ตอนที่แล้วตอนที่ 9-42 มณฑลอาคเนย์
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 9-44 จับไปเป็นทาส

ตอนที่ 9-43 ศพอยู่ไหน


ถ้าเรย์โนลด์ยังมีชีวิต  เขาต้องการพบเขา  ถ้าเรย์โนลด์ตาย เขาต้องการเห็นศพของเรย์โนลด์!

ลินลี่ย์ได้ทราบจากเยลว่าศพของเรย์โนลด์ถูกศัตรูชิงไป  การเดินทางครั้งนี้ไม่ว่ายังไงเขาต้องพาศพของสหายของเขากลับ อย่างไรก็ตามก่อนอื่นลินลี่ย์ต้องไปเยี่ยมเมืองนีล  ที่สำคัญคือทหารของเมืองนีลน่าจะรู้เรื่องที่เกิดขึ้นในวันที่เรย์โนลด์ถูกฆ่าเป็นอย่างดี

“พี่ใหญ่, อย่าเสียใจมากไปเลย”  บีบีพูดเบาๆ

ลินลี่ย์จ้องมองขอบฟ้าไกลจากนั้นหันมามองบีบีและฝืนยิ้ม  “บีบี,ข้าไม่เป็นไร” แต่เป็นเรื่องยากที่จะแสดงสีหน้าอารมณ์ในร่างมังกรแปลงได้ อย่างมากที่ทำได้ก็คือเห็นมุมปากของเขาโค้งขึ้นเล็กน้อย

หลังจากบินไปไม่นานเมืองนีลก็ปรากฏให้เห็นลิบๆ ในดินแดนที่รกร้าง

“เรามาถึงแล้ว” อุณหภูมิรอบตัวลินลี่ย์ลดลงระดับหนึ่งทันที

กองทัพจักรวรรดิโอเบรียนปัจจุบันตั้งอยู่ในระยะหลายสิบกิโลเมตรนอกเมืองนีล ห่างจากค่ายไปสิบกิโลเมตรที่ตั้งหน้าประจันกับพวกเขาเป็นกองทัพจักรวรรดิโรฮอลท์  กองทัพทั้งสองตั้งประจันหน้ากัน

หลังจากเจ้าชายจูเลียนออกไปจากเมือง กองกำลังเพลิงทองรีบชำระแค้นให้เรย์โนลด์อย่างรวดเร็ว  แต่จักรวรรดิโรฮอลท์เตรียมตัวพร้อมแล้ว  และพวกเขาไม่มีการลดราวาศอกทหารทั้งสองฝ่ายร่วมรบกันอยู่หลายครั้ง มีผู้บาดเจ็บล้มตายเป็นหมื่น ตอนนี้พวกเขาพักรบชั่วคราว แต่การโจมตีครั้งต่อไปจะมาถึงได้ทุกเมื่อ

ตอนนี้กองกำลังรักษาการณ์เมืองนีลค่อนข้างผ่อนคลาย  ที่สำคัญมีทหารเป็นหมื่นอยู่ด้านหน้าพวกเขา

“โธ่เอ๊ย, เจ้าชายประสาอะไร ขี้ขลาดชะมัด เขาปล่อยให้ศัตรูบุกมาจนประชิดกำแพงเมืองและไม่ยอมให้เราออกไป” ทหารรักษาการณ์สองคนจับกลุ่มอยู่ที่มุมหนึ่งของกำแพงเมืองสนทนากันอย่างไม่พอใจ

“นับเป็นโศกนาฏกรรมจริงๆนายกองเรย์โนลด์ต้องมาตายอย่างอยุติธรรมอย่างนั้น แม้แต่ศพของเขาก็ยังถูกชิงเอาไป”

กองพลเพลิงทองเป็นกองทัพชั้นยอดอย่างไม่ต้องสงสัย  สิ่งที่เกิดขึ้นที่เมืองนีลครั้งล่าสุดไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นเครื่องหมายของความอัปยศสำหรับกองพลเพลิงทองทั้งหมด แต่ผู้บัญชาการทหารในตอนนั้นไม่กล้าขัดขืนคำสั่งของเจ้าชายจูเลียน

“เจ้าเป็นใคร?!” ทันใดนั้นเสียงตะโกนอย่างหวาดกลัวและโกรธดังขึ้นมาจากด้านนอก  ทหารคนหนึ่งโผล่ออกมาจากค่ายทีละคนๆแต่เมื่อพวกเขาเห็นมนุษย์มังกรยืนอยู่ในกลางอากาศมีหมอกปราณสีฟ้า-ดำคลุมทั้งตัวพวกเขาตะลึงกันหมด

พวกเขาเป็นทหารฝีมือดี  ทหารฝีมือดีใช้ชีวิตเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายมาโดยตลอด

แต่เมื่อพวกเขาเห็นยอดฝีมือผู้นี้ยืนอยู่ในกลางอากาศ พวกเขาเข้าใจว่าคนผู้ไม่ธรรมดานี้ต้องเป็นยอดฝีมือระดับเซียนแน่นอน ทหารเหล่านี้ไม่มีความสามารถต่อต้านได้แม้แต่น้อย

“ท่าน...ท่านคืออาจารย์ลินลี่ย์ใช่ไหม?”  ทันใดนั้น นายทหารคนหนึ่งพูดออกมาเบาๆ

สายตาของทหารฝีมือดีโดยรอบเป็นประกายทันที ลักษณะร่างมังกรแปลงของลินลี่ย์กลายเป็นตำนานเล่าขาน นักรบฝีมือดีเหล่านี้ตรวจสอบลักษณะของหมอกที่คลุมตัวลินลี่ย์อย่างระมัดระวัง  ความจริง เขาดูเหมือนกับที่กล่าวไว้ในตำนานจริงๆ

“ข้าเอง” เสียงเบาๆ ลอยลมดังออกมาจากภายในหมอกปราณสีฟ้า-ดำ

อาจารย์ลินลี่ย์  จอมเวทอัจฉริยะ ประติมากรระดับปรมาจารย์ยอดฝีมือระดับเซียน ความภูมิใจของจักรวรรดิโอเบรียน..ประชาชนในจักรวรรดินับไม่ถ้วนเทิดทูนบูชาลินลี่ย์ หลังจากตระหนักว่า ผู้ที่ไม่ธรรมดานี้คือลินลี่ย์  นักรบโดยรอบเริ่มรู้สึกได้ว่าร่างแปลงของลินลี่ย์นั้นเข้มแข็งและเหี้ยมหาญ

คนเหล่านี้เป็นนักรบผู้กล้าที่แท้จริง

“อาจารย์ลินลี่ย์  ถ้ามีอะไรที่ท่านต้องการ โปรดบอกเรา”  นายทหารรีบกล่าว

“เมื่อไม่นานมานี้หน่วยลาดตระเวนของพวกท่านได้เผชิญหน้าและถูกกองกำลังของจักรวรรดิโรฮอลท์โจมตีและพวกเขาถูกไล่ล่าจนถึงกำแพงเมือง นายกองของกลุ่มนั้นชื่อเรย์โนลด์ ใช่ไหม?” เสียงของลินลี่ย์แหบแห้ง

นายทหารกล่าว  “ถูกแล้ว อาจารย์ลินลี่ย์”

ทหารที่รายล้อมอยู่ทุกคนรู้สึกถึงความอัปยศอดสู  แม้แต่อาจารย์ลินลี่ย์ก็ยังรู้ถึงความอับอายของกองกำลังเพลิงทอง  พวกเขาทุกคนรู้สึกอึดอัดและละอายใจ

“ศพเรโนลด์อยู่ที่ไหน?”  ลินลี่ย์ถาม

“อาจารย์ลินลี่ย์ศพของใต้เท้าเรย์โนลด์ถูกศัตรูเอาไปด้วย” หน้าของนายทหารผู้นั้นเขียวคล้ำเล็กน้อย เขารู้สึกละอายใจจริงๆ ต่อหน้าต่อตาพวกเขา มีกำลังคนเพียงสามร้อยคนไม่เพียงแต่ฆ่าเรย์โนลด์และคนของเขาเท่านั้น แต่พวกเขายังเอาศพของเรย์โนลด์กลับไปด้วย

ลินลี่ย์ถาม  “ที่นี่มีใครเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้นบ้าง?”

หลายคนมองหน้ากันเอง คนพวกนี้เพียงแต่ได้ยินสิ่งที่เกิดขึ้นกับเรย์โนลด์ หน่วยทหารที่อยู่บนกำแพงเมืองที่ได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับตาถูกลงโทษส่งไปรบกับศัตรูในแนวหน้า

เมื่อเห็นสีหน้าของพวกเขาลินลี่ย์ขมวดคิ้ว

“ข้า...ข้าเห็นกับตา”  เสียงที่ฟังเหมือนชราภาพดังขึ้นจากด้านหลัง ทหารทุกคนเปิดทางให้ชายชราที่แต่งตัวดูดีเดินออกมา  ชายชราผู้นี้คือเจ้าเมืองนีล

“ท่านเจ้าเมือง!”  ทหารที่รายล้อมคำนับแสดงความเคารพ

เมื่อมองดูลินลี่ย์และหมอกปราณสีฟ้า-ดำที่คลุมตัวเขา  เจ้าเมืองลอบถอนหายใจ  ในฐานะเจ้าเมืองชายแดนอย่างเมืองนีล  เป็นไปได้ยังไงที่เขาจะเป็นคนอ่อนแอไร้เขี้ยวเล็บ?  ขณะนั้นเขาอยู่กับเจ้าชายจูเลียนเมื่อเขาเห็นเรย์โนลด์และคนอื่นๆ ถูกไล่ล่า เขาเตรียมออกคำสั่งให้คนของเขาเข้าไปช่วยเหลือพวกเขา

แต่ในเวลานั้นความคิดของเจ้าชายจูเลียนแสดงออกมาอย่างชัดเจนว่าไม่อนุญาตให้ใครออกไปข้างนอก  พวกเขาต้องยืนอยู่ในที่ภายในกำแพงเมือง!  เจ้าเมืองแก่มากแล้วและเขามีลูกและหลาน เขาไม่กล้าขัดคำสั่งของเจ้าชายจูเลียน

“ท่านเป็นเจ้าเมืองนีล?  ดีแล้ว ช่วยอธิบายให้ชัดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นวันนั้น  วันที่เรย์โนลด์ถูกไล่ล่าและถูกฆ่า”  ลินลี่ย์พูดอย่างเย็นชา

เจ้าเมืองพยักหน้า  “เมื่อเรย์โนลด์และคนของเขาหนีมาถึงที่นี่  พวกเขาได้รับบาดเจ็บกันทุกคนมีธนูดอกหนึ่งยิงปักอยู่ที่ไหล่ของเรย์โนลด์ เมื่อพวกเขามาถึงที่กำแพง มียอดฝีมือฝ่ายศัตรูราวๆ สิบคนวิ่งออกมาไม่สนใจธนูที่ฝ่ายกองกำลังป้องกันเมืองยิงออกมา  พวกเขาเริ่มเข่นฆ่าเรย์โนลด์และคนอื่นเรย์โนลด์ถูกฟันที่อกจนตายและจากนั้นหัวหน้าฝ่ายศัตรูใช้กำลังชิงเอาร่างเขาไป”

ลินลี่ย์ลอบพยักหนา

ข่าวกรองของหอการค้าดอว์สันมีความถูกต้องแน่นอน

“หัวหน้าของศัตรู?  ท่านรู้ไหมว่าเขาอยู่ที่ไหน?”  ลินลี่ย์จ้องมองเจ้าเมืองนีล  “ข้าต้องหาและเอาศพเรย์โนลด์กลับมา”

เจ้าเมืองนีลพยักหน้า  “ตอนนี้กองกำลังของจักรวรรดิโรฮอลท์ตั้งยันกับกองกำลังของจักรวรรดิเรา  พวกเขาตั้งทัพห่างออกไปจากเมืองนีลหลายสิบกิโลเมตร  ข้าคิดว่าผู้นำของเขาจะอยู่ที่นั่นเช่นกัน...หัวหน้าทหารควรจะเป็นนักรบระดับแปด”

“โอว...”

ลินลี่ย์หันไปมองทางทิศใต้ เขาสามารถได้กลิ่นการสู้รบและคาวเลือดจากตำแหน่งนั้น กลิ่นคาวเลือดสร้างขึ้นจากความตายนับหมื่นนั้นหนาแน่นมาก

“บีบี ไปกันเถอะ”

“บึ้ม!  เสียงระเบิดกำแพงความเร็วเสียงดังได้ยินชัดขณะที่ลีนลี่ย์และบีบี หนึ่งมนุษย์หนึ่งอสูรเวทพุ่งแหวกอากาศหายลับฟ้าไปในขอบฟ้าด้านใต้

เจ้าเมืองนีลลงมาจากกำแพงและพาหน่วยเล็กๆออกจากเมืองไปที่ค่ายกองกำลังเพลิงทอง

กองทัพสองกองของทั้งสองจักรวรรดิประจันหน้ากัน  ภายในกลางสมรภูมิ ทหารหลายคนขนศพคนของฝ่ายตนครั้งนี้ทั้งสองกองทัพพักรบอย่างสมเหตุผล

ศพถูกขนย้ายออกไปคนแล้วคนเล่า  ขณะนี้พื้นดินซึ่งมีสีแดงจางอยู่แล้วย้อมรอยสีแดงมากขึ้นและรอยเปรอะเปื้อนสีแดงดึงดูดตั๊กแตนมาสองสามตัว

ในค่ายทหารของจักรวรรดิโรฮอลท์ธงของพวกเขาโบกสะบัดตามแรงลมพัดเอื่อย ทหารหลายหน่วยออกไปลาดตระเวน ทันใดนั้นมีกลุ่มหมอกสีฟ้า-ดำปรากฏอยู่ในอากาศเหนือค่ายทหารจักรวรรดิโรฮอลท์

“ไม่ใช่ที่นี่?”  พลังจิตของลินลี่ย์แผ่คลุมทั้งค่ายทหาร  แต่เขาไม่สามารถหาศพเรย์โนลด์พบ

ฮิวจ์หัวหน้านายกองตอนนี้อยู่ในกระโจมทหารกำลังดื่มเหล้าอึกใหญ่  เขาอยู่ในอารมณ์ที่ดีเยี่ยมฮิวจ์มั่นใจว่าหลังจากการสู้รบครั้งนี้ เขาจะได้รับการเลื่อนตำแหน่งแน่นอน

“อา....อย่างน้อยข้าจะต้องได้เลื่อนเป็นผู้ช่วยแม่ทัพเป็นแน่” ฮิวจ์รำพึงกับตนเอง

แต่ขณะนั้นเองระลอกพลังที่รุนแรงฉีกกระโจมของเขาขาดออกทันที ฮิวจ์ตกใจ  “เกิดอะไรขึ้น?  มีศัตรูทำลายค่ายของเราหรือ?”  ขณะที่คิดเรื่องนี้ฮิวจ์รีบวิ่งออกมาทันที  แต่เมื่อเขาออกมาเขารู้สึกถึงลมกระโชกรุนแรงจนเขาไม่อาจยืนได้อยู่

ขณะจ้องมองไปรอบๆ  หน้าของฮิวจ์ซีดขาวทันที เขาเห็นพลังลมรุนแรงหมุนกวาดไปทั่วค่ายจักรวรรดิโรฮอลท์และทหารทั้งหมดยากจะยืนให้อยู่นิ่งได้

หลังจากนั้นลมแรงก็หายไป

“นายทหารทั้งหมดของจักรวรรดิโรฮอลท์จงมารวมตัวรายงานที่นี่โดยเร็ว”  เสียงสงบดังมาจากท้องฟ้า  ทุกคนแหงนหน้ามอง  พวกเขาเห็นหมอกปราณสีฟ้า-ดำและเห็นสิ่งมีชีวิตอย่างคลุมเครืออยู่ในนั้น

“ข้าคือชาร์เตอร์แม่ทัพกองกำลังไลท์ของจักรวรรดิโรฮอลท์  ขอถามท่านจอมยุทธที่นับถือทำไมท่านถึงมาที่นี่?” แม่ทัพชาร์เตอร์พูดด้วยความเคารพ

จากพลังที่บุรุษผู้นี้แสดงออกมาชาร์เตอร์รู้ว่ายอดฝีมือที่มีพลังน่ากลัวนี้มีพลังพอจะทำลายทั้งกองทัพ

หมอกปราณสีฟ้า-ดำถูกดูดเข้ามาใกล้ร่างลินลี่ย์ทำให้คนข้างล่างเห็นลักษณะลินลี่ย์ได้ชัดเจน

“ตัวประหลาด!”

“ปีศาจ!”

ทหารหลายคนอุทานออกมาเบาๆด้วยความกลัว ร่างของลินลี่ย์ลงมายืนบนพื้นอย่างหนักหน่วงพื้นสั่นสะเทือนและแตกร้าว หางมังกรของลินลี่ย์สะบัดฟาดพื้นเป็นรู

“ข้าขอบังอาจถามท่านยอดฝีมือ  ท่านคืออาจารย์ลินลี่ย์ใช่ไหม?”  ชาร์เตอร์พูดด้วยความเคารพ

ลินลี่ย์ชำเลืองมองชาร์เตอร์  บุรุษที่มีประสบการณ์มากและอยู่ในตำแหน่งแม่ทัพหลังจากลินลี่ย์มีชื่อเสียง  ข่าวเกี่ยวกับลักษณะร่างมังกรของเขาแพร่กระจายออกไปเช่นกัน

“ข้าเอง” ลินลี่ย์ตอบอย่างใจเย็น

ทหารนับไม่ถ้วนรู้สึกได้ถึงแรงกดดันที่น่ากลัวทันที พวกเขาเคยได้ยินมาว่าลินลี่ย์แข็งแกร่งทรงพลังขนาดไหน  แต่ลินลี่ย์เป็นคนฝ่ายจักรวรรดิโอเบรียน  ตอนนี้พวกเขากำลังสู้รบกับจักรวรรดิโอเบรียน

“อาจารย์ลินลี่ย์หรือว่าท่านกำลังจะทำลายกฎของสงคราม? ในฐานะยอดฝีมือระดับเซียน ท่านจะเข้าร่วมในการสู้รบนี้ด้วยหรือ?”  ชาร์เตอร์พูดด้วยเสียงไม่ถ่อมตนและไม่ก้าวร้าว  เมื่อสองจักรวรรดิทำสงครามสู้รบกันเว้นแต่เป็นการสู้รบพิสูจน์เป็นตายขั้นสุดท้ายนักสู้ระดับเซียนไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าร่วม

ลินลี่ย์มองเขาอย่างเย็นชา  “ข้าไม่ชอบให้คนอื่นคุกคามข้า”

ชาร์เตอร์ไม่กล้าขึ้นเสียงอีกต่อไป  ถ้าลินลี่ย์เกิดโมโห  เขาสามารถกำจัดได้ทั้งกองพล  เขาไม่มีทางทำอะไรได้

“บอกมา เมื่อไม่นานมานี้ท่านส่งคนไปลอบโจมตีและไล่ล่ากลุ่มหน่วยลาดตระเวณของจักรวรรดิโอเบรียนจนถึงเมืองนีล  ใครเป็นหัวหน้าหน่วยทหารทั้งสามร้อยนั้น?”  ลินลี่ย์พูดอย่างใจเย็น

เมื่อเขาพูดเช่นนี้ทหารที่อยู่รอบๆ ทั้งหมดหันไปมองมองฮิวจ์ที่อยู่ใกล้ๆ

ร่างของฮิวจ์สั่น

ไม่มีใครจำเป็นต้องพูดอะไร  ลินลี่ย์หันไปมองฮิวจ์เช่นกันและฮิวจ์พูดด้วยความเคารพทันที “อาจารย์ลินลี่ย์  เมื่อไม่นานมานี้ข้าส่งกองกำลังออกไปฆ่าสังหารหมู่ใหญ่และในที่สุดก็ได้ทำลายล้างพวกเขาได้หมด

“ทำลายล้างจนหมด?”  เมื่อได้ยินคำพูดนี้กล้ามเนื้อใต้ตาของลินลี่ย์กระตุกทันที

ลินลี่ย์จ้องมองฮิวจ์สายตาเย็นชาของเขาทำให้ฮิวจ์รู้สึกเหมือนกับว่าเขาจมลงในดินแดนน้ำแข็งที่ลึกล้ำ “ข้าได้ยินว่าท่านไม่เพียงแต่ฆ่าคนในหน่วยนั้นทั้งหมด  แต่ท่านยังคงนำศพของนายกองกลับไปด้วย”

“เป็นความจริง” ท่าทางหยิ่งยโสปรากฏอยู่ที่ใบหน้าของฮิวจ์   เท่าที่ฮิวจ์กังวลห่วงใยนี่คือสิ่งที่คู่ควรแก่การภูมิใจ

หัวใจของลินลี่ย์สะท้าน

บุรุษที่อยู่ต่อหน้าเขายอมรับการกระทำ  แต่ค่ายทหารไม่มีศพของเรย์โนลด์อยู่ด้วย  หรือว่าศพของเรย์โนลด์ถูกทำลายไปแล้ว?  เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้นี้ความโกรธยิ่งเผาลนหัวใจของลินลี่ย์มากขึ้น

ในพริบตาลินลี่ย์มาปรากฏอยู่หน้าฮิวจ์

“อ๊า..” ฮิวจ์ไม่มีโอกาสได้หนี แขนข้างขวาที่ทรงพลังของลินลี่ย์คว้าคอของฮิวจ์และยกขึ้นในอากาศ

ดวงตาสีทองเข้มจ้องมองฮิวจ์เขม็ง  “เจ้ารู้ไหม?ชื่อของนายกองอาวุโสนั่นคือเรย์โนลด์ เขาคือสหายรักของข้า ลินลี่ย์ผู้นี้!”  ลินลี่ย์เค้นเสียงรอดไรฟัน

ทหารโดยรอบตอนนี้เข้าใจแล้วทำไมลินลี่ย์ถึงมาที่นี่และทำเรื่องเช่นนั้น

ตาของฮิวจ์เต็มไปด้วยความตกใจและเข้าใจเช่นกัน  ขณะเดียวกันเขารู้สึกได้ว่าพลังของลินลี่ย์เริ่มเพิ่มกำลังบีบที่คอของเขา  หน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง  เขาฝืนพูดออกมาอีกคำหนึ่งอย่างยากลำบาก  “ไม่..เรย์โนลด์....นั่น...เขา  เขา...ยังไม่ตาย!”

ลินลี่ย์ตะลึง

เขาคลายมือและฮิวจ์ร่วงลงกับพื้น  ฮิวจ์รีบใช้มือของเขาลูบคอและไอทันที

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด