ตอนที่แล้วตอนที่ 10-41 ไม้เด็ด
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 10-43 คลื่นหนูล้างโลก

ตอนที่ 10-42 ภัยพิบัติครั้งใหญ่


ทุกคนในกระโจมอดหันไปมองลินลี่ย์อย่างช่วยไม่ได้  ไม่ต้องสงสัย ลินลี่ย์คือผู้นำของเซียนเหล่านี้

“พี่ใหญ่!”  บีบีร้องเรียกร้อนรน

ลินลี่ย์ส่ายศีรษะเล็กน้อย  “เมื่อทำลายข้อตกลง  อย่างนั้นตามหนังสือสัญญาต้นฉบับกับเดลี่ศาสนจักรเจิดจรัสและลัทธิเงาจะรวมกำลังกันกำจัดเรา”

“ทำไมท่านต้องกลัวพวกเขาด้วย?”  บีบีย่นจมูกน้อยๆ และพูดอย่างดุร้าย  “ถ้าเซียนพวกนั้นมา  ข้าจะกินพวกเขาทั้งเป็นเลยทีเดียว  พี่ใหญ่,บางทีเดลี่อาจไม่ลงมือต่อท่านก็ได้ เขาอยู่ข้างเราอย่างเห็นได้ชัด”

เดลี่เข้าข้างลินลี่ย์แน่

“การใช้เวทของซาสเลอร์เรียกกองทัพผีดิบนับล้านจะทำให้ได้ชนะอย่างมิต้องสงสัย  เดลี่อาจจะไม่มีโจมตีเราเนื่องจากผลการละเมิดข้อตกลงนี้ของเราก็ได้ อย่างไรก็ตาม ถ้าเราทำอย่างนั้น เราจะทำลายชื่อเสียงของเดลี่โดยเฉพาะ”

เดลี่เห็นแก่หน้าเขา เขาไม่อาจทำให้เดลี่อยู่ในสภาพย่ำแย่อย่างนั้นได้

“ปัดโธ่เว้ย... ข้าละปวดทวารจริงๆ”  บีบีรู้สึกหงุดหงิด  “พี่ใหญ่,ก็ให้ซาสเลอร์เรียกผีดิบที่ไม่ใช่เซียนก็ได้ ตราบใดที่ไม่มีผีดิบระดับเซียนเข้าโจมตี อย่างนั้นก็จะไม่ถือว่าละเมิดข้อสัญญา จริงไหม?”

คำพูดของบีบีทำให้เดเลียเริ่มหัวเราะทันที

ลินลี่ย์เอามือยีหัวบีบี  “บีบี, เจ้ากำลังพูดกำกวม เวทสูงสุด ‘ภัยพิบัติผีดิบ’ แตกต่างจากเวทต้องห้ามตรงไหน?  ในความเป็นจริงว่ากันในเรื่องพลังเวทภัยพิบัติผีดิบนั้นแข็งแกร่งมาก มันสามารถเรียกผีดิบระดับเซียนออกมาได้”

“แต่ถ้าอย่างนั้น เรากำลังจะแพ้!”  บีบีรีบกล่าว

ลินลี่ย์กล่าว  “ถ้าเราจะแพ้ ก็ให้แพ้ไป  อย่างแย่สุดก็แค่ให้ศัตรูเอาอัญมณีเวทส่วนใหญ่ในเหมืองไป โชคดีที่เราได้ทำเหมืองอัญมณีเวทที่เทียบเท่ากับอสูรเวทระดับเจ็ด แปดและเก้าไปแล้วบีบี, แค่นั้นเจ้าก็น่าจะพอใจแล้วใช่ไหม?”

หลังจากค้นพบประตูลับลินลี่ย์ได้สั่งบีบีทางจิตให้พาแฮรุและเซียนมังกรทั้งสามไปที่พื้นที่ใจกลางและเริ่มขุดเหมือง

แม้แต่อัญมณีเวทเหล่านั้นบางทีอาจมากพอจะใส่ในบ้านได้หลังเดียวแต่ในแง่ราคา มันมีราคาเท่ากับสองในสามของส่วนของเหมืองที่ยังเหลือ  ที่สำคัญอัญมณีเหล่านี้มีพลังงานพอๆกับแก่นเวทของอสูรเวทระดับเจ็ด แปดและเก้า

“เรารีบขุดเหมืองทั้งหมดแล้ว”  บีบีรีบกล่าว “แต่เราขุดไปได้แค่ 2-3 ส่วนของเหมืองอัญมณีหลัก”

2-3ส่วนของอัญมณีเดิมรวมกับอัญมณีหลักที่พวกเขาได้ทำเหมืองไปแล้วบางทีรวมกันแล้วมีค่าเท่ากับครึ่งหนึ่งของเหมืองรวมทั้งหมด

……….

“ครืนนน...”

กลุ่มทหารหนาแน่นตั้งขบวนเป็นสองแนว ทหารมากมายนับล้านดูเหมือนปีศาจร้ายกวาดผ่านแนวต้านทานของเหมืองอัญมณีเวท

ภายในกองทัพเวส พอร์ตเตอร์และกิลเยโมทั้งสองคนยิ้มหน้าบาน

“เราชนะ” กิลเยโมหัวเราะ ขณะมองดูเหมืองอัญมณีเวทระยะไกล

เวสพอร์ตเตอร์หัวเราะหึหึ “อย่าเพิ่งฉลองก่อน ไม่มีอะไรแน่นอนจนกว่าจะถึงช่วงสุดท้าย!”

“ไม่ต้องสนใจทหารของลินลี่ย์ สิ่งที่ข้ากลัวคือลินลี่ย์จะเข้ามาแทรกแซงเองมากกว่า! หรือไม่ก็พวกอสูรระดับเซียนเข้าโจมตี ทหารของเราอาจจะพินาศหมดก็ได้”

“ก็จริง” กิลเยโมถอนหายใจเช่นกัน

ข้อตกลงที่ทำไว้ก่อนนั้นมีผลต่อลินลี่ย์ขนาดไหน?

“ก่อนอื่นให้ทหารของเราได้พักกันก่อน  พวกเขาสู้มาตลอดทั้งคืนตอนนี้ให้พวกเขาได้พักกันทั้งวัน ทหารยังไม่มีโอกาสได้พักกันแม้แต่น้อย” เวส พอร์ตเตอร์กล่าว “พักสักราตรีหนึ่ง รอเวลาฟ้าสาง ให้พวกเขาพักสักราตรีแล้วจากนั้นจะเริ่มโจมตีตอนฟ้าสาง

ตอนนี้ความได้เปรียบอยู่ที่ฝ่ายของพวกเขาทั้งหมด  แม้ว่าทหารธรรมดาจะเหน็ดเหนื่อยอ่อนล้า  แต่ทหารยอดฝีมือยังไม่เหนื่อยแม้แต่น้อย

ทหารที่อ่อนแอที่สุดของกองกำลังทั้งสองฝ่ายก็คือนักรบระดับห้า

ระหว่างสู้รบที่เมืองค็อด  พวกเขาเพียงแต่โจมตีในตอนสุดท้าย และจากนั้นก็เดินทางกันทั้งวัน  แค่เพียงพลังของพวกเขาก็สามารถอยู่ได้สามวันสามคืนได้อย่างสบาย

ภายในไพรทมิฬ

“ครืน....” ในป่าดึกดำบรรพ์นี้มีเสียงเคลื่อนไหวเบาๆ อยู่ทั่วบริเวณ  หนูกินศิลาตัวหนึ่งและหนูเงาตัวแล้วตัวเล่าปรากฏให้เห็นทีละตัวเคลื่อนขบวนลงมา..ไกลสุดสายตา มีทั้งหนูเงาและหนูกินศิลา อสูรเวทประเภทหนูนับไม่ถ้วนเดินทางลงมาทางทิศใต้ของไพรทมิฬด้วยความเร็วสูง

หนูกินศิลาสีเทา,หนูเงาสีดำ, หนูกินศิลาสีเงิน, หนูเงาน้ำเงิน, หนูกินศิลาสีทอง, หนูเงาสีม่วง...

อสูรเวทประเภทหนูทุกเฉดสีออกมาเป็นสายหนาแน่นจากไพรทมิฬเหมือนกับคลื่นน้ำหลากลงมาทางทิศใต้

ในกลุ่มหนูเหล่านั้นอสูรเวทประเภทหนูสีทองม่วงกำลังบินอยู่เหนืออากาศ

“พี่ใหญ่, นี่เราไม่บ้าระห่ำไปหน่อยหรือ?”  หนึ่งในหนูสีทองม่วงพูดขึ้น

“เจ้าหมายความยังไง ระห่ำเกินไป?”  ผู้นำของหนูสีทองม่วงแค่นเสียง  “เราคือราชาของอสูรเวทประเภทหนู  เนื่องจากเราสามพี่น้องกำลังทำทางใหญ่.. เราก็ต้องแสดงฝีมือกันสักเล็กน้อย  นอกจากนี้เราเพียงแค่นำอสูรเวทประเภทหนูออกมาจากไพรทมิฬเพียงส่วนเดียวเท่านั้น  ไม่ได้พาพวกเขามาทั้งหมด”

ไพรทมิฬคือบ้านของอสูรเวทประเภทหนู

ฝูงอสูรเวทประเภทหนูในไพรทมิฬมีพลังน่ากลัวทั้งนั้น  ไม่มีอสูรเวทอื่นกล้าตอแยฝูงอสูรเวทประเภทหนู

แม้แต่เซียนอสูรเวทก็ยังไม่ต้องการตอแยกับราชาหนู(จ้าวมุสิก)

หนูสีทองม่วงแต่ละตัวมีพลังมหาศาลน่ากลัว

“ลินลี่ย์ผู้นั้นไม่เคยพบเราเลยสักครั้งไม่ใช่หรือ?”  หนูสีทองม่วงตัวกลางหัวเราะ

“ใช่แล้ว ถือว่าเขาได้อานิสงส์ใหญ่ไปเพราะช่วยดูแลบีบีมาเป็นเวลานาน”  หนูสีทองม่วงที่เป็นผู้นำกล่าว

“พี่ใหญ่, อย่าได้มั่นใจเกินไปนัก  จากที่ข้าได้รู้จากการสนทนากับบีบีพลังของลินลี่ย์นั่นประหลาดมาก ตอนเขาอยู่ในร่างแปลงมังกรบวกกับความรู้ความเข้าใจกฎธรรมชาติระดับสูง  บางทีท่านอาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาก็ได้”  หนูสีทองม่วงตัวที่สามกล่าว

หนูสีทองม่วงผู้นำแค่นเสียงสองสามครา  “ระดับพลังปัจจุบันของเขา  ข้ายืนยันได้แน่นอนว่าตอนนี้เขายังไม่มีคุณสมบัติเป็นพี่ใหญ่ของบีบี”

สิบสองปีก่อนเมื่อบีบีและหนูสีทองม่วงประลองฝีมือกัน บีบียังตกเป็นรอง

แต่สิบสองปีต่อมาระดับพลังของบีบีเทียบเท่ากับหนูสีทองม่วงแล้ว

“พวกเขาเคลื่อนไหวกันช้านัก”  หนูทองม่วงผู้นำกล่าวอย่างเหลืออด  ทันใดนั้นมันเปล่งเสียงกรีดร้องเยือกเย็น“ชรีคคคค!”  เสียงแหลมดังขึ้น และในทันทีฝูงหนูกินศิลาและหนูเงาข้างล่างก็เริ่มเคลื่อนไหวกันเร็วขึ้น

ไม่ว่าตรงไหนก็มีคลื่นอสูรหนูเต็มไปหมดไม่มีสิ้นสุดอสูรเวทชนิดอื่นตกใจหนีไปทันที

ไม่มีตัวใดกล้าหยุดพวกมัน!

…….

กองกำลังของลินลี่ย์ซ่อนอยู่หลังแนวป้องกันของพวกเขาทั้งหมด  ทุกคนสามารถอาศัยภูมิศาสตร์ท้องที่และสภาพแวดล้อมหยุดทหารศัตรูได้ แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่ากองทัพศัตรูอ่อนล้ามาตลอดทั้งคืน แต่ทหารทั้งแสนห้าหมื่นของลินลี่ย์ก็อ่อนล้าเช่นกัน

เวลากลางวันค่อยสว่างขึ้น  เช้านี้เป็นวันที่มีหมอกลง

หมอกไม่หนานัก  แต่ทำให้คนสามารถเห็นได้ไม่กี่ร้อยเมตร

“ศัตรูกำลังเคลื่อนไหว”

ทหารที่อยู่เบื้องหลังแนวป้องกันสามารถได้ยินเสียงฝีเท้ามากมายชัดเจน  ชัดเจนแล้วว่ากองกำลังศัตรูกำลังบุกเข้ามาทางตำแหน่งนี้  ในท่ามกลางหมอกทหารเริ่มเห็นร่างทหารเลือนรางนับไม่ถ้วนปรากฏหนุนเนื่องเข้าปะทะใส่พวกเขา

ลินลี่ย์เดเลีย บีบี ซาสเลอร์ บาร์เกอร์และคนอื่นๆ ได้แต่มองดูเงียบๆ

“โธ่เอ๊ย... นี่ทำให้ข้าหงุดหงิดจริงๆ”  บีบีบ่นพึมพำอยู่บนไหล่ของลินลี่ย์

บีบีลอบชำเลืองมองลินลี่ย์  แต่ลินลี่ย์ยังคงเงียบนี่ใครจะมีความสุขกันได้?  ใครจะไม่หงุดหงิดที่มอบเหมืองที่ขุดไปได้ครึ่งหนึ่งให้ศัตรู?  แต่ลินลี่ย์มีสัญญาข้อตกลง  และเขาไม่ต้องการให้เดลี่รู้สึกแย่ดังนั้นเขาจึงทำตามข้อตกลง

อีกไม่นานเหมืองอัญมณีเวทที่มีค่าหลายร้อยล้านจะตกเป็นของศัตรู

ทันใดนั้น...

เสียงฝีเท้าที่ใกล้เข้ามาหยุดชะงัก  ในขณะเดียวกันเสียงดังสนั่นโลกสามารถได้ยินได้ “ยอมแพ้ซะ ไม่มีทางที่พวกเจ้าจะต่อต้านทหารของเราได้ ถ้าพวกเจ้ายอมแพ้ เราจะไม่คุกคามพวกเจ้าแน่นอน” คำพูดนั้นค่อนข้างสุภาพ

“เขาค่อนข้างสุภาพดี”  เกทส์แค่นเสียง

“แน่นอน” ซาสเลอร์แค่นเสียงน่ากลัว  “พวกเขากลัวว่าพวกเซียนจะเข้ามาแทรกแซง”

“ถ้าพวกเจ้ายอมวางอาวุธภายในเวลาหนึ่งนาทีเราจะไม่ทำอันตรายพวกเจ้าอย่างแน่นอน จะเริ่มนับถอยหลังกันเดี๋ยวนี้แล้ว” หลังจากพูดจบ ไม่มีทหารแม้แต่คนเดียวจากสามแสนห้าหมื่นคนยอมแพ้  ทุกคนรอให้การสู้รบเริ่มขึ้น

พอหนึ่งนาทีหนึ่งวินาทีผ่านไป  หนึ่งนาทีเป็นช่วงเวลาสั้นมาก

ทั่วทั้งสมรภูมิตกอยู่ในแรงกดดันที่น่ากลัว

ฝ่ายอาณาจักรบาลุคเห็นทหารหลายคนเหงื่อออก  ข้อนิ้วของพวกเขาซีดขาวจากการกำอาวุธแน่น

“เตรียมตัว!”

เสียงหนึ่งดังขึ้น ผลการสู้รบที่เมืองค็อดกองกำลังศักดิ์สิทธิ์และกองกำลังเงาแทบไม่สูญเสียอะไรเลย  ทหารยอดฝีมือทั้งหกหมื่นชูโล่และยกหอกและดาบ

“เรากำลังจะแพ้อีกแล้ว!”  เกทส์พูดเสียงเบา

เดเลียและบีบีมองหน้าลินลี่ย์  แต่ลินลี่ย์ยังคงเงียบ

แต่ในเวลานั้นเอง....

หนูทองม่วงทั้งสามตัวปรากฏวับเหนืออากาศ  ขณะเดียวกันมีเสียงตื่นเต้นดังขึ้น  “บีบี!  ข้ามานี่แล้ว!  ครั้งนี้ข้าพาพี่ใหญ่และพี่รองของข้ามาด้วย”

“เซียนอสูรเวทหรือ?”  ลินลี่ย์หันไปเห็นหนูทองม่วงทั้งสาม

นี่เป็นครั้งแรกที่ลินลี่ย์ได้พบอสูรเวทประเภทหนูชั้นเซียนที่นอกจากบีบี  และที่ยิ่งกว่านั้น ยังมีถึงสามตัว

“เสียงอะไร?” ลินลี่ย์สัมผัสได้ผ่านแก่นธาตุ ทันใดนั้นเขารู้สึกถึงเสียงที่อยู่ห่างออกไป เสียงนั่นเคลื่อนมาทางเขาด้วยความเร็วสูงมาก  ลินลี่ย์แผ่ขยายพลังจิตออกไปและเขารู้สึกได้ทันใด

“เยอะมาก!!!”

อสูรเวทประเภทหนูนับไม่ถ้วนสีดำ สีน้ำเงิน สีม่วง สีเทา สีเงิน สีทอง อสูรเวทประเภทหนูครอบคลุมเต็มพื้นที่เหมือนทะเลกว้างใหญ่ อสูรเวทประเภทหนูเงยหน้าและกรีดร้องอย่างตื่นเต้น

“ชรีคคคคค!”

“ชรีคคคคคค!”

เสียงกรีดร้องที่น่ากลัวนับไม่ถ้วนเต็มในอากาศ  เป็นเสียงที่สั่นสะท้านโลกได้

“นั่นมันเสียงอะไร?”  กองกำลังศักดิ์สิทธิ์และกองกำลังเงาซึ่งเพิ่งจะเข้าร่วมสู้รบรู้สึกใจสั่นสะท้านทันที เสียงกำลังดังมาจากด้านหลังเหมืองอัญมณีเวท  แต่มีเสียงที่ดังหลากหลายเสียงเป็นเสียงกรีดร้องของอสูรเวทพร้อมกัน

เวสพอร์ตเตอร์และกิลเยโมสีหน้าเปลี่ยนทันที

“เกิดอะไรขึ้น?”  เวส พอร์ตเตอร์และคนอื่นๆรู้สึกกังวลกันหมด แต่พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ไม่ใช่แต่เพียงพวกเขา แม้แต่กองกำลังของอาณาจักรบาลุคก็ยังรู้สึกใจสั่นสะท้าน

“อสูรเวทกำลังมา  ทหารทั้งหมดที่อยู่หลังกำแพงไม่อนุญาตให้ผู้ใดออกไปข้างนอก ไม่อนุญาตให้โจมตีทำร้ายอสูรเวท” เสียงของลินลี่ย์ดังจนได้ยินไปทั่วทั้งค่าย และคำพูดของเขาทำให้ทหารอาณาจักรบาลุคโห่ร้องยินดี

แต่ปฏิกิริยาในค่ายทหารของศาสนจักรเจิดจรัสและลัทธิเงากลับตรงกันข้าม

“คลื่นอพยพของอสูรเวท?”  เวส พอร์ตเตอร์และกิลเยโมสีหน้าเปลี่ยนไปทันที

การควบคุมคลื่นอสูรเวทให้โจมตีไม่ถือเป็นการละเมิด ที่สำคัญอสูรเวทระดับเซียนไม่ได้โจมตีด้วยตัวเอง  จักรวรรดิโอเบรียนมีกองทัพกระทิงเหล็กดูดเลือดซึ่งเป็นกองทัพที่น่ากลัวมีกระทิงเหล็กดูดเลือดจำนวนเป็นแสนพร้อมกับผู้ดูแลของพวกมัน

“ฝูงอสูรเวท? พวกมันมาจากไหน?”  เวสพอร์ตเตอร์รีบกล่าว

หน้าของกิลเยโมซีดขาว  “อสูรเวทประเภทหนูของลินลี่ย์!  ใช่แล้ว,ต้องเป็นเซียนหนูอสูรเวท  ไพรทมิฬคือแหล่งพักพิงของอสูรเวทประเภทหนู

“ไม่น่าใช่ อสูรเวทประเภทหนูแห่งไพรทมิฬมีผู้ปกครองของตนเอง”  เวสพอร์ตเตอร์รู้จักจ้าวมุสิกแห่งไพรทมิฬว่าเป็นหนูสีทองม่วง  ไม่มีทางที่พวกมันอยู่ภายใต้การควบคุมของบีบี

แต่ในเวลานั้น....

เสียงกรีดร้องของคลื่นหนูไม่มีที่สิ้นสุดก็ร้องขึ้น และทันใดนั้นฝูงอสูรเวทประเภทหนูก็เคลื่อนมาเต็มพื้นที่หลายสิบตารางกิโลเมตร  กล่าวอีกอย่างเท่าที่สายตาเห็นได้โลกปกคลุมไปด้วยอสูรเวทประเภทหนู

“โอ๊ว!”

“อ๊า”

เสียงร้องประหลาดใจดังต่อเนื่องมาจากฝั่งด้านของลินลี่ย์  อสูรเวทประเภทหนูทั้งหมดจงใจหลบหลีกทหารของลินลี่ย์มุ่งหน้าตรงเข้าใส่กองกำลังของศาสนจักรเจิดจรัสและลัทธิเงาเป็นสาย อสูรเวทประเภทหนูเหล่านี้สามารถกินศิลาได้อย่างสบาย  ทุกคนสามารถจินตนาการได้ถึงเขี้ยวเล็บอันแหลมคมของพวกมันได้

หนูเงานั้นว่องไวมากหนูกินศิลามีความทนแข็งแกร่ง

กระแสคลื่นของหนูอสูรเวททะลักไปทั่ว  ฝูงหนูเป็นเหมือนจะกลืนกินภูเขาได้ทั้งลูก

“เฮ้.. พวก มันอะไรกันนั่น?”  ตาของบีบีถลึงมองหนูทองม่วงข้างๆเขาทั้งสามตัว “นี่พวกเจ้าเอาหนูอสูรเวทมาเท่าไหร่กัน? แม้แต่พลังจิตของข้าก็ยังครอบคลุมได้ไม่ทั่ว

หนูม่วงทองที่เป็นผู้นำพูดพลางหัวเราะเบาๆ  “ไม่มาก ไม่มาก...นี่เป็นแค่ส่วนเล็กน้อยจากไพรทมิฬ ก็แค่สองสามล้านตัวเท่านั้น”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด