61 ประชุมกับเทพธิดา

61 ประชุมกับเทพธิดา

“มาโกโตะ, เราจะเริ่มการประชุมของวันนี้”

เมื่อผมรู้สึกตัว, โนอาห์-ซามะก็อยู่ที่นั่นแล้ว

ผมฝึกจนถึงตี 2 แต่มันรู้สึกเหมือนว่าผมหลับไปในบางเวลา

โนอาห์-ซามะด้วยเหตุผลบางอย่างไม่ได้อยู่ในชุดวันพีชเหมือนเดิม

เธอใส่กระโปรงดำที่ฟิต, และเสื้อนักธุรกิจสีขาว

อีกย่าง, เธอใส่แว่นด้วย

สไตล์ครูผู้หญิงเหรอ?

“มันดีที่เห็นท่านแข็งแรงดี, โนอาห์-ซามะ ชุดนั่นมันอะไรน่ะ?” (มาโกโตะ)

“พวกเรามีเป้าที่จะพลิกโลกไปด้วยกัน! ไม่ใช่ว่าชั้นดูเหมือนผู้หญิงที่เชื่อถือได้เหรอ?” (โนอาห์)

เธอดันแว่นขึ้นระหว่างที่พูดแบบนั้น

เมื่อผมมองไปที่เธอ…

(ชั้นเห็นแค่คอสเพลย์…) (มาโกโตะ)

“หยาบคาย ยังไงซะ, นั่นโอเค เธอจำเป้าหมายเธอได้, ใช่มั้ย?” (โนอาห์)

“กำจัดภัยที่เป็นเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ ในเวลาเดียวกัน, ลดความศรัทธาของผู้ศรัทธาเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์, ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)

เทพธิดาเขียนบนไวท์บอร์ดที่ลอยอยู่กลางอากาศ

จากนั้น, ‘บั๊ม!’ เธอกระแทกไวท์บอร์ด

“ตอนนี้! เธอจะทำอะไรจากนี้ไป, มาโกโตะ?” (โนอาห์)

เทพธิดาตั้งใจมากๆ

“หาพวกพ้องที่แข็งแกร่ง?” (มาโกโตะ)

ผมไม่คิดว่าผมจะพลิกระบบของโลกได้ด้วยตัวเอง

“ตอบได้ดี งั้น, เธอจะเอาใครโดยเฉพาะมาเป็นพวกล่ะ?” (โนอาห์)

“หืมม, ซากุไร-คุง, มั้ง? พวกฮีโร่?” (มาโกโตะ)

แต่พวกเขาได้รับอิทธิพลอย่างมากมาจากเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์, ดังนั้นมันแทบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้พวกเขามาเป็นพวกเรา

“นั่นไม่ได้ฟังดูแย่ แต่แม้ว่าพวกฮีโร่จะแข็งแกร่งในแง่ของพลัง, ในแง่ของผลกระทบต่อโลก, พวกเขามีขีดจำกัด” (โนอาห์)

“แต่เปลี่ยนศาสนาพวกเขาอย่างช้าๆมาเป็นของท่านมันเป็นไปไม่ได้แฮ๊ะ?” (มาโกโตะ)

“ถูกต้อง! นั่นทำไม, ที่เราตั้งเป้าหมายจะเป็นคนกลุ่มนี้!” (โนอาห์)

ที่โนอาห์-ซามะเขียนบนไวท์บอร์ดคือ…

“...ออราเคิล? เอ๋?” (มาโกโตะ)

“มันมีออราเคิลสองคนที่เธอรู้จักด้วย, มาโกโตะ” (โนอาห์)

เจ้าหญิงโนเอลและเจ้าหญิงโซเฟียนถูกเขียนอยู่บนนั้น

“ไม่ ไม่ ไม่, นั่นเป็นไปไม่ได้เลย” (มาโกโตะ)

เจ้าหญิงโนเอลนั้นหมั้นกับซากุไร-คุง, และเจ้าหญิงโซเฟียเกลียดผม

หรือเหมือนกับ, ผมไม่ถนัดจะสุงสิงกับเธอมากกว่า

“มันโอเคน่า! ตรงข้ามกับความชอบคือความไม่สนใจ เธอเปลี่ยนเกลียดมาเป็นชอบได้!” (โนอาห์)

“มันไม่ได้ง่ายเหมือนเกมจีบสาวนะ” (มาโกโตะ)

ในเกมจีบสาวที่ฟูจิ-ยังชอบ, นางเอกที่เกลียดพระเอกตอนแรกจะตกหลุมรักเต็มตัวในตอนกลางเกม

แต่นั่นมันเกม

ในประสบการณ์ผม, เมื่อคุณถูกเกลียดโดยสาว, คุณจะอยู่ที่ความเกลียดต่อไป

“งั้น, แล้วถ้าขโมยโนเอล-จังมาล่ะ?” (โนอาห์)

“เว้นให้ผมเถอะเรื่องนั้น” (มาโกโตะ)

จากทุกคน, แฟนของซากุไร-คุงเหรอ?

มันไม่มีทางที่ผมจะทำอย่างนั้นได้

“ตั้งแต่ทีแรก, ถ้าผมพยายามทำอะไรกับออราเคิล เทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์จะไม่ตอบโต้เหรอ?” (มาโกโตะ)

“ใช่ ยังไงก็ตาม, ออราเคิลของพวกเทพธิดาในทวีปเธอมีอำนาจอิทธิพลมากมาย คิดซะว่าควรจะทำตัวแบบไหนกับพวกเขา อย่างน้อยๆ, ทัศนคติก่อนหน้านั้นไม่ผ่าน” (โนอาห์)

“...รับทราบ” (มาโกโตะ)

ผมพยักหน้าด้วยความไม่แน่ใจ

มันจริงที่ให้เจ้าหญิงของที่ๆคุณใช้ชีวิตอยู่เกลียดคุณนั้นไม่ดีเลย

“ผมพูดอะไรด้วยได้มั้ย?” (มาโกโตะ)

“ฟุมุ, พูดออกมาเลย, มาโกโตะ” (โนอาห์)

ท่านไม่จำเป็นต้องดันแว่นทุกครั้งไปนะ

“ผมคิดว่าจะบอกฟูจิ-ยังและปาร์ตี้ของผมเกี่ยวกับเป้าหมายของท่านแล้วให้พวกเค้าช่วย” (มาโกโตะ)

“หืมม, แต่พวกเค้าอาจจะไม่ช่วยนะ” (โนอาห์)

“เมื่อนั่นเกิดขึ้น, ผมจะยอม ผมจะไม่บังคับพวกเค้า” (มาโกโตะ)

“เค้าอาจจะเอานายไปบอกโบสถ์นะ, รู้มั้ย?” (โนอาห์)

“พวกเค้าไม่ทำอย่างนั้นแน่” (มาโกโตะ)

ผมตอบด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย

“นั่นชั้นพูดเล่น แต่ระวังด้วยนะว่าจะบอกใครน่ะ” (โนอาห์)

ทั้งหมดเพราะถูกเปิดเผยว่าเป็นผู้ศรัทธาเทพนั้นไม่ดีแน่

“เข้าใจแล้ว ผมจะระวังและหาคนที่ผมเชื่อใจได้” (มาโกโตะ)

“ใช่ ก่อนอื่น, เอาจากคนที่ใกล้ตัว ชั้นว่านั่นเป็นไอเดียที่ดี” (โนอาห์)

ผมได้รับคำตกลงจากโนอาห์-ซามะแล้ว

งั้น, ผมจะคุยกับฟูจิ-ยัง, ลูซี่, และซา-ซัง

“ว่าแต่, โนอาห์-ซามะ, เมื่อไหร่มันถึงจะโอเคที่จะไปท้าทายวิหารทะเลลึกล่ะ?” (มาโกโตะ)

ช่วยเทพธิดาที่ติดอยู่ในวิหารทะเลลึก

นั่นคือหนึ่งในเป้าหมายของผม

มันไม่เหมือนว่าผมลืมมัน

แต่เทพธิดาเกาหัวของเธอเหมือนจะมีปัญหา

“วิหารทะเลลึกถูกปกป้องจากเลวีอาธานราชาแห่งเนปจูน” (โนอาห์)

“ผมได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนั้นมา” (มาโกโตะ)

ในตำนาน

“สัตว์ศักดิ์สิทธิ์, เลวีอาธาน…แข็งแกร่งกว่าเจ้าปีศาจผู้ยิงใหญ่ถ้าสู้ในทะเล” (โนอาห์)

“...เอ๋?” (มาโกโตะ)

“เรากำลังพูดถึงราชาของปีศาจที่ปกครองพื้นดินเมื่อ 1,000 ปีก่อนกับมอนสเตอร์ที่ปกครองทะเลมาเป็นหมื่นๆปี มันไม่ต้องเปรียบเทียบเลย” (โนอาห์)

แม้ท่านจะบอกผมอย่างนั้น, ข้อมูลที่เขียนในสมาคมนักผจญภัยไม่มีเรื่องนั้น

แข็งแกร่งกว่าบอสสุดท้าย? มันเป็นบอสลับเหรอ?

“ผมจะทำอะไรเกี่ยวกับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ก่อนอย่างแรก” (มาโกโตะ)

“เป็นความคิดที่ฉลาด” (โนอาห์)

โนอาห์-ซามะพยักหน้าหลายครั้งพร้อมกับกอดอก

“งั้น, นั่นพอแล้วสำหรับวันนี้” (มาโกโตะ)

“บ้าย บาย” (โนอาห์)

โนอาห์-ซามะส่งผมด้วยการโบกมือ

เธอดูเหมือนจะสนุก

◇◇

พวกเราอยู่ที่ห้องทาทามิลึกลงไปในสวนหูแมว

ผมอธิบายเรื่องของโนอาห์-ซามะให้ฟูจิ-ยังฟัง

มันจะจบถ้าเขาปฏิเสธที่นี่…

“ฮ่าาห์…” (ฟูจิวาระ)

ฟูจิ-ยังถอนหายใจครั้งใหญ่

“นายเลือกทางที่มีปัญหานะ…” (ฟูจิวาระ)

“ช-ใช่” (มาโกโตะ)

“เมื่อเล่นเกมที่มีหลายระดับความยากง่าย, นายจะเป็นคนที่เลือกแบบยากที่สุดเสมอ” (ฟูจิวาระ)

“ระดับง่ายกับระดับกลางมันจับมือ-เดินเกินไปน่ะ” (มาโกโตะ)

“แต่มันไม่จำเป็นต้องเลือกแบบนั้นในโลกนี้นะ…” (ฟูจิวาระ)

ใช่, ผมก็คิดแบบเดียวกัน

แต่ผมเลือกมันแล้ว

“ชั้นจะช่วยอย่างสมเหตุสมผล” (ฟูจิวาระ)

“ขอบคุณ!” (มาโกโตะ)

ผมดีใจ! นี่มันช่วยได้จริงๆ

ผมพิงผนักพิงพร้อมกับถอนหายใจ

ผมค่อนข้างประหม่า

ฟูจิ-ยังกลั้นหัวเราะ

“พวกเราเป็นคู่หูกัน, ทักกิ-โดโนะ” (ฟูจิวาระ)

“แต่มันมีขีดจำกัดของมัน, นายรู้มั้ย” (มาโกโตะ)

ทั้งหมดเพราะครั้งนี้, ผมขออะไรที่บ้าคลั่งด้วย

หลังจากนั้นพวกเราคุยเรื่องง่ายๆกัน, แล้วผมนึกคำสัญญาอันนึงขึ้นมาได้

“เปลี่ยนเรื่อง” (มาโกโตะ)

นีน่า-ซังถามผมเกี่ยวกับเรื่องนี้

“เกี่ยวกับนีน่า-ซัง…” (มาโกโตะ)

ในขณะนั้น, ผมสังเกตได้ถึงหน้าตาบูดบึ้งของฟูจิ-ยัง

เอ๋? มันแย่เหรอ?

“ไม่…มันไม่ใช่อะไรที่ชั้นจะซ่อนจากนาย, ทักกิ-โดโนะ” (ฟูจิวาระ)

ฟูจิ-ยังพูดเหมือนมีปัญหาในการพูดมัน

ที่ทำให้ผมตกใจ, มันดูเหมือนคริสเตียน่า-ซังได้ขอให้เค้าแต่งงานกับเธอ!

“ว้าว งั้น, นายจะเป็นขุนนางแล้ว, ฟูจิ-ยัง” (มาโกโตะ)

อ้า, แต่นี่น่า-ซัง…

“ชั้นยังไม่ได้บอกนีน่า-โดโนะเลย…หรือเหมือนกับ, ชั้นไม่รู้ว่าชั้นควรจะตอบตกลงมั้ยมากกว่า” (ฟูจิวาระ)

“งั้นนายก็มีปัญหา” (มาโกโตะ)

“ทั้งหมดเพราะคริส-ซามะและนีน่า-โดโนะไม่สนิทกันเลย” (ฟูจิวาระ)

“ยังไงซะ, พวกเค้าเป็นอริทางความรักกันน่ะ” (มาโกโตะ)

“มันไม่ใช่ทั้งหมด-เดสุ โซ” (ฟูจิวาระ)

ขุนนางที่ทวีปนี้เห็นได้ชัดว่ามองกึ่ง-มนุษย์อย่างกึ่งสัตว์และเอลฟ์ต่ำลงไป

ประเทศแห่งแสงดูเหมือนจะมีความเอนเอียงไปด้านนั้นมากที่สุด

ขุนนางเป็นแบบนั้น, ไม่ใช่แค่ในประเทศแห่งน้ำ

แล้ว, ขุนนายที่เป็นมาสเตอร์ของนีน่า-ซังมีนิสัยที่ไม่ดี, และนั่นทำให้นีน่า-ซังเกลียดขุนนาง

“มิน่าพวกเขาถึงไม่สนิทกัน…แต่นายชอบนีน่า-ซัง, ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)

“แน่นอน เธอเป็นคนแรกที่ชั้นจ้างเมื่อชั้นเริ่มทำธุรกิจในโลกนี้ เธอทำดีมาตลอดแม้กระทั่งตอนนี้ แล้วเธอยังช่วยที่ร้านชั้นด้วย” (ฟูจิวาระ)

“หูกระต่ายเธอน่ารัก” (มาโกโตะ)

“...ใช่” (ฟูจิวาระ)

ถึงจุดนี้นายไม่ต้องอายแล้ว

“แล้วนายคิดยังไงเกี่ยวกับคริส-ซัง?” (มาโกโตะ)

ทำไมผมถึงถามเค้ามากขนาดนี้?

แต่คุยกับฟูจิ-ยังเกี่ยวกับโลกนี้คงเป็นไปไม่ได้ในโลกที่แล้ว มันค่อนข้างสนุก

ทั้งหมดเพราะพวกเรามีความสัมพันธ์เกี่ยวกับเรื่องผูหญิงเท่ากับศูนย์

“คริส-โดโนะ…ครั้งแรกที่ชั้นเจอเธอ, เธอมีปัญหาจากเรื่องอนาคตของเธอและเรืองแต่งงาน เธอปรึกษาชั้นเกี่ยวกับเรื่องนั้น” (ฟุจิวาระ)

มันดูเหมือนเธอไม่แต่ใจเกี่ยวกับการแต่งกับคนที่พ่อแม่เธอเลือกมาในฐานะขุนนาง

และฟูจิ-ยังนำนั่นออกมาด้วยทักษะการพูดของเขา

ในเวลานั้น, เขาอยากจะเข้าใกล้ขุนนางเพื่อที่จะสร้างความสำเร็จในฐานะพ่อค้า

พวกเราคนต่างโลกไม่มีคนรู้จักหรือคอนเนคชั่นที่นี่, ดังนั้นมันช่วยไม่ได้

“และ, เมื่อเวลาทีนายสังเกตเห็น, เธอได้ตกหลุมรักนายแล้ว, หือห์” (มาโกโตะ)

“เธอไปไกลขนาดที่ว่าเธอปฏิเสธการแต่งงานที่ถูกจัดมาเพื่อชั้น…” (ฟูจิวาระ)

“อ-โออ้…นั่นค่อนข้างเป็นความรับผิดชอบชิ้นโตเลยนะ…” (มาโกโตะ)

ใช่, มันรู้สึกเหมือนว่ามันเป็นคนละโลกเลย

“ยังไงซะ, นี่มันคือปัญหาชั้น ชั้นจะทำอะไรเกี่ยวกับมันซักอย่าง-เดสุ โซ” (ฟูจิวาระ)

ฟูจิ-ยังกลืนเอลของเขา

ห-หืมม, ช่างเป็นผู้ใหญ่

เขามามาทางผมเหมือนจะเปลี่ยนเรื่อง

“ชั้นขออย่างนึงจากนายได้มั้ย?” (ฟูจิวาระ)

“น-แน่นอนซี่” (มาโกโตะ)

ผมให้เค้าอยู่เป็นเพื่อนผมผู้ที่เป็นผู้ศรัทธาเทพมาร

ผมมีแผนที่จะช่วยเค้ามากที่สุดเท่าที่ทำได้, แต่ผมจะช่วยเค้าได้มั้ย?

“ชั้นได้ใบอนุญาตทำธุรกิจอิสระในโรเซสเมื่อวันก่อน, ใช่มั้ย? ชั้นกำลังคิดเกี่ยวกับธุรกิจใหม่น่ะ ชั้นกำลังมองหาไอเดียใหม่ๆ” (ฟูจิวาระ)

“โฮฮ่ห์, เข้าใจแล้ว” (มาโกโตะ)

แต่ถามอะไรสำคัญๆกับมือใหม่อย่างผมนี่

“เรื่องแบบนี้มันดีกว่าถ้าถามคนหลายๆแบบ” (ฟูจิวาระ)

“หืมม, ไม่จำเป็นว่ามันจะต้องเกี่ยวกับหูสัตว์ที่นายรักเหรอ?” (มาโกโตะ)

“ชั้นทำพวกนั้นหมดไปแล้ว-เดสุ โซ ทั้งหมดเพราะชั้นเป็นเจ้าของร้านนี้แล้วไง” (ฟูจิวาระ)

“เอ๋?” (มาโกโตะ)

อ-อะไรนะ?! เจ้าของสวนหูแมวคือฟูจิ-ยัง?

…ในเวลาที่ไม่ทราบได้, เพื่อนของผมได้ซื้อร้านที่เราไปบ่อยๆ

“ง-งั้น, แล้วถ้าเปิดร้านราเมงที่นายชอบล่ะ ฟูจิ-ยัง” (มาโกโตะ)

“ชั้นได้ทำสัญญากับฟาร์มหมูสำหรับการใช้ราเมง ชั้นคิดว่าเราใกล้จะได้รสชาติที่ต้องการแล้ว” (ฟูจิวาระ)

“...ว้าว” (มาโกโตะ)

ไม่ดีเลย เค้าได้ทำสิ่งที่ผมเพิ่งคิดไปนานแล้ว

ผมควนจะเปลี่ยนมุมมองและหาความพิเศษของผมที่เป็นเวทมนตร์น้ำ

“งั้น, ถ้าอันนี้ล่ะ?” (มาโกโตะ)

“...ฟุมุ, ฟุมุ, ฟุมุ, ฟุมุ…อะไรนะ?! อะไรแบบนั้นเป็นไปได้ด้วยเหรอ?! เราใช้มันได้!” (ฟูจิวาระ)

ดูเหมือนมันจะเป็นไอเดียที่เข้าท่า

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน