ตอนที่แล้ว15
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป17

16


บทที่ 16

ตุ้บ ๆ ตุ้บ ๆ!!

หัวใจของ ฮยอนอู เต้นแรงขึ้นขณะที่ ทังอี ใช้สกิลบัพให้กับเขา เขาพร้อมที่จะทุ่มพลังทั้งหมดในการเผชิญหน้ากับ เลอบรอน

[ค่าสถานะ : จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ ทำให้ค่าสถานะของคุณเพิ่มขึ้น ]

[คู่ต่อสู้แข็งแกร่งกว่าคุณ ]

[เพิ่มค่าสถานะเพิ่มเติม ]

‘ลุยล่ะนะ !!’

ดาบคมมือเดียวบนไหล่ของ ฮยอนอู ถูกเหวี่ยงออกไป มันเคลื่อนไหวราวกับสายฟ้าตัดไปที่ไหล่ของ เลอบรอน ทุกครั้งที่ดาบคมมือเดียวตัดผ่านอากาศจะมีเสียงหวีดหวิวดังขึ้นราวกับเสียงขู่ของอสรพิษ แต่ทว่าสิ่งนี้คงอยู่เพียงเสี้ยววินาทีก่อนที่มันจะสลายไปอย่างกะทันหัน

ดาบไม้ในมือของ เลอบรอน เคลื่อนไหวอย่างเงียบงันแต่มันกลับยับยั้งเขี้ยวอสรพิษของ ฮยอนอู ได้อย่างชะงัด

‘ฉันจะปล่อยให้เขาตอบโต้ไม่ได้’

ฮยอนอู บีบอัดพลังเวทมนตร์เข้าไปในดาบคมมือเดียวของเขา จากนั้นเขาก็ทุ่มพลังทั้งหมดเพื่อตอบโต้ เลอบรอน ทว่าเขายังคงประเมิน เลอบรอน ต่ำเกินไป ด้วยการบีบอัดพลังเวทมนตร์แบบเดียวกัน เลอบรอน ก็สามารถผลัก ฮยอนอู กลับมาได้อย่างง่ายดาย

‘อย่างที่คาดไว้ ฉันไม่สามารถเอาชนะเขาได้ด้วยพลังเพียงอย่างเดียว’

ฮยอนอู เริ่มปรับรูปแบบการต่อสู้ของตัวเองหลังจากสังเกตรายละเอียดต่าง ๆ เขาพบว่าดาบไม้ของ เลอบรอน มีความยาวน้อยกว่าดาบคมมือเดียวของเขา ดังนั้น เขาจึงต้องการใช้ประโยชน์จากสิ่งนี้ ฮยอนอู พุ่งตัวเข้าไปอีกครั้งพร้อมกับกวาดดาบไปยังช่วงล่างของร่างกาย เลอบรอน

“หือ !?”

‘อัศวินทั่ว ๆ ไปที่ยึดมั่นในเกียรติยศไม่มีทางทำแบบนี้แน่นอน’

เลอบรอน ประหลาดใจกับการโจมตีของ ฮยอนอู อย่างมากจนต้องให้คะแนนถึง 80 จาก 100 คะแนน กับการโจมตีนี้ อันดับแรกต้องรู้ก่อนว่าสำหรับ เลอบรอน แล้วคะแนน 80 คะแนน ถือว่าเป็นคะแนนที่สูงมาก นับตั้งแต่อดีตจนมาถึงตอนนี้เขาเคยให้คะแนนกับนักผจญภัยสูงสุดเพียง 50 คะแนน เท่านั้น

‘ดูเหมือนว่าชายคนนี้จะไม่ได้เย่อหยิ่งอย่างที่คิด’

ความสามารถในการต่อสู้ของ ฮยอนอู น่าประทับใจอย่างแท้จริง เลอบรอน อดไม่ได้ที่จะจริงจังกับการทดสอบครั้งนี้ขึ้นอีกเล็กน้อย บุคคลผู้นี้แตกต่างจากนักผจญภัยทั้งหมดที่เขาเคยพบมา “เจ้า ... น่าสนใจจริง ๆ”

ฉับพลันนั้นพลังเวทมนตร์ก็ระเบิดออกมาจากร่างของ เลอบรอน พริบตานั้นมันก็ทำให้เขาดูเหมาะสมกับอัศวินอันดับหนึ่งของจักรวรรดิอย่างแท้จริงทันที

ฮยอนอู เตรียมความพร้อมเอาไว้อยู่ก่อนแล้ว เขารู้ดีว่าอัศวินอันดับหนึ่งแห่งจักรวรรดิไม่มีทางพลาดให้กับการโจมตีพื้น ๆ เช่นนี้แน่นอน และมันก็เป็นไปตามที่เขาคาดไว้ การโจมตีของเขาถูกเบี่ยงออกไปอย่างง่ายดาย

ภายใต้คลื่นพลังเวทมนตร์ที่ระเบิดออกมาจากร่างของ เลอบรอน มันก็ทำให้ ฮยอนอู ต้องกระเด็นกลับมาด้านหลัง แต่เขายังไม่ยอมแพ้และกระโจนเข้าหา เลอบรอน อีกครั้งด้วยกำปั้น และเท้าที่ดุดัน

อย่างไรก็ตาม การป้องกันของ เลอบรอน เป็นเหมือนกับปราการเหล็กที่ไม่อาจสั่นคลอนได้

ฮยอนอู ตรวจสอบระยะเวลาสกิลบัพที่เหลืออยู่ และตอนนี้เขาเหลือเวลาอีกเพียง 1 นาที เท่านั้น

‘ฉันเอาชนะเขาไม่ได้’

“ย้ากกกก ... !!” ฮยอนอู ส่งเสียงคำรามขณะที่ระยะเวลาของสกิลบัพเหลือเพียง 30 วินาที หลังจากนั้น ....

เขาจะสามารถทำอะไรกับคู่ต่อสู้คนนี้ได้หรือไม่ขึ้นอยู่กับช่วงเวลานี้

เลอบรอน ยิ้มบางขณะที่มองไปยัง ฮยอนอู พร้อมกับอ่านความตั้งใจของนักผจญภัยหนุ่มคนนี้

‘ดูเหมือนว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายของเขาแล้ว’

บุคคลผู้นี้ไม่ได้แสดงเจตนาฆ่าออกมาแม้แต่น้อย สิ่งที่เขาแสดงออกมามีเพียงความกล้า และความพยายามที่จะโจมตีให้โดนแม้เพียงสักครั้งก็ยังดีเท่านั้น

‘เอาล่ะ ฉันจะรับมันไว้เอง มาลองเล่นกันสักครั้ง’

เลอบรอน ลดดาบลงข้างลำตัว แรงกดดันที่บีบรัดจิตใจของ ฮยอนอู สลายไปขณะที่ เลอบรอน มีท่าทีเหมือนจะพูดว่า ‘แสดงทุกอย่างที่มีออกมา’

“นี่คือครั้งสุดท้าย !!” ฮยอนอู ตะโกนใส่ เลอบรอน

......

จิตใจของ ฮยอนอู มีเพียงความว่างเปล่า ความเจ็บปวดแล่นไปทั่วร่างของเขา ตอนนี้เขาไม่มีแรงเหลือแม้แต่น้อย และมันก็ทำให้เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างสะดวกไปอีกหลายชั่วโมง

‘อึก !!ไม่มีแรงแม้แต่จะพูดด้วยซ้ำ’

ฮยอนอู ใช้พลังทั้งหมดที่มีไปจนหมดภายใน 5 นาที ที่ผ่านมา

ขณะเดียวกันนั้น เลอบรอน ก็เดินเข้ามาที่ ฮยอนอู ที่นอนหอบหนัก ๆ อยู่บนพื้นพร้อมกับพูด “ทั้งทักษะ และความหลักแหลมของเจ้ายอดเยี่ยมทีเดียว ข้ายอมรับความสามารถของเจ้า”

เลอบรอน ชมเชย ฮยอนอู พร้อมกับส่งขวดน้ำให้กับเขา

ฮยอนอู อยากจะพูดตอบกลับไป แต่น่าเสียดายที่ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมาจากคอของเขาแม้แต่นิดเดียว แต่หลังจากเขาได้ดื่มน้ำเข้าไปอีกใหญ่ในที่สุดของเขาเปล่งเสียงออกมาได้ในที่สุด “ขอบคุณครับ”

“เจ้าคือนักผจญภัยคนที่สิบที่มาพบข้า”

’ 10 คนเหรอ !?ข่าน ไม่เห็นพูดเรื่องนี้’ ฮยอนอู รู้สึกผิดหวังอยู่ไม่น้อย เขาคิดว่าตัวเองเป็นคนเดียวที่ได้รับเหรียญตรามาตลอด

เลอบรอน สามารถคาดเดาความคิดของ ฮยอนอู ได้จากสีหน้าของเขาทันที “เจ้าคงคิดว่า ข่าน มอบเหรียญตราทั้งหมดนั่นออกมาใช่ไหม !?มันไม่ใช่แบบนั้นหรอก ข้าเป็นคนมอบเหรียญตราทั้ง 10 เหรียญให้กับเขาเอา ก่อนหน้านี้ข้าได้รับเหรียญตราคืนมาแล้ว 9 เหรียญ และในวันนี้เหรียญตราของเจ้าเป็นเหรียญสุดท้าย”

“เหรียญสุดท้าย ...” ฮยอนอู พึมพำเบา ๆ ก่อนหน้าเขามีถึงเก้าคนที่ได้พบกับ เลอบรอน หากสิ่งนี้เกิดขึ้นกับอาชีพอื่น ๆ ที่มี NPC แบบ เลอบรอน แล้วนั้น มันหมายความว่าจะมีคนได้รับเควสคล้าย ๆ กันนี้เป็นเท่าทวีคูณ

“แต่ถึงกระนั้นเจ้าคือคนที่โดดเด่นที่สุด ทั้งเก้าคนก่อนหน้านี้ต่อให้รวมกันก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจ้า เจ้าจงภูมิใจเถอะ”

คำพูดนี้ของ เลอบรอน เป็นสิ่งที่มีค่าสำหรับ ฮยอนอู อย่างมาก

[คุณสำเร็จเควสพบอัศวินแห่งคีออนแล้ว ]

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ ]

[เลเวลอัพ ]

[พลังชีวิต และพลังเวทมนตร์ทั้งหมดได้รับการฟื้นฟู ]

[ฉายา : ดาวดวงใหม่ที่ได้รับการยอมรับจาก เลอบรอน ถูกสร้างขึ้น ]

[ฉายาที่จะถูกมอบให้นักผจญภัยที่ เลอบรอน อัศวินที่แข็งแกร่งที่สุดแห่งจักรวรรดิยูสม่าให้การยอมรับ ]

[ความสามารถ : ค่าสถานะทั้งหมดเพิ่มขึ้น 10%]

‘ฉายา !?มันสุดยอดอย่างที่คิดเลย’ ฮยอนอู อดยิ้มไม่ได้เมื่อเห็นหน้าต่างแจ้งเตือนของระบบ ขณะเดียวกัน เลอบรอน ก็หยิบหนังสือส่งให้กับเขา “นี่คือสิ่งที่ข้าสัญญาว่าจะมอบให้เจ้า แต่ต้องเสียใจด้วยที่มันเป็นกฎที่ถูกกำหนดไว้ตั้งแต่แรก ข้าไม่อาจเปลี่ยนกฎนี้ได้ ข้าสามารถมอบมันให้กับเจ้าเพียงเล่มเดียวเท่านั้น”

‘ปรมาจารย์การต่อสู้’ นี่คือชื่อที่อยู่บนหน้าปกของหนังสือเล่มนี้ ฮยอนอู รู้สึกสับสนเล็กน้อย ‘นี่คือสกิลเกี่ยวกับการต่อสู้ใช่ไหม!?’

เขาไม่สามารถบอกได้ว่านี่คือสกิลแอคทีฟ , พาสซีฟ หรือสกิลบัพ และไม่รู้ว่ามันมีความสามารถแบบไหน แต่ความกังวลเหล่านี้ก็คงอยู่เพียงช่วงสั้น ๆ เท่านั้น เขาเปิดหนังสือออกเพื่อเรียนรู้มันทันที ด้วยบุคลิกของเขาแล้ว ฮยอนอู ไม่มีทางเก็บซ่อนความอยากรู้อยากเห็นเอาไว้ได้นานนัก

[สกิลถูกสร้างขึ้น ]

[ปรมาจารย์การต่อสู้ ]

[สกิลที่ถูกมอบหมายให้กับปรมาจารย์การต่อสู้ บุคคลที่ไม่เคยย่อท้อในการต่อสู้ ]

[ประเภท : พาสซีฟ ]

[ระดับ : ยูนีค ]

[ความชำนาญ : F]

[ความสามารถ : ค่าสถานะทั้งหมด (รวมถึงพลังโจมตี , พลังป้องกัน , ค่าเจาะเกราะ ...) จะเพิ่มขึ้น 10% เมื่อเข้าสู่การต่อสู้ ]

“จริงเหรอเนี่ย ...” ฮยอนอู แทบจะตะโกนขึ้นมาในทันที

“หึหึ ... ตอนนี้คำสัญญาทั้งหมดของเหรียญตราก็เสร็จสิ้นแล้ว เจ้ากลับไปได้แล้ว” เลอบรอน หัวเราะเบา ๆ ให้กับการกระทำของ ฮยอนอู

ฮยอนอู ได้รับกำไรอย่างมากในการเดินทางครั้งนี้ แต่เขายังรู้สึกเสียใจอยู่เล็กน้อย ดังนั้น เขาจึงลองโยนหินถามทางออกไป “คุณเลอบรอน คุณมีอะไรให้ผมช่วยเหลือไหมครับ”

ทันใดนั้นผลลัพธ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เลอบรอน งับเหยื่อของ ฮยอนอู อย่างไม่คาดคิด “ข้าไม่ได้คาดหวังนัก แต่ข้าสามารถไว้ใจเจ้าได้”

[เควสถูกสร้างขึ้น ]

“มีอันเดดจำนวนมากทางใต้ของบริกส์ จักรพรรดิสงสัยว่ามีจอมเวทดำอยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ครั้งนี้ ข้าต้องการให้เจ้าไปที่บริกส์เพื่อตรวจสอบเรื่องนี้ให้ข้า”

[ตรวจสอบสถานการณ์ของบริกส์ ]

[มีข่าวลือว่าเผ่าอันเดดรุกรานบริกส์มหานครทางใต้ ตรวจสอบความจริงเบื้องหลังข่าวลือในนามของ เลอบรอน ]

[ระดับ : MS]

[เงื่อนไข : กำจัดจอมเวทดำ 0/?]

[รางวัล : ผลงานจักรวรรดิ ]

ฮยอนอู ประหลาดใจทันทีเมื่อตรวจสอบหน้าต่างแจ้งเตือนของเควสที่ปรากฏขึ้น

‘MS?’

“นี่มันเควสหลัก !!”

เควสระดับ MS หมายถึงเควสหลักของอารีน่า ซึ่งแตกต่างจากเควสทั่ว ๆ ไปมาก นี่คือเควสที่จะส่งผลต่อพื้นฐานของอารีน่าทั้งหมด อีกนัยหนึ่งก็คือ ตอนนี้ ฮยอนอู ได้รับเควสหลักแม้เขาจะมีเลเวลเพียง 33 ก็ตาม นั่นหมายความว่าเขากำลังกลายเป็นผู้นำในหมู่ผู้เล่น

‘ฉันเคยเป็นผู้นำในครั้งก่อน และตอนนี้ฉันกำลังจะมีโอกาสได้กลับไปเป็นผู้นำอีกครั้ง’

นี่เป็นความรู้สึกสดชื่นอย่างบอกไม่ถูก ขณะเดียวกันเหตุการณ์ครั้งนี้ก็ทำให้ ฮยอนอู อดไม่ได้ที่จะคิดถึงตัวละครที่เขาเคยลบ และไปเกณฑ์ทหาร สถานการณ์ทางการเงินของครอบคัว การล้มลายของพ่อ , การเริ่มต้นทำงานพาร์ทไทม์ที่ไม่เคยทำ จนในที่สุดเขาก็กลับมายังอารีน่าด้วยคำแนะนำของ ยองชาน ... หลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นมากมายระหว่างสองปีที่ผ่านมา

ฮยอนอู ยิ้มแหย ๆ ขณะที่เขานึกถึงบางสิ่งที่ไม่น่าจดจำ

‘รออีกนิดนะครับแม่’

“ผมเข้าใจแล้ว ผมจะเดินทางไปที่บริกส์ทันที” ฮยอนอู ตอบรับด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

“นอกจากนี้เจ้าต้องระวังตัวให้ดี มีข่าวลือว่าพวกจอมเวทดำมีความเชี่ยวชาญด้านเวทมนตร์ และเวทมนตร์เกี่ยวกับจิตใจเป็นพิเศษ” เลอบรอน ให้คำแนะนำเพิ่มเติมเมื่อได้รับการตอบรับจาก ฮยอนอู

“ผมจะจำให้ขึ้นใจครับ”

ฮยอนอู พูดก่อนจะออกจากลานฝึก

‘เควสหลัก ... ฉันต้องจัดการมันด้วยความระมัดระวัง’

ไม่ว่าจะเป็นโชคดี หรือโชคร้าย มันมักจะไม่ได้มาเพียงอย่างเดียว

.....

ฮยอนอู ส่งข้อความถึง ยองชาน ในเกมเป็นครั้งแรก

-ยองชาน นายยุ่งอยู่ไหม !?

-ไม่ยุ่ง นายต้องการเงินเหรอ !?

ดูเหมือนว่า ยองชาน จะยังจำเงิน 50 ทอง ได้เป็นอย่างดี

-ไอ้เจ้าบ้าเอ๊ย นายกำลังพูดเรื่องเงินกับใครฟะ !!!!

-มันไม่ใช่แบบนั้น นายพอจะรู้จักใครที่เล่นอาชีพนักบวชเลเวลประมาณ 60-70 บ้างไหม !?

-เดี๋ยวฉันจะลองดูให้ แต่มันต้องใช้เวลาพอสมควรนะ

ยองชาน ส่ายศีรษะเบา ๆ หลังจากตอบโต้ข้อความกับ ฮยอนอู

‘นักบวช !?ทำไมเขาถึงถามหานักบวช’

“แล้วไม่ใช่ว่าเขาเลเวล 32 ...”

ไม่ว่า ยองชาน จะพยายามคิดหาคำตอบจากคำขอของ ฮยอนอู มากแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถหาคำตอบที่เป็นไปได้ออก เขาไม่เข้าใจเลยว่า ฮยอนอู ต้องการมองหานักบวชไปทำไม นอกจากนี้ ฮยอนอู เพิ่งเข้าไปล่าในป่าดำได้ไม่นาน เขาคิดจะย้ายพื้นที่ล่าแล้วเหรอ !?

“แต่ทำไมเขาถึงไม่มองหานักบวชเลเวลน้อย ๆ...”

‘นักบวชเลเวลประมาณ 60-70 ....’

อย่างไรก็ตาม นี่เป็นคำขอจากเพื่อนของเขา ยองชาน จึงไม่ได้คิดมากเกินไปแล้วเริ่มมองหาผู้เล่นอาชีพนักบวชที่เขารู้จักทันที ทว่าแทบจะทั้งหมดต่างก็มีเลเวลเกิน 100 ไปแล้วทั้งนั้น

‘ทำยังไงดี’

“จริงสิ !!มีอยู่หนึ่งคน”

ยองชาน เตรียมระเบิดลูกหนึ่งให้ ฮยอนอู ซึ่งมันคือระเบิดลูกใหญ่เกินกว่าที่ ฮยอนอู จะคาดคิด

.....

เมื่อ ยองชาน บอกว่าต้องใช้เวลาสักพัก ฮยอนอู ก็กลับมาที่โรงประมูลทันที เขาตรวจสอบไอเทมต่าง ๆ ที่ถูกลงทะเบียนไว้อย่างเงียบ ๆ แต่แล้วเสียงเอะอะก็ดังขึ้นในโรงประมูล แต่ในครั้งนี้มันไม่ได้เป็นเพราะเขา

“ยังหาไม่เจอ !?ไอ้สารเลวพวกแกทำอะไรอยู่วะ !?ไม่ใช่ว่าฉันซื้อไอเทมให้พวกแก จัดหาพื้นที่ล่าให้พวกแกหรอกเหรอ !?ทำไมพวกแกถึงได้ห่วยแตกแบบนี้วะ !!” ชายชุดเกราะสีแดงตะโกนใส่ชายสองคนที่อยู่ด้านหน้าเขา

“เราขอโทษ หัวหน้ากิลด์”

“พรุ่งนี้เราจะต้องหาตัวไอ้สารเลวนั่นได้แน่ ๆ”

ทั้งสองคนพยายามขอร้องให้หัวหน้ากิลด์ขยายเวลาเป็นพรุ่งนี้

‘เขาส่งเสียงโวยวายในโรงประมูลเพราะหาไอเทมไม่เจอเหรอ !?’

“ฉันจะให้โอกาสพวกแกอีกครั้ง แต่พวกแกต้องพาตัวไอ้ลูกหมาที่ซื่อดาบคมมือเดียวของคนแคระมาให้ฉันให้ได้ เข้าใจไหม !!”

‘ดาบคมมือเดียวของคนแคระ !?’ ทันใดนั้น ฮยอนอู ก็เหมือนจะเข้าใจอะไรได้บางอย่าง และเมื่อเขาได้ยินว่าอีกฝ่ายคือหัวหน้ากิลด์มันก็ทำให้เขาปะติดปะต่อเรื่องทั้งหมดได้มากขึ้น

นั่นไม่ใช่ชื่อดาบที่เขาถืออยู่ในตอนนี้เหรอ !?

‘ดูเหมือนฉันจะเป็นคนซื้อมันตัดหน้าเขามาสินะ’

ฮยอนอู เก็บดาบเข้าไปในช่องเก็บของส่วนตัว จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นจากที่นั่งและเดินตรงไปยังหัวหน้ากิลด์คนนั้นก่อนจะแกล้งชนอีกฝ่ายอย่างเป็นธรรมชาติที่สุด

“อ๊ะ !!ขอโทษครับ”

“ไม่มีตามองทางรึไง !!ทางเดินก็มีเยอะแยะไม่เห็นรึไงวะ !!”

“ขอโทษครับ” ฮยอนอู ผงกศีรษะเล็กน้อยพร้อมกับพูดขอโทษ ขณะเดียวกันเขาก็เหลือบไปเห็นสัญลักษณ์รูปกะโหลกสีดำบนหน้าอกของชุดเกราะหัวหน้ากิลด์ได้

‘กิลด์กะโหลกดำ ...’

“ดูเหมือนพวกแกจะมีเวรมีกรรมกับฉันจริง ๆ”

.....

ขณะที่ ฮยอนอู ออกจากโรงประมูล เขาก็ได้รับข้อความจาก ยองชาน ที่บอกไว้ว่า นักบวชรออยู่หน้าน้ำพุที่จัตุรัสหลักของยูสม่า แน่นอนว่า ยองชาน ก็อยู่ที่นั่นด้วยเช่นกัน

“ว่าแต่เขาต้องมาด้วยทำไมหว่า !?”

ฮยอนอู ไม่สามารถยับยั้งหัวใจที่เต้นระรัวของเขาได้ ไม่นานเขาก็มาถึงจัตุรัสหลัก เขาเร่งฝีเท้าขึ้นเมื่อมองเห็น ยองชาน แต่แล้วฝีเท้าของเขาก็ต้องช้าลงเมื่อมองเห็นผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ ยองชาน ผู้หญิงคนนั้นมีใบหน้าที่เขาค่อนข้างคุ้นเคย

“....!!”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด