ตอนที่แล้ว42
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป44

43


บทที่ 43

“พวกนายทำอะไรกันอยู่ !?”

จอง บยอนจิน ออกมาจากห้องควบคุม และมุ่งหน้าลงบันไดมายังห้องที่ผู้เล่นทีม JT Telecom พักอยู่

“โค้ช คุณมาแล้ว”

“พี่มาแล้วเหรอครับ !?ตอนนี้พวกเรากำลังดูวีดีโออยู่” คิม จินยอง หัวหน้าทีม JT Telecom และเป็นผู้เล่นคลาสอาชีพนักบวชพูดตอบรับโค้ช จอง บยองจิน พวกเขามีอายุห่างกันเพียงสองปี ดังนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาจึงไม่ได้เป็นเพียงแค่โค้ช และลูกทีมเท่านั้น แต่พวกเขาเป็นเหมือนพี่น้องกันมากกว่า

“มีอะไรน่าสนใจ !?นั่นมันผู้เล่นระดับต่ำไม่ใช่เหรอ !?” จอง บยองจิน ถามอย่างสงสัย มันเป็นเรื่องแปลกที่น้องชายของเขาคนนี้ที่มักจะไม่ชอบศึกษาจากวีดีโอกลับมานั่งดูวีดีโออยู่ในตอนนี้

“มันไม่ใช่วีดีโอตามปกติทั่วไปน่ะสิ นี่เป็นการต่อสู้ที่ผมไม่เคยเห็นจากที่ไหนมาก่อนเลย”

จอง บยองจิน นั่งลงข้าง คิม จินยอง และเริ่มดูวีดีโอใหม่ตั้งแต่ต้น

“พี่รู้จัก อัลเลย์บอส ไหม !?มันน่าเหลือเชื่อมากที่เขาโซโลเรดได้ พี่คิดว่าเขาเก่งกว่าพวกนักดาบจากเยอรมัน หรือพวกบ้าจากอเมริกาหรือเปล่า !?”

ความอยากรู้อยากเห็นของ คิม จินยอง ทำให้ จอง บยองจิน อยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก เขายังจำอดีตอันเลวร้ายระหว่างเขากับ ฮยอนอู ได้เป็นอย่างดี

“ใช่ เขาเป็นคนเก่ง แต่ถ้าจะให้เทียบ ...”

“พี่เห็นนั่นไหม !?ด้วยทักษะแบบนี้เขามีความสามารถมากพอที่จะเป็นหนึ่งในแรงค์เกอร์อันดับต้น ๆ ได้เลย เด็ก ๆ คนอื่นไม่สามารถเทียบกับเขาได้”

คิม จินยอง พูดขัดจังหวะ จอง บยองจิน และยังคงสรรเสริญในความสามารถของ อัลเลย์บอส ออกมามากขึ้นเรื่อย ๆ อย่างไรก็ตาม ยิ่งเขาพูดออกมามากเท่าไหร่ สีหน้าของ จอง บยองจิน ก็ยิ่งบิดเบี้ยวไปมากขึ้นเท่านั้น

“พี่จินยอง พอเถอะ ผมคิดว่าโค้ชมีอะไรอยากจะพูด ...” ยูบิน สมาชิกที่อายุน้อยที่สุด และมีนิสัยดีที่สุดในทีมพูดขึ้น

“ใช่ ฉันคงหวังพึ่งนายได้คนเดียวสินะ ยูบิน” จอง บยองจิน พูดพร้อมกับมองไปยัง ยูบิน ด้วยความขอบคุณ จากนั้นเขาก็เริ่มพูดในสิ่งที่ต้องการ “มันก็ไม่มีอะไรหรอก แค่ตอนนี้ อัลเลย์บอส กำลังเตรียมรายการบางอย่างอยู่”

“รายการ !?มันเกี่ยวอะไรกับเราเหรอครับโค้ช !?” ยูบิน ถามกลับทันที แม้ว่าลูกทีมคนอื่นจะไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่ท่าทีของทุกคนต่างก็แสดงให้เห็นว่าพวกเขาอยากรู้เช่นกัน

“มันเป็นรายการ PVP ผู้เข้าแข่งขันจะต้องปิดบังตัวคน และสวมหน้ากากเหมือน อัลเลย์บอส ระหว่างต่อสู้ ผู้เข้าแข่งขันทั้งหมดได้รับการคัดเลือกมาจากกิลด์ใหญ่ , ผู้เล่นมืออาชีพ หรือแม้แต่สตรีมเมอร์ชื่อดัง”

“.... !!”

ทั้งห้องตกสู่ความเงียบอย่างกะทันหัน ทุกคนต่างไม่ได้พูดอะไรออกมาเนื่องจากความตกใจ คิม จินยอง เป็นคนแรกที่ได้สติกลับมา “งั้นเราจะได้เข้าร่วมด้วยไหมครับ !?”

“ตอนนี้ยังไม่รู้ เราต้องรอเบื้องบนอนุมัติก่อน”

จอง บยองจิน ส่ายศีรษะ มันไม่มีประโยชน์หากจะให้พวกเขาคิดอะไรมากไปกว่านี้ เพราะถึงอย่างไรแล้วพวกเขาก็ไม่ใช่คนที่จะตัดสินใจได้

“ผมอยากไป” ทันใดนั้น บางคนก็พูดขึ้นอย่างกะทันหัน เขาคือ จอง ฮันแบค ที่นั่งอยู่อีกด้านหนึ่งของโซฟา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น

“ฮันแบค !?ฉันรู้ว่านายอยากไป แต่ ...” จอง บยองจิน กลืนคำพูดของเขา เขาไม่ต้องการให้ลูกทีมตั้งความหวังกับสิ่งที่ยังไม่ได้รับการยืนยัน

“ถ้าเป็นไปได้ ได้โปรดช่วยให้ผมเข้าร่วมรายการนี้ด้วย ส่วนที่เหลือไม่ต้องกังวล ...” จอง ฮันแบค พึมพำ

จอง บยองจิน สังเกตเห็นว่าในดวงตาของ จอง ฮันแบค มีสิ่งอื่นที่มากกว่าความปรารถนาทั่ว ๆ ไปอย่างชัยชนะ

ทันใดนั้น บยองจิน ก็เข้าใจได้ทันที มันคือชื่อเสียง !!จอง ฮันแบค ยึดติดกับชื่อเสียงมากเกินไป

‘เขายึดติดกับชื่อเสียง และศักดิ์ศรีมากเกินไป เขาไม่ใช่คนที่จะซื้อได้ด้วยรางวัลก้อนใหญ่ เพราะเขาเป็นทายาทของครอบครัวที่ร่ำรวยอยู่แล้ว แบบนี้เห็นทีคงยากเกินไปที่จะหยุดเขา’

“ฉันจะไปจัดการให้ ตอนนี้พวกนายก็พักกันไปก่อนแล้วค่อยกลับไปซ้อมอีกครั้ง”

จอง บยองจิน ออกจากห้องพักด้วยความไม่สบายใจ

.....

โดยปกติแล้ว ฮยอนอู ต้องรวบรวมข้อมูลต่าง ๆ ที่เขาต้องการจากกระทู้ของอารีน่า แต่ในตอนนี้ด้วยความช่วยเหลือของ NIKE เขาก็ไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นด้วยตัวเองอีกต่อ อย่างไรก็ตาม แม้ว่าข้อมูลที่ NIKE รวบรวมมาให้จะเป็นข้อมูลระดับสูง แต่มันก็ไม่ตอบสนองต่อความต้องการของ ฮยอนอู มากนัก เขาจำเป็นต้องหาข้อมูลที่จะสามารถสร้างรายได้ให้กับเขาได้ทันที

“มีออร์คอยู่แถว ๆ ภูเขาเยือกแข็ง !?”

ทันใดนั้น หัวข้อของกระทู้หนึ่งก็ดึงดูดความสนใจของ ฮยอนอู

[พบออร์คในภูเขาเยือกแข็งเมื่อวานนี้ ]

-เมื่อเร็ว ๆ นี้ฉับพบสิ่งแปลก ๆ ระหว่างออกล่ากับสมาชิกกิลด์ในภูเขาเยือกแข็ง

-มีออร์คที่สวมชุดคลุมขนสัตว์ร่อนเร่ไปรอบ ๆ ภูเขาเยือกแข็ง

“ออร์คสวมชุดคลุมขนสัตว์ !?หึหึ !!” ฮยอนอู ยิ้มเล็กน้อยขณะที่เขาจินตนาการถึงออร์คในชุดคลุมขนสัตว์ จากนั้นเขาก็รีบยับยั้งความฟุ้งซ่านในใจเพื่ออ่านเนื้อหาในกระทู้ต่อไป

-ฉันคิดว่ามันเป็นการค้นพบครั้งใหญ่ ดังนั้น ฉันเลยพาสมาชิกกิลด์เข้าไปคุยกับออร์คตัวนั้น

-ออร์คตัวนั้นสามารถพูดกับเราได้ และเขาก็ขออาหารจากเราไปเล็กน้อย ฉันคิดว่าเขาจะต้องเป็น NPC ที่สามารถให้เควสระดับแรร์ขึ้นไปได้แน่ ๆ

-ดังนั้น ฉันเลยเอาอาหารทั้งหมดที่มีอยู่ให้กับเขา อีกทั้งฉันยังขออาหารจากสมาชิกกิลด์แบ่งให้กับเขาด้วยซ้ำ

-แต่ทุกคนรู้ไหมว่าอะไรที่มันน่าตลกมากกว่านั้น !?หลังจากที่ออร์คตัวนั้นได้รับอาหารทั้งหมดไปแล้ว เขาเพียงแค่ขอบคุณเราแล้วจากไปอย่างเงียบ ๆ

-โถ่

-500 ทอง ของฉัน !!!!

-ใครก็ตามที่มาฟาร์มเลเวลที่ภูเขาเยือกแข็ง โปรดระวังจะมีออร์คเข้ามาขออาหารและจากไป

-ปล. ดูเหมือนออร์คตัวนี้จะยังอายุน้อย และเขายังบอกว่าเขาชื่อ คันคุน

“ฮ่า ๆ.... !!” ฮยอนอู ระเบิดเสียงหัวเราะลั่น “ฉันไม่คิดเลยว่าจะมีคนบ้าให้อาหารราคาหลายร้อยทองกับออร์คโดยไม่ได้รับรางวัลอะไรเลยแบบนี้”

“ว่าแต่ คันคุน !?ทำไมฉันคุ้น ๆ กับชื่อนี้เหมือนเคยได้ยินจากที่ไหนมาก่อน ....”

ฮยอนอู พยายามค้นหาในความทรงจำของตัวเอง

“ใช่แล้ว !!มันเป็นชื่อของออร์คที่หนีออกไปจากหมู่บ้านออร์ค !!”

หลังจากใช้เวลาทบทวนความทรงจำของตัวเองอยู่หลายนาที ในที่สุด ฮยอนอู ก็นึกออก เขาเคยได้ยินชื่อ คันคุน มาก่อน มันคือชื่อลูกชายของหัวหน้าผ่าหมาป่าทุ่งหญ้า

“ภูเขาเยือกแข็ง มันควรจะเป็นพื้นที่ล่าสำหรับเลเวล 120 หรือ 130 ใช่ไหม !?”

ก่อนที่จะเปลี่ยนพื้นที่สำหรับการล่า ฮยอนอู ก็ตัดสินใจที่จะมุ่งหน้าไปยังภูเขาเยือกแข็งก่อน อีกทั้งเขายังคิดถึงวีดีโออันยอดเยี่ยมจากการเดินทางครั้งนี้อยู่ในใจอีกด้วย

-ตามหาออร์คที่มาขออาหารแล้วจากไปอย่างเงียบ ๆ

.....

อารีน่าสามารถสร้างสภาพแวดล้อม หรือสภาพอากาศได้อย่างสมจริงมากที่สุด ทะเลทรายมีอากาศที่ร้อนจัด , บึงจะให้ความรู้สึกอับชื้น และสภาพอากาศของภูเขาเยือกแข็งคือฤดูหนาวตลอดทั้งปี

“โอย !!หนาวจริง ๆ ทังอี”

เมื่อมาถึงภูเขาเยือกแข็ง ฮยอนอู ก็อัญเชิญ ทังอี ออกมาทันที

“นายท่าน ... ครั้งนี้มันคือภูเขาน้ำแข็ง ถึงเวลาที่ต้องกลับเข้าไปในป่าแล้วไม่ใช่เหรอ!?” ทังอี บ่นทันทีที่ถูกอัญเชิญออกมา เพราะครั้งล่าสุดพวกเขาอยู่กลางทะเลทรายที่ร้อนจัด แต่ในตอนนี้เหมือนกับพวกเขาอยู่ในด้านตรงข้ามของทะเลทรายอย่างสมบูรณ์

“ว่าแต่ท่านมาทำอะไรที่นี่นายท่าน !?”

“ฉันก็มาตามหาเพื่อนของนายน่ะสิ”

เมื่อได้ยินคำพูดของ ฮยอนอู , ทังอี ก็นึกถึงเพื่อนทั้งหมดของเขาที่สามารถอาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนี้ได้ทันที แต่ไม่ว่าเขาจะพยายามนึกยังไงก็ยังนึกไม่ออก แม้ว่าเขาจะมีเพื่อนที่อาศัยอยู่ในลาวา แต่เขาไม่มีเพื่อนที่อาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมที่หนาวเย็นแบบนี้ “ข้าไม่มีเพื่อนที่อาศัยอยู่ในที่แบบนี้เลย อีกอย่างนะนายท่าน ท่านรู้ได้ยังไงว่าคนที่ท่านกำลังตามหาคือเพื่อนของข้า !?”

“ฉันมาตามหา คันคุน มีคนเคยเห็นเขาที่นี่”

“... คันคุน !?” ใบหน้าที่น่ารักของ ทังอี เต็มไปด้วยความประหลาดใจทันที “เอ่อ ... ทำไม คันคุน ...”

“ฉันไม่ได้บอกนายเหรอ !?แรคคูน ขอให้ฉันส่งข้อความของเขาให้กับ คันคุน”

“ตาแก่นั่นน่ะเหรอ !?เขาอยากจะพูดอะไรกันแน่ …!?”

ฮยอนอู ได้ยินน้ำเสียงที่สั่นเครือของ ทังอี นอกจากนี้อุ้งเท้าของเขายังเริ่มสั่นมากขึ้นเรื่อย ๆ อีกด้วย “แรคคูน บอกว่าไม่มีเวทมนตร์ติดตามฝังอยู่ในสร้อยกระดูกตั้งแต่แรก ดังนั้น นายไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก”

“วุ้ย !!ข้าดีใจ ... ถือว่าโชคดีไปล่ะนะ !!”

“ถ้างั้นก็รีบตามหา คันคุน กันเถอะ เราต้องส่งเขากลับบ้านก่อนจะเกิดอะไรขึ้นกับเขา”

.....

มีมอนสเตอร์หลายชนิดในภูเขาเยือกแข็ง ไม่ว่าจะเป็น ยักษ์น้ำแข็ง , โทรลล์น้ำแข็ง , โกเลมน้ำแข็ง หรือมอนสเตอร์อีกสองสามชนิดที่ลงท้ายด้วยน้ำแข็ง แม้ว่าจะเป็นเผ่าพันธุ์ที่แตกต่างกันออกไป แต่พวกมันทั้งหมดมีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันนั่นก็คือ พวกมันคือมอนสเตอร์ขนาดใหญ่ โทรลล์น้ำแข็งที่ตัวเล็กที่สุดยังมีความสูงกว่าสามเมตร ในขณะเดียวกันยักษ์น้ำแข็ง และโกเลมน้ำแข็ง คือมอนสเตอร์ขนาดใหญ่ที่มีความสูงกว่าห้าเมตร แน่นอนว่าจุดเด่นของพวกมันคือพลังป้องกันที่สูงมาก

[โทรลล์น้ำแข็งถูกกำจัดแล้ว ]

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ ]

“นี่ไม่ใช่แค่หุ่นซ้อมที่มีชีวิตเหรอ !?มันไม่ง่ายเกินไปเหรอเนี่ย !?”

อย่างไรก็ตาม สำหรับ ฮยอนอู ที่มีสกิลเจาะเกราะแล้วนั้น มอนสเตอร์เหล่านี้มีค่าไม่ต่างไปจากหุ่นซ้อมเดินได้เท่านั้น ด้วยขนาดร่างกายที่สูงใหญ่ของพวกมัน มันหมายความว่ามีเป้าโจมตีกว้างกว่ามอนสเตอร์ตัวเล็ก ๆ นอกจากโกเลมน้ำแข็งแล้ว ทั้งยักษ์น้ำแข็ง และโทรลล์น้ำแข็ง ต่างก็ยังรู้สึกเจ็บปวดเมื่อถูกโจมตีอยู่

“ยังไงก็เถอะ นี่ก็ถึงเวลาที่ฉันต้องเปลี่ยนอาวุธได้แล้วมั้ง !?น่าเสียดายที่ฉันยังไม่มีอาวุธดี ๆ ไม่งั้นฉันคงล่าพวกมันได้ง่ายมากกว่านี้อีก”

ฮยอนอู รู้สึกเสียใจเล็กน้อย ดาบคมยาวมือเดียวของคนแคระมีพลังโจมตีค่อนข้างสูง แต่มันไม่มีเอฟเฟกต์เจาะเกราะติดมาด้อย

“มันจะดีมากหากฉันมีอาวุธที่มีค่าเจาะเกราะเพิ่มอีก 15-20%” ฮยอนอู พึมพำ

เขารู้ดีว่าอาวุธแบบนั้นไม่มีทางตกลงมาจากท้องฟ้าง่าย ๆ แน่นอน

“นายท่าน ท่านจะโลภเกินไปแล้ว หากเป็นแบบนี้สักวันท่านจะต้องโดนพระเจ้าลงโทษ !!” ทังอี มองไปยัง ฮยอนอู พร้อมกับพูดออกมา เจ้านายของเขาเป็นคนที่แข็งแกร่งมาก แต่ก็เป็นโลภมากในเวลาเดียวกัน สำหรับคนส่วนใหญ่แล้ว ความโลภเป็นบ่อเกิดแห่งหายนะ และเจ้านายของเขาก็ไม่มีข้อยกเว้นเช่นกัน

“ฉันอยากรู้จริง ๆ ว่าบอสมอนสเตอร์ของที่นี่จะมีอาวุธที่มีค่าเจาะเกราะดรอปมาหรือเปล่า !?”

ฮยอนอู ไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้มากนัก ตอนนี้สิ่งที่เขาสนใจมีเพียงสองอย่างนั่นก็คือ ตามหา คันคุน และมองหาอาวุธใหม่

“ไปกันเถอะ ทังอี”

.....

เคท ผู้เขียนกระทู้ที่ ฮยอนอู ได้อ่านยังไม่ได้เดินทางออกจากภูเขาเยือกแข็ง กิลด์ไพโอเนียของเขามีเพียงสมาชิกกิลด์ที่ชื่นชอบการสำรวจในอารีน่ารวมตัวกันอยู่ นอกจากนี้ทั้งตัว เคท และสมาชิกกิลด์อีกสี่คนของเขาต่างก็เป็นคนที่ร่ำรวยมากในชีวิตจริง แม้ว่าพวกเขาจะหายใจทิ้งไปวัน ๆ ความร่ำรวยของพวกเขาก็ยังคงเพิ่มขึ้นตลอดเวลา

คนเหล่านี้ล้วนแล้วแต่หมดความสนใจในโลกจริงไปนานแล้ว นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้พวกเขาชื่นชอบการผจญภัยในอารีน่าอย่างมาก ไอเทมสวมใส่ของพวกเขาอยู่ในระดับสูงสุดเสมอ ดังนั้น พวกเขาจึงสามารถท่องเที่ยวไปทั่วอารีน่าได้โดยไม่ต้องกังวลมากนัก อีกทั้งพวกเขายังแบ่งปันความรู้สึกแบบนี้ให้กับคนอื่น ๆ อีกด้วย อย่างไรก็ตาม แม้ว่าพวกเขาจะไม่ยึดติดกับชื่อเสียง แต่พวกเขาก็โด่งดังอย่างมาก และกิลด์ไพโอเนียก็เป็นหนึ่งในกิลด์ที่มีสมาชิกมากที่สุดอีกด้วย

“เคท นายยังตามหาออร์คตัวนั้นอยู่อีกเหรอ !?นายเสียดาย 500 ทอง ขนาดนั้นเลยเหรอ !?นายอยากให้ฉันจ่ายให้นายไหม !?” อาสึ จอมเวทที่มีใบหน้าค่อนข้างซีดพูดกับ เคท

‘เราต้องติดอยู่ที่นี่มานานเป็นอาทิตย์เพียงเพราะนายถูกหลอกเหรอ !?’ อาสึ ค่อนข้างรำคาญกับสถานการณ์ที่กลุ่มของพวกเขากำลังเผชิญ

“รีบตัดสินใจได้แล้ว หากพวกเราอยากจะออกล่า เราจะต้องออกจากที่โดยเร็วที่สุด” อาสึ รบเร้า อาสึ มีความเคารพต่อ เคท ในฐานะหัวหน้าทีม และหัวหน้ากิลด์เสมอ แต่มันไม่ใช่สำหรับครั้งนี้ นี่ไม่ใช่การผจญอันแสนตื่นเต้นในอารีน่า แต่มันเป็นการเสียเวลาสำหรับพวกเขา

“ยังก่อน ลองดูผู้ชายคนนั้นทางนั้นสิ ทุกคนไม่รู้สึกคุ้นตากับรูปลักษณ์ของเขาบ้างเหรอ !?” ทันใดนั้น เคท ก็พูดขึ้นอย่างกะทันหัน

“ใครเหรอ !?”

เคท ชี้ออกไปแทนที่จะตอบคำถาม จุดที่ เคท ชี้ออกไปมีชายสวมหน้ากาก และตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลอ่อนกำลังไล่ล่ายักษ์น้ำแข็งอยู่

“อัลเลย์บอส !!!!” อาสึ ที่มองเห็นอีกฝ่ายก็โพล่งขึ้นทันที “นั่นคือ อัลเลย์บอส !!ตุ๊กตาหมีตัวนั้นเป็นหลักฐานที่ชัดเจนที่สุด !!”

‘นี่มันน่าตื่นเต้นจริง ๆ’

อัลเลย์บอส คือดาวรุ่งอันดับต้น ๆ ในอารีน่า ตอนนี้สตรีมเมอร์ชื่อดังคนนี้ได้ปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขาแล้ว มันเป็นไปไม่ได้เลยที่ผู้เล่นในอารีน่าจะไม่ตื่นเต้นกับสถานการณ์แบบนี้

“เรารีบเข้าไปหาเขากันเถอะ”

ความบันเทิงครั้งใหม่ได้ปรากฏตัวขึ้นสำหรับ อาสึ ซึ่งมันทำให้เธอรู้สึกกระตือรือร้นอย่างมาก

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด