บทที่ 338 จิ้นอ๋องเดือดร้อนหนัก
บทที่ 338 จิ้นอ๋องเดือดร้อนหนัก เซียวเป่าเอ๋อเม้มปากพลางครุ่นคิดว่ามารดาตน ช่างโง่เขลา นางไม่รู้จักผูกมิตรกับท่านอาหรง ทั้งที่เห็นได้ชัดว่าท่านอาหรงคิดถึงและรักนางมากเพียงไหน... เฮ้อ... เขาทำได้เพียงถอนหายใจ เมื่อหรงสวินและเซียวเป่าเอ๋อจากไป ทั้งเรือนจำตกอยู่ในความแตกตื่นอีกครั้ง ทุกคนต่างได้ยินบทสน...
