68 ทากัตซูกิ มาโกโตะ สำรวจเมืองหลวงแห่งโฮรัน
68 ทากัตซูกิ มาโกโตะ สำรวจเมืองหลวงแห่งโฮรัน
“ทักกิ-โดโนะ, ซาซากิ-โดโนะ, ลูซี่-โดโนะ, มันมีอะไรที่ชั้นอยากจะพูดด้วยน่ะ” (ฟูจิวาระ)
ที่โรงอาหารของโรงแรม, เมื่อเรากินข้าวเช้า, ฟูจิ-ยังพูดด้วยสีหน้าที่ซีเรียส
“จริงๆแล้ว…มันปรากฏว่าชั้นจะแต่งงานกับทั้งคริส-โดโนะและนีน่า-โดโนะน่ะ” (ฟูจิวาระ)
“เอ๋?”
เดี๋ยว, นายพูดอะไรน่ะ?
ไม่, ผมก็รู้สึกว่ามันจะเป็นแบบนั้น
ที่ทางขวาของฟูจิ-ยัง, มีนีน่า-ซังคลอเคลียเขาอยู่, และในอีกข้าง, คริส-ซังได้ติดกับเขา
แล้ว, มันไม่มีบรรยากาศที่เป็นขวากหนามเหมือนก่อนหน้า พวกเขาทำเหมือนเขาโอเคกับกันและกัน
ไม่ใช่ว่ามันเปลี่ยนไปเยอะเทียบกับเมื่อวานเหรอ? คือที่ผมคิด, แต่เข้ากันได้ ดีกว่าเข้ากันไม่ได้, ดังนั้นผมไม่พูดอะไร
“อ-อืม, หมายความว่า ฟูจิวาระ-คุงจะแต่งสองคนนี้…?” (อายะ)
ซา-ซังถามคำถามนี้ด้วยสีหน้าหวาดกลัว
“ใช่…ทั้งหมดเพราะประเทศนี้ยอมรับการมีภรรยาหลายคนด้วย” (ฟูจิวาระ)
ฟูจิ-ยังเหมือนจะรู้สึกยากที่จะตอบสิ่งนั้น
แม้ว่าเขาจะไม่ได้ทำอะไรที่ไม่ดี
“เข้าใจแล้ว…” (อายะ)
ซา-ซังไม่พูดอะไรต่อหลังจากนั้น
“อืม, ยินดีด้วย…ฟูจิยัง-ซัง, นีน่า-ซัง…” (ลูซี่)
ลูซี่เป็นพวกที่พูดอะไรออกมาชัดเจน, แต่เธอเหมือนจะพูดมันยากขึ้นตรงนี้
“อื้ม!” (นีน่า)
เทียบกับนั่น, นีน่าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
ยังไงซะ, มันก็ดีที่เธอมีความสุข
และผม…
(เอ๋? เค้าบอกเมื่อวานที่บาร์ว่าฮาเร็มเป็นความฝันที่บุ่มบ่าม, แต่มันคงจะดีถ้ามันเป็นจริงซักวัน, แม้อย่างนั้น, มันถูกมอบในวันต่อไปทันที? เค้าทรยศชั้นเหรอ?) (มาโกโตะ)
ผมลนลาน ยังไงซะ, แต่มันไม่เหมือนว่าเขาทรยศผมหรืออะไรแบบนั้นนะ
บางทีฟูจิ-ยังอาจได้ยินใจผม, หน้าเขาแข็งทื่อ
“ชั้นหวังให้พวกเธอสามคนมีความสุข” (มาโกโตะ)
ผมทำได้แค่มอบการตอบที่ปลอดภัย
◇◇
ฟูจิ-ยังและคนอื่นบอกว่าเขาจะไปบอกคนที่ร่วมงานกับพวกเขาเกี่ยวกับการแต่งงาน, และจากไป
ลูซี, ซา-ซัง, และผมจะไปทำสิ่งที่เราทำไม่ได้เมื่อวาน; สำรวจโฮรัน
“ว้าว, นั่นมันตกใจนะ! พอมาคิดว่าเค้าจะแต่งกับพวกเค้าสองคนเลย!” (ลูซี่)
ลูซี่สะบัดแขนไปรอบๆ และแสดงความตกใจ
บางทีมันอาจจะไม่ใช่เรื่องที่หายากสำหรับลูซี่ที่โตมาในโลกนี้
“แต่เอลฟ์ปรกติแล้วมีแค่สามีคนเดียวและภรรยาคนเดียวนะ…” (ลูซี่)
ดูเหมือนนั่นจะไม่ใช่ประเด็น
เอลฟ์น่าจะมีพื้นฐานการแต่งงานเหมือนพวกเราในญี่ปุ่น
“ชั้นไม่รู้สิ…ชั้นจินตนาการไม่ออกถึงภรรยาสองคนอ่ะ” (อายะ)
ซา-ซัง, ผู้ที่เกิดและโตในญี่ปุ่น, เอียงหัวของเธอ
“ใช่ แต่ซากุไร-คุง เห็นได้ชัดว่ามีคนที่จะมาเป็นภรรยามากมายเลยนะ, รู้มั้ย” (มาโกโตะ)
นี่เป็นบางอย่างที่ผมได้ยินมาจากฟูจิ-ยัง
เพื่อสร้างผู้สืบทอดกับซากุไร-คุงผู้ที่เป็นฮีโร่แห่งแสง ที่มีสกิลเหมือนผู้กอบกู้อาเบลนั่น เห็นได้ชัดว่าเป็นโปรเจคระดับชาติ, และเขามีข้อเสนอที่ล้นหลาม
โยโกยามะ-ซังดูเหมือนจะเป็นหนึ่งในนั้น, คือที่ผมพูด, และซา-ซังได้ ‘อุเฮะ’, และทำสีหน้ารังเกียจ
“นายอยากจะมีภรรยาหลายคนด้วยเหรอ, มาโกโตะ?” (ลูซี่)
ลูซี่ถามด้วยเสียงที่เบา
“ม-ไม่, ชั้นไม่สนใจเรื่องนั้นน่ะ” (มาโกโตะ)
“จริงเหรอ~?” (อายะ)
ซา-ซังแอบดูหน้าผม
[โล่งจิต] 99%
“ชั้นตั้งมั่นที่จะมอบความปรารถนาของเทพธิดาให้เป็นจริง” (มาโกโตะ)
เป้ะ
ดึงดูดความสนใจไปว่าผมเป็นผู้ชายที่ซีเรียสกับงานของผม ผมสามารถเปลี่ยนหัวข้อโดยไม่ไปลดความชอบของพวกเขา
“...”
ซา-ซังและลูซี่ ทำหน้าที่ไร้ความสนุก
อ-เอ๋?
(ทำไมนายพูดถึงผู้หญิงคนอื่นในสถานการณ์แบบนี้ห้ะ…?) (โนอาห์)
เออ๋? นั่นมันไม่ดีเหรอ?
(ศึกษาเกี่ยวกับหัวใจของผู้หญิงซะ) (โนอาห์)
มันไม่มีอะไรเขียนเกี่ยวกับเรื่องนี้ในหนังสือบทสรุปของเกมผม
“เฮ้, อายะ, ไม่ใช่ว่าร้านเสื้อผ้านั่นมีเสื้อน่ารักเหรอ?” (ลูซี่)
“มันมีจริงๆด้วย! ไปดูกัน, ไปดูกัน!” (อายะ)
สาวๆไปตามทางของพวกเขา
…เดาว่าผมต้องเป็นคนถือของ
◇◇
“เฮ้นั่น, สาวๆ! อยากมาดูละครสัตว์มั้ย?”
หลังจากที่มาเป็นเพื่อนลูซี่และซา-ซังในการชอปปิ้งของพวกเขาซักพัก, เราทานอาหารเที่ยงจนเสร็จ, และเตร่ไปรอบๆ
พวกเรากำลังพักที่ม้านั่งใกล้กับพลาซ่าที่มีเต็นท์ใหญ่, และที่นั่น, ผู้ชายที่มีเสื้อผ้าและการแต่งหน้าที่ฉูดฉาดที่เรียกลูกค้าอยู่ พูดกับพวกเรา
พูดยังไงดี, เขาดูเหมือนตัวตลก
งั้นมันมีตัวตลกในอิเซไกด้วย, หือห์
“หืมม, เราทำยังไงดีล่ะ, มาโกโตะ?” (ลูซี่)
“อยากดูมั้ย, ทากัตซูกิ-คุง?” (อายะ)
คุห์, พวกเขาพูดก่อนผม
งั้นผมต้องเป็นคนตัดสินใจเหรอ?
แต่ผมเป็นพวกที่ทิ้งเรื่องแบบนี้ให้คนอื่นนะ
“เฮ้, น้องชาย! นี่เป็นครั้งแรกของนายในประเทศแห่งน้ำมั้ย? คณะละครสัตว์ของผู้ฝึกสัตว์เป็นคณะหมายเลขหนึ่งในทวีป มันเป็นเรื่องไว้คุยที่สมบูรณ์แบบ คนนึง 1,5000จี, แต่ถ้า 3 คน, ถ้า 4,000จีล่ะเป็นไง?”
ตัวตลกคน-เรียกลูกค้าคิดว่าผมเป็นพวกบ้านนอก, หือห์ เขาพูดเหมือนกับพูดว่า ‘ไม่เคยเห็นมาก่อนล่ะซี่, ใช่มั้ย?’
แต่ผมก็มาจากต่างจังหวัดจริงๆนะ
แต่ผมใช้ชีวิตในเมืองที่ญี่ปุ่นนะ, โอเคมั้ย?!
ระหว่างที่คิดว่าผมพยายามจะพิสูจน์อ่ะไร, เราจบที่การไปดู
◇◇
ข้างในเต็นท์มันสลัว, และตรงกลาง, มีเวทีวงกลมที่มีสปอร์ตไลท์ส่องแสงมัน
มันมีโต๊ะและเก้าอี้มากมายล้อมรอบมัน, และคนดูได้ดื่มและเพลิดเพลินไปกับมัน
มันแตกต่างจากละครสัตว์ในญี่ปุ่นนิดหน่อย
พวกเราไปนั่งโต๊ะใกล้ๆ และสั่งเครื่องดื่ม
“เฮ้, นั่นมันกริฟฟอน, ไม่ใช่เหรอ?” (ลูซี่)
ที่ลูซี่ชี้คือกริฟฟอนที่ตัวเล็กกว่าตัวที่เราเคยสู้มาก่อน, กระโดดข้ามห่วงไฟ
ดูเหมือนมันได้ร้อนขึ้นเล็กน้อย
“มอนสเตอร์ดูเหมือนโดนซ้อมนะ” (อายะ)
อย่างที่ซา-ซังพูด กริฟฟอนได้ใส่ชุดที่ฉูดฉาด, แต่ขนนกและขนของมันยับเยิน
“นั่นมัน…เอลฟ์เหรอ?”
ต่อไป, ผู้หญิงที่สวยงามที่มีหูแหลมปรากฏขึ้นพร้อมกับชุดที่หวือหวา
เธอเหมือนจะใส่อะไรที่เป็นปลอกคอ
“ผมของเธอดำ, ดังนั้นต้องเป็นครึ่ง-เอลฟ์…เหมือนชั้นเลย” (ลูซี่)
ลูซี่บอกพวกเรา
มันไม่กวนใจเธอเหรอ?
ไม่, เธอดูเหมือนจะกวนใจ
เธอไม่พูดอะไร, แต่หน้าเธอมืดมนลงเล็กน้อย
พวกเราดูซักพัก, แต่มันเป็นโชว์ที่มอนสเตอร์ระดับกลาง, และกึ่งมนุษย์เอลฟ์, และโชว์ที่ผู้หญิงกึ่งสัตว์ที่ใส่ชุดวาบหวิวเต้น
มอนสเตอร์ได้ทำทริก, หรือให้พวกมันสู้กันเอง
ถ้าให้พูด, มันคือโลกของความรุนแรง, เลือด, และอนาจาร
ผมไม่สามารถพาตัวเองให้ชอบมัน, แต่รอบข้างดูเหมือนจะตื่นเต้นกับมัน
คนเมืองชอบการกระตุ้นเหรอ?
ผมนึกถึงกลิ่นซิการ์ที่หวานของเมื่อวานที่บาร์ได้กระทันหัน
กัญชา, ใช่มั้ย? ใบยาเสพติด
…อย่าอยู่ที่นี่นานเถอะ
พวกเราออกจากละครสัตว์หลังจาก 1 ชั่วโมง
“โอ้, กลับแล้วเหรอ?”
ตัวตลกก่อนหน้ายังอยู่ที่นี่
“ใช่, เราสนุกกับมันพอแล้วน่ะ”, คือที่ผมตอบไป
“เข้าใจแล้ว, นั่นดีเลย, เรามีแผนจัดอีเว้นท์ใหญ่อยู่, ดังนั้นมาอีกนะ!”
ตัวตลกพูดธุรกิจอย่างสนุกสนานต่อไป
ผมตอบไปง่ายๆว่า ‘ถ้าชั้นมีเวลา, ชั้นจะมา’
“ชั้นพอแล้ว มีผู้หญิงโชว์ที่เป็นกึ่ง-มนุษย์หรือกึ่งสัตว์มันค่อนข้าง…” (ลูซี่)
“ใช่, มอนสเตอร์มันน่าสงสารนิดหน่อย” (อายะ)
มันไม่เป็นที่นิยมกับสาวๆ
จุดที่พวกเขามีปัญหานั้นต่างกันออกไป
ผมเรอะ? ผมอยากได้โชว์ที่มีแค่ผู้หญิงมากกว่า
◇◇
กลางคืนคือเวลาฝึก
คือที่ผมอยากจะพูด, แต่ที่นี้แทบจะใกล้ที่ที่ไม่มีสปิริตเลย, ดังนั้นผมใช้เวทมนตร์สปิริตไม่ได้
“สกิลเปลี่ยนรูปมัน…ค่อนข้างยาก…” (มาโกโตะ)
ผมให้ซา-ซังสอนผมในเวลาว่างที่โรงแรม, แต่มันไปได้ไม่สวยเลย
ต่างจากซา-ซังที่มีสกิลพิเศษกับมันโดยเริ่มต้น, ดูเหมือนเรียนรู้จากศูนย์มันค่อนข้างยาก
ทีง่ายต่อการเปลี่ยนรูปคือบางอย่างที่คล้ายๆตัวผม
เปลี่ยนรูปเพื่อเปลี่ยนเพศค่อนข้างยาก
ดังนั้น, ผมพยายามจะเปลี่ยนรูปเป็นฟูจิ-ยังก่อน
“หืมม, มันรู้สึกไม่ค่อยจะใช่” (นีน่า)
นีน่า-ซังมองมันออกด้วยการมองทีเดียว
ผมไม่สามารถเปลี่ยนเป็นลูซี่หรือซา-ซังได้เลย
“เอ๋? เปลี่ยนรูปเป็นชั้นหมายความว่าตัวนายจะเปลี่ยนไปเป็นชั้นด้วยงั้นเหรอ?” (ลูซี่)
ลูซี่กอดตัวของเธอเองขณะที่ถาม
อะไรของเธอน่ะ, ทำเหมือนบางคนเป็นพวกลามกอย่างนั้นแหละ
“เปลี่ยนรูปเป็นสาวที่รู้จักมันไม่ละเอียดอ่อนเลยนะ, ทากัตซูกิ-คุง” (อายะ)
แม้แต่ซา-ซัง
อย่างนั้นเหรอ…
สาวๆไม่อยู่ในอารมณ์, ดังนั้นผมตัดสินใจจะเตร็ดเตร่ไปรอบเมืองในตอนกลางคืน
ระเบียบสาธารณะของโฮรันนั้นดีแม้ในเวลากลางคืน
อัศวินของประเทศแห่งน้ำได้เดินลาดตระเวน
ผมยังผ่านอัศวินผู้คุ้มกันเก่าด้วย
แต่เขาไม่สบตากับผมนะ
หลังจากเดินซักพัก, เต็นท์คณะละครสัตว์ได้เข้ามาในสายตา
ไฟได้ถูกปิดและไม่มีใครอยู่ที่นั่น
“ใช่, มาลองแปลงรูปเป็นตัวตลกดีมั้ย?” (มาโกโตะ)
สกิลเปลี่ยนรูปสามารถเปลี่ยนเป็นอะไรที่รูปลักษณ์ใกล้เคียง, แต่รายละเอียดสามารถมองเห็นได้โดยคนรู้จัก
กับตัวตลก, รูปร่างมันชัดเจน, ดังนั้นมันอาจไปได้สวย
ผมลองใช้เปลี่ยนรูปในเงาของต้นไม้
“อ๊ะ, ลืมกระจก…” (มาโกโตะ)
ผมยืนยันไม่ได้
ห่าเอ๊ย
ขณะที่ผมคิดว่าผมน่าจะกลับไปที่โรงแรมได้แล้ว…
“เฮ้ย, นายไปทำอะไรอยู่ที่นั่น?”
ผู้ชายที่ผมไม่รู้จักคุยกับผม
เหี้ยแล้ว, คนรู้จักของตัวตลก!
แต่ดูเหมือนผมจะเปลี่ยนรูปได้อย่างถูกต้องนะ
“อ-อ่าา, ชั้นมีธุระน่ะ”
มาเล่นบทบาทไปก่อน
“พรุ่งนี้เราจะดำเนินการขั้นสุดท้ายแล้ว ทุกอย่าสมบูรณ์แบบ, ชั้นหวังว่านะ”
ตอนนี้เขาพูดเรื่องอะไรน่ะ?
ตัวตลกได้บอกว่ามันจะมีอีเว้นท์ใหญ่วันพรุ่งนี้, หรืออะไรบางอย่างแบบนั้น
“ใช่, ไม่มีปัญหา”
แต่ไม่รู้ว่าอะไรนะ…
“เออ, อย่าทำพลาดละกัน ชั้นรอคอยจะดูหน้าที่ตกใจของคนในเมืองหลวง”
เขายิ้ม
หน้าเขาเมื่อยิ้มดูเหมือนปีศาจมาก, ด้วยความสลัวของที่นี่และทั้งหมด, และเขาได้ไป
(โทษทีนะ, ตัวตลก…) (มาโกโตะ)
ถ้ามันเป็นข้อความสำคัญ, มันคงจะเป็นเรื่องหนึ่ง, แต่มันดูเหมือนว่ามันแค่มายืนยันบางอย่าง
มัน…น่าจะโอเค
“มากลับเถอะ” (มาโกโตะ)
ผมถอนเปลี่ยนรูปและกลับไปที่โรงแรม
อย่าเปลี่ยนรูปเป็นคนแปลกหน้าโดยไม่คิดกันเถอะ
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน
