ตอนที่ 28 มารดาเจ้าสิ!(ฟรี)
ติดปัญหานิดหน่อย เดี๋ยวมีแปลชดชเชยให้นะครับ
**********//////*//
“อือๆๆ”ดวงตาของเจียงมู่เบิกกว้างและพยายามขัดขืน
กำปั้นของเฮยสุยชาที่พยายามยัดเข้าไปในปากของเขา ราวกับว่ามันเป็นโคล่ารสมัสตาร์ด
มันร้อนจนหัวแทบระเบิด
นอกจากนี้เขายังรู้สึกถึงกระแสน้ำอุ่นที่พุ่งออกมาจากกำปั้นงูที่อยู่ในปาก
กระแสน้ำอุ่นไหลผ่านลำคอ ผ่านหน้าอก และไปถึงหัวใจ
ในที่สุดกระแสน้ำอุ่นก็ไหลเข้าสู่เส้นเลือดและไหลไปทั่วทุกส่วนของร่างกาย
จบแล้ว มันจบสิ้นแล้ว!
ข้าจะต้องกลายเป็นทาสของนาง…..
หัวใจของเจียงมู่เย็นเยียบ
เขารู้จักวิชาสลักวิญญาณวารีทมิฬเล็กน้อย
มันสามารถเปลี่ยนผู้ได้รับให้กลายเป็นทาสผู้ภักดีได้
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากต้องใช้อายุขัยในการใช้งาน ค่าใช้จ่ายจึงสูงเกินไป
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมในเนื้อเรื่องดั้งเดิม เฮยสุยชาจึงใช้เพียงครั้งเดียวก่อนที่นางจะตาย
แต่ตอนนี้?
นางใช้มันกับเขา!
นางเอกคนที่ 3 นี่บิดเบี้ยวไปแล้วเหรอ….
“อย่ากลัวไป การกลายเป็นทาสของเทพองค์นี้ถือเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตของเจ้า”
เฮยสุยชามองไปที่เจียงมู่ที่กำลังหวาดกลัว ลูบผมยาวของเขาและอธิบายด้วยรอยยิ้ม
“วิชาสลักวิญญาณน้ำทมิฬเป็นวิชาต้องห้ามของเผ่าอสรพิษวารีทมฬของข้า
“ผู้ร่ายจะรวมพิษวารีทมิฬบริสุทธิ์เข้ากับพลังวิญญาณ
“พลังวิญญาณที่รวมอยู่ในวารีทมิฬจะกลายเป็นพิษกัดกร่อนวิญญาณ
“ตอนนี้เจ้ารู้สึกถึงกระแสอุ่น ๆ ที่ไหลเข้าสู่หัวใจของเจ้าไหม?
“มันคือพิษกัดกร่อนวิญญาณ”
เจียงมู่ไม่สามารถพูดได้และทำได้เพียงจ้องมองนางอย่างว่างเปล่า
เฮยสุยชายิ้มหวานและอธิบายต่อไป
“เมื่อพิษกัดกร่อนวิญญาณนี้กัดกร่อนวิญญาณของเจ้าอย่างสมบูรณ์ เจ้าจะไม่สามารถฝ่าฝืนคำสั่งของผู้ร่ายได้
“อีกนัยหนึ่ง เจ้าจะเป็นทาสที่ซื่อสัตย์ที่สุดของเทพองค์นี้ตลอดไป
"ตอนนี้เจ้ารู้สึกอย่างไร?
“ต่อหน้าเทพองค์นี้
“วิญญาณของเจ้าเริ่มเริ่มสั่นไหวแล้วใช่ไหม?
“เจ้าอยากคุกเข่าและสรรเสริญเทพองค์นี้หรือไม่?
“เจ้าต้องการพลีชีพเพื่อเทพองค์นี้ใช่ไหม?”
สรรเสริญ มารดาเจ้าสิ!นังโลลิป่วย!
เทพองค์นี้ เทพองค์นี้ เทพองค์นี้ บ้านเจ้าสิ นังจูนิเบียว!
เจียงมู่ไม่สามารถพูดได้ เขาได้แต่สาปแช่งนางอย่างบ้าคลั่งอยู่ในใจ
แต่ด่าก็คือด่า
ตอนนี้เขาไม่กังวลแล้ว
เนื่องจาก เฮยสุยชาได้กล่าวว่าพิษกัดกร่อนวิญญาณนี้คือยาพิษ!
เพราะมันเป็นยาพิษ
ถ้าอย่างนั้น 'ร่างกายที่แบกรับพิษได้นับอนันต์' ของเขาก็แก้ปัญหานี้ได้ไม่ใช่เหรอ?
เจียงมู่รีบมองเข้าไปในตันเถียนของเขา
จริงๆด้วย!
พิษกร่อนวิญญาณเริ่มค่อย ๆ ร่วมตัวเข้ากับตันเถียนจากทุกมุมของร่างกาย!
และยาพิษระเบิดในตันเถียนของเขาก็เริ่มทำงานเช่นกัน
มันดูดซับและปรับแต่งพิษกร่อนวิญญาณอย่างต่อเนื่อง!
ขนาดเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วมาก มันใหญ่กว่าของเดิมเกือบสองเท่าในเวลาอันสั้น!
ปราณพิษที่เกาะอยู่บนพื้นผิวก็แข็งแกร่งขึ้นเช่นกัน!
มันใช้งานได้!
ความตื่นเต้นของเจียงมู่ปรากฏออกมาบนใบหน้า
นี่คือพิษของผู้ฝึกตนขอบเขตเทพปีศาจ!
จะหาโอกาสดีๆในการเสริมพลังให้กับยาพิษระเบิดแบบนี้ได้ที่ไหนอีก?
ดังนั้นเขาจึงเริ่มดูดซับมันอย่างรวดเร็วและต้องการมากยิ่งขึ้น
“ดูเหมือนว่าเจ้าจะรอที่จะเป็นทาสของเทพองค์นี้ไม่ไหวแล้วสินะ”
เมื่อรู้สึกถึงการดูดซับอย่างกระตือรือร้นของ เจียงมู่เฮยสุยชาก็พึงพอใจ
ไม่ว่านี่จะเป็นโลกนิยายหรือไม่ก็ตาม นางไม่สนใจ
สิ่งที่นางกังวลคือนางจะนำร่างกายของนางกลับมาจากศัตรูคู่อาฆาตได้หรือไม่ และนางสามารถกวาดล้างทั้งเผ่าของมันได้ไหม
และเจียงมู่รู้เส้นทางของเนื้อเรื่องและชะตากรรมของนาง
ตราบใดที่เจียงมู่กลายเป็นทาสของนาง มันก็เท่ากับว่านางจะควบคุมชะตาชีวิตของนางเอง! และเป้าหมายของนางเองจะสำเร็จโดยปราศจากลมและฝน!
เฮยสุยชาแลบลิ้นยาวออกมาเลียริมฝีปากของนางอย่างอารมณ์ดี
เมื่อ เจียงมู่กลายเป็นทาสของข้า
ก่อนอื่นสั่งให้เขาหาทางช่วยหลิงอ่าวเทียน แล้วปล่อยให้เรื่องราวดำเนินไปอย่างราบรื่น
ยิ่ง เฮยสุยชาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เท่าไหร่ นางก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้น นางมองเจียงมู่แล้วยิ้ม รู้สึกอยากจะอุ้มเขาขึ้นมาและจูบสักที
ไม่ต้องพูดถึง ผู้ชายคนนี้หล่อมากทีเดียว
แม้แต่ตอนดูดซึมพิษก็น่ารักดี…..อะไร?
เกิดอะไรขึ้น!
พิษกัดกร่อนวิญญาณของข้า ….. ควบคุมไม่ได้?!
ใบหน้าของ เฮยสุยชาเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน
นางพบว่า
พิษกร่อนวิญญาณที่นางส่งไปยังเจียงมู่อยู่ดีๆก็ควบคุมไม่ได้!
นางตั้งสติและควบคุมพิษกัดกร่อนวิญญาณ
อย่างไรก็ตาม
“ทำไมถึงควบคุมไม่ได้ได้!”
“เจ้าทำอะไร!”
“อ้าปากออกซะ!!!”
นางรู้สึกตกใจเมื่อพบว่าพิษกัดกร่อนวิญญาณกำลังไหลเร็วขึ้นไป
พลังวิญญาณในร่างกายและพิษวารีทมิฬก็ลดลงอย่างรวดเร็วเช่นกัน!
หากพลังวิญญาณของนางหมดลง วิญญาณของนางจะอ่อนแออย่างมากและก็จะเข้าสู่ห้วงนิทราอันยาวนาน
ในทางกลับกัน พิษวารีทมิฬเป็นพิษที่แปลกประหลาดของเผ่าของนาง แม้จะแค่ 1 หยดก็มีค่ามหาศาล
“ไอ้สารเลว ปล่อยซะ!!!”
เฮยสุยชาหวาดกลัวและพยายามดึงแขนของนางออกมา
แต่ เจียงมู่กัดแน่นจนนางดึงออกไม่ได้
อ้าปาก?
คนโง่เท่านั้นที่จะยอมทิ้งสมบัติ!
ข้าจะดูดเจ้าให้ตาย!
เจียงมู่หัวเราะอยู่ในใจ
ด้วยผลมาจากการดูดซับพิษกัดกร่อนวิญญาณ
ยาพิษระเบิดใหญ่กว่าเดิมถึงยี่สิบเท่า! พลังของมันเพิ่มขึ้นถึงยี่สิบเท่า!
เขาประมาณการคร่าวๆ
พลังระเบิดยาพิษที่เขาสร้างขึ้น อาจจะสามารถฆ่าผู้ฝึกตนหวนคืนสู่ต้นกำเนิดได้
กล่าวอีกนัยหนึ่ง
ตอนนี้เขาสามารถปล่อยยาพิษระเบิดออกไปได้โดยตรงและทำให้ เฮยสุยชาหวาดกลัว
"เจ้า! ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ...”
เฮยสุยชารู้สึกถึงวิกฤตที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
เนื่องจากพิษกัดกร่อนวิญญาณที่ไหลออกไปจำนวนมาก ร่างกายของนางเริ่มกลายเป็นภาพลวงตา!
นางใช้มืออีกข้างบีบคอของ เจียงมู่ทันที พยายามบังคับให้เขาอ้าปาก
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากร่างกายที่อ่อนแอลง นางแทบจะไม่สามารถออกแรงได้ ทำให้ร่างกายของนางค่อยๆ ตกลงไปที่ร่างขอเจียงมู่อย่างแผ่วเบา
คาถาวิญญาณมิติที่กักขัง เจียงมู่ไว้จึงยกเลิกทันที
ข้าสามารถออกไปได้แล้ว?
เจียงมู่มีความสุขมาก
ทันใดนั้น เขาประสานมือรอบเฮยสุยชาและลุกขึ้นยืน
“ไปหาทาสบ้านเจ้าเถอะ! ยายแก่จมูกยาว!”
เขาเหวี่ยงเฮยสุยชาลงหลุมด้านล่างอย่างไร้ความปราณี
เฮยสุยชาตกลงหลุมยุบลึกร้อยเมตรนั้นลึกมากจน
สุด้ทาย หัวของนางก็กระแทกพื้น ดัง "ตึง!" ทิ่มลงบ่อโคลนอย่างรุนแรง
นางดึงหัวออกมาด้วยความยากลำบาก ใบหน้าเล็กๆ และผมสีดำยาวของนางถูกปกคลุมไปด้วยโคลน ทำให้นางดูน่าสงสารเป็นอย่างมาก
เจียงมู่ไม่กล้าอยู่ต่อและออกวิ่งเต็มแรงไปยังที่ๆหลิงอ่าวเทียนอยู่
เฮยสุยชาที่อยู่ภายในหลุมจ้องมองไปยังทิศทางที่เจียงมู่หายไปด้วยรูม่านตาแนวตั้งสีทอง
“ข้าไม่มีวันปล่อยเจ้าไปแน่!!! ไอ้สารเลว-!!!”
เสียงคำรามอันดุร้ายดังก้องไปทั่วท้องฟ้า
มันทำให้ เจียงมู่ที่กำลังหลบหนีนั้นหวาดกลัวจนเกือบจะสะดุด]h,
“ให้ตายเถอะ เนื้อเรื่องบิดเบี้ยวไปเพราะยายแก่โลลินางนี้”
“ลืมมันไปเถอะ ยังไงข้าก็ยังจัดการนางไม่ได้ ค่อยคิดหาทางภายหลัง”
“สิ่งสำคัญอันดับแรกคือการไปช่วยพระเอก หลิงอ่าวเทียน”
"มิฉะนั้น."
"หากปราศจากความช่วยเหลือจากเฮยซุยชา หลิง อ้าวเทียนก็จะเปิดเผยไพ่ตายล่วงหน้า และโครงเรื่องจะยิ่งยุ่งเหยิง"
เจียงมู่รู้จักไพ่ตายของหลิงอ่าวเทียนที่แม้แต่เฮยสุยชาก็ไม่รู้
นอกจากนี้ยังมีไต่ตายใบที่สองซึ่งคือก้อนผลึกรูปทรงขนมเปียกปูนในหัวใจ
แต่ก้อนผลึกนี้ถูกเปิดเผยในช่วงกลางและปลายของเนื้อเรื่อง
หากหลิงอ่าวเทียนเปินเผยตอนนี้ เนื้อเรื่องก็จะยิ่งยุ่งเหยิงมากขึ้น
***
ในอีกด้านหนึ่ง
เสวี่ยเมิ่งหาน มาถึงหน้าเรือบินส่วนตัวของเจียงมู่
นางสั่งให้ทหารคุ้มกันสองสามคน
“ที่นี่ไม่มีสัตว์ปีศาจ พวกเจ้ากลับไปก่อน ในเรือสายฟ้าของประมุขเจียง คุณหนูคนนี้ย่อมปลอดภัย”
"ขอรับ คุณหนู!"
องครักษ์คฤหาสน์เจ้าเมือง ตอบพร้อมเพรียงกันและหันหลังจากไปอย่างเป็นระเบียบ
เมื่อมองไปที่เรือสายฟ้าส่วนตัวของเจียงมู่ เสวี่ยเมิ่งหานก็ยิ้มออกมา
“คนสกุลเจียง ข้าจะอยู่ที่นี่ในอีกสองสามวันข้างหน้า มาดูกันว่าเจ้าจะยังดำเนินเนื้อเรื่องอย่างไร!”
“เจ้าไม่ใช่สุนัขเลียส่วนตัวของเหล่าเหนียงหรอกเหรอ”
“ฮึ่ม วันนี่ข้าจะให้เจ้าเลียเท่าไหร่ก็ได้!”
“ฮี่ฮี่ฮี่….”
เสวี่ยเมิ่งหานควบคุมพลังวิญญาณของนางและกระโดดขึ้นไปบนดาดฟ้าของ จากนั้นนางก็เดินไปที่ห้องหรูหราของเจียงมู่
เมื่อมาถึงหน้าประตูห้อง
“อือออออ-!”
เสียงร้องแหลมสูงและโหยหวนของผู้หญิงก็ดังออกมาจากห้องถัดไป
