ตอนที่แล้วบทที่ 126 ความเย่อหยิ่งจากคนมีพลัง
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 128 โปรดพาข้าไปด้วยในครั้งต่อไป!

บทที่ 127 ซองยายักษ์สำแดงผลอัศจรรย์


เมื่อได้ยินการแจ้งเตือนของระบบซุนม่อก็ตระหนักได้ว่านอกจากคะแนนความประทับใจอันเป็นที่ชื่นชอบของอันซินฮุ่ยแล้วยังมีจินมู่เจี๋ยอีกด้วย สิ่งนี้ทำให้เขาประหลาดใจ ราวกับว่าเขาเก็บเงินได้ 100ดอลลาร์ขึ้นมาจากถนน

อย่างไรก็ตามด้วยการปัดเศษบางส่วน ตอนนี้เขาเป็นคนที่มีคะแนนความประทับใจเกือบ 10,000 คะแนน ดังนั้นจึงไม่มีความประหลาดใจเหมือนช่วงแรกๆ

“เซิ่งเจี่ยโรงอาบน้ำในบริเวณใกล้เคียงที่ไหน ดีที่สุด?”

ซุนม่อไม่ได้ขาดเงินในตอนนี้ดังนั้นจึงไม่ต้องการที่จะตระหนี่กับตัวเอง

"หา?"

ชีเซิ่งเจี่ยลังเลเขาเป็นเด็กจากครอบครัวที่ยากจนมักจะอาบน้ำเย็นในห้องน้ำเขาไปห้องน้ำของโรงเรียนเพียงเดือนละครั้งเท่านั้นดังนั้นเขาจึงไม่รู้เรื่องโรงอาบน้ำนอกโรงเรียนเลย

“ไปสระหัวชิงกันเถอะ โรงอาบน้ำในเครือมีบริการที่ยอดเยี่ยม”

ถานไถอวี่ถังพูดแทรกเนื่องจากความเจ็บป่วยและร่างกายที่อ่อนแอ เขาจึงดูแลร่างกายของเขาเป็นอย่างดีดังนั้น เขาจึงคุ้นเคยกับสิ่งต่างๆ เช่น ร้านขายยา โรงอาบน้ำและโรงน้ำชาเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้มองหาสิ่งที่ดีที่สุด แต่เป็นคนที่สบายที่สุด

“นางได้รับเกียรติให้อาบน้ำกับจักรพรรดิที่สระหัวชิงในเช้าฤดูใบไม้ผลิที่หนาวเย็น น้ำที่ไหลลื่นของน้ำพุร้อนหัวชิง ถูกชะล้างบนผิวสีขาวนวลของนาง[1]”

ซุนม่อไม่คาดหวังว่าจะได้ยินชื่อนี้แม้แต่ในจินหลิงแห่งอาณาจักรถังแต่ไม่ควรมีคนสำคัญอย่างหยางกุ้ยเฟยอยู่ที่นี่ใช่ไหม?

“อืม บทกวีสองบทของอาจารย์มีเสน่ห์มาก!”

ถานไถอวี่ถังรู้สึกประหลาดใจความเชี่ยวชาญด้านวรรณกรรมของซุนม่อก็ค่อนข้างดีเช่นกัน

“อืมม!”

เจียงเหลิ่งพยักหน้า ซวนหยวนพ่อไม่สนใจเรื่องดังกล่าวและยังคงกระตุ้นให้ทุกคนเร็วขึ้นอาบน้ำก็เสียเวลา มันเป็นอุปสรรคต่อการต่อสู้ของเขา

หลังจากออกจากสถาบันพวกเขาเลี้ยวซ้ายและผ่านถนนสองสามสาย หลังจากเดินมาเป็นเวลากว่า 15 นาทีเล็กน้อยพวกเขาก็มองเห็นอาคารหินสามชั้นทางด้านขวาของถนน

ป้ายทำจากไม้มีคำว่า 'สระหัวชิง' เขียนด้วยหมึกสีเข้มดูเหมือนว่าสถานที่นี้มีประวัติยาวนานกว่า 100 ปี

ด้วยความคุ้นเคยกับประตูและถนนเป็นอย่างดีจึงขอให้ทุกคนนั่งลงสักครู่ เรียกกาน้ำชาขนาดใหญ่เพื่อรินชาให้ทุกคนและบริการแตงโม ผลไม้ และขนมสองสามจาน ขณะที่เขาไปแผนกต้อนรับเพื่อติดต่อ

ชีเซิ่งเจี่ยรู้สึกไม่สบายใจในขณะที่เขานั่งบนเก้าอี้ที่หมุนได้เจียงเหลิ่งดูสงบมากในขณะที่ซวนหยวนพ่อกลืนชาหนึ่งคำก่อนที่จะเริ่มทำสมาธิ

“อา… อาจารย์การอาบน้ำที่นี่คงแพงมากใช่ไหม”

ชีเซิ่งเจี่ยรู้สึกกลัวเขาไม่มีเงิน

เขามองดูบริกรหญิงที่นุ่งห่มผ้าไหมบางๆ ที่คอยปรนนิบัติแขก เพราะพวกนางสะโพกแน่นดังนั้นร่างที่เป็นส่วนเว้าโค้งจึงสมบูรณ์แบบ

ขณะที่พวกนางเดิน พวกนางจะบิดเอวและสะโพกดูมีเสน่ห์มาก

พวกนางไม่ได้แต่งหน้าหนาและยิ้มอย่างเป็นกันเองพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลและอ่อนโยน ทำให้แขกรู้สึกเหมือนอยู่บ้าน

“อย่ากังวลเรื่องนี้ ข้าเลี้ยงเอง!”

แม้ว่าซุนม่อจะพูดแบบนี้เขาก็แปลกใจเล็กน้อย ถานไถทำอะไรอยู่? นี่เป็นโรงอาบน้ำที่เหมาะสมหรือไม่? เป็นแบบให้บริการเพิ่มเติมเป็นพิเศษได้ใช่ไหม

เช่น นวดต่อมลูกหมาก!

เขาจะต้องถามเขาในภายหลังถ้ามีบริการแบบนี้จริงๆ เขาก็ควรรีบพานักเรียนออกไป ราคาเป็นสิ่งหนึ่งแต่การนำนักเรียนไปยังสถานที่ดังกล่าวจะเป็นปัญหาใหญ่

“อาจารย์ เสร็จแล้วเราต้องจ่ายมัดจำ 100 ตำลึงก่อน หากเกินไปจะคืนให้ และหากไม่เพียงพอเราต้องเติมเงิน!”

ถานไถอวี่ถังกลับมาพร้อมกับหญิงสาวคนหนึ่งอยู่ข้างๆ

“ข้าขอถามหน่อยได้ไหมว่าครูท่านนี้ชื่ออะไร?’

หญิงสาวยิ้ม

“ข้าชื่อฮัวโหรวและเป็นผู้ดูแลของร้านนี้ ไม่จำเป็นต้องมีเงินมัดจำ ค่าใช้จ่ายของเจ้าวันนี้จะลดให้50% เช่นกัน”

ครูมีสถานะสูงในโลกนี้ถ้าซุนม่อเป็นมหาคุรุ เจ้าของร้านจะให้บริการฟรีด้วยซ้ำ

แน่นอนว่ามหาคุรุก็ไม่เลวสำหรับเงินจำนวนนี้

คำพูดของฮัวโหรวถูกมองว่าเป็นการไว้หน้าซุนม่อ

“ซุนม่อ อาจารย์จากสถาบันจงโจว!”

ซุนม่อลุกขึ้น

สตรีคนนี้สวมเสื้อคลุมยาวสีแดงสดที่รั้งส่วนเอวและบั้นท้ายที่สวยของนางออกเป็นส่วนโค้งเกินจริง

ฮัวโหรว อายุ 36 ปี ขอบเขตอัคคีผลาญโลหิต

ความแข็งแกร่ง : 27 พลังอสูรฟ้า ร่างกายที่หล่อหลอมมาอย่างดีของนางมีพลังที่ไม่แพ้ผู้ชายและสามารถจัดการกับคนจำนวนมากเพียงลำพังได้

ปัญญา : 23 ฉลาดมากและมีฝีมือในการติดต่อกับผู้คน

ความคล่องแคล่ว : 28 เก่งทุกอิริยาบถ ชอบเจ้าแม่กวนอิมที่สุด...

ความอดทน : 23. ภายใต้สถานที่เฉพาะ ความอดทนสามารถเพิ่มขึ้นได้ถึง 28แม้ว่าผู้ชายธรรมดากว่าสิบคนกำลัง 'ต่อสู้' กับนาง พวกเขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนาง

คุณค่าศักยภาพสูง!

หมายเหตุ : ด้วยความสามารถของนาง การจัดการโรงอาบน้ำทำให้สูญเสียความสามารถ

หมายเหตุ : มีอาการบาดเจ็บเก่าและมักจะนอนไม่หลับ

เมื่อดูข้อมูลของหญิงสาวที่ดูดีและความคิดเห็นของระบบซุนม่อก็ตกตะลึงเล็กน้อย นี่ไม่ใช่รถที่กำลังมุ่งหน้าไปโรงเรียนอนุบาล! (2)

คิดว่านางมีค่าศักยภาพสูงและอยู่ในขอบเขตจุดอัคคีผลาญโลหิตนี่เป็นเรื่องที่น่าแปลกใจมาก

“อาจารย์ซุนยังเด็กมากและมีความหวังเจ้าต้องเป็นครูที่เพิ่งได้รับการจ้างงานในปีนี้ใช่ไหม?”

ริมฝีปากของฮัวโหรวที่แต้มชาดสีแดงเข้มเต็มไปด้วยคำชมขณะที่นางประเมินซุนม่อเงียบๆและพยายามจะสอบสวนเขา

"ใช่!"

ซุนม่อพยักหน้า

“นี่คือลูกศิษย์ส่วนตัวของอาจารย์ซุน?”

ดวงตาที่สวยงามของฮัวโหรวเหลือบมองไม่กี่คน

“พวกเขายังเด็กและมีความสามารถจริงๆ!”

“เอ่อขอทราบด้วยว่าเตรียมอาบน้ำหรือยัง”

ซุนม่อตอบอย่างไม่เต็มใจเขาเกลียดการเข้าสังคมและไม่สามารถใส่ใจที่จะตอบอย่างจริงจัง เขาพูดเข้าเรื่อง

“พนักงานกำลังเตรียมอยู่ อาจารย์ซุน กรุณารอสักครู่!”

ฮัวโหรวสงบลงและแววประหลาดใจวูบวาบในดวงตาของนาง

เนื่องจากโรงอาบน้ำเปิดในบริเวณใกล้เคียงของสถานศึกษาครูและนักเรียนมักจะมาอาบน้ำดังนั้นฮัวโหลวจึงมีความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับโรงเรียนบ้าง

ครูจ้างใหม่มีโอกาสแทบเป็นศูนย์ในการสรรหาศิษย์ส่วนตัว

คำพูดของฮัวโหรวเป็นการพูดคุยที่สุภาพในวงสังคมมากกว่าและนางไม่ได้คาดหวังว่าคนเหล่านี้จะเป็นศิษย์ส่วนตัวของซุนม่อจริงๆ นี่…นี่มันเหลือเชื่อเกินไปแล้ว!

“ข้าต้องการอ่างอาบน้ำแบบแยกส่วนที่มีพวกเราเพียงไม่กี่คนเท่านั้น”

ซุนม่อร้องขอถ้าไม่มีเขาก็จะไป ท้ายที่สุดเขากำลังจะใช้ยาซองขนาดยักษ์ เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะอาบน้ำร่วมกับผู้อื่น

“เราก็มีนะแต่มันน่าสนใจกว่าถ้ามีคนมาอาบน้ำมากขึ้น!”

ฮัวโหรวกระเซ้า

“ข้าไม่ชอบสิ่งที่น่าสนใจ!”

ซุนม่อย้อน

“ข้าขอรบกวนเถ้าแก่ฮัวให้เร็วขึ้นได้ไหม? ข้ามีเวลาไม่มาก!”

“ข้าจะไปจัดการทันที!”

เมื่อเห็นว่าซุนม่อไม่ต้องการคุยกับนางฮัวโหรวก็ยิ้มแล้วหันหลังเดินจากไป โดยธรรมชาติแล้วนางจะไม่ประจบประแจงกับคนที่ทำเย็นชากับนางเขาเป็นเพียงครูที่เพิ่งได้รับการจ้างงานและนางไม่ต้องดูแลเขาเป็นการส่วนตัว

นางให้หน้าซุนม่อเพื่อเข้ามาทักทายเขา

ฮัวโหลวส่ายหน้าไปมา

ชีเซิ่งเจี่ยเพียงชำเลืองมองและหันไปมองอย่างรวดเร็วใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงและหัวใจของเขาสั่นระรัว เขาคิดว่าร่างของบริกรหญิงในห้องโถงนั้นยอดเยี่ยมอยู่แล้วแต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าหุ่นของเจ้านายหญิงจะดีไปกว่านี้ เสื้อผ้าของนางถูกพันไว้แน่นราวกับกำลังจะระเบิดเมื่อนางเดินไป ก้นของนางก็สั่นสะท้าน ราวกับว่าก้นของนางจะระเบิดจากเสื้อผ้าของนางหากนางมีพลังมากกว่านี้อีกเล็กน้อย

“อาจารย์ นางดูถูกท่าน”

ถานไถอวี่ถังล้อเลียน

“ข้าต้องให้นางมองมาที่ข้าไหม?”

ซุนม่อย้อนถามเขาจ้องมองที่ถานไถอวี่ถัง

“เจ้าแน่ใจนะว่าโรงอาบน้ำนี้เหมาะสม? ถ้าข้าเห็นฉากที่ไม่เหมาะสมในภายหลัง อย่าโทษข้าที่ลงโทษเจ้า!”

ซุนม่อจะไม่ปฏิบัติอ่อนโยนต่อถานไถที่เป็นเหมือนคนบ้าเหมือนที่เขาทำกับนักเรียนคนอื่นๆ

“อาจารย์ กระบวนการความคิดของท่านแตกต่างจากคนทั่วไปจริงๆ ถ้าผู้ชายต้องการกิน ดื่ม และร่าเริง พวกเขาก็สามารถไปที่ซ่องได้ใครจะมาที่โรงอาบน้ำเพื่อสิ่งนั้น”

ถานไถอวี่ถังพูดไม่ออก

โรงอาบน้ำบางแห่งมีส่วนเกี่ยวข้องกับการค้าประเวณีแต่ก็ไม่มีใครต้องการผู้หญิงเหล่านั้น แม้ว่าบริการนี้จะไม่มีค่าใช้จ่ายก็ตามคนในซ่องดูดีกว่า ถนัดดนตรี เล่นหมากรุก คัดลายมือ และวาดภาพ

จะดีกว่าไหมที่จะได้จิบเหล้าและฟังท่วงทำนองเพลงในขณะที่เพลิดเพลินกับทิวทัศน์ที่สวยงามและสาวๆเมื่อเทียบกับการมาโรงอาบน้ำ?

“อึก!”

ซุนม่อตะลึงมันเป็นความจริง เขาคิดในแง่ลบเกินไป เก้าแคว้นแผ่นดินใหญ่เป็นเหมือนจีนโบราณและซ่องเป็นธุรกิจปกติ โสเภณีก็ได้รับการคุ้มครองตามกฎหมายเช่นกัน

เป็นไปไม่ได้ที่จะพบกับนางคณิกาชั้นนำบางคนโดยไม่ใช้เงินสักสองสามพันตำลึง

ผ่านไปไม่ถึง 7 นาทีพนักงานก็เข้ามาและพาซุนม่อและกลุ่มไปที่ห้องส่วนตัวบนชั้นสาม

ห้องนี้เป็นห้องส่วนตัวขนาดครึ่งสนามบาสเก็ตบอลหลังจากปิดประตูแล้ว โลกนี้ก็จะกลายเป็นโลกอิสระมีสระน้ำที่ปูด้วยหินบนพื้นซึ่งมีน้ำร้อนอยู่ภายในปล่อยไอน้ำสีขาวออกมา

“อาจารย์กรุณาเข้าไปข้างในก่อน!”

ถานไถอวี่ถังไอแล้วเหลือบมองที่สระน้ำ

“ร่างกายข้าไม่ค่อยดีข้าจะไม่เข้าไปข้างใน”

"แล้วแต่เจ้า."

ซุนม่อไม่ได้สนใจเขาหยิบซองยาขนาดยักษ์ที่เตรียมไว้แล้วโยนลงไปในสระ

ป๋อม

ทันทีที่ซองยาลงไปในน้ำน้ำใสเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือดในทันทียิ่งกว่านั้นมันเริ่มฟองขึ้นราวกับว่ามันกำลังเดือด มันดูน่ากลัวเล็กน้อย

“อาจารย์ นี่อะไรน่ะ?”

ชีเซิ่งเจี่ยกังวลเล็กน้อย

“ซองยา!”

ซุนม่อถอดเสื้อผ้าออกในขณะที่เขาพูดเหลือแต่กางเกงในของเขา แล้วเขาก็เดินลงไปในน้ำ

เขาอยู่ในระดับที่สองของขอบเขตจุดอัคคีผลาญโลหิตและร่างกายของเขาแข็งแกร่งขึ้นด้วยผลวชิระดังนั้นประสาทสัมผัสทั้งหกของเขาจึงเฉียบแหลมมาก ขณะที่ผิวของเขาสัมผัสกับน้ำเขาก็รู้สึกได้ถึงพลังปราณวิญญาณที่ไหลเข้าสู่ร่างกายของเขาผ่านทางผิวหนังของเขา

นอกจากนี้คลื่นเริ่มก่อตัวในน้ำ สาดกระทบร่างกายของเขา รู้สึกสบายมาก

ฮู้ว!

ซุนม่อหายใจออกและนั่งลงที่ด้านข้าง

ซวนหยวนพ่อ ลงไปในน้ำและสีหน้าของเขากลายเป็นความประหลาดใจ

"อืม? น้ำนี้ไม่เลว!”

“อืม!”

เจียงเหลิ่งพยักหน้า

ชีเซิ่งเจี่ยงงงวยเขาไม่รู้สึกอะไรเลย

ซุนม่อส่ายหน้าเล็กน้อยความถนัดของเด็กหนุ่มผู้ซื่อสัตย์นั้นแย่มาก และยังมีเจียงเหลิ่งเมื่อเขาลงไปในน้ำ ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยผ้าเช็ดตัว อย่างไรก็ตามจากรูปลักษณ์ของแขนและขาของเขา ร่างกายของเขาควรจะเต็มไปด้วยยันต์วิญญาณ

เมื่อผลการรักษาของซองยาถูกฉีดเข้าไปในน้ำอาบน้ำก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเลือดและเริ่มหมุนก่อตัวเป็นกระแสน้ำวนขนาดเล็กที่มีขนาดประมาณกำปั้นกระแสน้ำวนยังคงตบตามร่างกายราวกับว่ากำลังนวด

“อาจารย์ ท่านซื้อซองยานี้มาจากไหน”

ซวนหยวนพ่อ ต้องการซื้อบางอย่างเช่นกัน

“ข้าปรุงเอง!”

ซุนม่อหลับตาและพักผ่อนหลังจากที่มาที่จินหลิงเป็นเวลานาน เขาไม่ได้พักผ่อนอย่างเหมาะสม

"โอ้!"

เมื่อได้ยินว่าซุนม่อเป็นคนคิดขึ้นมาเองซวนหยวนพ่อรู้สึกไม่ดีที่จะถามต่อไป เขาเริ่มนั่งสมาธิดูดซับพลังปราณวิญญาณในน้ำเขาตระหนักว่าปราณวิญญาณนี้หนาแน่นและอ่อนโยน ให้ความรู้สึกสบายอย่างยิ่ง

เนื่องจากยันต์วิญญาณที่แตกสลายบนร่างกายของเขาเจียงเหลิ่งจึงทนต่อความเจ็บปวดเล็กน้อยได้เสมอ ดังนั้นเขาจึงลืมไปนานแล้วว่าชีวิตธรรมดารู้สึกอย่างไรแต่หลังจากแช่น้ำแล้ว ความเจ็บปวดก็ค่อยๆ หายไป มีความอ่อนโยนเข้ามาแทนที่เหมือนกับที่แม่ลูบเขาเมื่อตอนที่เขายังเด็ก

“อาจารย์น้ำอาบนี้ดูพิเศษ!”

หลังจากผ่านไปห้านาทีในที่สุดชีเซิ่งเจี่ยก็สังเกตเห็นว่าน้ำในอ่างนั้นแตกต่างกัน เป็นแต่เพียงว่าซุนม่อและอีกสองคนไม่ได้พูดอะไรสักคำ

“น่าทึ่งขนาดนั้นเลยเหรอ?”

ถานไถอวี่ถังรู้สึกอยากรู้อยากเห็นและเดินไปที่อ่างอาบน้ำเขาต้องการที่จะเอามือเข้าไปทดสอบ แต่ด้วยไอน้ำหนาทึบลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าราวกับภูเขาไฟระเบิด

[1] บทเพลงแห่งความเสียใจตลอดกาลเป็นผลงานวรรณกรรมชิ้นเอกจากราชวงศ์ถังโดยกวีชาวจีนชื่อดังไป๋จวีอี้เป็นเรื่องราวความรักระหว่างจักรพรรดิซวนจงแห่งถังและนางสนมหยางกุ้ยเฟยคนโปรดของเขา [2] แสดงว่าคำนั้นมีความหมายชี้นำ

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด