56 ทากัตซูกิ มาโกโตะ พูดกับปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่

56 ทากัตซูกิ มาโกโตะ พูดกับปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่

ผมควรทำอะไรดี

ถ้าผมทำตามคำแนะนำของเทพธิดา, มันจะดีกว่าถ้าไม่เข้าไป

แต่, หลังจากมาถึงนี่แล้ว?

“คุณอยู่นั่นมั้ย, ท่าน-ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่?” (ซากุไร)

มันไม่มีเสียงตอบรับจากเสียงเรียกของซากุไร-คุง

“บางทีเธออาจจะไม่อยู่?” (ลูซี่)

ดี, มากลับกันเถอะ!

“เอ๋? ท่าน-ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่, ให้เฉพาะพวกเค้าเข้าไปเรอะ? …โอเค…โอเค… รับทราบ” (ซากุไร)

“...ซากุไร-คุง, เกิดอะไรขึ้นกระทันหัน?” (มาโกโตะ)

ผมถูกทำให้กลัวโดยซากุไร-คุงผู้ที่คุยกับตัวเขาเองกระทันหัน

“การสื่อทางจิตจากท่าน-ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่มาน่ะ เธอบอกชั้นว่าให้แค่พวกนายเข้าไป” (ซากุไร)

“เออ๋?” (มาโกโตะ)

ความไม่สบายใจของผมเพิ่มขึ้น

ระหว่างที่ผมลังเล, ซากุไร-คุงดันพวกเราเข้ามา

◇◇

“ขอโทษที่รบกวน…” (มาโกโตะ)

ข้างในเต็นท์มันมืด, และมันมีตะเกียงเวทมนตร์ลอยอยู่บนอากาศ

มันเต็มไปด้วยสิ่งต่างๆที่สร้างทาง-หลอกที่นำไปสู่ส่วนลึกเข้าไปข้างใน

ที่สุดของทาย, มีนักเวทย์ตัวเล็กในผ้าคลุมสีขาวนั่งอยู่บนโซฟายักษ์

พวกเราควรไปที่นั่นมั้ย

“เข้ามาใกล้กว่านี้หน่อย มันยากถ้าจะพูดตรงนั้น”

แม้ว่าชื่อของเธอ, มันเป็นเสียงของเด็กสาวเล็กๆ

ผมเข้าไปใกล้ๆไม่กี่เมตรจากเธอเหมือนที่เธอต้องการ, แล้วตอนนี้ผมเห็นผมสีขาวที่ซ่อนอยู่ในผ้าคลุมสีขาว

มันคือปราชญ์สีขาวผู้ยิ่งใหญ่อย่างแน่นอน

“ผมคือนักเวทย์ฝึกหัด, ทากัตซูกิ มาโกโตะ อยู่ที่นี่คือพวกพ้องของผม: ลูซี่ วอล์คเกอร์และซาซากิ อายะ” (มาโกโตะ)

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” (ลูซี่)

“ฮัลโหล” (อายะ)

“ฟุมุ”

ท่าน-ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่เดินมาที่เราและมองพวกเราทั้งหมด

ตาของเธอรู้สึกเหมือนจะมองทะลุผมเข้าไปข้างในคือบทพิสูจน์ถึงความเข้าใจของเธอ

เธอมีหน้าที่สวยงามของเด็กสาว, แต่มันมีความน่าสยกสยองที่ทำให้หลังของผมสั่น

เธออายุเท่าไหร่? ผมไม่คิดว่าเธอจะอายุมากเท่ากับลักษณะภายนอกของเธอ

“เธอ, เธอคือครึ่งของเอลฟ์และปีศาจ, หือห์” เธอพูดระหว่างมองดูลูซี่

ผมช็อก

ผมมองไปที่ลูซี่

เธอแข็งอยู่กับที่

“เธอคือลาเมีย, หือห์ มากกว่านั้นเลเวลที่สามารถกำหนดเป็นภัยพิบัติได้ น่าสนใจนี่”

ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ยิ้ม

นี่มันแย่แล้ว!

คนนี้มีสกิลประเมิน!

ผมมองซา-ซัง, และดูเหมือนเธอจะไม่เข้าใจสถานการณ์และตกตะลึง

คุห์, นี่มันแย่แล้ว

ปีศาจและมอนสเตอร์คือเป้าหมายในการล่า!

ผมควรจะฟังคำเตือนจากเทพธิดา!

“อย่าเคร่งเครียดนักสิ เธอช่วยหนุ่มฮีโร่แห่งแสง, ใช่มั้ย? ผู้ใช้สปิริตเดี๋ยวนี้และยุคนี้หายาก ชั้นอยากเจอเธอ มากกว่านั้นพวกพ้องเธอค่อนข้างเป็นกลุ่มที่มีความเฉพาะตัวนะ”

ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ยังยิ้มอยู่

…มันหมายความว่าเธอไม่ถือที่เขาเป็นปีศาจและมอนสเตอร์?

“ดูเหมือนชั้นจะทำเธอกลัว นั่งนี่ อย่างน้อยชั้นจะรินน้ำชาให้

มันมีเก้าอี้ที่ดู-เก่าอยู่รอบโต๊ะกลมที่ดูเหมือนเก่ามาก

พวกมันเป็นของโบราณเหรอ?

“เธอนั่งนี่”

ด้วยเหตุผลบางอย่าง, ผมถูกบอกให้ไปนั่งข้างปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่

ผ-ผมประหม่า

ผมคิดว่าจะมีคนรับใช้หรืออะไรบางอย่าง, แต่กาน้ำชาได้ลอยมาทางนี้, และถ้วยชาได้ถูกวางตรงหน้าเรา

เมื่อชาถูกเท, กลิ่นที่หอมคลุ้งไปรอบๆ

ชีวิตแต่ละวันปรกติของเธอใช้เวทมนตร์เหรอ?

คนที่มีมานาเหลือช่างดีจัง

“สำหรับขนม…ยังไงซะ, นี่ก็ได้”

จานใหญ่ที่มีขนมอบหลากหลายปรากฏขึ้นตรงหน้าพวกเราด้วยเสียงตุ้บที่ดัง

เธอเพิ่งเอาขนมอบมาจากไหนกัน…?

“นี่มันเทเลพอร์ต?” (มาโกโตะ)

“โฮ่ห์, ชั้นประทับใจที่เธอบอกได้นะ”

ว-เวทย์เทเลพอร์ตแบบไม่ต้องร่าย

คนคนนี้อยู่ชั้นที่ต่างออกไป

พวกเราต้องไม่สู้กับเธอ

หรือเหมือนกับ, ผมคิดว่าเราจะทำได้แม้แต่จะหนีมากกว่า…

“แล้วอย่างนั้น, มีธุระอะไรกับพวกเราเหรอ?” (อายะ)

ซา-ซังได้เริ่มเคี้ยวขนมอบแล้ว

เฮ้, แสดงความห้ามอกห้ามใจหน่อยซิ!

“ชั้นบอกเธอไปแล้ว, ไม่ใช่เหรอ? ชั้นแค่สนใจ ชั้นได้ยินเกี่ยวกับผู้ใช้สปิริตนี่ที่สามารถลากมังกรต้องห้ามออกมาด้วยเวทมนตร์กษัตริย์ จากการคำนวนของชั้น, ชั้นคะเนไว้ว่าหนุ่มฮีโร่แห่งแสงต้องใช้เวลา 1 เดือนเพื่อทำภารกิจของเขา”

“ผมได้ยินมาว่าถ้าคุณช่วย, มันจะจบในทันที” (มาโกโตะ)

ผมจำคำพูดของโยโกยามะ-ซังได้

“นั่นจะไม่ถือเป็นการฝึก เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่จะฟื้นคืนชีพ และมีฮีโร่แห่งแสงมีปัญหากับแค่มังกรต้องห้าม 2 ตัว จะเป็นปัญหาเยอะ”

เข้าใจแล้ว

งั้นเธอจงใจจะไม่ช่วย

“ว่าแต่…นักเวทย์ผมแดงตรงนั้น”

“ค-คะ?!” (ลูซี่)

ลูซี่ดูเหมือนจะประหม่า, เธอไม่พูดขึ้นมามาก

“เธอ, เธอสังเกตมั้ยว่าตัวของเธอได้ถูกไหม้ด้วยมานาของเธอเอง?”

“เอ๋?” (ลูซี่)

ลูซี่มีสีหน้าที่ตกใจ, และผมด้วย

“เธอคิดว่ามันคือสุขภาพของเธอเรอะ? ความร้อนในตัวเธอนั่นเป็นผลจากมานาของเธอที่อยู่เหนือการควบคุม, รู้มั้ย?”

“ช-ชั้นควรทำอะไรดี…?” (ลูซี่)

“ชั้นจะมอบนี่ให้เธอ ใส่นี่ซะ”

“ไอเท็มนี่ทำให้การไหลเวียนของมานาสงบลง เป็นไอเท็มที่มีค่าเท่ากับบ้านหลังนึง ใช้ด้วยความระวังล่ะ”

“น-นั่นโอเคเหรอ?” (มาโกโตะ)

เป็นคนที่ระแวดระวัง, ผมถามเธอด้วยความกลัว

ไม่ใช่คนนี้ใจดีมากไปเหรอ?

เธอจะไม่ต้องการเงินจำนวนบ้าคลั่งภายหลัง, ใช่มั้ย?

“ทั้งหมดเพราะพวกเราหาคนที่มีพรสวรรค์ที่แข็งแกร่งอยู่ เราไม่อาจเปล่อยนักเวทย์ที่พึ่งพาได้ให้หลับ เฮ้ย, ลาเมียผู้ที่เอาแต่กิน”

ครั้งนี้เธอมองไปที่ซา-ซัง

“คค๊ะ?” (อายะ)

ซา-ซัง! อย่างน้อยกลืนก่อนจะตอบสิ

“สกิล [เปลี่ยน]ที่เธอมีนั้นทรงพลัง เธอไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนเป็นรูปแบบมนุษย์แบบไม่-ออกแรงที่มีผิวออกฟ้าแบบนี้, เธอสามารถเปลี่ยนเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ได้ ไม่เพียงแค่นั้น, มันคือสกิลที่ทำให้เธอเปลี่ยนเป็นอะไรก็ได้ แม้แต่มังกรหรือปีศาจ” <เปลี่ยนแปลงรูปของอายะเป็นเปลี่ยน>

“หืม? แต่มันถูกสอนมาจากพี่สาวชั้นว่าเป็นเวทมนตร์เปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์นะ” (อายะ)

“นั่นเป็นสกิลที่ลาเมียมี สกิลของเธอเหนือกว่านั้น”

“โฮ่ห์, อย่างนั้นเหรอ… ขอบคุณมากค่ะ” (อายะ)

นั่นสุดยอด

คนนี้มอบไอเท็มที่มีประโยชน์และคำแนะนำให้เรา

ไม่ใช่ว่าเธอเป็นตัวละครสนับสนุนเหรอ?

“งั้น, ปัญหาคือเธอ ผู้ใช้สปิริต-คุง”

“...ผมเป็นมนุษย์ปรกติ” (มาโกโตะ)

“โฮฮ่ห์”

ตาของปราชญ์ผู้ยิงใหญ่โค้งเป็นรอยยิ้ม, และมือของเธอวางบนหัวผม

นิ้วของเธอเย็นเหมือนซา-ซัง

“มาดูสถานะเธอกัน มันง่ายกว่าถ้าชันประเมินด้วยมือที่สัมผัส…เธอมีสแตทที่ค่อนข้างไปทางเดียว แม้ว่ามันจะต่ำมาก, ความเชี่ยวชาญเวทมนตร์น้ำของเธอสูงมากๆเหมือนกัน”

มันรู้สึกจักจี้

“มมมุห์…นี่ไม่ดีเลย”

เธอจับหัวผมกระทันหัน

“เธอ…เป็นผู้ศรัทธาของเทพมารเรอะ?”

เวลาได้หยุดลง

◇◇

“……”

ลูซี่และผมได้เงียบ

มีแค่เสียงของซา-ซังที่เคี้ยวขนมอบที่สามารถได้ยิน

“ไม่, คุณเข้าใจผิดแล้ว” (มาโกโตะ)

ตอนนี้, ผมพยายามหลอกเธอด้วยรอยยิ้ม

ผู้ศรัทธาของเทพมารมีความผิดอย่างไม่ต้องถาม

มันเป็นความรู้ทั่วไปของฟูจิ-ยัง, นีน่า-ซัง, และลูซี่

“ผู้ศรัทธาของเทพมารโนอาห์, หือห์…เธอเป็นคนที่สองที่ชั้นเจอ”

ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ทำสีหน้าซับซ้อน

มือเล็กๆของเธอยังจับหัวผมอยู่

“ไม่…อย่างที่ผมพูด, ไม่ใช่ว่าคุณเข้าใจผิดอะไรบางอย่างเหรอ…?” (มาโกโตะ)

“ถ้าชั้นจำไม่ผิด, 1,000ปีที่แล้ว…มันคือหนึ่งใน 9 นายพลปีศาจที่รับใช้เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่อัศวินต้องห้ามสีดำ”

“เอ๋? ผู้ฆ่าฮีโร่ในตำนาน?” (ลูซี่)

ลูซี่พูด

นั่นอะไร?

“ลูซี่, ใครคืออัศวินต้องห้ามสีดำ?” (มาโกโตะ)

“คนที่สาบานเป็นศัตรูกับมนุษยชาติที่ปรากฏในเรื่องราวของท่าน-ผู้กอบกู้ มันพูดว่าเขาเป็นมือขวาของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่, นักรบในตำนานที่สังหารทุกคนยกเว้นฮีโร่แห่งแสง ในท้ายที่สุด, เขาถูกกำจัดโดยผู้กอบกู้อาเบล…นั่นเป็นสาวกของเทพมารโนอาห์เหรอ…?” (ลูซี่)

ลูซี่ที่พูดได้รู้สึกกังวล

เอ๋, ท่านทำอะไรน่ะ, ท่าน-โนอาห์

ผมไม่ได้ยินอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย

“แต่…สาวกของเทพมารนั้นบ้ากว่าเธอมาก อย่างน้อย, เค้าพูดกันปรกติไม่ได้”

เขาเป็นคนยังไง, สาวกรุ่นพี่ของผม

“คุณพูดเหมือนคุณเจอเค้าเองส่วนตัว” (มาโกโตะ)

“ใช่…ทั้งหมดเพราะชั้นมีความทรงจำเมื่อ 1,000 ปีที่แล้ว”

นี่มันคือสกิลสืบทอดที่พูด-กันเรอะ?

“นายจะเป็นสาวกของเทพมารต่อไปเรอะ?”

ท่าน-ปราชญ์ผู้ยิงใหญ่ถาม

ผ-ผมควรจะตอบอะไรดี?

“ไม่, อย่างที่ผมพูด…ผมไม่ใช่ผู้ศรัทธาของเทพมาร…” (มาโกโตะ)

มันเริ่มรู้สึกเจ็บปวดแล้ว, แต่ผมยังอ้างคำเดิม

“ฟุมุ…งั้นมาทิ้งไว้แบบนั้น”

เธอปล่อยหัวของผม

และจากนั้น, เธอขยี้ผมของผม

“เมื่อเธอมาที่ไฮแลนด์, มาที่อยู่ชั้น ชั้นจะฝึกพวกเธอเอง”

เอ๋? เสร็จแล้วเหรอ?

“อ-เอ่ม…มันโอเคแล้วเหรอ?” (มาโกโตะ)

เรากำลังพูดถึง ปีศาจ, มอนสเตอร์, และสาวกของเทพมาร

แต่นี่มันปัญหาสามเด้งและรู้สึกว่าเป็นปาร์ตี้ธงแดงนะ

เธอจะปล่อยพวกเราไป?

“อย่างที่ชั้นพูดก่อนหน้า ชั้นอยากได้คนมีความสามารถมากที่สุดเท่าที่ทำได้สำหรับเมื่อเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ได้ฟื้นคืนชีพ ถ้าพวกเธอเปลี่ยนเป็นศัตรู, ชั้นจะรับผิดชอบและจบชีวิตพวกเธอเอง

เธอยิ้ม น่ากลัว

“แต่เราไม่มีความคิดที่จะสู้กับเจ้าปีศาจนะ” (มาโกโตะ)

“เอ๋, จริงๆเหรอ, ทากัตซูกิ-คุง?” (อายะ)

ซา-ซัง, ทำไมทำหน้าเหมือนคาดไม่ถึงล่ะ?

ผมไม่ใช่ฮีโร่, และผมไม่ได้แข็งแกร่ง

“เมื่อเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ฟื้นคืนชีพ, คนจะตกอยู่ในสงครามกับปีศาจ ถ้าเราแพ้สงคราม, ทุกคนจะกลายเป็นปศุสัตว์ของปีศาจ”

“...”

หมายความว่าพวกเราหนีไม่ได้, หือห์

“ผู้ใช้สปิริต-คุง, ชั้นแนะนำว่าให้เธอหยุดเป็นสาวงของเทพมารในครั้งหน้าที่เราเจอกัน เชื่อฟังเทพมารนั้นมีแต่จะพานายไปสู้ความทุกข์ยาก”

พูดสิ่งนี้, ท่านปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่เอนลงด้านข้างบนโซฟา

ในท้ายที่สุด, เธอเป็นคนดีที่มอบไอเท็มและคำแนะนำให้เรา

แต่ถ้าส่วนสุดท้ายของบทสนทนาไม่อยู่ที่นั่น, มันจะเป็นเรื่องดีที่สุดนะ…

◇◇

พวกเรากลับมาที่โต๊ะด้วยความรู้สึกพร่ามัว งานเลี้ยงได้ใกล้ถึงจุดจบ

ผมสร่างเมาไปแล้ว

ความอยากอาหารผมก็ไปด้วย

ผมได้เหม่อลอยด้วยหัวที่ว่างเปล่า

“ท่าน-ทากัตซูกิ, มีแขกมานั่น” นีน่า-ซังจิ้มไหล่ผม

คนที่อยู่ที่นั่นคือออราเคิลแห่งน้ำ, เจ้าหญิงของโรเซส, โซเฟีย โรเซส

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน