ตอนที่แล้วยอดอาจารย์มหาเมตตา ตอนที่ 79 สิ้นสุดการประลองยุทธ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปยอดอาจารย์มหาเมตตา ตอนที่ 81 นกกระจอกกลืนสวรรค์

(ฟรี)ยอดอาจารย์มหาเมตตา ตอนที่ 80 รางวัล


ยอดอาจารย์มหาเมตตา ตอนที่ 80 รางวัล

ในที่สุดเย่ชิวก็รู้สึกโล่งใจมากขึ้นหลังจากได้ยินคำกล่าวของเขา อันที่จริง เขาคาดเดาเจตนาของเซียวจ้านได้ตั้งแต่แรกแล้ว ต้องการให้เซียวอี้แก้ไขพฤติกรรมที่หยาบคายของเขาก่อนหน้านี้ ในเวลาเดียวกัน เขาสามารถฝึกฝนอย่างขยันขันแข็งภายใต้ความกดดันนี้

แน่นอนว่านี่เป็นเพียงหนึ่งในเรื่องลึกซึ้งกว่านั้น บางทีเขาอาจต้องการให้เย่ชิวรับเซียวอี้เป็นศิษย์และปล่อยให้เขาเข้าสู่ขุนเขาเมฆาม่วง

เรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นบ่อยในเจ็ดขุนเขา ในโลกมนุษย์ทายาทหลายคนยอมรับปรมาจารย์ขุนเขาหลายคนว่าเป็นอาขารย์ของพวกเขาเพื่อสร้างความสัมพันธ์ที่ดี

เย่ชิวมีความตั้งใจเช่นเดียวกัน ทว่าเขารู้สึกว่ายังไม่ถึงเวลาที่เหมาะสม ดังนั้นเขาจึงยังไม่ยอมรับเซียวอี้

ต้องใช้เวลานานเพียงใดเย่ชิวก็ไม่สามารถกล่าวได้ มันอาจจะเป็นปมในใจของเขา ก่อนหน้านี้เขาขาดการพิจารณาในหลาย ๆ ด้านเมื่อเขายังไม่มีศิษย์

ตอนนี้เขามีศิษย์แล้ว ข้อกำหนดของเขาสำหรับศิษย์ในอนาคตจะต้องเข้มงวดมากขึ้นอย่างแน่นอน สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการทดสอบลักษณะนิสัยของลูกศิษย์ของเขาและดูว่าผู้นั้นมีค่าควรแก่การสั่งสอนหรือไม่

เย่ชิวเก่งในการเอาชนะใจผู้คนด้วยความเมตตา มันคงจะดีที่สุดถ้าทำให้คนนั้นยอมจำนนอย่างสมบูรณ์

“เอาล่ะ กลับกันเถอะ!” เย่ชิวกล่าวอย่างใจเย็นและออกจากลานประลองยุทธเพื่อกลับไปยังขุนเขาเมฆาม่วง

ยังมีอีกหลายสิ่งที่รอคอยเย่ชิวหลังจากการประลองยุทธเจ็ดขุนเขาสิ้นสุด อย่างเช่น รอยแตกประหลาดในส่วนลึกของดินแดนรกร้าง หรือสุสานของจักรพรรดิโบราณที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึกของดินแดนรกร้าง เช่นเดียวกับเต่าชราที่กำลังแบกโลงศพที่เซียวอี้กล่าวถึงก่อนหน้านี้

‘อืม ลืมไปเถอะ ข้าจะรอดูก่อน’ เย่ชิวตัดสินใจที่จะพักเรื่องเหล่านี้ไว้ก่อน

พวกเขากลับไปยังขุนเขาเมฆาม่วงที่เป็นสถานที่เงียบสงบเช่นเคย

บนภูเขาทางเหนือ การปรับปรุงห้องฝึกซ้อนเกือบจะเสร็จสมบูรณ์แล้ว

ทันทีที่เขากลับไปยังขุนเขาเมฆาม่วง เซียวอี้ไปยังภูเขาทางเหนือตามลำพังเพื่อควบคุมดูแลต่อไป

จ้าวว่านเอ๋อกล่าวว่าตนรู้สึกเหนื่อยล้า หลังจากมาถึงขุนเขาเมฆาม่วง นางก็หาข้ออ้างที่จะกลับไปพักผ่อนทันที บางทีนางอาจรู้สึกถึงช่องว่างระหว่างนางกับหลินชิงจู้ และต้องการที่จะดูดซับกระดูกสมบัตินั้นให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อไล่ตามหลินชิงจู้

ในห้องโถงฝึกซ้อม เย่ชิวจัดเรียงรางวัลที่ได้รับจากการประลองยุทธครั้งนี้ เขาหยิบผลไม้แห่งการตรัสรู้ออกมาจากจี้หยกของเขา

เขามองไปยังหลินชิงจู้ด้วยรอยยิ้มด้านล่างและกล่าวว่า “ศิษย์เอ๋ย ระดับพลังยุทธ์ในปัจจุบันของเจ้ามาถึงขอบเขตสวรรค์ขั้นที่ 9 แล้ว บังเอิญว่า… ผลไม้แห่งการตรัสรู้นี้สามารถช่วยให้เจ้าเข้าใจกฎและฝ่าฟันไปสู่ขอบเขจอนันตะมรรคาได้พอดี”

หลังจากชั่งมันในมือแล้ว เย่ชิวก็โยนมันให้กับหลินชิงจู้และกล่าวต่อว่า “ในการประลองยุทธครั้งนี้ เจ้าได้มีส่วนร่วมอย่างมากกับขุนเขาเมฆาม่วงของข้า สิ่งนี้ควรเป็นของเจ้า”

หลินชิงจู้ตกตะลึง นางมองดูผลไม้แห่งการตรัสรู้ในมือของนางและงุนงง เย่ชิวมอบผลไม้ห่างการตรัสรู้แก่นางจริงหรือ

นางพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง ที่ทางทำทั้งหมดนางเพราะนางเห็นว่าเย่ชิวสนใจผลไม้แห่งการตรัสรู้ไม่ใช่หรือ เหตุใดอาจารย์ของนางไม่ต้องการมันและมอบให้นางแทน

นางติดอยู่ที่ขอบเขตสวรรค์ขั้นที่ 9 และไม่สามารถทะลวงผ่านได้ อย่างไรก็ตาม นางเชื่ออย่างแน่วแน่ว่าหากนางมีเวลามากกว่านี้ นางจะสามารถทะลวงไปสู่ขอบเขตอนันตะมรรคาได้อย่างแน่นอน

แต่ตอนนี้ เพื่อให้นางก้าวไปสู่ขอบเขตอนันตะมรรคาได้อย่างรวดเร็ว อาจารย์ของนางจึงไม่ได้เก็บไว้ใช้เองทว่ากลับมองผลไม้แห่งการตรัสรู้นี้ให้กับนาง

หลินชิงจู้รู้สึกประทับใจ นางรู้สึกขัดแย้งอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่นางจะตัดสินใจ

“ท่านอาจารย์ ข้ารับผลไม้แห่งการตรัสรู้นี้ไม่ได้ ท่านอาจารย์ปฏิบัติต่อข้าดีพอแล้ว ข้ารู้สึกขอบคุณอย่างมาก การประลองยุทธครั้งนี้เป็นวิธีเดียวที่ข้าจะสามารถตอบแทนท่านได้ ผลไม้แห่งการตรัสรู้ยังเป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่อการบ่มเพาะของท่านอาจารย์ ข้าจะปล่อยให้อาจารย์แบกรับความเจ็บปวดจากการติดคอขวดได้อย่างไร”

หลินชิงจู้ส่ายหัวด้วยท่าทางกระวนกระวายใจ นางไม่ต้องการผลไม้แห่งการตรัสรู้นี้ แม้ว่ามันจะเป็นประโยชน์อย่างมากต่อนางและสามารถทำให้นางทะลวงผ่านขอบเขตอนันตะมรรคาในเวลาที่สั้นที่สุดก็ตาม ทว่านางยังคงรับไม่ได้เพราะสิ่งนี้เป็นประโยชน์ต่ออาจารย์ของนางอย่างชัดเจน

เย่ชิวมองนางอย่างเงียบ ๆ รู้สึกโล่งใจ

เฮ้อ… ข้าไม่ได้สอนศิษย์คนนี้โดยสูญเปล่า นางรู้วิธีที่จะเสียใจเพื่อนข้า ช่างเป็นสาวน้อยที่มีน้ำใจนัก อย่างไรก็ตาม ข้าจะได้รับประโยชน์อย่างไรหากเจ้าไม่รับสิ่งนี้ไป

มันจะต้องไม่เกิดขึ้น

ใบหน้าของเย่ชิวแข็งทื่อและแสร้งทำเป็นจริงจัง “ข้าบอกให้เจ้ารับมันไป ดังนั้นเจ้าควรยอมรับมัน เจ้าไม่เชื่อฟังข้าหรือ”

หลินชิงจู้ตกตะลึง นี่เป็นครั้งแรกที่นางเห็นเย่ชิวเข้มงวดขนาดนี้

การแสดงออกของเย่ชิวเปลี่ยนไปอีกครั้งและเขากล่าวเบา ๆ ว่า “แม้ว่าผลไม้แห่งการตรัสรู้นี้จะเป็นเม็ดยาวิญญาณระดับสูงสุด ทว่าก็ไม่มีประโยชน์สำหรับข้ามากนัก ศิษย์เอ๋อ ข้าสบายใจเสมอเมื่ออยู่กับเจ้า ข้าตั้งตารออนาคตเมื่อเจ้าสามารถทำให้ ขุนเขาเมฆาม่วงของเราโด่งดังและเขย่าไปทั่วทั้งโลกรกร้างได้ เจ้าจะทำให้ข้าผิดหวังไม่ได้”

คำพูดที่น่าประทับใจเหล่านี้ทำให้ดวงตาของหลินชิงจู้น้ำตาไหลออกมา อาจารย์ของนางยังคงเป็นอาจารย์คนเดิมที่ดูแลนางราวกับครอบครัวและรักเอ็นดูนาง อย่างไรก็ตาม นางไม่ต้องการให้อาจารย์ของนางต้องสูญเสียสมบัติใด ๆ เพื่อนางอีกต่อไป

นับตั้งแต่ที่นางเข้ามาในสำนัก นางได้รับความช่วยเหลือมากพอจนทุกคนต้องหลั่งน้ำตาด้วยความอิจฉา นางพอใจมากแล้ว

อย่างไรก็ตาม เมื่อมองไปยังเย่ชิวที่จ้องมองอย่างแน่วแน่ นางรู้ว่าหากวันนี้นางไม่ยอมรับผลไม้แห่งการตรัสรู้นี้ อาจารย์ของนางจะต้องเสียใจมากอย่างแน่นอน ความโศกเศร้าและความเจ็บปวดนั้นก็ต้องมาจากการปฏิเสธอย่างไร้ความปรานีของนางเอง นอกจากนี้เขาจะต้องสงสัยในความสามารถของตนเองและความสำนึกผิดที่ไม่สามารถมอบอะไรให้กับศิษย์ของเขาได้

หลินชิงจู้ตัวสั่นเมื่อเห็นสายตานั้น นางกัดริมฝีปากล่างของนางและกล่าวด้วยความรักที่อยู่ในแววตา “เจ้าค่ะท่านอาจารย์ ข้าจะยอมรับมัน”

ในที่สุดเย่ชิวก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ในที่สุดนางก็เต็มใจที่จะรับมันไป

“เฮ้อ… ตอนนี้มันยากขึ้นเรื่อย ๆ นี่ถือเป็นการทดสอบเคล็ดวิชาการเสแสร้งของข้า ช่างโชคดีที่ตอนนั้นข้าได้รับบทบาทเล็กน้อยและเรียนรู้การแสดงอยู่สองสามปี” เย่ชิว ถอนหายใจในใจ ทว่าในตอนท้ายเรื่องนี้ยังคงจบสมบูรณ์แบบ

หลังจากนั้นไม่นานเย่ชิวก็กล่าวต่อว่า “เอาล่ะ… กลับไปพักผ่อนก่อน ใช้เวลานี้ปิดด่านและพยายามทะลวงขอบเขตอนันตะมรรคาให้เร็วที่สุด”

หลินชิงจู้พยักหน้าและเดินออกจากห้องฝึกซ้อมอย่างไม่เต็มใจ กลับไปยังห้องของนาง

หลังจากที่นางจากไป ใบหน้าที่ไร้อารมณ์ของเย่ชิวก็เผยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา

“ระบบ…”

[ ท่านมอบ สมบัติขั้นสูงสุดเข็มดอกไม้บิน แก่ลูกศิษย์ของท่าน ได้กระตุ้นระบบตอบแทนหมื่นเท่า ]

[ ท่านมอบ ผลไม้วิญญาณขั้นสูงสุดผลไม้แห่งการตรัสรู้ แก่ลูกศิษย์ของท่าน ได้กระตุ้นระบบตอบแทนหมื่นเท่า ]

[ ท่านต้องการเปิดใช้งานระบบตอบแทนหมื่นเท่าหรือไม่ ]

ในที่สุดมันก็มาถึง

เย่ชิวเฝ้ารอช่วงเวลานี้ตั้งแต่วันแรกของการลองยุทธ

“เปิดใช้งาน”

[ ขอแสดงความยินดี ท่านกระตุ้นการตอบแทน 10,000 เท่า ท่านได้รับ สมบัติธรรมชาติศักดิ์สิทธิ์เข็มพายุดอกเหมย

[ ขอแสดงความยินดี ท่านกระตุ้นการตอบแทน 10,000 เท่า ท่านได้รับ ผลไม้เต๋าธรรมชาติขั้นสูงสุด ]

“มารดามันเถอะ!”

เย่ชิวรู้สึกขบขันทันทีเมื่อได้ยินรางวัล การเสแสร้งที่น่าประทับใจของเขาก่อนหน้านี้ไม่ได้ไร้ประโยชน์

[ สมบัติธรรมชาติศักดิ์สิทธิ์ได้รับการหล่อเลี้ยงด้วยพลังวิญญาณของสวรรค์และปฐพี มันเป็นสมบัติธรรมะที่ไม่ใช่สมบัติระดับเซียน ในแง่ของอนุภาพ มันไม่ได้ด้อยกว่าสิ่งประดิษฐ์เซียนแม้แต่น้อย]

เย่ชิวรู้สึกตื่นเต้นหลังจากอ่านคำอธิบายของเข็มพายุดอกเหมย

หลังจากได้รับกระบี่เซียนเมฆา เขาก็ได้รับสมบัติมากมายที่ไม่ได้ด้อยไปกว่ากระบี่เซียน

ผลไม้เต๋าธรรมชาติขั้นสูงสุดยังได้รับการหล่อเลี้ยงโดยปราณธรรมชาติและไม่ได้ด้อยกว่าผลไม้เซียน

ข้อบกพร่องเพียงอย่างเดียวคือไม่มีพลังงานเซียนเหมือนผลไม้เซียน

อย่างไรก็ตามปราณธรรมชาตินี้ก็บริสุทธิ์มากเช่นกัน มันสามารถช่วยให้เขาฝ่าคอขวดและเข้าถึงขอบเขตยอดยุทธในตำนานได้

5 2 โหวต
Article Rating
8 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด