ตอนที่ 447

ตอนที่ 447

ชั่วพริบตาเดียวก็สว่างไสวไปทั้งรีสอร์ท

การระเบิดอย่างกะทันหันทำให้ลู่ไห่เผิงและคนอื่น ๆ หวาดกลัว

“ศัตรูโจมตี”

ลู่ไห่เผิงซึ่งอยู่ด้านหน้ารีสอร์ทไม่รู้ว่าเป็นคำสั่งของหลิวหมิงอวี่ เขาคิดว่ามีคนโจมตีจากด้านหลัง

ลู่ไห่เผิงอยู่ในอาการตื่นตระหนก ในโรงแรมมีทั้งคนแก่ เด็ก ผู้ได้รับบาดเจ็บป่วยที่กำลังรักษาตัง และผู้พิการ หากศัตรูไบุกเข้ามาและเกิดต่อสู้ภายในโรงแรม ผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร ลู่ไห่เผิงก็ไม่กล้าคิดเรื่องนี้

ให้ตายเถอะ ฉันน่าจะเดาได้ว่าพวกเขาจะโจมตีจากทิศทางอื่น ฉันประมาทเกินไป

ทหารยามก็จัดการอย่างรวดเร็วและไม่มีการเสียเวลา

เขาไม่ได้ดึงทุกคนไปด้านหลัง หากมีคนซุ่มโจมตีอยู่ข้างหลังเขาจริงๆ การดึงทุกคนออกไปจะตกเป็นอุบายของอีกฝ่ายอย่างเห็นได้ชัด

ลู่ไห่เผิงวิ่งไปที่ด้านหลังขอโรงแรมเพราะกลัวว่าจะทำให้เกิดความสูญเสียที่แก้ไขไม่ได้

เมื่อเขาข้ามฝั่งโรงแรมและมาที่ด้านหลัง เขาก็แอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ในขอบเขตการมองเห็น สามารถเห็นแสงไฟบนไหล่เขาที่อยู่ไม่ไกล และได้ยินเสียงกรีดร้องมาจากด้านบนอย่างคลุมเครือ

แม้ว่าเสียงระเบิดจะไม่ได้อยู่ในโรงแรม แต่ลู่ไห่เผิงก็ไม่กล้าที่จะประมาท และสั่งซ้ำแล้วซ้ำอีกว่า

“เร็วเข้า พี่น้องที่อยู่ข้างหลังติดตามและให้ความสนใจกับสถานการณ์โดยรอบ”

ในขณะนี้ อุปกรณ์ติดต่อฉุกเฉินของลู่ไห่เผิงดังขึ้น

อุปกรณ์ติดต่อฉุกเฉินจะถูกนำมาใช้ระหว่างการต่อสู้ เพราะการใช้สร้อยข้อมืออัจฉริยะค่อนข้างลำบาก อุปกรณ์สื่อสารนี้พัฒนาขึ้นเป็นพิเศษสำหรับการต่อสู้ภาคสนาม

“บอส” ลู่ไห่เผิงดูข้อความจากหลิวหมิงอวี่และรีบหยิบอุปกรณ์ติดต่อฉุกเฉิน

“พี่ลู่ มีกลุ่มคนซุ่มโจมตีอยู่ที่ภูเขาด้านหลัง ฉันเพิ่งโจมตีด้วยระเบิดเจาะเกราะ ช่วยส่งคนไปดูสถานการณ์ทันที” เสียงของหลิวหมิงอวี่ดังขึ้น “เข้าใจแล้ว ฉันจะส่งคนไปเดี๋ยวนี้” ลู่ไห่เผิงตอบเสียงดังโดยไม่รู้ตัว

“ระวังตัวด้วย ฉันจะให้พี่ชายคนหนึ่งนำทางไป ถ้าเขาเป็นผู้นำทาง ไม่ต้องกลัวว่าคนอื่นจะซุ่มโจมตี” ​​หลิวหมิงอวี่กล่าวว่า “อิ๋งฟานำทางให้พี่ใหญ่ลู่ไปดูสถานการณ์”

“ขอบคุณครับบอส ขอบคุณพี่อิ๋งฟาด้วย” ลู่ไห่เผิงขอบคุณเขาซ้ำ ๆ บนคอนแทค

แม้ว่าหลิวหมิงอวี่จะไถพื้นที่ด้วยกระสุนเจาะเกราะแล้ว แต่เขาก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าทุกคนจะตายหมด

คนแรกที่สังเกตเห็นยังคงเป็นอันตรายมาก

นักเวทย์ลเงากำลังสำรวจทางข้างหน้า และลู่ไห่เผิงก็ติดตามไปพร้อมกับทหารยามคนอื่นๆ

ลู่ไห่เผิงรู้สึกแปลกเล็กน้อย ทำไมเขาไม่พบสิ่งมีชีวิตระหว่างทาง? เป็นไปได้ไหมว่าศัตรูทั้งหมดตายแล้ว?

ไม่ เขาได้ยินเสียงคร่ำครวญอย่างเจ็บปวดของบางคนที่เชิงเขา แต่หลังจากขึ้นมาแล้ว ก็ไม่ได้ยินเสียงพวกเขาอีกเลย

ในไม่ช้าลู่ไห่เผิงก็ปัดเป่าความคิดนี้ มันไม่ใช่อาการหลอนหู เพราะตอนนี้เขายังคงได้ยินเสียงกรีดร้องที่มาจากข้างหน้า

ทันใดนั้น ลู่ไห่เผิงตระหนักว่าปัญหาไม่ได้อยู่ที่ศัตรูเหล่านั้นยังไม่ตาย แต่พวกเขาถูกฆ่าโดยคนที่อยู่ต่อหน้าเขา

เมื่อนึกถึงสถานการณ์นี้ ลู่ไห่เผิงรู้สึกประหลาดใจ ความแข็งแกร่งแบบนี้คืออะไร? จะค้นหาและสังหารศัตรูอย่างแม่นยำในความมืดได้อย่างไร แม้ว่าจะมีอุปกรณ์มองเห็นตอนกลางคืนก็ตาม

เพื่อป้องกันไม่ให้ศัตรูค้นพบการมีอยู่ของเขาลู่ไห่เผิงและคนอื่น ๆ ไม่ได้เปิดอุปกรณ์ให้แสงสว่าง

มีอุปกรณ์มองเห็นกลางคืนน้อยมาก และมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่มีอุปกรณ์มองเห็นกลางคืนลู่ไห่เผิงเองมีคุณสมบัติในการใช้อุปกรณ์มองเห็นตอนกลางคืน แต่ถึงอย่างนั้น บางครั้งลู่ไห่เผิงก็พลาดบางอย่างซึ่งเป็นไปไม่ได้

คนเหล่านี้ซึ่งเจ้านายคัดเลือกมาเป็นการส่วนตัวนั้นแข็งแกร่งเกินไปจริงๆ

ลู่ไห่เผิงแค่ตามไปหยิบอุปกรณ์ตามทาง และเขาไม่จำเป็นต้องคิดถึงส่วนที่เหลือ

แม้ว่าในโรงแรมจะมีอาวุธจำนวนมากอยู่แล้ว แต่อาวุธที่ศัตรูใช้ก็เป็นอาวุธใหม่ล่าสุดที่มีพลังและประสิทธิภาพดีกว่า

ลู่ไห่เผิงและคนอื่น ๆ อยู่ที่นั่นเพียงครึ่งทาง และได้ยินเสียงของชายคนหนึ่งพูดในหูของพวกเขา

“นายท่านลู่ศัตรูทั้งหมดถูกสังหารแล้ว”

“โอเค ดีมาก คุณไปรอบๆ ดูว่ามีผู้ซุ่มโจมตีหรือไม่” ลู่ไห่เผิงสั่ง

“ครับ” เขาตอบตกลงอย่างง่ายดา

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง

ล็อบบี้โรงแรม

มีปืนไรเฟิลจู่โจมเพเซอร์อยู่บนพื้นประมาณหนึ่งพันกระบอกมีปืนหลายกระบอกที่ถูกทำลายและไม่สามารถใช้งานได้

นี่คือถ้วยรางวัลที่เก็บได้จากภูเขาด้านหลัง และไม่มีอย่างอื่นอีก

“บอกได้ไหมว่าพวกเขามาจากด้านไหน” หลิวหมิงอวี่ถาม ในความเป็นจริงเมื่อเขาได้รับแจ้งจาก นักเวทย์เงาเขาก็เดาได้แล้วว่าเป็นใคร เขารวบรวมคนได้สองพันคนและมีผู้รอดชีวิตอีกหลายพันคน ไม่มีใครโจมตีด้วยปืนไรเฟิลยกเว้นเมิ่งซิงหยวน นายพลคนใหม่ของนิคม

ลู่ไห่เผิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบว่า “ฉันคาดว่า ศัตรูในครั้งนี้ต้องเป็นเมิ่งซิงหยวน เป็นไปไม่ได้ที่คนอื่นจะมีอาวุธมากมายขนาดนี้”

หลิวหมิงอวี่พยักหน้าและถามเบา ๆ ว่า “คุณคิดว่าเราควรตอบโต้ต่อเมิ่งซิงหยวนอย่างไร? ฆ่าพวกเขาดีไหม?”

“บอส ฉันคิดว่าเป็นการดีกว่าที่จะใช้โอกาสนี้ยึดอำนาจของเมิ่งซิงหยวน แล้วใช้โอกาสนี้ชิงที่ตั้งถิ่นฐานในมือของเขา”ลู่ไห่เผิงไม่เห็นด้วยกับความคิดเห็นของหลิวหมิงอวี่แต่เสนอคำแนะนำอื่น

ยึดอำนาจของเมิ่งซิงหยวนและแทนที่เมิ่งซิงหยวนเพื่อเป็นนายคนใหม่ของนิคมเจียหาง?

ดูเหมือนว่าความคิดนี้จะค่อนข้างดี

ก่อนหน้านี้หลิวหมิงอวี่ไม่เคยคิดที่จะพิชิตนิคม ในเวลานั้นหลี่ไห่เฟิงยังอยู่ที่นั่นและหลิวหมิงอวี่มีทั้งหมดคนเพียงไม่กี่พันคน

อย่างไรก็ตาม เมื่อไม่นานมานี้หลี่ไห่เฟิงและยักษ์ใหญ่คนอื่นๆ เสียชีวิตอย่างอธิบายไม่ได้ และเมิ่งซิงหยวนก็เข้ามามีอำนาจ ตอนนี้เมิ่งซิงหยวนได้ทิ้งคนจำนวนสองพันคนไว้ที่นี่อีกครั้งหลิวหมิงอวี่รู้ว่าเมิ่งซิงหยวนมีกองกำลังจำนวนเท่าใดในปัจจุบัน

เกรงว่าที่ซ่อนของเมิ่งซิงหยวนจะไม่มีกองกำลังมากมายอีกต่อไป นี่เป็นช่วงเวลาที่ดีจริงๆ

หลิวหมิงอวี่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เอาล่ะพี่ลู่ พาพี่น้องของเราทำงานหนักขึ้นอีกนิด ไปที่เมืองชั้นใน จับเมิ่งซิงหยวน ยึดครองเมืองชั้นใน จากนั้นใช้เมืองชั้นในเป็นฐานในการสังหาร กองกำลังศัตรูทั้งหมด เรามาทำงานให้เต็มที่กันเถอะ”

ลู่ไห่เผิงมีความสุขมาก “รับประกันว่าจะทำงานให้เสร็จ”

“อู๋ฉี เรียกรวมพี่น้องของคุณมาและไปสมทบกับพี่ใหญ่ลู่” หลิวหมิงอวี่สั่งเฉินอู๋ฉีซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ

เฉินอู๋ฉีกล่าวว่า “นายท่านเราสัญญาว่าจะทำงานให้สำเร็จ”

“พวกเราจะทำภารกิจให้สำเร็จอย่างแน่นอน”ลู่ไห่เผิงเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ประสบการณ์เมื่อกี้ทำให้เขาเข้าใจว่ากลุ่มคนที่เจ้านายให้มานั้นเป็นคนที่มีความสามารถสูง และคนกลุ่มนี้ก็จะเข้าร่วมด้วย ทุกอย่างถูกตัดสินใจไว้ตั้งแต่แรกแล้ว