ตอนที่ 106  หา! หัวหน้าครูฝึกทหาร?

“โอ้โฮ้! ห้องนี้ เบ้อเริ่มเลย!”

“โห, ว้าว! ข้าชอบ ลานฝึกวิทยายุทธอย่างดีเลยนะนี่!”

…

ซ่างกวนเฉียนยิ้มให้ถังเทียน ซ่างกวนเว่ยและซ่างกวนจู้ติดตามอยู่ด้านหลังได้ยินเสียงถอนหายใจของเขาเป็นระยะๆและยิ้มแย้มแจ่มใสด้วยความยินดี พวกเขาก็ยิ่งรู้สึกว่าสนิทสนมมากยิ่งขึ้น

เขยของตระกูลเป็นคนสันโดษ...เขยของตระกูลเป็นคนจริงใจ... เขยของตระกูลเป็นคนรักความก้าวหน้า...

ไม่ว่าทั้งสองคนจะมองยังไง  พวกเขาก็รู้สึกว่าถังเทียนยิ่งใหญ่

บนถนนมีศิษย์ของตระกูลซ่างกวนทุกคนมองเขาด้วยความยำเกรงและนับถือถังเทียนแสดงความแข็งแกร่งและห้าวหาญระหว่างต่อสู้ที่น่าตกตะลึงและมีผลกระทบต่อพวกเขา  หลังภายใต้การนำของซ่างกวนเชียนฮุ่ยสองปี  ตระกูลซ่างกวนเป็นปึกแผ่นผิดธรรมดา

ลุงเฉียนพาถังเทียนวนไปรอบหนึ่งก่อนที่พวกเขาจะพบที่นั่งคุยกัน

"ลุงเฉียน, เกิดอะไรขึ้นกันแน่?" ถังเทียนตัดสินใจถามหลังจากนั่งลง

ลุงเฉียนถอนหายใจเบาๆ"เรื่องมันยาว เราต้องเริ่มกันตั้งแต่ก่อตั้งหมู่ดาวเพอร์ซูสกันก่อน"

ถังเทียนตกใจเขายังคงเงียบและฟังอย่างอดทน ซ่างกวนเว่ยและซ่างกวนจู้ที่อยู่ข้างๆคนทั้งสองประหลาดใจและสงสัยใคร่รู้ พวกเขารู้เรื่องบรรพบุรุษและศัตรูของตระกูลอยู่เพียงไม่กี่เรื่อง  แต่พวกเขาไม่เคยคิดว่าพวกเขาสามารถสาวรอยประวัติศาสตร์ไปจนถึงตอนนั้นได้

"ราชินีอิงเซียนรุ่นแรกได้พบหมู่ดาวเพอร์ซูสและทำให้รุ่งเรืองช่วงเวลานั้นประมุขตระกูลซ่างกวน ซ่างกวนหงเป็นบริวารที่น่าเชื่อถือของราชินี บรรพบุรุษได้สร้างหมู่ดาวเพอร์ซูสไปพร้อมกับราชินีในช่วงเวลานั้นประมุขตระกูลอวี่เป็นมุขมนตรีคนสำคัญของราชินี  ขณะนั้นแม้ว่าหมู่ดาวเพอร์ซูสจะไม่ใช่หมู่ดาวที่แข็งแกร่งที่สุด แต่ก็ทรงพลัง  คนนอกไม่กล้าดูแคลนเรา  อำนาจของราชินีลึกล้ำและมิอาจคาดเดาได้สมบัติดวงดาวที่แข็งแกร่งที่สุดของหมู่ดาวเพอร์ซูสก็คือมงกุฏอมตะซึ่งอยู่ในเงื้อมมือของราชินี"

"หลังจากราชินีสวรรคตแล้วหมู่ดาวเพอร์ซูสเริ่มตกต่ำ ทุกคนคิดว่ากษัตริย์ผู้สืบสายเลือดไม่มีดีเพียงพอและย่ำแย่หนักลงในแต่ละรุ่น แต่มีคนไม่กี่คนรู้ว่าจะต้องทำอะไรกับมงกุฏอมตะ  หลังจากราชินีสวรรคตแล้วมงกุฏอมตะและจิตวิญญาณพลังยุทธของมันอ่อนแอลงโดยไม่รู้กระทั่งเมื่อสองสามร้อยปีที่แล้ว มงกุฏอมตะกลายเป็นสมบัติระดับเงินและเมื่อสามสิบปีที่แล้ว  มงกุฏอมตะที่เคยรุ่งเรืองกลายเป็นสมบัติทองแดง"

ถังเทียนตะลึงงันนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินว่าระดับสมบัติดวงดาวตกต่ำลงได้ ซ่างกวนเว่ยและซ่างกวนจู้ทั้งสองคนรู้สึกเหลือเชื่อเป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้ยินเรื่องราวแต่หนหลัง

"ความเสื่อมโทรมของมงกุฏอมตะคือภัยพิบัติสำหรับหมู่ดาวเพอร์ซูสสมบัติดวงดาวของหมู่ดาวเพอร์ซูสก็เริ่มขยับระดับสมบัติตกทอดของตระกูลซ่างกวนของเรา เข็มหยกอมตะระดับของมันก็เริ่มตก พลังทั่วทั้งหมู่ดาวเพอร์ซูสตกลงอย่างรวดเร็วและทุกคนตกอยู่ในความกลัว  เมื่อห้าปีที่แล้วกลุ่มที่ทรงพลังบุกเข้าไปในวังหลวงอย่างคาดไม่ถึงพยายามจะขโมยมงกุฏอมตะ  พวกเขาลักพาตัวราชาอมตะ แต่พวกเขาไม่เคยคิดว่าไม่สามารถหามงกุฏอมตะเจอ  ตระกูลซ่างกวนช่วยกษัตริย์ออกมาได้ แต่เขาไดัรับบาดเจ็บ  ยอดฝีมือเสียชีวิตเกือบหมด  ราชตระกูลสูญเสียหนักและถูกสังหาร  ศัตรูเจ้าเล่ห์มาก  ประมุขตระกูลเป็นห่วงว่าคุณหนูจะได้รับผลกระทบไปด้วย  ดังนั้นเมื่อห้าปีที่แล้ว คุณหนูและข้าจึงถูกส่งไปยังเมืองซิงฟงเพื่อลี้ภัย"

ถังเทียนเห็นเค้ารำไร  มิน่าเล่าเชียนฮุ่ยถึงได้มาเยือนเมืองซิงฟง

"ราชาอมตะหายสาบสูญ  หมู่ดาวเพอร์ซูสตกอยู่ในความวุ่นวาย ความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลของเราและตระกูลอวี่กลายเป็นตึงเครียดและขณะที่พลังของสมบัติดวงดาวลดลงต่อเนื่อง คนหนุ่มสาวชาวหมู่ดาวเพอร์ซูสผู้มีอนาคต พากันเดินทางไปยังกลุ่มดาวที่รุ่งโรจน์และมีชีวิตชีวามากขึ้นทุกที  ตอนนี้พลังของหมู่ดาวเพอร์ซูสลดน้อยลงจนอ่อนแอมาก"

ซ่างกวนเว่ยและซ่างกวนจู้พากันเงียบ พวกเขาอ่อนไหวในเรื่องเกี่ยวกับความอ่อนแอของหมู่ดาวเพอร์ซูส

"เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อสองปีที่แล้วมันเปลี่ยนแปลงกระทันหัน" ลุงเฉียนมองดูตื่นเต้น

"สองปีที่แล้ว?"  ถังเทียนประหลาดใจถามด้วยความสงสัย"เมื่อตอนที่เชียนฮุ่ยกลับมาน่ะหรือ?"

"ถูกแล้ว!"  ลุงเฉียนมีความสุข  "สองปีที่แล้วจิตวิญญาณพลังยุทธของสมบัติหมู่ดาวเพอร์ซูสเริ่มแข็งแกร่งขึ้นถึงจะเปลี่ยนไม่มากแต่ก็เป็นความจริง"

"เว้นแต่...."ถังเทียนมีความคิดอื่น

"ทุกคนคาดว่ามีบางคนพบมงกุฏอมตะและว่ามันกำลังฟื้นตัว"  ลุงเฉียนหงุดหงิดเล็กน้อย"และทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเมื่อคุณหนูไปยังซากปรักพังของวังหลวง  ดังนั้นจึงมีข่าวลือพูดกันว่าคุณหนูได้รับมงกุฏอมตะแล้ว"

"เชียนฮุ่ยได้มงกุฏอมตะด้วยหรือ?"ถังเทียนกระตือรือร้น "เยี่ยมเลย"

ซ่างกวนเว่ยและซ่างกวนจู้ตื่นเต้นเช่นกัน  มงกุฏอมตะเป็นสมบัติที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่ดาวเพอร์ซูส  ถ้าคุณหนูได้ไปจริงๆ

"ข้าไม่แน่ใจว่าคุณหนูมีหรือไม่"  ลุงเฉียนยิ้มขมขื่น"แต่คุณหนูปฏิบัติการอย่างดีด้วยพลังที่ยิ่งใหญ่  ข่าวลือยิ่งน่าเชื่อถือมากขึ้น ขยายไปจนหลายคนคิดว่าคุณหนูจะเป็นคนฟื้นฟูหมู่ดาวเพอร์ซูส  ดังนั้นตระกูลต่างๆ จึงมาหาเรา  ตระกูลอวี่ต้องการรู้ความจริง  ดังนั้นพวกเขาจึงได้เตรียมแผนการมาโดยตลอดเป็นแต่เพียงว่าคุณหนูยังแข็งแกร่งเกินไป ถ้าพวกเขาท้าทายคุณหนู พวกเขาจะต้องจบลงด้วยความตาย ช่วงสองปีมานี้คุณหนูช่วยตระกูลซ่างกวนไว้มาก"

ซ่างกวนเว่ยและซ่างกวนจู้มองดูรู้สึกผิด  ถ้าไม่ใช่เพราะเขยตระกูลมาในวันนี้  การต่อสู้นี้จะทำให้ตระกูลซ่างกวนเสียหายหนัก  ลุงเฉียนพูดความจริง

เชียนฮุ่ยแบกภาระของตระกูลซ่างกวนทั้งหมดไว้บนบ่า

หัวใจของถังเทียนหดหู่  ในจดหมายที่เชียนฮุ่ยเขียนถึงเขา  เธอไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้เลย  เธอเพียงแต่บอกว่าสบายดีและบอกเรื่องที่น่าสนใจที่นางเห็นทั้งหมดกับเขานางไม่เคยคาดมาก่อน

เขากำหมัดแน่นโดยไม่รู้ตัว

"เป็นไปได้ว่าคนพวกนี้เป็นตัวร้ายเมื่อห้าปีก่อน"ลุงเฉียนมองดูจริงจัง "คุณหนูสงสัยว่าตระกูลอวี่วางแผนทำร้ายพวกเขาเมื่อห้าปีที่แล้ว  ถ้าข้าเดาได้ถูกอย่างนั้นเจ้าพวกนั้นต้องไล่ตามหามงกุฏอมตะอย่างแน่นอน"

ถังเทียนสูดลมหายใจลึกและคลายหมัดช้าๆเขาเงยหน้าขึ้นและยังยิ้มอย่างร่าเริง แต่นัยน์ตาเขาร้อนแรงดังไฟ"อย่าห่วงลุงเฉียน ถ้ากลุ่มเจ้าพวกบัดซบนี่กล้ามาอีกครั้ง  ข้าจะทุบพวกมันให้เละ"

คำพูดที่ดุดันเช่นนั้นออกมาจากปากของคุณชายเทียน  ลุงเฉียนอึ้งไปชั่วขณะ  คุณชายเทียนไม่เหมือนกับในอดีตที่ผ่านมา

ในทางตรงกันข้าม ซ่างกวนเว่ยและซ่างกวนจู้มีนัยน์ตาเป็นประกายทันทีที่พวกเขาได้ยิน  พวกเขามองดูถังเทียนด้วยความยำเกรง

เขยของตระกูลแกร่งกร้าวยิ่งนัก...

※※※※※※※

เมื่อกลับมาในห้องเขาถังเทียนจมอยู่ในความคิด  หากปราศจากเชียนฮุ่ย, ตระกูลซ่างกวนดูเหมือนว่าพวกเขาจะตกอยู่ในความลำบาก  เขาต้องคิดหาวิธีบางอย่าง

ทันใดนั้น สีหน้าเขาประหลาดใจ  ขณะที่กำลังคิด มีเจ้าตัวน้อยคนหนึ่งกระโดดออกมาจากตู้อาวุธอควาเรียส

หยาหยากระโดดลงบนโต๊ะ มือน้อยๆเท้าสะเอว กัดฟันและเชิดหน้าเธอจ้องหน้าถังเทียนอย่างไม่สบายใจทำท่ายกธนูในมือและเล็งมาที่ถังเทียน  ตอนนี้เธออยู่ในอารมณ์ดื้อไม่เชื่อฟังปากส่งเสียงไม่ได้ศัพท์ด้วยความโกรธ

ถังเทียนยกมือแสดงว่ายอมแพ้เขายอมรับผิด "ข้าไม่ดีเอง,ข้าลืมเจ้าเสียสนิทเลย..."

ตอนนี้หยาหยายิ่งโกรธกว่าเดิม  หน้าแดงจนควันออก เธอเล็งธนูมาที่ถังเทียนทำท่าเหมือนกับจะโจมตีใส่เขา

ถังเทียนมองดูโดยไม่พูดอะไรสักคำเขาหยิบแก่นพลังวิญญาณมาถือในมือเม็ดหนึ่ง

หยาหยาชะงักและนัยน์ตาเป็นประกายทันทีหน้าที่แดงด้วยความโกรธจนควันออกหูก็หายไป ถังเทียนดีดเม็ดแก่นพลังพุ่งเป็นแนวโค้ง"ไปเล่นเองเถอะไป.."

หยาหยาพุ่งเข้ามาบนโต็ะและคว้าแก่นพลังวิญญาณที่ลอยกลางอากาศไว้เธอวิ่งไปรอบๆ อาคารอย่างมีความสุข

เมื่อเห็นหยาหยาถังเทียนตบหลังศีรษะตนเอง เขาลืมปิงไปได้ยังไง เรื่องเช่นนี้ลุงปิงน่าจะมีหนทาง

ลุงปิงได้ยินสิ่งที่ถังเทียนพูดก็ส่ายศีรษะ"เรื่องนี้ซับซ้อนเกินไป ข้าไม่สามารถช่วยได้ ช่วงระหว่างปีนั้น แผนของกองทัพถูกจัดการโดยท่านผู้นำ อาเจ๋อและพวกที่เหลือก็จะใช้ไหวพริบชำระจัดการเรื่องราว"

ถังเทียนผิดหวังอย่างมาก  ฟังดูไม่ได้ความอะไร เขากล่าว"เรื่องนี้ก็ไม่รู้ เรื่องนั้นก็ไม่รู้ แล้วลุงรู้เรื่องอะไรบ้าง?"

"ฝึกทหาร"ลุงปิงแบมือทั้งสองและพูดลอยๆ "ข้าเป็นเจ้ากรมศึกษาของกองทัพ  ข้ารู้แต่เพียงวิธีฝึกฝนทหาร"

"ฝึกทหาร?" ถังเทียนตกใจดวงตาเขาเป็นประกายวูบวาบ "อย่างนั้นเราสามารถช่วยเชียนฮุ่ยฝึกทหาร, ได้ไหม? ฮ่าฮ่า!ข้านี่ฉลาดจริงๆ! ใช่แล้วเป็นเรื่องที่ดีที่จะฝึกซ่างกวนเว่ยและซ่างกวนจู้ขึ้นมาเป็นกำลังของตระกูลซ่างกวนเมื่อเชียนฮุ่ยกลับมานางจะได้ประหลาดใจ!"

ปิงเย้ย "อย่าฝันกลางวัน  ด้วยมาตรฐานอย่างตระกูลซ่างกวน ต่อให้พวกเขาฝึกสุดท้ายก็เป็นแค่อาหารสัตว์กองหนึ่ง"

หลังจากได้ยินเช่นนั้นถังเทียนย้อนเขาคืน "ลุงปิง,แล้วลุงล่ะ? ข้าถามท่านตั้งเยอะแยะแต่ท่านไม่รู้เรื่องอะไรเลย พอตอนนี้ มีเรื่องขอให้ลุงช่วย แต่ลุงกลับมาคอยจิกกัด  ถ้าลุงทำไม่ได้ก็บอกมาเถอะเจ้ากรมฝึกฝนทหารอะไรกัน ฮะฮะ"

เมื่อได้ยินประโยคสุดท้ายปิงผมตั้งชัน  รอยยิ้มปรากฏอยู่บนใบหน้าที่เยือกเย็นของเขา  "เจ้าเด็กร้ายกาจถอนคำพูดของเจ้าซะดีกว่า"

ถังเทียนไม่ลดราวาศอกเขาจ้องกลับและพูดแดกดันมากขึ้น "เฮ้, ลุง อย่ามาขู่ให้กลัวเลย  ลุงเป็นเจ้ากรมศึกษาของกองทัพไม่ใช่หรือ?อย่าบอกข้านะว่าลุงอุปโลกน์ตำแหน่งนั้นขึ้นมาเอง"

ทั้งสองคนจ้องหน้ากันด้วยความโกรธราวกับว่าเป็นไก่ชน ไม่มีใครยอมใคร

"อย่าคิดว่าเจ้าสามารถใช้วิธีน่าเกลียดอย่างนี้เพื่อมาหลอกล่อข้านะ"ปิงกัดฟันกล่าว

"เฮ้อ!เจ้ากรมศึกษาของกองทัพ!"  ถังเทียนทำตาโตขณะพูด

คิ้วหนาของปิงเต้นระริก  เขาตอบอย่างเย็นชา "อย่ายั่วโมโหข้า!"

ถังเทียนยังคงย้อนคำและล้อเลียนเขา"โอว, เจ้ากรมศึกษาฯ ของกองทัพ!"

ปิงโมโหขึ้นทุกที  ในที่สุดเขาก็หน้ามืดคำรามและพุ่งเข้าใส่ถังเทียน

ถังเทียนก็ไม่ถอยพุ่งเข้าใส่ด้วยเช่นกัน

ทั้งสองเริ่มต่อสู้กัน

ตาหยาหยาเป็นประกายเธอพึมพำอยู่ข้างๆ อย่างตื่นเต้น ใบหน้าน้อยๆ มีความสุข บางครั้งเธอก็หลับหูหลับเชียร์ทั้งสองฝ่าย

※※※※※※※

เช้าวันต่อมา

เมื่อถังเทียนออกมาจากห้องด้วยใบหน้าที่ฟกช้ำ  ซ่างกวนเว่ยและซ่างกวนจู้เห็นแล้วถึงกับตกใจ

"คุณชาย.. นี่มัน..."ซ่างกวนจู้อดถามไม่ได้

ถังเทียนกัดฟันตอบเสียงอู้อี้"ข้าพลั้งเผลอไปหน่อย ได้รับบาดเจ็บเองตอนฝึกฝนเมื่อวานนี้..."

ซ่างกวนเว่ยและซ่างกวนจู้ยิ่งนับถือกว่าเดิม

เขาคือคนรักของเชียนฮุ่ยอย่างแท้จริงขนาดเป็นแค่การฝึกฝนก็ยังทำตามปกติ ทุ่มเทเต็มที่มิน่าเล่าเขยของตระกูลถึงได้ทรงพลังมากนัก

เมื่อเห็นทั้งสองคนมองกลับมาอย่างคึกคัก  ถังเทียนกระแอมเบาๆ และพูดจริงจังว่า  "เมื่อวานนี้ข้าไตร่ตรองดูแล้ว ตระกูลซ่างกวนไม่อาจอาศัยแต่เพียงเชียนฮุ่ยคนเดียวได้  ศิษย์และคนในตระกูลจำเป็นต้องใช้การได้มากกว่านี้"

ทั้งสองคนรู้สึกผิดทันที  เขยของตระกูลพูดถูก!

"ดังนั้นเพื่อเพิ่มพลังให้พวกเจ้า ข้าตัดสินใจสอนวิธีที่ข้าได้ฝึกฝนมาให้กับพวกเจ้า"  ถังเทียนพูดจริงจัง

ทั้งสองคนเงยหน้าอย่างไม่ใคร่เชื่อนัก

ซ่างกวนเว่ยไม่คัดค้าน "คุณชาย, เรื่องนี้...."

ถังเทียนโบกมือเหมือนกับว่าเขากำลังอุทิศตัวเพื่อความชอบธรรม"เอาล่ะ, อย่าพูดอะไรอีกต่อไปเลย!  ข้าจะทำอย่างนี้ เพื่อให้เชียนฮุ่ยคลายใจ! พวกเจ้าทั้งสองคนไปเรียกศิษย์และคนในตระกูลมารวมตัวกันที่ลานฝึกฝนวิทยายุทธ  ข้าขอประกาศอย่างชัดเจน  ตามกระบวนการฝึกทั้งหมดนี้  ทุกคนต้องรับคำสั่งข้า"

ซ่างกวนเว่ยตื่นเต้นมากจนปากสั่นชั่วครู่ต่อมาเขาสงบใจได้และพูดด้วยเสียงมุ่งมั่น "คุณชายไม่ต้องเป็นห่วงถ้ามีผู้ใดกล้าขัดคำสั่งคุณชาย ข้าจะไม่ยอมยกโทษให้แน่นอน"

ซ่างกวนจู้หน้าเข้ม"ข้าจะเล่นงานมันให้ตาย ถ้าใครไม่เชื่อฟังคุณชาย"

เมื่อเห็นเงาร่างทั้งสองเดินจากไปแล้ว  ถังเทียนคลำหน้าที่บวมช้ำของตนเองทันใดนั้นเขารีบชักมือกลับทันที อู๊ยยยย, เจ็บเป็นบ้า

เจ้าบ้านั่นคงมั่นใจวิธีการของเขาเป็นแน่!