แม้ว่าซุนม่อจะรู้ว่าไม่ควรมีปัญหาใดๆกับซองยาขนาดยักษ์ที่ระบบมอบให้ แต่เขาไม่กล้าที่จะเดิมพันไม่เป็นไรถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเขา แต่เขากังวลว่านักเรียนจะได้รับบาดเจ็บ

ชีเซิ่งเจี่ยเป็นคนซื่อสัตย์และมักจะฟังซุนม่อเสมออย่างไรก็ตาม ในขณะนี้เขาตัดสินใจที่จะยืนข้างซุนม่อ ดังนั้นเขาไม่ได้จากไปแต่กลับเข้าไปใกล้ซุนม่อแทน

ทันใดนั้น

บึ้ม!

ยักษ์ที่เกิดจากการควบแน่นของน้ำอาบก็ผุดขึ้นมันมีลำตัวเฉพาะส่วนบนเท่านั้น แต่นั่นก็สูงกว่าสี่เมตรแล้ว เกือบทะลุเพดาน

ทันทีที่ยักษ์ปรากฏตัวมันก็เหวี่ยงหมัดเข้าหาซุนม่อ

"หลีกออกไป!"

ซุนม่อฉุดดึงชีเซิ่งเจี่ยไปข้างหลังและชกด้วยกำปั้นขวาของเขา

ปัง

หมัดทั้งสองปะทะกัน

ร่างกายของซุนม่อโยกไปมาเล็กน้อยในขณะที่กำปั้นของยักษ์น้ำแตกระเหยกลายเป็นไอสีแดงจำนวนมหาศาลท่วมทับเขา

คราวนี้ไอน้ำส่วนใหญ่ไม่กระจาย แต่เข้าสู่ร่างกายของเขาผ่านรูขุมขนแทน

ซ่า...! ซ่า....!

แขนของยักษ์น้ำข้างหนึ่งก่อตัวขึ้นในขณะที่อีกแขนหนึ่งพุ่งเข้าหาซวนหยวนพ่อ

“มาได้ดี!”

เจียงเหลิ่งวิ่งออกจากสระแล้วแต่ซวนหยวนพ่อไม่ทำ เจ้าเด็กผู้เสพติดการต่อสู้นี้ดูตื่นเต้นมากและพุ่งเข้าหายักษ์น้ำ

เขาไม่เคยพบศัตรูแบบนี้มาก่อน!

ปัง

หมัดทั้งสองปะทะกัน

ซวนหยวนพ่อถูกซัดกระเด็นไปจากแรงกระแทกมหาศาลและไอน้ำสีเลือดก็ปะทุขึ้นจากนั้นมันก็ไหลทะลักออกมาราวกับหมอกห่อหุ้มร่างกายของซวนหยวนพ่อ

“นี่มันอะไรกันเนี่ย”

ถานไถอวี่ถัง ซึ่งใบหน้าถูกน้ำกระเซ็นตกตะลึง(ทำไมสิ่งนี้ถึงปรากฏขึ้นจากการอาบน้ำ รอสักครู่นี่คงไม่ใช่เพราะซองยาที่ซุนม่อโยนเข้าไปใช่ไหม)

แต่ซองยาแบบไหนถึงจะผลิตผลงานออกมาแบบนี้ได้?

“ทุกคนอย่าตกใจเจ้าจะไม่ถูกฆ่าตาย”

ซุนม่อรีบเตือนพวกเขาเขาได้เห็นข้อมูลของยักษ์น้ำแล้ว

“ยักษ์สีเลือดควบแน่นจากแก่นแท้ของซองยายักษ์ การชกแต่ละครั้งจะส่งฤทธิ์ยาเข้าสู่ร่างกายของบุคคลโดยตรงการโจมตีด้วยค้อนยังทำให้บุคคลนั้นขยับร่างกายได้ ทำให้อารมณ์แจ่มใสขึ้นและรับประกันการดูดซึมฤทธิ์ยาได้ 100%”

“อาจารย์ ซองยาของท่านน่ากลัวเกินไปหรือเปล่า?ข้าแค่อยากจะอาบน้ำ ข้าต้องทิ้งชีวิตของข้าไปเพื่อมันหรือเปล่า?”

เจียงเหลิ่งไม่เคยเป็นคนที่พูดมากแต่เขากลับพูดหลายคำในครั้งเดียว นี่แสดงให้เห็นว่าเขากระวนกระวายแค่ไหน

“เจ้าควรจะดีใจซองยานี้เป็นสิ่งที่คนอื่นไม่อาจสัมผัสได้ตลอดชีวิต!”

แม้ว่าซุนม่อจะพูดแบบนี้เขาก็รู้สึกหงุดหงิดมากเช่นกัน (ข้าเพียงต้องการแช่ตัวเงียบๆ พักผ่อน หยุดพักแต่กลับกลายเป็นว่าเหมือนเข้าร่วมการทดลองชีวิตหรือความตายมากกว่า)

“เบิกบานใจนัก!”

ซวนหยวนพ่อ รู้สึกเบิกบานใจมากที่สุดหลังจากถูกส่งตัวไป เขาก็ลุกขึ้นทันทีและพุ่งเข้าหายักษ์น้ำต่อไปเนื่องจากเขาไม่มีอาวุธ เขาทำได้เพียงโจมตีด้วยหมัดของเขาเท่านั้น

แต่ละครั้งที่พวกเขาชนกระแทกกันจะมีการปล่อยไอน้ำออกมาเป็นจำนวนมาก อย่างไรก็ตามไอน้ำนี้จะพุ่งเข้าสู่ร่างกายของทุกคนอย่างรวดเร็ว

คิ้วของถานไถอวี่ถังขมวดแน่นขณะที่ไอน้ำพุ่งเข้าสู่ร่างกายของเขาผ่านใบหน้า คอ และแขน เขาสามารถสัมผัสได้ถึงความรู้สึกสบายอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

ถานไถอวี่ถังต้องการถอดเสื้อผ้าและกระโดดลงไปในสระเพื่อแช่ตัวอย่างไรก็ตาม เขารู้สึกอับอาย เขาเคยบอกว่าเขาจะไม่เข้าร่วมกับพวกเขาก่อนหน้านี้

“มัน…มันจะไม่เป็นไรใช่มั้ย”

ชีเซิ่งเจี่ยอยู่ในท่าต่อสู้ของเขาพร้อมที่จะเสริมกำลังได้ทุกเมื่อ

“ไปนั่งเดินกำลัง!”

ซุนม่อเตะต้นขาของเด็กหนุ่มผู้ซื่อสัตย์เด็กหนุ่มคนนี้โง่เกินไปจนสามารถขับต้อนเขาไปสู่ความตายได้จริงๆ

ดูเจียงเหลิ่งหลังจากตระหนักว่าไอน้ำนั้นมหัศจรรย์เพียงใด เขาจึงหามุมหนึ่งเพื่อเริ่มนั่งสมาธิอย่างรวดเร็ว

เจียงเหลิ่ง มักจะเจ็บปวดมากเมื่อดูดซับปราณจิตวิญญาณแต่เขาก็เข้ากันได้กับปราณวิญญาณนี้ มันกลับทำให้เขารู้สึกสบายใจ

ยักษ์น้ำยังคงกลายเป็นไอน้ำและมีขนาดเล็กลงด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

เมื่อซวนหยวนพ่อพุ่งขึ้นเป็นครั้งที่5 เขาก็หยุดกะทันหัน สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อยและเขานั่งสมาธิ

บูม! บูม! บูม!

ไอน้ำสีเลือดไหลทะลักออกมารอบๆซวนหยวนพ่อ และก่อตัวเป็นรังไหม หลังจากนั้นรังไหมก็ค่อยๆ หายไปถูกดูดซึมเข้าสู่ร่างกายของเขา

เมื่อเห็นว่าซวนหยวนพ่อสบายดีซุนม่อก็รู้สึกโล่งใจ เขาหาที่จุดหนึ่งและนั่งขัดสมาธิและเริ่มโคจรพลังเซียนมหาจักรวาลไร้ลักษณ์

ในช่วงเวลานั้นพลังปราณวิญญาณที่เหลืออยู่ทั้งหมดในห้องก็พุ่งทะลักออกมา ก่อตัวเป็นรังไหมรอบๆร่างกายของเขา

เนื่องจากปริมาณที่ดูดซับมากเกินไปส่วนของรังไหมไอน้ำบน ซวนหยวนพ่อ ก็แยกจากเขาเช่นกัน “…”

เจียงเหลิ่งรู้สึกไม่พอใจ(ท่านต้องเป็นแบบนี้หรือ ข่มขู่ข้าเพราะร่างกายไม่ดีและดูดซับพลังปราณไม่ได้)ขณะที่ซุนม่อและซวนหยวนโปเริ่มนั่งสมาธิ รับพลังปราณวิญญาณจำนวนมหาศาล พลังสีเลือดก็เหลือไม่มาก- ไอน้ำสีแดงในพื้นที่ของเจียงเหลิ่ง แทบไม่มีอีกต่อไป ความเชี่ยวชาญของชีเซิ่งเจี่ยอ่อนด้อยเกินไปเขาเพิ่งได้รับผลประโยชน์เล็กน้อย ขณะที่มันจากไป อย่างไรก็ตามเขายังไม่รู้ว่าเขาพลาดอะไรไป ดังนั้นเขาจึงไม่ใส่ใจกับมัน

คนที่รู้สึกแย่ที่สุดคือถานไถอวี่ถังเขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งและไอน้ำสีเลือดก็หายไปถ้าเขารู้ก่อนหน้านี้ เขาคงจะถอดเสื้อผ้าออกอย่างเด็ดขาด

เดี๋ยวก่อนยังคงมีน้ำอาบในสระ เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ถานไถอวี่ถังรีบถอดเสื้อผ้าแล้วกระโดดเข้าไป

ซ่าาาาาา!

ทันทีที่ผิวของเขาสัมผัสกับน้ำอาบสีแดงเขาก็หายใจหอบอย่างหนาวเหน็บและครางออกมาอย่างสบายใจ ความรู้สึกนี้ดีเหลือเกิน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก !

เสียงเคาะรัวด้วยความวิตกกังวลดังขึ้นตามมาด้วยเสียงของฮัวโหรว

“อาจารย์ซุนพวกเจ้าสบายดีไหม?”

ผู้ดูแลได้รายงานกับนางว่ามีความโกลาหลอยู่ในห้องนี้ราวกับว่ามีคนทะเลาะกัน

ชีเซิ่งเจี่ยรู้สึกประหม่าไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรเจียงเหลิ่งขมวดคิ้ว เขามองดูรังไหมสีเลือดทั้งสอง จากนั้นจึงมองไปที่ถานไถอวี่ถังซึ่งเห็นได้ชัดว่าไม่ต้องการออกไปเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องลุกขึ้นและเดินไปที่ประตูอย่างรวดเร็ว

“เราสบายดี!”

เจียงเหลิ่งตอบกลับ

“เปิดประตูก่อน!”

ฮัวโหรวเร่งเร้า

“เดี๋ยวก่อนเราจะใส่เสื้อผ้าของเรา!”

เจียงเหลิ่งใช้ไหวพริบอย่างรวดเร็วเขารู้ว่าถ้าเขาปฏิเสธนาง นางอาจจะพังประตู ดังนั้นเขาจึงใช้ข้ออ้างนี้ถ่วงเวลา

ในเวลานี้รังไหมสีเลือดบนร่างของซุนม่อและซวนหยวนพ่อ ถูกดูดซึมอย่างรวดเร็วและบางลงจนหายไปในที่สุด

“อาจารย์ เจ้าของนั่นมาแล้ว!”

เมื่อเห็นซุนม่อลืมตา เจียงเหลิ่งก็รีบรายงานเขา

“เดี๋ยวข้าจัดการให้เอง!”

ถานไถอวี่ถังกล่าวเขามองไปที่น้ำที่เหลือน้อยกว่าหนึ่งในสามและยักไหล่ออกจากสระ

ประตูเปิดออกและฮัวโหรวรีบเข้าไปทันทีตามด้วยเจ้าหน้าที่ที่ดูแข็งแรงสองสามคน เห็นได้ชัดว่าพวกเขามาที่นี่เพื่อเป็นกำลังเสริม

ฮัวโหรวหลือบมองอย่างรวดเร็วและหัวใจของนางก็เต้นผิดจังหวะนางคิดว่ามีคนเสียชีวิตและถามโดยไม่รู้ตัวว่า

“ใครตาย?”

ทั้งห้องยังคงมีไอน้ำสีแดงที่ยังไม่กระจายออกไปอย่างไรก็ตาม สิ่งนี้สามารถละเลยได้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือน้ำอาบสีแดงในสระและบนพื้นเมื่อมองแวบแรกพวกมันดูเหมือนเลือด

“ไม่มีใครตาย!”

ถานไถอวี่ถังกางแขนออกเพื่อกั้นบริวารที่อยู่เบื้องหลังไม่อนุญาตให้พวกเขาเข้าไป

“เราใส่สมุนไพรลงไปในอ่างเท่านั้น”

“สมุนไพร?”

ฮัวโหรวขมวดคิ้วและมองไปที่สระน้ำจากนั้นนางก็ประเมินพวกเขาทั้งหมด มันเป็นความจริงที่พวกเขาทั้งหมดสบายดีไม่มีร่องรอยของการบาดเจ็บ

“หัวหน้า ข้าจะชดเชยการทำให้พื้นสกปรกให้”

ซุนม่อรวยและเขาไม่รังเกียจ

อย่างไรก็ตามห้องไม่ได้สกปรกมากนักน้ำอาบสีแดงบนพื้นสามารถล้างออกด้วยน้ำได้ มันไม่ใช่เลือดและจะไม่จับตัวเป็นก้อนทิ้งคราบไว้

ก่อนที่ฮัวโหรวจะตอบ ซวนหยวนพ่อก็เริ่มดูดซับปราณจิตวิญญาณอย่างดุเดือดดูเหมือนว่าเขาจะใช้อากาศโดยรอบจนหมด

“ทะลุทะลวง?”

ฮัวโหรวขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วยิ้ม

“ยินดีด้วยอาจารย์ซุน!”

หลังจากพูดแบบนี้ฮั่วโหรวก็ให้พนักงานออกไปแล้วนางก็นั่งยองๆ สัมผัสคราบน้ำบนพื้น

ฮัวโหรวอยู่ในขอบเขตจุดอัคคีผลาญโลหิตและมีความสามารถในการรับรู้ที่ดีตั้งแต่นางเข้ามาในห้องนี้ ไอน้ำที่เหลือก็ทำให้นางรู้สึกอธิบายไม่ถูก

มันไม่ใช่ความรู้สึกแย่

ด้วยความสามารถของซวนหยวนพ่อเขาจะไม่ล้มเหลว ยิ่งไปกว่านั้นปริมาณพลังปราณวิญญาณที่เขาดูดซับนั้นน่าตกใจ

“ศิษย์ส่วนตัวคนนี้มีความถนัดที่โดดเด่น!”

ฮัวโหรวรู้สึกประหลาดใจและจ้องมองด้วยตาเป็นประกายขณะที่นางมองไปที่ ซวนหยวนพ่อ

โดยปกติเมื่อผ่านการพัฒนาพลังปราณวิญญาณยิ่งดูดซับมากเท่าใด พรสวรรค์ก็ยิ่งมีมากขึ้นเท่านั้น คนอย่างซวนหยวนพ่อถือว่าน่าทึ่งมากแล้ว แม้แต่อาจารย์ใหญ่ก็ยังจับตาดูเขาอยู่เขาเป็นเมล็ดพันธุ์ที่มีพรสวรรค์ซึ่งควรได้รับการบำรุงเลี้ยงดูอย่างดี

สีหน้าที่น่าสงสัยก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฮัวโหรว

ทำไมนักเรียนที่น่าทึ่งเช่นนี้ถึงเป็นศิษย์ส่วนตัวของซุนม่อ?เขามีภูมิหลังที่น่าทึ่งบ้างไหม?

ฮั่วโหรวไม่เคยคิดมาก่อนถึงความเป็นไปได้ที่ซุนม่อจะมีความสามารถด้านการสอนที่ยอดเยี่ยมต่อให้เก่งแค่ไหนยังจะดีกว่ามหาคุรุได้หรือ?

ย้อนกลับไปในตอนนั้นฮัวโหรวก็จบการศึกษาจากสถาบันที่มีชื่อเสียงเช่นกันดังนั้นนางจึงรู้ว่านักเรียนอย่างซวนหยวนพ่อ จะต้องถูกมหาคุรุชิงตัวไปอย่างแน่นอน

แม้แต่มหาคุรุระดับ 1ดาวก็ไม่มีสิทธิ์เป็นครูของเขา นับประสาอะไรกับครูที่เพิ่งจ้างใหม่

“ดูเหมือนว่าจำเป็นต้องค้นหาภูมิหลังของอาจารย์ซุนคนนี้!”

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้การแสดงออกอย่างเคร่งขรึมของฮัวโหรว ก็สุภาพนุ่มนวลขึ้นมากนักธุรกิจหญิงอย่างนางไม่สามารถล่วงเกินคนบางคนได้

นอกจากน้ำในอ่างที่มีสีอยู่บ้างแล้วก็ไม่มีความเสียหายอื่นใดเกิดขึ้น ยิ่งกว่านั้นมันไม่เหมือนกับว่ามีคราบสกปรกที่ไม่สามารถทำความสะอาดได้

ไม่กี่นาทีต่อมา ซวนหยวนพ่อประสบความสำเร็จในการทะลวงด่าน

"ยินดีด้วย!"

ชีเซิ่งเจี่ยแสดงความยินดีดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอิจฉา

"ยินดีด้วย!"

เจียงเหลิ่งคิดว่าซองยาของอาจารย์ของเขาช่างน่าอัศจรรย์เพียงใดหากร่างกายของเขาไม่ถูกทำลายโดยยันต์วิญญาณเขาจะสามารถบรรลุความก้าวหน้าได้หลังจากอาบน้ำนี้

ติง!

+15 คะแนนความประทับใจจากเจียงเหลิ่ง มิตรภาพ (160/1000)

"ยินดีด้วย!"

ถานไถอวี่ถังรู้สึกประหลาดใจเช่นกันดูเหมือนว่าผลของยาห่อนี้ดีกว่าที่เขาคาดไว้

“อาจารย์ ซองยาของท่านน่าทึ่งมาก!”

ซวนหยวนพ่อมองซุนม่อด้วยสายตาที่ประหลาดใจยกนิ้วโป้งให้เขา

“ข้าเพิ่งยกระดับเมื่อสามวันก่อนหากไม่มีมัน ไม่มีทางที่ข้าจะทะลวงด่านได้อย่างรวดเร็ว”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นดวงตาของฮัวโหรวก็กระตุกอย่างดุเดือด จากประสบการณ์ของนาง นางสามารถบอกได้ว่า ซวนหยวนพ่ออยู่ที่ระดับ6 หรือ 7 ของขอบเขตการปรับสภาพกาย ในระดับของเขา ทักษะฝีมือของเขาจะต้องน่าทึ่งขนาดไหนที่จะสามารถบรรลุความก้าวหน้าอีกครั้งหลังจากสามวัน

และน้ำอาบนั้นก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน!

ในฐานะนักธุรกิจหญิงปฏิกิริยาแรกของฮัวโหรว คือการหยิบห่อยานั้น ไม่ว่าจะมีประโยชน์อะไรนางควรลองดูก่อน

“ดูเหมือนว่าข้าจะต้องให้ประโยชน์แก่อาจารย์ซุนคนนี้บ้าง!”

ฮัวโหรวคิดอยู่ลึกๆ

"อืม? ซองยานั่นมีผลดีขนาดนั้นเลยเหรอ?”

เมื่อได้ยินคำพูดของซวนหยวนพ่อชีเซิ่งเจี่ยก็สัมผัสร่างกายของเขาโดยไม่รู้ตัว

"ใช่!"

ซวนหยวนพ่อพยักหน้าด้วยความมั่นใจอย่างยิ่งจากนั้นเขาก็เดินไปหาซุนม่อและโค้งคำนับอย่างสุดซึ้ง

"ขอบคุณ อาจารย์!"

ซวนหยวนพ่อชอบต่อสู้เท่านั้นและเรื่องต่างๆ ในใจของเขาก็เกี่ยวข้องกับการต่อสู้เช่นกัน อย่างไรก็ตามเขาไม่ใช่คนโง่และรู้จักที่จะขอบคุณ

“ข้าเป็นอาจารย์ของเจ้านี่คือสิ่งที่ข้าควรทำ!”

ซุนม่อมีความสุขมากเมื่อซวนหยวนพ่อเลื่อนระดับขึ้นหมายความว่าเขาได้เสร็จสิ้นภารกิจหนึ่งในห้าเพื่อให้นักเรียนทุกคนของเขามีระดับขึ้น

“ฮ่าฮ่า อาจารย์ครั้งต่อไปที่ท่านมาอาบน้ำต้องเรียกหาข้าด้วย!”

หลังจากพูดอย่างนั้นซวนหยวนพ่อกล่าวเสริมว่า

“ข้าจะช่วยเจ้าถือรองเท้าและขัดหลังให้ท่าน!”

ความรู้สึกนี้สบายเกินไปซวนหยวนพ่อยังคงต้องการที่จะสนุกกับมัน

ติง!

+30คะแนนความประทับใจที่ดีจาก ซวนหยวนพ่อ มิตรภาพ (101/1000)

"และข้า!"

เจียงเหลิ่งยกมือขึ้น

“อาจารย์ต้องเรียกข้าด้วย!”

ชีเซิ่งเจี่ยต้องการที่จะพูดออกมาแต่เมื่อคิดว่าเขาไม่ใช่ศิษย์ส่วนตัวของซุนม่อแต่อย่างใด สีหน้าของเขาก็ซีดลงยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เขารู้สึกต่ำต้อยมาก

เขาได้แช่ตัวในน้ำอาบด้วยแต่เขาไม่ได้ยกระดับ นี่หมายความว่าทักษะฝีมือของเขาแย่เกินไปและเป็นการสิ้นเปลืองความตั้งใจของอาจารย์ซุน

ติง!

+30คะแนนความประทับใจจากชีเซิ่งเจี่ย มิตรภาพ(768/1000)

เมื่อได้ยินการแจ้งเตือนของระบบเปลือกตาของซุนม่อก็กระตุกเล็กน้อย และเขาก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองชีเซิ่งเจี่ย ผู้ชายที่ซื่อสัตย์เด็กน้อย เป็นประสบการณ์ของเขาจริงๆ ผลงานของเขาน่ากลัวเกินไป

ริมฝีปากของถานไถอวี่ถังขยับเขารู้สึกเสียใจอย่างยิ่งที่ได้ทำตัวสูงส่งก่อนหน้านี้ ถ้าเขาไปอาบน้ำก่อนหน้านี้ทุกอย่างคงจะดี

“อืม เราจะไปด้วยกัน”

ซุนม่อไม่ได้สนใจ เมื่อมีสระน้ำขนาดใหญ่เช่นนี้ก็คงเหมือนกับว่ามีคนกำลังอาบน้ำอยู่คนหนึ่งหรือถ้ามีมากกว่านั้น นอกจากนี้หากเขาต้องการได้รับสิทธิ์ในการเป็นมหาคุรุระดับ 2 ดาวเขาต้องมีศิษย์ส่วนตัวอย่างน้อยหนึ่งคนในการจัดอันดับ ทำเนียบดาวรุ่ง จากรูปการณ์ ซวนหยวนพ่อมีโอกาสสูงสุดที่จะบรรลุเป้าหมายนี้ สำหรับคนอื่นๆ เขาจะก้าวไปทีละขั้น!

“อาจารย์ซุนในสภาพห้องนี้ ทำไมเราไม่เปลี่ยนห้องให้ล่ะ?”

ฮัวโหรวยิ้มและถามนางวางแผนที่จะพาลูกชายบุญธรรมมาแช่ตัวในอ่างน้ำนี้

"ไม่จำเป็น พวกท่านสามารถเติมน้ำร้อนลงในสระนี้ได้”

ก่อนที่ซุนม่อจะพูดอะไรถานไถอวี่ถังก็ปฏิเสธไปแล้วยังคงมีน้ำอาบเหลืออยู่หนึ่งในห้าและพวกเขาต้องไม่ปล่อยให้เสียเปล่า

ถานไถอวี่ถังรู้สึกเสียใจมากที่ไม่ได้ใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้ให้ดีก่อน

ติง!

+15 คะแนนความประทับใจจากถานไถอวี่ถัง เป็นกลาง (30/100)

ซุนม่อเหลือบมองเด็กหนุ่มที่ป่วยเขาถูกมองว่าเป็นภายนอกขรึมแต่ใจระอุกรุ่นหรือเปล่า? แม้ว่าเขาจะบอกว่าไม่แต่ร่างกายของเขากลับกลายเป็นว่าซื่อสัตย์มาก!

“เอ่อ ก็ได้แล้วเจ้าต้องการพนักงานอาบน้ำหรือไม่”

ฮัวโหรวรู้สึกว่ามันน่าเสียดาย

“พนักงานอาบน้ำ?”

เมื่อนักเรียนได้ยินอย่างนั้นทุกคนก็หัวเราะ คนงานอาบน้ำคนใดมีหัตถ์เทวะ? เมื่อคิดถึงสิ่งนี้สายตาของพวกเขาก็มองไปที่ซุนม่อทันที เต็มไปด้วยความปรารถนา แม้แต่ซวนหยวนพ่อผู้เสพติดการต่อสู้ที่สมองเต็มไปด้วยแต่กล้ามเนื้อก็ไม่มีข้อยกเว้น

ใครในสถาบันจงโจวที่ไม่รู้ว่ามือของซุนม่อนั้นน่าทึ่งขนาดไหน?

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด