวยิ้ม “พวกเจ้าเหล่ามนุษย์ช่างโง่จริงๆ สัตว์ประหลาดนั่นพูดแค่คำสองคำ พวกเจ้าก็เชื่อจริงๆ หรือ? แค่คำหรือสองคำก็ทำให้พวกเจ้ากลัวที่จะฆ่ามันใช่ไหม?”  ราชสีห์ทองอีกสองตนหัวเราะด้วยเช่นกัน

ราชสีห์ทองหกตาทั้งสามอยู่กับไดลินมานานนับปีไม่ถ้วน  และพวกเขามีประสบการณ์มากมาย ลินลี่ย์กับยอดฝีมืออื่นไม่มีทางจะมีประสบการณ์เท่าพวกเขาได้

“อะไรนะ?หรือว่าสัตว์ประหลาดนั่นกำลังบอกว่าสถานะลูก และสถานะของนางพญาในชั้นที่เจ็ดเป็นเรื่องโกหกงั้นหรือ?”  เฟนถาม

“ไม่ใช่, นั่นน่าจะเป็นเรื่องจริง” ราชสีห์ทองหกตาพยักหน้าเช่นกัน “สัตว์ประหลาดประเภทพืชนั้นเราสามพี่น้องเคยพบเจอมาก่อนในพิภพเกบาโดส พืชอสูรโดยทั่วไปจะมีเจ้าแม่เป็นนางพญาและพลังของเจ้าแม่นางพญาจะมากกว่าลูกของมันเป็นร้อยเท่า”

“และเจ้ายังฆ่ามันได้ลงคออีกหรือ?”  คาร์ลอสหงุดหงิด

ลินลี่ย์ก็งงเช่นกัน

ราชสีห์ทองหกตาแค่นเสียง  “พวกเจ้าไม่เข้าใจเรื่องนี้หรือ? นางพญาตัวนี้สามารถให้กำเนิดลูกได้เป็นร้อยเป็นพัน  สำหรับตัวนางพญาลูกของมันไม่ต่างอะไรกับทหารน้อย เจ้าเคยเห็นจักรพรรดิที่ตามล่าล้างแค้นแทนทหารที่ตายไปคนหนึ่งหรือไม่?”

จ้าวแมงป่องเกล็ดดำยังคงคำราม  “บรรดาอสูรเวทประเภทต่อแตน,ความตายของทหารธรรมดาเรียกความสนใจให้กับนางพญาได้น้อย”

“นั่นเป็นแค่เหตุผลแรก  เหตุผลที่สองก็คือคงเป็นเรื่องดีถ้านางพญาจะไล่ล่าตามเรา” ราชสีห์ทองหกตากล่าว

“หืม?”

ทุกคนงงงวย ทำไมถึงเป็นเรื่องดีที่ให้นางพญาไล่ล่าตามหาพวกเขา

ราชสีห์ทองหกตากล่าว  “ยังจำชั้นที่หกได้ไหม? ตอนแรกอสูรจ้าวอัคคีอยู่ใกล้ระเบียงทางเดิน  แต่หลังจากออกมาแล้ว มันจะสั่งให้ปีศาจแม็กม่าเกินกว่าพันบดบังขัดขวางอุโมงค์ทางออกไว้  หลักเหตุผลเดียวกัน  ความรับผิดชอบของพวกมันก็คือ  ป้องกันไม่ให้เราจากไป  ข้าคาดว่าตัวนางพญาน่าจะอยู่ใกล้ทางออกไปชั้นที่แปด

“ใช่แล้ว” เฟนพยักหน้า แนวคิดเช่นนี้ง่ายมาก เพียงแต่ยอดฝีมือไม่แสดงความคิดออกมา

“การฆ่าบริวารที่เป็นบุตรของนางตัวหนึ่งจะทำให้นางพญาออกจากอุโมงค์ได้หรือ?  ตลกจริง ถ้านางออกมาจริงๆ  เราจะสามารถฉวยโอกาสหาอุโมงค์ทางออกและเข้าไปในชั้นที่แปดทันที”ราชสีห์ทองหกตาเลียริมฝีปาก “คอยมองหาอุโมงค์ไว้  อย่างไรก็ตามขณะที่มองหาอุโมงค์ทางออก  ให้ระมัดระวังไว้เป็นดีที่สุด พวกเจ้าไม่อาจเอาลูกของมันไปเปรียบกับตัวนางพญาได้”

ทุกคนรู้ว่านี่เป็นเรื่องจริง  และพวกเขาคอยมองหาสัตว์ประหลาดทันที

ไม่มีใครในพวกเขากล้าบุ่มบ่าม  ที่สำคัญนางพญาอาจอยู่ที่นี่

“ผู้สร้างสุสานเทพเจ้านี้ใช้ความพยายามมากเลยทีเดียว”  ลินลี่ย์คิดขณะบินมองหาอุโมงค์ทางออก และอดถอนหายใจชื่นชมไม่ได้ลินลี่ย์ไม่เคยเห็นอสูรจ้าวอัคคีหรือพืชอสูรมาก่อน

“แต่ถ้ามันได้รับการวิวัฒนาการอย่างแท้จริงโดยมหาเทพ อย่างนั้นบางทีเขาคงต้องมีบริวารของเขาคอยค้นหาเผ่าพันธุ์ประหลาดแบบนี้แล้วนำมาที่นี่”

ลินลี่ย์ถอนหายใจอยู่ในใจ

พวกเขายังคงค้นหาต่อไป  โลกทะเลทายนี้กว้างใหญ่มาก และทุกครั้งก่อนจะบินไปได้ไกล  พวกเขาจะเห็นโอเอซีสอยู่ไกลๆ  พวกเขาไม่กลัวและพวกเขาจะบินเข้าไปหาเพื่อดูว่ามีอุโมงค์ทางออกอยู่ใกล้โอเอซีสหรือไม่  ถ้าโอเอซีสกลายเป็นสัตว์ประหลาดโจมตีพวกเขา...อย่างนั้น.. อสูรเวททั้งห้าก็จะลงไปฆ่าสัตว์ประหลาดนั้นทันที

หลังจากผ่านไปนาน

สายลมพัดผ่านโลกทะเลทรายหอบเอาทรายม้วนเป็นเกลียวสูงขึ้นมาในอากาศ  เนินทรายบางแห่งนูนขึ้นขณะที่บางแห่งยุบลง  พร้อมๆ กับลมกระโชกแรง ‘ครืดดดด,  ครืดดดดด’ ทรายปริมาณมหาศาลม้วนตัวเผยให้เห็นผนังหินดำ

“ดู, นั่นดูเหมือนจะเป็นทางออก”  เฟนชี้ไปที่ไกลๆ ด้วยความตื่นเต้นและทุกคนก็เห็นด้วยเช่นกัน

ทุกคนที่อยู่ที่นี่มีสายตาดีทั้งนั้น ผนังหินสีดำอยู่ในทะเลทรายสีเหลืองโดดเด่นชัดเจนมาก

“นั่นคืออุโมงค์ทางออกแน่นอน”  ลินลี่ย์และคนอื่นๆ บินเข้าไปดูทันที

“ควั่บ”ลินลี่ย์เรียกสายลมซึ่งพัดไปจนถึงผนังกำแพงหินทันที เป่าทรายออกไปจากระยะไกลทำให้เห็นอาคารที่ถูกทรายปกคลุม

นี่เป็นสิ่งก่อสร้างทรงปิรามิสีดำ  ใต้ปิรามิดดำมีบันไดสูงสิบเมตรและแสงเรืองสีดำทำให้ทุกคนที่นี่รู้....ว่าพวกเขามาถูกที่แล้ว บันไดเรืองแสงสีดำแบบนี้เป็นสัญลักษณ์แห่งทางออก

“ครืนนนน..” ทันใดนั้นเถาและต้นหญ้านับไม่ถ้วนงอกผุดออกมาจากรอบๆ อุโมงค์ใต้ปิรามิด

แทบจะในพริบตาเดียวทั่วทั้งปิรามิดดำก็ถูกคลุมไปด้วยเถาหวายและหญ้ายักษ์และแม้แต่ทางออกก็ถูกผนึกจนอากาศผ่านไม่ได้ มีปิรามิดเป็นศูนย์กลางภายในพื้นที่หนึ่งร้อยตารางกิโลเมตร เถาหวายต้นหญ้างอกจนสูงจรดท้องฟ้า

ลินลี่ย์และสหายอื่นรู้สึกใจสั่นสะท้าน  และพวกเขาบินกลับและบินขึ้นสูงทันที

“ฮ่าฮ่า....” เสียงชัดเจนดังมาจากข้างล่างและจากภายในเถาและก้านหญ้านับไม่ถ้วนมีแสงสีเขียวจำนวนมากพุ่งขึ้นไปในท้องฟ้าจากนั้นชะงักอยู่กลางอากาศ

สิ่งมีชีวิตประหลาดเพศหญิงยืนนิ่งอยู่กลางอากาศ  นางสูงสิบเมตรเต็ม  แต่ร่างของนางคลุมไปด้วยเถาวัลย์และก้านหญ้านับไม่ถ้วน ขณะเดียวกันพื้นที่รอบตัวนางยังมีเถาและรากอีกนับไม่ถ้วนยืดยาวออกมาเป็นพันเมตร

ก้านและเถาของนางแตกต่างจากลูกของนาง นี่เป็นเพราะก้านและเถานับไม่ถ้วนโดยรอบเหล่านั้นมีสีเขียวจัดจนดูเหมือนจะโปร่งใส

เหมือนกับว่าทั้งเถาและรากนั้นไม่ใช่ต้นไม้  แต่เป็นของอ่อนนุ่ม ใสเหมือนอัญมณี  เป็นสิ่งแปลกอย่างเห็นได้ชัด

“ไม่มีคนนอกมาถึงที่นี่เป็นเวลานานมากแล้ว”  สตรีสีเขียวหัวเราะขณะที่นางกล่าว  “ช่วงเวลาแบบนี้ น่าเบื่อมาก อืมม..มนุษย์นี่.. โอว.. ร่างงดงามดี ข้าชอบร่างมนุษย์ โอว.. แต่ก่อนอื่น ข้าขอแนะนำตัวเองก่อน”

ตัวประหลาดสตรีสีเขียววาดมือด้วยท่าทางสง่างาม  “ข้าคือแลชเพิล  พวกเจ้าเรียกข้าว่าเจ้าแม่ก็ได้”

“เป็นอย่างที่เราคิด”  ลินลี่ย์คนอื่นยิ่งเพิ่มความระมัดระวัง

ลินลี่ย์และยอดฝีมืออื่นตรวจสอบแลชเพิลนี้อย่างระมัดระวัง  ก้านของแลชเพิลมีสีเขียวอ่อน เหมือนกับอัญมณีเนื่องจากปรากฏออกมาตามลำพัง

“แลชเพิล” หนึ่งในราชสีห์ทองหกตาพูดเสียงดัง “ข้าเชื่อว่าเจ้าได้เผชิญหน้ากับคนนอกอื่นมาก่อนแล้วเช่นกัน  และไม่จำเป็นต้องสร้างเรื่องยุ่งยากอะไรให้เราเลย ข้าหวังว่าเจ้าจะยอมให้เราผ่านเข้าอุโมงค์ไปได้ ถ้าไม่อย่างนั้นเราทั้งหมดจะร่วมกันสู้กับเจ้าคงไม่มีโอกาสดีแบบนี้อีกแล้ว”

เจ้าแม่แลชเพิลจ้องมองดูราชสีห์ทองหกตาทั้งสาม  “โอว.. ขู่ข้าอย่างนั้นเหรอ น่าสนใจดีนี่  อย่างนั้นขอข้าดูซิว่าเจ้ามีฝีมือระดับไหน!”  ขณะที่นางยังพูดอยู่  ทันใดนั้น...

“ควั่บ!”

นางพญาแลชเพิลบุกขึ้นมาในท้องฟ้าทันทีย่นระยะระหว่างนางกับลินลี่ย์

“ถอยเร็ว” ลินลี่ย์และยอดฝีมืออื่นถอยหลังด้วยความเร็วสูงทันทีอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อย

แต่เถาวัลย์และก้านหญ้านับไม่ถ้วนของเจ้าแม่แลชเพิลยิงออกมาเหมือนธนูที่แหลมคน แต่เขาตระหนักได้ทันที..ว่าก้านหญ้าและเถาหวายนับพันที่เจ้าแม่แลชเพิลยิงออกมานั้นไม่ได้ใช้วิธีโจมตีอย่างป่าเถื่อนวุ่นวาย

เถาเหล่านี้โจมตีอย่างลึกซึ้งและแปลกประหลาด

“แช่แข็งพื้นที่?”  ลินลี่ย์พบด้วยความประหลาดใจว่ามันเหมือนกับพื้นที่ถูกแช่แข็งกะทันหัน แต่แน่นอน ไม่ใช่การแช่แข็งจริงๆ เพียงแต่ลินลี่ย์และยอดฝีมืออื่นรู้สึกเหมือนกับว่าพวกเขาตกลงไปในหลุมโคลนและการบินเป็นเรื่องที่ทำได้ยากมาก

“ควั่บ!”

ทันใดนั้นก้านหญ้านับไม่ถ้วนรุมล้อมลูเธอร์ฟอร์และคาร์ลอสไว้ ลูเธอร์ฟอร์ดและคาร์ลอสบินช้ากว่าคนอื่นเล็กน้อย ดังนั้นถึงถูกไม้เถาโอบล้อมโดยตรง

เถาเล็กเถาใหญ่เริ่มรวบทันที...

“กร๊อบ”

โลหิตมากมายไหลออกมาจากรอยรัดของเถาวันจากมันถูกดูดซึมเข้าไปในเถาน้อยใหญ่

“ลูเธอร์ฟอร์ดและคาร์ลอสตายแล้ว” หน้าของลินลี่ย์ที่กำลังหนีไปกับยอดฝีมืออื่นถึงกับเปลี่ยนไปทันที  แม้แต่คนแข็งแกร่งทรงพลังอย่างลูเธอร์ฟอร์ดหนึ่งในห้าเซียนสุดยอดก็ยังถูกฆ่าหลังจากถูกล้อมโดยไม่สามารถต่อต้านได้

เถาเป็นจำนวนมากเริ่มเต้นแม้แต่กระดูกของลูเธอร์ฟอร์ดและคาร์ลอสก็ยังไม่เหลือ

“อืมมม... รสชาติดี” ตาสีเขียวเข้มของเจ้าแม่แลชเพิลยังคงจ้องมองลินลี่ย์และยอดฝีมืออื่นที่หนีออกไปในที่ไกลออกไป

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด