41 ทากัตซูกิ มาโกโตะ เผชิญหน้า ○○

41 ทากัตซูกิ มาโกโตะ เผชิญหน้า ○○

“ได้โปรดช่วยชั้นด้วย…ชั้นจะยอมทำทุกอย่างที่นายต้องการเพื่อตอบแทนนาย…”

สาวคนนั้นพูดสิ่งนี้ด้วยเสียงที่เบาบางและจางไป

เธอเข้าหาเราด้วยก้าวที่ไม่มั่นคงที่รู้สึกได้ว่าเธอจะล้มไปตอนไหนก็ได้

“เธอโอเคมั้ย? เธอแยกกับพวกเธอเหรอ?” (ลูซี่)

ลูซี่กำลังจะเดินไปที่ที่เธออยู่ด้วยสีหน้ากังวลใจ

ผมจับเธออย่างแน่นด้วยมือของผม

“มาโกโตะ? มีอะไร?” (ลูซี่)

“...”

“อย่าบอกนะว่านายมีแผนที่จะต้องการอะไรจากสาวที่ทรุด-โทรมคนนี้น่ะ” (ลูซี่)

ลูซี่แสดงสีหน้าโมโห

“...อ-อืม, ถ้ามันมีอะไรที่ชั้นทำได้, ชั้นจะทำทุกอย่าง…”

สาวคนนั้นพูดขอความช่วยเหลือต่อไป

“มันโอเค เมื่อมีปัญหา, เราจะช่วยกัน! เราไม่เอาสิ่งตอบแทน! มาโกโตะ, ปล่อยมือ!” (ลูซี่)

“...ฮ่าาาห์…” (มาโกโตะ)

ผมถอนหายใจครั้งใหญ่

“เฮ้! นายจะบอกว่าชั้น ดี-เกิน-ไปงั้นเหรอ?! ได้ ชั้นไม่รู้นะว่านายเป็นคนไร้หัวใจแบบนี้, มาโกโตะ…” (ลูซี่)

“ลูซี่, นั่นมอนสเตอร์” (มาโกโตะ)

ตรวจจับได้ดังอยู่ตลอดเวลา, มันน่ารำคาญมากๆ

“หือห์” (ลูซี่)

“ชิ!”

ลูซี่งงงวย

สาวที่แสดงสีหน้าเจ็บปวดได้หน้าบิดเบี้ยวเป็นการยั่ว

*แคร็ก แคร็ก แคร็ก แคร็ก แคร็ก*

ขาหลายขาได้งอกออกมาจากช่วงล่างของเธอ

“อารัคเน่, หือห์” (มาโกโตะ)

“คย้าาาาาาา!” (ลูซี่)

ลูซี่, นั่นหนวกหู

“ถ้าเธอกลัวแมงมุม, ถอยไปข้างหลัง” (มาโกโตะ)

“ไม่ใช่อย่างนั้น ชั้นแค่ตกใจ ชั้นไม่ได้กลัว!” (ลูซี่)

อารัคเน่โจมตีพวกเราตะโกน ‘ช่า’ เมื่อเธอกระโดด

[เวทมนตร์น้ำ: เข็มน้ำแข็ง]

เข็มน้ำแข็งแทงเข้าที่ตาของอารัคเน่

“กย้าาาาห์!”, เธอส่งเสียงร้อง

“เธอมีตาแมงมุมอยู่ที่ตัว, แต่เธอมองจากนั่นไม่ได้เหรอ?” (มาโกโตะ)

“อะไรของนายวิเคราะห์อย่างใจเย็น?! [กระสุนหิน]!” (ลูซี่)

ลูซี่ชี้ไม้เท้าของเธอและหินขนาดเท่าคนปรากฏขึ้น, และถูกยิงออกไปเหมือนปืนใหญ่

*เผละ!*

เสียงที่ไม่ไพเราะหูถูกสร้างและผูหญิงแมงมุมถูกขยี้

อารัคเน่ตอนนี้อยู่ใต้ก้อนหินและไม่สามารถขยับได้อีกต่อไป

“มันตายยัง?” (ลูซี่)

“มันมีโอกาศที่มันแกล้งตาย, มายืนยันเถอะ” (มาโกโตะ)

[เวทมนตร์น้ำแข็ง: เข็มน้ำแข็ง]

ผมเล็งไปที่ตาเธออีกครัง, และเธอส่งเสียงร้อง ‘อ๊าาาาห์’ มันดูเหมือนว่าเธอได้แกล้งตาย

“ลูซี่-ซัง, ตาเธอ” (มาโกโตะ)

“มาโกโตะ, นายไร้ความปราณี [มอบธาตุไฟ]” (ลูซี่)

ลูซี่ใส่ธาตุไฟไปที่หินที่เธอยิง

กลิ่นที่ชวนอึดอัดลอยไปทั้ว, และอารัคเน่ได้สะบัดขาไปมา, และเวลาผ่านไป, เธอหยุดขยับ

“ทำได้ดีมาก, ลูซี่” (มาโกโตะ)

“นั่นทำชั้นตกใจจริงๆ สาวนี่อะไรอ่ะ?” (ลูซี่)

“แมรี่-ซังบอกพวกเราว่ามันมีมอนสเตอร์หลายตัวที่เปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์ อารัคเน่, ลาเมีย, ฮาร์พี; แล้วมันยังมีอันเดดที่ดูเหมือนมนุษย์ มาระหวังระหว่างที่เดินหน้ากัน” (มาโกโตะ)

“มันไม่มีทางที่ชั้นจะมองซอมบี้เป็นมนุษย์” (ลูซี่)

“คิดว่าน่าจะเป็นแวมไพร์มากกว่า…ลูซี่, หยุด” (มาโกโตะ)

“ฮ-เฮ้, มาโกโตะ…” (ลูซี่)

ลูซี่ต้องสังเกตุเห็นมันด้วย

*ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก ตั่ก*

เสียง

ไม่ใช่เสียงฝีเท้าของคน

แมลง

เสียงแมลงคืบคลาน

“นี่มัน…” (ลูซี่)

“ใช่, เราถูกล้อมแล้ว” (มาโกโตะ)

มอนสเตอร์ที่เป็นแมงมุมที่มีส่วนบนเป็นผู้หญิงปรากฏขึ้น

พวกเขาทั้งหมดมองมาที่เรา

มันมีบางคนเลียริมฝีปาก

ใช่, สาวกินเนื้อ

“ที่นี่…” (ลูซี่)

“นี่มันรังของอารัคเน่, หือห์” (มาโกโตะ)

“ชั้นเกลียดนี่…” (ลูซี่)

ลูซี่เป็นสาวที่เกลียดแมลงจริงๆ

ยังไงซะ, นั่นปรกติ

“พวกเราจะวิ่ง” (มาโกโตะ)

กลุ่มของอารัคเน่ขยับเข้ามาใกล้อย่างช้าๆ

“ย-ยังไง?” (ลูซี่)

ลูซี่มีใบหน้าที่ซีด

“สปิริต-ซัง, สปิริต-ซัง” (มาโกโตะ)

ผมเรียกพวกเขา

ครั้งนี้, ผมกำลังรีบ

[เวทมนตร์น้ำ: มังกรน้ำอาละวาด]

มันดูไม่เหมือนว่าเทคนิคขัดขวางเล็กๆ น้อยๆ จะได้ผลที่นี่, ดังนั้นผมจึงใช้เวทมนตร์ที่แข็งแกร่งที่สุดที่ผมใช้ได้

มังกรที่ทำจากน้ำทำให้อารัคเน่รวมถึงผมกับลูซี่บินไป

การควบคุมที่ละเอียดของเวทมนตร์สปิริตนั้นซับซ้อน, แต่ผมสามารถนำมังกรไปสู่ทะเลสาบใต้ดิน

ลูซี่และผมกระแทกกับทะเลสาบใต้ดินระหว่างที่ติดเข้าไปในเวทมนตร์ที่ผมใช้

“ปุ๊ฮ่า! นั่นมันวิธีหนี่ที่รุนแรงจริง” (ลูซี่)

“ไม่, เราไม่สามารถหนีได้โดยสมบูรณ์” (มาโกโตะ)

มันดูเหมือนว่าอารัคเน่จะว่ายน้ำได้ไม่ดี, ดังนั้นพวกมันไม่ไปไกลขนาดที่จะว่ายลงไปในน้ำ

มันยิงเส้นใยจากฝั่ง

มันจะไม่ดีถ้าเราถูกจับโดยนั่น

“เฮ้, มอนสเตออื่นไม่มารวมตัวเหรอ?” (ลูซี่)

“ใช่ เราอาละวาดมากไป” (มาโกโตะ)

ที่ฝั่งมันไม่ใช่แค่มีอารัคเน่, มันยังมีออร์ค, หมาป่าถ้ำ, และก็อบลิน

“ลูซี่, อย่ากัดลิ้นล่ะ!” (มาโกโตะ)

“เอ๋? ฮฮฮฮี้!” (ลูซี่)

ผมใช้เวทมนตร์น้ำเพื่อเร่งความเร็วน้ำรอบๆเรา

[หลบหลีก]!

*ซ่า!*

ปากงูยักษ์ปรากฏที่ที่เราเพิ่งอยู่เมื่อสักครู่ที่แล้ว

“ง-งูทะเล!” (ลูซี่)

“มันมีมอนสเตอร์เยอะแยะในน้ำด้วย” (มาโกโตะ)

“มันมีฮาร์พีมาจากข้างบน…” (ลูซี่)

มันแน่นอนว่ามีฮาร์พีจำนวนหนึ่งบินอยู่รอบๆ ข้างบนตัวเรา

ตาของลูซี่ได้เริ่มว่างเปล่าเล็กน้อย

เฮ้ย เฮ้ย, มันเร็วไปที่จะยอมแพ้

“ดู มันดูเหมือนว่ามอนสเตอร์มันไม่ถูกกันด้วย” (มาโกโตะ)

“เอ๋?” (ลูซี่)

พวกอารัคเน่, พวกออร์ค, และพวกหมาป่าถ้ำ ได้สู้กันเอง

อ้า, งูทะเลได้ลากออร์คลงไป

เสียง ‘บุฮฮฮิ’ ที่น่าสงสารถูกลบไปด้วยเสียงของน้ำตก

“มาโกโตะ”, ลูซี่ตะโกน

“เคี้ยะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”

ฮาร์พีโจมตีเราจากข้างหลัง

“ชั้นมองเห็นเธอนะ!” (มาโกโตะ)

ต้องขอบคุณสกิลผู้เล่นอาร์พีจีของผม, ผมมีมุมมอง 360°

ด้วยมีดของผม, ผมตัดขา ของฮาร์ปี้ที่นึกว่าเราไม่ทันสังเกตุและลดการป้องกันลง ออก

“นั่นใกล้แฮ๊ะ…” (มาโกโตะ)

แม้ว่าผมจะใจเย็นต้องขอบคุณโล่งจิต, ผมได้ตื่นเต้นเล็กน้อยนะนั่น

(มาโกโตะ, นายโอเคมั้ย?) (โนอาห์)

“ผมดูโอเคเรอะ?” (มาโกโตะ)

ท่าน-เทพธิดา, โปรดชี้แนะผมมากกว่านี้หน่อย

“ฮ-เฮ้, เราควรทำอะไรดีล่ะจากนี้…” (ลูซี่)

ลูซี่จับไหล่ผมแน่น

ฮาร์พีจากข้างบน, งูทะเลจากในน้ำ, อารัคเน่และมอนสเตอร์อื่นได้ล้อมเรา

มันไม่มีทางไหนจะหนี

นี่เป็นครั้งแรกที่ผมถูกล้อมโดยมอนสเตอร์มากขนาดนี้

[โล่งจิต 99%]

ใจเย็น

(มาโกโตะ, นายน่าจะสามารถหนีได้ {ถ้านายอยู่คนเดียว} ใช่มั้ย?) (โนอาห์)

นั่นมันการพูดที่แย่โดยธรรมชาติเลยนะ, ท่าน-เทพธิดา

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนหน้าผม

[หลบหลีก]!

งูทะเลโจมตีเราอีกครั้ง

“ลูซี่, ชั้นจะตั้งสมาธิอยู่ที่การหลบหลีก, ดังนั้นชั้นไม่สนว่าที่ไหน, กำจัดมอนสเตอร์ที่ฝั่งซะ” (มาโกโตะ)

“ต-แต่ถ้าเราไปที่ฝั่ง, นายจะใช้เวทมนตร์น้ำนายไม่ได้!” (ลูซี่)

ใช่

ผมยืมพลังของสปิริตไปเมื่อซักครู่, ดังนั้นผมจะใช้มันอีกไม่ได้ในเร็วๆนี้

ทันทีที่ผมไปถึงฝั่ง, ผมจะหมดความสามารถ

[หลบหลีก]!

ผมหลบการโจมตีของฮาร์พี, และตัดเธอด้วยมีดของผม

ด้วยปีกของเธอที่บาดเจ็บ, ผมสามารถเห็นเธอหล่นลงไปในทะเลสาบ

มันไม่มีสัญญานว่าจำนวนมอนสเตอร์จะลดลด

นอกจากนั้น, จำนวนของอารัคเน่ได้เพิ่มขึ้น

อย่างไรก็ตาม, มันมีมอนสเตอมากมายที่ฝั่งสู้กันเองตามใจ

ออ่า, นี่มันแย่แล้ว

แย่จริงจริง

{วิ่งหนีไปคนเดียว}

{ไม่ทิ้งพวกพ้อง} ←

ดันส่งทางเลือกที่เละเทะมาให้ผมอีก!

“ลูซี่, อย่ายอมแพ้!” (มาโกโตะ)

“อ-โอเค” (ลูซี่)

ผมจับมือของลูซี่และตั้งท่าด้วยมีดอีกครั้ง

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน