ตอนที่แล้วตอนที่ 33 มีบางอย่างเกิดขึ้นกับเสวี่ยเมิ่งหาน!
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 35 พวกนางทำให้ข้าอารมณ์เสีย

ตอนที่ 34 นาง นางคนโรคจิต!


"เชี่ย เชี่ย!"

  "เสวี่ยเมิ่งหานวิ่งมาหาข้าจริงๆ!"

  “ให้ตายเถอะ นางเอกกลับวิ่งมาหาตัวร้ายอย่างไม่มีเหตุผลเนี่ยนะ”

  “แถมยังอยู่ทั้งคืน?”

  "มีบางอย่างผิดปกติ!!"

  เจียงมู่ตื่นตระหนก หัวของเขารู้สึกชาจนเหมือนผมกำลังจะร่วง

  สิ่งที่เขากลัวที่สุดคือเสวี่ยเมิ่งหานบุกเข้าไปในห้องของติงหนานหรง!

  ด้วยอารมณ์ของแม่บ้านชราพูดน้อย เมื่อนางรู้ว่าคนอื่นได้เห็นท่าทางน่าอายของนาง นางจะต้องฉีกเสวี่ยเมิ่งหานเป็นชิ้น ๆแน่

  เมื่อเสวี่ยเมิ่งหานตาย เขาจะเล่นเป็นตัวร้ายได้อย่างไร?

  “ฮะ? เดี๋ยวก่อน!”

  เจียงมู่หยุดเดิน ขมวดคิ้วและครุ่นคิด

  "เป็นไปได้ไหมว่าที่ระบบมอบคืนชีพคนตายแก่ข้า เพราะมันทำนายว่าโครงเรื่องจะบิดเบี้ยวและเสวี่ยเมิ่งหานจะตาย"

  “และเพื่อที่จะผ่านเนื้อเรื่องนี้ ข้าต้องใช้คืนชีพตายเพื่อชุบชีวิตเสวี่ยเมิ่งหาน?”

  “แล้ว เสวี่ยเมิ่งหานจะได้รับรางวัลของข้า กล่าวอีกนัยหนึ่ง ระบบกำลังริบรางวัลกลับอย่างลับๆ?”

  "ดีมาก..."

  "ดีมาก ก็หมาแล้ว!"

  ยิ่ง เจียงมู่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าระบบสุนัขกำลังพยายามหลอกล่อเขาโดยเจตนา

  แต่เขาไม่มีหลักฐาน

  ใน ขณะนั้นเอง

  มีหญิงสาวสวยในชุดยาวสีน้ำเงินทะเลสาบเดินอยู่ข้างหน้าเขา

  ผู้หญิงคนนั้นเดินเอามือไพล่หลังพลางฮัมเพลงเบาๆ

  เมื่อนางเห็นเจียงมู่ดวงตาของนางก็สว่างขึ้นและก็ตะโกนออกมาอย่างมีความสุข:

  "สามี!"

  สามี?

  เสียงนี้มัน?

  เจียงมู่เงยหน้าขึ้นมองด้วยความหวาดกลัว

  เขาหันหลังกลับทันทีและแสร้งทำเป็นมองไม่เห็น

  แต่ในใจเขาเริ่มสาปแช่งสวรรค์แล้ว

  “ไอ้สวรรค์เวรเอ้ย!”

  "ฮั่นอวี่ฉิงต้องไปที่นิกายหวู่โหยวไม่ใช่เหรอ!"

  “ยายวิปริตคนนี้มาที่เทือกเขาสัตว์ปีศาจได้ยังไง!”

  “มันจบแล้ว มันจบสิ้นแล้ว!”

  "เนื้อเรื่องบิดเบี้ยวไปจนถึงก้นหลุมแล้ว!"

  อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะเดินไปได้ไกล ฮั่นอวี่ฉิงก็กระทืบเท้าของนางและบินไปตรงหน้าเขา

  "สามี!"

  ฮั่นอวี่ฉิงกอดเจียงมู่ไว้ในอ้อมแขนของนางด้วยความประหลาดใจ และถูหน้าของเขาด้วยหน้าอกของนางไปมา

  "ปล่อย... ปล่อยข้า! ใครเป็นสามีของเจ้ากัน! ออกไปจากข้าซะ!"

  เจียงมู่พยายามดิ้นออก ชี้ไปที่จมูกของนางและสาปแช่งอย่างโกรธเกรี้ยว:

  "ข้าขอบอกเจ้าเลยว่า! ถ้าเจ้าไม่ขอพ่อแม่ของข้าให้ข้าแต่งงานกับเจ้าก่อนที่พวกท่านจะเสีย ข้าคงสั่งหรงเอ๋อให้ฆ่าเจ้าเป็น 10,000 ครั้งไปแล้ว!"

  แม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่าทำไม ฮั่นอวี่ฉิงถึงปรากฏตัว

  แต่เพื่อรักษาการบุคลิกวายร้ายตามต้นฉบับ เจียงมู่ต้องลงมือ

  ในเนื้อเรื่องเดิม แม้ว่าทั้งสองจะเป็นสามีภรรยากัน แต่ทั้งสองไม่ได้รักกันเลย

  กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ ฮั่นอวี่ฉิงที่พยายามอย่างเต็มที่เพื่อประจบประแจงเจียงมู่เพื่อให้รักษาสถานะของนางในฐานะภรรยาของประมุขนิกาย

  แต่ เจียงมู่เกลียดฮั่นอวี่ฉิงอย่างมาก

  เพราะนางขอพ่อแม่ของเจียงมู่ก่อนตาย โดยขอให้เจียงมู่แต่งงานกับนาง

  แต่คนที่เจียงมู่ชอบคือเสวี่ยเมิ่งหานและเขาไม่ได้ชอบนางเลย

  นอกจากนี้เขายังคิดว่านางมีเจตนาร้ายและต้องการยึดนิกายหวู่โหยว

  ดังนั้น เจียงมู่ต้องการที่จะฆ่านางอย่างรวดเร็ว

  "ไสหัวไปซะ! ไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้! ข้าไม่ต้องการเห็นหน้าเจ้า!"

  เมื่อด่าจบ เจียงมู่ทำท่าโกรธและเดินจากไป

  ให้ตายเถอะ เสวี่ยเมิ่งหานวิ่งมาหาข้ายังไม่พอ

  ตอนนี้ฮั่นอวี่ฉิงกลับเดินทางมาที่นี่แทนไปที่นิกายหวู่โหยว เหล่าจื๊อไม่สามารถแก้ไขเนื้อเรื่องได้แล้ว

  ระบบ! ระบบพูดอะไรหน่อยสิ!

  เขาเรียกว่าระบบในใจ

  แต่ไม่มีการตอบสนอง

  ฮั่นอวี่ฉิงรีบไปหาเจียงมู่อีกครั้งและปิดกั้นทางเดินด้วยการอ้าแขนกว้าง

  นางเม้มริมฝีปากและพูดอย่างเสียใจ:

  “สามี เทือกเขาสัตว์ปีศาจนั้นอันตรายมาก คนอื่นกลัวว่าท่านจะถูกทำร้าย คนอื่นจึงมาที่นี่เพื่อปกป้องท่าน ท่านใจร้ายมากจริงๆ กลับบอกคนอื่นให้ไสหัวไป คนอื่นเสียใจนะ ร้องไห้~”

  ขณะที่นางพูดก็มีน้ำตาไหลออกมาจากหางตาของนาง (人家 คนอื่น หมายถึง ตัวผู้พูดเองหรือบุคคลที่ 3 )

  เมื่อเห็นท่าทางที่เสแสร้งนี้มันทำให้เจียงมู่ขนลุก

  แต่ข้าก็ยังชื่นชมฝีมือการแสดงของนาง

  ยังคงสมจริงเช่นเคย

  “หากเจ้าต้องการร้องไห้ ก็ร้องไห้แล้วออกไปซะ”

  เจียงมู่ไม่สนใจที่จะคุยกับนางอีกต่อไป

  ตอนนี้เขาแค่ต้องการกลับไปที่ยานอวกาศส่วนตัวโดยเร็วที่สุดเพื่อดูว่า เสวี่ยเมิ่งหานเป็นนกชนิดใด

  “สามี อย่าไล่ข้าเลยนะ ข้าเก่งมาก แถมข้ายังสามารถหั่นเนื้อได้ด้วย ดูสิ!”

  ฮั่นอวี่ฉิงหยิบมีดออกมาจากแหวน

  นางยกแขนเสื้อขึ้น เผยให้เห็นรอยแผลเป็นหนาทึบ

  “สามีดูนะ!”

  นางกดปลายมีดลงไปที่ผิวหนังข้อมือของนาง

  แล้ว ฉึบ!

  มีดดึงอย่างรวดเร็ว

  ทันใดนั้น คราบเลือดก็ปรากฏขึ้นที่แขน เลือดเริ่มไหลลงมาทันที และเนื้อสดๆในรอยแผลยิ่งทำให้ผู้คนที่มองขนลุก

  “เห็นไหม ข้าไม่ได้โกหกท่าน สามีของข้า ท่านชอบไหม ฮิฮิ”

  ฮั่นอวี่ฉิงยิ้มอย่างสดใส ประกอบกับแผลเป็นรูปผีเสื้อที่สวยงามบนใบหน้าของนางที่บิดเบี้ยวด้วยรอยยิ้ม ทำให้นางยิ่งดูมีเสน่ห์มากขึ้น

  เมื่อเห็นสิ่งนี้ เจียงมู่รู้สึกหนาวสั่น

  “นาง นางคนโรคจิต!!”

  ด้วยเสียงกรีดร้อง เจียงมู่หันหลังกลับและวิ่งหนีด้วยความกลัว

  ให้ตายเถอะ ดูเหมือนว่าข้าจะกลับไปที่เรือบินส่วนตัวตอนนี้ไม่ได้แล้ว

  มิฉะนั้น หาก ฮั่นอวี่ฉิงกลับไปที่เรือพร้อมกลับเขา เขาจะต้องรำคาญจนแทบคลั่งจากการที่นางทำร้ายตัวเองแน่ๆ

  “ท่านสามี ท่านไม่ต้องการข้าแล้วหรือ ฮือๆ!”

  ฮั่นอวี่ฉิงร้องไห้และติดตามร่างของเจียงมู่เหมือนหนอนเจาะใบไม้

  ทำไมเจ้าถึงร้องไห้จนตายเองไม่ได้กัน!

  เจียงมู่สาปแช่งด้วยความโกรธในใจของเขาโดยไม่สนใจฮั่นอวี่ฉิงที่อยู่ข้างหลังเขา

  สิ่งที่เขาต้องการตอนนี้คือหลีกเลี่ยงนางและกลับไปที่เรือส่วนตัวของเขาโดยเร็วที่สุด

  แต่ทว่านางติดตามเขาอย่างใกล้ชิด และสายตาของนางไม่เคยละออกจากหลังของเขาเลย

  สิ่งนี้ทำให้เขาไม่กล้าใช้สุญตาเทพซ่อนเร้น เขาจึงต้องซ่อนทักษะของเขาก่อนและพยายามสลัดนางออกไปให้เร็วที่สุด

  ใครจะรู้ การวิ่งไล่จับครั้งนี้จะดำเนินทั้งวัน

  รุ่งขึ้น

  ภายในถ้ำ

  เจียงมู่ตื่น

  เมื่อเขาลืมตาขึ้น เขาก็เห็น ฮั่นอวี่ฉิงจับแขนของเขาไว้ข้างๆ เขา

  เมื่อวานเขาหนีจากนางทั้งวัน แต่สุดท้ายเขาก็เหนื่อยและหนีต่อไปไม่ได้

  เลยต้องหาถ้ำอยู่

  ฮั่นอวี่ฉิงหัวเราะและพูดเบา ๆ :

  "สามี อรุณสวัสดิ์"

  สวัสดีตอนเช้า บ้านเจ้าสิ!

  เจียงมู่ไม่ได้แสดงสีหน้าดีๆให้กับนางเพราะรอยยิ้มที่สวยงามของนาง และพูดอย่างเย็นชา:

  “เจ้าจับแขนข้ามาทั้งคืน ไม่เหนื่อยเหรอ เจ้าเป็นตัวชู่หลานหรือไง?” (树懒ชู่หลาน แปลว่า สลอธ)

  ขณะที่เขาพูด เขาพยายามดึงแขนกลับแต่ก็ดึงไม่ออก

  "อยู่เคียงข้างสามีไม่เหนื่อยเลย ฮิฮิ"

  ฮั่นอวี่ฉิงยิ้มอย่างมีความสุข ดวงตาของนางแทบจะโค้งเป็นพระจันทร์เสี้ยว

  นางพูดเบาๆ: "สามี ท่านต้องการทานอะไรไหม ข้าทำให้ท่านได้นะ"

  เจียงมู่ทำอะไรไม่ถูก

  เขารู้ว่าทุกสิ่งที่ฮั่นอวี่ฉิงทำก็เพื่อทำให้เขาพอใจ เพื่อให้ได้อำนาจที่มากขึ้นในนิกายหวู่โหยว

  และแน่นอนว่าเป้าหมายสูงสุดคือการใช้นิกายหวู่โหยวเพื่อโจมตีนิกายเซวียนหยางในอนาคต

  "ผาย... เอ่อ ข้าอยากกินเนื้อสัตว์ย่าง ทำได้ไหม"

  เจียงมู่กลับคำพูดที่ด่านางทันทีและเปลี่ยนเป็นพูดว่าเขาอยากเนื้อสัตว์ย่าง

  นี่เป็นโอกาสดี

  ใช้ประโยชน์จากการที่นางละความสนใจ

  เขาสามารถใช้สุญตาเทพซ่อนเร้นเพื่อหนีออกไปได้!

  "ได้สิ"

  ฮั่นอวี่ฉิงยิ้มหวาน ปล่อยมือของ เจียงมู่ยืนขึ้นและเดินไปที่โล่ง

  และตำแหน่งยืนของนางก็เลือกได้ดีมาก

  นางหันหน้าไปทางปากถ้ำเพื่อที่จะเฝ้าเจียงมู่ไม่ให้หนีไปไหน

  นางรู้ว่าเจียงมู่เกลียดนาง

  แต่นางไม่สนใจ

  นางเชื่อว่าตราบใดที่นางรุกเข้าหาเจียงมู่หลายๆครั้ง นางจะทำให้เจียงมู่พรากความบริสุทธิ์ของนางได้สำเร็จ

  แล้วจะได้รับอำนาจมากขึ้น!

  หากนางท้อง นิกายหวู่โหยวทั้งหมดจะกลายเป็นของนาง!

  ในเวลานั้น นางมั่นใจอย่างยิ่งว่านิกายหวู่โหยวจะพัฒนามากขึ้นอย่างแน่นอน

  ในท้ายที่สุด นางจะสามารถใช้พลังทั้งหมดของนิกายหวู่โหยวเพื่อทำลายนิกายเซวียนหยางได้!

  แล้วก็...ทรมานผู้ชายคนนั้นจนตาย!

  เฮ้เฮ้

  ความบิดเบี้ยวและบ้าคลั่งสะท้อนในแววตาของฮั่นอวี่ฉิง

  จากนั้นนางเริ่มหยิบของเช่นชั้นวางที่ไหม้ออกจากแหวนของนาง

  และในช่วงเวลาสั้น ๆที่นางยุ่งอยู่และหันหลังให้เจียงมู่

  เจียงมู่ใช้สุญตาเทพซ่อนเร้นทันที

  หายเข้าไปในความว่างเปล่าโดยสมบูรณ์

  จากนั้นแอบเดินออกไปที่ปากถ้ำ

  ในที่สุดก็หนีออกมาจากถ้ำได้สำเร็จ

  “ท่านสามี ท่านอยากกินขากวางหรือขาวัว? มันเพิ่งถูกฆ่าเมื่อวานซืนเอง มันสดมาก”

  ฮั่นอวี่ฉิงหันกลับมาและถามเจียงมู่

  ตึก!

  เนื้อทั้งสองชิ้นตกลงกับพื้น

  "สามี?"

  นางตกใจเมื่อพบว่าเจียงมู่หายไปแล้ว

  นางค้นหาภายในถ้ำอย่างรวดเร็วแต่ก็ไม่พบเขา

  “เขาหนีไปแล้วเหรอ ฮิๆๆ…”

  ฮั่นอวี่ฉิงหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์ ร่างกายของนางสั่นอย่างควบคุมไม่ได้

  นางอดไม่ได้ที่จะหยิบมีดออกมาและเริ่มกรีดที่ท้องตัวเอง

  นางมองไปที่เลือดที่ไหลรินออกมา สัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดที่รุนแรง

  ร่างกายที่สั่นเทาของนางสงบลงได้อย่างช้าๆ

  ซักพักก็หยิบเนื้อที่ตกขึ้นมา

  นางฮัมเพลงเล็กน้อย ขณะที่วางเนื้อไว้บนตะแกรง

  ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

5 1 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด