17
บทที่ 17
“มาแล้วเหรอ !?”
“ใช่ !!ฉันมาแล้ว”
ฮยอนอู พูดทักทายพร้อมกับเข้าไปสวมกอด ยองชาน ก่อนจะกระซิบเบา ๆ โดยที่ไม่ให้หญิงสาวที่อยู่ด้านข้างได้ยิน “นายบ้าไปแล้วเหรอ !?หรือหัวนายกลวงจนจำอะไรไม่ได้แล้ว !?”
ทว่า ยองชาน กลับตอบกลับอย่างไม่แยแส “ทำไมฉันจะพาเธอมาไม่ได้ล่ะ !?มันไม่ใช่เพราะความต้องการของนายเหรอ !?เธออยู่ในรายชื่อเพื่อนสามอันดับแรกที่ฉันรู้จัก บัพและจังหวะในการร่ายสกิลบัพของเธอก็นับว่าใช้ได้”
ยองชาน และ ฮยอนอู ต่างห้ำหั่นกันอย่างเงียบ ๆ แต่สุดท้ายใบหน้าของ ฮยอนอู กลับต้องมืดลง ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ยองชาน เป็นผู้ชนะในการต่อสู้ครั้งนี้ ขณะเดียวกัน ยองชาน ก็ไม่ได้สนใจ ฮยอนอู ที่ทำหน้าเหมือนไม่ได้กินข้าวเช้ามาพร้อมกับเริ่มแนะนำนักบวชหญิงที่อยู่ด้านข้าง “พวกนายน่าจะรู้จักกันอยู่ก่อนแล้ว แต่เอาเป็นว่าเรามาแนะนำตัวอย่างเป็นทางการอีกครั้งดีกว่า นี่คือน้องสาวของฉัน ยูริ”
“สวัสดีค่ะ โอปป้า นี่ก็ผ่านมาสักพักแล้วเนาะที่เราไม่ได้เจอกัน”
“ใช่ นานแล้วจริง ๆ ยูริ”
ฮยอนอู รู้สึกอึดอัดกับ ยูริ มันไม่ใช่เพราะเธอเป็นผู้หญิง แต่เป็นเพราะเธอคือน้องสาวของ ยองชาน น้องสาวของเพื่อนสนิทที่สุดของเขา ... นี่เป็นความสัมพันธ์ที่หนักหนาสาหัสมากเกินไปจริง ๆ
“ว่าแต่ทำไมนายถึงต้องมองหานักบวช !?”
“ฉันแค่อยากหาไว้เผื่อตั้งทีมล่าในอนาคต”
ฮยอนอู ไม่คิดมาก่อนว่า ยองชาน จะพา ยูริ มาพบกับเขา ดังนั้น เขาจึงเปลี่ยนแผนอย่างกะทันหัน
“จริงเหรอ !?ถ้างั้นฉันไม่ยุ่งละ ไปก่อนดีกว่า” ยองชาน จงใจลากเสียงยาวเล็กน้อยก่อนจะรีบหายตัวไปทันที ฉับพลันนั้นบรรยากาศที่น่าอึดอัดระหว่าง ฮยอนอู และ ยูริ ก็เริ่มเพิ่มมากขึ้น
“โอปป้า เป็นยังไงบ้างคะ !?” เป็นฝ่าย ยูริ ที่พูดขึ้นเป็นคนแรกเพื่อทำลายความเงียบ
“ฉันสบายดี แล้ว ยูริ ล่ะ!?ยังไปโรงเรียนอยู่ไหม !?”
เริ่มจากการถามสารทุกข์สุกดิบกันเล็กน้อย จากนั้นบทสนทนาระหว่างทั้งสองก็ไหลลื่นต่อเนื่องราวกับสายน้ำจนกินเวลาไปกว่า 30 นาที มันเหมือนจะเป็นการสนทนาที่ไม่สิ้นสุดหากไม่ใช่เพราะว่า ยูริ จะต้องขอตัวไปทำงานพาร์ทไทม์เสียก่อน
“โอปป้า ไว้คุยกันใหม่ครั้งหน้านะคะ”
“ตกลง เอาไว้ครั้งหน้า”
‘เขาจงใจพา ยูริ มาหาฉันเพราะเขารู้อยู่แล้วว่าฉันมีปัญหากับเธออยู่แล้วหรือเปล่า !?’ ฮยอนอู พึมพำกับตัวเอง “เดี๋ยวนายได้เจอความพิโรธจากฉันแน่ ควอน ยองชาน !!”
ในเวลาเดียวกัน ยองชาน ที่กำลังกินไก่ทอดเงียบ ๆ ก็รู้สึกเย็นยะเยือกที่แผ่นหลัง “หือ !?แอร์แรงไปเหรอ !?ฉันคงต้องปรับอุณหภูมิสักหน่อย”
......
หลังจากแยกตัวกับ ยูริ , ฮยอนอู ก็นั่งยอง ๆ อยู่มุมหนึ่งของจัตุรัสพร้อมกับถือเครื่องดื่มขวดเล็ก ๆ ไว้ในมือ
“ฉันควรจัดการกับพวกนั้นยังไงดี !?ตอนนี้ข่าวลือเริ่มหนาหูขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว ฉันคงต้องหาวิธีที่ได้ผลดีที่สุด”
ฮยอนอู กำลังกังวลว่าเขาควรจัดการกับกิลด์กะโหลกดำอย่างไร เขารู้สึกว่าตัวเองสมควรจัดการความยุ่งยากที่อาจจะตามมาหลังจากนี้ก่อนที่จะเริ่มทำเควสหลัก กิลด์กะโหลกดำยังไม่รู้จักเขาในตอนนี้ แต่มันเป็นเหมือนม่านใส ๆ ของฟองน้ำที่พร้อมจะแตกออกได้ทุกเมื่อ
‘มันคงจะเป็นเรื่องยุ่งยากมากไปหากรอจัดการพวกนั้นทีหลัง’
หากความบังเอิญสามารถนำพาไปสู่ชะตากรรมที่เลวร้ายในอนาคตได้แล้วนั้น นี่เป็นเหมือนความสัมพันธ์ระหว่าง ฮยอนอู กับกิลด์กะโหลกดำในเวลานี้ ในอดีต ฮยอนอู เป็นผู้เล่นที่เน้นความสนุกในอารีน่าเป็นหลัก และไม่เคยหักโหมในการเล่นจนเป็นอันตรายถึงชีวิตเหมือนกับเหล่าแรงค์เกอร์
หากเป็นเหมือนเมื่อก่อนเขาคงไม่ต้องปวดหัวกับปัญหาแบบนี้ แต่ตอนนี้จุดมุ่งหมายของเขาเปลี่ยนไปแล้ว และมันเป็นเหมือนกับยาพิษ พิษร้ายแรงเกินกว่าใครจะจินตนาการได้
“ฉันควรไปท้าพวกนั้นดวลลบตัวละครดีไหม !?”
ฮยอนอู พึมพำเบา ๆ ก่อนจะส่ายศีรษะในที่สุด ทำไมเขาถึงส่ายศีรษะ มันเป็นเพราะเขาไม่สามารถเอาชนะสมาชิกกิลด์กะโหลกดำได้หรือ !?เปล่าเลย มันเป็นเพราะการทำเช่นนั้นจะทำให้เขาเสียเวลามากเกินไป เขาจำเป็นต้องออกตามหาสมาชิกกิลด์กะโหลกดำ สร้างเรื่องเพื่อท้าดวลลบตัวละครกับคนเหล่านั้นทีละคน สำหรับเวลาที่สูญเสียไปกับการกระทำเหล่านั้น เขาสามารถนำมันมาเคลียร์เควส เพิ่มเลเวล อัดวีดีโอ และชำระหนี้สินที่เกิดจากการรักษาพยาบาลของพ่อเขาได้
หลังจากนั้นไม่นาน ฮยอนอู ก็ได้ข้อสรุปที่น่าพอใจที่สุด “เอาล่ะ ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันจะจัดการกับพวกผู้บริหารของกิลด์กะโหลกดำ ฉันอยากรู้นักว่าพวกนั้นจะกลับมาฉันอีกไหมหากตัวละครของพวกเขาถูกลบไปหมดแล้ว”
ฮยอนอู มองเห็นภาพบางอย่าง มันคือภาพคลื่นยักษ์ที่กำลังกลืนกินกิลด์กะโหลกดำ
.....
การปกครองแบบเผด็จการของกิลด์ใหญ่ ๆ ในอารีน่าไม่ได้เพิ่งเกิดขึ้นมาเพียงไม่กี่วัน ตลอดระยะเวลาที่อารีน่าเปิดให้บริการมานั้นมีการตั้งกระทู้มากมายเกี่ยวกับการกระทำที่ไม่เป็นธรรมของกิลด์ใหญ่เหล่านั้น แต่ทว่าผู้เล่นส่วนใหญ่ต่างก็สังกัดกิลด์ขนาดกลางและใหญ่ขึ้นไปทั้งนั้น พวกเขาจึงไม่ค่อยได้ให้ความสนใจกับกระทู้โจมตีกิลด์ขนาดใหญ่เหล่านั้น
อย่างไรก็ตาม หากมันเป็นประเด็นที่น่าจับตามอง และเป็นความจริงที่เด่นชัดที่สุดแล้ว ผู้เล่นจำนวนมากก็ยินดีที่จะผลักดันมันทันที ฮยอนอู ตั้งใจที่จะใช้คลื่นของผู้เล่นนับไม่ถ้วนในการกระชากกิลด์กะโหลกดำลงมาจากตำแหน่งในปัจจุบัน
“อืม .. มันน่าจะโอเคใช่ไหม !?”
ฮยอนอู ยังคงอยู่ในชุดไฟจราจรของเขา แต่ในเวลานี้สิ่งที่แตกต่างออกไปก็คือ เขาสวมหน้ากากใบหน้าของเด็กปิดบังใบหน้าที่แท้จริงของตัวเองเอาไว้ “เหตุผลที่ผมอัดวีดีโอนี้เป็นเพราะผมต้องตอบอีเมลล์หลายฉบับ ผู้เล่นระดับต่ำจำนวนมากส่งอีเมลล์มาหาผม เรื่องอะไรน่ะเหรอ !?มันก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย”
“การผูกขาดพื้นที่เก็บเลเวล !! PK ผู้เล่นเพียงเพราะรุกล้ำพื้นที่ผูกขาด !!เพื่อเรียกร้องความยุติธรรมกับเหล่าผู้เล่นเหล่านั้น ผมขอประกาศว่า ผมต้องการดวลลบตัวละครกับพวกกิลด์กะโหลกดำ !!”
“ผมจะพูดชัด ๆ อีกครั้ง ผมขอท้าดวลลบตัวละครกับกิลด์กะโหลกดำเพื่อเรียกร้องความยุติธรรมให้กับเหล่าผู้เล่นที่ถูกพวกเขารังแก !!”
ฮยอนอู ดึงดาบคมมือเดียวชูขึ้นพร้อมกับพูดอีกครั้ง “พวกแกกล้าพอไหม !?”
ประเด็นจากคลิปวีดีโอนี้ร้อนแรงอย่างไม่คาดคิด แต่ทว่าสำหรับกิลด์กะโหลกดำแล้วมันแทบไม่มีความหมายสำหรับพวกเขา แม้ว่ามันอาจจะทำให้ชื่อเสียงของกิลด็มัวหมองไปบ้าง แต่มันก็ไม่คุ้มค่าหากต้องเอาตัวละครไปเสี่ยง อย่างไรก็ตาม ทุกอย่างเปลี่ยนไปทันทีที่ ฮยอนอู ชักดาบคมมือเดียวของคนแคระออกมาก่อนจะจบคลิป
.....
ฮยอนอู เขย่าตัวเองแรง ๆ หลายครั้ง แม้ว่ามันจะเป็นเกมแต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอับอายอยู่บ้าง มันไม่มีทางเลยที่เขาจะทำแบบนี้ในชีวิตของเขา และหากไม่ใช่เพราะความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนของเขากับกิลด์กะโหลกดำ เขาจะไม่ยอมทำแบบนี้แน่นอน
“ฉันอยากจะบ้าตาย ฉันดูน่าเกลียดอะไรแบบนี้”
“ไอ้เจ้าบ้า นายก็คิดซะว่ามันเป็นแค่การแสดงสิ” ยองชาน อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจกับวีดีโอของ ฮยอนอู ทุกอย่างลงตัวอย่างมากแม้ว่าเขาจะไม่ได้เปิดเผยใบหน้าของเขาก็ตาม “ถ้าฉันส่งไปตอนนี้ น่าจะอัพโหลดได้ช้าสุดก็คืนนี้ !!ว่าแต่พรุ่งนี้นายต้องเซ็นสัญญาใช่ไหม !?”
“ที่โรงแรมเอชบ่ายโมง ฉันจำได้น่า”
ยองชาน รู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นว่า ฮยอนอู ประสบความสำเร็จในก้าวแรก นอกจากนี้เขาพอใจอย่างมากที่เห็นว่าข้อเสนอของตัวเองไม่ได้ทำร้าย ฮยอนอู
ในเวลานั้น ฮยอนอู ก็พึมพำเบา ๆ “ขอบคุณ ยองชาน”
“อะไรนะ !?นายบ่นอะไรอยู่คนเดียว !?มากินข้าวกันเถอะ” ยองชาน แสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน
.....
ในคืนนั้น วีดีโอตัวใหม่ก็ได้ปรากฏขึ้นบนกระทู้ของอารีน่า กิลด์กะโหลกดำไม่ใช่กิลด์ขนาดใหญ่ แต่ก็เป็นกิลด์ที่มีชื่อเสียงไม่น้อยในหมู่ผู้เล่น
-ยุลแจชอบดื่มนม : ฉันได้ยินไม่ผิดใช่ไหม !?
-สัมผัสแห่งความตาย : กิลด์กะโหลกดำ นั่นจริง ๆ ใช่ไหม !?
-Power Muscle King : ฉันก็เคยถูกพวกนั้นปล้นมาก่อน
-Pro Dreamer : ฉันเคยถูกพวกสารเลวนั่นกลั่นแกล้งมาสองสามครั้ง
มีผู้เล่นจำนวนไม่น้อยที่ได้รับความยากลำบากจากการกระทำของกิลด์ขนาดใหญ่ในอารีน่า ด้วยเหตุนี้ความคิดเห็นของผู้คนส่วนใหญ่จึงสนับสนุน ฮยอนอู เป็นหลัก ภายใต้กระแสร้อนแรงเช่นนี้ เชอรอน หัวหน้ากิลด์กะโหลกดำก็ได้ดูวีดีโอท้าทายของ ฮยอนอู เช่นกัน
“ไอ้สารเลวนี่มันเป็นคนขโมยดาบของฉันไปเหรอวะ !?ไปลากตัวไอเวรนั่นมาเดี๋ยวนี้ !!” เชอรอน ตะคอกใส่เหล่าผู้บริหารของกิลด์ที่ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร
พวกเขาจะจับคนที่อยู่ในวีดีโอได้ยังไง ในเมื่อพวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายอยู่ที่ไหน
‘หัวหน้ากิลด์บ้าไปแล้ว ...’
“เอาแบบนี้ไหม !?เราติดต่อกลับไปแล้วนัดวันดวล ...” หนึ่งในผู้บริหารที่ใกล้ชิดกับ เชอรอน พยายามจะพูดบางอย่าง
“พูดอะไรวะ !?แกกล้าเอาตัวละครไปเดิมพันลบตัวละครเหรอ !?หรือแกอยากให้ฉันทำแบบนั้น !?” เชอรอน ขัดจังหวะขึ้นมาอย่างกะทันหัน
“หัวหน้ากิลด์ฟังก่อน เราแค่ติดต่อแล้วนัดวันไปเท่านั้น พอไอ้หมอนั่นมันโผล่หัวออกมาเราก็รุมยำมันทันที”
เมื่อได้ฟังคำพูดนี้ เชอรอน ก็ยกมือขึ้นมาลูบปลายคางเบา ๆ นี่เป็นนิสัยส่วนตัวเมื่อเขาพบบางอย่างที่เขาพึงพอใจ
“ไม่เลว !!นัดวันเวลาได้เลย”
ในเวลาเดียวกันนั้น ชายคนหนึ่งก็เดินเข้ามาภายในห้องประชุมกิลด์ของกิลด์กะโหลกดำ เมื่อเห็นชายคนนี้ เชอรอน ก็ลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้พร้อมกับโค้งคำนับแบบเก้าองศาให้กับชายคนนั้นทันที
“บอส คุณมาแล้ว”
ชายคนนี้มีช่วงไหล่ที่กว้าง มีใบหน้าเคร่งขรึม และมีเสน่ห์เหลือร้าย เขาคือ คัง จุนอู รองหัวหน้ากิลด์ของกิลด์โลกใหม่ ซึ่งเป็นกิลด์อันดับสูงมากกว่ากิลด์กะโหลกดำมาก “อืม พวกนายคิดจะจัดการกับประเด็นที่เกิดขึ้นยังไง !?”
“เรามีแผนแล้ว และมันจะเกิดขึ้นในเร็ว ๆ นี้ครับ”
“แผนเหรอ !?ฉันได้ยินว่าพวกนายจะรุมกินโต๊ะเขาใช่ไหม !?” เมื่อได้ยินคำตอบของ เชอรอน , คัง จุนอู ก็พูดด้วยน้ำเสียงประชดประชันทันที
“นายน่ะ ออกมานี่สิ” คัง จุนอู พูดพร้อมกับกวักมือเรียกใครบางคน
ผู้บริหารที่เสนอแผนการให้กับ เชอรอน ก่อนหน้านี้ก้าวออกมาด้านหน้าของ คัง จุนอู “ผม ปาร์ค ชอลกู ครับ”
พลั่ก !!!!
“ไอ้สารเลว !!ใครอนุญาตให้แกผูกขาดดันเจี้ยน !?”
“อ๊อกกก ....”
แทบจะทันทีที่ คัง จุนอู พูดจบ เขาก็อัดกำปั้นขนาดใหญ่เข้าที่ท้องของ ปาร์ค ชอลกู จนต้องโค้งตัวลง จากนั้นเขาก็เตะซ้ำไปที่ปลายคางจน ปาร์ค ชอลกู หงายกลับไปด้านหลัง
อย่างไรก็ตาม คัง จุนอู ไม่ได้สนใจ ปาร์ค ชอลกู ที่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด เขาก้าวตรงไปที่ เชอรอน พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่เด็ดขาด “อัดวีดีโอตอบรับคำท้าดวล พวกแกจะต้องตอบโต้อย่างสุภาพชนเข้าใจไหม !?”
เชอรอน พยักหน้ารับหนัก ๆ หลายครั้งด้วยร่างกายที่สั่นเทา เมื่อเห็นแบบนั้น คัง จุนอู ก็เหลือบตามองไปทาง ปาร์ค ชอลกู อีกครั้งก่อนจะพูดขึ้น “ดี !!ถ้างั้นฉันจะไว้ชีวิตพวกแกก่อน”
คัง จุนอู ตบไหล่ เชอรอน สองสามครั้งก่อนจะออกไปจากห้องประชุม และปล่อยให้ เชอรอน จัดการส่วนที่เหลือด้วยตัวเอง
“ชอลกู อัดวีดีโอเร็ว สามวันหลังจากนี้เราจะนัดดวลกับไอ้สารเลวนั่น สถานที่ก็คือลานประลองของยูสม่า เราจะประลองด้วยกฎหัวหน้าทีม”
ดวงตาของ เชอรอน เปล่งประกายน่ารังเกียจ
.....
‘ฉันจะต้องทำให้ครอบครัวของฉันลุกขึ้นยืนได้อีกครั้ง’
นี่คือความคิดที่เกิดขึ้นในใจของ ฮยอนอู เมื่อเขามาถึงโรงแรมที่เป็นสถานที่นัดเซ็นสัญญากับ NIKE Management ที่เป็นบริษัทย่อยของ NIKE ที่คนทั่วไปรู้จักกันดี สตรีมเมอร์หลายคนของอารีน่าต่างก็ต้องการร่วมงานกับพวกเขา อย่างไรก็ตาม NIKE มีกฎเกณฑ์ และมาตรฐานในการสนับสนุนสตรีมเมอร์ที่เข้มงวดอย่างมาก
‘จอง ฮันแบค รอก่อนเถอะ!!’ ฮยอนอู กัดฟันแน่นทุกครั้งเมื่อนึกถึงชื่อนี้ พ่อของเขาถูกพ่อของคนคนนี้ทรยศหักหลัง ฮยอนอู จึงตั้งเป้าหมายเอาไว้ว่าเขาจะต้องบดขยี้ จอง ฮันแบค ให้จงได้ เขาให้คำมั่นกับตัวเองว่าวันหนึ่งเขาจะต้องทำให้คนคนนี้รู้สึกถึงความสิ้นหวัง และเสียใจอย่างสุดซึ้ง
ขณะเดียวกัน ฮยอนอู ก็มาถึงห้องอาหารของโรงแรม ขณะนั้นพนักงานต้อนรับของห้องอาหารก็เข้ามาต้อนรับเขา “สวัสดีค่ะ คุณได้จองไว้ไหมคะ !?”
“ผมจองไว้ในชื่อ เคล ครับ”
“ฉันจะนำทางคุณเองค่ะ”
พนักงานต้อนรับเดินนำ ฮยอนอู เข้าไปในห้องส่วนลึกของห้องอาหาร ภายในห้องพิเศษมีชายผิวขาวสวมชุดสูทสีดำรออยู่ “สวัสดีครับ ผม เคล คุณดูดีกว่าที่คิดอีกนะครับ”
“สวัสดีครับ คุณเคล คุณเองก็ดูดีมากเช่นกันครับ”
“เรามากินไปคุยไปดีไหมครับ”
บรรยากาศระหว่างการทานอาหารเป็นไปอย่างราบรื่น และน่าพอใจ ภาษาอังกฤษของ ฮยอนอู ค่อนข้างดีมาก ดังนั้น จึงไม่เป็นปัญหาระหว่างการสนทนาของพวกเขา เมื่อมาถึงหัวข้อเกี่ยวกับสัญญาก็เป็นช่วงที่ของหวานถูกนำมาเสิร์ฟ
“นี่เป็นสัญญาที่ได้รับการแก้ไขแล้ว คุณลองตรวจสอบดูก่อนครับ”
ฮยอนอู ตรวจสอบสัญญาอย่างเงียบ ๆ ข้อตกลงในสัญญาถูกระบุไว้ในจุดสูงสุดของอุตสาหกรรมด้านนี้ ซึ่งมันไม่ต่างจากที่เขาได้ยินมาจาก ยองชาน มากนัก
“เยี่ยมเลยครับ สมแล้วที่เป็น NIKE”
“ลองดูด้านหลังก่อนครับ มีบางอย่างที่ถูกเพิ่มเติมเข้ามา” เคล พูดด้วยรอยยิ้ม
สัญญาฉบับนี้มีบางอย่างซ่อนเอาไว้ มันเป็นสิ่งที่ NIKE เตรียมไว้เป็นพิเศษสำหรับ ฮยอนอู และมันเป็นเงื่อนไขที่มีเพียง NIKE เท่านั้นที่สามารถมอบให้ได้ ฮยอนอู กวาดสายตามองไปยังส่วนเสริมที่ถูกเพิ่มเข้ามาอย่างรวดเร็ว จากนั้นใบหน้าของเขาก็แสดงถึงความตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อย ๆ
นี่คือสัญญาระยะสั้น
อายุสัญญาถูกกำหนดไว้เพียง 2 ปี
ในสัญญาเสริม ฮยอนอู จะได้รับค่าตอบแทนพิเศษเป็นเงิน 10,000 เหรียญ ต่อ 10,000 ผู้ติดตาม บนช่องของเขา และเขาจะได้รับโบนัสทุก ๆ ผู้ติดตาม 100,000 คน
นอกจากนี้ในสัญญาณยังระบุไว้อีกว่า เขาสามารถเลือกรับ หนังสือสกิลระดับหายาก , ไอเทมระดับหายาก หรือวัตถุดิบจัดอันดับเฉพาะในทุก ๆ เดือนได้อีกด้วย
ไม่ว่าจะเป็น หนังสือสกิลระดับแรร์ หรือไอเทมระดับแรร์ มันไม่ใช่สิ่งที่น่าใจมากนัก แต่สิ่งที่ ฮยอนอู สนใจจริง ๆ ก็คือวัตถุดิบจัดอันดับเฉพาะ จากความรู้ที่เขามีในอดีต ฮยอนอู มีสูตรการผลิตสิ่งต่าง ๆ อีกมากในความทรงจำของเขา แต่ด้วยระดับในปัจจุบันมันจึงทำให้เขาไม่สามารถเข้าถึงวัตถุดิบที่จำเป็นสำหรับการสร้างไอเทมเหล่านั้นได้
“นี่คือเงื่อนไขในสัญญาของผมจริง ๆ เหรอครับ !?” ฮยอนอู ถามขึ้นหลังจากอ่านสัญญาจบ
“แน่นอน เราเชื่อว่า มิสเตอร์จี สมควรได้รับสิ่งเหล่านี้ มิสเตอร์จี ... ไม่สิ ผมเชื่อว่า เมลีก็อด มีค่ามากเกินพอสำหรับเงื่อนไขทั้งหมด”
“จากวีดีโอของคุณผมรู้สึกคล้ายกับใครบางคน พอผมเปิดวีดีโอของ เมลีก็อด ขึ้นมาดูมันก็ทำให้ผมรู้ได้ทันทีว่าการเคลื่อนไหวของคุณเหมือนกับ เมลีก็อด คนนั้น และผมก็เชื่อว่าคุณก็คือ เมลีก็อด คนนั้น”
