Chapter 16 ของขวัญ

ฮั่นหยูรู้สึกตกใจกับไข่มุกจำนวนหนึ่งแสนเม็ด แต่เธอเคยเห็นฉากที่ยอดเยี่ยมกว่านี้มาก่อน ดังนั้นเธอจึงไม่ตกใจจนสติหลุดเหมือนคนอื่นๆ เธอพูดด้วยสีหน้าปกติว่า “นายเนี่ย กระเป๋าหนักจริงๆ”

“หากเจ้าสำนักมีความสุข ไข่มุกเรืองแสงยามค่ำคืนเหล่านี้ก็ไม่สูญเปล่าแล้ว”

ฝูงชนพูดไม่ออก ไข่มุกเรืองแสงยามค่ำคืนดูเหมือนจะไร้ประโยชน์ในสายตาของเย่ซวนและมันใช้ปูพื้นเท่านั้น?

เขาเป็นแค่คนถ่อมตัว

ชั่วครู่หนึ่ง ความอิจฉาริษยาของทุกคนก็พลุ่งพล่านไปทั่ว

มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่มีสีหน้ามืดมน นั่นคือเซี่ยอี้ซวนดวงตาของเขาเป็นสีแดงด้วยความโกรธขณะที่เขาเฝ้าดูปฏิกิริยาของฮั่นหยูและเย่ซวน

ฮั่นหยูไม่ได้พูดอะไรสักคำเมื่อเขามอบแหวนให้เธอ!

“เย่ซวนคนนี้กำลังลองดีกับฉัน!”

ไม่ใช่เขาคนเดียวที่มีความคิดเช่นนั้น แต่ยังรวมถึงผู้อาวุโสคนอื่นๆ ด้วย การกระทำของเย่ซวนทำให้ของขวัญของพวกเขาดูไร้ค่า

มูลค่ารวมของของขวัญของทุกคนที่นี่อาจไม่ถึงหนึ่งในสิบของไข่มุกเรืองแสงยามค่ำคืนพวกนี้ด้วยซ้ำ

เห็นได้ชัดว่าสิ่งที่พวกเขาให้นั้นไม่ธรรมดา แต่เย่ซวนรวยเกินไป ทำให้ของขวัญของพวกเขาดูเหมือนถูกขุดขึ้นมาจากกองขยะแล้วมอบให้เจ้าสำนัก

เย่ซวนมองไปที่การแสดงออกของผู้อาวุโสซึ่งเปลี่ยนจากสีเขียวเป็นสีแดงเหมือนจานสี

เขาเดินไปด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “ตอนนี้คุณรู้แล้วว่าทำไมฉันถึงจ้างคนเหล่านั้น”

“ฉันสงสัยว่าทุกคนคิดว่าหินวิญญาณหมื่นก้อนนั้นคุ้มค่าหรือไม่”

คำพูดของเย่ซวนเหมือนเป็นการตบหน้าพวกเขาอย่างแรง

ผู้อาวุโสคนที่ห้าต้องการตอบโต้ แต่เขาพบว่าเขาไม่สามารถพูดอะไรได้เลย ยิ่งก่อนหน้านี้พวกเขาเยาะเย้ยมากเท่าไหร่ ตอนนี้พวกเขาก็ยิ่งอายมากขึ้นเท่านั้น

ยิ่งกว่านั้น มีศิษย์จำนวนมากเฝ้ามองจากด้านข้าง

มีคนพูดอย่างกล้าหาญว่า “เนื่องจากผู้อาวุโสเย่ถูกเข้าใจผิด คุณไม่ควรขอโทษหรือ เราเกือบจะหลงผิดไปกับท่านแล้ว”

“เป็นธรรมชาติของมนุษย์ที่จะขอโทษหลังจากทำอะไรผิด คุณไม่ควรวิจารณ์คนอื่นเพียงเพราะคุณเป็นคนใหญ่คนโต”

ผู้อาวุโสคนที่ห้าจ้องมองไปยังที่มาของเสียง เหล่าศิษย์ก้มหัวอย่างรวดเร็วราวกับว่าพวกเขารู้ว่าผู้อาวุโสคนที่ห้าจะสร้างปัญหาให้กับพวกเขา เขาไม่รู้ว่าใครเป็นคนพูด ดังนั้นเขาจึงได้แต่ปล่อยมันไป

ในขณะนี้ ผู้อาวุโสสองสามคนไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร พวกเขาอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

“ตอนนี้เราควรทำอย่างไร?”

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน มันเป็นความผิดของคุณทั้งหมดที่ใช้คำพูดรุนแรงเกินไปในตอนนี้ มันสายเกินไปที่จะเสียใจในตอนนี้”

“ยังหน้าด้านมาพูดถึงฉันอีกเหรอ? คุณยังเข้าร่วมกับฉันก่อนหน้านี้อยู่เลย ใครจะรู้ว่าเขาจะสามารถใช้ไข่มุกราตรีหนึ่งแสนเม็ดเพื่อปูพื้นดินได้”

ผู้อาวุโสคนที่สี่และผู้อาวุโสคนที่ห้ากำลังกระซิบกัน และพวกเขารู้สึกกระสับกระส่ายเมื่อเผชิญกับสายตาของฝูงชน การแสดงออกของพวกเขาน่าเกลียดยิ่งขึ้น

สายตานับไม่ถ้วนจับจ้องมาที่พวกเขา เหล่าศิษย์กำลังสนทนากัน และเสียงของพวกเขาก็ดังขึ้นเรื่อยๆ

เย่ซวนเพลิดเพลินกับความลำบากใจบนใบหน้าของพวกเขา และในที่สุดเขาก็แสดงความเมตตา “ลืมมันเถอะ พอดีฉันเป็นคนใจกว้างพอ เราทุกคนมาจากสำนักเดียวกัน ดังนั้นจึงไม่ต้องคิดเล็กคิดน้อยหรอก”

เขาพูดสองสามคำสุดท้ายด้วยความหมายที่ลึกซึ้ง

ใคร ๆ ก็สามารถบอกได้ว่าเย่ซวนกำลังพูดถึงเรื่องของคนเหล่านี้ที่ร่วมมือกันเพื่อทำให้เขาผิดหวัง ตอนนี้ อาจกล่าวได้ว่าสถานการณ์พลิกผัน

ศิษย์หลายคนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

ผู้เฒ่าเย่คนนี้ไม่เพียง แต่ร่ำรวยเท่านั้น แต่ยังมีวาจาที่คมคายอีกด้วย สไตล์การทำของเขาไม่เหมือนใครจริงๆ

[ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ทำภารกิจ 'จับจ่ายหนึ่งแสนไข่มุกเรืองแสงยามค่ำคืน']

[รางวัลภารกิจ: 500 แต้มสุรุ่ยสุร่าย]

[ภารกิจสุ่ม: ใช้โมราน้ำแข็งคริสตัลหนึ่งหมื่นก้อน (ไอเท็มหายากมากที่สามารถใช้เป็นแกนหลักของการก่อตัวและให้พลังงานทางจิตวิญญาณจำนวนมาก)]

[รางวัลภารกิจ: 500 แต้มสุรุ่ยสุร่าย ความล้มเหลวของภารกิจจะส่งผลให้มีการหักแต้มแบบสุ่ม จำกัดเวลาภารกิจ: 3 วัน]

เมื่อได้ยินการแจ้งเตือนของระบบเย่ซวนรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งและยอมรับภารกิจโดยไม่ลังเล

เขาไม่คาดคิดว่าภารกิจจะรีเฟรชอย่างรวดเร็วหลังจากเสร็จภารกิจ โมราน้ำแข็งคริสตัลฟังดูเป็นสิ่งที่น่าสนใจ มันอาจจะง่ายกว่าที่ภารกิจไข่มุกเรืองแสงยามค่ำคืน

ในไม่ช้าก็ถึงเวลาที่เจ้าสำนักจะให้ของขวัญเป็นการตอบแทน ในขณะนี้ฮั่นหยูอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

นางจะคืนไข่มุกราตรีหนึ่งแสนเม็ดได้อย่างไร?

เธอกลัวว่าแม้จะมีทรัพย์สินทั้งหมดของเธอ เธอก็จะไม่สามารถคืนของขวัญที่ใจกว้างของเย่ซวนได้

ชายชราข้างฮั่นหยูเห็นภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของเธอและเตือนเธอด้วยเสียงต่ำ “ของขวัญของเจ้าสำนักจะต้องไม่ให้ไปแบบส่งๆเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้คนเขาวิจารณ์”

ชายชราปรารถนาให้เธอบูชาเย่ซวนในฐานะเทพเจ้าแห่งโชคลา�

“ก่อนหน้านี้เด็กคนนี้ให้หินวิญญาณแก่เราห้าแสนก้อน และตอนนี้แม้แต่ไข่มุกเรืองแสงยามค่ำคืนหนึ่งแสนเม็ด เห็นได้ชัดว่าเขามีพื้นหลังที่ไม่ธรรมดา เขารวยและเอาแต่ใจ ดังนั้นเราต้องเอาชนะใจเขาให้ได้ ในอนาคตเขาจะสามารถช่วยเจ้าสำนักแก้แค้นได้อย่างแน่นอน”

“ผู้อาวุโสไป๋ ฉันรู้ว่าคุณหมายถึงอะไร แต่ฉันจะตอบแทนบุญคุณนี้ได้อย่างไร”

ผู้อาวุโสไป๋ดูเหมือนจะนึกถึงบางสิ่ง “ฉันจำได้ว่าคุณได้รับเทคนิคร่างกายชั้นยอดโดยบังเอิญ ระดับพลังยุทธ์ของเด็กคนนี้ไม่สูงพอ ถ้าเขามีเทคนิคติดตัวไว้คงจะปลอดภัยกว่านี้ ฉันคิดว่ามันน่าจะเป็นของขวัญตอบแทนที่เหมาะสมที่สุด”

คำเหล่านี้มีเหตุผลฮั่นหยูพยักหน้า หนังสือในมือของเธอปรากฏขึ้นพร้อมกับประกายแสงซึ่งเปล่งประกายออร่าที่อธิบายไม่ได้

ทันทีที่หนังสือปรากฏ ก็ดึงดูดความสนใจของทุกคนในทันที แม้แต่ศิษย์ทั่วไปก็ยังรู้สึกได้ว่ามันพิเศษ นับประสาอะไรกับผู้อาวุโสที่รู้ว่ามันคืออะไร

บนหน้าปกสีฟ้าอ่อน มีตัวอักษรสีทองขนาดใหญ่ไม่กี่คำเขียนไว้ ส่องแสงด้วยจิตวิญญาณอันสูงสุด – ก้าวที่เร้นลับลึกลับ

“สวรรค์มีพลังวิญญาณดีที่สุด ราชาที่เทคนิคดีที่สุด เทคนิคที่ซ่อนอยู่นั้นดีที่สุด และกฎหมายที่มีคำพิพากษาชัดเจนดีที่สุด”

“ถ้าวิชานี้ได้รับการฝึกฝนจนถึงจุดสูงสุด มันจะลึกลับและยากที่จะจับได้ ไม่ว่าผู้เชี่ยวชาญจะทรงพลังและมีความสามารถเพียงใด เขาหรือเธอจะไม่สามารถตามคุณทันหรือตามหาคุณเจอ”