67 ทากัตซูกิมาโกโตะ และ ฟูจิ-ยังเผชิญกับเมืองยามค่ำคืน

67 ทากัตซูกิมาโกโตะ และ ฟูจิ-ยังเผชิญกับเมืองยามค่ำคืน

“โฮ่ห์, มีย่านเริงรมย์ในท้ายสุดของเมืองหลวง, หือห์” (มาโกโตะ)

ผมคิดว่ามันจะไม่มีที่แบบนั้นเนื่องจากเจ้าหญิงที่ดูตึงเครียด

มันมีบาร์และซ่องเรียนกันขณะที่เราผ่าน

“ทั้งหมดเพราะมันมีความต้องการพักผ่อนหลังจากทุกอย่าง” (ฟูจิวาระ)

อาหารเย็นวันนี้, ฟูจิ-ยังบอกว่ามีอะไรจะพูดกับผม, ดังนั้นมันมีแค่เราสองคน

ฟูจิ-ยังดูเหมือนจะคุ้นเคยกับแถวนี้, เราเข้าไปลึกขึ้นและลึกขึ้น

เรามาบาร์เหมือนที่-ซ่อนที่มีบรรยากาศที่ดี

เมื่อเราเข้าไปในร้าน, ร้านที่มืดด้านในได้มีควัน

บุหรี่? …ไม่, ซิการ์, น่าจะ?

ผมชินกับกลิ่นของซิการ์ที่แผงของมักกาเรนแล้ว, แต่ซิการ์ในร้านนี้กลิ่นหวานมากกว่าที่นั่น

“...ทักกิ-โดโนะ, อย่าไปที่ร้านนี้เลย” (ฟูจิวาระ)

ฟูจิ-ยังพูดด้วยคิ้วที่ขมวด

“ชั้นไม่ถือกลิ่นบุหรี่นะ” (มาโกโตะ)

เขาเกรงใจผมเหรอ?

“ไม่, มันจะดีกว่าถ้าเราไม่อยู่ที่นี่นาน” (ฟูจิวาระ)

ฟูจิ-ยังไม่บอกเหตุผลและแค่เปลี่ยนสถานที่

ที่ต่อไปมีบรรยากาศที่สงบคล้ายๆ กัน

แต่ผมไม่ถือสถานที่เมื่อกี้นะ

“เชียส”, พวกเราพูดขณะที่เราชนแก้วและผ่อนคลาย

พวกเราสั่งอาหาร, และระหว่างที่เราพูดและดื่ม, จู่ๆฟูจิ-ยังก็พูดออกมา

“ร้านก่อนหน้านี้, มันมีควันรอบๆ, ใช่มั้ย?” (ฟูจิวาระ)

“มันมีคนหลายคนสูบซิการ์” (มาโกโตะ)

“ไม่ใช่กลิ่นมันแปลกไปหน่อยเหรอ?” (ฟูจิวาระ)

“ใช่, มันค่อนข้างหวานน่ะ” (มาโกโตะ)

ผมรู้สึกว่ามันจะเข้ากันได้ไม่ดีกับอาหาร, แต่มันไม่ใช่กลิ่นที่สร้างความไม่พอใจ

ฟูจิ-ยังขยับหน้าเข้ามาใกล้และกระซิบใส่หูผม

“ซิการ์นั้นเรียกว่า ‘กัญชา’...มันเป็นยาเสพติด-เดสุ โซ” (ฟูจิวาระ)

“เอ๋?” (มาโกโตะ)

ผมสร่างเมาในทันที

“ชั้นไม่รู้ว่าเพราะมันความไม่สบายใจของการฟื้นคืนชีพของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่รึเปล่า…แต่มันได้รับความนิยมมากขึ้น หลังๆนี่” (ฟูจิวาระ)

“...อย่างนั้นเหรอ” (มาโกโตะ)

ผมไม่รู้เรื่องนั้นเลย

“ยังไงซะ, ถ้านายได้รับการแนะนำให้ใช้, โปรดปฏิเสธมัน, ทักกิ-โดโนะ ผลของมันที่กระทบต่อร่างกายอาจจะแก้ได้ จากเวทมนตร์ล้างพิษ, แต่อาการเสพติดมันรักษาไม่ได้” (ฟูจิวาระ)

“ชั้นว่าชั้นโอเค” (มาโกโตะ)

พูดจากใจ, ผมไม่สนใจมั้น, หรือเหมือนกับ, มันน่ากลัวมากกว่า

ผมว่าผมจะไม่ไปเข้าใกล้ของแบบนั้น

“ว่าแต่, ไม่ใช่ว่านายมีอะไรจะบอกชั้นเหรอวันนี้?” (มาโกโตะ)

“ช-ใช่…จริงๆแล้ว, มันเกี่ยวกับคริส-โดโนะและนีน่า-โดโนะน่ะ” (ฟูจิวาระ)

“อ้าา, สองคนนั้นไม่ถูกกันหนิ, ใช่มั้ย” (มาโกโตะ)

มากกว่านั้น, เขาถูกขอแต่งงานโดยคริส-ซัง

“แล้วถ้าแต่งทั้งสองคนล่ะ” (มาโกโตะ)

การมีภรรยาหลายคนถือเป็นเรื่องที่ยอมรับโดยทั่วไป ยังไงก็ตาม

ฟูจิ-ยังยังมีพอเรื่องทรัพย์สินด้วย

“พอมาคิดดูเรื่องสถานะทางสังคมแล้ว, ชั้นทำแบบนั้นไม่ได้…” (ฟูจิวาระ)

ขุนนางและกึ่งสัตว์ไม่ถูกกันเลย

หรือเหมือนกับ, ฟูจิ-ยัง, นายไม่ได้ซ่อนความปรารถนาที่อยากจะสร้างฮาเร็มเลยมากกว่า, หือห์

“นายพูดอะไรน่ะ?! นั่นมันฝันของผู้ชายนะ, ไม่ใช่เหรอ?!” (ฟูจิวาระ)

“ช่างแมนจริง” (มาโกโตะ)

ผมโอเคถ้ามีแค่หนึ่ง

“นายพูดอะไรน่ะ?! ไม่ใช่ว่านายตรงไปสายฮาเร็มแล้วเหรอ, ทักกิ-โดโนะ?!” (ฟูจิวาระ)

“...แค่ถามนะ, แต่นายพูดเกี่ยวกับลูซี่และซา-ซัง, ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)

ยังไงซะ, แต่ผมรู้สึกได้ว่าพวกเขามีความรู้สึกดีๆ กับผมนะ

“ฟุฟุฟุ, ชั้นอยากจะมีการคุยที่ยาวเหยียดในเรื่องแบบนั้นนะ-เดสุ โซ” (ฟูจิวาระ)

“เออ๋, เราไม่ได้จะมาคุยเรื่องนายเหรอ, ฟูจิ-ยัง?” (มาโกโตะ)

ผมโอเคที่จะได้ฟังคนอื่นบ้าง, แต่พูดกับตัวเองอย่างเดียวค่อนข้างน่าอาย, ไม่, มันน่าอายมาก

“คิดซะว่านี่เป็นผลของเหล้าและพูดจากใจออกมาซี่!” (ฟูจิวาระ)

“ยังไงซะ, แม้ชั้นจะไม่พูดมัน, มันจะถูกเปิดโปงอยู่ดีแหละ” (มาโกโตะ)

มายอมแพ้ที่จะซ่อนอะไรจากเพื่อนคนนี้กันเถอะ

ช่วยไม่ได้ วันนี้จะเป็นวันที่ผมพูดจากใจละกัน

กลางคืนมันยาวนาน

◇◇

-มุมมอง นีน่า-

“ฮ่าาห์…”

โกชูจิน-ซามะออกไปกับทากัตซูกิ-ซามะ

พวกเขาเห็นได้ชัดว่ามีการคุยที่สำคัญระหว่างผู้ชาย

ดูเหมือนเขาจะรอคอยมัน

“โกชูจิน-ซามะ, นายจะเป็นขุนนางแล้วเหรอ…?” (นีน่า)

เมื่อฉันอยู่คนเดียว, ฉันจำที่คริสเตียน่าพูดเมื่อตอนอาหารเย็นได้

การรับโกชูจิน-ซามะมาเป็นส่วนหนึ่งของมักกาเรน

ในการที่จะรับึความสำเร็จในฐานะพ่อค้าในประเทศแห่งน้ำ, คุณจำเป็นต้องมีจุดยืนที่สูง

การที่เขาปฏิเสธตำแหน่งขุนนางจากเจ้าหญิง ต้องเป็นเพราะเขามีแผนที่จะรับมันจากคริสเตียน่า

เมื่อนั่นเกิดขึ้น, อะไรจะเกิดขึ้นกับฉัน

“ชั้นต้องกลับไปเป็นนักสู้ใน เกรธ คีธเหรอ…?” (นีน่า)

ฉันรู้สึกหนักอึ้ง…ฉันจะกลับไปวันที่เต็มไปด้วยบาดแผลเหรอ

การปฏิบัติต่อกึ่งสัตว์ในร้านฟูจิวาระนั้นดี

กึ่งสัตว์แย่ในการเรียนรู้สิ่งต่างๆ, ดังนั้นร้านอื่นจะจ่ายแค่ 70% ของที่มนุษย์จะได้รับ

ในร้านที่แย่ๆ, ฉันได้ยินมาว่าพวกเขาจ่ายแค่ครึ่งเดียว

นั่นทำไมกึ่งสัตว์ถึงมารวมกันที่ร้านฟูจิวาระ, และทุกคนทำงานด้วยรอยยิ้ม

นี่มันอะไรที่เกิดขึ้นในอดีต, แต่…

“นีน่า-โดโนะ, ความจริงที่ว่ากึ่งสัตว์มีหูสัตว์ควรจะหมายความว่าเค้าได้รับการจ่ายเพิ่มสองเท่า” (ฟูจิวาระ)

“โกชูจิน-ซามะ, ชั้นไม่เข้าใจตรรกะนั่น” (นีน่า)

เรื่องนี้, ฉันหยุดมัน

มันจะเป็นปัญหาถ้าร้านต้องขาดทุนเพราะจ่ายค่าจ้างกึ่งสัตว์มากไป

ยังไงซะถ้าโกชูจิน-ซามะเข้าร่วมกับขุนนางที่มักกาเรน, เราจะอยู่แบบเดิมๆไม่ได้แล้ว

โดยเฉพาะที่ฉันถูกเกลียดโดยคริสเตียน่า

ฉันจะไม่มีที่อยู่อีกแล้ว…

ลมถอนหายใจได้ออกมา

*ก๊อก ก๊อก*

บางคนได้เคาะประตู

“ค่ะ ค่ะ, ใครคะ?” (นีน่า)

ซาซากิ-ซามะมาเพื่อฝึกศิลปะการต่อสู้เหรอ?

ใช่, ถ้าฉันขยับร่างกาย, จิตใจฉันอาจจะโล่งขึ้นนิดหน่อย

“คริสเตียน่าน่ะ นีน่า-ซัง, เธอมีเวลามั้ย?” (คริส)

“...”

ฉันควรจะเล่นบทว่าฉันไม่อยู่ที่นี่

ฉันทำแบบนั้นไม่ได้แล้ว, ดังนั้นฉันจึงเปิดประตู

มันไม่ใช่รอยยิ้มที่แสดงให้โกชูจิน-ซามะ, แต่เป็นคริสเตียน่าที่ไร้สีหน้า

“มีอะไร?” (นีน่า)

“มีอะไรที่ชั้นอยากจะคุยด้วยน่ะ ชั้นเข้าไปนะ” เธอพูดนี่และนั่งลงบนเตียงโดยไม่ถาม

เธอไม่มีผู้คุ้มกันมา ไม่ใช่ว่านั่นเลินเล่อไปเหรอ

“ได้โปรด นั่งลง” (คริส)

ฉันนั่งลงบนเก้าอี้ในห้องและหันหน้าเข้าหาลูกสาวของขุนนางศักดินา

เธอพูดตั้งแต่เริ่มต้น

“เธอเกลียดชั้น, ใช่มั้ย?” (คริส)

“...แล้วยังไงล่ะ?” (นีน่า)

มันจะดีกว่ามั้ยถ้าฉันปฏิเสธมัน

ไม่, มันไม่มีจุดหมายหลังจากนานมาขนาดนี้แล้ว

“ชั้นก็เกลียดเธอ” (คริส)

“ชั้นรู้ งั้น, เธอจะมาบอกให้ชั้นไปหรืออะไรซักอย่างเหรอ?” (นีน่า)

ผู้หญิงตรงหน้าฉันไม่พูดอะไร

เธอหายใจเข้าลึกๆ แล้วสไลด์มาใกล้ฉัน

หน้าของเธอใกล้ ฉันไม่ชอบเธอ, แต่เธอมีใบหน้าที่งดงาม

อย่างที่ฉันคิด โกชูจิน-ซามะต้องปรารถนามนุษย์มากกว่ากึ่งสัตว์

“นีน่า-ซัง, แต่งงานกับฟูจิวาระ-ซามะซะ” (คริส)

“หือห์?”

ผู้หญิงคนนี้พูดอะไรน่ะ?

“แต่ชั้นจะเป็นภรรยาคนแรกของเค้า เธอจะเป็นคนที่สอง ชั้นไม่ยอมเรื่องนั้น” (คริส)

“ไม่ใช่ว่าเธอบอกให้เป็นเมียน้อยหรือทาสเหรอ?” (นีน่า)

ฉันไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับขุนนางที่มีกึ่งสัตว์เป็นภรรยา

“ฟูจิวาระ-ซามะ จะไม่ยอมรับเรื่องนั้น เราต้องอยู่ในจุดยืนที่เท่าเทียมกัน” (คริส)

“...เธอจะกลายเป็นเรื่องตลกในเหล่าขุนนางรอบประเทศ, รู้มั้ย?” (นีน่า)

แม้ว่าฉัน, ผู้ที่ไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับโลกนี้, ก็บอกเรื่องนั้นได้

ขุนนางอย่างคริสเตียน่า, และกึ่งสัตว์อย่างฉัน อยู่ในจุดยืนเดียวกันไม่ได้

ยังไงก็ตาม, หน้าของเธอได้เปลี่ยนไปเป็นหมดหวังที่จุดนั้น

“ถ้าเป็นแบบนี้, ฟูจิวาระ-ซามะจะรับตำแหน่งขุนนางด้วยตัวเอง! สิ่งที่ชั้นเสนอให้ฟูจิวาระ-ซามะได้ มีแค่ตำแหน่งขุนนางของชั้น!” (คริส)

“นั่นไม่จริง…” (นีน่า)

ลูกสาวคนที่สองของขุนนางศักดินามักกาเรน

เธอควรจะมีเงินและคอนเนคชั่นเยอะ

แต่คริสเตียน่าหัวเราะอย่างไร้พลัง

“ฟูจิวาระ-ซามะคือผู้ชายที่ทำโปรเจคใหม่ๆ ซ้ำแล้วซ้ำอีกในมักกาเรน, และสนิทกับคนที่จะขึ้นเป็นประธานของบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในทวีป, บริษัท ฟรานซ์ ทรัพย์สินและคอนเนคชั่นที่ชั้นมีจะกลายเป็นไร้ค่า…” (คริส)

นี่มันน่าตกใจ

ฉันคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่เต็มไปด้วยความมั่นใจและยิ้มตลอดเวลา

พอมาคิดว่าเธออ่อนแอลงขนาดนี้

“แต่แต่งงานพร้อมกันมัน…” (นีน่า)

“มันไม่ใช่เงื่อนไขที่เลวร้ายนี่, ใช่มั้ย? มันไม่น่าจะมีข้อเสียอะไรสำหรับเธอนะ” (คริส)

นั่นก็จริง

โกชูจิน-ซามะจะกลายเป็นขุนนาง, และฉันจะยังสามารถอยู่ข้างคนที่ฉันรักได้

ไม่มีปัญหาอะไรเลย

แต่…

“เธอมีเป้าไปที่โชคลาภและอำนาจของโกชูจิน-ซามะ…” (นีน่า)

แต่งงานกับชายที่เธอไม่ได้ชอบ, เพื่อความเจริญของตระกูลเธอ

มันอาจจะเป็นเรื่องธรรมชาติสำหรับขุนนาง, แต่มันเป็นสิ่งที่ฉันยอมรับมันยาก

“นั่นแหละ! นั่นแหละที่ชั้นไม่ชอบ!”, คริสส่งเสียงดัง

“เอ๋?!” (นีน่า)

“ทำไมเธอปฏิเสธความรักที่ชั้นมีต่อฟูจิวาระ-ซามะล่ะ?” (คริส)

“...เธอรักเค้าจริงๆเหรอ?” (นีน่า)

“...ใช่” (คริส)

ฉันเป็นกึ่งสัตว์

กึ่งสัตว์ตกหลุมรักคนที่แข็งแกร่ง

โกชูจิน-ซามะไม่มีกำลังที่จะสู้, แต่เป็นชายที่สำเร็จมากที่สุดในมักกาเรน

มองเผินๆ, เขาอาจจะดูเหมือนหนุ่มผู้มีอัธยาศัยดี แต่พ่อค้ามารที่พยายามจะเข้าหา และหลอกลวงเขาทั้งหมดต้องวิ่งหนีโดยไม่มีเหลือแม้แต่เหรียญ

ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นนักต้มตุ๋นที่แยบยลเพียงใน, ตัวร้ายที่มืดสนิท, โกชูจิน-ซามะจะไม่ถูกหลอก

ตรงข้ามกับรูปลักษณ์ของเขา, เขาเป็นผู้บริหารที่เก่ง และประสบความสำเร็จที่สุดในมักกาเรน

หัวใจของฉันถูกขโมยไปด้วยสิ่งนี้

อย่างไรก็ตาม, แล้วคริสเตียน่าตกหลุมอะไรล่ะ?

“ว่าแต่, ส่วนไหนเหรอ?” (นีน่า)

คริสเตียน่าไม่ได้ดูโกชูจิน-ซามะทำงานในระยะใกล้

“ในตระกูลชั้น, พี่สาวน้องสาวได้แต่สู้กัน มันเป็นธรรมเนียมของตระกูลชั้นที่คนที่ทำให้มักกาเรนเจริญที่สุด จะเป็นคนสืบทอดต่อไป” (คริส)

“นั่นทำไมชั้นถึงต้องโชว์หน้าไปในเมืองให้ประชาชนในเมืองเห็น, และหาการสนับสนุนจากผู้คน, แล้วก็หามิตร” (คริส)

“แต่มันมีคนมากมายที่เข้าหาชั้นและใช้งานชั้น…” (คริส)

“ที่ชั้นไม่ชอบที่สุดคือคู่หมั้นที่แม่ชั้นเตรียมมา” (คริส)

ฉันได้ยินเรื่องนั้นมา

ว่าเขาเป็นขุนนางจากประเทศแห่งไฟ เกรธ คีธ, และเขาเป็นลูกชายคนที่สองที่มากับนิสัยที่แย่

มันไม่มีคนดีๆในหมู่ขุนนางของประเทศแห่งไฟ…

“ฟูจิวาระ-ซามะเป็นคนที่ช่วยชั้นจากเรื่องนั้น” (คริส)

“เค้าทำลายผู้ร้ายที่เข้าหาชั้น, และจัดเรียงโปรเจคที่มันย่ำอยู่กับที่ใหม่” (คริส)

“เค้ายื่นมือให้ชั้นตอนที่คู่หมั้นชั้นมองเหยียดหยามชั้นและชั้นรู้สึกหดหู่” (คริส)

“เค้าเป็นเจ้าชายของชั้น!” (คริส)

คริสเตียน่าพูดอย่างหลงไหล

“จ-เจ้าชาย?” (นีน่า)

ฉันอ้าปากกว้างด้วยความตกใจ

ฉันไม่ได้ไปไกลขนาดที่คิดว่าโกชูจิน-ซามะเป็นเจ้าชาย

ไม่ใช่ว่าเจ้าชายจะพูดถึงเจ้าชายอย่างเจ้าชายเลนเนิร์ดที่เราพบวันนี้เหรอ

ยังไงซะ, คนนั้นคือเจ้าชายจริงๆ

“มีปัญหาเรอะ?” (คริส)

“...ไม่” (นีน่า)

ทุกคนมีการตีคุณค่าที่ต่างออกไป

ดูเหมือนฉันจะเข้าใจอะไรผิดบางอย่าง

คริสเตียน่าไม่ใช่ผู้หญิงสกปรกที่เล็งไปที่โชคลาภของโกชูจิน-ซามะ

เธอเป็นแค่อริทางความรักที่ตกหลุมรักผู้ชายคนเดียวกับฉัน

มากกว่านั้น, เธอบอกว่าเธอจะยอมรับกึ่งสัตว์ไปอยู่จุดยืนเดียวกันในการแต่งงาน

พวกนั้นเป็นเงื่อนไขที่พิเศษ

ฉันพยายามจะพูดสิ่งที่กวนใจฉันออกไป

“แต่…ถ้าเราทั้งสองคนถูกปฏิเสธล่ะ?” (นีน่า)

“อออุ…” (คริส)

คริสเตียน่าสะดุ้ง

พูดจากใจ, ฉันไม่เข้าใจความรู้สึกของโกชูจิน-ซามะเลย

แม่ว่าฉันพยายามจะยั่วยวนเขา, เขาก็ไม่สานต่อแม้แต่น้อย

“ถ้าเราสองคนถูกปฏิเสธ…เราจะจมอยู่กับเหล้าจนถึงเช้า! เธอจะไปด้วยกับชั้น, ใช่มั้ย, นีน่า-ซัง?!” (คริส)

ได้ฟังสิ่งนั้น, ฉันจบที่การหัวเราะ

“โอเค, คริสเตียน่า-ซามะ” (นีน่า)

ขุนนางสาวคนนี้อะไรน่ะ

เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นขุนนางแบบนี้

“เรียกชั้นว่าคริส! มา, เรามารอฟูจิวาระ-ซามะในห้องของเค้าจนกว่าเค้าจะกลับกัน! เราจะขอเค้าในเวลาเดียวกันเลย!” (คริส)

“ว-วันนี้เหรอ?!” (นีน่า)

“เรื่องแบบนี้มันควรจะทำเร็วที่สุดเท่าที่ทำได้!” (คริส)

ว้าว, คนนี้นี่สุดยอด

ถ้ามันเป็นกับคนนี้, มันอาจจะไปได้สวยก็ได้

นั่นคือที่ฉันรู้สึก

-มุมมอง ทากัตซูกิ มาโกโตะ-

ฟูจิ-ยังที่อยู่ข้างผมได้สั่น

“เกิดอะไรขึ้น? หนาวเหรอ?” (มาโกโตะ)

“...มันมีอะไรบางอย่าง, อยู่ดีๆก็เสียวสันหลังวาบหน่ะ” (ฟูจิวาระ)

“กลับกันเถอะ” (มาโกโตะ)

มันค่อนข้างดึกแล้ว

วันนี้ก็สนุกเหมือนกัน

ผมเรียนรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้นเมื่อพรุ่งนี้มาถึง

TLN ขอบคุณครับสำหรับเงินจำนวน 100 บาท

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน