บทที่ 295 เพลย์บอยโดยกำเนิด [1]
บนยอดตึกที่สูงกว่า 30 ชั้น เฟร็ดถูกมิซึกิต้อนจนมุม เขาดูราวกับลูกแกะไร้หนทางที่กำลังรอการสังหารจากผู้ล่า! “ฮะ...แฮก...แฮก...มิลฟ์...ฉันขอโทษ โอเคไหม?” เฟร็ดพูดด้วยรอยยิ้มที่ตึงเครียดขณะที่เขามองกลับไปด้วยความกลัวเล็กน้อย แม้เขาจะเป็นแฟนพันธุ์แท้ของอัลแทร์ แต่เขาก็ไม่สามารถกระโดดจากที่สูงขนาดนี้ได้! ...
