ตอนที่ 7-22 พลัดพราก
“ฮ่าห์!”มือปราบพิเศษทั้งหกย่ำลงบนพื้นพร้อมกันอย่างอำมหิต และทันใดนั้นแสงรอบตัวพวกเขาทะลุลงไปในพื้นโลก บีบีเพิ่งขุดลงไปในพื้นปะทะกับแสงสีขาวและถูกกระแทกกระเด็นกลับมา
“ควั่บ”
ขณะเดียวกัน มือปราบพิเศษทั้งหกถอยกลับมาด้วยความเร็วสูงและขยายพื้นที่พยุหะดาวหกแฉกให้สว่างขึ้นทันที ปกติในการกระโจนแต่ละครั้งลินลี่ย์สามารถไปได้ไกลถึงหลายสิบเมตรจนถึงร้อยเมตรก็มี ในที่สุดเขาก็ยังร่วงตกลงมาบนพื้นเช่นกัน
เนื่องจากวิชาทะยานฟ้า....
ภายใต้เงื่อนไขปัจจุบัน เขาไม่มีเวลาพอจะร่ายคาถาวิชาทะยานฟ้าเท่าที่จำเป็นได้
“ฮ่าห์” บีบีไม่กล้าแตะต้องดาวหกแฉกแสงที่มือปราบพิเศษสร้างขึ้นมาอีกบีบีกระโดดขึ้นไปในอากาศเช่นกัน ช่วงเวลานี้มือปราบพิเศษห้าคนกระโดดขึ้นไปในอากาศเช่นกัน ในห้าคนนั้น สี่คนลอยตัวอยู่ในอากาศระดับเดียวกับลินลี่ย์ ขณะที่คนสุดท้ายลอยตัวในระดับสูงกว่า
“ฮ่าห์!” คนหนึ่งลอยตัวสูงกว่าเขาสี่คนรายล้อมเขา และอีกคนหนึ่งอยู่ใต้เขา
มือปราบพิเศษทั้งหกเปล่งแสงสร้างทรงแปดเหลี่ยมในอากาศกักลินลีย์และบีบีไว้ภายใน
“นี่มันอะไรกันนี่?” ลินลี่ย์ตกตะลึง
เสียงของเดลิน โคเวิร์ทดังขึ้นในใจลินลี่ย์ “นี่คือการผสานพลังโจมตีพิเศษของมือปราบพิเศษของศาลศาสนจักรเหล่านี้ต้องใช้ปราณยุทธแสงในปริมาณมหาศาล แต่บางทีพวกเขาอาจมีสมบัติลับของวิหารเจิดจรัสอยู่กับตัวก็ได้ เมื่อห้าพันปีที่แล้ววิหารเจิดจรัสยังไม่มีพลังโจมตีที่ลึกลับคล่องแคล่วขนาดนั้น”
แม้ว่าพวกเขาฝึกปราณยุทธมาในประเภทเดียวกัน แต่ปราณยุทธของทุกคนสมบูรณ์ดีมาก ต่างแตกกันน้อยมาก จะประสานปราณยุทธได้เหมือนกับที่มือปราบพิเศษทำอย่างนี้จะต้องทำได้ถึงขนาดแปลงปราณยุทธให้เพิ่มพลังอย่างฉับพลันซึ่งแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย แต่วิหารเจิดจรัสกลับทำได้สำเร็จ
“ควั่บ”
มือปราบพิเศษหกคนทั้งบน ล่าง หน้าและหลัง ซ้ายและขวาพุ่งเข้าหาลินลี่ย์ด้วยความเร็วสูง ทั้งหกคนกวัดแกว่งกระบี่ยาวเรียวบาง
ไม่มีที่ให้หลบ!
“เจ้านาย” บีบีแตกตื่น ลินลี่ย์คำรามในใจ “บีบี,ทุ่มพลังสู้กับคนที่ด้านล่างพวกเรา ถ้าเราฆ่าได้สักคน พยุหะนี้จะล่มสลาย”
“เข้าใจแล้ว”
ลินลี่ย์กับบีบี หนึ่งคนหนึ่งอสูรเริ่มพุ่งลงมาด้วยความเร็วสูงเป้าหมายเพื่อโจมตีนักสู้ระดับเก้าที่อยู่ใต้พวกเขา แต่นักสู้ระดับเก้าดูเหมือนจะไม่กลัวพวกเขาแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามเขายิ้มเล็กน้อยแสดงอาการเยาะเย้ยดูถูกอยู่บนใบหน้า
“วีดดดดด”
แสงขาวพุ่งออกไปด้วยความเร็วสูง แสงจากมือปราบพิเศษทั้งห้าสลัวลงขณะที่แสงจากมือปราบที่ด้านล่างเริ่มสว่างเหมือนดวงอาทิตย์ มือปราบผู้นี้ลอยตัวขึ้นจากพื้นและใช้กระบี่ของเขาฟันใส่ลินลี่ย์และบีบี
“อ๊า...” ลินลี่ย์ไม่สนใจอย่างอื่นตวัดหางมังกรของเขา ยอมเสี่ยงทุกอย่างเพื่อบีบรัดมือปราบคนนี้
“ฟัน!” กระบี่ฟันใส่อกของลินลี่ย์ ลินลี่ย์รู้สึกเจ็บปวดเหลือประมาณและเกล็ดที่คอยปกป้องเขาเริ่มแตกทันทีรู้สึกเหมือนกับว่าท่อนเหล็กร้อนนาบอยู่ที่ผิวของเขาทำให้ลินลี่ย์เจ็บปวดจนต้องบิดตัว แต่เขายังคงใช้หางมังกรบีบรัดมือปราบนี้ต่อไปเลือดเริ่มไหลออกมาจากบาดแผลลินลี่ย์
เกล็ดของมังกรเกราะหนามไม่สามารถป้องกันกระบี่นี้ได้
“พลังฟันของกระบี่นั่นแค่อ่อนกว่าพลังยอดฝีมือระดับเซียนเพียงเล็กน้อย” เดลิน โคเวิร์ทประหลาดใจเช่นกัน หลังจากเข้าพยุหะของพวกเขาพลังโจมตีของมือปราบพิเศษมีระดับสูงส่งอย่างเหลือเชื่อ
วิหารเจิดจรัสมั่นใจว่าเว้นแต่คู่ต่อสู้เป็นนักสู้ระดับเซียน พลังโจมตีของพยุหะนี้จะได้รับชัยชนะแน่นอน!
“อ๊า...” หางมังกรที่จับมือปราบพิเศษไว้ตกอยู่ภายใต้พลังปราณยุทธแสงที่ทรงพลังนั้นทันที ลินลี่ย์รู้สึกว่าความเจ็บปวดลามมาจากหางของเขา แต่ลินลี่ย์ยังคงเสี่ยงทุกอย่างบีบรัดศัตรูคนนี้ต่อไป ดวงตาสีทองเข้มจ้องมองมือปราบพิเศษ
“หึหึหึ” มือปราบพิเศษหัวเราะเยือกเย็น
“บึ้ม!”
แสงสีขาวระเบิดออกมาจากตัวมือปราบพิเศษหางมังกรของลินลี่ย์คลายตัวอย่างควบคุมไม่ได้ พลังบีบรัดของลินลี่ย์ไม่สามารถเอาชนะพลังตอบโต้ของคู่ต่อสู้ได้
ถึงตอนนี้ มือปราบพิเศษอีกห้าคนก็พุ่งเข้าจู่โจมใส่ลินลี่ย์พร้อมกัน
“เจ้านาย!” บีบีพุ่งออกจากไหล่ของลินลี่ย์ตรงเข้าหามือปราบพิเศษทั้งห้า แต่การโจมตีแรกของมันถูกกระบี่ทั้งห้าเล่มสกัดพร้อมกันและร่างของมันถูกกระแทกกลับลงมา
“บีบี!”ลินลี่ย์พูดด้วยความห่วงใย
“เจ้านาย, ข้าไม่เป็นไร” บีบีพลิกตัวลงยืนด้วยเท้าได้ แต่สามารถเห็นร่องรอยเลือดบนผิวและขนแข็งของมันได้ อย่างไรก็ตามพลังป้องกันของบีบีมีประสิทธิภาพน่าทึ่งจริงๆ มันแทบไม่ได้รับความเสียหายใดๆ ที่หนังและขนของมันเลย
มือปราบพิเศษทั้งหกนี้จ้องมองบีบีอย่างประหลาดใจ
ร้ายกาจมาก แม้แต่พลังโจมตีนั่นก็ไม่สามารถทะลวงผิวหนูเงาตัวนี้ได้หรือ? ตราบเท่าที่มือปราบพิเศษยังมีความกังวล แม้แต่อสูรเวทระดับเก้าอาจจะมีเกราะและหนังสำหรับป้องกันพลังทะลุทะลวงนั้นได้
แม้แต่คนที่มีพลังป้องกันที่ทรงพลังอย่างลินลี่ย์ก็ยังเห็นเกล็ดที่อกของเขาแตกและหลุดออกในการโจมตีแต่ละครั้ง
“เป้าหมายคือลินลี่ย์!” ทั้งหกคนรู้ว่าจะฆ่าอสูรเวทหนูเงาตัวนี้ได้บางทีอาจทำให้พวกเขาต้องใช้ความสามารถค่อนข้างมากขึ้น แต่ฆ่าลินลี่ย์ยังง่ายมากกว่า
กระบี่เดียวก็สามารถแทงทะลุพลังป้องกันของเขาได้ ดังนั้นโจมตีอีกสองสามกระบี่ก็คงพอจะสังหารเขาได้
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?! ปราณยุทธแห่งแสงของพวกเขาดูเหมือนไม่มีขีดจำกัด!” ลินลี่ย์คำรามในใจด้วยความโกรธ ขณะที่เขากวาดกรงเล็บโจมตีใส่มือปราบพิเศษที่กำลังพุ่งเข้าโจมตีใส่เขา
“ชรีคคคค!”เสียงกรีดร้องแหลมของบีบีดังขึ้นเช่นกัน
มีแสงครอบคลุมร่างของพวกเขา มือปราบพิเศษทั้งหกรุกขนาบโจมตีใส่ลินลี่ย์และบีบี ขณะที่ลินลี่ย์กับบีบีพยายามตอบโต้อย่างสุดกำลัง
“บึ้ม”
เป็นการโจมตีเป็นชุดต่อเนื่องอย่างป่าเถื่อนทั้งสองฝ่ายไม่สนใจการป้องกันตัวเอง เน้นแต่การโจมตีเป็นหลักเท่านั้น
มือปราบพิเศษทั้งหกถอยกลับด้วยความเร็วสูง
ตอนนี้เกล็ดดำของลินลี่ย์มากกว่าครึ่งแตกออกเผยให้เห็นบาดแผลหลายแห่งที่อยู่ใต้เกล็ด เลือดไหลออกมาจากผ่านเกล็ดและแม้แต่เกล็ดที่หางของลินลี่ย์ก็แตกเช่นกัน
ลินลี่ย์ไม่สามารถกลั้นเลือดที่ขึ้นมาถึงที่คอเขาได้ เขากระอักโลหิตออกมา
“พลังป้องกันของพวกเขา...” ลินลี่ย์โกรธและคลั่งแล้วในตอนนี้
ในที่สุดเขาก็พบกับคนที่มีพลังป้องกันแข็งแกร่งมากกว่าตัวเขาเอง มือปราบพิเศษทั้งหกนี้ใช้ปราณยุทธอย่างไม่ยั้ง รูปแบบการผสานกันรุกของพวกเขาก็น่ากลัวและการตั้งรับของพวกเขาก็น่าทึ่ง การโจมตีของลินลี่ย์ไม่อาจสร้างบาดแผลให้พวกเขาได้แม้แต่น้อย
“เจ้านาย, ยังไหวหรือเปล่า?” บีบีพูดด้วยความตกใจและแตกตื่น นัยน์ตาที่เหมือนลูกปัดของมันจ้องมองลินลี่ย์ด้วยความห่วงใย
บีบียังมีสภาพที่ดีกว่าลินลี่ย์มาก เป้าหมายแรกที่มือปราบทั้งหกต้องการคือลินลี่ย์ นอกจากนี้พลังป้องกันของบีบียังน่าทึ่งมากกว่าลินลี่ย์มีแต่รอยเปื้อนเลือดที่มองเห็นได้บนขนของบีบีเท่านั้น
“วะ..ไหว” ลินลี่ย์ปาดเลือดจากปากของเขา
“นั่นเป็นการโจมตีระลอกแรก”
หนึ่งในมือปราบพิเศษชุดม่วงยืนอยู่บนยอดหลังคากล่าวอย่างใจเย็น “พลังป้องกันของเจ้าไม่เลว มาดูซิว่าพลังโจมตีของค่ายกลของเราเจ้าจะทนรับได้กี่ครั้ง”
“วิลเลทส์,อย่าเสียเวลาอีกเลย” หนึ่งในมือปราบพิเศษที่ยืนอยู่บนยอดหลังคากล่าวเย็นชา
“โจมตี” มือปราบพิเศษตะโกนลั่น
อาคารหลายหลังที่อยู่บริเวณใกล้เคียงถล่ม และการต่อสู้ดึงดูดความสนใจจากนักสู้ผู้แข็งแกร่งที่มองดูอยู่ไกลๆ แต่เมื่อเห็นระดับการต่อสู้ขนาดใหญ่และรุนแรงแล้วพวกเขาไม่กล้าเข้ามาใกล้
แค่รังสีปราณยุทธธาตุแสงที่ทรงพลังก็ทำให้พวกเขากลัวแล้ว
“ควั่บ!” มือปราบพิเศษทั้งหกเคลื่อนไหวพร้อมกัน กลายเป็นแสงสีขาวหกสายบินเข้าหาลินลี่ย์ รอบด้านทั้งหมดรายล้อมด้วยกำแพงแสงลินลี่ย์ไม่มีทางหลบหนีได้
ลินลี่ย์ได้แต่กัดฟัน
“ฮ่าาาาห์!” ลินลี่ย์คำรามโกรธเกรี้ยว จากนั้นชักดาบหนักอดาแมนเทียมออกมาจากหลังและฟันใส่มือปราบพิเศษทั้งหกอย่างดุดัน
“บึ้ม”ดาบหนักอดาแมนเทียมของลินลี่ย์ปะทะเข้ากับมือปราบคนหนึ่งที่หลบไม่ทันอย่างรุนแรง มือปราบคนนั้นรู้สึกว่ามีพลังที่น่ากลัวผ่านตัวเขาไป
“หืม?” มือปราบพิเศษชุดม่วงกระเด็นกลับหลังจากแรงฟาดฟัน แต่ภายใต้พลังปกป้องของปราณยุทธแห่งแสงเขาไม่ได้รับบาดเจ็บรุนแรง
ดาบหนักอย่างนั้นเพียงเล่มเดียวก็สามารถทำให้นักรบเลือดมังกรแสดงพลังที่น่าทึ่งออกมาได้อย่างเต็มที่
“ฉัวะ”
กระบี่อื่นอีกห้าเล่มยังคงฟันนใส่ลินลี่ย์อย่างต่อเนื่อง ลินลี่ย์ใช้กรงเล็บ,หางของเขาและแม้กระทั่งหนามหลาวบนตัวรับการโจมตีที่รุนแรงและห้ามือปราบพิเศษก็บินถอยออกมาอีกครั้ง
ลินลี่ย์คุกเข่าข้างหนึ่ง
ตอนนี้เกล็ดส่วนใหญ่บนตัวลินลี่ย์ถูกทำลายและบาดแผลที่หน้าอกของเขายังมีรอยฟันเพิ่มขึ้น บาดแผลลึกถึงกระดูกจนมองเห็นได้ทำให้เลือดไหลออกมาอย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตามสายเลือดที่ทรงพลังของนักรบเลือดมังกรทำให้ลินลี่ย์ฟื้นตัวได้รวดเร็ว
กล้ามเนื้อของลินลี่ย์กระเพื่อมและยืดตัวออกพยายามจะซ่อมแซมตัวเองเข้าด้วยกัน อย่างไรก็ตามบาดแผลครั้งนี้รุนแรงเกินไปแม้สายเลือดของลินลี่ย์จะทำให้บาดแผลทุเลาแข็งแรงขึ้นมาก แต่เขาเสียเลือดมากเกินไปลินลี่ย์จึงเกิดอาการมึนงง
“การโจมตีครั้งต่อไปจะเป็นการสังหารเจ้า”
หนึ่งในหกมือปราบพิเศษพูดอย่างถือดี บีบีเต็มไปด้วยความกลัวกระโจนอยู่ข้างตัวลินลี่ย์ ทั้งลินลี่ย์และบีบีรู้สึกสิ้นหวัง
“ฮึ่ม” ลินลี่ย์สั่นศีรษะด้วยความโกรธ เขาฝืนตนเองและพยายามเพ่งดูทีละนิด
แต่เขาเสียเลือดมากเกินไป และแม้แต่ภาพที่ปรากฏในสายตาลินลี่ย์ก็พร่าเลือนขึ้นทุกที ในขณะนั้นเอง แสงรังสีมหัศจรรย์ฉายออกมาจากแหวนมังกรขนดเปลี่ยนรูปเป็นชายชราชุดขาวยาวผมและหนวดเคราขาวโพลน
“ปู่เดลิน!” ลินลี่ย์ตกใจ เขาไม่เข้าใจทำไมเดลินโคเวิร์ทถึงได้ปรากฏตัวกระทันหัน
เดลิน โคเวิร์ทมองดูลินลี่ย์เหมือนเมื่อคราวที่เขาพบกับลินลี่ย์ครั้งแรกหน้าของเดลิน โคเวิร์ทประดับรอยยิ้มเล็กน้อยขณะที่เขาลูบศีรษะลินลี่ย์อย่างอ่อนโยน
“ลินลี่ย์, ต่อไปในวันข้างหน้าเจ้าจะต้องพึ่งพาตนเองแล้วนะ” เดลินโคเวิร์ทกล่าวพลางยิ้มพลาง
“ปู่เดลิน ปู่จะทำอะไร...” ลินลี่ย์ตะลึง
พลังวิญญาณของเดลิน โคเวิร์ทเพิ่มขยายขึ้นไปในอากาศ เขาโฉบขึ้นไปเหนือพื้น กางแขนกว้าง พลังระเบิดจิตวิญญาณที่น่ากลัว พลังวิญญาณถูกปลดปล่อยออกมาจากตัวเดลินโคเวิร์ททันที
ตอนนี้เดลิน โคเวิร์ทรู้สึกสงบ เยือกเย็นอย่างมาก
“ในสมัยอดีต เมื่อข้ายังมีชีวิตอยู่ในจักรวรรดิพูเอนท์ ชีวิตของข้ามีแต่การฝึกฝนและเข่นฆ่า ในจักรวรรดิพูเอนท์ ข้าเป็นคนหยิ่งยโสมากยากที่จะมีผู้ใดเข้าใกล้ได้ ข้าไม่มีลูก ไม่มีหลาน แต่หลังจากใช้เวลาห้าพันปีติดอยู่ในแหวนมังกรขนดอารมณ์ความคิดของข้าได้เปลี่ยนไป จากนั้นข้าจึงได้พบกับเจ้า ลินลี่ย์”
เมื่อลอยตัวขึ้นไปในอากาศแล้ว เดลิน โคเวิร์ทยังคงจ้องมองลินลี่ย์
“ปู่เดลิน, ปู่จะทำอะไร?”ลินลี่ย์รู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่น่ากลัว...
“ข้ามองดูเจ้าเติบโตขึ้นและกลายเป็นผู้ใหญ่ในแต่ละย่างก้าวแต่ละครั้งข้ารู้สึกภาคภูมิใจกับความสำเร็จของเจ้า ข้าคิดกับเจ้าเหมือนเป็นหลานชายของข้าเอง” มวลพลังจิตวิญญาณของเดลิน โคเวิร์ทกำลังถูกปล่อยออกเพิ่มมากทุกที
ปริมาณพลังจิตสูงมากนอกจากนักรบผู้ทรงพลังอย่างลินลี่ย์และมือปราบพิเศษทั้งหกแล้ว แม้แต่นักรบที่กำลังดูการต่อสู้อยู่ไกลๆก็ยังรู้สึกได้ มือปราบพิเศษทั้งหกตกตะลึงและตื่นตัว
“ลินลี่ย์เอย, อย่าโศกเศร้าไปเลยความจริงเมื่อข้าติดอยู่ในแหวนมังกรขนดนี้ ข้าก็ไม่มีอนาคตเท่าใดอยู่แล้ว และจงดูนี่ นี่จะเป็นการแสดงพลังครั้งสุดท้ายของข้า” รอยยิ้มของเดลิน โคเวิร์ทสดใสยิ่งขึ้น
แต่สำหรับลินลี่ย์ในตอนนี้กำลังสั่นด้วยความหวาดหวั่น
“เกิดอะไรขึ้น?” หกมือปราบพิเศษเริ่มตกใจจริงๆ วังวนมวลพลังนั่นทรงพลังมากอย่างแท้จริง ทรงพลังมากจนพวกเขาเริ่มสั่นด้วยความกลัว
พลังงานที่ปลดปล่อยออกมาเมื่อนักสู้ระดับเซียนขั้นสูงกำลังจุดประกายพลังจิตวิญญาณในวิญญาณของเขาซึ่งจะมีพลังสูงมากกว่าพลังที่นักสู้ชั้นเซียนระดับสูงมีกันเป็นปกติ
“วืดดดด” แก่นธาตุดินทั่วทั้งเมือเฮสลอยตรงมาที่เดลิน โคเวิร์ทด้วยความเร็วสูง มันถูกควบคุมด้วยพลังจิตที่น่ากลัวของเดลิน โคเวิร์ท แก่นธาตุดินทั้งหมดเริ่มมารวมตัวกัน
ไม่ต้องมีพลังเวทบังคับ นี่คือเวทที่อาศัยพลังทางจิตวิญญาณควบคุมแก่นธาตุดินล้วนๆ
ภายใต้สภาวะปกติ นี่จะทำให้พลังโจมตีของเวทสายธาตุดินอ่อนแอมาก แต่เวทที่เดลินโคเวิร์ทกำลังใช้อยู่ตอนนี้ทรงพลังมากจนใครๆก็ตามที่เห็นได้แต่สั่นด้วยความหวาดกลัว
“ดาวตกถล่มฟ้า!”
วิญญาณของเดลิน โคเวิร์ทเริ่มจางลง แต่เสียงของเขายังคงสงบเยือกเย็นเหมือนวิญญาณบริสุทธิ์ ดาวตกสีเหมือนผิวดินขนาดมหึมาหกก้อนร่วงลงมาจากท้องฟ้ากระแทกใส่มือปราบพิเศษทั้งหก
“วืดดดดด!” อุกกาบาตขนาดมหึมาหกก้อนเหล่านั้นสร้างขึ้นมาจากแก่นธาตุดิน แต่ละก้อนมีขนาดเท่าบ้านกระแทกใส่บุรุษทั้งหกด้วยความเร็วสูง จนดูเหมือนว่าพวกมันกำลังฉีกมิติบรรยากาศออก
มือปราบพิเศษทั้งหกคนหนีไปด้วยความหวาดกลัว แต่ดาวตกทั้งหกก็ไล่ตามแต่พวกเขา
“ลินลี่ย์” เดลินโคเวิร์ทมองดูลินลี่ย์ “ลาก่อน”
ลินลี่ย์เงยหน้ามองปู่เดลินผู้มีเคราขาว ผมขาวและชุดยาวขาวโพลน
“จำคำพูดนี้ไว้ให้ดี จงใช้ชีวิตให้ดี” เดลิน โคเวิร์ทยิ้มหน้าบานซึ่งเป็นเหมือนเครื่องหมายการค้าของเขาไปแล้ว...จากนั้นวิญญาณที่โปร่งแสงของเขาเริ่มจางหายไป เหมือนควันที่โดนลมพัดเป่าหายไป
ลินลี่ย์ลืมตา และอ้าปากค้าง, แต่รู้สึกเหมือนกับว่าไม่มีคำพูดที่เปล่งออกจากลำคอได้ น้ำตาของเขาเริ่มไหลนองหน้าอย่างมิอาจควบคุมได้
“อ๊าาา, อ๊าคคคค!” แม้จะไม่มีคำเปล่งออกมา ลินลี่ย์ได้แต่เพียงแหงนหน้าขึ้นฟ้ากู่ร้องโหยหวนพร้อมกับน้ำตาไหลพราก
