ตอนที่ 95 ศัตรูปรากฏ

ขณะที่เขามองดูสิบแปดมนุษย์ทองแดงที่อยู่ข้างหน้าเขายิ่งปิงอธิบายมนุษย์ทองแดงเหล่านี้ได้น่ากลัวมากเท่าไหร่ ถังเทียนก็ยิ่งกระตือรือร้นอยากลองดูมากเท่านั้น

เขาสอดส่ายสายตามองดูมนุษย์ทองแดงเหมือนกับว่าพวกมันเป็นเนื้อที่รอถูกเชือดที่ฟาร์ม  สิบแปดมนุษย์ทองแดงเหมือนกับไม่คงอยู่ขณะที่พวกมันยืนอยู่อย่างโดดเดี่ยว สีบรอนซ์มันวาวสะท้อนแสงดูแปลกตา ความจริงมีแต่เพียงสิบแปดมนุษย์ทองแดงเท่านั้น  แต่ถังเทียนสัมผัสถึงกลิ่นอายร้ายกาจสุดจะพรรณนาได้

สีหน้าของถังเทียนกลายเป็นจริงจังเขาเบิกตากว้างขณะจ้องดูมนุษย์ทองแดง

เขาก้าวไปด้วยความระมัดระวัง

แก๊ก!

หนึ่งในมนุษย์ทองแดงด้านตรงข้ามเขาตื่นขึ้นทันทีพอได้ยินเสียงดังชัด มันเงยหน้าขึ้น ตาที่ไร้ชีวิตของมันเป็นประกายเหมือนดาวสองดวง มนุษย์ทองแดงตัวนี้มีแขนทั้งสองยาวสัมผัสได้ถึงเข่าได้สัดส่วนที่ดี ฝ่ามือกว้าง  และหัวเป็นเงาประกาย เป็นเหมือนลูกบอลที่เป็นบรอนซ์ประสาทสัมผัสทั้งห้าอย่าง เห็นได้ว่าคนที่สร้างมันขึ้นมาไม่ได้ใช้เวลากับมันมาก  มนุษย์ทองแดงจึงมีรสนิยมที่ดูหยาบเช่นนั้น

บนอกของมนุษย์ทองแดงมีเครื่องหมายหมายเลข 1

ถังเทียนเพิ่งสังเกตว่าบนหน้าอกของมนุษย์ทองแดงทุกตัวจะมีหมายเลข  ถังเทียนเช็ดปากตนเอง

เผียะ

ขณะที่มนุษย์ทองแดงหมายเลขหนึ่งก้าวออกมาก้าวแรกมันเหมือนกับลูกธนูที่พุ่งออกจากแล่ง พุ่งตรงเข้าหาถังเทียน

"เฮ่ย!"  ถังเทียนตะโกนขณะที่ปล่อยหมัดออกไป ระลอกพลังที่มองไม่เห็นกระแทกใส่มนุษย์ทองแดงหมายเลขหนึ่ง

พลังรุนแรงแฝงออกมาจากกำปั้น  ถังเทียนทั้งครางและแค่นเสียง ดูราวกับว่าเขากำลังเล่นสกีขณะเขาไถลถอยหลังไปสองสามเมตร

แครก แครก แครก!

เสียงดังเป็นชุดดังเข้าหูของถังเทียนเขามองเห็นมนุษย์ทองแดงตื่นกันหมดทุกตัวแล้ว

ถังเทียนรู้สึกหนังศีรษะชาขึ้นมาทันที  เขาไม่สนใจอะไรอื่นและตะโกนว่า "เฮ้, ตาเฒ่า,ท่านบ้าไปแล้ว..."

ก่อนที่เขาจะพูดจบประโยค  มนุษย์ทองแดงทั้งสิบแปดตัวก็วิ่งเข้ามาหาเขาจากทุกทิศทาง เหมือนกับพวกมันเป็นพยัคฆ์ร้ายกำลังตามล่าเหยื่อ

ในพริบตาเขาก็ถูกพวกมันล้อมไว้  รอบๆตัวเขาเต็มไปด้วยเงามนุษย์บรอนซ์ ถังเทียนตะลึง เขาป้องกันศีรษะไว้เตรียมหาทางวิ่งออกไปข้างนอก  แต่เมื่อมองลอดแขนออกมา เขาก็มองเห็นร่างโลหะเป็นมนุษย์ทองแดงหมายเลขเก้า

ถังเทียนมองดูมนุษย์ทองแดงหมายเลขเก้ามีร่างผอมกว่าขาเล็กกว่าตัวของเขาเอง ขณะที่หมายเลขเก้าก้าวเข้ามามีเสียงก้องกังวาลจนพื้นสั่นสะเทือน

ถังเทียนตกตะลึง  พระเจ้า โดยไม่ต้องพูดอะไรสักคำเขาหันหน้าหนีและเผ่นเอาชีวิตรอดทันที

ควั่บ

เงาร่างมนุษย์ทองแดงสามตัวปรากฏอยู่ข้างหน้าเขา

มนุษย์ทองแดงหมายเลขสี่ห้า หกล้อมเขาไว้เป็นรูปสามเหลี่ยม  แต่...

ถังเทียนเผ่นหนีได้อีกครา

มนุษย์ทองแดงสามตัวเป็นเหมือนเม่นทองแดงสามตัว  พวกมันมีแขนหลายข้างแนบอยู่กับร่างกาย  ถังเทียนกลืนน้ำลายอย่างยากลำบากเนื่องจากแขนทั้งหมดเหล่านี้แตกต่างจากอาวุธ มนุษย์เม่นทองแดงทั้งสามนี้ยืนอยู่ตรงนั้นขวางทางเอาไว้

วิธีนี้ใช้ไม่ได้...

โดยไม่ต้องพูดต่อถังเทียนวิ่งไปทางด้านซ้าย

เฮ้อ!มนุษย์ทองแดงด้านซ้ายของเขาดูเหมือนจะธรรมดามาก ในแง่โครงสร้างไม่มีอะไรที่แตกต่างระหว่างพวกมันกับถังเทียน  ถังเทียนค่อยกล้าขึ้นและส่งเสียง"วู้ฮู" ขณะที่วิ่งตรงไป

เขาต้องออกไปจากวงล้อมนี้

ปิงบ้า น่าไม่อาย!ถังเทียนคิด ห้องสิบแปดมนุษย์ทองแดงมันคืออะไรกัน?  มนุษย์ทองแดงพวกนี้ทุกตัวต่างเข้ามาตัวแล้วตัวเล่า เขาไม่คิดว่าพวกมันจะเคลื่อนไหวได้แต่ปรากฏว่าทั้งสิบแปดต่างโจมตีเข้ามาพร้อมกัน

ทำอย่างนี้มันเกินเลยไปแล้ว

หลังจากแลกหมัดกับมนุษย์ทองแดงหมายเลขหนึ่งแล้ว  ถังเทียนรู้ว่าพวกมันแข็งแกร่งมาก  สู้กันตัวต่อตัว  เขายังไม่มั่นใจว่าจะเอาชนะได้แต่นี่กลับเพิ่มเป็นสิบแปดตัวสู้กันรวดเดียว ไม่มีโอกาสชนะได้เลยแม้แต่น้อย

แม้ว่าถังเทียนจะสนุกสนานกับการต่อสู้กับสิ่งที่ถูกกำหนดมาเพื่อสู้โดยไม่ได้เปรียบ  เขาจะไม่สนใจแม้แต่น้อย

"ทหารใหม่ใช้เลือดและน้ำตาเพื่อสร้างประสบการณ์  กฎข้อแรกของห้องสิบแปดมนุษย์ทองแดง  อย่าพยายามหนี"  ปิงลอยตัวอยู่กลางอากาศและใช้คำพูดค่อนข้างเศร้า

ปัง ปัง ปัง!

ถังเทียนสามารถรู้สึกได้แต่เพียงว่าสภาพแวดล้อมรอบตัวเขาเต็มไปด้วยภาพกำปั้น

เขาไม่สามารถโต้ตอบได้ทันเวลา  ทำให้ตาของเขาเขียวทันที

※※※※※※※※

"ลุกขึ้น! เจ้าโง่! นึกว่าเจ้าอยู่ที่ไหนกัน?"

"วิชาภูษาหมองของเจ้าอยู่ไหนแล้ว?  เจ้าโง่! เจ้าไม่รู้วิธีใช้มันแล้วหรือ?"

"จดจ่ออยู่ที่พลังเจ้า!  จดจ่ออยู่ที่พลังของคู่ต่อสู้!  ตอบสนองให้เร็ว!  ช้าเกินไป, เจ้ากินข้าวมาหรือเปล่า?"

…

ปิงตะโกนโวยไม่หยุดหย่อนขณะที่เขาได้ยินเสียงหมัดจากมนุษย์ทองแดงกระแทกใส่ถังเทียน  หลังจากเงียบเป็นเวลานาน  ในที่สุดเขาก็ตระหนักได้ว่า  อารมณ์ทุกอย่างที่เขาระบายออกมานั้นเป็นเหมือนภูเขาไฟระเบิด ถังเทียนที่น่าสงสาร เขากลายเป็นผู้รองรับอารมณ์ทั้งหมดนั้น

ถังเทียนพยายามรับมือสิบแปดมนุษย์ทองแดงสิบวันติดต่อกัน

"เจ้าสวะ! ตามสถิติพวกทหารใหม่จะผ่านห้องสิบแปดมนุษย์ทองแดงในครั้งที่สองได้ที่เขาเข้ามา  แต่เจ้าใช้เวลาไปกี่วันแล้ว?"

"ตอบโต้! ตอบโต้สิ! มือเจ้ามีไว้ทำอะไร? มันไม่ได้มีไว้ให้เจ้าป้องกันตัวหรือ? ข้าจะไม่มีทางยอมรับว่าทหารใหม่ที่ข้าฝึกให้ป้องกันตัว  เหมือนคนโง่หรือขี้ขลาด  เจ้าเป็นลูกผู้ชาย  เจ้าต้องยินดีประหมัดกับศัตรูสิ"

"จะต้องให้ข้าเตือนเจ้ากี่ครั้ง? วิชาภูษาหมอง!

…

หลังจากสอนสั่งเป็นเวลานาน ดูเหมือนปิงเองก็หมดแรงเช่นกัน เขาจึงหยุด

ปิงลอยอู่ในกลางอากาศมองดูถังเทียนที่ดิ้นรนด้วยความเจ็บปวด  เขากลับคืนใบหน้าที่เหมือนหน้าไพ่ขณะที่เขามองดูเด็กหนุ่มด้วยความรู้สึกเสียใจ แม้ว่าประสิทธิภาพของถังเทียนจะไม่น่าประทับใจ  แต่ปิงก็คาดหวังไว้มาก

ทหารใหม่ทุกคน เมื่อย่างเท้าเข้าห้องสิบแปดมนุษย์ทองแดงต้องมีมาตรฐานฝีมือระดับหกกันทั้งนั้น

ถังเทียนเข้าห้องสิบแปดมนุษย์ทองแดงครั้งแรกเมื่อเขายังเป็นนักสู้ระดับสี่

หนุ่มน้อย, พยายามเข้า

※※※※※※※※※※※

เมื่อจิ่งหาวเห็นถังเทียนมีสภาพบอบช้ำ เขาถึงกับตกใจ"น้องถัง, เกิดอะไรขึ้นกับเจ้ากันแน่?"

ถังเทียนหนังตากระตุก น่าเสียดาย ตาของเขาบวมปูด เขาจึงเห็นไม่ถนัด จึงได้แต่ฝึนยิ้ม"อ่า... เมื่อตอนข้ากำลังฝึก ข้าเผลอใช้พลังมากเกินไป"

ช่วงสิบวันในห้องสิบแปดมนุษย์ทองแดงเขาจำไม่ได้เลยว่าเขาโดนทุบตีไปมากแค่ไหน เขารู้สึกว่าปาฏิหาริย์แล้วที่เขายังรอดชีวิตอยู่ได้ เนื่องจากมีรอยช้ำและร่องรอยบาดเจ็บอยู่บนตัวของเขา แม้แต่ขี้ผึ้งนางพญาใบไผ่ก็ไม่สามารถรักษาได้หมด  ดังนั้นเมื่อถังเทียนปรากฏตัวต่อหน้าจิ่งหาวเขาจึงอยู่ในสภาพบอบช้ำ

"ใช้พลังเกินไปหรือ?"จิ่งหาวสับสน เขาไม่สามารถนึกภาพออกเลยว่าการใช้พลังมากเกินไปจะทำให้เขาตกอยู่ในสภาพเช่นนั้นได้ยังไง แต่จิ่งหาวเป็นนักสู้หยาบกร้าน  เขาไม่เหมือนคนที่เจ้ากี้เจ้าการ  ดังนั้นจึงไม่ถามอะไรมาก  เขาเพียงแต่ถาม "อย่างนั้นน้องถังยังต้องการจะซ้อมมืออีกหรือเปล่า?"

ถังเทียนกัดฟัน "เอาสิ"

ครั้งนี้ จิ่งหาวสามารถรู้สึกได้ว่า ถังเทียนแตกต่างออกไป

ครั้งก่อนแม้จิ่งหาวจะรู้สึกว่าพลังป้องกันของถังเทียนยุ่งเหยิงซับซ้อน  แต่เขาก็ยังปราบถังเทียนได้ในที่สุด ทั้งสองฝ่ายเหมือนกับทำการทดสอบการรุกและการตั้งรับ  จิ่งหาวเป็นฝ่ายรุกโจมตี  ขณะที่ถังเทียนเป็นฝ่ายตั้งรับ  กระบวนการทั้งหมดนี้ดูเหมือนถังเทียนเน้นอยู่ที่การตั้งรับ ไม่มีความตั้งใจจะรุกสู้แต่อย่างใด

แต่วันนี้ถังเทียนแตกต่างออกไป  เขายังคงอยู่ในสภาพตั้งรับ แต่การตั้งรับของเขามีเจตจำนงตอบโต้อยู่เต็มเปี่ยม  แม้ว่าการตอบโต้ของถังเทียนจะชะงักไปก็ตาม  แต่จิ่งหาวก็ตกใจกับความก้าวหน้าของเขา

ในเวลาคืนเดียว ถังเทียนมีความก้าวหน้าอย่างมาก!

จิ่งหาวสงสัย ดังนั้นจงใส่พลังไปเต็มที่

ถังเทียนเพียงแต่รู้สึกเครียดขึ้น  แต่เมื่อเทียบกับห้องสิบแปดมนุษย์ทองแดงแล้วนี่แตกต่างกันอย่างมาก ที่ห้องสิบแปดมนุษย์ทองแดง เขาทำอะไรไม่ได้  ได้แต่ดิ้นรนเอาตัวรอด  แต่เมื่อเผชิญกับจิ่งหาว เขาไม่กลัว  ต่อให้จิ่งหาวระเบิดพลังใส่ก็ตาม  ถังเทียนก็ไม่ล้ม

สิบวันต่อเนื่องกับการฝึกฝนหนักและทรมาน  ถังเทียนเริ่มคุ้นกับการโต้ตอบบ้างแล้ว  แม้ว่ายังห่างจากความชำนาญก็ตามแต่ก็ทำให้จิ่งหาวไม่กล้าประมาทเขา

การฝึกซ้อมรอบสุดท้ายยาวกว่ารอบก่อนๆถังเทียนทนอยู่ได้ตลอดยี่สิบนาทีก่อนที่เขาจะทรุด

ปราณของจิ่งหาวปั่นป่วนเล็กน้อยจนเขาตกใจ  ก่อนหน้านี้แม้ว่าเขาจะรู้สึกได้เลือนลางเช่นกัน แต่ตอนนี้ระดับความเหนื่อยล้าของเขาสูงกว่าเมื่อครั้งก่อน

เจ้าเด็กนี่... ดูเหมือนทำให้เขาลำบากขึ้น...

ถังเทียนยังคงกัดฟันและดูเหมือนยังมีพลังอยู่

เมื่อสังเกตว่าถังเทียนกำลังมองมาที่เขา จิ่งหาวหลุดปากออกมาระงับความตั้งใจต่อสู้ของถังเทียนไว้"นั่งโคจรปราณเถอะ"

จากนั้น เขามองดูถังเทียนเริ่มนั่งเดินปราณอย่างไม่เต็มใจนัก  แต่ที่จิ่งหาวจะถอนหายใจโล่งออกในเรื่องความยึดมั่นของถังเทียน เขายังคงกลัว เจ้าเด็กนี่ใช้ชีวิตผิดธรรมดา ดูเหมือนจะไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเสียเลย

ทั้งสองคนเริ่มนั่งโคจรลมปราณฟื้นฟูพลัง  หลังจากชั่วโมงต่อมา  ถังเทียนฟื้นฟูพลังเสร็จก็กระโดดขึ้นมาก่อน

ถังเทียนเตรียมขอซ้อมมืออีกรอบหนึ่ง  แต่จู่ๆ ก็มีเสียงคนมาจากข้างนอก  เขาอุทานอย่างประหลาดใจ "มีคนมา!"

ขณะเดียวกัน จิ่งหาวลืมตาลุกขึ้นยืน  สีหน้าเขาเปลี่ยนไปรังสีฆ่าฟันปรากฏอยู่บนใบหน้าเขา เขาพูดเบาๆ ว่า "เตรียมสู้"

"สู้เหรอ?"  ตาของถังเทียนเบิกกว้างทันที

"นี่ไม่ใช่คนของเรา คนในค่ายของเรา ข้าเกรงว่า..." จิ่งหาวยังพูดไม่จบรังสีฆ่าฟันบนใบหน้าเขารุนแรงกว่าเดิม เขาเหินออกไปจากรอยแยกพลังเงียบๆ

ถังเทียนประหลาดใจ แต่เมื่อเขาเข้าใจ ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียด และเขาติดตามจิ่งหาวไปติดๆ โดยไม่ลังเล

คนที่อยู่ในค่าย....

เสียงของกลุ่มคนดังมาจากด้านนอกรอยแยก

"ข้าคิดว่าเจ้าพวกที่มาจากสมาพันธ์ชาวยุทธจะได้รับส่งเสริมให้มีฝีมืออะไรอยู่บ้าง?  แต่มาตรฐานพวกมันอ่อนด้อยเหลือเกิน"

"มีแต่เจ้าโล้น ค่อยดูได้ว่ากระดูกแข็งอยู่บ้าง"

"ไม่ว่ากระดูกแข็งเพียงไหนเจอพี่เฉียงก็หักหมดทั้งนั้น"

"ฮ่าฮ่า!"

…..

รังสีฆ่าฟันปรากฏอยู่ในดวงตาจิ่งหาวที่อยู่ในรอยแยกพลัง

คำพูดเหล่านี้ยังก้องอยู่ในหูของถังเทียนเช่นกัน

เด็กหนุ่มที่ค่ายไม่ได้มีสัมพันธ์อะไรกับเขา  ถังเทียนไม่รู้แม้แต่ชื่อพวกเขา  มีเพียงคนเดียวที่เขาคุ้นเคยและเป็นคนที่เขาต่อยตีด้วย เจ้าโล้นเปียวเกอ ถึงอย่างนั้นเจ้าโล้นเปียวเกอก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขามากมายนัก  มีแต่ภาพที่สร้างความประทับใจให้เขาอยู่เพียงคราวเดียวก็คือเหตุการณ์ผจญวานรไม้เขียว  แม้ว่าเจ้าโล้นจะกลัวมากแค่ไหนแต่เขาก็ยังมาช่วยหวังจะเก็บศพของเขา

นี่เองทำให้ถังเทียนตระหนักได้และรู้สึกว่าความจริงเปียวเกอไม่ใช่คนเลว

แต่...

"....อาจเป็นเรื่องลำบากที่ต้องมาที่นี่แต่เจ้าจะสามารถได้รับการปฏิบัติเหมือนกับเป็นนักสู้ระดับเหล็กได้ สมาชิกครอบครัวของเจ้าจะได้รับการดูแลด้วยเช่นกัน แต่ว่าพรสวรรค์แย่ๆอย่างข้าที่ไม่มีอนาคตแล้ว  ได้แค่นั้นครอบครัวข้าก็ได้รับประโยชน์มากพอแล้ว"

ใบหน้าที่สงบและพอใจของเจ้าโล้นปรากฏอยู่ในใจถังเทียน

ถังเทียนกำหมัดแน่นทันที