ตอนที่ 116 ดังนั้น....

อวี่จินหงรู้สึกแย่ถ้าความจริงถูกเปิดโปงในวันนี้ ตระกูลอวี่จะตกเป็นขี้ปากของสาธารณชน

เรื่องที่เกิดขึ้นเพราะว่ามั่นใจว่ามันง่ายเกินไป เห็นได้ชัดว่าไม่มีอะไรที่แปลกแต่ความเคลื่อนไหวของเขาเป็นไปอย่างต่อเนื่องเหมือนสายน้ำ น่าหงุดหงิดและเขาไม่มีทางหลบหนีไปทางอื่นได้

แต่เขารู้ว่าสถานการณ์เร่งด่วนดังนั้นไม่ว่ายังไงก็ตาม เขาไม่อาจปล่อยให้ถังเทียนจับผิดเขาได้

อวี่จินหงมีประกายดูจริงจังมือของเขาโค้งขึ้นลงเหมือนกำลังดีดพิณแต่เริ่มสับสน

วิงงง

เหมือนกับว่าสายสั่นสะเทือนทำให้เกิดเสียงก้องสะท้อนลึก

เหลียงชิวกลายเป็นเคร่งเครียดแค่นเสียงเย็นชาและค่อยผลักฝ่ามือออกไปข้างหน้า ท่วงท่าของเขาช้ามาก  ราวกับว่าต้องใช้ความพยายามมากเสื้อผ้าของเขาพองออกและอากาศรอบตัวดูเหมือนจะหยุดนิ่ง

พลังของทั้งสองฝ่ายปะทะกัน

เหลียงชิวครางเท้าของเขาจมลงไปในดิน เสื้อผ้าของเขาขาดกระจุยเป็นชิ้นปลิวละลิ่วราวกับผีเสื้อบินเขาถอยออกไปถึงสิบก้าวต่อเนื่อง แต่ละก้าวลึกเป็นรอยชัดเจน

อวี่จินหงดูแย่ยิ่งกว่าผมของเขากระเซิงและที่มุมปากมีโลหิตไหลออกมา

อย่างไรก็ตามมาถึงตอนนี้ เขาไม่สนใจอะไรอีกแล้ว เขาฉวยโอกาสแผดเสียงตะโกนลั่น “ถังเทียน!  อย่าพยายามใส่ร้ายตระกูลอวี่ของข้าความบาดหมางกับตระกูลซ่างกวน ไม่เคยเป็นข้อห้ามในตระกูลอวี่ของเรา  นั่นเป็นความบาดหมางระหว่างตระกูล  แต่วันนี้ นี่เป็นความบาดหมางส่วนตัว ชิงเจ๋อกับข้ายอมรับคุณหนูเชียนฮุ่ยมานานแล้ว  แต่เรารู้ว่าเราไม่คู่ควรกับนางดังนั้นเราจึงได้แต่จมอยู่กับความเสียใจ ทุกคนรู้สึกเช่นนั้น มันผิดด้วยหรือ? มันแตกต่างจากทุกคนตรงไหน? ความรู้สึกของเราจริงใจ ฟ้าดินเป็นพยานได้  การต่อสู้ในวันนี้มีเพียงเหตุผลเดียว  ถังเทียนผู้หยาบคายจะคู่ควรกับคุณหนูเชียนฮุ่ยได้อย่างไร?”

พวกคุณชายที่อยู่บนเสาข้างบนมีสีหน้าเห็นอกเห็นใจ สิ่งที่อวี่จินหงพูดได้กระตุ้นความหงุดหงิดพวกเขา

ขณะนั้นอวี่ชิงเจ๋อสงบอารมณ์ได้แล้ว    เขาแกล้งทำเป็นเสียใจและไม่พอใจ “ใช่แล้วข้าปั้นเรื่องนี้ขึ้นทั้งหมด เพราะข้าไม่พอใจ ข้าจะรับผิดชอบการกระทำของตนเอง ไม่ว่าเจ้าต้องการอะไรก็ให้มาลงที่ข้าคนเดียว  เพื่อคุณหนูเชียนฮุ่ย  ข้าตายก็คุ้มค่าแล้ว!”

ทุกคนดูเศร้าหมองและรู้สึกเห็นใจบางคนพลอยตาแดงและมีน้ำตาคลอเบ้าไปด้วย

ซ่างกวนเว่ยตื่นตระหนก  เขาคิดไม่ถึงเลยว่าสองคนนี้จะตีฝีปากเช่นนั้น แค่เมื่อพวกเขาเตรียมจะเปิดเผยผู้สมรู้ร่วมคิดตระกูลอวี่ในพริบตาเดียวพวกเขากลับพลิกสถานการณ์ได้ทำให้จบลงได้

“ถึงตายก็คุ้มใช่ไหม?”  ถังเทียนฉีกยิ้ม  “ดีมาก”

ทุกคนตื่นจากบรรยากาศเศร้าที่อวี่ชิงเจ๋อเพิ่งสร้างขึ้นมาในสายตาของพวกเขา รอยยิ้มของถังเทียนตอนนี้ดูอำมหิตมาก

ถังเทียนชี้ไปที่อวี่ชิงเจ๋อ“จับมันแก้ผ้า”

อวี่ชิงเจ๋อสีหน้าเปลี่ยนตะโกนลั่นด้วยความหวาดหวั่น “ลูกผู้ชายฆ่าได้ แต่หยามไม่ได้”

ซ่างกวนเว่ยเตรียมจะวิ่งไปข้างหน้าโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น  แต่กลับถูกถังเทียนขัดขวางไว้  ถังเทียนชี้ไปที่คนอื่นๆ “ปล่อยพวกเขานอกจากหั่วเหยียนกวงแล้ว ให้แก้มัดพวกที่เหลือ”

ซ่างกวนเว่ยแก้มัดคุณชายทุกคน

“ใครก็ตามที่ปฏิเสธไม่ยอมทำ หึหึ!”ถังเทียนแค่นเสียง

คุณชายทั้งหลายเป็นเหมือนสัตว์ที่ตกใจกลัวรีบวิ่งไปจับอวี่ชิงเจ๋อแก้ผ้าทันที

นัยน์ตาอวี่จินหงแทบจะถลนด้วยความแค้น  แต่ลึกๆ แล้วเขากลัวสู้ติดพันกับเหลียงชิว เหลียงชิวผู้รักความสงบตอนนี้โกรธขึ้นมาแล้ว อวี่จินหงกล้าทำตัวเป็นผู้บริสุทธิ์แล้วกลับลำต่อหน้าเขานั่นถือว่าเป็นความผิดพลาด

ถ้าเหลียงชิวโกรธแล้วค่อนข้างน่ากลัว

ไม่ว่าอวี่จินหงทำอะไรก็ตามถ้าเขาใช้ท่าสังหารเหมือนที่เพิ่งทำมา เขาคงไม่สามารถหลีกเลี่ยงการต่อสู้ติดพันกับเหลียงชิวได้เลย

ถังเทียนหมุนตัวไปรอบๆและสำรวจดูเหล่าคุณชาย

ทุกคนสงบเสงี่ยมเงียบกันหมด

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป  ข้าคือพี่ใหญ่ของพวกเจ้า!”ถังเทียนโบกมือ “เอาล่ะ, ทักทายข้าสิ!”

พวกคุณชายมองหน้ากันเอง

“หืม?” ถังเทียนหยีตา

พวกคุณชายทั้งหลายกลายเป็นกระต่ายที่หวาดกลัวรีบตะโกนทันที “พี่ใหญ่!”

ถังเทียนมีท่าทีไม่พอใจ“พวกเจ้าไม่ได้กินข้าวมาหรือไง? ดังขึ้นอีก! ถ้าใครยังทำเสียงอ่อยอยู่อีกข้าจะจับโยนลงไปข้างล่าง”

“พี่ใหญ่!”

พวกคุณชายทั้งหลายรวบรวมพละกำลังและตะโกนสุดเสียงจนแต่ละคนถึงกับคอแดง

ถังเทียนมีท่าทีพอใจ  อย่างไรก็ตาม เขาสังเกตว่ายังมีบางคน....หั่วเหยียนกวงที่ยังถูกมัดอยู่ ยังปิดปากสนิท

“เอ๋, ทำไมเจ้าไม่เรียก?”ถังเทียนดึงตัวหั่วเหยียนกวงมาใกล้ๆ

“ฆ่าข้าซะ หรือจะทำอะไรก็เชิญเลย”ตาของหั่วเหยียนกวงมีประกายความโกรธ

“ดีมาก, ข้าชอบคนที่มีนิสัยเข้มแข็ง”ถังเทียนปรบมือ  “จับมันแก้ผ้า”

สีหน้าของหั่วเหยียนกวงเปลี่ยนเขาคำรามอย่างโกรธแค้น “เจ้ากล้าหรือ?”

ถังเทียนฉีกยิ้ม “ทำไมจะไม่กล้าเล่า?”

“ใช้กำลังข่มเหงฉีกหน้าคนอื่นนับเป็นลูกผู้ชายได้ยังไง” หั่วเหยียนกวงพ่นประโยคนี้ออกมา

“ข้าชนะเจ้า ดังนั้นเจ้าคือเชลยของข้า”ถังเทียนทำเหมือนปกติ “ไม่ว่าข้าจะเลือกใช้วิธีใดจัดการเชลยของข้านั่นก็คือการตัดสินใจของข้า ข้าไม่จำเป็นต้องโอนอ่อนยอมตามเชลย”

เมื่อเห็นสีหน้าพออกพอใจของถังเทียน  หั่วเหยียนกวงอดกลั้นความรู้สึกที่อยากฉีกเขาเป็นล้านชิ้นไม่ได้

“จับเขาแก้ผ้า ใครก็ตามที่ปฏิเสธจะทำตามคำสั่งข้า คิดให้ดี”  ถังเทียนโบกมือ

พวกคุณชายที่ยอมสยบต่อการคุกคามของถังเทียนทำให้เพียงแต่กัดฟันทำตาม

“พี่กวง อย่าถือโทษข้าเลยนะ”

“พี่กวง เราอยู่ภายใต้การควบคุมของเขาแล้ว  เราไม่มีทางค้านเขาได้”

“พี่กวง, ชีวิตมันก็เหมือนการโดนข่มขืน ถ้าท่านต้านทานไม่ได้ท่านก็ได้แต่สนุกกับมัน

……

หั่วเหยียนกวงแทบจะกระอักเลือดถ้าเขาไม่ถูกมัด เขาคงได้ตบหน้าสหายที่พูดเปรียบเรื่องข่มขืนแน่นอน

แต่เมื่อมือทุกคนสัมผัสเสื้อผ้าของเขาหั่วเหยียนกวงรู้สึกหนังศีรษะชาทันที แค่คิดว่าถูกจับแก้ผ้าและแขวนห้อยไว้เหมือนอวี่ชิงเจ๋อ  เขาก็สั่นด้วยความกลัวแล้ว

“ช้าก่อน!”

หั่วเหยียนกวงตะโกนอย่างสิ้นหวัง  สายตาทุกคนมองดูเขาและเขารู้สึกว่าหน้าเขาร้อนผ่าว

“พะ..พี่.. ใหญ่...”เขาเค้นคำสองคำนี้รอดผ่านไรฟัน

ถังเทียนส่ายหน้า “เบ๊า.เบา”

ถึงตอนนี้หั่วเหยีนกวงหลับหูหลับตาตะโกนด้วยความโกรธ“พี่ใหญ่!”

หลังจากตะโกนเช่นนั้นแล้วหั่วเหยียนกวงทั้งละอายใจและโล่งใจความรู้สึกนี้เหมือนกับถูกข่มขืนเหมือนเจ้าเวรตะไลบางคนเพิ่งจะพูดเปรียบเทียบไปกระมัง?

ถังเทียนมีสีหน้าพอใจและโบกมือให้“ไม่เลว, ไม่เลว, ต่อไปในอนาคตเจ้าถือว่าอยู่ภายใต้การคุ้มครองปกป้องของข้า”

หั่วเหยียนกวงรู้สึกว่าเขาไม่มีอะไรอยากจะพูด

นี่คือความรู้สึกท้อถอยหลังจากถูกข่มขืนใช่ไหม...ไอ้เวรตะไลคนไหนวะเพิ่งพูดเรื่องถูกข่มขืนไป?

อวี่ชิงเจ๋อหน้าซีดขาว  เขารู้สึกเสียใจและไม่พอใจอย่างมากเขาหนาวไปทั้งตัว เมื่อเห็นสายตาหลายคู่เพ่งมองด้วยความเห็นใจ เขาแทบอยากจะมุดดินลงไปซ่อนตัวยิ่งนัก

ถังเทียน!รอก่อนเถอะแก! ตระกูลอวี่จะไม่ปล่อยแกไปแน่ๆ

ต้าเริ่นผู้ลึกลับเหล่านั้นจะไม่ยอมไว้ชีวิตแกแน่

เมื่อเวลาผ่านไปข้าจะเอาคืนกับมันทั้งหมดให้มากกว่านี้เป็นร้อยเท่า

เวลานั้นถังเทียนพูดเสียงแข็งดังมาจากข้างบน เขาพูดให้ได้ยินทั่วทั้งจตุรัส

“ไม่ว่าพวกเจ้าจะเป็นใคร มาจากตระกูลไหนข้าไม่สน ไม่ว่าพวกเจ้าจะคิดอะไรข้าก็ไม่สน ไม่ว่าจ้าจะแข็งแกร่งน่ากลัวแค่ไหนก็ตามข้าไม่สนทั้งนั้น ข้าไม่รู้ไม่เข้าใจอะไรมากนัก อย่างไรก็ตาม ข้าไม่เคยกลัวการต่อสู้ ใครก็ตามที่กล้าเป็นศัตรูกับข้าก็เตรียมตัวรับความโกรธและการตอบโต้จากข้าได้”

ถังเทียนอยู่เหนือคนอื่นมองลงมายังกลุ่มคนข้างล่าง เขาฉีกยิ้ม แต่คำพูดของเขาทำให้ผู้คนยิ้มไม่ออก

“ดังนั้น.....”

บุรุษหนุ่มยืนเลือนรางอยู่บนเสาไฟยิ้มจนเห็นฟัน  เสียงของเขากึกก้องไปทั้งจัตุรัสเด็ดเดี่ยวและไม่อาจเถียงได้ เหมือนกับคำพิพากษา

“ตระกูลอวี่ต้องตาย!”

※※※※※※

“ตระกูลอวี่ต้องตาย.....”

“ตระกูลอวี่ต้องตาย....”

เสียงดังก้องสะท้อนไปทั้งจตุรัสและภายในหัวใจของกลุ่มคน

ลานจตุรัสใหญ่เงียบเป็นป่าช้า

ลึกๆ แล้วทุกคนกลัวกับคำประกาศนี้ ไม่เคยมีใครภายใต้การตรวจสอบของสาธารณชนจะประกาศตัวเช่นนี้ต่อหน้าศัตรูหลายคนเหล่าคุณชายที่อยู่ข้างหลังถังเทียนตะลึงซีดกันทุกคน  แม้แต่หมิงจื่อฉวนหวินอี้เหยาและอีกสองคนมองดูถังเทียนอย่างไม่เชื่อถือ แม้แต่หั่วเหยียนกวงที่มีความหยิ่งยโสก็ยังตกตะลึงกกับคำพูดของถังเทียน

เขาไม่กังวลเลยว่าจะสร้างความแค้นเพิ่มขึ้นหรือ?

เขาไม่กังวลว่าจะถูกรายล้อมจากทุกด้านหรือ?

……

ซ่างกวนเว่ยก็ตะลึงกับคำพูดของถังเทียนเช่นกัน แต่ก็ทำตามนั้นเขารู้สึกว่าได้ถูกจุดประกายบางอย่างจากก้นบึ้งหัวใจของเขา  เขากำหมัดแน่น! เกิดอะไรขึ้นกับความรู้สึกที่งงงันนี้?ความรู้สึกที่ถูกเผาไหม้เลือดลมเดือดพล่านไปทั้งตัว เกิดอะไรขึ้น?ความรู้สึกที่ไม่เสียใจแม้เขาจะต้องตายในการต่อสู้พร้อมกับลุงในคราวนี้

เขยของตระกูล...

แม้แต่คุณหนูก็คงไม่มาไกลขนาดนี้

โดยไม่มีใครรู้หยาหยารีบออกมาและปีนขึ้นไปอยู่บนไหล่ของถังเทียน หน้าของมันแดงและมันตีเกราะอกตัวเองพร้อมกับกระชับธนูเล็กๆ

ถังเทียนก้าวขาเดินไปรอบๆ บนเสาประภาคารสายตาที่หยิ่งของเขากวาดมองดูคนทั้งหมด จากนั้นจึงค่อยๆ ชูมือขวา เพลิงดาวเตาหลอมลุกท่วมถุงมือของเขาเหมือนกับไฟฉายในยามราตรีดึงดูดความสนใจของทุกคน

ถังเทียนสูดลมหายใจลึก และแผดเสียงทันที  “เพื่อตระกูลซ่างกวน!”

สถานการณ์ครั้งก่อนตกต่ำทำให้จิตวิญญาณของศิษย์ในตระกูลซ่างกวนแต่ละคนลดลงตกต่ำ  พวกเขาเต็มไปด้วยความแค้น, หวาดกลัวและสิ้นหวังลึกๆภายใน

ความรู้สึกของพวกเขาที่ถูกกดขี่ ได้รับการปลดปล่อยทันที

ใบหน้าของศิษย์ตระกูลซ่างกวนแดงก่ำเลือดลมที่เดือดพล่านด้วยความแค้นไหลเวียนอยู่ในตัวพวกเขา  ประหนึ่งว่าเป็นความสามารถโดยธรรมชาติ  ทุกคนชูอาวุธขึ้นสูงในอากาศและตะโกนสุดเสียง “เพื่อตระกูลซ่างกวน!”

ไม่เคยมีวันเหมือนวันนี้ที่ตระกูลซ่างกวนจะกลายเป็นศัตรูกับทุกคน ไม่เคยมีวันเหมือนวันนี้ที่ตระกูลซ่างกวนจะถูกรายล้อมทุกด้านไม่เคยมีวันเช่นวันนี้ ที่แม้แต่พวกเขาสามารถเป็นศัตรูได้กับทั้งโลก  พวกเขาไม่มีความกลัวเลย

คลื่นเสียงที่เปล่งออกมาด้วยความโกรธมีพลังน่ากลัวดังไปทั่วลานจัตุรัส เข้าไปถึงในใจทุกคน

ทุกคนสะดุ้ง

แม้แต่หั่วเหยียนกวงที่อยู่ด้านหลังถังเทียนก็แสดงสีหน้าหวาดกลัว

“เป้าหมายคือตระกูลอวี่!”

ถังเทียนแผดเสียง

“เป้าหมายคือตระกูลอวี่!”

เสียงตะโกนคำรามลั่นดังไปทั้งท้องฟ้า

ถังเทียนเหยียบรั้วกั้นและร่อนลงมาเหมือนนกยักษ์มาหยุดยืนต่อหน้าศิษย์ตระกูลซ่างกวน

“ฆ่ามัน!”

ถังเทียนเพ่งมอง เขาออกเสียงแต่ละคำชัดเจน และเริ่มนำขบวนออกไป

“ฆ่ามัน!”

ระลอกเสียงยังดังต่อเนื่องและศิษย์ตระกูลซ่างกวนเคลื่อนขบวนออก

เหมือนคลื่นความโกรธที่หยุดไม่ได้กลุ่มคนในจัตุรัสเปลี่ยนท่าทีโดยมิได้ตั้งใจ พวกเขาเงียบและจับตามองอย่างตกใจและหวาดกลัว