ตอนที่ 216 คำแนะนำของปิง

“ด้วยความยินดี”  ถังเทียนมีท่าทางไร้เดียงสา  เขายิ้มสดใสเหมือนดวงอาทิตย์  “บอกข้ามาก่อน เจ้ามีสมบัติอะไรบ้างวิธีนี้จะทำให้ง่ายต่อเราในการปรึกษาปัญหาในการแลกเปลี่ยน”

ขลุ่ยวิเศษมองดูถังเทียนยิ้มสดใสด้วยความมึนงงหน้าตาที่สดใสนั้นเป็นเรื่องที่ผิดปกติ

ทันใดนั้น เรื่องที่เขาสงสัยก่อนหน้านั้นเกี่ยวกับถังเทียนก็ได้บทสรุป

ขลุ่ยวิเศษคิดอยู่เสมอว่าถังเทียนสามารถต่อต้านการหลอกล่อความทรงจำเลวร้ายได้เป็นเพราะหัวใจของเขาบริสุทธิ์เหมือนดวงอาทิตย์  แต่จากสิ่งที่เขาเห็น ใบหน้าที่สดใสของถังเทียนทำให้ขลุ่ยวิเศษสั่นสะท้านถึงไขสันหลัง

เว้นแต่เมื่อจะฉีกกระชากใครสักคน  คนผู้นี้ความจริงมีความตั้งใจมากและจริงใจที่จะทำ

ขลุ่ยวิเศษที่ตกใจเงียบทันทีขณะที่เขาขยับออกห่างถังเทียนออกมาสองสามก้าว เขามองดูอาเฮ่อด้วยสายตาเห็นใจ  เด็กหนุ่มเป็นคนดี  น่าเสียดายที่ต้องตกไปอยู่ในเงื้อมมือมาร...

ขลุ่ยวิเศษชื่นชมอาเฮ่อมาก

จากที่เห็นเขาสามารถบอกได้ว่าอาเฮ่อมาจากตระกูลที่ดี และได้รับการอบรมอย่างพิถีพิถัน  ทุกๆกิริยาท่าทางที่เขาแสดงออกดูเป็นผู้ดีมีสกุล และนั่นไม่ใช่กิริยาแสร้งกระทำ  เขาสามารถคาดเดาได้ว่า อาเฮ่อมีมารดาที่ดีโดดเด่นมีพ่อแม่ของตระกูลระดับสูงจึงจะอบรมกุลบุตรที่โดดเด่นอาจกลายเป็นวีระบุรุษได้

เขามีอัธยาศัยที่คล้ายกัน ขลุ่ยวิเศษมาจากครอบครัวบัณฑิตที่คงแก่เรียน  ดังนั้นจึงรู้สึกใกล้ชิดกับอาเฮ่อ

แต่...

เขาได้แต่ทำเป็นเงียบต่อไปและยอมแพ้ที่จะพยายามช่วยลูกแกะที่น่าสงสารตัวนี้ ถ้ามีแค่หนุ่มน้อยถังเทียนก็คงพอทำเนา แต่ยังมีเสือร้ายหน้าไพ่ตั้งใจมองอยู่ข้างๆ เขาหนุ่มน้อยหล่อเหลาผู้น่าสงสารนี้คงไม่สามารถหลบพ้นเงื้อมมือของสองมารร้ายนี้

การห้ามปรามพวกเขาก็เหมือนกับฆ่าครอบครัวตนเอง

ไม่จำเป็นต้องพูดถึงหนุ่มน้อยถังแต่ยังเพิ่มปิง จิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์ใบหน้าไพ่เข้าไปอีกคน  พวกเขาคงไม่ยอมปล่อยเขาไปง่ายๆ แน่

โปรดดูแลตัวเองก็แล้วกันหนุ่มรูปหล่อ

เมื่อเผชิญกับถังเทียนที่กระตือรือร้น  อาเฮ่อไม่ได้เฉลียวใจ  เขายอมเก็บอคติที่มีอยู่ก่อนหน้านั้น  ภาพชายหนุ่มที่กำลังสะอื้นใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยน้ำมูกน้ำตา นี่เป็นหนุ่มน้อยที่ดีงามจริงๆ

การยินดีรับลูกถังเทียนทำให้อาเฮ่อเด็กใหม่ไร้ประสบการณ์แสดงนิสัยใจจริงตัวเองออกมา  เขาฝืนยิ้ม“ข้าไม่รู้ว่าจะมีอะไรอื่นให้เจ้าเป็นการแลกเปลี่ยนได้”

นี่คือคำพูดจากใจจริงของเขา

กระบี่กระเรียนเป็นของศักดิ์สิทธิ์จากสำนักกระเรียน  เขาต้องไม่ใช่มันในเงื่อนไขแลกเปลี่ยน  อาวุธสมบัติทั้งสามของสำนักกระเรียนสูญหายทั้งหมด  ปรากฏอยู่เพียงสิ่งเดียวก็คือลูกปัดแสงกระเรียนฟ้าและอยู่ในมือของฝ่ายตรงข้าม

ทันใดนั้นอาเฮ่อก็ตระหนักว่าเป็นการโง่จริงๆ ที่มองหาถังเทียนในลักษณะนี้ เขาพบกับบุรุษที่ไม่สามารถหาอะไรมาแลกเปลี่ยนลมปราณร่างกระเรียน

“อาวุธสมบัติเล่า?  เจ้ามีบ้างไหม?  สำนักกระเรียนเป็นสำนักใหญ่” ถังเทียนทำท่าทางหยิ่งขณะพิจารณาดูฝ่ายตรงข้าม  “บางทีเจ้าน่าจะมีอาวุธสมบัติสักสองสามชิ้นบางนะ”

อาเฮ่อยิ้มและตอบอย่างจริงใจ“มีอาวุธสมบัติสามอย่างอยู่ในหมู่ดาวกระเรียน แต่มีเพียงหนึ่งในนั้นที่ปรากฏอยู่กับตัวเจ้านั่นคือลูกปัดแสงกระเรียนฟ้า”

ตอนนี้ถังเทียนตื่นเตน สิ่งที่เคยเป็นกระเรียนบรอนซ์ตอนนี้ก็คือลูกปัดแสงกระเรียนฟ้านั่นเอง  ถังเทียนไม่รู้ประวัติหรือการใช้มัน  เขาไม่เคยคาดว่าอาเฮ่อจะปรากฏตัวแบบนี้

แต่ถังเทียนไม่แสดงอารมณ์ที่แท้จริง แม้ว่าเขาจะตกวิชาเลขคณิตแต่นี่ก็ไม่อาจห้ามเขาจากการเป็นนักธุรกิจที่เจ้าเล่ห์ได้

ถังเทียนขมวดคิ้ว  “ถ้าเจ้าไม่มีอาวุธสมบัติ อย่างนั้นก็คงลำบากเจ้ามีเหรียญดาวบ้างไหม? ข้าชอบอาวุธสมบัติมากกว่า ขณะที่เหรียญดาวไม่สามารถช่วยอะไรข้าได้มากนัก  ว่าไงนะ? เจ้าไม่มีอาวุธสมบัติ?  อืม..อย่างนั้นเหรียญดาวล่ะ”

ขณะที่อาเฮ่อถอนหายใจโล่งอก  ถังเทียนเลิกคิ้ว  “แต่อย่าพยายามติดสินบนข้าด้วยเหรียญดาวเพียงไม่กี่ล้านเชียว”

อาเฮ่อรู้สึกราวกับโดนฟ้าผ่า

เป็นล้านเหรียญดาวเชียว...ล้อเล่นแน่ๆ

หน้าของเขาซีด

แม้ว่าสำนักกระเรียนจะมีหมู่ดาวกระเรียนเป็นของตนเอง  หมู่ดาวกระเรียนเป็นเพียงหมู่ดาวขนาดเล็ก ฐานะการเงินของสำนักกระเรียนนับว่ายากจนเนื่องความจริงที่ว่าสำนักกระเรียนตกต่ำ  สำนักกระเรียนแยกตัวออกมาจากโลกภายนอกสำนักกระเรียนใช้สกุลเงินของตนเอง ในทางปฏิบัติไม่มีใครใช้เหรียญดาวกันแล้ว แม้แต่การใช้เหรียญดาวเป็นแสน ผู้อาวุโสทุกคนจากสำนักจะทำตาแดงเหมือนสุนัขที่โกรธจัดขณะที่พวกเขาวิ่งเข้ามาเก็บไปทั้งหมด!

ไม่ผิดหรอกน่า จะเป็นความผิดข้าก็เพราะใช้วิธีป่าเถื่อนอธิบายให้ผู้อาวุโสสำนักทราบ..

แสนเหรียญดาวเป็นสิ่งที่สำนักไม่มีความสามารถมอบให้ได้

ความเป็นไปได้ที่สำนักจะสามารถมอบเงินให้เป็นจำนวนมหาศาลอย่างนั้นก็คือถ้าพวกเขาขอจากแม่และป้าของพวกเขา แต่..

ตอนนี้อาเฮ่อยิ้มขมขื่นกว่าเก่า เขาส่ายศีรษะขณะที่เขาทิ้งความคิดที่เป็นไปไม่ได้นี้ไว้ข้างหลัง

“ข้าไม่ได้มีเงินมากขนาดนั้น”  อาเฮ่อพูดตามตรง

ตอนนี้ถังเทียนขมวดคิ้วอย่างหนัก  เขาแค่แต่งเรื่องล้อเล่นจากเรื่องอาวุธสมบัติทั้งหมด  เป้าของเขาคือเหรียญดาว  หนุ่มชาวฟ้ายังขาดเงิน  เงินของเขาทั้งหมดใช้ลงทุนไปกับเกราะจักรกลของเซรีนและตอนนี้เขาไม่เหลืออะไร

เมื่อเห็นว่าอาเฮ่อนี้แต่งตัวดี  เขามั่นใจว่าอาเฮ่อร่ำรวย  เขาอาจดูไม่มีอะไร  แต่คงไม่น่าจะขาดเงินแน่นอน

“นั่นน่ะสิ เจ้าสามารถให้ครอบครัวส่งมาที่นี่ได้ เราจะรออีกสองสามวัน” ปิงเสริมต่อ

ถังเทียนเห็นแสงรำไรทันทีและมีพลังกระตือรือร้นอีกครั้ง  ใช่แล้ว เจ้าผู้นี้อาจไม่พกเงินสดติดตัว,  ฉลาดอย่างแท้จริง, ยังดีที่ได้ลุงปิงช่วย  เขาอาจได้รับผลประโยชน์บางอย่างก็เป็นได้

อาเฮ่อถอนหายใจ  “สำนักของข้าไม่อาจสร้างรายได้มากขนาดนั้น”

ถังเทียนหน้าบึ้งแผนการขุดทองของเขาล้มเหลว อารมณ์ของเขากลายเป็นผิดหวังทันที “อย่างนั้นเราควรทำยังไง? เรื่องนี้ต้องชัดเจน ข้าจะไม่บอกวิชาร่างกระเรียนให้เจ้าโดยไม่ได้รับอะไร  ข้าสิ้นเปลืองพลังงานไปมากมายเพื่อเรียนรู้  แล้วจะให้ข้าบอกเจ้าอย่างนี้ได้ยังไง?”

อาเฮ่อฝืนหัวเราะขมขื่นใจ คำพูดของถังเทียนไม่สามารถจะพิสูจน์ได้แค่เพียงเหตุผล

ศิษย์จากสำนักกระเรียนหลายรุ่นต่อเนื่องไม่ได้เรียนรู้ลมปราณร่างกระเรียนอย่างแจ่มแจ้ง  จากสิ่งที่เขากำลังคิด มันคงซับซ้อนมาก  ถังเทียนต้องใช้ความพยายามทางใจและกายนับไม่ถ้วนจึงจะขัดเกลาออกมาได้

ได้รับตกทอดวิทยายุทธพิเศษ สำหรับคนบางคนที่ยินดีจะแลกเปลี่ยนเป็นเหมือนสวรรค์โปรดเลยทีเดียว

สำหรับใครบางคนจะให้เปล่าหรือแลกเปลี่ยนเฉยๆได้ยังไง? แม้อาเฮ่อก็ยังรู้สึกว่าเขาเองก็ไม่อาจทำเช่นนั้นได้

นัยน์ตาอาเฮ่อหม่นหมอง

ทันใดนั้นปิงเอ่ยปาก  “ในเมื่อเจ้าไม่มีสมบัติ และไม่มีเงินดูเหมือนว่าเหลืออยู่เพียงทางเดียว”

เหมือนกับว่าปิงกำลังยื่นโอกาสที่เป็นเหมือนฟางเส้นสุดท้ายให้  อาเฮ่อคว้าไว้ทันทีเขากระตือรือร้นเงยหน้าถามทันที “วิธีอะไร?”

“ติดตามทำงานให้เราแทน”  พยัคฆ์ฟ้าผายมือเนื่องจากเสียงของปิงดังออกมาจากภายใน “อืมมมม, นอกจากวิธีนี้ ยังจะมีทางอื่นอีกหรือ?”

ถังเทียนถาม  “รับเด็กคนนี้ไปทำงานน่ะเหรอ?”

เขาประหลาดใจกับคำแนะนำของปิง  “เฮ้, ลุงเด็กคนนี้ดูแล้วไม่มีประโยชน์เลย  ความแข็งแรงของเขาดูแล้ว  ก็งั้นๆ”

ทันใดนั้นสายตาของถังเทียนมองไปที่ขลุ่ยวิเศษผู้ยืนอยู่ไม่ไกลสำเนียงเขาเปลี่ยนไปทันที  “แน่นอนลุงขลุ่ยมีพลังมากขนาดนั้น เป็นเรื่องหาได้ยากจริงๆ”

ขลุ่ยวิเศษยืนนิ่งขณะที่เขายิ้มและโบกมือแสดงให้เห็นว่าเขาไม่ถือสา

“ข้ายินดีจะทำงานแลก” อาเฮ่อพูดขึ้นทันที

เพื่อกอบกู้สำนักกระเรียนเพื่อความปรารถนาสุดท้ายของบิดาเขา การทำงานสำหรับอาเฮ่อไม่มีอะไรมาก

“ข้าไม่ยินดีจะพาคนไร้ประโยชน์ไปด้วย”  เห็นได้ชัดว่าถังเทียนมีท่าทีไม่สบายใจ  “เฮ้, ลุง, นี่เป็นความคิดของลุงอย่างนั้นลุงต้องทดสอบเขาดูว่าเขามีพลังมากเพียงไหน  มีคุณสมบัติพอจะทำงานแลกวิชาได้หรือไม่”

อาเฮ่อก้าวออกมาหนึ่งก้าวชักกระบี่ของเขาออก ชุดขาวหิมะของเขาพัดสะบัด สีหน้าของเขาจริงจัง เขาโค้งคำนับ  “เชิญป้อนกระบวนท่า”

ปิงตื่นเต้นมากที่เผชิญกับคนผู้นี้ที่จู่ๆก็ร่วงลงมาจากท้องฟ้า เมื่อเห็นว่าเขาเป็นคนตรงไปตรงมา เขากล่าว “ข้าเริ่มละนะ”

พูดจบ ร่างของพยัคฆ์ฟ้าก็หายวับไป

สีหน้าของอาเฮ่อยังสงบและมั่นคงกระบี่โบราณที่มิได้ชักออกจากฝักในมือเขา เขาบุกโจมตีไปทางขวาพร้อมกับฝักกระบี่

ชี่....

รังสีขาวของกระบี่ถูกยิงออกไป

เงาร่างเลือนรางของพยัคฆ์ฟ้าปรากฏอยู่ต่อหน้ารังสีกระบี่

เมื่อยอดฝีมือเห็นกระบวนท่าของเขา  ก็สามารถบอกได้ทันทีว่าเขาใช่ยอดฝีมือหรือไม่

ท่าทางไม่พอใจบนใบหน้าของถังเทียนหายไป  เขาแสดงอารมณ์ที่แท้จริงกระบี่ของอาเฮ่อละเอียดอ่อนมาก  รังสีกระบี่ขาวจะปล่อยหมอกเลือนรางซึ่งเป็นเหมือนเมฆขาวลอยละล่องไปตามภูเขากลับให้ความรู้สึกว่าตัวของมันเองโดดเด่นเหนือกว่าคนทั่วไป

ถังเทียนสามารถบอกได้ว่ารังสีกระบี่จากสำนักกระเรียนมาจากกระเรียนที่ร่ายรำอยู่ภายใน

แต่สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าก็คือเขาสามารถคำนวณท่าร่างของปิงได้ถูกต้อง

ความเร็วของพยัคฆ์ฟ้านับว่าเร็วผิดธรรมดาและปิงคือนักสู้สายจักรกลผู้สามารถใช้ข้อได้เปรียบที่พิเศษนี้ได้ และมีคนน้อยคนนักที่จะสามารถคำนวณความเคลื่อนไหวครั้งเดียวก็ตามเขาได้ทัน

เขาต้องมีไม้ตายบางอย่างในมือของเขาเป็นแน่

ไม่ว่าถังเทียนจะสามารถบอกได้ยังไง  ขลุ่ยวิเศษก็สามารถบอกได้เช่นกัน

ปิงตกใจเล็กน้อย  พยัคฆ์ฟ้ากางปีกและเร่งความเร็ว

อาเฮ่อสีหน้าจริงจัง กระบี่โบราณในมือของเขาดูเหมือนจะดูหนักอึ้งขึ้นและการสนองตอบของเขาช้าลง  แต่เขาก็ยังไม่ชักกระบี่ออกจากฝัก

รังสีกระบี่วาดขวางอยู่ในท้องฟ้าและยิ่งสว่างขึ้นทุกที

รังสีกระบี่ขาวแสดงให้เห็นเงาร่างกระเรียนเล็กน้อย

เหงื่อเม็ดเท่าไข่มุกเริ่มผุดขึ้นที่หน้าผากของอาเฮ่อช้าๆปราณขาวที่ลอยออกมาไม่กระจายตัว  สีหน้าของเขาซื่อตรงเหมือนกับว่าเขาโจมตีได้ช้าลง

เขาตื่นตระหนก

ทรงพลังเหลือเกิน!

เป็นไปได้ยังไงที่มีนักสู้สายจักรกลที่แข็งแกร่งขนาดนั้น

สำนักกระเรียนไม่มีศิษย์คนใดที่สามารถเอาชนะเขาได้  ต่อให้ผู้อาวุโสเหล่านั้นฝึกฝนหนักมาเป็นสิบๆปีก็ยังไม่อาจเอาชนะเขาได้

นอกจากสมบัติและการฝึกฝนที่โดดเด่นของเขาแล้วนี่ต้องเกี่ยวข้องกับของมรดกของเขาด้วย สมบัติของมารดาเขาเมื่อเทียบกับสำนักกระเรียนแล้วยังแข็งแกร่งกว่ามาก

ตั้งแต่ยังเด็กเขาได้รับการฝึกฝนทั้งวิทยายุทธของสำนักกระเรียนและวิชาที่ตกทอดมาจากมารดาของเขาและนี่เป็นครั้งแรกที่เขาตกอยู่ในสถานะที่ยากลำบาก

เป็นเพราะพลังปราณร่างกระเรียนนี้เขาจะไม่ยอมท้อถอย

ความเร็วของคู่ต่อสู้เร็วมากจนยากจะเข้าใจและมันก็หนีไปได้

แต่....เขาต้องไม่ยอมแพ้

นี่เป็นเพียงโอกาสเดียวของเขา!

เหงื่อผุดขึ้นจากหน้าของอาเฮ่อและหลั่งไหลเหมือนสายฝน  ปราณของเขาพลุกพล่าน ขณะที่เขากัดฟันทน

ทันใดนั้นร่างของพยัคฆ์ฟ้าสงบลง มีเสียงดังออกมาจากในนั้นอย่างใจเย็น “ตกลง, เจ้าสอบผ่านเจ้าต้องรับใช้เขาสามปีเพื่อแลกกับวิชาปราณร่างกระเรือน”

อาเฮ่อเหนื่อยเล็กน้อยแต่เขายินดีมาก  เขาสูดหายใจลึกขณะพยักหน้า“ตกลง”

ถังเทียนวิ่งเข้ามาหาพร้อมกับก้มๆเงยๆ แล้วยื่นข้อเสนอไม้ตายสุดท้ายของเขา “สัญญาจิตวิญญาณพลังยุทธ”

เมื่อเห็นความสามารถของอาเฮ่อ  ถังเทียนรู้ว่าเขาพบทองเข้าให้แล้ว

เขาเริ่มพิจารณาแล้วว่าเขาควรขยายบริการด้วยการจ้างนักสู้สวรรค์วิถีและเขาจำเป็นต้องใช้เงิน  สามปีนี้เขาจะสามารถทำเงินได้เท่าไหร่

ถังเทียนรู้สึกหวั่นใจแต่นี่ย่อมจะดีกว่าแน่นอน

ทันใดนั้นมีเสียงสะอื้นดังขึ้น

ถังเทียนตกใจและดีใจเช่นกัน “ซิ่วซิ่วน้อย! เจ้าฟื้นแล้ว!”

ทันใดนั้นเขาผละจากอาเฮ่อไว้และเข้าไปหาหลิงซิ่ว

หลิงซิ่วค่อยๆลืมตา  ความมุ่งมั่นในดวงตาสีส้มยังคงแผดเผาร้อนแรง