ตอนที่ 35 ให้ผมเข้าเกมเถอะ!
จำนวนผู้เล่นเปลี่ยนจากเลขหลักเดียวเป็นเลขสองหลัก ไม่เพียงแต่เพิ่มประสิทธิภาพการทำงาน แต่ยังเพิ่มปัญหาใหม่ๆ มากมาย
เช่น เวลาออนไลน์
ฉู่กวงพบว่าเขามองข้ามสิ่งหนึ่งไป ในระหว่างวัน ทุกคนไม่จำเป็นต้องไปทำงานหรือไปโรงเรียน
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในชุมชนเกมซิงเกิลเพลย์
สิ่งที่ไม่ขาดหายไปน่าจะเป็นสมาชิกประเภทที่คุยกันในกลุ่มตลอด 24 ชั่วโมง ทำให้ไม่ชัดเจนว่าคนเหล่านั้นทำอะไรในความเป็นจริง
ขณะที่ดูผู้คนคุยกันจนถึงกลางดึก ฉู่กวงก็ผล็อยหลับไปโดยลืมปิดคอมพิวเตอร์
ขณะที่เขากำลังงีบหลับบนเก้าอี้ เขาก็ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นด้วยเสียงป๊อปอัปของแชทส่วนตัว
'ให้ตายเถอะ'
'ใครกันที่รบกวนเวลานอนของฉัน...'
ขยี้ตาและตื่นขึ้น ฉู่กวงคลิกเปิดข้อความแชทส่วนตัวและพบว่าข้อความนั้นถูกส่งมาจาก "Garbage_pickup_level_99(กาเบจ)" จาก อาชากระทิง
Garbage_pickup_level_99(กาเบจ): [พี่กวง! ผู้เล่นสามารถล็อกอินเข้าเกมได้เร็วที่สุดเมื่อไหร่! ]
Garbage_pickup_level_99(กาเบจ): [ฉันรอไม่ไหวแล้ว ได้โปรด ให้ฉันล็อคอินเพื่อขนอิฐเถอะ! ]
'อะไรวะ.'
'มีคนแบบนี้ด้วยเหรอ?l
ฉู่กวงยังตื่นไม่เต็มตา และคิดอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะพิมพ์ข้อความตอบกลับ
Light: [ฉันเพิ่งได้นอน… ตอนกลางวันไม่ต้องไปทำงานเหรอ? ? ]
Garbage_pickup_level_99(กาเบจ): [เฮ้ เฮ้ งานคืออะไร? ผู้เล่นสามารถทำเงินได้มากมายในเกมนี้ในอนาคตอย่างแน่นอน! รีบอัพเลเวลดีกว่า! อิๆ ]
ฉู่กวง: "..."
'มันดีหรอที่จะพูดคำแบบนี้ต่อหน้าผู้ออกแบบเกม'
'ลืมมันไป'
'แค่ทำเหมือนว่าฉันไม่ได้อ่าน'
Light: [นายควรจะใจเย็นๆ ยังไม่มีกำหนดวันปล่อยโอนเพ่นเบต้า การทดสอบระยะแรกอาจกินเวลาหนึ่งหรือสองปี และจากนั้นอาจใช้เวลาอีกสามถึงห้าปีสำหรับระยะอื่น]
Garbage_pickup_level_99(กาเบจ): [ไม่เป็นไร! แม้แต่บริษัทของพี่ยังไม่กลัวว่าจะล้มละลาย ทำไมฉันต้องกังวลด้วย ฮ่าๆ ]
ความคิดของเขาชัดเจนมาก
มันชัดเจนกว่าผู้เล่นส่วนใหญ่ที่ได้สิทธิครอสอัลฟ่าด้วยซ้ำ
เกมเหล่านั้นในตลาดปัจจุบันเทียบเกมนี้ไม่ได้เลย
แค่เทคโนโลยีเล่นในเวลานอนเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เกมนี้อยู่ยงคงกระพัน
ใครจะปฏิเสธที่จะมีเวลาชีวิตเพิ่มขึ้นแปดชั่วโมงในหนึ่งวัน?
แล้วถ้าช่วงทดสอบน่าเบื่อแล้วไงล่ะ? เป็นไปไม่ได้ที่จะน่าเบื่อตลอดเวลา นายจะได้ขนอิฐไปเรื่อยๆจนกว่าเซิร์ฟจะปิดงั้นเหรอ มีแค่คนโง่เท่านั้นที่จะคิดว่าเนื้อหาของเกมในช่วงทดสอบเป็นเนื้อหาทั้งหมดของเกม
Mr. Garbage(กาเบจ) มองไกลกว่าผู้เล่นคนอื่นมาก
แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าโอเพ่นเบต้าจะเปิดให้เล่นเมื่อไหร่ แต่ตราบใดที่มันปล่อยออกมา มันหนีไม่พ้นความนิยมอย่างแน่นอน
การเล่นเร็วทำให้เขาได้เปรียบพอสมควร การเริ่มต้นเร็วกว่าคนอื่น 1 วันหมายถึงการได้เปรียบคนอื่น 1 วัน ไม่ต้องพูดถึงว่าแค่ตัวเกมก็เพียงพอที่จะทำให้ติดงอมแงม
ไลท์: [...อยากได้อะไร ]
Garbage_pickup_level_99(กาเบจ): [ถ้าอย่างงั้น พี่กวงให้ผมเข้าสู่ระบบในเกมเถอะ ผมสัญญา ผมจะทดสอบทุกอย่างที่พี่จะให้ทดสอบ! ]
ไลท์: [ฉันไม่สนว่านายจะทำอะไร แค่ทำตามกฎของเกมก็พอ แต่… แม้ว่านายจะสามารถล็อกอินเข้าเกมได้ นายก็จะไม่มีอะไรให้ทำในเกมในตอนนี้ใช่ไหม? เวลาในเกมและเวลาจริงตรงกัน และควรเป็นเวลาดึกในเกม ]
นี่คือเหตุผลที่ฉู่กวงไม่ปล่อยให้ผู้รอดชีวิตทำงานในตอนกลางคืน
แม้ว่าจะเป็นเขา เขาก็ไม่กล้าอยู่ในป่าแม้แต่คืนเดียว
Garbage_pickup_level_99(กาเบจ): [เพราะมันดึกแล้ว! พี่อาจไม่รู้ แต่ลำดับพันธุกรรมของฉันในเกมนั้นเป็นของมนุษย์กลายพันธุ์! พูดตามตรง กลางคืนในเกมคือบ้านของผม และกลางวันเป็นเวลาที่ผมควรนอน! ผมขอล็อคอินหน่อยนะ ]
ไลท์: [ให้ฉันคุยกับหัวหน้าก่อน ]
Garbage_pickup_level_99(กาเบจ): [ขอบคุณพี่กวง! ! ! ]
ฉู่กวงถอนหายใจ ลุกขึ้นจากเก้าอี้และปรับปกเสื้อและกระดุมที่ยุ่งเหยิงเล็กน้อย
เขาไม่เคยเห็นผู้เล่นที่มีความกระตือรือร้นเช่นนี้มาก่อน
อย่างไรก็ตาม คำพูดของชายผู้นี้ก็ดูเหมือนจะความจริงบ้างเช่นกัน
พูดตามตรง มันเป็นความจริงที่กลางคืนเป็นบ้านของมนุษย์กลายพันธุ์
สำหรับ "Garbage_pickup_level_99(กาเบจ)" ที่เป็นลิซาร์ดแมน ความมืดไม่ได้แปลว่าอันตรายเสมอไป แต่อาจกลายเป็นสิ่งกำบังแทน
ด้วยความคิดในใจ ฉู่กวงเปิดรายชื่อผู้เล่นและเปลี่ยนอุปกรณ์ของพี่น้องกาเบจจาก [ล็อค] เป็น [เปิดใช้งาน]
เกือบจะในขณะที่เขาเปิดการทำงาน เสียงเปิดประตูในห้องถัดไปก็ดังขึ้นทันที
เร็วมาก?
เมื่อมองไปที่ลิซาร์ดแมนที่มาจากห้องถัดไป ฉู่กวงระงับความรู้สึกประหลาดใจของเขา เอามือไพล่หลัง และพูดกับเขาด้วยสีหน้าจริงจัง
“ตื่นแล้วเหรอ เยี่ยมมาก ฉันมีงานให้คุณทำ”
ภารกิจเริ่มขึ้นแล้ว! ?
Garbage_pickup_level_99(กาเบจ) ยืนตัวตรงและพูดอย่างจริงจัง
"โปรดบอกผม ท่านผู้ดูแล"
ฉู่กวงไม่พูดเรื่องไร้สาระและตรงเข้าประเด็นทันที
"มีเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์อยู่บนถนนหมายเลข 76 ตรงข้ามกับประตูด้านตะวันออกของอุทยานพื้นที่ชุ่มน้ำ ในระหว่างวัน เราพบร่องรอยของกิจกรรมโจรปล้นสะดมในบล็อกตามสะพานทางตอนเหนือ ผมสงสัยว่ามีฐานที่มั่นของโจรปล้นสะดมอยู่ทางตอนเหนือ "
"ผมต้องการให้คุณเดินไปตามทางหลวงยกระดับทางตอนเหนือ สำรวจทางเหนือและค้นหาร่องรอยกิจกรรมของผู้รอดชีวิตภายในรัศมีเส้นตรง 3 กิโลเมตร หากคุณพบฐานที่มั่นของผู้รอดชีวิตที่ต้องสงสัย ทำเครื่องหมายบนแผนที่แล้วรายงานกลับมาทันที”
“อย่าลืมซ่อนตัวเองและหลีกเลี่ยงการต่อสู้ที่ไม่จำเป็นทั้งหมด”
“นอกจากนี้ หากคุณพบเหยื่อที่เหมาะสมและล่าได้บ้างระหว่างทาง สามารถนำกลับมาแลกเป็นรางวัลได้”
หลังจากได้ยินคำสั่งของฉู่กวง ลิซาร์ดแมนสูงสองเมตรก็ก้มศีรษะด้วยความเคารพทันที
"ครับ! ท่านผู้ดูแล!"
หลังจากได้รับอนุญาตให้ออนไลน์ในที่สุด Garbage_pickup_level_99(กาเบจ) ก็ไม่รอช้าแม้แต่น้อย หลังจากออกจากที่บ้านพักคนชราและหายตัวไปในความมืดยามค่ำคืนอย่างรวดเร็ว
ฉู่กวงสามารถรับรู้ตำแหน่งและระยะทางโดยประมาณของผู้เล่นแต่ละคน
หลังจากยืนยันว่าน้องชายกาเบจไม่ได้วิ่งไปรอบๆ แต่ทำตามคำสั่งของเขาที่ให้ไปทางเหนือ ฉู่กวงกลับไปที่ศูนย์พักพิง ปิดประตู และงีบหลับบนเก้าอี้ต่อ
...
วันรุ่งขึ้น ก่อนหกโมงเช้า
ยกเว้นหยาหยาที่ถูกปลิงกลายพันธุ์กินเมื่อวานนี้และยังคงรอร่างโคลนของเธอถูกสร้างเสร็จ ผู้เล่นคนอื่นคลานออกจากห้องเพาะเลี้ยงทีละคน
ส่วนกาเบจที่ออกไปเมื่อคืนก็ยังไม่กลับมา
อย่างไรก็ตาม ฉู่กวงสามารถยืนยันผ่านรายชื่อผู้เล่นได้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่ และเขาอยู่ห่างจากอุทยานพื้นที่ชุ่มน้ำไม่มากนัก
"ท่านผู้ดูแล วันนี้มีท่านแผนอะไรไหมครับ?" เฒ่าขาวก้าวไปข้างหน้าก่อนและถามด้วยความเคารพ
แม้ว่าจะไม่มีจุดหมาย แต่เขาจะพูดทุกวันโดยหวังว่าจะกระตุ้นภารกิจที่ซ่อนอยู่
ไม่สำคัญแม้ว่ามันจะกระตุ้นอะไรไม่ได้ เขาแค่ต้องปรากฏตัวต่อหน้าผู้ดูแล
ฉู่กวงยังปฏิบัติหน้าที่ในฐานะ NPC เช่นเคย และตอบเป็นประจำ
"เหมือนเมื่อวาน งานทั้งหมดถูกเขียนไว้บนกระดาน นอกจากนั้น คุณสามารถทำอะไรก็ได้อย่างอิสระ ตอนนี้ด่านหน้าขาดแคลนอาหารและวัสดุก่อสร้าง... และป้อมปราการ"
ผนังด้านหนึ่งของด่านหน้าได้รับการซ่อมแซม
สามด้านที่เหลือควรเสร็จสิ้นภายในสองวัน
สิ่งที่ ฉู่กวงกังวลมากขึ้นในตอนนี้คือเสียงในด่านหน้าดังขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งอาจเตือนเผ่ากลายพันธุ์บนถนน 76 ที่อยู่ทางทิศตะวันออก
ตอนนี้ด่านหน้าทั้งหมดมีปืนทั้งหมดสามกระบอก สองกระบอกทำจากท่อขนาดเล็ก 5 มม. อาจกล่าวได้ว่าไม่เพียงแต่พวกมันจะไม่สามารถเอาชนะคนกล้ามโตผิวเขียวพวกนั้นได้ แต่เขายังแน่ใจว่าพวกมันจะถูกบดขยี้อีกด้วย ในเวลานั้น เขาคงทำได้แค่วิ่งหนีเท่านั้น
หากเขาถูกสัตว์เหล่านั้นจับได้ มันคงจะเลวร้ายยิ่งกว่าความตาย ภายใต้สถานการณ์ปกติ จิตใจของคนจะแตกสลายก่อนร่างกาย...
แน่นอนว่าหากผู้เล่นถูกจับตัวไปจริง ๆ เขาคาดว่าพวกเขาจะถูกบังคับตัดการเชื่อมต่อ แม้ว่าพวกเขาจะอยากรู้ก็ตาม แต่พวกเขาก็จะไม่สามารถรู้สึกได้ว่าเกิดอะไรขึ้นในภายหลัง
เหล่าผู้เล่นขึ้นมาบนผิวดินเป็นชุดๆ เตรียมเริ่มงานวันใหม่อย่างกระฉับกระเฉง
“กาเบจอยู่ที่ไหน ทำไมเราไม่เห็นเขา” ไนท์เท็นมองไปรอบๆ และพบว่าไม่มีจิ้งจกตัวใหญ่อยู่ท่ามกลางฝูงชน
ฉู่กวงเหลือบมองเขาและพูดว่า
“เขาออกไปก่อนเวลา ฉันมีงานพิเศษให้เขาทำ”
เมื่อได้ยินประโยคนี้ ใบหน้าของผู้เล่นที่อยู่ใกล้เคียงก็แสดงความอิจฉา
แน่นอนว่าการคลาสพิเศษนั้นแตกต่างออกไป
พวกเขายังคงกำลังขนก้อนอิฐ แต่ผู้ชายคนนั้นได้เริ่มภารกิจพิเศษแล้ว
โชคดีจริงๆ!
"ไนท์เท็น คุณจะออกเดินทางไปกับผมในภายหลัง... และ เอมเพิลไทม์คุณก็เช่นกัน" ฉู่กวงคิดอยู่นานและในที่สุดก็ตัดสินใจเลือกคนที่ฉลาดกว่า
เอมเพิลไทม์ดูมีความสุขและทิ้งเฒ่าขาวซึ่งมีแววตา "โศกเศร้า"ที่ภายในเต็มไปด้วย“ความแค้น”อย่างเด็ดขาดและวิ่งเหยาะๆ
แม้ว่าเขาจะคุยกับเฒ่าขาวก่อนออนไลน์ว่าพวกเขาจะวิจัยการผลิตเหล็กด้วยกันในวันนี้ แต่การผลิตเหล็กมันไม่เจ๋งเท่ากับการติดตามบอสใหญ่เพื่อทำภารกิจ
ไม่ต้องพูดถึงผลตอบแทนมากมาย
แค่ข้อมูลโดยตรงเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะล่อลวงเขาแล้ว!
“พี่ชายที่แสนดี รอฉันกลับมาหานะ!”
“ไอ้เวร ไสหัวไป ไม่ต้องกลับมา!”
ฉู่กวงหยิบปืนไรเฟิลลำกล้องเหล็ก 5 มม. สองกระบอกจากด้านหลังของเขาโดยไม่สนใจการสื่อสารระหว่างผู้เล่นทั้งสอง และโยนมันใส่มือของ เอมเพิลไทม์และไนท์เท็นตามลำดับ
ในเวลาเดียวกันกระสุน 20 นัดก็ถูกส่งให้ไปพร้อมกัน
เขาไม่ได้หวังว่าผู้เล่นทั้งสองจะสามารถยิงคนโดยปืนที่ไม่ใช่ไรเฟิลได้ เมื่อถึงคราวคับขัน เขาแค่หวังว่าพวกเขาจะใช้ปืนสองกระบอกเพื่อทำให้คู่ต่อสู้หวาดกลัวและสร้างโอกาสให้เขาได้
บางทีถ้าพวกเขาโชคดี พวกเขาอาจจะยิงโดนฝ่ายตรงข้ามก็ได้
แม้ว่าจะยิงโดนเพียงครั้งเดียวแต่ก็ยังทำให้พวกเขาได้เปรียบอย่างมาก
แน่นอนว่าจะเป็นการดีที่สุดหากไม่มีการต่อสู้
"เซฟตี้อยู่ทางด้านขวาของไกปืน คุณควรทำความคุ้นเคยกับตำแหน่งของมัน แต่อย่าแตะต้องมันจนกว่าผมจะบอกให้คุณปลดเซฟ"
เมื่อมองไปที่ผู้เล่นสองคนที่เล่นกับปืนในมือด้วยความตื่นเต้น ฉู่กวงหยุดชั่วคราวและพูดต่อ
“อีกเดี๋ยว เราจะไปที่ฐานที่มั่นของผู้รอดชีวิตที่อยู่ใกล้เคียงเพื่อแลกเปลี่ยนเสบียงบางอย่างสำหรับด่านหน้ากับคนในท้องถิ่น ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น คุณต้องฟังคำสั่งของผม และจำไว้ว่าอย่าประมาท—โดยเฉพาะอย่างยิ่ง จำไว้ว่า—อย่ายิงโดยพลการ หรือ ทำพฤติกรรมเป็นศัตรูโดยไม่ได้รับอนุญาต”
“จำไว้ว่าเราเป็นตัวแทนของศูนย์พักพิง 404”
"เข้าใจไหม?"
"เข้าใจครับ! ท่านผู้ดูแล" เอมเพิลไทม์ยืนตัวตรงอย่างตื่นเต้นและทำความเคารพทหารที่ง่อยๆ และไร้มาตรฐาน "ผมจะะเชื่อฟังคำสั่งของคุณอย่างแน่นอน!"
ปฏิกิริยาของไนท์เท็นช้ากว่าเล็กน้อย แต่จิตใจของเขากลับค่อนข้างเร็ว และเขารีบเดินตามจังหวะของเอมเพิลไทม์เพื่อคารวะ
"ครับท่าน!"
ฉู่กวง: "..."
พวกเขาเรียนมาจากนิยายเรื่องไหน? พวกเขาไม่รู้สึกเขินอายที่จะพูดออกมาหรือ?
อย่างไรก็ตาม ในฐานะผู้ดูแล เขาจะไม่พูดแบบนั้นออกไปอย่างแน่นอน ความโดดเด่นเหนือผู้เล่นของเขาในแง่หนึ่งเกี่ยวข้องกับความกระตือรือร้นของผู้เล่น
ยิ่งผู้เล่นระบุตัวเองว่าเป็น "ผู้พักอาศัยในที่พักพิง" มากเท่าไหร่ พวกเขาก็จะเชื่อฟังคำสั่งของเขามากขึ้นเท่านั้นแทนที่จะสร้างปัญหา
"...ดีมาก มีพลังมาก!"
ฉู่กวงไอเล็กน้อยและมองออกไปนอกบ้านพักคนชราอย่างจริงจัง
"เราต้องขนเนื้อรมควันตากแห้ง 50 กิโลกรัม ปลารมควัน 20 กิโลกรัม ไฮยีน่ากลายพันธุ์ขน 10 ตัว... และเกวียนสำหรับใช้งาน คุณสองคนไปเตรียมตัวเถอะ เราจะออกเดินทางในอีกสิบนาที!"
-------------------
กลุ่ม 1 ตอนที่ 35-50 (30 บาท)
FB:Guardians translator
