ตอนที่แล้วตอนที่ 6–28 มารดายังอยู่หรือตายแล้ว
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 6-30 ต่อให้ข้าตายก็ต้องฆ่าเจ้า!

ตอนที่ 6-29 ฆ่าอีกหลายคน


ราชสีห์หิมะน้ำแข็งที่เคลย์ฝึกฝนจนเชื่องมีพนักงานคอยดูแลเพียงสิบคน  หลังจากเฝ้าดูแลมันมานานพวกพนักงานดูแลก็สามารถคาดเดาได้ว่าราชสีห์หิมะน้ำแข็งกำลังสื่อความหมายเช่นใดในยามที่มันคำราม

“ราชสีห์หิมะอยู่ไหน?”ทหารวังชุดขาวขึ้นเสียงสูง

“ใต้เท้า,ตอนนี้ราชสีห์หิมะหลับอยู่ขอรับ” พนักงานอภิบาลราชสีห์หิมะคนหนึ่งพูดด้วยความเคารพ

“อืม..” ทหารวังพยักหน้าอย่างถือดี

“โฮกกก!  โฮกกกก!”มีเสียงคำรามอย่างดุร้ายดังขึ้น เสียงคำรามนั้นแฝงไปด้วยอารมณ์ดุร้ายและกังวล

เมื่อได้ยินเสียงนี้สีหน้าของพนักงานอภิบาลราชสีห์หิมะน้ำแข็งเปลี่ยนไปทันที  ทหารวังชุดขาวยิ่งกังวลมากขึ้น  เขาถาม “เกิดอะไรขึ้น?มีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นกับราชสีห์หิมะน้ำแข็ง?”

ราชสีห์หิมะน้ำแข็งยังคงคำรามอย่างดุร้ายและพุ่งเข้าใส่พวกเขาอย่างรวดเร็ว

“ฝ่าบาท,ฝ่าบาทตกอยู่ในอันตราย!” พนักงานอภิบาลราชสีห์หิมะแตกตื่น “เร็วเข้า! เมื่อสิบปีที่แล้วเหตุเช่นนี้เคยเกิดขึ้นครั้งหนึ่งเช่นกัน ฝ่าบาทต้องตกอยู่ในอันตรายเป็นแน่!  เร็วเข้า, เร็ว รีบไปคุ้มครองฝ่าบาท!  ใต้เท้า,ตอนนี้ฝ่าบาทอยู่ที่ไหน?”

สีหน้าของทหารวังชุดขาวเปลี่ยนไปเช่นกัน“ฝ่าบาท, ฝ่าบาทเพิ่งเสด็จออกจากวัง พระองค์ไปยังคฤหาสน์ของใต้เท้าลินลี่ย์”

“เร็วเข้า, เร็วๆ,ไปคุ้มครองฝ่าบาท!”  พนักงานอภิบาลตะโกน

ขณะเดียวกัน พนักงานดูแลก็กระโดดขึ้นหลังราชสีห์หิมะโดยตรง   หลังจากที่เขาใช้เวลาทุกวันให้อาหารราชสีห์หิมะ ราชสีห์ตัวนี้แสดงความเป็นปฏิปักษ์กับเขาน้อยมากและมันยอมให้เขาได้ขึ้นหลังของมัน  เพียงชั่วเวลานี้เงาร่างห้าสายก็พุ่งติดตามไปด้วยเช่นกัน  ทั้งห้าคนนี้เป็นสุดยอดฝีมือประจำอยู่ในวังหลวง

“ราชสีห์หิมะ,ฝ่าบาทตกอยู่ในอันตรายใช่ไหม?” บุรุษผมทองวัยกลางคนตะโกนมายังราชสีห์หิมะน้ำแข็ง

ราชสีห์หิมยังคงคำรามต่อเนื่องขณะที่มันผงกหัวไปพร้อมกัน

“เร็วเข้า,ไปที่คฤหาสน์ของใต้เท้าลินลี่ย์ ฝ่าบาทอยู่ที่นั่น” ยอดฝีมือผมสีหยกพูดขึ้นโดยเร็ว

“น้องสี่,เจ้าไปตามใต้เท้าไกเซอร์มาด้วย” บุรุษผมทองวัยกลางคนตะโกนบอก

ใต้เท้าไกเซอร์เป็นผู้นำของยอดฝีมือเหล่านี้และเป็นหนึ่งในนักสู้ที่ทรงพลังแข็งแกร่งที่สุดในอาณาจักรเฟนไล  มีนักสู้ระดับเก้าเพียงสองคนที่ปฏิญาณว่าจะจงรักภักดีต่ออาณาจักรเฟนไลก็คือราชาเคลย์และอีกคนหนึ่งก็คือลอร์ดไกเซอร์ผู้นี้

เพราะสถานะของลอร์ดไกเซอร์สูงส่ง  จึงไม่มีความจำเป็นที่เขาจะต้องอยู่ในวังเป็นเวลานาน

“ได้สิ, พี่รอง!  ท่านไปคุ้มกันฝ่าบาท  ข้าจะไปตามใต้เท้าไกเซอร์”  บุรุษผมสีหยกวิ่งออกไปทันที

“ราชสีห์หิมะ, ไปกันได้แล้ว”

ทั้งสี่คนรีบเร่งไปพร้อมกับราชสีห์หิมะทันทีและมุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ของลินลี่ย์

ภายในคฤหาสน์ลินลี่ย์ ในตอนนี้ในสถานที่พักฟื้นของลินลี่ย์นอกจากศพสองซากแล้ว ก็มีเพียงลินลี่ย์กับเคลย์เท่านั้น

“ไม่...ท่านรู้ได้ยังไงว่าท่านแม่ข้าตายแล้ว?ท่านเป็นคนบอกว่าได้มอบท่านแม่ข้าให้กับคนอื่นที่แม้แต่ท่านยังไม่กล้าล่วงเกินไม่ใช่หรือ? ข้าไม่เชื่อว่าคนอย่างนั้นจะลักพาตัวท่านแม่ของข้าไปเพียงเพื่อวัตถุประสงค์ฆ่านาง”ลินลี่ย์ปฏิเสธที่จะยอมเชื่อ

บิดาของเขาตายไปแล้ว ลินลี่ย์ไม่ต้องการให้มารดาของเขาตายด้วยเช่นกัน

ลึกลงไปในใจลินลี่ย์เขาต้องการให้ครอบครัวของเขายังมีชีวิตอยู่!

“ฮ่าฮ่าฮ่า...”เคลย์หัวเราะขณะที่มองดูลินลี่ย์ด้วยสายตาสมเพช “ลินลี่ย์!ข้าสามารถบอกเจ้าให้ชัดๆ ตอนนี้เลยก็ได้ว่าท่านผู้นั้นไม่ได้สั่งบังคับข้าให้ลักพาตัวแม่เจ้าไปให้เขา เป็นแต่ข้าเริ่มทำของข้าเองข้าลักพาตัวแม่ของเจ้าไปให้เขา เพราะข้ารู้... เขาต้องการสตรีอย่างนางจริงๆ”

“และข้ายังรู้ดีอีกว่าในอดีตท่านผู้นี้ก็ยังต้องการสตรีอย่างแม่ของเจ้าอีกสองสามคน  และทั้งหมดนั้นไม่มีการยกเว้น  ตายกันหมดแล้ว” นัยน์ตาเคลย์มีแววยิ้มปนบ้าคลั่ง

ลินลี่ย์รู้สึกเหมือนถูกสายฟ้าฟาดร่างกายซวนเซ

“ไม่มียกเว้นเชียวหรือ?”  ลินลี่ย์จ้องมองเคลย์

เคลย์จ้องมองลินลี่ย์ด้วยสายตาสมเพช“ลินลี่ย์! เจ้าควรจะมีอนาคตที่สดใสมากยิ่งขึ้น  แต่เจ้ากลับเลือกเส้นทางสายนี้ นับตั้งแต่เจ้าเลือกเส้นทางสายนี้แล้ว อนาคตของเจ้าก็ถูกตัดสินไปด้วยเช่นกัน”

“ฮ่าฮ่า....ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”ลินลี่ย์เริ่มหัวเราะลั่นทันที กล้ามเนื้อบนใบหน้าของเขากระตุกไปทั้งหน้า

ลินลี่ย์จ้องมองเคลย์ด้วยดวงตาเหมือนคนตายแล้ว“เคลย์ เป็นเพราะท่าน ท่านเป็นคนทำร้ายท่านแม่ข้าและสุดท้ายยังเป็นเหตุให้ท่านพ่อของข้าต้องตาย ถ้าไม่ใช่เพราะท่าน ข้าอาจจะมีชีวิตที่มีความสุขอยู่กับพ่อแม่ในตอนนี้แล้ว  เป็นเพราะเจ้า เป็นความผิดของเจ้าคนเดียว เจ้าเป็นคนทำลายมันทั้งหมด”

ลินลี่ย์ยื่นมือหยิบเหล็กสกัดตรงข้างตัวเขา

“เจ้าตั้งใจจะทำอะไร?”  เคลย์จ้องดูลินลี่ย์ด้วยนัยน์ตาเหมือนเสือร้าย

“ข้าจะทำอะไรน่ะหรือ?”  ลินลี่ย์จ้องมองสิ่วตรงในมือของเขา  “ในอดีต ข้าเคยแกะสลักจากหิน  แต่วันนี้ ..ข้าจะลองแกะสลักจากเลือดเนื้อดูบ้าง” นัยน์ตาของลินลี่ย์เริ่มกลับเป็นสีทองหม่นเหมือนกับนัยน์ตาของมังกรเกราะหนาม เยือกเย็นและไร้หัวใจ!

เดลินโคเวิร์ทที่ยังอยู่ในแหวนมังกรขนด ยังคงเงียบอยู่ต่อไป

ยิ่งได้เห็นลินลี่ย์เติบโตขึ้น เดลินโคเวิร์ทยิ่งเข้าใจลินลี่ย์ได้เป็นอย่างดี

ลินลี่ย์ให้ความสำคัญกับครอบครัวและพี่น้องเขาอย่างลึกซึ้ง  เพื่อประโยชน์ของครอบครัวและพี่น้องของเขาลินลี่ย์ไม่กลัวตาย ตอนนี้บุรุษผู้ต้องรับผิดชอบความตายของมารดาและบิดาของเขาอยู่ต่อหน้าเขาแล้วเป็นไปไม่ได้ที่ลินลี่ย์จะยังสงบจิตใจอยู่ได้ในเวลาอย่างนี้

“สลักเลือดเนื้อน่ะหรือ?”เคลย์สะดุ้ง  ลินลี่ย์จ้องมองเคลย์อย่างดุร้ายและสำรวจทั่วตัวเคลย์อย่างระมัดระวัง“ไม่ต้องกังวล ท่านมีร่างกายแข็งแรงทรงพลังขนาดนั้นข้ามั่นใจว่าข้าสามารถสลักท่านได้เป็นพันครั้งค่อยปล่อยให้ท่านตายในรูปลักษณ์ของสตรี” เสียงของลินลี่ย์เย็นชา คลื่นรังสีอำมหิตหลั่งไหลออกมาจากตัวเขา

“เจ้า!”หน้าของเคลย์เปลี่ยนเป็นเย็นชาเช่นกัน  เขาคำรามอย่างดุร้าย  “ลินลี่ย์!  ข้าก็จะฆ่าเจ้าให้ได้เจ้าจะได้ไปพบพ่อแม่เจ้าในปรภพ”

“ไปพบน่ะหรือ?”

เมื่อคิดถึงบิดามารดาของเขารังสีฆ่าฟันของลินลี่ย์ยิ่งเพิ่มขึ้นทันที

“งั้นชิมรสชาติจากวิชาสิ่วสกัดตรงของข้าก่อน” หน้าของลินลี่ย์เหมือนคลุมไปด้วยชั้นน้ำแข็งบางๆ  ด้วยการสะบัดข้อมือเขาส่งสิ่วตรงเข้าที่เอวของเคลย์โดยตรง แต่เมื่อสิ่วสกัดตรงเข้าใกล้เคลย์ระยะประมาณสิบเซ็นติเมตร  ก็ถูกขัดขวางด้วยพลังประหลาดชนิดหนึ่ง

วงเวทโปร่งแสงปรากฏขึ้นในกลางอากาศทันทีได้ขัดขวางสิ่วสกัดตรงไว้ได้อย่างง่ายดาย “อะไรกันนี่?” ลินลี่ย์ตกตะลึงเช่นกัน

“ข้าบอกเจ้าแล้ว,  ข้าจะต้องฆ่าเจ้าแน่ๆ” เคลย์ลุกขึ้นยืนจ้องมองลินลี่ย์ด้วยสายตาหยิ่งลำพอง ร่างกายที่ทรงพลังของเขา ทำให้เขาดูเหมือนราชสีห์พิโรธ

“เป็นไปไม่ได้”

ร่างของลินลี่ย์ปลดปล่อยปราณเลือดมังกรและสะบัดสิ่วตรงในมือของเขาใส่ร่างของเคลย์อย่างดุร้าย

“ควั่บ!ควั่บ!” เขาสะบัดสิ่วรวดเดียวเจ็ดครั้ง ในตำแหน่งต่างๆของร่างกายเคลย์ แต่ไม่ว่าจะสะบัดสิ่วลงไปตรงที่ใดก็ตามก็จะถูกป้องกันด้วยพลังโปร่งใสที่เปล่งออกมาในระยะสิบเซ็นติเมตรรอบๆตัวเคลย์

“เจ้าไม่มีความสามารถพอจะฆ่าข้าได้”เคลย์พูดอย่างลำพอง

“กรรรรร”  บนไหล่ของลินลี่ย์ บีบีอ้าปากกว้างทันทีและพุ่งไปกัดเคลย์อย่างดุร้ายเมื่อเผชิญหน้ากับการโจมโตของบีบี ดูเหมือนเคลย์จะไม่กลัวแม้แต่น้อย  อาจเป็นเพราะเขามั่นใจพลังป้องกันนี้มากจนเขาไม่ได้พยายามแม้แต่จะหลบหนี

เมื่อเขี้ยวบีบีขย้ำลงใส่พลังป้องกันที่โปร่งแสงนั้น ม่านพลังโปร่งแสงก็เปล่งแสงสีรุ้งเจ็ดสีอยู่ชั่วครู่ จากนั้นสีก็หายไป

“หืมม?”

สีหน้าของเคลย์เปลี่ยนไป  “เป็นการโจมตีที่ทรงพลังนัก”  เคลย์ไม่กล้าปล่อยให้บีบีกัดเขาอีกเขารีบพุ่งออกไปข้างนอกทันที

“เจ้านาย!  โจมตีเขา โจมตีเขาเลย! ม่านพลังป้องกันบนร่างของเขาไม่ใด้เกิดจากพลังธรรมชาติของเขา นั่นต้องเป็นพลังเวทจากม้วนเวทหรือของทำนองนั้นแน่นอน  มีขีดจำกัดเรื่องจำนวนครั้งที่มันสามารถทนได้! การโจมตีของเจ้านายจะลดทอนพลังของมันออกไป และทันทีที่พลังหายไป เขาจะต้องตายแน่นอน!”  บีบีลนลานกระตุ้นเตือนลินลี่ย์

ลินลี่ย์เข้าใจความเป็นจริงนี้ได้ทันที

“เจ้าต้องการหนี?”

ผิวของลินลี่ย์เริ่มปกคลุมด้วยเกล็ดดำทันทีและหนามแหลมเริ่มงอกออกมาจากศอกและเขา หางเหล็กยาวเหมือนแส้งอกออกมาจากด้านหลังและบนหลังของลินลี่ย์มีหนามแหลมงอกออกมาจากแนวกระดูกสันหลัง

ร่างมังกร  เป็นร่างมังกรอย่างสมบูรณ์

แม้ในสภาพธรรมดาของเขา  ลินลี่ย์ก็เป็นนักรบระดับเจ็ดอยู่แล้ว หลังจากอยู่ในร่างมังกรเขาก็อยู่ในสภาพนักรบระดับเก้าขั้นต้น

“ควั่บ”ลินลี่ย์พุ่งออกไปจากพื้น และพื้นที่เขายืนอยู่เมื่อครู่เป็นรอยแตกร้าว ลินลี่ย์กลายเป็นร่างเลือนลางพุ่งเข้าหาเคลย์ ตอนนี้เคลย์ทำได้แต่เพียงอาศัยกำลังกล้ามเนื้อที่มีพลังน้อยนิดเตลิดหนีเท่านั้นทำให้เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เร็ว

แขนขวาของลินลี่ย์ทรงพลังและมีเกล็ดปกคลุมตวัดกรงเล็บใส่เคลย์อย่างเกรี้ยวกราด

“ผัวะ!” พลังรุนแรงน่ากลัวหวดกระแทกใส่ม่านพลังป้องกันของเคลย์  แม้ว่าม่านพลังนี้จะป้องกันเคลย์ไว้ได้  แต่ก็ยังได้รับผลกระทบจากแรงเฉื่อยที่แฝงมาด้วย  ดูคล้ายกับว่าเคลย์อยู่ภายในรถโดยสารที่มีความแข็งแรงเหลือเชื่อ  เมื่อมีสิ่งอื่นกระแทกโจมตีใส่รถโดยสาร  แม้ว่าเคลย์จะไม่ได้รับอันตราย  แต่รถโดยสารก็ต้องปลิวกระเด็นไปในทิศทางหนึ่งแน่นอน จึงเป็นธรรมดาที่เคลย์ก็ถูกหวดกระเด็นไปด้วยเช่นกัน

นี่คือสถานการณ์ที่มีลักษณะเดียวกัน

ร่างของเคลย์กระเด็นมาข้างหน้าจากนั้นกระแทกเข้ากับแผงไม้  แผงไม้แตกกระจายจากพลังชนกระแทกนี้  แต่เคลย์ไม่เป็นอันตรายแม้แต่น้อย  เขากลิ้งอยู่แทบเท้าลินลี่ย์

“นักรบเลือดมังกร  ความจริง เจ้าแปลงเป็นนักรบเลือดมังกรได้จริงๆ”  เมื่อเห็นลินลี่ย์อยู่ในร่างมังกรทั้งตัว  เคลย์ถึงกับตะลึง

ก่อนนี้พลังของลินลี่ย์ยังไม่แข็งแกร่งน่ากลัวเท่าใดนัก แต่หลังใช้ร่างมังกรแล้ว เขามีพลังของนักรบระดับเก้า  ชื่อเสียงของสุดยอดนักรบไม่ใช่เรื่องหลอกลวงเหลวไหล

“ข้าจะไม่ปล่อยให้เรื่องนี้ดำเนินต่อไป  โล่ชะตานี้จะต้องพังทลาย”  สิ่งที่เคลย์พึ่งพาอาศัยมากที่สุดในขณะนี้ก็คือโล่ชะตา  ในอดีตจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ได้มอบให้เคลย์ด้วยตนเอง โล่ชะตานี้มาจากม้วนเวทป้องกันที่ดีที่สุดที่มีอยู่ และมีพลังมากพอทำให้เคลย์สามารถทนต่อพลังโจมตีของนักสู้ระดับเซียนได้!

เมื่อสามารถป้องกันการโจมตีเต็มกำลังจากนักสู้ระดับเซียนได้  สำหรับนักสู้ระดับเก้าอาจต้องโจมตีหลายสิบครั้งก่อนโล่พลังจะแตกสลายไป

“เคลย์,ข้าไม่ขอเชื่อว่าพลังของเกราะเวทของเจ้าจะคงอยู่ได้ตลอดไป”  ลินลี่ย์ในร่างมังกรเดินเข้าหาเคลย์ทีละก้าวๆ

เมื่อเห็นลินลี่ย์มีหนามแหลมงอกออกมาจากหลังของเขา,ทั่วทั้งร่างปกคลุมไปด้วยเกล็ด และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง หางที่ยาวเหมือนแส้ เคลย์รู้สึกว่าเขาได้เผชิญหน้ากับอสูรเวทร่างมนุษย์  ในอดีตที่ผ่านมาเขาไม่เคยกลัวเลยแม้แต่น้อย  แต่ในตอนนี้เขาเหลือพลังไม่ถึงหนึ่งในสิบของพลังปกติ

“ควั่บ” เคลย์รีบพุ่งตรงไปที่หน้าต่างทันที

“ผัวะ!”

หางมังกรของลินลี่ย์หวดใส่อย่างไม่ปราณีแม้จะเคลื่อนไหวทีหลัง  แต่ไปถึงก่อนและกระทบเข้าที่ร่างของเคลย์ ร่างของเคลย์ปลิวกระแทกที่มุมหน้าต่างทะลุตกม้วนกลิ้งในลานบ้าน  ลินลี่ย์กระโจนพุ่งตัวลงมาเช่นกัน  พื้นที่ใต้เท้าของเขาแตกจากแรงกระโดด

“เจ้ายังต้องการจะหลบหนีอีกหรือ?”

กรงเล็บมังกรและขาของลินลี่ย์โจมตีใส่เคลย์อย่างดุเดือดขณะเดียวกันบีบีทั้งกัดทั้งตะปบใส่เคลย์พยายามสลายม่านพลังของเคลย์ให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้

เขาอาศัยประสบการณ์ต่อสู้ของเขาเป็นหลัก  ขณะที่กำลังตามธรรมชาติของเขาเท่ากับนักรบระดับเจ็ดกอปรกับพลังป้องกันของเวทโล่ชะตา เคลย์จึงทำอย่างดีที่สุดเพื่อหลบหลีกการโจมตีของลินลี่ย์และถ่วงเวลาเท่าที่เขาจะทำได้

“ปกป้องฝ่าบาท!  คุ้มกันฝ่าบาท!”

“โฮกกกก!”

เสียงของคนมากมายจากภายนอกตะโกนจนสามารถได้ยินได้  พร้อมๆ กับเสียงคำรามของอสูรเวท

“ลินลี่ย์วันนี้ถึงคราวตายของเจ้าแล้ว”  เคลย์ดีใจ ถึงตอนนี้เขารู้สึกได้ว่าโล่ชะตาของเขาใช้พลังไปเพียงครึ่งเดียว ยังมีพลังเพียงพอจะป้องกันการโจมตีของลินลี่ย์ได้ต่อไป  สายตาของลินลี่ย์เย็นชาขึ้น

“ถ้าเข้ามาหนึ่งคน  ข้าจะฆ่าหนึ่งคน  เข้ามาสองคน ข้าจะฆ่าทั้งคู่  เข้ามาเท่าใด ข้าจะฆ่าเท่านั้น!”รังสีฆ่าฟันของลินลี่ย์รุนแรงขึ้นทุกที

“ผัวะ!”  หางมังกรของลินลี่ย์หวดใส่เคลย์อย่างโหดร้ายส่งผลให้เขากระเด็นไปกระแทกกำแพงในลานบ้าน  ทำให้กำแพงบ้านเริ่มร้าวทันที  ขณะเดียวกันกรงเล็บที่แหลมคมเลือนลางสีดำตวัดใส่ร่างของเคลย์ทำให้ร่างเคลย์กระแทกพื้นอีกครั้ง

“ตูม!”ประตูที่ลานซึ่งปิดสนิทแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆทันที เศษชิ้นส่วนประตูกระจายไปทุกที่ ราชสีห์สูงห้าเมตร หางยาวสามเมตรขนขาวบริสุทธิ์พุ่งเข้ามาข้างใน  มันอ้าปากพ่นหลาว ขนาดเท่าแหลนปกติออกมาเป็นร้อยเล่ม  กลุ่มยอดฝีมือที่ตามหลังมันมาก็บุกเข้ามาด้วยเช่นกัน!

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด