ตอนที่แล้วตอนที่ 322 บทฝึกมรณะพิเศษ (2)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 324 ทัศนคติของกลุ่มดาวคนยิงธนู

ตอนที่ 323 ป่าบรอนซ์


ครืนนน ครืนนนน!

พื้นดินเริ่มผุดยกตัวขึ้นเป็นลูกกลมดินลูกแล้วลูกเล่าเมื่อมองจากท้องฟ้าจะเห็นเป็นลูกโลกกลมมากมายครอบคลุมตลอดทุกพื้นที่

ทัศนวิสัยการมองของถังเทียนถูกบดบังทันที   ลูกโลกที่อยู่ต่อหน้าเขาแตกตัวโดยบางอย่างที่พุ่งขึ้นมาจากพื้นมันรวดเร็วมาก เมื่อมันแตกตัวออกลูกโลกดินกลมมากมายก็ลื่นเทลงไปกองด้านข้างฝุ่นฟุ้งกระจาย นั่นคือ....เจดีย์..บรอนซ์..... ใหญ่โตโอฬาร...

ถังเทียนประหลาดใจ  เขามองดูเนื่องจากเจดีย์บรอนซ์ค่อยๆ ยกตัวขึ้นสูงชันขึ้นจากพื้นดิน เหมือนกับงูยักษ์โผล่ขึ้นมาจากพื้นดิน เจดีย์บรอนซ์ตระหง่านสูงเด่นจนเขารู้สึกตนเองด้อยอย่างมาก

ด้านซ้ายและขวามีโครงสร้างแปลกประหลาดเริ่มก่อตัวเป็นรูปร่างเหมือนต้นไผ่งอกขึ้นและเติบโตอย่างรวดเร็ว  เสียงของมันดังครืนๆเหมือนกับจะแย่งกันเป็นต้นแรกที่งอกจากพื้น

ฝุ่นฟุ้งกระจายขึ้นในท้องฟ้าและกระจายตัวเป็นกลุ่มเมฆ

หยาหยายังอยู่ในอ้อมแขนถังเทียนอ้าปากกว้างค้างขณะที่มันตื่นตะลึงกับเจดีย์บรอนซ์ที่เด่นสง่า

เจดีย์บรอนซ์สูงถึงห้าสิบเมตรปรากฏขึ้นทันทีถังเทียนไม่เคยเห็นสิ่งก่อสร้างที่เด่นสง่าอย่างนี้มาก่อน หน้าต่างในชั้นสูงๆว่างเปล่า แม้ว่าฝุ่นละอองจะลอยฟุ้งอยู่รอบๆ แม้แบบเจดีย์จะถูกกัดกร่อนไปตามเวลา

แต่ด้วยความสูงที่น่าตื่นตะลึงทำให้ถังเทียนอดชื่นชมไม่ได้

รางบรอนซ์บิดตัวขึ้นไปในท้องฟ้า  ซากหักพังที่มองเห็นได้ทั้งหมดเต็มไปด้วยรอยเปื้อนและจุดมีกระทั่งตะไคร่ขึ้นเขียว

แต่ในสายตาของถังเทียนสิ่งปลูกสร้างทุกอย่างที่ดูเหมือนบรอนซ์เหมือนอสูรบรอนซ์เยือกเย็นหมอบตะคุ่มอยู่แสดงอดีตที่รุ่งเรืองของมัน สิ่งก่อสร้างบรอนซ์แต่ละอย่างสูงตระหง่านสง่างาม

ป่าบรอนซ์

นี่คือป่าบรอนซ์แท้ๆ

ป่าบรอนซ์ที่เย็นยะเยือกดูน่าตื่นตะลึง

ถังเทียนตื่นตะลึงทำอะไรไม่ถูก  เมื่อปิงออกแบบอาวุธจักรกลสำหรับค่ายฝึกฝนในเมืองสามวิญญาณมันเป็นแผนการที่ทะเยอทะยานสำหรับถังเทียน นับเป็นเรื่องที่น่าตกตะลึงอยู่แล้ว แต่เทียบกับป่าบรอนซ์ที่อยู่ต่อหน้าเขา ช่างต่างกันราวฟ้ากับดิน

“ดูให้ดี ค่ายทหารที่เจ็ดคือพื้นที่สี่เหลี่ยมจัตุรัสมาตรฐานทุกด้านยาวสิบกิโลเมตร” เสียงของปิงเต็มไปด้วยความรู้สึกเสียใจ ขณะที่เขาเงยหน้าขึ้นมองสิ่งก่อสร้างบรอนซ์สูง  เสียงของเขาเหมือนล่องลอยไปไกล  “เจดีย์นี้คือประภาคาร สูง 412 เมตรเป็นสิ่งก่อสร้างที่สูงที่สุดในกองทัพ มันถูกใช้เพื่อกำหนดจับทิศทางของอาวุธจักรกล  ค่ายทหารทั้งหลายจะตั้งอยู่บนขอบหน้าผาและถ้าเจ้าไม่ระวัง เจ้าจะร่วงลงไปตายทันที ค่ายทหารที่เจ็ดมีทหารประจำการเจ็ดหมื่นคนเป็นหลัก โอวในการต่อสู้ครั้งนั้น นี่คือจุดตอบโต้ซึ่งกองกำลังส่วนใหญ่รวมตัวเพื่อเตรียมตอบโต้  ในช่วงเวลาธรรมดา ปกติจะมีคนสามหมื่นคน”

“สามหมื่นคน?” ถังเทียนพึมพำ   สมองของเขาจินตนาการถึงความเจริญรุ่งเรืองมีคนนับไม่ถ้วนเดินเข้าเดินออกในป่าบรอนซ์

นั่นต้องเป็นภาพสง่างามอย่างแน่นอน....

“การรบราต่อสู้ในเวลานั้นรุนแรงมาก  แต่คุณภาพของป้อมปราการทำได้ดีเช่นกัน  มันไม่สามารถเอามาเทียบกับสงครามรุ่นหลัง  สงครามที่ตามมาภายหลังเทคโนโลยีอาวุธจักรกลของเราไม่มีใครเทียบได้แล้ว และเราก็ร่ำรวย  ตัวอย่างเช่น ฐานใต้ดินในเมืองสามวิญญาณ นั่นยังถือว่าสร้างอย่างง่ายๆ สิ่งอำนวยความสะดวกที่นี่เก่ามากแล้ว เครื่องจักรกลก็อาจจะล้าหลัง  แต่สำหรับเราในปัจจุบัน ถือว่าเพียงพอแล้ว

ปิงทำท่าเหมือนถอนหายใจ  เขาไม่วางมาด แต่ค่อยๆดึงความรู้สึกออกมา “ไปกันเถอะ ไปดูพื้นที่บัญชาการกันและดูว่ายังมีของที่ใช้ประโยชน์ได้มีอยู่มากเท่าใด”

“พื้นที่บัญชาการคืออะไร?”  ถังเทียนดึงความรู้สึกกลับมา

ปิงเริ่มอธิบาย  “กองทัพแบ่งจำแนกพื้นที่ไว้หลายพื้นที่  เช่น พื้นที่รักษาความปลอดภัยส่วนใหญ่จะอยู่รอบนอก  จากนั้นก็เป็นพื้นที่ฝึกฝนที่ซึ่งจะต้องใช้เวลาส่วนใหญ่ในนั้น มันถูกใช้เพื่อฝึกทหาร พื้นที่บัญชาการคือใจกลางของภูมิภาค และมีแต่เพียงเจ้าเท่านั้นที่เปิดการใช้งานได้”

“มีแต่ข้าเท่านั้น ที่มีอำนาจหรือ?”  ถังเทียนไม่เข้าใจ

“ถูกแล้ว เจ้าได้รับตกทอดกองทัพ  แน่นอน นั่นยังไม่ชัดเจน แต่คงมีบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับเชื้อสายของเจ้า” ปิงเดินไปพูดไป  ขณะเดียวกันก็ปลอบโยนเขาไปด้วย  “อย่าคิดมากเรื่องเหล่านี้จะต้องทำให้กระจ่างสักวัน”

เส้นทางยากจะจำได้มีอาคารบรอนซ์โผล่ขึ้นมาจากพื้น และมีซากหักพังอยู่โดยรอบ  เส้นทางไม่ได้ราบเรียบสม่ำเสมอมีบรอนซ์และทองแดงระเกะระกะเรียงรายตามพื้น ดังนั้นถังเทียนกับปิงจึงต้องกระโดดบินข้ามไป สิ่งที่ทำให้ถังเทียนรู้สึกกังวลมากก็คืออาคารบรอนซ์ที่สึกกร่อนอาจพังลงมาได้ทุกเมื่อ  ถ้าอาคารขนาดใหญ่มหึมาพังลงมาไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็คงกลายเป็นเนื้อบด

ถังเทียนไปตามทางด้วยหัวใจที่ตึงเครียด

ปิงไม่รู้สึกอะไร  เขาเป็นเหมือนยายแก่ที่เอาแต่พูดไม่หยุด

“เรื่องราวของอาคารทั้งสามนี้เคยใช้เป็นร้านค้า  ญาติของอาหวินเริ่มใช้มันทำธุรกิจ  และเมื่อเปิดร้านเรายังมาล้อเลียนว่าเจ้านั่นงี่เง่า  เจ้ารู้ไหมว่าเขาขายอะไร?  ชุดขนแกะ!  ค่ายทหารที่เต็มไปด้วยคนแก่กลุ่มใหญ่และขายชุดขนแกะซึ่งแพงหูฉี่  ถ้าเขาไม่บ้าเขาจะเป็นตัวอะไร? ทุกคนคิดว่าเขาคงจะขายอะไรไม่ได้ นึกไม่ถึงเลย ธุรกิจของเขาเจริญรุ่งเรือง เพราะเจ้าพวกที่อยู่นี้มีเมีย มีบุตรธิดา ทุกครั้งที่พวกเขาส่งจดหมายพวกเขาจะส่งชุดขนแกะมาให้พวกเขา  แล้วพวกเขาจะมีทางเลือกอะไรนอกจากร้านชุดขนแกะ ร้านอื่นถ้าไม่ขายเครื่องจักรกลก็ขายอาวุธ ถ้าพวกเขาไม่ส่งขนแกะไปจะให้พวกเขาส่งมีด กระบี่ไปให้หรือ?  ใครก็ตามที่คนรักสาวมาเยี่ยมที่ค่าย  พวกเขาจะพากันไปที่ร้านนั้น  ถ้าเจ้าไม่ทำตัวให้ดี เจ้าจะไม่ได้รับส่วนลดในที่สุดสาวๆ ทุกคนจะดึงสินค้ากองใหญ่ติดไม้ติดมือไปที่บ้าน  ดังนั้นทุกคนได้แต่บ่นด่าเขา  แต่ในใจเขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เนื่องจากพวกเขาไม่มีร้านอื่นให้ไปจับจ่ายใช้สอยเงิน  ใครจะรู้ เมื่อถึงเวลาพวกเขาก็ต้องตาย”

ถังเทียนฟังอยู่เงียบๆ

“ในช่วงยุคของเรามีสงครามต่อเนื่องตลอด โอวนั่นอาจจะพูดเกินจริงไปเล็กน้อย ต้องบอกว่าทุกปีน่าจะถูกมากกว่า ทุกสามถึงห้าปีจะมีสงครามขนาดใหญ่และสงครามขนาดเล็กที่ดำเนินต่อเนื่อง   ถ้านับตามขนวัวอย่างต่อเนื่องก็ยังทราบจำนวนได้แต่เราไม่รู้ว่าได้สู้สงครามไปกี่ครั้ง ในรุ่นนั้นบรรยากาศรวดเร็วและรุนแรงมาก มีอสูรดวงดาวมากมายและอสูรดวงดาวโบราณจะน่ากลัวน่าหวาดหวั่นมาก ถ้าเจ้าโชคไม่ดีพบกับอสูรร้ายจอมทำลาย  กองทัพทั้งหมดอาจโดนกวาดล้างราบคาบ  ในช่วงเวลานั้นมันใช้เวลาพริบตาเดียว....”

“อสูรจอมทำลายล้างคืออะไร?  แข็งแกร่งขนาดนั้นเชียวหรือ?”  ถังเทียนถาม แม้ว่าปิงจะชอบโม้เกี่ยวกับกองทัพ แต่เขามักจะดูแคลนคู่ต่อสู้ของเขาเสมอ แต่เขากลับยากย่องอสูรจอมทำลายล้างว่าน่ากลัวที่สุด  ถังเทียนถึงผงะ

“อสูรดวงดาวที่แข็งแกร่งที่สุด  ถ้าเจ้าจัดอันดับพวกมันได้  พวกมันก็น่าจะอยู่ในขอบเขตเซียน”  ปิงพูดโดยไม่เงยหน้า  “แต่เดี๋ยวนี้มีน้อยมากไม่มีตัว  ในช่วงเวลาของเรา  พวกมันคือเจ้าถิ่นที่แท้จริง”

“อสูรดวงดาวยังคงมีขอบเขตระดับเซียนด้วยหรือ?”  ถังเทียนประหลาดใจ

“ทำไมจะมีไม่ได้เล่า?”  ปิงแสดงหน้าแปลกใจ  “อาจมีเผ่ามนุษย์อีกนับหมื่นตระกูล  สมมติว่าเจ้าเอาพวกเขาไปวางไว้ในสวรรค์วิถีได้  พวกเขาก็แค่เป็นจุดเล็กๆ ในมหาสมุทรใหญ่  พวกเขายังจะมีค่าเท่าใดกัน? เผ่าพันธุ์อสูรดวงดาวแตกต่างหลากหลายเป็นจำนวนหลายล้านสายพันธุ์  ในทางปฏิบัติเจ้าไม่สามารถนับได้ทั้งหมดเพราะอสูรดวงดาวมีมากมายเหลือเกิน พวกมันเหมือนกับเป็นเด็กจากสวรรค์ แม้ว่าพรสวรรค์ของพวกมันจะอยู่ในระดับธรรมดา  แต่อายุขัยของพวกมันยาวมาก  บางตัวก็มีอายุขัยเกินกว่าหมื่นปี  ลองคิดสิ แม้แต่นักสู้ที่โง่มากๆ  ถ้าหากเขาฝึกฝีมือถึงหมื่นปีเขาจะทรงพลังได้มากขนาดไหน?”

“ข้าสงสัยจริงๆอสูรดวงดาวพวกนั้นจะมีพลังมากมายขนาดไหน” ความคิดของถังเทียนกำลังล่องลอยไปไกล

ปิงคำราม  “เจ้าภาวนาอย่าให้เจอมันดีกว่า  ถ้าไม่อย่างนั้น   เจ้าจะถูกเหยียบย่ำจนตายเหมือนมด”

ถังเทียนมั่นใจตัวเอง  “อย่าดูถูกข้านะ  ข้าก้าวหน้าได้เร็วจริงๆ”

ปิงอยากจะหัวเราะเยาะเขา  แต่ทันทีนั้นเขาก็จำได้  ความก้าวหน้าของถังเทียนพูดตามตรงแล้วไวมากจนไม่มีใครปฏิเสธได้

พวกเขาทั้งสองไปกันเร็วมากและทันใดนั้นตาของปิงเป็นประกาย  “ถึงแล้ว”

“ถั่วลิสง!”  ตาของถังเทียนเป็นประกายโครงสร้างสิ่งก่อสร้างข้างหน้าเขารูปร่างเหมือนกับถั่วลิสงที่อวบใหญ่  แม้แต่รอยตุ่มด้านนอกก็ดูคล้ายกันมาก

ปิงวิ่งไปที่ประตูบรอนซ์และกล่าว  “ผู้ออกแบบค่ายนี้ก็คือถั่วลิสง เอ่อ  ฉายาของเขาคือถั่วลิสง  ชื่อจริงของเขาถูกลืมไปแล้ว  เขาเป็นคนบ้าถ้าไม่ได้กินถั่วลิสงแล้วจะตายเสียให้ได้ เขาดื้อด้านต้องการออกแบบพื้นที่บัญชาการให้เหมือนกับถั่วลิสงจนทำให้นายทหารชั้นสูงโกรธแทบตาย  และส่งเขาไปทำงานที่คลังแสงเป็นการทำโทษ  ในที่สุด หลังจากนั้นมาถั่วลิสงขบเคี้ยวมากมายของกองทัพหายเกลี้ยง เป็นเพราะเจ้าบ้านี่เอามากินหมด! หลังจากนั้นเบื้องบนต้องการคืนตำแหน่งวิศวจักรกลให้เขา  แต่เขาไม่ต้องการ  เขาคือเครื่องทดสอบความอดทนของทุกคนจริงๆ”

ปิงส่ายศีรษะ  “ช่างหงุดหงิดที่สุดเมื่อพูดถึงเขา เพราะกลิ่นถั่วลิสงจะวนเวียนติดอยู่ที่จมูกของเจ้า”

ถังเทียนสนใจฟังเรื่องราวของเขามาก กองทัพดาวกางเขนใต้ดูเหมือนจะมีตัวประหลาดอยู่มากมาย

ถั่วลิสง, สนุกมาก!

“มาตรงนี้ เอามือเจ้าวางไว้ข้างบน”  ปิงกล่าว

“โอว” ถังเทียนทำตามและวางฝ่ามือไว้บนแผ่นด้านข้างประตูบรอนซ์

แสงสว่างเป็นแนวออกมาจากฝ่ามือของเขา  แก็ก แก็ก แก็ก  เสียงฟันเฟืองดังขึ้นหลังประตู  และประตูบรอนซ์หนาก็ค่อยๆ เปิดออก

“เอาล่ะ,แม้ว่าเขาจะน่ารำคาญเพราะถั่วลิสงของเขา แต่ฝีมือความรู้จักรกลของเขาไว้ใจได้” ปิงเดินเข้าไปและแตะประตูที่คุ้นเคย “โอว, ไม่มีหินดวงดาวเหลืออยู่เลย”

เขาล้วงหินดวงดาวระดับเจ็ดออกมาและใส่ไว้ในที่แห่งหนึ่ง และแล้วภาพต่อหน้าถังเทียนก็สว่างขึ้น

โต๊ะและเก้าอี้บรอนซ์ปรากฏในสายตาเขาและเครื่องอื่นอีกมากมายเช่นกัน สิ่งที่ทำให้ถังเทียนสงสัยมากก็คือ นอกจากบรรยากาศที่ยุ่งเหยิงแล้ว สถานที่ยังคงเก็บรักษาไว้ได้อย่างดี นอกจากรอยกัดกร่อนบ้าง แต่ส่วนใหญ่สถานที่จะรักษาไว้เป็นอย่างดี

ปิงกดโน่นกดนี่ยุ่งไปหมด  หลังจากนั้นอากาศก็เริ่มถ่ายเท  และไม่ใช่เพียงแค่นั้น

“ค่ายทหารนี้ถูกเราปิด  ดังนั้นส่วนใหญ่จึงรักษาอยู่ในสภาพดี  พื้นที่บัญชาการคือใจกลางของค่ายทหาร และมันสร้างจากวัสดุที่ดีที่สุดและวิชาจักรกรที่ใช้ก็ดีที่สุด  แต่วิชาจักรกลเมื่อถึงจุดหนึ่งของเวลามันก็ยังไม่พอ และไม่สามารถสร้างให้ดีได้เหมือนอาวุธยุทโธปกรณ์”

ปิงเอื้อมมือไปใจกลางโต๊ะ

โต๊ะบรอนซ์เรียบลื่นสลักคำว่าดาวกางเขนใต้  ปิงทาบฝ่ามือในคำนั้น

ทันใดนั้นปรากฏแสงใต้ฝ่ามือของเขา  และโต๊ะบรอนซ์ดูเหมือนกลับกลายเป็นมีชีวิตทันทีและเริ่มขยับอย่างรวดเร็วจนถังเทียนกลัว

แถวปุ่มกดปรากฏขึ้นบนโต๊ะ มีปุ่มมากมายจนทำให้ถังเทียนรู้เวียนหัวไปหมด  จากนั้นเขาเห็นปิงกดปุ่มพิมพ์อย่างรวดเร็วและดูเหมือนจะพึมพำคำบางอย่าง

“จากตำแหน่งยามรักษาการณ์ 36มีที่ใช้งานได้ 9 พื้นที่ฝึกฝน, โอว, ห้องพลังงานใช้ไม่ได้, ห้องความเร็วน่าจะใช้ได้  ขอดูซิห้องฆ่าตัวตาย ยังใช้ได้ ยอดเยี่ยม”

ปิงตื่นเต้นมาก

ห้องฆ่าตัวตาย?  ถังเทียนสั่น, เฮ้ เฮ้ เฮ้ข้าไม่เคยคิดจะฆ่าตัวตายนะ

ไม่รอให้ถังเทียนอุธรณ์  ปิงอยู่ในอาการตื่นเต้นแล้ว  “ไปกัน ไปห้องฆ่าตัวตายกันเถอะ!”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด