ตอนที่ 80 หยกที่กำลังเจียระไน

นัยน์ตาของถังเทียนเป็นประกายวูบหนึ่งหมัดขวาของเขาเป็นเหมือนค้อนที่ทุบลงมา

หมัดที่มีเพลิงเขียวระเบิดใส่ตัวธนูในลักษณะที่น่าเกลียด

คลื่นพลังหลั่งไหลออกจากหมัด  ถังเทียนคำรามและยืมพลังนี้  กระโจนพุ่งขึ้นไปที่ผนังหลังคา  พลังของถังเทียนและพลังธนูอยู่ในระดับเดียวกัน  พลังของลูกธนูรุนแรงพอๆ กับพลังยุทธระดับสี่แข็งแกร่งมาก ถ้าไม่ใช่เพราะถังเทียนใช้พลังนี้โดยบังเอิญ  ธนูก็คงทะลุกำปั้นเขาไปแล้ว

แต่ก็มีประโยชน์ของพลังที่แข็งแกร่ง  พลังที่ยืมนี้ส่งให้ถังเทียนพุ่งขึ้นไปได้สูงมากผนังด้านบนของอุโมงค์อยู่ใกล้เขา และเห็นว่า เขากำลังจะกระแทก นิ้วทั้งสิบของถังเทียนงอนิ้วเป็นตะขออีกครั้งและจิกเข้าไปในผนังด้านบน

แรงเฉื่อยก็หยุดทันที  และร่างกายของเขาก็แนบผนังด้านบน

ถังเทียนผ่อนลมหายใจแขนทั้งสองปล่อยพลังออกมาเหมือนลูกธนูที่ปล่อยออกจากแล่งพุ่งตรงไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้นเขาก็ทำไปตามกระบวนการ

ถังเทียนไม่พบสิ่งกีดขวางเพิ่มพลังของหมัดพิฆาตน้อยก็เหลือเฟือและใช้เปลี่ยนทิศทางก็ทำได้เช่นกัน ขณะที่สิบฝ่ามือเงาสลายก็ดีพอจะเปลี่ยนทิศทางลูกศรได้  การกระทำของถังเทียนว่องไวเป็นพิเศษบวกกับพลังร่างกายที่แข็งแรงและร่างกายที่อ่อนหยุ่นได้  สิ่งเหล่านี้เป็นผลมาจากการฝึกวิทยายุทธพื้นฐานมาห้าปีขณะที่พลังเหล่านั้นได้แสดงคุณค่าของมันออกมาอย่างมากมาย

เขาเป็นเหมือนเสือดาวแมวป่าที่ว่องไวคล่องแคล่วและเคลื่อนไหวรวดเร็ว

ปิงที่ตามอยู่เบื้องหลังเขาประหลาดใจเล็กน้อย  ถังเทียนมีวิธีที่คาดไม่ถึงหลายวิธี   แม้แต่เขาก็ไม่มีความคิดทั้งหลายแบบนั้น  และเขาเองก็ต้องอุทานด้วยความชื่นชม  ความจริงเขาไม่เข้าใจว่าทำไมถังเทียนที่ปกติจะทำตัวงี่เง่าอยู่เสมอทันทีที่เข้าสู่การต่อสู้มักจะกลายเป็นคนฉลาดมาก ทหารใหม่ทุกคนผู้อยู่ในเงื้อมมือของปิงในอดีตแม้ว่าพวกเขาจะมีพรสวรรค์และพลังมากกว่าถังเทียน แต่ความสามารถเอาตัวรอดในท่ามกลางอันตรายกลับแย่กว่าถังเทียนมากมายนัก

เจ้าเด็กนี่เกิดมาเพื่อเป็นผู้เชี่ยวชาญในการต่อสู้

ต่อไปเจ้าจะวิ่งไปตรงไหนกันแน่

ปิงเต็มไปด้วยความคาดหวัง  ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะผ่านอุโมงค์พันธนูได้

นี่เป็นแค่จุดเริ่มต้น....

ในไม่ช้าถังเทียนก็ตระหนักว่าพลังของธนูเริ่มเข้มแข็งรุนแรงขึ้น  มุมยิงก็แนบเนียนยิ่งขึ้นทำให้ถังเทียนอยู่ในสภาพสิ้นหวัง

อย่างไรก็ตามในสายตาของปิง  เขาเห็นมากมายนักแล้วเมื่ออยู่ในอันตราย ถังเทียนสามารถเอาตัวรอดได้อย่างรวดเร็ว แม้ว่าจะอยู่ในสภาพสิ้นหวัง  ความเคลื่อนไหวของเขาน้อยลง ภายใต้การกดดันและจังหวะการโจมตีที่เพิ่มขึ้น ความเคลื่อนไหวของถังเทียนดูหมดจดและแม่นยำมากขึ้น

การเคลื่อนไหวของเขากลายเป็นรัดกุมมากขึ้นและโดยช้าๆ ก็ค่อยมีรสชาตเพิ่มขึ้น น่าชมจริง

เขาคือถังพื้นฐานแน่นอน

ช่วงเวลานี้ปิงชื่นชมเงียบๆ อยู่ในใจ

วิชาต่อสู้ขั้นพื้นฐานของถังเทียนสมบูรณ์แบบแต่เขาไม่เคยอยู่ในสถานการณ์ดังกล่าวมาก่อน การฝึกหนักของค่ายทหารใหม่กระทำอย่างแน่นหนารัดกุม แต่ขณะเทียบครั้งนี้เขาสามารถเสียชีวิตเมื่อไหร่ก็ได้ นี่คือการฝึก ภายใต้เจตจำนงที่เป็นอันตราย  ถังเทียนต้องเคลื่อนไหวรัดกุมมากขึ้น

ตอนแรกเขาอยู่ในสภาพสิ้นหวัง  แต่อย่างช้าๆ ถังเทียนค่อยประคับประคองตนเองได้

แม้ว่าความเร็วของเขาจะตกลงไปบ้าง  แต่เขาก็ยังอดทนและมุ่งไปข้างหน้า

พลังและพลังปราณเที่ยงแท้ของถังเทียนใกล้จะหมดเต็มที

เดี๋ยวก่อน

ปิงอุทานเบาๆ เขาสังเกตว่าถังเทียนเริ่มรวมพลังปราณเที่ยงแท้ด้วยพลังที่แตกต่าง  นี่สร้างความตื่นตะลึงให้กับเขา คนที่ผิดพลาดง่ายที่สุดจะไม่รู้วิธีรวบรวมพลังเที่ยงแท้และความแข็งแรงในกายเข้าด้วยกันและในความลึกลับนี้  มีแต่ทหารที่ผ่านศึกมาจึงจะรู้สิ่งเหล่านี้

ถังเทียนเริ่มค้นพบด้วยตนเอง

การต่อสู้ที่แข็งแกร่งจะทำให้เจ้าผู้นี้เป็นนักรบโดยธรรมชาติ

ปิงไม่สามารถเผชิญกับความระมัดระวังความคล่องแคล่วและความตั้งใจต่อสู้ที่โดดเด่นของคนผู้นี้ได้  เขาไม่สามารถเชื่อมโยงกับคนผู้นี้ด้วยรูปลักษณ์ของถังเทียนผู้ปกติจะดูเหมือนโง่เขลา

นี่คือถังเทียนจริงๆ

ปิงตื่นเต้นเล็กน้อยขณะที่คิดว่าเขาได้เห็นประจักษ์ว่าหยกที่ยังไม่ได้รับการขัดสีเจียระไนค่อยๆได้รับการขัดสีจนกระทั่งสีสันชัดขึ้นและหยกเนื้อดีก็เผยโฉมจนได้   ปิงไม่เคยดูแคลนถังเทียน  ความดุดัน ความเพียร ความดื้อรั้นความมุ่งมั่นและความภูมิใจ คุณสมบัติทั้งหมดนี้ทำให้ปิงชื่นชมมาก  แต่วันนี้ถังเทียนทำให้ปิงตกใจ

ถังเทียนไม่ได้สังเกตความตื่นเต้นของปิงเขาไม่เคยรู้สึกสิ้นหวังและหมดเรี่ยวแรงมาก่อนและธนูระดมยิงใส่เขาเหมือนสายฝนแทบไม่มีสิ้นสุด แม้ว่าเขาเริ่มพยายามรวบรวมปราณเที่ยงแท้และพลังกายภายนอกก็ตามแต่พลังก็เริ่มถดถอยไปอย่างรวดเร็ว

ปัง

หมัดกระแทกใส่ธนูดอกหนึ่ง

ตอนนี้พลังของเขาไม่ปะติดปะต่อแต่ทันใดนั้นเขาเป็นเหมือนแรด เขาเหินขึ้นไปและในช่วงเวลาที่ตื่นตระหนกเขางอนิ้วทั้งห้าจิกเข้าไปในผนังบรอนซ์ ห้อยตัวกับผนัง

ธนูบรอนซ์ไม่ได้ยิงเขาทำให้มีโอกาสผ่อนหายใจ

ควั่บ

เสียงก้องสะท้อนในอากาศ

ถังเทียนกัดฟันใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่เหลือ และขดตัวหลบลูกธนูสองสามดอก ด้วยการผลักมือทำให้เขาพุ่งไปข้างหน้า

ถังเทียนไม่สามารถจำได้ว่าเขาก้าวหน้าไปได้ไกลแค่ไหน?  เขาเริ่มจะหัวหมุนเมื่อพลังร่างกายภายนอกของเขาถูกนำมาใช้

ขณะที่เห็นถังเทียนตะลึงปิงยังคงเงียบ  แต่ในฝ่ามือของเริ่มมีรัศมีเรืองแสง

เขารอให้ถังเทียนยอมแพ้ก่อนเขาจะเข้าช่วย

ในสถานการณ์คับขันเช่นนั้น  ถังเทียนสามารถอดทนได้นานเท่าที่เขาสามารถทำได้ ดังนั้นเขาจะสามารถเก็บเกี่ยวผลประโยชน์มากขึ้น  ประสบการณ์ที่เขาจะได้รับการนี้จะมีค่ามากและมีค่ามากกว่าการฝึกธรรมดา ระดับจะไม่เพิ่มโดยตรง พลังยุทธก็ไม่ได้เพิ่ม แต่อาจเพิ่มความแข็งแกร่งของเจ้าขึ้น และนั่นคือเรื่องจริง

ด้วยความแข็งแรงระดับเดียวกัน คนผู้ทุ่มชีวิตต่อสู้ตามทางจะกลายเป็นผู้ที่แข็งแกร่งมากกว่า  โอกาสมีชีวิตรอดก็สูงขึ้น

ปฏิกิริยาของถังเทียนช้าลง  ความเคลื่อนไหวของเขาดูเหมือนเต็มฝืน  เนื่องจากอันตรายล้อมรอบตัวเขาไปหมด

ปิงพร้อมจะช่วยเหลือเมื่อใดก็ได้

แต่ขณะที่เวลาผ่านไป ถังเทียนที่กำลังสะดุดเดินไปช้าๆและดูเหมือนเขาสามารถล้มได้ทุกเมื่อ แต่ก็ยังคงเดินไปได้เรื่อยไม่ล้มลงสักที  แม้ว่าอันตรายจะซุ่มซ่อนอยู่รอบตัวเขา  แต่เขายังเดินขึ้นหน้าด้วยความดื้อรั้น

เจ้าเด็กนี่...

ปิงอดทึ่งไม่ได้  นี่คือ... สัญชาตญาณของสนามรบ

ถังเทียนมีอาการสนองตอบช้าลง  แต่เขาก็ยังฝืนหลบธนูบรอนซ์ได้จนนาทีสุดท้าย

หลายๆคนอาจคิดว่าสัญชาตญาณเป็นของขวัญจากสวรรค์ แต่ในฐานะที่เป็นหัวหน้าผู้ฝึกสอนในกองทัพดาวกางเขนใต้  ปิงรู้ว่าสัญชาตญาณต้องขัดเกลาผ่านการฝึกฝนและปฏิบัติถังเทียนฝึกฝนสัญชาตญาณ ขณะที่เขารู้เรื่องนี้มานานแล้วไม่อย่างนั้นถังเทียนคงไม่มีทางทนบทฝึกโหดได้นานขนาดนั้นเป็นแน่

แต่สัญชาตญาณในสนามรบของเจ้าเด็กนี่ก้าวหน้าไปมาก

ปิงรู้สึกเหมือนว่าเขาถูกลิขิตมาให้ต้องตกใจกับถังเทียนในวันนี้  เพราะเมื่อเขากลับมาสู่ความเป็นจริง  ถังเทียนก็ผ่านอุโมงค์พันธนูได้สำเร็จแล้ว

เขา... เขา....ผ่านอุโมงค์พันธนูได้สำเร็จ...

ปิงเหม่อมองดูถังเทียน  ไม่มีลูกศรบรอนซ์พุ่งมาอีกต่อไปและถังเทียนที่พ้นจากอันตราย เงยหน้าขึ้นและล้มลงกับพื้นทันที  เหงื่อกระเด็นไปทั่วทุกที่

ปิงลอยตัวกลางอากาศอีกครั้งจ้องดูถังเทียนที่เหนื่อยจัดจนล้มลงหลับไป เขาไม่พูดอะไรเป็นเวลานาน

เจ้าเด็กนี่....

※※※※※※※※

“แม่...รอให้ข้าโตก่อน  ข้าจะเป็นหนุ่มเติบใหญ่และจะปกป้องแม่ได้แน่นอน”

“แม่, ข้าจะต้องตามหาคนใจดำนั่น, จะทุบเขาเเละลากคอเขามาหาแม่ให้เขาสำนึกผิดกับแม่”

“ดีแล้ว! เชียนฮุ่ย ข้าสัญญา  ข้าจะต้องมาตามหาเจ้าให้ได้”

“เชียนฮุ่ย, ข้าจะแข็งแกร่งให้ได้แน่นอน  ไม่ว่าสวรรค์วิถีจะอยู่ไกลเพียงไหน  ข้าจะไม่ผิดสัญญาของเรา

….

ถังเทียนลืมตาอย่างมึนงง  ดูเหมือนมีเสียงบางอย่างภายในใจเขา  สิ่งที่ปรากฏอยู่ในสายตาเขาคือการออกแบบตกแต่งที่ละเอียดอ่อนบนผนังบรอนซ์

เดี๋ยวก่อน!

ถังเทียนกระโดดผางมีชีวิตชีวาขึ้นมาทันที“อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า ลุงปิง, ลุงปิง”

“เออ, เจ้าฟื้นแล้ว?”  เสียงของลุงปิงดังมาจากด้านหลังของเขา

หลังจากเห็นลุงปิงถังเทียนค่อยคลายใจ และหลังจากนั้นชั่วขณะ เขาถามอย่างสับสน “เอ,ข้าเผลอหลับไปได้ยังไงกัน?”

“ก็... เจ้าอาจจะเหนื่อยจัด” ลุงปิงตอบเรื่อยๆ

“ก็เหมือนจะเป็นอย่างนั้น” ถังเทียนยังระลึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนนั้น  แต่ตาของเขาแทบปะทุทันที  เขาเหลียวมองไปรอบๆ  ชี้นิ้วมาที่ปิงและตะคอก“กล้าดียังไงมาเรียกข้าว่าเด็กใหม่”

“เป็นไปได้ไหมว่าข้าผิดเองที่เรียกเจ้าอย่างนั้น?” ลุงปิงหัวเราะและกล่าว “ตลอดทั้งสถานที่นี้ในอุโมงค์พันธนูมีเจ้าอยู่เพียงคนเดียวและความจริงเจ้าตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากเช่นนั้นจริงไหม? หึหึ อุโมงค์พันธนูเมื่อในอดีตจะถูกทำลายทุกเดือนซ้ำแล้วซ้ำเล่าเมื่อมีคนผ่านได้หลายครั้ง  โอว ข้าจำได้แล้ว มีอยู่ครั้งหนึ่งเราใช้มันมาหลายครั้ง และมันพังจริงๆเดือดร้อนถึงช่างเครื่องกลก็ต้องมาเพื่อซ่อมมันที่นี่  เจ้าสามารถพูดได้เลยว่าคนเราน่าเบื่อเกินไป”

แต่ลุงปิงภาวนาอยู่ในใจว่า“แต่ระดับของพวกเขาทุกคนเหนือกว่าของเจ้า...

หลังจากได้รับการอบรมสั่งสอนจากปิงแล้วเขาผงะทันทีและครางว่า “มันดีขนาดนั้นเชียวเหรอ? นี่เป็นครั้งแรกนะ, รอจนกว่าข้าจะกลับมาอีก ฮึ่ม ข้าจะเอาชนะมันให้ได้”

“โม้อยู่ได้,ดูเหมือนว่าเจ้าฟื้นคืนกำลังแล้วนะ” ปิงกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ“อย่างนั้นก็เดินหน้ากันต่อ”

ถังเทียนตะเกียกตะกายขึ้นมาทันทีและรู้สึกถึงบางอย่างพันอยู่ที่หัวทันที  เขาสัมผัสดูและรู้สึกถึงบางอย่าง เมื่อจับมาดูกลับเป็นหยาหยานั่นเอง  เขาขดตัวรอบคันธนูและนอนกรนอย่างสบายใจตรงท้องน้อยพองขึ้น ยุบลงตลอดเวลา ถังเทียนส่ายหัวและหย่อนหยาหยาลงไปในกระเป๋าของเขา

“ยังมีกับดักอะไรอยู่ข้างหน้าอีกไหม?”  ถังเทียนถามหวาดๆ

“ทำไม? กลัวเหรอ?” ลุงปิงถามล้อเลียน

ถังเทียนเป็นเหมือนกับแมวที่ถูกเหยียบหางทันทีถึงกับกระโดดผางถลึงตามองปิง “กลัว? ให้ตายเถอะ ลุงท้าข้าอยู่เหรอ? มาเลยมาซ้อมมือกันให้สาสมใจเถอะ”

ลุงปิงไม่มองเขาสักครั้งเหมือนกับว่าไม่มีเขาอยู่ “ดูเหมือนว่าเจ้าจะฟื้นฟูเรี่ยวแรงแล้วนะ”

ถังเทียนพึมพำและพูดด้วยความภูมิใจ“แน่นอน, ลุงไม่เข้าใจหนุ่มน้อยชาวฟ้าเอง”

เดินขึ้นหน้าไปไม่ไกล  ประตูบรอนซ์ก็ปรากฏอยู่ข้างหน้า

ประตูบรอนซ์ที่ส่องแสง

ประตูได้รับการขัดเงาดีเหมือนกระจก  ถังเทียนวิ่งไปที่กระจกและเริ่มส่องกระจกจัดท่าทางด้วยสีหน้าร่าเริง หยาหยาตื่นขึ้นและถูกประตูบรอนซ์ดึงดูดความสนใจเหมือนกันมันปีนขึ้นมาอยู่บนไหล่ของถังเทียนและเลียนแบบทำท่าทางอย่างถังเทียน

“เฮ้, เจ้าตัวน้อย,  แกดูดีไม่เบาเลยนะ”ถังเทียนชมและเพิ่มความเห็นที่ภาคภูมิใจ “แน่นอน เหมือนกันทั้งเจ้าของและเจ้าตัวน้อย”

หยาหยาตีลังกาอยู่บนไหล่ของถังเทียนด้วยความตื่นเต้น

ปิงไม่สนใจพวกเขาทั้งสอง  เขาเดินมาดูที่ด้านข้างประตูและเริ่มมองดูรอบๆ

ถังเทียนสังเกตดูการกระทำของลุงปิงจากหางตา  แต่เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับลุงปิง

ประตูคงอยู่มาเป็นเวลานานแล้ว ไม่มีใครทิ้งร่องรอยไว้บนประตูบรอนซ์ที่เหมือนกระจกนี้จากนั้นถังเทียนก็ต้องตกตะลึงกับสิ่งที่ปรากฏอยู่ต่อหน้าของเขา