ตอนที่ 11-18 โจมตีกำหนดชะตากรรม
“โจมตีที่ทรงพลังที่สุดหรือ?” ตาของเดลี่ทอประกายวูบ และเขาพูดทางใจ “เจ้ามั่นใจแค่ไหน?”
“ตอนนี้มั่นใจ 70%” ลินลี่ย์กล่าว “แต่จำเป็นที่ข้าต้องเข้าไปใกล้เขา”
ลินลี่ย์จ้องมองอสูรจ้าวอัคคีที่อยู่ในระยะไกล เมื่อเข้าสู่ร่างรบ มันย่อขนาดลงทันที และแม้แต่ก้อนหินที่ใช้สร้างร่างของมันทำให้ร่างของมันเปลี่ยน ทุกคนสามารถจินตนาการได้ถึงพลังป้องกันและความเร็วของจ้าวอัคคีได้
ตอนนี้อสูรจ้าวอัคคีน่ากลัวจริงๆ!
แต่สำหรับลินลี่ย์ พลังหินป้องกันนี้ ไม่มีประโยชน์ต่อเขา
“ถ้าอสูรจ้าวอัคคีไม่ย่อขนาดและยังคงขนาดความสูงที่ร้อยเมตร อย่างนั้นลำพังหินที่สร้างร่างกายของเขาก็คงหนาเกือบร้อยเมตร วิชาสัจธรรมแห่งธาตุดินหลังจากผ่านระยะไปร้อยเมตรอาจจะมีพลังตกลงอยู่ในระดับต่ำคงยากจะทำลายผนึกปีศาจได้ แต่ตอนนี้...
ลินลี่ย์ค่อนข้างมั่นใจ
“ตอนนี้มันสูงเพียงไม่กี่สิบเมตร หินผลึกใสน่าจะอยู่ใกล้หินชั้นนอกร่างกายของมันบางทีอาจไม่ถึงสิบเมตร
ระยะที่ค่อนข้างห่างสัจธรรมแห่งธาตุดินอาจจะอ่อนลงไปบ้าง แต่ระยะที่ใกล้ ลินลี่ย์ค่อนข้างมั่นใจในตัวเอง “ถ้าข้าไม่ฆ่าเขาในสถานการณ์อย่างนี้ อย่างนั้นอสูรจ้าวอัคคีก็คงเป็นสิ่งมีชีวิตระดับเทพเป็นแน่”
เดลี่จ้องมองลินลี่ย์ ตาของเขาเต็มไปด้วยแววทึ่งและดีใจ
แต่ในขณะนั้น...
อสูรจ้าวอัคคีที่เพิ่งสนทนากับพวกเขาเสร็จก็บุกใส่พวกเขาอีกครั้ง เขาตวาดอย่างบ้าคลั่ง “ฮ่าฮ่า..เจ้าพวกมนุษย์อ่อนแอ พวกเจ้าจะไม่มีใครรอดไปได้ พวกเจ้าจะต้องตายกันหมด!” ขณะที่เขาพูด เขาฟันขวานออกไปอีกครั้ง
ยอดฝีมือที่หลบไม่ทันถูกฟันขาดเป็นสองท่อน
“เคลย์!”ลินลี่ย์สีหน้าเปลี่ยน
เคลย์เป็นคนที่เปิดเผยและกล้าหาญมีพลังป้องกันสูง จุดอ่อนของเขาก็คือความเร็ว... แต่ไม่ว่าจะทนมากแค่ไหน ก็ยังไม่สามารถทนต่อแรงฟันครั้งเดียวของอสูรจ้าวอัคคีได้
“เร็วเข้า”
เดลี่เฟน ลูเธอร์ฟอร์ด..และลินลี่ย์ถอยด้วยความเร็วสูงพร้อมกับยอดฝีมือระดับสูงคนอื่นเมื่อดึงตัวถอยห่างออกมาจากการเข่นฆ่า อสูรจ้าวอัคคีตวาดลั่น ขณะที่พวกเขาบิน เดลี่รีบบอกทางจิตกับคนอื่นๆ
“โรซารี่ ลูเธอร์ฟอร์ด เฟน บีบี คลีโอกับน้องๆพวกเจ้าทั้งสามฟังให้ดี ลินลี่ย์มีความมั่นใจ 70% ว่าสามารถฆ่าอสูรจ้าวอัคคีได้ แต่แน่นอนว่าเขาต้องสามาถเข้าไปใกล้ร่างของมันได้ก่อน”
เสียงของเดลี่ดังขึ้นในใจของยอดฝีมืออื่นทุกคน
ขณะที่บินด้วยความเร็วสูงโรซารี่ ลูเธอร์ฟอร์ด และเฟนต่างมองมาที่ลินลี่ย์ทันทีทุกคน
ลินลี่ย์พยักหน้า
“ดี, ข้ายังพอฝืนตัวร่ายพลังเวทศูนย์สัมบูรณ์ได้อีกครั้ง” โรซารี่พูดตอบทางใจ โรซารี่ยังคงเป็นเซียนจอมเวท กล่าวโดยทั่วไปเซียนจอมเวทเพียงแต่ร่ายเวทที่มีผลกว้างไกลได้เพียงครั้งเดียว และแม้ว่าพวกเขาจะมีสมบัติล้ำค่าบางอย่างพวกเขาก็สามารถร่ายเวทได้สองครั้งเป็นอย่างมก
แต่โรซารี่สามารถร่ายเวทได้ถึงสามครั้งแม้ในสภาพแวดล้อมอย่างชั้นหก
และเห็นได้ชัดเจนว่าพลังเวทของนางได้รับการแก้ไขปรับปรุง ที่สำคัญที่สุดคือพื้นที่ของเวทคาถาศูนย์สัมบูรณ์ลดลงมาก จึงไม่เหมือนอย่างที่ตำราเขียนบอกไว้ ด้วยพื้นที่หลายสิบตารางกิโลเมตร แต่ในแง่การโจมตีทำร้ายเป้าหมายเดียว เวทจะมีผลทรงพลังมากขึ้นเช่นกัน
“เราสามพี่น้องจะป้องกันลินลี่ยตอนเขาพุ่งเข้าหาร่างของจ้าวอัคคี” หนึ่งในราชสีห์ทองหกตากล่าว
ลินลี่ย์และเฟนจ้องมองราชสีห์ทองหกตาด้วยความประหลาดใจ
“เจ้าสามารถรับพลังโจมตีของเขาได้หรือ?” ยอดฝีมือแสดงความกังวล
คลีโอพี่ใหญ่ของราชสีห์ทองหกตาแค่นเสียง “ไม่ต้องห่วงในอดีตเราสามพี่น้องอยู่กับท่านพ่อของเรา เผชิญกับสถานการณ์อันตรายมามากแล้วเมื่อตอนที่เราอยู่ในคุกเกบาโดส แม้ว่าเราสามพี่น้องจะไม่ได้รู้แจ้งความรู้อย่างอื่น แต่เราก็มีความรู้ความเข้าใจวิธีการเอาชีวิตรอด”
ในพิภพคุกเกบาโดสราชสีห์ทองหกตาทั้งสามพี่น้องต้องดิ้นรนตลอดเวลาเพื่อให้รอดชีวิต
สำหรับพวกเขาสามารถรอดชีวิตอยู่ได้ในสภาพแวดล้อมของดินแดนนั้นก็เนื่องมาจากการปกป้องของบิดาของเขาไดลิน แต่พลังของตัวพวกเขาเองก็เป็นเหตุผลใหญ่เช่นกัน
“ข้าสามารถร่ายเวทต้องห้ามได้อีกครั้งหนึ่งข้าหวังว่าจะสามารถมีผลต่ออสูรจ้าวอัคคีด้วยเช่นกัน” เดลี่กล่าว
“พี่ใหญ่ ข้า...” บีบีตื่นเต้น
“บีบี ไม่ต้อง” ลินลี่ย์รู้สถานการณ์ของบีบีดี พลังป้องกันของบีบีแข็งแกร่งมาก แต่ไม่ว่าบีบีจะทนรับพลังฟาดฟันของจากอสูรจ้าวอัคคีได้หรือไม่เป็นเรื่องที่ลินลี่ย์ไม่มั่นใจ ที่สำคัญคือบีบียังมีชีวิตยาวนานไม่พอ แม้ว่าหนูกินเทพจะมีพลังน่าทึ่ง แต่เขายังไม่ได้รับพลังส่วนนั้นทั้งหมด
ขณะที่บินด้วยความเร็วสูง เดลี่คอยมองดูข้างหลังจับตาดูอสูรจ้าวอัคคีเป็นระยะ
แต่ทันใดนั้นเดลี่สีหน้าเปลี่ยน และเขาร้องตะโกนออกมาอย่างเศร้าใจ “ฮาร์เวิร์ด!!!”
รอยตัดสีโลหิตเลือนรางวาบผ่านอากาศและฮาร์ดเวิร์ดเซียนจอมเวทสายธาตุไฟที่กำลังหนีอยู่ถูกตัดขาดเป็นสองเสี่ยงส่วนที่ถูกตัดขาดหายไปเหมือนไม่มีอะไรร่างฮาร์เวิร์ดที่ถูกตัดขาดสองท่อนร่วงลงในแม่น้ำลาวา
“ไม่สนุกเลย” อสูรจ้าวอัคคีจ้องมองลินลี่ย์และคนอื่น “จัดการกับพวกเจ้ายังน่าสนใจมากกว่า พวกเจ้าหนีไปได้แน่นอน”
ร่างของอสูรจ้าวอัคคีสูงไม่กี่สิบเมตรเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือนรางบุกเข้าหากลุ่มลินลี่ย์ ขณะที่จ้าวอัคคีบุกเข้าหาพวกเขา มันหัวเราะเสียงดังลั่น “ฮ่าฮ่าไม่ว่าพวกเจ้าจะหนีไปยังไง พวกเจ้าจะต้องตายอยู่ดี ฮ่าฮ่าฮ่า...”
มียอดฝีมือเพียงสิบเอ็ดหรือสิบสองคนในกลุ่มของยอดฝีมือยี่สิบกว่าคนซึ่งโอลิเวอร์และฮาร์เวิร์ดอยู่ ยังมีชีวิตอยู่ได้
ในช่วงเวลาสั้นๆมีผู้เสียชีวิตไปมากกว่าสิบ
“เฮ้อ..” โอลิเวอร์ซ่อนตัวอยู่ในหินก้อนถัดไป และลอบระบายลมหายใจโล่งอก “อสูรจ้าวอัคคีนี้..” โอลิเวอร์จ้องมมองร่างเลือนรางน่ากลัวที่อยู่ไกลออกไป และเขาอดส่ายศีรษะให้กับตัวเองอย่างช่วยไม่ได้ เขามีชื่อในเรื่องพลังโจมตี แต่อสูรจ้าวอัคคีนี้เป็นดาวข่มของเขา
และตอนนี้อสูรจ้าวอัคคีกำลังไล่ล่ากลุ่มของลินลี่ย์
“ฮ่าฮ่า หนีไปก็ไร้...”อสูรจ้าวอัคคีกำลังหัวเราะ แต่เพิ่งพูดไปได้ครึ่งประโยคเท่านั้น
โรซารีหันกลับมาทันที ผมสีหยกของนางสะบัดพลิ้วนางจ้องมองอสูรจ้าวอัคคีที่อยู่ห่างไกลขณะที่นางยื่นมือออกและชี้มาที่มัน
หิมะและเกล็ดน้ำแข็งนับไม่ถ้วนเริ่มตกลงมาอย่างไม่มีปีมีขลุ่ย
สภาพแวดล้อมที่ร้อนจัดเปลี่ยนสภาพเป็นโลกน้ำแข็งและหิมะทันที และลาวาถูกปกคลุมอีกครั้งเปลวไฟรอบตัวอสูรจ้าวอัคคียังคงมีชั้นแสงสีแดงคลุม
เวทต้องห้ามธาตุน้ำ– ศูนย์สัมบูรณ์!
“ใช้วิชานี้อีกแล้ว” อสูรจ้าวอัคคีตวาดด้วยความโกรธ “วิชานี้ ไม่มีประโยชน์จะต่อต้านข้าได้!” แม้ว่าเวทนี้จะไม่มีผลมาก แต่อสูรจ้าวอัคคีก็เกลียดมาก
ในฐานะเป็นสิ่งมีชีวิตสายธาตุไฟ จ้าวอัคคีเกลียดน้ำแข็งและหิมะจริงๆ สิ่งที่เขาชอบที่สุดก็คือนอนอยู่ในกลางลาวาร้อน
ยอดฝีมืออีกเก้าชะงักอยู่ในกลางอากาศมีโรซารีและเดลี่อยู่ตรงกลาง หลังจากโรซารีร่ายเวทจบ เดลีบริกรรมร่ายเวทอยู่ตลอดเวลา ก็ชี้นิ้วมาทางอสูรจ้าวอัคคีแต่ไกล รังสีศักดิ์สิทธิ์ยิงออกไปทันที
เสียงบริกรรมเวทดังจนได้ยิน และจุดแสงสีขาวเหมือนกับภาพฝันรายล้อมตัวอสูรจ้าวอัคคีทันที
เทวทูตที่มีขนาดสูงหลายสิบเมตรตนหนึ่งปรากฏขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยทันที แต่ร่างมัวไม่ชัดเจนราวกับว่าเป็นภาพลวงตา ด้านหลังเทวทูตมีปีกสามคู่ ทันทีที่เทวทูตยักษ์ปรากฏทำให้อสูรจ้าวอัคคีโกรธมากขึ้น
เวทต้องห้ามธาตุแสง– เวทเทวทูตจำแลง
เทวทูตนี้ไม่ใช่เทวทูตจริง เป็นปรากฏการณ์ของพลังงานธาตุแสง คล้ายกับเวทธาตุดิน “เกราะพิทักษ์โลก” มาก มันไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่แท้จริง สิ่งมีชีวิตนี้ยากจะจัดการได้จริง เพราะมันสร้างขึ้นจากพลังงานบริสุทธิ์ ไม่มีจุดอ่อนที่แท้จริงใดๆ สิ่งเดียวที่สามารถทำได้คือทำให้มันใช้พลังงานของมันทั้งหมด
“บัดซบ” อสูรจ้าวอัคคีเหวี่ยงขวานยักษ์ใส่ตรงๆ
การโจมตีจากขวานยักษ์ทำให้ร่างของเทวทูตหกปีกลวงตาสั่นสะท้านและพลังงานมหาศาลหายไป
“ขวานที่ร้ายกาจนัก” หน้าของเดลี่เปลี่ยน และด้วยความคิดขณะนั้น...
เทวทูตหกปีกลวงตาพุ่งโฉบลงมาทันที ไม่ให้โอกาสอสูรจ้าวอัคคีได้หลบ ปีกทั้งหกแผ่กว้างและทันใดนั้นได้กักจ้าวอัคคีไว้ภายใน ป้องกันไม่ให้อสูรจ้าวอัคคีขยับได้ ขณะที่ปีกทั้งหกที่พันรอบอสูรจ้าวอัคคีไว้ทั้งตัวเช่นกัน
“ระเบิด!” เดลี่เปล่งเสียงออกมาเบาๆ
“ปัง!”
แม้แต่พื้นหินของชั้นที่หกยังสั่นสะเทือน และพายุพลังงานระเบิดกระจายไปทุกทิศ ทำลายพื้นหินไปมากมาย แต่ในตรงกลางพายุพลังงาน....
“ไปกันเถอะ” ลินลี่ย์และสามราชสีห์ทองหกตาเปลี่ยนสภาพเป็นร่างเลือนราง บุกไปข้างหน้า
“ลินลี่ย์ ปล่อยให้เราจัดการกับพลังโจมตีของอสูรจ้าวอัคคีเอง ทั้งหมดที่เจ้าต้องกังวลก็คือฆ่าเขาให้ได้” สามราชสีห์ทองหกตาดูเหมือนเชื่อใจและมั่นใจ
“ไม่ต้องห่วง” ลินลี่ย์ถือกระบี่เลือดม่วงในมือข้างหนึ่งและดาบหนักอดาแทนเทียมด้วยมืออีกข้างหนึ่ง
ร่างของอสูรจ้าวอัคคีไม่ได้รับความเสียหายมากนัก แต่การต้องเจ็บตัวจากเวทต้องห้ามถึงสองชนิดต่อเนื่องกันทำให้อสูรจ้าวอัคคีโกรธจัด ตวาดด้วยความโมโห เขาพุ่งเข้าหาอีกครั้ง แต่ขณะที่เขาทำเช่นนั้นอสูรจ้าวอัคคีพบทันทีว่ามีร่างเลือนรางสี่ร่างเข้ามาอยู่ข้างๆ ตัวเขาแล้ว
“น่ารำคาญ” อสูรจ้าวอัคคีโกรธและควงขวานสับลงมาทันที
ขวานกระหายเลือดเรืองแสงสีแดงขณะที่ฟันลง แต่ร่างของราชสีห์ทองหกตาทั้งสามปล่อยสารสีดำมองดูเหมือนเกราะบางอย่างขึ้นต้าน สิ่งที่แปลกที่สุดคือ..ด้านบนของเกราะดำยังมีชั้นพลังหลากสีสันอีกชั้น
“ปัง!”
ราชสีห์ทองหกตาทั้งสามไม่หลบแม้แต่น้อยผสานรับพลังโจมตีของขวานกระหายเลือดพร้อมกัน ม่านพลังหลากสีโปร่งใสรอบตัวพวกเขายุบตัวลงขณะที่สามพี่น้องรับพลังโจมตีจากขวานกระหายเลือด ขณะที่ลินลี่ย์เปลี่ยนสภาพเป็นเงารุ้งดำบุกเข้าหาอสูรจ้าวอัคคี
ขณะที่บุกเข้าใส่ ลินลี่ย์ชักดาบหนักอดาแมนเทียมมาถือไว้ในมือ
“ฮึ่ม..” อสูรจ้าวอัคคีไม่กลัวพลังโจมตีของลินลี่ย์แม้แต่น้อย ในร่างสำหรับสู้รบของเขา พลังป้องกันของเขามากขึ้นกว่าปกติหลายเท่า เขาไม่กลัวยอดฝีมือเซียนมนุษย์แม้แต่น้อย สิ่งที่เขาใส่ใจก็คือราชสีห์ทองหกตาทั้งสามตนนี้
ดาบหนักอดาแมนเทียมเคลื่อนไหวอย่างสง่างาม แต่เร็วดุจสายฟ้าและกระทบเข้าที่อกของอสูรจ้าวอัคคีโดยตรง
“คลิก!” เสียงดังอ่อนโยน นุ่มนวล
ความมั่นใจก่อนนั้นของอสูรจ้าวอัคคีชะงักค้างทันที พลังสั่นสะเทือนแปลกประหลาดดูเหมือนไม่สนใจร่างเกราะหินต้านทานของเขาเลย และความจริงยังทำให้ก้อนหินที่ประกอบขึ้นเป็นตัวเขาสั่นสะเทือน ขณะที่มันแล่นเป็นทางไปจนถึงแก่นเวทภายใน
เมื่อคลื่นสั่นสะเทือนเข้าไปถึงแก้วใสซึ่งก็คือแก่นเวทของเขา...
พลังโจมตีเต็มที่ของลินลี่ย์ระเบิดตัวทันทีคลื่นพลังสั่นสะเทือนลึกซึ้งรุนแรงทำให้ผลึกหินใสเริ่มร้าวและ...
“บึ้ม!”
ผลึกหินใสแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ
สัจธรรมแห่งธาตุดิน– พลังชีพจรโลก คลื่น 64 ชั้น!
พลังโจมตีของลินลี่ย์รุนแรงที่สุด!
“ครืนนนน...” อสูรจ้าวอัคคีจ้องมองลินลี่ย์อย่างเหลือเชื่อ ไฟที่ห้อมล้อมทั้งตัวเริ่มมอดดับลงและไฟในตาที่สว่างของเขาเริ่มสลัวลงเช่นกัน ร่างที่ใหญ่โตของเขาเริ่มกลายสภาพเป็นหินนับไม่ถ้วนร่วงลงมาจากท้องฟ้า
พอหินผลึกใสแตกร่างของอสูรจ้าวอัคคีก็เริ่มพังทลายเอง
“สำเร็จ!” เดลี่ร้องออกมาด้วยความดีใจแทบคลั่ง
“ฮะฮะ, พี่ใหญ่, สำเร็จแล้ว!” แม้แต่บีบีก็เริ่มตะโกนด้วยความดีใจ
ขณะที่โรซารีหน้าซีดขาว แม้ว่านางจะมีแววตื่นเต้นขณะฝืนยิ้มก็ตาม ลูเธอร์ฟอร์ดและเฟนจ้องมองลินลี่ย์อยู่แต่ไกล และโฉบมาในกลางอากาศ เป็นลินลี่ย์ที่ฆ่าอสูรจ้าวอัคคีได้สำเร็จช่วยชีวิตทุกคนไว้ได้
“ราชา... ราชาตายแล้ว!” ปีศาจแม็กมาหลายสิบที่อยู่ใกล้เห็นเหตุนี้แล้วตะลึงอย่างสิ้นเชิง
ราชาผู้ที่พวกเขารู้สึกว่าไร้เทียมทานไล่ย่ำยีพวกมนุษย์เมื่อครู่นี้ แต่ตอนนี้ตายแล้ว!
“ขวานเล่มนี้ประหลาดมาก” หนึ่งในราชสีห์ทองหกตาบินโฉบลงมาข้างล่าง ขวานกระหายเลือดลดขนาดจนเหลือเท่าฝ่ามือมนุษย์และร่วงลงอยู่ข้างแม่น้ำลาวา ราชสีห์ทองหกตาเก็บขวานได้จากนั้นบินกลับมา
“ลินลี่ย์, เทพศัสตรานี้ตกเป็นของเจ้า” ราชสีห์ทองหกตายื่นขวานสีแดงเข้มให้ลินลี่ย์
