บทที่ 122 สิ่งประดิษฐ์อัจฉริยะ
“โดนวางยาพิษ?”
เมื่อได้ยินคำนี้หร่วนหยวนถึงกับตกใจจากนั้นนางก็จ้องไปที่ไช่ถาน ด้วยใบหน้าที่หวาดกลัว
“เจ้าโดนพิษได้ยังไง?”
"ข้าจะไปรู้ได้อย่างไร?"
ไช่ถานยิ้มอย่างขมขื่น
“แต่ดูเหมือนเจ้าจะไม่โดนพิษใช่ไหม?ถ้าไม่เช่นนั้นร่างกายของเจ้าก็จะแสดงอาการออกมาอย่างแน่นอนจริงไหม?”
หร่วนหยวนดึงมือของไช่ถานอีกครั้ง
"ใช่!"
สีหน้าของไช่ถานหม่นหมองดูเหมือนว่าจะมีปัญหาเดียวเท่านั้นและนั่นก็คือเขาไม่ใช่อัจฉริยะ ในอดีตฐานการฝึกปรือของเขาพัฒนาขึ้นด้วยความเร็วมหาศาลและนั่นทำให้เขาต้องกำลังเกินศักยภาพของเขา
“ถ้ายังไม่ดีขึ้นทำไมไม่ไปหาให้หมออื่นตรวจ?”
หร่วนหยวนนั่งลงและกอดไช่ถานไว้แน่น
“ไม่ว่ายังไงข้าก็จะไม่ทิ้งเจ้าไป!”
แสงสีอ่อนของดวงจันทร์ทำให้เงาของพวกเขาทอดยาวไปถึงทะเลสาบ
...............
วันรุ่งขึ้นชั้นเรียนยุทธเวชกรรมครั้งที่สองได้จัดขึ้นจำนวนนักเรียนที่มาทำให้ห้องเรียนเต็มอีกครั้ง
นอกจากนักเรียนแล้วยังมีครูกว่ายี่สิบคนที่นี่อีกด้วย
เมื่อซุนม่อนำไม้กระถางราชินีเงินเข้ามาในห้องเรียนห้องเรียนที่จุคนได้ทั้งหมด 300 คน รู้สึกเงียบสนิท
ต้องรู้ไว้ว่าระฆังส่งสัญญาณการเริ่มต้นบทเรียนยังไม่ดังดังนั้นจึงถือว่าเป็นเวลาว่างของนักเรียนได้ อย่างไรก็ตามนักเรียนทุกคนหยุดพูดคุยและเริ่มตั้งสมาธิ นี่เป็นการแสดงความเคารพต่ออาจารย์
โดยปกติความเคารพดังกล่าวมักแสดงต่อมหาคุรุเท่านั้น
เนื่องจากนักเรียนกังวลว่าพวกเขาจะส่งเสียงดังพวกเขาอาจสร้างความขุ่นเคืองให้มหาคุรุและถูกไล่ออกจากห้องเรียน
เมื่อครูเห็นฉากนี้ทุกคนก็อิจฉา
ชั้นเรียนของซุนม่อไม่เพียงแต่เต็มไปด้วยบรรยากาศเท่านั้นแต่บรรยากาศในห้องเรียนก็ยังดีอีกด้วย เปรียบได้กับชั้นเรียนของมหาคุรุ
แต๊ง แต๊ง แต๊ง!
เสียงระฆังดังขึ้นและซุนม่อเริ่มชั้นเรียนทันที
กระบวนการทั้งหมดราบรื่นราวกับผ้าไหมสีดำบนขาที่สวยงามของเทพธิดา
อาจารย์เหล่านั้นตกตะลึงอีกครั้งต้องรู้ว่าซุนม่อเป็นครูใหม่และเขาดูเด็กมาก อย่างไรก็ตามพวกเขาสงสัยว่าซุนม่ออาจเป็นทหารผ่านศึกที่มีประสบการณ์การสอนห้าปีเป็นอย่างน้อย
การแสดงออกของเขาไม่มีอาการตกใจเลย!
คำพูดที่ไหลลื่นของเขาไม่มีวี่แววว่าจะสะดุด!บรรยากาศในชั้นเรียนไม่เย็นลงเลย!
ซุนม่อเป็นผู้ควบคุมทุกอย่างในห้องเรียนอย่างสมบูรณ์และสบายใจ
ส่วนแรกของชั้นเรียนเป็นส่วนการบรรยายและอารมณ์ของนักเรียนก็ยังค่อนข้างอารมณ์ดี เมื่อมาถึงส่วนที่สอง ส่วนถาม - ตอบนักเรียนเริ่มรู้สึกกระวนกระวายใจ แต่ก็ยังสามารถระงับอารมณ์ได้
ในส่วนที่สามสาธิตการสอน นักเรียนเหล่านี้คลั่งไคล้กันไปหมด ก่อนที่คำพูดของซุนม่อจะพูดพวกเขายกแขนขึ้นทีละคน ในขณะนั้น ครูเกือบจะคิดว่าพวกเขาอยู่ในป่าแห่งอาวุธ
ผู้โชคดีเต็มไปด้วยความกังวลใจและกระสับกระส่ายบรรดาผู้ที่กำลังรอสัมผัสความอัศจรรย์ของหัตถ์เทวะแต่ไม่ได้รับเลือกต่างก็มีสีหน้าเสียใจขณะถอนหายใจ
อาจกล่าวได้ว่านักเรียนส่วนใหญ่มาที่ชั้นเรียนนี้เพราะหัตถ์เทวะของซุนม่อนอกจากนี้ เขาไม่ได้ทำให้ทุกคนผิดหวังอย่างแท้จริง
นักเรียนหญิงที่เขาได้เลือกไว้ที่หลังจากการนวดเป็นเวลาห้านาทีก็ประสบความสำเร็จฝ่าด่านยกระดับพลังฝึกปรือในที่นั้นเอง
นักเรียนมากกว่าสองในสามได้เห็นความสำเร็จของซุนม่อในระหว่างการบรรยายทั่วไปครั้งแรกของเขาแต่ถึงอย่างนั้น พวกเขาก็ยังตกใจอย่างมาก
ตอนนี้ไม่มีนักเรียนคนไหนที่สงสัยอีกต่อไปแล้วว่ามือของซุนม่อนั้นคู่ควรที่จะถูกเรียกว่าหัตถ์เทวะ!
สายตาของครูบางคนเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาพวกเขารู้ว่าไม่มีอะไรสามารถขัดขวางการรุ่งขึ้นมาของซุนม่อได้
ตราบใดที่เขามี 'หัตถ์เทวะ' ตราบใดที่เขายังคงมีส่วนที่ใช้งานได้จริงในชั้นเรียนของเขาชั้นเรียนยุทธเวชกรรมของซุนม่อก็ยังมีคนอัดแน่นอยู่เสมอ
หลังจากจบบทเรียนนักเรียนยังรู้สึกว่าดูไม่พอ ทุกคนก้าวไปข้างหน้าและเบียดเสียดกันรอบๆ ตัวซุนม่อขณะที่พวกเขาเริ่มถามคำถาม
“ข้าขอโทษ ข้าต้องจัดบทเรียนสำหรับศิษย์ส่วนตัวของข้าต่อไปหากพวกเจ้ามีคำถามเพิ่มเติม โปรดถามคำถามในชั้นเรียนทั่วไปครั้งต่อไปของข้า”
ซุนม่อยังแสดงด้วยว่าไม่จำเป็นต้องให้ทุกคนมาชุมนุมกันละหลีกเลี่ยงเหตุการณ์เหยียบกันตาย
หลังจากได้ยินเช่นนี้นักเรียนต่างก็มีสีหน้าผิดหวังดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาขณะที่พวกเขามองไปที่หลี่จื่อฉีและอีกสี่คนดีจริงที่พวกเขาสามารถเป็นศิษย์ส่วนตัวของอาจารย์ซุนได้!
“เอ้านี่!”
ซุนม่อส่งไม้กระถางราชินีเงินให้หลี่จื่อฉี
ติง!
“ยินดีด้วยเจ้าได้รับคะแนนความประทับใจทั้งหมด+358 คะแนน”
หลังจากได้ยินการแจ้งเตือนซุนม่อก็รู้สึกมีความสุขมาก นักเรียนของชั้นเรียน ยุทธเวชกรรมของเขาให้การสนับสนุนเสมอมาถ้าเขาสะสมแต้มแบบนี้ต่อไป อีกไม่นานเขาก็จะถึง 50,000 คะแนนและเมื่อถึงเวลานั้นเขาจะสามารถซื้อรัศมี 'นักเรียนโดนลวง'ได้
ตารางการทำงานและการพักผ่อนของสถาบันจงโจวคือครูสามารถพักได้สองวันหลังจากดำเนินการสอนบทเรียนเป็นเวลาห้าวันนอกจากนี้ยังมีสิทธิได้รับวันหยุดในช่วงเทศกาลตรุษจีนหรือเทศกาลอื่นๆ
แน่นอนครูที่ไม่มีความทะเยอทะยานสามารถมีชีวิตที่ผ่อนคลายได้ แต่สำหรับครูผู้ที่แสวงหาบางอย่างพวกเขาทำได้เพียงทุ่มเทความพยายามเท่านั้น
ต้องรู้ว่าหากมหาคุรุต้องการเพิ่ม'ระดับดาว' ของพวกเขาพวกเขาต้องมีอาชีพเสริมจำนวนที่แน่นอนระดับความสำเร็จในอาชีพเสริมเหล่านี้ไม่สามารถวัดได้โดยมหาคุรุเท่านั้น ที่เป็นปัญหาคือพวกเขาต้องผ่านการทดสอบโดยประตูเซียน
นอกจากนี้การสอบเกี่ยวกับอาชีพเสริมนั้นยากมากมาโดยตลอด
“อืม!”
หลี่จื่อฉีถือกระถางต้นไม้และเดินไปข้างหน้าได้สองสามก้าวจากนั้นนางก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า
“พวกเจ้ารู้สึกบ้างไหม?ก่อนหน้านี้เมื่อเราอยู่ในห้องเรียน พลังปราณวิญญาณดูเหมือนจะหนาแน่นขึ้นมาก”
หลังจากพูด หลี่จื่อฉีก็อุทานออกมาทันทีและเหลือบมองไปที่ต้นไม้ในกระถาง อันที่จริงมียันต์รวบรวมวิญญาณอยู่บนใบไม้กว่ายี่สิบใบในแต่ละใบ
"จริงด้วย!"
ซวนหยวนพ่อพยักหน้า
“ข้ารู้สึกว่ามันเป็นเพราะไม้กระถางราชินีเงินนี้!”
ลู่จื่อรั่วพึมพำ
ถานไถอวี่ถังไม่ได้พูดแต่จ้องมองไปที่กระถางต้นไม้ในมือของหลี่จื่อฉี หลังจากที่เห็นยันต์วิญญาณบนใบไม้สายตาของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ
"อะไร? นี่น่ะเหรอ?"
ถานไถอวี่ถังเอียงศีรษะและจ้องไปที่แผ่นหลังของซุนม่อเขาวาดสิ่งเหล่านี้ทั้งหมดไม่ใช่หรือ?
เจียงเหลิ่งมีการรับรู้เกี่ยวกับพลังงานทางจิตวิญญาณที่อ่อนด้อยที่สุดเนื่องจากการรบกวนของยันต์อักขรวิญญาณที่เสียหายบนร่างกายของเขาดังนั้นเขาจึงสับสน
หลังจากที่ซุนม่อพบห้องเรียนขนาดเล็กสำหรับ 30 คน เขาก็ให้นักเรียนนั่งลง จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่ต้นไม้
“จื่อฉี ต้นไม้ในกระถางนี้เหมาะสำหรับเจ้าข้าอยากให้เจ้าถือติดตัวไว้ทุกวัน!”
"อา? นี่เป็นของขวัญที่ข้ามอบให้ท่านไม่ใช่หรือ?”
หลี่จื่อฉีไม่เข้าใจเจตนาของซุนม่อ
“ต้นไม้เหล่านี้มักจะดูดซับพลังปราณวิญญาณแต่ปริมาณที่พวกมันดูดเข้าไปนั้นน้อยเกินไปจนเราไม่สามารถสัมผัสได้ อย่างไรก็ตามหลังจากที่ข้าวาดยันต์รวบรวมวิญญาณบนใบของมัน ปริมาณพลังปราณวิญญาณที่พวกมันดูดซับได้เพิ่มขึ้นทันทีข้าได้ทดสอบแล้ว ภายในรัศมีสามเมตรรอบๆ ต้นไม้ในกระถางมันสร้างพื้นที่ของพลังปราณวิญญาณที่หนาแน่น การอยู่ในพื้นที่นั้นแม้ว่าพวกเจ้าจะไม่ได้ฝึกฝน มันก็จะเป็นประโยชน์ต่อร่างกายของเจ้า”
ซุนม่ออธิบาย
นักเรียนทั้ง 5 คนตกตะลึงจนทำอะไรไม่ถูก แม้แต่ซวนหยวนพ่อ ผู้เสพติดการต่อสู้และสนใจในการต่อสู้เท่านั้นเขาก็ยังมีใบหน้าที่ตกตะลึงในขณะที่เขาจ้องมองที่ไม้กระถางราชินีเงิน
ปราณวิญญาณเป็นรากฐานของการฝึกฝนหลังจากการค้นคว้าและสรุปผลเป็นเวลาหลายหมื่นปีทุกคนรู้ว่าถ้าใครยังคงอยู่ในสภาพแวดล้อมที่มีปราณวิญญาณหนาแน่น ร่างกายตนจะถูกหล่อเลี้ยงด้วยพลังปราณวิญญาณการทำเช่นนี้ไม่เพียงแต่จะทำให้ร่างกายแข็งแรงขึ้นเท่านั้นแต่จิตวิญญาณของคนเราก็จะได้รับการพัฒนาก้าวหน้ามากขึ้นเช่นกัน ความเร็วในการฝึกปรือก็จะเพิ่มขึ้นเช่นกันดังนั้น ตราบใดที่มีสมบัติลับที่สามารถสร้างสภาพแวดล้อมปราณวิญญาณที่หนาแน่นสมบัติเหล่านั้นทั้งหมดก็ถือว่าประเมินค่าไม่ได้
นักเรียนทั้งห้าไม่คิดว่าซุนม่อสามารถบรรลุผลนี้ได้โดยใช้ไม้กระถาง
เอื๊อก
ซวนหยวนพ่อกลืนน้ำลายลงหนึ่งคำเขาอดไม่ได้ที่จะถามว่า
“มันน่าจะยากมากใช่ไหม?”
“ไม่ยาก!”
ซุนม่อพูดความจริงแต่คำพูดของเขาทำให้ดูเหมือนว่าเขาทำตัวเย็นชา (ไม่ยาก? ของอย่างนี้ทำไมไม่มีใครทำมาก่อน?)
“อว๋า!”
จู่ๆ ลู่จื่อรั่วก็ร้องออกมา
“มีอะไรผิดปกติ?”
ทุกคนหันไปมอง
“เมื่อวานไม่มียันต์รวบรวมวิญญาณบนใบของไม้กระถางราชินีเงินอาจารย์ เป็นไปได้ไหมที่ท่านวาดมันทั้งคืน”
ลู่จื่อรั่ว รู้สึกเจ็บปวดในใจของนาง
“อืมข้าใช้เวลาประมาณครึ่งคืนในการวาดพวกมัน!”
ซุนม่อยืดหลัง รู้สึกเมื่อยเล็กน้อยแต่ความอ่อนล้ายังไม่รุนแรงนัก สิ่งสำคัญคือดวงตาของเขาเจ็บปวดเพราะเนตรทิพย์ของเขาถูกเปิดใช้งานตลอดเวลาเพื่อสังเกตการไหลของปราณวิญญาณในกิ่งไม้เป็นอันตรายต่อดวงตาของเขามาก
ซี~
นอกจากซวนหยวนพ่อที่ไม่ค่อยรู้เรื่องยันต์วิญญาณมากนักอีกสี่คนที่เหลือก็สูดลมหายใจหนาวเหน็บ
ต้นไม้นี้มีมากกว่ายี่สิบใบจากจำนวนยันต์รวบรวมวิญญาณคนธรรมดาต้องใช้เวลาอย่างน้อยสามถึงสี่วันก่อนที่พวกเขาจะทำสำเร็จแต่ซุนม่อใช้เวลาเพียงครึ่งคืน
นอกจากนี้ นอกจาก ลู่จื่อรั่วและเจียงเหลิ่งที่โง่เขลาและน่ารักแล้ว หลี่จื่อฉีและถานไถอวี่ถัง ผู้ซึ่งพิถีพิถันมาโดยตลอดยังพบว่าการรวบรวมยันต์วิญญาณบนใบไม้นั้นทำได้สำเร็จในครั้งเดียวสิ่งนี้หมายความว่าอย่างไร นี่หมายความว่าซุนม่อไม่ได้ล้มเหลว นี่คืออัตราความสำเร็จ 100% มันน่ากลัวเกินไป
ต้องรู้ว่าการวาดยันต์วิญญาณที่รวบรวมอักขระไว้บนใบของพืชจะยากกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับการวาดยันต์บนกระดาษวิญญาณในความเป็นจริง ความยากเพิ่มขึ้นหลายสิบเท่า
นี่เป็นปาฏิหาริย์
“การตอบสนองต่อชั้นเรียนยันต์วิญญาณเมื่อวานนี้ดีมากหรือไม่?”
ถานไถอวี่ถังถามหลี่จื่อฉีด้วยเสียงเบาอันที่จริงเขาเดามันด้วยสติปัญญามานานแล้ว
ติง!
คะแนนความประทับใจจากถานไถอวี่ถัง+20 เป็นกลาง (23/100)
“นั่นเป็นเรื่องธรรมดา!”
น้ำเสียงของหลี่จื่อฉีเป็นไปตามธรรมชาติ
ติง!
คะแนนความประทับใจจากหลี่จื่อฉี+30 มิตรภาพ (336/1,000)
“สำหรับเจ้าสี่คนไปซื้อไม้กระถางอะไรก็ได้ที่เจ้าชอบข้าจะช่วยพวกเจ้าทำต้นไม้ให้เป็นไม้กระถางรวบรวมปราณวิญญาณ!”
ซุนม่อเตือนพวกเขา
“พึงระลึกไว้ว่าพืชที่เจ้าซื้อจะต้องมีปราณวิญญาณในปริมาณที่ค่อนข้างมาก”
พืชต่างๆ มีปริมาณพลังปราณภายในต่างกันแม้ว่าพืชจะเป็นชนิดเดียวกัน เนื่องจากความแตกต่างในสภาพแวดล้อมที่พวกมันเติบโตปริมาณของปราณวิญญาณในพวกมันก็จะแตกต่างกันด้วย
ถ้าซุนม่อต้องการทำการรวบรวมปราณวิญญาณในไม้กระถางเขาจะต้องการพืชที่มีปราณวิญญาณในปริมาณสูง ยิ่งสูงก็ยิ่งดี
“ไม้กระถางรวบรวมวิญญาณ?”
ลู่จื่อรั่ว รู้สึกงงงวย
“ใช่พวกเจ้าคิดยังไงกับทักษะการตั้งชื่อของข้า”
ซุนม่อหัวเราะ
“ยอดเยี่ยมมากค่ะ!”
แฟนคลับตัวยงอย่างลู่จื่อรั่วและหลี่จื่อฉีรีบพยักหน้า
ติง!
คะแนนความประทับใจจากลู่จื่อรั่ว+30 มิตรภาพ (613/1,000)
ซุนม่อหยิบกระดาษสี่แผ่นในแฟ้มแผนการสอนและส่งไปให้ศิษย์ทั้งห้าคนของเขา
“นี่คือแผนการฝึกอบรมที่ข้าทำไว้สำหรับพวกเจ้าแต่ละคนฝึกปรือตามระยะเวลาที่ระบุไว้ที่นั้น อย่าพยายามทำมากหรือพยายามทำน้อยลงหากเจ้าพบว่าตัวเองมีคำถามเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง อย่าลังเลที่จะถามข้าได้ตลอดเวลา”
นักเรียนทั้งห้ารับแผนการฝึกปรืออย่างเคร่งขรึมแม้แต่ถานไถอวี่ถังก็ยังไม่กล้าที่จะละเลยเรื่องนี้
หลังจากชั้นเรียนยุทธเวชกรรม หัตถ์เทวะของซุนม่อก็ได้รับการพิสูจน์แล้วถือว่าโชคดีมากหากได้รับคำแนะนำจากเขา
“ความเข้มข้นในการฝึกฝนของข้าสูงมาก!”
ซวนหยวนพ่อเหลือบมองที่กระดาษของเขาและเขารู้สึกว่าหนังศีรษะของเขาชา แม้แต่ผู้เสพติดการต่อสู้อย่างเขาที่รักการฝึกฝนเขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัวเล็กน้อย
“ไม่ต้องกังวลร่างกายของเจ้าสามารถทนได้!”
ซุนม่อปลอบใจ
“ท่านให้เกียรติข้ามากจริงๆ!”
ซวนหยวนพ่อหน้ามุ่ย
ติง!
คะแนนความประทับใจจากซวนหยวนพ่อ+30 เป็นมิตร (61/100)
30 คะแนนเหล่านี้เป็นความตกใจก่อนหน้านี้ที่ซวนหยวนพ่อมีความรู้สึกต่อไม้กระถางรวบรวมวิญญาณเช่นเดียวกับความกตัญญูขอบคุณต่อซุนม่อที่คิดแผนการฝึกปรือนี้ให้เขา
“เจียงเหลิ่งเจ้าไม่สามารถฝึกฝนได้ชั่วคราว รออีกหน่อย!”
ซุนม่อเหลือบมองเด็กหนุ่มที่มีคำว่า'ขยะ' บนหัวของเขา
“อืมม!”
ถ้าเป็นเมื่อก่อนเจียงเหลิ่งจะรู้สึกผิดหวังแต่คราวนี้เขามีความมั่นใจบางอย่าง ด้วยความสำเร็จของอาจารย์ในการศึกษายันต์วิญญาณทำให้เขาอาจจะสามารถรักษาเขาได้จริงๆ
ติง!
คะแนนความประทับใจจากเจียงเหลิ่ง+30 มิตรภาพ (115/1,000)
ติง!
“การเชื่อมต่อสัมพันธ์กับเจียงเหลิ่งดีขึ้นเป็น'มิตร' รางวัล : หีบสมบัติเหล็กดำหนึ่งกล่องโปรดทำงานหนักต่อไป”
หีบสมบัติเหล็กดำปรากฏขึ้นต่อหน้าซุนม่อ
ซุนม่อเดินไปทางลู่จื่อรั่วและลูบหัวของนาง
ด้วยโชคที่เพิ่มขึ้นเขาจึงเปิดหีบสมบัติ
ขวดหมึกยันต์วิญญาณดอกไม้ปรากฏขึ้นในสายตาของเขา
“ข้าไม่ขาดทุนแล้ว!”
ปัจจุบันความคาดหวังของซุนม่อนั้นง่ายมากตราบใดที่เขาไม่เปิดเจอก้อนดิน แสดงว่าเขาไม่ขาดทุน!
“ท่านอาจารย์ โปรดแนะนำข้า!”
เมื่อเห็นว่าซุนม่อว่างแล้วจู่ๆ ซวนหยวนพ่อก็ตะโกนและมองดูซุนม่อด้วยดวงตาที่ลุกเป็นไฟ ก่อนหน้านี้หลังจากที่เขาได้เห็นความกล้าหาญของซุนม่อแล้วเขาก็ตกใจอย่างมากและจะฝันถึงทักษะอันมหัศจรรย์ของซุนม่อในขณะหลับ แม้ว่าเขาจะถูกทุบตีแต่เขาก็ยังต้องการประลองกับซุนม่อ
“วันนี้ข้าทำไม่ได้ข้าจึงทำได้เพียงให้คำแนะนำด้วยวาจาเท่านั้น สำหรับการชี้แนะทักษะการต่อสู้ของเจ้าข้าจะจัดให้ครั้งหน้า”
ซุนม่อปฏิเสธ (ถ้าข้าซ้อมเมื่อไหร่ก็ตามที่เจ้าอยากให้ข้าซ้อมข้าจะไม่เสียหน้าหรือเปล่า ถ้าข้าต้องการ 'ให้อาหาร' ก็จะไปหาเจ้า เราจะต้องไปที่โรงฝึก มันยุ่งยากเกินไป)
"งั้นเหรอ!"
ครู่ต่อมาซวนหยวนพ่อ รู้สึกผิดหวังเขาเป็นเหมือนมะเขือเทศแช่แข็งที่เหี่ยวแห้งไป
ซุนม่อรำพึงในใจว่าซวนหยวนพ่อควรนับว่าโชคดี ถ้าเขาต่อสู้กับซวนหยวนพ่ออีกสักสองสามครั้ง วิชาหอกทุ่งหญ้าเพลินรกของซวนหยวนพ่อจะถูกเปิดเผยโดยมหาเวทไวโรจนนิรันดร์ อย่างสมบูรณ์
แน่นอนว่านี่คือสิ่งที่จะเกิดขึ้นไม่ช้าก็เร็ว
อาหารกลางวันง่ายมากซุนม่อสั่งข้าวผัดจินหลิง แม้จะเรียบง่ายแต่ก็อร่อย
ในชั้นเรียนยันต์วิญญาณในตอนบ่ายจำนวนคนที่เข้าร่วมนั้นน้อยกว่ามากเมื่อเทียบกับชั้นเรียนยุทธเวชกรรมมีนักเรียนเพียงสามสิบกว่าคนเท่านั้นและพวกเขาส่วนใหญ่แตกต่างจากกลุ่มแรก
ในไม่ช้าซุนม่อก็เข้าใจหลังจากคิดไตร่ตรอง
นักเรียนที่มีแรงจูงใจที่ไม่บริสุทธิ์จะไม่สามารถเห็นหัตถ์เทวะของซุนม่อได้และพวกเขาก็จะไม่มีโอกาสถามคำถามเช่นกัน อย่างไรก็ตาม การศึกษายันต์วิญญาณเป็นหัวข้อที่ได้รับความนิยมอย่างมากนักเรียนแต่ละคนจะมีเพื่อนไม่กี่คนได้อย่างไร? หลังจากชั้นเรียนแรกนักเรียนบางคนต้องถ่ายทอดผลงานอันน่าประทับใจของซุนม่อในชั้นเรียนออกไปจึงมีนักศึกษาใหม่มาที่นี่ เตรียมเปิดโลกทัศน์ให้กว้างขึ้น
ซุนม่อไม่ได้ขี้เกียจเพราะจำนวนที่ลดลงเขายังคงบรรยายต่ออย่างพิถีพิถัน
หลังเลิกเรียนกระแสตอบรับดี นักเรียนครึ่งหนึ่งยืนขึ้นปรบมือ
เขาได้รับคะแนนความประทับใจทั้งหมด 98 คะแนน
ซุนม่อมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาเขาดูมั่นใจ แต่ในใจเขารู้สึกหวั่นไหวเล็กน้อยแม้ว่าทักษะการวาดภาพของเขาจะอยู่ในระดับปรมาจารย์แต่เขาไม่สามารถบรรยายสิ่งเดียวกันได้ทุกวัน
มันเหมือนกับงานเลี้ยงของจักรพรรดิถ้าเจ้ากินมันเป็นครั้งคราว เจ้าจะตกตะลึงอย่างหาที่เปรียบไม่ได้แต่ถ้าเจ้ากินมันทุกวัน เจ้าจะหมดความสนใจในไม่ช้า ไม่มีวิธีแก้ปัญหาใครจะรู้สึกไม่สบายถ้าพวกเขากินงานเลี้ยงของจักรพรรดิทุกวัน!
“ระบบ ร้านค้ามีเคล็ดการวาดยันต์วิญญาณขายไหม?”
ซุนม่อถาม
“แน่นอนอยู่แล้ว!”
หลังจากที่ระบบตอบกลับก็มีการปรับสภาพ เมื่อร้านค้าปรากฏในวิสัยทัศน์ของซุนม่อ
มีหนังสือทักษะทั้งหมดสามเล่มวางอยู่บนหิ้งอย่างประณีตสำหรับซุนม่อ ดูเหมือนว่าพวกมันกำลังพยายามล่อตาล่อใจเขา
“คู่มือการวาดยันต์วิญญาณเต่าดำระดับความชำนาญ : ระดับผู้เชี่ยวชาญ ราคา : 10,000 คะแนนความประทับใจ!”
“ยันต์วิญญาณนี้เป็นยันต์วิญญาณประเภทป้องกันเมื่อเปิดใช้งาน ม่านพลังป้องกันสีเขียวจะปรากฏขึ้นและช่วยให้ผู้ฝึกฝนสามารถป้องกันการโจมตีได้!”
ซุนม่อเหลือบมองที่คำอธิบาย เมื่อตอนเช้าเขายังคงถอนหายใจอย่างอารมณ์ดีกับคะแนนความประทับใจที่เขามี แต่ตอนนี้ จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าเขายากจนเกินไป ไม่มีวิธีแก้ปัญหานี้หนังสือทักษะที่สามารถซื้อได้จากระบบล้วนแต่มีราคาแพงเกินไป!
“ข้าขอเชื่อไว้ก่อนได้ไหม?”
ซุนม่อถาม
