ตอนที่แล้ว66
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป68

67


บทที่ 67

หลังจากเดินไปมารอบ ๆ ปราการลาทัสสองสามรอบ ในที่สุด ฮยอนอู ก็ได้มาพบกับ เฮอราร์ด เขาคือชายวัยกลางคนที่มีเส้นผมเป็นสีขาวอย่างน่าประหลาด

“เจ้าคือศิษย์ของท่าน เลอบรอน เหรอ !?”

“ครับ ผมเป็นลูกศิษย์ของท่านอาจารย์ คัง ฮยอนอู”

ขณะที่ ฮยอนอู โค้งคำนับให้กับอีกฝ่ายเป็นการทักทายนั้น เขาก็ได้ยินเสียงแจ้งเตือนภารกิจเสร็จสิ้นจากระบบ

[พบกับ เฮอราร์ด 1/1 ]

[ภารกิจพบแม่ทัพแห่งป้อมปราการลาทัส เฮอราร์ด เสร็จสิ้น ]

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ ]

“ท่านดยุคบอกให้ข้าใช้เจ้าได้ตามที่ข้าต้องการ แต่ข้าจะใช้งานศิษย์ของท่านดยุคได้อย่างสบายใจได้ยังไง !?”

‘หือ !?ทำแบบนั้นไม่ได้นะ’ ฮยอนอู อดไม่ได้ที่จะตื่นตระหนก เขาไม่คิดมาก่อนว่าภารกิจจะดำเนินไปในลักษณะนี้ หากไม่ได้รับภารกิจต่อไปมันก็หมายความว่าการเดินทางมายังป้อมปราการลาทัสเป็นการเดินทางที่เกือบจะสูญเปล่าสำหรับเขา

“หากคุณมีสิ่งที่ต้องการให้ผมทำก็บอกผมได้เลย มันเป็นสิ่งที่ผม และท่านอาจารย์ต้องการ”

“ข้าเข้าใจ ถ้างั้นข้าสามารถใช้งานเจ้าได้ตามที่ข้าต้องการเลยใช่ไหม !?” ทันใดนั้น รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก็ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของ เฮอราร์ด อย่างไรก็ตาม มันกลับหายไปอย่างรวดเร็วจน ฮยอนอู คิดว่าตัวเองตาฝาด

“เจ้ารู้ไหมว่าทำไมกำแพงของป้อมปราการทาลัสถึงได้สูง และหนาขนาดนี้ !?” เฮอราร์ด ถาม

กำแพงของป้อมปราการลาทัสสูง และหนามากกว่ากำแพงของยูสมาร์ด้วยซ้ำ

“มันมีไว้เพื่อป้องกันมอนสเตอร์หรือเปล่า !?”

“หากพูดให้ถูกก็คือ มันมีไว้เพื่อป้องกันคลื่นมอนสเตอร์ มันจะเกิดขึ้นปีละครั้ง ข้าไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น แต่ในทุก ๆ ปีจะมีมอนสเตอร์จากเมือกเขาเฮจินยกขโยงมายังป้อมปราการลาทัสแห่งนี้ กำแพงหนาและสูงใหญ่ของที่นี่มีไว้เพื่อป้องกันมอนสเตอร์พวกนั้น”

“ครับ แล้วผมควรทำยังไง !?”

“คลื่นมอนสเตอร์ของปีนี้ใกล้จะมาแล้ว ก่อนหน้านั้นเราต้องลดจำนวนมอนสเตอร์ในเทือกเขาเฮจินลงให้ได้สักหน่อยก่อน นอกจากนี้มันจะดีมากหากสามารถค้นหาต้นเหตุของการเกิดคลื่นมอนสเตอร์ได้”

[ภารกิจถูกสร้างขึ้น ]

[กวาดล้างมอนสเตอร์ในเทือกเขาเฮจิน ]

[เพื่อลดขนาดของคลื่นมอนสเตอร์ จำเป็นต้องลดจำนวนมอนสเตอร์ในเทือกเขาเฮจินลง จัดการกับมอนสเตอร์ในเทือกเขาเฮจิน]

[ระดับ : B]

[เงื่อนไข : กำจัดมอนสเตอร์ในเทือกเขาเฮจิน 0/999 ]

[รางวัล : ค่าประสบการณ์ , สมบัติแห่งลาทัส ]

[คลื่นมอนสเตอร์ ]

[ค้นหาต้นเหตุของการเกิดคลื่นมอนสเตอร์ที่เข้าโจมตีป้อมปราการลาทัสในทุก ๆ ปี ]

[ระดับ : B]

[เงื่อนไข : ตรวจสอบต้นเหตุของการเกิดคลื่นมอนสเตอร์ 0/1 ]

[รางวัล : ค่าประสบการณ์ , แต้มผลงานจักรวรรดิ , ของขวัญจากจักรพรรดิ ]

ทันใดนั้น ภารกิจสองอย่างก็ถูกสร้างขึ้น หนึ่งคือการกวาดล้างมอนสเตอร์ในเทือกเขาเฮจิน และอีกหนึ่งคือการตรวจสอบสาเหตุการเกิดคลื่นมอนสเตอร์

“รู้สึกว่าภารกิจที่สองค่อนข้างจะเป็นปัญหาเลยนะเนี่ย” ฮยอนอู พึมพำกับตัวเองพลางส่ายศีรษะเบา ๆ มันอาจเป็นเพียงลางสังหรณ์ของเขาเองก็เป็นได้ อย่างไรก็ตาม เขาได้รับภารกิจมาถึงสองภารกิจ สิ่งนี้จะช่วยให้ระดับเลเวลของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมาก

“ถ้างั้นผมขอตัวออกไปกำจัดมอนสเตอร์ก่อนนะครับ” ฮยอนอู บอกลา เฮอราร์ด

หลังจากนี้ไป ฮยอนอู คงจะยุ่งไปอีกพักใหญ่ ๆ

.....

ออร่าดาบพุ่งออกจากดาบคมยาวมือเดียวของชายสวมหน้ากาก มันตัดผ่านร่างของก็อบลินปีศาจอย่างง่ายดาย

[ก็อบลินปีศาจถูกกำจัด ]

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ ]

[เลเวลอัพ ]

[พลังชีวิต และพลังเวทมนตร์ได้รับการฟื้นฟู ]

[กำจัดมอนสเตอร์ในเทือกเขาเฮจิน 32/999 ]

“เฮ้อ ... เพิ่งได้ 32 ตัวเอง”

“นายท่าน เราต้องล่าพวกนี้อีกกี่ตัว !?”

“ต้องฆ่าอีก 967 ตัว”

“อ๊ากกกก !!” ทังอี ส่งเสียงกรีดร้องออกมาพร้อมกับยกอุ้งเท้าทั้งสองข้างขึ้นมาปิดหูของตัวเอง

“ไอ้เจ้านายบ้า แบบนี้ข้าคงไม่ได้กลับไปที่เกาะของข้าแล้ว” ทังอี บ่นกระปอดกระแปดกับตัวเอง แต่ถึงกระนั้นเสียงของเขาก็ดังพอที่ ฮยอนอู จะได้ยินอย่างชัดเจน

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ของ ทังอี , ฮยอนอู ก็ยื่นมือออกมาลูบศีรษะของ ทังอี อย่างแผ่วเบา

“วันนี้พอแค่นี้แล้วกัน พรุ่งนี้ฉันจะเรียกนายมาใหม่” ฮยอนอู ยกเลิกการอัญเชิญ ทังอี

จากนั้นเขาก็เริ่มตรวจสอบหน้าต่างสถานะตัวละครของตัวเอง

[หน้าต่างสถานะ ]

[ชื่อตัวละคร : คัง ฮยอนอู ]

[เลเวล : 108 ]

[อาชีพ : อัศวินแห่งคิออน ]

[ฉายา : ศิษย์ของ เลอบรอน , นักรบที่ ข่าน ให้การยอมรับ , ดาวดวงใหม่ที่ เลอบรอน ให้การยอมรับ , คนแรกที่ได้เข้าสู่พระราชวัง , คนแรกที่ได้เข้าเฝ้าจักรพรรดิ , ชัยชนะ 100 ครั้ง ติดต่อกัน , โซโลเรดเดอร์ , นักล่ามังกรทะเลทราย ]

[ค่าสถานะ : ความแข็งแรง : 210 (+450) , ความคล่องแคล่ว : 320 (+500) , ความอึด : 140 (+450) , พลังเวทมนตร์ : 130 (500) , จิตวิญญาณต่อสู้ : 110 (+200) ]

[แต้มสเตตัส : 5 ]

[คุณสมบัติธาตุ : ธาตุลม ]

“รู้สึกเหมือนจะมีแต้มเหลืออยู่ ...”

ฮยอนอู เพิ่มแต้มที่ได้รับจากการเลื่อนระดับเลเวลไปที่ค่าความอึดก่อนจะปิดหน้าต่างค่าสถานะ เห็นได้ชัดว่ามันยากที่จะได้เห็นค่าสถานะระดับนี้จากผู้เล่นระดับเดียวกับเขา แม้ว่าจะมีฉายามากมายในอารีน่า แต่ก็เป็นเรื่องยากที่จะได้เห็นผู้เล่นหนึ่งคนที่มีฉายามากถึงแปดฉายา

ฮยอนอู เติบโตได้อย่างรวดเร็วมาก และเขาเติบโตได้รวดเร็วกว่าคนอื่น ๆ อย่างไม่ต้องสงสัย แต่ทว่าเขายังคงรู้สึกกังวลอยู่ในใจ

เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดหวังกับอัตราการเติบโตของตัวเองในปัจจุบัน

“พรุ่งนี้ฉันต้องทำงานให้หนักขึ้น และนานขึ้นกว่านี้”

วันนี้จบลงแล้ว ฮยอนอู หายตัวไปจากเทือกเขาเฮจินในที่สุด

.....

วันต่อมา ฮยอนอู กลับเข้ามาในอารีน่าอีกครั้งพร้อมกับอัญเชิญ ทังอี ออกมา

“ทังอี มาลุยกันเถอะ”

“ขอรับ นายท่าน !!”

ทังอี และ ฮยอนอู แปะมือเข้าหากันเป็นสัญญาการเริ่มต้นการล่าที่ไม่สิ้นสุดในวันนี้

‘ฉันจะได้อาวุธใหม่ก่อนทำภารกิจครบไหมนะ !?’

ฮยอนอู ค่อนข้างผ่อนคลายก่อนจะเริ่มการล่า แต่เขาไม่รู้เลยว่าจำนวนมอนสเตอร์ 999 ตัวที่ต้องกำจัดนั้น มันมากกว่าที่เขาคิดไว้

.....

เหลือเวลาอีก 36 ชั่วโมง ก่อนรายการศึกราชันหน้ากากจะเริ่มถ่ายทำ แต่ตอนนี้จิตวิญญาณของ ฮยอนอู แทบจะสลายไปกับสายลมแล้วหลังจากเขาออกล่าติดต่อกันมานานกว่า 12 ชั่วโมง ไม่ต้องพูดถึงอาวุธ แม้แต่ชุดเกราะสักส่วนเขาก็ยังไม่เห็นด้วยซ้ำ ตอนนี้ในคลังเก็บของส่วนตัวของเขาอัดแน่นไปด้วยไอเทมเบ็ดเตล็ดที่ดูไม่คุ้มค่าเงินแม้แต่นิดเดียว แม้ว่าจะมีหนังสือสกิลดรอปมาจากมอนสเตอร์อยู่บ้างก็ตาม แต่มันก็ไม่คุ้มค่าเงินแม้แต่น้อย ในที่สุด ฮยอนอู ก็ระเบิดเสียงตะโกนออกมา “ไอเทม !!ขอไอเทมให้ฉันหน่อยยยยย !!!!”

ในเวลานั้น งูยักษ์ตัวหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นด้านหน้าไม่ไกลออกไปมากนัก ฮยอนอู วิ่งตรงเข้าไปหามอนสเตอร์ตัวนั้นอย่างไม่ลังเล

‘ไอ้เจ้านายบ้าเอ๊ย !!’ ทังอี ส่ายศีรษะเบา ๆ เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่ว่าเขาจะคิดอย่างไรก็ตาม เจ้านายของเขาไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน โดยเฉพาะระดับความโง่เขลาของเขาที่ดูเหมือนจะสูงกว่าคนทั่ว ๆ ไปมาก

ออร่าดาบขนาดใหญ่ของ ฮยอนอู ตัดไปทั่วร่างของงูยักษ์ ในตอนนี้ออร่าดาบของเขาแข็งแกร่งพอ ๆ กับการโจมตีของ คิม ซอกจอง ที่แสดงให้เขาดูในอดีต ผิวหนังของงูยักษ์ถูกออร่าดาบของ ฮยอนอู ตัดขาดราวกับกระดาษ

“กี๊ซซซซ !!” งูยักษ์ส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด และโกรธแค้น มันพุ่งเข้าหา ฮยอนอู ด้วยความเร็วที่ขัดจากร่างสูงใหญ่กว่าสิบเมตรของมันอย่างสิ้นเชิง เขี้ยวโค้งยาวกำลังจะเจาะทะลุร่างของ ฮยอนอู แต่น่าเสียดายที่เป้าหมายของมันกลับกลายเป็นเพียงต้นไม้ที่อยู่ด้านหลังของเขา

งูยักษ์สะบัดต้นไม้ออกจากปากพร้อมกับส่งเสียงร้องด้วยความโกรธ มันอ้าปากออกอีกครั้งหมายจะกลืนคนที่ทำร้ายมันทั้งเป็นในคำเดียว แต่พริบตานั้นแสงสว่างสีฟ้าอ่อน ๆ ลูกใหญ่ก็พุ่งเข้าไปในปากของมัน นี่คือหนึ่งในสกิลที่ ฮยอนอู เพิ่งได้รับมาเมื่อไม่นานมานี้ ระเบิดพลังเวทมนตร์

“กี๊ซซซซ !!” งูยักษ์ส่งเสียงร้องพร้อมกับพ่นเลือดสีเขียวกองใหญ่ออกมา

ไม่มันไม่ใช่เลือดหนึ่งหรือสองลิตร แต่มันมากพอที่จะทำให้พื้นดินกลายเป็นแอ่งน้ำสีเขียวข้น นอกจากนี้เลือดของงูยักษ์ยังมีฤทธิ์เป็ดกรดกัดกร่อนพื้นดินจะมีควันสีดำลอยขึ้นมาในอากาศอีกด้วย

“แบบนี้ฉันคงได้ตายทันทีแน่หากโดนมันกัด”

ฮยอนอู กระโดดเข้าหางูยักษ์อีกครั้ง เขาเหลือการโจมตีอีกเพียงครั้งเดียวก็จะสามารถจบการต่อสู้ครั้งนี้ได้ ฮยอนอู เหวี่ยงดาบไปที่ศีรษะของงูยักษ์ จากนั้นออร่าดาบขนาดใหญ่ของเขาก็ผ่าร่างของมันออกเป็นสองส่วนในที่สุด

[งูยักษ์ถูกกำจัดแล้ว ]

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ ]

[เลเวลอัพ ]

[พลังชีวิต และพลังเวทมนตร์ได้รับการฟื้นฟู ]

[กำจัดมอนสเตอร์ในเทือกเขาเฮจิน 67/999 ]

“ให้ตายเหอะ ไม่ได้ไอเทมสักชิ้น !!”

‘ฉันเพิ่งล่าได้ 67 ตัว ยังเหลืออีก 922 ตัว’

ฮยอนอู รู้สึกกระวนกระวายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ตอนนี้ยังเหลือมอนสเตอร์ที่เขาต้องกำจัดตามภารกิจอีกมากกว่า 15 เท่าของจำนวนที่เขาล่าได้

“ฉันต้องเปลี่ยนพื้นที่ในการล่า ที่นี่มีมอนสเตอร์น้อยเกินไป” ฮยอนอู คิดเงียบ ๆ ก่อนจะจากไป

.....

12 ชั่วโมง ผ่านไป แต่ ฮยอนอู ยังไม่ได้รับไอเทมสวมใส่แม้แต่ชิ้นเดียว ตอนนี้เหลือเวลาอีกเพียง 24 ชั่วโมง ก่อนเริ่มการถ่ายทำ หากหักลบเวลาพักผ่อนแล้วเขาก็เหลือเวลาประมาณ 18 ชั่วโมง

[กำจัดมอนสเตอร์ในเทือกเขาเฮจิน 287/999 ]

ตั้งแต่จัดการกับงูยักษ์ไปได้ ฮยอนอู ก็ล่ามอนสเตอร์มาได้มากกว่า 200 ตัวแล้ว แต่ถึงกระนั้นสิ่งที่เขาได้รับก็ยังเป็นเพียงไอเทมเบ็ดเตล็ดเท่านั้น

“บ้าเอ๊ย !!นี่มันไม่ปกติแล้ว”

โดยทั่วไปแล้วทีมของผู้เล่นจะใช้เวลาในการล่ามอนสเตอร์ประมาณ 3-4 ชั่วโมง ก็จะได้รับไอเทมสวมใส่ระดับคอมมอน หรืออันคอมมอน อย่างน้อยหนึ่งชิ้น แต่ ฮยอนอู ออกล่ามานานกว่า 12 ชั่วโมง แล้ว แต่เขากลับไม่เห็นไอเทมสวมใส่แม้แต่ชิ้นเดียว นี่คงจะเป็นความน่าจะเป็นที่เป็นไปได้น้อยมากที่สุด มันน้อยมากเหมือนกับโอกาสถูกลอตเตอรี่ด้วยซ้ำ

“ฉันคงไม่โชคร้ายไปตลอดแบบนี้หรอกใช่ไหม !!”

ฮยอนอู ยังคงไม่ยอมแพ้ แม้ว่าจะผ่านมานานกว่า 12 ชั่วโมง แล้วก็ตาม แต่เขาก็ยังไม่เชื่อว่าตัวเองจะไม่ได้รับไอเทมสวมใส่เลยแม้แต่ชิ้นเดียวในการล่าครั้งนี้

‘ฉันไม่ได้รับไอเทมสวมใส่มานานกว่า 12 ชั่วโมง แล้ว ดังนั้น มันจะต้องดรอปมาในเร็ว ๆ นี้แน่’

นี่เป็นเหตุผลทั่วไปที่ผู้เล่นใช้เพื่อเข้าข้างตัวเอง มีผู้เล่นมากมายในอารีน่าที่ไม่มีโชคคอยช่วยเหลือ แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นพวกเขาก็ไม่เคยสนใจกับความล้มเหลวที่เกิดขึ้น

‘มันยังไม่ดรอป เพราะงั้นมันจะต้องดรอปตอนนี้แหละ’

พวกเขาล้วนแล้วแต่มีความคิดคล้าย ๆ กันแบบนี้ และ ฮยอนอู เองก็เป็นหนึ่งในนั้น ดังนั้น เขาจึงยังคงผ่อนคลาย และดูมีความหวังตลอดเวลา

ในขณะเดียวกัน ดวงตาของ ทังอี ก็เต็มไปด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อน ‘น่าสงสาร และน่าสมเพชจริง ๆ’

“ถึงเวลาต้องยอมแพ้แล้ว ... ไอ้เจ้านายผู้โง่เขลา” ทังอี พูดพลางแลบลิ้น

จากมุมมองของคนปกติแล้ว คนอย่าง ฮยอนอู ไม่ต่างไปจากนักพนันที่เสพติดกันพนันเข้าเส้น ความหวังเป็นเหมือนหนทางนำไปสู่ความพ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์สำหรับคนประเภทนี้

.....

[โกเลมศิลาดำถูกกำจัดแล้ว ]

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ ]

[เลเวลอัพ ]

[พลังชีวิต และพลังเวทมนตร์ได้รับการฟื้นฟู ]

[กำจัดมอนสเตอร์ในเทือกเขาเฮจิน 900/999 ]

“ไอ้บ้าเอ๊ย !!ฉันจะฆ่าพวกแกให้หมดทุกคน !!ไอ้ควินซี่เวรเอ๊ย !!พวกแกตั้งค่าการดรอปไอเทมยังไงวะ !!”

พื้นดินรอบตัว ฮยอนอู เต็มไปด้วยเศษหินสีดำที่แตกเป็นเสี่ยง ๆ ขณะนี้ ฮยอนอู กำลังสบถออกมาอย่างเดือดดาล นี่คือเศษซากของโกเลมศิลาดำที่เขาเพิ่งจัดการไป สำหรับ ฮยอนอู ที่สูญเสียความหวังอย่างสิ้นเชิงไปแล้วนั้น ตอนนี้เขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น และเป้าหมายของเขาก็คือเหล่าผู้พัฒนาของอารีน่า

มันไม่ใช่ความโชคร้ายที่เขาไม่ได้รับไอเทมสวมใส่แม้แต่ชิ้นเดียว แต่นี่อาจเป็นเพราะใครบางคนเข้ามาแทรกแซงการปรับอัตราดรอปไอเทมสวมใส่จากมอนสเตอร์

“ให้ตายเถอะ เหลือเวลาอีกกี่ชั่วโมงเนี่ย !?”

[12:00:48 วันศุกร์ตามเวลาเกาหลี ]

ใบหน้าของ ฮยอนอู เต็มไปด้วยความสิ้นหวังขณะที่เขาตรวจสอบเวลาในโลกจริง

‘ได้เวลากลับไปที่ป้อมปราการแล้ว’

ตอนนี้เขาต้องกลับไปป้อมปราการลาทัสเพื่อเตรียมตัวสำหรับการสตรีมก่อน ภารกิจยังไม่สำเร็จ และเขาไม่ได้รับอาวุธใด ๆ แม้แต่ชิ้นเดียว สิ่งที่เขาได้รับจากการล่าอันยาวนานนี้คือระดับเลเวลที่เพิ่มขึ้น 7 เลเวล และสกิลทั่ว ๆ ไปหลายสกิล

‘บางคนคงจะพอใจกับสิ่งนี้ แต่ ...’

สิ่งเหล่านี้มีความสำคัญต่อ ฮยอนอู มาก เพราะเขาสามารถใช้มันเพื่อแลกเปลี่ยนเป็นเงินจริงได้

“ฉันจะไม่ยอมหยุดแค่นี้”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด