ระบบปรมาจารย์ธาตุ บทที่ 43 : หลิวเยี่ยนพร้อมที่จะทำตามสัญญา

บทที่ 43 : หลิวเยี่ยนพร้อมที่จะทำตามสัญญา

ใช้เวลาไม่นานสำหรับร้อยตรีในการพาฉินเฟิงและชูชูมาที่ประตูสำนักงาน

"รายงานหัวหน้า ผู้ทรงคุณวุฒิระดับสี่ต้องการพบท่าน โดยบอกว่ามีเรื่องเร่งด่วน เขาต้องรายงานให้ท่านทราบเป็นการส่วนตัว!"

หน้าประตู ร้อยตรีทหารทำความเคารพ

"เข้ามา" เสียงขี้เกียจดังมาจากในห้อง

เอี๊ยด...

ประตูเปิดออก

ร้อยตรีนำฉินเฟิงเข้ามา

"เป็นเธอนั่นเอง!" หลิวเยี่ยนจำฉินเฟิงได้อย่างรวดเร็ว ดวงตาที่สวยงามของเธอเป็นประกายทันที

ฉินเฟิงยิ้มเล็กน้อย

ในตอนนี้ หลิวเยี่ยนสวมเครื่องแบบทหารเต็มยศ มีลักษณะที่กล้าหาญ เอวบางและหน้าอกที่ดุดัน ซึ่งสวยงามอย่างน่าอัศจรรย์

“ทำไมครั้งที่แล้วเธอถึงจากไปโดยไม่บอกกันเลย” หลิวเยี่ยนมองไปที่ร้อยตรีอีกครั้ง "ผู้ช่วยหวาง ช่วยชงชาให้น้องชายและน้องสาวคนนี้ที"

"ครับหัวหน้า"

ร้อยตรีมองฉินเฟิงอย่างซับซ้อน

ไม่นึกเลยว่าเด็กคนนี้จะรู้จักหัวหน้าของตัวเองด้วย และดูเหมือนว่าพวกเขาจะคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี

"นั่งลงก่อน"

หลิวเยี่ยนทักทายด้วยรอยยิ้ม

สำนักงานของหลิวเยี่ยนมีขนาดใหญ่มาก มีโต๊ะน้ำชาและโซฟาสำหรับแขกที่มาหา

หลังจากที่ฉินเฟิงและชูชูนั่งลงแล้ว หลิวเยี่ยนก็เดินไปนั่งตรงข้ามพวกเขาและขยับขาเรียวของเธอ

"น้องชาย ฉันอยากจะขอบคุณ ครั้งก่อนที่ฉันฟังเธอ ฉันเปิดได้หยวนอู่ที่มีค่าพลัง 86% เลยนะ" หลิวเยี่ยนรู้สึกตื่นเต้น "ถ้าเธอไปที่ศาลาหยวนฉีครั้งหน้า อย่าลืมเรียกฉันไปด้วย"

ฉินเฟิงยิ้ม ก่อนพูดว่า "มันเป็นเพราะโชคทั้งหมด บางครั้งก็จะสูญเสีย และถ้าใช้มากเกินไป มันจะไม่ทำงาน อันที่จริง วันนี้ฉันมาเพื่อขอความช่วยเหลือจากคุณ!"

“มีเรื่องอะไรก็พูดมาสิ”

“ฉันอยากค้างคืนที่บ้านของคุณ”

ผู้ช่วยหวางที่ชงชาแล้วเพิ่งเดินเข้ามาและได้ยินสิ่งนี้

มือของเขาสั่นด้วยความตกใจ ชาร้อนถูกเขย่าออกมา และมุมปากของเขาก็กระตุก

เชี่ยไรเนี่ย!

แต่ผู้บัญชาการของเขาเป็นใคร?

พูดได้คำเดียวว่าเป็นเหมือนราชินีผู้เด็ดขาด!

ฉินเฟิงคนนี้อยากจะใช้เวลาค้างคืนกับผู้บัญชาการ?

นี่ไม่ใช่การรนหาที่ตายเหรอ?

"ค้างคืน?" หลิวเยี่ยนดูเหมือนจะครุ่นคิดอะไรบางอย่าง ใบหน้าสวยของเธอแดงเล็กน้อยทันที "แล้วครั้งที่แล้ว ทำไมเธอถึงจากไปโดยไม่บอกล่ะ"

ครั้งที่แล้ว การจากไปโดยไม่บอกล่วงหน้าของฉินเฟิงทำให้เธอค่อนข้างผิดหวัง

“ตอนนั้นฉันรีบมาก ฉันเลยออกไป ไม่ใช่ว่าฉันมาอยู่ที่นี่แล้วเหรอ คงไม่สายไปใช่ไหม?”

"มันยังไม่สายไป!" หลิวเยี่ยนยิ้มอย่างอ่อนโยนด้วยใบหน้าที่มีเลือดฝาด "ฉันหลิวเยี่ยนไม่เคยผิดคำพูด และฉันจะทำตามที่สัญญาไว้ตามธรรมชาติ คืนนี้เธอค้างคืนที่บ้านของฉันได้!"

เฮือก!

มือของผู้ช่วยหวางสั่นอีกครั้ง ถ้วยชาเกือบจะไม่มั่นคง จนมีน้ำชากระเด็นออกมา

โอ้วพระเจ้า!

เขาได้ยินผิดหรือเปล่า?

ผู้บัญชาการเห็นด้วย!

ผู้ช่วยหวางแทบไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง

ในสายตาของเขา ผู้บัญชาการกองทหารคือเทพธิดาที่อยู่สูงเกินเอื้อม เป็นการดำรงอยู่ที่ไม่อาจยั่วยุได้

เด็กคนนี้ไม่เพียงหวังเด็ดดอกฟ้า แต่เทพธิดาก็เห็นด้วย

ในตอนนี้เขาแทบจะสงสัยในชีวิตของเขา

“และน้องสาวของฉัน เธอก็จะค้างคืนกับคุณด้วย” ฉินเฟิงชำเลืองมองชูชูอีกครั้ง

"นี่..." หลิวเยี่ยนลังเล "จะดีเหรอ?"

สิ่งที่เธอหมายถึงคือ ฉินเฟิงเสนอที่จะเชิญตัวเองโดยมีน้องสาวอยู่ข้างๆ เมื่อเป็นแบบนี้ ทั้งสองคนจะป้าบๆ กันอย่างมีความสุขได้อย่างไร?

"หืม... บ้านคุณมีห้องไม่พอเหรอ?"

"ห้องน่ะมีพอ แต่เราสองคนและน้องสาวของเธอ..." หลิวเยี่ยนจิบชาจากถ้วยชาและยิ้มโดยไม่พูดอะไรอีกสักคำ

ผู้ช่วยหวางที่อยู่ข้างๆ พวกเขารู้สึกอิจฉา

เขาได้ยินว่าผู้บัญชาการเทพธิดาดูเหมือนจะบอกเป็นนัยอะไรบางอย่าง

ฉินเฟิงตบศีรษะของเขาและทันใดนั้นก็ตระหนักได้

เขารู้แล้วว่าหลิวเยี่ยนเข้าใจผิด

“พี่สาวเยี่ยน ฉันต้องการใช้ที่พักของคุณเพื่อฝึกฝนข้ามคืน ฉันรู้สึกเหมือนกำลังจะฝ่าทะลุ”

“โอ้ว มันเป็นเรื่องเล็กน้อยทั้งหมด”

หลิวเยี่ยนวางถ้วยชาลงด้วยรอยยิ้มในดวงตาของเธอ ผู้ชายคนนี้น่าจะขี้อาย ดังนั้นเขาจึงหาข้ออ้างนี้เพื่อปกปิดมัน

เป็นเพียงข้อแก้ตัวเท่านั้น

การฝึกฝนนั้นเป็นเรื่องที่ยากลำบาก

หากต้องการมีความก้าวหน้าจริงๆ ก็ควรหาสถานที่ที่เงียบสงบและฝึกเป็นเวลาสิบวันครึ่งถึงเดือน บางคนอาจเป็นเวลาหนึ่งปีครึ่งหรือมากกว่าสิบปีด้วยซ้ำ

ไม่มีอย่างที่ฉินเฟิงพูด ที่เพียงแค่หาสถานที่และฝึกฝนข้ามคืน

อย่างน้อย หลิวเยี่ยนก็ไม่เคยได้ยินเรื่องนี้

โดยธรรมชาติแล้ว เธอไม่รู้ว่าฉินเฟิงมีคุณสมบัติไร้เทียมทานและสามารถฝ่าทะลุได้ภายในคืนเดียว

"ฉันจะขอให้ผู้ช่วยหวางพาพวกเธอไปที่นั่น ตอนนี้ฉันมีหน้าที่อย่างเป็นทางการ ดังนั้นฉันจะให้ความบันเทิงแก่เธอในภายหลังได้เท่านั้น" หลิวเยี่ยนหยิบกุญแจหอพักออกมาและโยนให้ผู้ช่วยหวางที่อยู่ด้านข้าง

"ผู้ช่วยหวาง พาพวกเขาไปพักผ่อน"

“ครับหัวหน้า!” ผู้ช่วยหวางไม่กล้าละเลย "คุณสองคนโปรดมากับผม!"

หลังจากที่ฉินเฟิงและคนอื่นๆ ออกไปแล้ว หลิวเยี่ยนก็กลับมาที่โต๊ะและกดโทรศัพท์ที่มุมโต๊ะ

“เสี่ยวหยานมานี่!”

"ค่ะหัวหน้า!"

หนึ่งนาทีต่อมา ผู้ช่วยสาวร่างเล็กและสวยก็เดินเข้ามาในสำนักงาน

"เสี่ยวหยาน เข้าไปในเมืองเดี๋ยวนี้และซื้อชุดนักเรียนให้ฉัน" หลิวเยี่ยนสั่งผู้ช่วยหญิงโดยตรง

"เอ่อ...ค่ะหัวหน้า!"

ทหารคนสนิทหญิงเคารพแบบทหาร

"เธอรู้ขนาดของฉันไหม?"

"ฉันรู้ค่ะ คุณสูง 171 หน้าอกของคุณคือ F เอวของคุณคือ 63 และขาของคุณก็เรียวยาว..."

"เอาล่ะ ไปเร็ว รีบไปรีบกลับ!" หลิวเยี่ยนรีบขัดจังหวะ

เสี่ยวหยานดูสับสนในทันที "หัวหน้าคะ รูปร่างของคุณดีเกินไป ฉันเกรงว่าจะเป็นการยากที่จะซื้อชุดนักเรียนที่พอดีตัวของคุณได้ เพราะเสื้อผ้าของนักเรียนนั้นแบนมาก"

"ทำไมมากเรื่องจัง เธอสามารถลองซื้อแบบที่เหมาะสมได้ เป็นการดีที่สุดที่จะเอาแบบดึงเอาเสน่ห์รูปร่างที่สมบูรณ์แบบของหัวหน้าอย่างฉันออกมา"

“ค่ะ ผู้ใต้บังคับบัญชาทราบแล้ว” เสี่ยวหยานรีบออกไป

แต่ทันทีที่เธอมาถึงประตู หลิวเยี่ยนก็หยุดเธออีกครั้ง

“เดี๋ยวก่อน ซื้อชุดสาวใช้ให้ฉันอีกชุดหนึ่งด้วย”

"เอ่อ..." เสี่ยวหยานเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ "หัวหน้า ทำไมคุณถึงซื้อมันด้วยล่ะคะ?"

"ทำไมเธอถามเยอะจัง! ถ้าเธอจะไปก็รีบไป!" หลิวเยี่ยนตำหนิอย่างไม่อดทน

เสี่ยวหยานแลบลิ้นออกมาด้วยความตกใจและรีบวิ่งหนีไป

เมื่อมองดูเสี่ยวหยานจากไป ปากของหลิวเยี่ยนก็โค้งเป็นรอยยิ้มที่มีเสน่ห์

เธอจำได้ชัดเจนว่าฉินเฟิงพูดครั้งก่อนว่าเขาชอบคนบริสุทธิ์

อย่างไรก็ตาม ผู้ชายทุกคนมักกินจากชามและจ้องมองที่หม้อ

ไม่มีอะไรรับประกันว่าเขาจะไม่ชอบสาวใช้ที่ประพฤติตัวดี...

จบบทที่ 43