ตอนที่ 25 เข้ามาและจากไปอย่างเงียบๆ(ฟรี)

แม้ว่าเขาจะเคยเห็นภาพเบื้องหน้ามาหลายครั้งแล้ว

แต่มันก็ยังทำให้เจียงมู่ตกตะลึงอยู่ดี

ในห้องน้ำ ติงหนานหรงเอนหลังลงอ่างอาบน้ำโดนหันหน้าไปหาเจียงมู่

‘เสียงน้ำกระเซ็น’

หลังจากช่วงเวลาที่ยาวนาน

‘ติงๆ’ เสียงน้ำหยด

ติงหนานหรง ยืนขึ้น

แต่นางหันหลังให้เจียงมู่

มือขาวของติงหนานหรงทำท่ามุทรา

น้ำในอ่างราวกับมีชีวิตขึ้นมาและรวมตัวกันเป็นเสาน้ำหลายต้นในทันที

เสาน้ำตกลงมานอกอ่าง เปียกโชกทั่วพื้นห้องน้ำ ล้นออกมาจนท่วมข้อเท้าของเจียงมู่

พื้นเต็มไปด้วยน้ำ

นางทำท่ามุทราอีกครั้ง

เสาน้ำใหม่จำนวนมากพุ่งออกมาจากภายในแหสนมิติและไหลลงสู่อ่างอาบน้ำ

เจียงมู่สามารถบอกได้ว่านางกำลังเปลี่ยนน้ำ

เฮ้อ ไม่มีอะไรให้ดูแล้ว

เจียงมู่รู้สึกเบื่อดังนั้นเขาจึงหันหลังกลับ

เมื่อเขาก้าวเท้า จู่ๆ เท้าของเขาก็ลื่นไถลไปข้างหน้า

ข้าลืมเรื่องเมือก!

‘ปัง’เจียงมู่ล้มลงแขนขาทั้งสี่แผ่นราบกับพื้น

การเคลื่อนไหวที่รุนแรงนี้ ทำให้ติงหนานหรงในอ่างอาบน้ำตกใจ

"ใคร!!!"

แรงกดดันวิญญาณอันทรงพลังพุ่งออกมาจากร่างกายของนาง

แรงกดดันวิญญาณครอบคลุมทั้งห้อง ทำให้เจียงมู่ที่ล่องหนรู้สึกแน่นหน้าอกและหายใจไม่ออก จนเกือบหมดสติ

โชคดีที่เขามี 'ร่างกายแกล้งทำเป็นโดนทุบตี' ซึ่งลดความเสียหายลง 50%

มิฉะนั้น เขาอาจจะสลบไปทันที และผลลัพธ์ที่น่ากลัวตามมาในภายหลัง

เขานอนนิ่งอยู่บนพื้นไม่กล้าส่งเสียง ไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัวแม้แต่น้อย

เขาวางแผนรอให้ติงหนานหรงลดความระมัดระวังลงก่อนจากไป

ต่อมา

เขาก็เห็นว่า

ติงหนานหรงซึ่งถูกห่อด้วยเสื้อคลุมอาบน้ำสีม่วง เรียกกระบี่บงกชวารีออกมา ยืนเท้าเปล่าอยู่กลางห้อง มองไปรอบ ๆ ด้วยสีหน้าเย็นชา

นางเฝ้าระวังเป็นเวลานาน

แต่ก็ไม่พบสัญญาณที่น่าสงสัย นางขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ภาพลวงตา?”

“แต่ทำไมข้าไม่รู้สึกถึงแรงกดขี่?”

“มันเหมือนกับว่า… มีใครบางคนกำลังใช้แรงกดดันวิญญาณที่มีความแข็งแกร่งเท่ากับเขา….”

“เป็นเพราะพิษธาตุน้ำ?”

นางไม่เข้าใจและคิดว่ามันเป็นผลจากพิษของธาตุน้ำที่ทำให้ประสาทของนางอ่อนไหวเกินไป

ดังนั้นนางจึงคลายแรงกดดันวิญญาณและใส่กระบี่กลับเข้าไปในแหวนของนาง

แล้วกลับเข้าห้องน้ำไปบรรเทาอาการพิษธาตุน้ำต่อ

"สาด!" เสียงน้ำกระเซ็น

ติงหนานหรงกลับเข้าไปอยู่ในอ่างอาบน้ำแล้ว

ฟิ้ววว~

เจียงมู่แอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เขารีบสงบร่างกายและจิตใจและถือโอกาสยืนขึ้น

ามือและเท้าของเขาเดินไปที่ประตูห้องอย่างราบรื่น

เขาจากไปอย่างเงียบ ๆ

เงียบสงบเช่นเดียวกับตอนเข้ามา.

หัวใจของเขาสลบและเขาสูดกลิ่นอากาศสดชื่นเข้าปอด

***

[หลังจากตรวจสอบแล้ว ติงหนานหรงไม่ได้มีปัญหาอะไร]

[บุคลิกของนางก็ไม่บิดเบี้ยวเช่นกัน]

หลังลงจากเรือบินส่วนตัว.

เจียงมู่เก็บบันทึกกลับ

และออกเดินทางไปยังหุบเขาไร้คน