ตอนที่ 6-23 พิษสะบั้นโลหิต

ลินลี่ย์มองดูหญิงรับใช้สองคนที่นอกห้องโถง  เขาพูดเสียงเย็นชา "ออกไปก่อน ถ้าข้าไม่ได้สั่ง  ไม่ว่าผู้ใดก็ห้ามเข้ามาข้างใใน"

"เจ้าค่ะ, ใต้เท้า"

หญิงรับใช้ทั้งสองคนใจสั่น  พวกนางรีบออกไปทันที

"อาจารย์ลินลี่ย์, เจ้าช่างระมัดระวังตัวดีจริงนะ"  ซีซาร์หัวเราะ

ลินลี่ย์รู้สึกว่าทำอะไรไม่ถูก

ระมัดระวัง?

เขาจะไม่ระมัดระวังตัวได้ยังไงกัน? เขากำลังใช้สูตรยานี้เพื่อฆ่าเคลย์

"บางทีซีซาร์ผู้นี้ล่วงรู้มาตลอดว่าเราตั้งใจจะฆ่าเคลย์" ลินลี่ย์เข้าใจจุดนี้  ก่อนหน้านี้เขาได้บอกซีซาร์ว่าเขาต้องการสังหารหนึ่งในหกผู้ครองราชอาณาจักรของสหภาพศักดิ์สิทธิ์ และจากนั้น เขาบอกว่าเขาต้องการฆ่านักรบระดับเก้า

ตราบใดที่ซีซาร์ไม่ใช่คนโง่   เขาย่อมสามารถเชื่อมโยงจุดทั้งสองตรงนี้ได้ ก็จะเข้าใจว่าลินลี่ย์ต้องการปลงพระชนม์กษัตริย์จากสหภาพศักดิ์สิทธิ์ที่เป็นนักรบระดับเก้า  ในสหภาพศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมด มีเพียงคนเดียวที่เข้าเกณฑ์เหล่านี้ก็คือเคลย์

“ซีซาร์, ตัวประหลาดเฒ่าผู้นี้ คงจะไม่ขายเราเพื่อประจบสอพลอเคลย์เป็นแน่” ลินลี่ย์รู้สึกมั่นใจมาก

ซีซาร์เป็นคนแบบไหนกันแน่? เขาจะจัดการกับคนอย่างลินลี่ย์โดยใช้ลูกไม้เหล่านี้เชียวหรือ?

“ลินลี่ย์!  เจ้าเองก็ต้องระวังตัวไว้ให้ดีด้วย  คนที่เจ้าต้องการจัดการด้วยนั้นเป็นคนที่วิหารเจิดจรัสให้ความสำคัญ”  ซีซาร์ลดเสียงกล่าวอยู่ข้างๆ ลินลี่ย์ “และเขามีองครักษ์ฝีมือดีอยู่หลายคนอีกด้วย  ถ้าเจ้าวางยาพิษเขา  ก็ยังจะเป็นเรื่องยากอยู่ดี”

ลินลี่ย์จ้องมองซีซาร์ “ขอบคุณที่ท่านแนะนำ ท่านซีซาร์”

วางยาพิษเคลย์?

ถ้าลินลี่ย์ยินดีจะเสี่ยงชีวิตตนเอง, เขาอาจทำได้สำเร็จ ทั้งหมดที่เขาต้องทำก็คือเชิญเคลย์มาที่คฤหาสน์ของเขา  จากนั้นเลี้ยงเหล้าเคลย์  ในคฤหาสน์ของเขาการผสมบางอย่างในเหล้าเป็นเรื่องที่ทำได้ง่ายมาก  แต่ถ้าเขาทำเช่นนี้ เขาจะเผยตัวเองว่าเป็นผู้กระทำผิด

เขาจะต้องหาโอกาสสังหารเคลย์โดยไม่ให้ใครรู้เรื่องนี้

โอกาสแบบนั้นหาได้ยากมาก

“เราไม่อาจอาศัยโชคได้เสมอ เหมือนเมื่อตอนเวลาที่แพตเตอร์สันยืนยันต้องการพบเราในที่ลับ”  ลินลี่ย์พูดกับตัวเอง การพบปะลับส่วนตัวกับแพตเตอร์สันเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึง สร้างความประหลาดใจให้ลินลี่ย์มาก  แต่เรื่องน่าประหลาดใจเช่นนั้น ต่อให้ต้องการ แต่ก็เอาแน่นอนไม่ได้

ขณะที่เขาไตร่ตรองเรื่องนี้ ลินลี่ย์เปิดซองจดหมายดู

มีกระดาษชิ้นหนึ่งอยู่ในซองจดหมาย มีถ้อยคำนับไม่ถ้วนเต็มไปหมด

“ชื่อยา – พิษสะบั้นโลหิต

ส่วนผสม : ผลแอสทราลากัส, โสมขาว, ขมิ้น, หญ้าหมอก, เห็ดเมฆา, ผิวมะระ, เม็ดกระวาน หญ้าใจฟ้า

ผลกระทบ : พิษสลายโลหิต  เมื่อละลายในเหล้าหรือน้ำจะไม่มีกลิ่น ไม่มีรส สำหรับในวันนี้ยังไม่มีวิธีตรวจพบมันได้ ทันทีที่กินเข้าไปแล้วมันจะซึมเข้ากระแสเลือดจากนั้นเขาสู่ศูนย์รวมปราณ  ทำให้ลมปราณคุ้มกันตัวไม่อาจสร้างขึ้นได้ทำให้นักรบหลงเหลือพลังเพียงหนึ่งในสิบ นักรบทุกคนที่มีระดับต่ำกว่าชั้นเซียนเมื่อต้องพิษนี้จะไม่มีทางรักษาได้  ต้องใช้ปราณยุทธเพื่อชะล้างพิษออกไปจากกระแสเลือดเป็นเวลานานจึงจะสามารถรักษาตนเองได้

คำแนะนำ : การปรุงพิษสลายโลหิตให้ได้สักหนึ่งกรัม ผู้ปรุงต้องใช้ผลแอสทราลากัส 30 กรัม, โสมขาว 12 กรัม, ขมิ้น 10 กรัม, หญ้าหมอก 15 กรัม, เห็ดเมฆา 12 กรัม, ผิวมะระ 1 กรัม, เม็ดกระวาน 12 กรัมและหญ้าใจฟ้า 1 กรัม เริ่มแรกใช้โสม 12 กรัม หญ้าหมอก 15 กรัมและผิวมะระหนึ่งกรัม ใส่ของเหล่านี้ลงในหม้อแปรธาตุและต้มจนกระทั่งหญ้าหมอกเริ่มพ่นหมอกขาว จากนั้นจึงหยุด  กรองเอาแต่น้ำที่เข้มข้น จากนั้นเอามาปรุงในหม้อผสมและเพิ่มหญ้าใจฟ้า, ขมิ้นและเม็ดกระวาน...

วิธีจัดเก็บ : .....”

เอกสารนี้ระบุรายละเอียดการใช้การผลิตยาพิษสลายโลหิตไว้ชัดเจนทุกแง่มุม  เพียงแค่ดูจากขั้นตอนการปรุง ลินลี่ย์เข้าใจได้อย่างรวดเร็วว่าการปรุงพิษนี้ทำได้ยากขนาดไหน ถ้าทำผิดกระบวนการไปแม้แต่เล็กน้อย พิษทั้งหมดจะสูญค่า

วิธีการจัดเก็บรักษาก็มีความซับซ้อนมาก

ต้นทุนของยาพิษสลายโลหิตก็มากกว่าน้ำหนักทองเป็นล้านเท่า

“ส่วนผสมทั้งแปดเพื่อปรุงพิษสลายโลหิตนี้  ส่วนประกอบห้าอย่างหาได้ไม่ยาก  ผลแอสทราลากัส, โสมขาว, ขมิ้น, ผิวมะระและเม็ดกระวาน ราคาของส่วนประกอบทั้งห้านี้นับว่าราคาไม่สูงสำหรับเจ้า  แต่ส่วนผสมอีกสามชนิดนั้นหาได้ยากมาก หญ้าหมอกโดยทั่วไปจะเติบโตในที่ราบตะวันออกไกล  ภาคตะวันออกของสี่จักรวรรดิใหญ่ หาพบได้ยากมาก และยิ่งเป็นในตลาดก็ยิ่งหายาก  สำหรับส่วนผสมอีกสองอย่าง หาได้ยากมากยิ่งกว่าหญ้าหมอกเสียอีก” ซีซาร์อธิบายอย่างระมัดระวัง

“หญ้าใจฟ้าและเห็ดเมฆาแทบจะหาซื้อไม่ได้ และในตลาดก็หาไม่มีด้วย ต่อให้เจ้ามีเงินก็ตาม  คาดว่า ในช่วงเวลาที่ผ่านมา มีคนพยายามเสนอเงินแสนเหรียญทองเพื่อขอซื้อหญ้าใจฟ้า แต่ก็ยังไม่สามารถทำได้  เห็ดเมฆาก็เหมือนกัน ไม่มีการซื้อขายในตลาดมาเป็นเวลานานแล้ว”

ซีซาร์ตบไหล่ลินลี่ย์เบาๆ ปลอบใจเขา “ลินลี่ย์,  เจ้าคงต้องใช้ความสามารถรวบรวมส่วนผสมทั้งแปดมากหน่อยนะ”

ลินลี่ย์ยังคงมีความเชื่อมั่น

ในส่วนผสมทั้งแปดนี้ ส่วนผสมทั้งห้าไม่มีปัญหาแต่อย่างใด  สำหรับหญ้าหมอก แม้ว่าจะเป็นของหายาก แต่ไม่น่าจะหาซื้อยาก  สำหรับหญ้าใจฟ้านั้น.. เขามีอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องซื้อ เหลือแต่เห็ดเมฆาที่ยังเป็นปัญหา!

“เมื่อเราได้เห็ดเมฆาแล้ว เราจะได้ปรุงพิษสลายโลหิตเสียที และวันนั้นจะเป็นวันตายของเคลย์” ลินลี่ย์รำพึงกับตนเอง

ลินลี่ย์ไม่อาจทนได้อีกต่อไป  ถ้าในอนาคต เขายังไม่อาจหาโอกาสที่เหมาะสมได้ เขาคงจะต้องบุ่มบ่ามออกไปฆ่าเคลย์เป็นแน่  แม้ว่าจะหมายถึงการเปิดเผยว่าตนเองเป็นมือสังหารก็ตาม    ถ้าเหตุการณ์ย่ำแย่เลวร้ายถึงที่สุด เขาจะไปขอให้เยลช่วย และมีหอการค้าดอว์สันคอยช่วยให้เขาหนีไปจากสหภาพศักดิ์สิทธิ์

เกี่ยวกับอิทธิพลและอำนาจของหอการค้าดอว์สัน  คงไม่ใช่เรื่องยากจนเกินไปที่พวกเขาจะช่วยให้ลินลี่ย์หลบหนีไปจากสหภาพศักดิ์สิทธิ์

“ตอนนี้ สิ่งที่สำคัญก็คือหาส่วนผสมทั้งแปดนี้ให้ได้”  ตอนนี้ลินลี่ย์มีความสุขมาก

อย่างน้อยตอนนี้เขามีเป้าหมายในการทำงานต่อไป

“ลินลี่ย, ลินลี่ย์!”  ซีซาร์เรียกเขา  “อะแฮ่ม, อาจารย์ลินลี่ย์!”

“หือ?” ตอนนี้ลินลี่ย์ครุ่นคิดเสร็จแล้วและหันหน้ามาทางซีซาร์ “ท่านซีซาร์, ท่านต้องการอะไรอีกหรือ?”

ซีซาร์หัวเราะ “ลินลี่ย์ บางทีเจ้าลืมอะไรบางอย่างไปนะ?”

ลินลี่ย์เข้าใจได้ทันที เขาหัวเราะพลางกล่าวว่า “ฮ่าฮ่า, ท่านซีซาร์ ท่านกำลังพูดถึงรูปแกะสลักที่ท่านขอให้แกะสลักเมื่อหนึ่งเดือนที่ผ่านมาใช่ไหม?  มาเถอะ เชิญทางนี้”  ลินลี่ย์พาซีซาร์ตรงไปที่ห้องข้างๆ ทันที

ที่มุมห้องด้านนี้ มีรูปแกะสลักรูปมนุษย์ที่แผ่รังสีฆ่าฟันเยือกเย็นออกมา ดวงตาทั้งสองของรูปสลักนั้นดูแคลนทุกชีวิตและมีความหยิ่งยโสทำให้ผู้เห็นต้องหวาดหวั่นขวัญผวา

เฉพาะในส่วนของใบหน้า รายละเอียดของใบหน้าแกะสลักได้อย่างถูกต้องแม่นยำ รูปสลักนั้นดูเหมือนกับซีซาร์

“ยอดเยี่ยม, เลิศเลอ!” ซีซาร์ตื่นเต้นมาก จนถึงกับอุทานออกมา

“อาจารย์ลินลี่ย์! เจ้าเป็นยอดฝีมือด้านงานแกะสลักอย่างแท้จริง  ในเพียงชั่วเวลาสั้นๆ เจ้าก็สามารถสร้างผลงานแกะสลักไร้ที่ติเช่นนั้นออกมาได้  ในความคิดของข้า รูปแกะสลักนี้ดีกว่ารูปสลักตื่นจากฝันของเจ้านับพันเท่า” ขณะจ้องมองดูรูปแกะสลักของเขา ซีซาร์ยิ้มกว้างจนแก้มปริ

ยิ่งมองรูปแกะสลักนี้ ซีซาร์ก็ยิ่งรู้สึกมีความสุข

“ราชันย์มือสังหารผู้นี้ อาจจะหลงตัวเองไปบ้าง” เมื่อเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของซีซาร์ ลินลี่ย์อดคิดถึงตัวเองไม่ได้

…..

“ใต้เท้าลินลี่ย์!” แม่บ้านที่อยู่ใกล้ๆ คำนับอย่างสุภาพ

ลินลี่ย์ดึงเศษกระดาษออกมาและยื่นให้แม่บ้าน “ไปหาซื้อส่วนผสมทั้งสิบสองอย่างนี้ให้ข้า   จำนวนเงินที่ข้าต้องใช้จ่ายเขียนไว้ในกระดาษแล้ว”

“เจ้าค่ะ, ใต้เท้าลินลี่ย์” แม่บ้านรับกระดาษใบสั่งมา

ส่วนผสมทั้งสิบสองอย่างในรายการในกระดาษ หกรายการเป็นสิ่งที่ลินลี่ย์ต้องการ  ขณะที่อีกหกรายการเป็นของปกติ เป็นส่วนผสมที่ลินลี่ย์เขียนขึ้นส่งเดช  ส่วนผสมทั้งสิบสอง มีเพียงหญ้าหมอกราคาแพงจริงๆ สำหรับหญ้าใจฟ้าและเห็ดเมฆาซึ่งเป็นส่วนที่จำเป็นต้องใช้สำหรับพิษสลายโลหิต ลินลี่ย์ไม่ได้เขียนไว้ในกระดาษ

ลินลี่ย์ไม่ได้กังวลจริงๆ เกี่ยวกับส่วนผสมเหล่านี้จะปรากฏให้เห็นโดยทั่วไป

ที่สำคัญสูตรลับปรุงพิษสลายโลหิตเป็นสูตรลับขององค์การหัตถ์มัจจุราช นอกจากองค์การดาบโค้งแล้ว แทบจะไม่มีผู้ใดรู้สูตรนี้  และยังมีสูตรผสมอย่างอื่นอีกมากที่ใช้ส่วนผสมนี้

ที่สำคัญคือ ลินลี่ย์ไม่ได้เขียนส่วนผสมที่สำคัญที่สุดสองรายการ คือหญ้าใจฟ้าและเห็ดเมฆา

“ไปหาซื้อส่วนผสมเหล่านี้ให้ข้า ให้เร็วเท่าที่เป็นไปได้” ลินลี่ย์กำชับ

หลังจากสั่งแม่บ้านแล้ว ลินลี่ย์ส่งคนไปเชิญเยล, เรย์โนลด์และจอร์จมาพบเขาที่คฤหาสน์ เมื่อใดก็ตามที่พวกเขามีโอกาส สี่พี่น้องจะต้องมาทานอาหารร่วมกันเสมอ ดังนั้น นี่จึงไม่เหลือวิสัยสำหรับลินลี่ย์

เดือนต่อมา

วันนี้คือวันประหารชีวิตแคนเทอร์ เด็บส์ด้วยการแขวนคอ แต่ลินลี่ย์ไม่สนใจไปดู  เขาอยู่ในคฤหาสห์ของเขา ดื่มไวน์และสนทนากับพี่น้องทั้งสาม หลังจากดื่มเสร็จแล้วลินลี่ย์ยกเรื่องความต้องการของเขาขึ้นมาปรึกษา

“พี่ใหญ่เยล, มีบางเรื่องที่ข้าต้องการจะขอให้เจ้าช่วยข้า”  ลินลี่ย์พูด

“น้องสาม  เจ้าต้องการอะไร บอกข้ามาได้เลย” เยลพูดอย่างกล้าหาญ

ลินลี่ย์ดึงเศษกระดาษออกมา “พี่ใหญ่เยล ข้าต้องการส่วนผสมสองอย่างนี้ หนึ่งก็คือหญ้าหมอก, และอีกอย่างหนึ่งก็คือเห็ดเมฆา  สมุนไพรทั้งสองนี้หาได้ยากมาก และไม่สามารถซื้อหาตามร้านตลาดได้ ข้าหวังว่าเจ้าจะช่วยข้าได้นะ..เยล”  ที่สำคัญคือเยลได้รับการสนับสนุนจากหอการค้าดอว์สันอยู่แล้ว

ในฐานะหนึ่งในสามสหพันธ์การค้าที่ยิ่งใหญ่ของทวีปยูลาน  หอการค้าดอว์สันเป็นองค์กรขนาดใหญ่และมีความสามารถที่น่าทึ่ง

เป็นเรื่องง่ายกว่าที่ให้พวกเขาหาเห็ดเมฆาและหญ้าหมอกแทนที่ลินลี่ย์จะทำด้วยตนเอง

“สมุนไพรสองชนิด? ไม่ต้องห่วง ข้าจะจัดการให้เจ้าเอง”  หลังจากกระดกไวน์แล้ว เยลตบหน้าอกรับรอง ขณะที่มองดูรายการสมุนไพรทั้งสองที่ลินลี่ย์เขียนไว้ในกระดาษ

“ข้าเคยเห็นหญ้าหมอกที่บ้าน เมื่อตอนข้ายังเด็กๆ  มันเป็นหญ้าที่ดูน่าสนุก ภายใต้พระอาทิตย์ร้อนแรงมันจะปล่อยไอหมอกสีขาว” เรย์โนลด์พูดทันที

ตาลินลี่ย์เป็นประกาย  อย่างไรก็ตาม ตระกูลของเรย์โนลด์อยู่ที่อาณาจักรโอเบรียน  จากตระกูลของเขามาที่อาณาจักรเฟนไลต้องใช้เวลาเดินทางอย่างน้อยหนึ่งปี ลินลี่ย์ไม่มีเวลารอนานขนาดนั้น  ถ้าเขาไม่สามารถหาเจอได้ เขาคงได้แต่ฝืนใจทนรอ

“เราต้องใช้เวลานานเท่าใด ถ้าเราต้องรอให้เจ้าเอาหญ้าหมอกมาจากบ้านเจ้า น้องสี่?” เยลหัวเราะคิกคัก “น้องสาม ข้าจะไปบอกอารองให้ช่วยเจ้าหาส่วนผสมทั้งสองให้เอง”

เยลรับมือเรื่องของลินลี่ย์ได้จริงๆ โดยให้ความสำคัญระดับสูง ในวันนั้นเอง เขาไปหาอารอง

คืนนั้นในห้องหรูส่วนตัวไมรอน ดอว์สันผู้มีผมสีน้ำตาลอยู่ในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำที่นุ่งอย่างลวกๆ  เขานอนเปลือยอกอยู่บนเก้าอี้นอน ขณะที่มีหญิงงามสองคนอยู่ข้างตัวคอยรับใช้เขา

“อารอง, อารอง!” เสียงของเยลดังออกมาจากนอกประตู

ไมรอนเม้มปากอย่างช่วยไม่ได้  เขาลูบผมหอมของสาวงามทั้งสองคนแล้วหัวเราะ “ทูนหัว, พวกเจ้าสองคนออกไปรอก่อนสักครู่นะ” สาวงามทั้งสองคนออกเดินออกไปจากห้องหรูอย่างว่าง่าย จากนั้นเยลก็วิ่งเข้ามา

“เยล, ตอนนี้เจ้าโตแล้วนะ เจ้าทำแบบนี้ได้ยังไง?”  ไมรอน ดอว์สันพูดพลางขมวดคิ้ว

เยลหัวเราะ “อารอง! อย่าเพิ่งโกรธกันสิ วันนี้ข้ามาขอความช่วยเหลือบางอย่างกับท่าน บางอย่างที่ทำในนามลินลี่ย์ น้องสามของข้า”

“น้องสามของเจ้าหรือ? ลินลี่ย์คนนั้นใช่ไหม?” ไมรอนนั่งตัวตรงทันที “ว่าไปเลย มีเรื่องอะไร?”

เยลดึงเศษกระดาษออกมาจากชุดของเขา  “อารอง น้องสามของข้าต้องการสมุนไพรสองอย่างนี้เร่งด่วน  นั่นคือสาเหตุที่ข้าต้องมาขอให้ท่านช่วย อารอง! ช่วยดูทีว่าจะหาได้หรือไม่” ขณะที่พูด เขาส่งกระดาษให้ไมรอน

“หญ้าหมอก, เห็ดเมฆาหรือ?” เมื่อเห็นคำบนกระดาษ ไมรอนพยักหน้า “ข้าจะส่งคนไปสืบเสาะหาดูว่ามีใครขายอยู่แถวๆ นี้บ้าง”

“ฮ่าฮ่า, ขอบคุณ อารอง!” เยลตื่นเต้น “อย่างนั้น ข้าคงไม่รบกวนความสุนทรีของอารองแล้ว ข้าไปล่ะ”

“แก..เจ้าตัวแสบ” ไมรอนหัวเราะ  จากนั้นมองดูกระดาษอีกที  “หญ้าหมอกและเห็ดเมฆาหรือ?  ลินลี่ย์ต้องการส่วนผสมทั้งสองนี้ไปทำอะไร?”

………

ลินลี่ย์ต้องยอมรับ  หอการค้าดอว์สันเป็นเหมือนเครื่องจักรที่ทรงประสิทธิภาพน่าอัศจรรย์

“น้องสาม, ภายในสาขาส่วนใหญ่ของหอการค้าดอว์สันในสหภาพศักดิ์สิทธิ์ของเรา เรามีหญ้าหมอกอยู่น้อย สำหรับเห็ดเมฆา เรามีอยู่บางส่วนแล้ว  แต่มันถูกจัดส่งไปที่สำนักงานใหญ่ของเราแล้ว  สำนักงานใหญ่ของหอการค้าดอว์สันจะเป็นสถานที่ๆ เราเก็บส่วนผสมสมุนไพรไว้มากที่สุด  เอ้านี่ ข้าขอมอบหญ้าหมอกให้เจ้าก่อน”  เยลมอบถุงกระเป๋าใบหนึ่งให้ลินลี่ย์

ตามสูตรการปรุง หญ้าหมอกจำเป็นต้องใช้อยู่หลายกรัม  แต่ภายในถุงที่เยลส่งให้ลินลี่ย์มีหญ้าหมอกรวมอยู่เก้ากระจุก จำนวนเท่านี้ถือว่าเพียงพอแล้ว

“อย่างนั้นก็ยังหาเห็ดเมฆาไม่ได้ใช่ไหม?” ลินลี่ย์รับถุงใบเล็กมา

เยลพยักหน้า “น้องสาม ถ้าเจ้าต้องรีบใช้ ข้าสามารถให้อารองส่งยอดฝีมือขี่อสูรเวทบินไปที่สำนักงานใหญ่ให้เร็วเท่าที่เป็นไปได้ เมื่อขี่อสูรบินเดินทาง จะสามารถไปได้เร็ว  จากที่นี่ถึงสำนักงานใหญ่ของเรา ใช้เวลาสามเดือนก็เหลือเฟือ”