บทที่ 56 การตรวจจับที่มีค่ามากกว่า 80,000

บทที่ 56 การตรวจจับที่มีค่ามากกว่า 80,000 (บทสั้นแถมฟรี)

.

อย่างไรก็ตาม หลี่ซวนไม่ได้มาที่นี่เพื่อเล่นเกมจดจำตัวอักษร หลังจากสังเกตเล็กน้อย เขาก็มองลุงเจ้าของร้านอย่างมั่นใจ และยื่นมือซ้ายออกไปแตะมันเบาๆ

“รายการขาย: หลังจากทดสอบแล้ว รายการที่คุณต้องการขายคือชิ้นส่วนงานคัดลายมือ 12 ตัวอักษร: ผลงานแขนงการประดิษฐ์ตัวอักษรของแท้ ความนิยม: 4 ดาว ความหายาก: 5 ดาว ดัชนีการฝึกฝน: 3 ดาว ความไม่สมบูรณ์: 3 ดาว ขายครั้งแรก การประเมินมูลค่าเริ่มต้นคือ 80,612 เหรียญทอง 0/8 สำเนาถูกขายในเดือนนี้ ต้องการขายไหม? /ขาย/ยกเลิก/”

หลังจากเห็นข้อความแจ้งเตือนการตรวจจับนี้ หลี่ซวนเหมือนถูกฟ้าผ่า ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นและตื่นเต้นอย่างหาที่สุดมิได้

ก่อนหน้านี้ เขาเคยทดสอบชิ้นส่วนผลงานประดิษฐ์ตัวอักษรแบบนี้มาหลายชิ้นแล้ว แต่ส่วนใหญ่เป็นของปลอมที่ถูกทำเลียนแบบขึ้นมา

มีหลายคนที่ต้องการทำกำไรมหาศาลโดยการใช้วิธีการพิเศษต่างๆ สร้างสรรค์ผลงานการประดิษฐ์ตัวอักษรแบบนี้ เพื่อทำให้การตัดสินใจของผู้ซื้อสับสน แล้วจ่ายเงินเพื่อสะสมของไร้ค่าเหล่านี้

ด้วยการกำเนิดขึ้นมาของของปลอมเหล่านี้ เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกหลอก ของแท้จำนวนมากจึงถูกกลบฝังทางอ้อม หลายคนจึงมีทัศนคติเพิกเฉยต่อชิ้นส่วนผลงานเศษเล็กเศษน้อยแบบนี้

ไม่มีทางเลือก หากไม่ต้องการถูกหลอก เว้นแต่จะยอมจ่ายเงินจำนวนมากจ้างผู้เชี่ยวชาญมืออาชีพมาระบุแล้ว มิฉะนั้นสิ่งที่ทำได้ก็เพียงได้แต่หวังพึ่งโชคเท่านั้น แต่ท้ายที่สุดแล้วของปลอมเหล่านี้ก็มีความซับซ้อนเกินไป เพียงอาศัยตาเปล่าของคนธรรมดาก็ยากที่จะบ่งบอกได้

และถ้าชิ้นส่วนทุกชิ้นต้องมีค่าธรรมเนียมในการประเมินแล้วล่ะก็ ต่อให้เจอของแท้ก็เกรงว่าไม่คุ้มค่ากับเงินที่ต้องจ่ายไป

มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่เชื่อในการตัดสินของตัวเอง แต่การซื้อขายแบบนี้เทียบได้กับการพนัน

“มากกว่า 8 หมื่นเหรียญทอง…” หลี่ซวนตื่นเต้นมาก และอ่านยืนยันหลายต่อหลายครั้งว่าอ่านถูก!

หลังจากพยายามอย่างหนักมาทั้งวัน ในที่สุดก็พบสิ่งที่สามารถช่วยชีวิตน้องชายได้ แล้วหลี่ซวนจะทนได้อย่างไร?

แม้ราคาประเมินจากเพลนฟาร์มจะมากกว่า 8 หมื่นเพียงเล็กน้อย แต่จากประสบการณ์ก่อนหน้านี้ หลี่ซวนระบุได้ว่า สามารถเพิ่มราคาขายผลงานศิลปะได้ถึง 6-8 เท่า แถมผลงานการประดิษฐ์ตัวอักษรชิ้นนี้ยังมีค่าดัชนีการฝึกฝนด้วย เกรงว่าไม่น่าจะมีปัญหาหากจะปรับราคาเพิ่มอีกเล็กน้อย

แม้ว่าจะขายไปในราคาเพียงหกเท่า แต่นั่นก็เป็น 480,000 เหรียญทอง! เมื่อรวมกับเหรียญทองที่มีอยู่ มันก็เกินพอแล้วที่จะช่วยน้องชาย!

“ไม่! ห้ามตื่นเต้น…จะปล่อยให้คนอื่นสังเกตเห็นไม่ได้…”

หลี่ซวนผู้ตระหนักดีถึงอันตราย และรู้จักวิธีการใช้เล่ห์เหลี่ยม แอบท่องในใจทันที และรีบปรับลมหายใจ เพื่อระงับอาการตัวสั่นเล็กน้อยและทำให้ตัวเองสงบลง

ไม่มีทางเลือก! หลังจากวุ่นวายอยู่ในพื้นที่งานประดิษฐ์ตัวอักษรและภาพเขียนตลอดช่วงบ่าย หลี่ซวนสะดุดตาผู้คนมากพอแล้ว นักสะสมบางคนถึงกับเดินติดตามเขาเป็นพิเศษ โดยเขาก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่อาจเป็นเพราะคนเหล่านี้เชื่อในความสามารถของวิธีชื่นชมผลงานศิลปะของเขา และกำลังรอให้เขาพบผลงานมีค่าสักชิ้นสองชิ้น

หากหลี่ซวนทำตัวผิดปกติในเวลานี้ สิ่งนี้ก็มีแนวโน้มที่จะถูกผู้อื่นแย่งชิง แม้ความเป็นไปได้ของสถานการณ์นี้จะมีไม่สูงนักก็ตาม แต่กันไว้ดีกว่าแก้ และต่อให้สถานการณ์นี้จะไม่เกิดขึ้น แต่ถ้าหากหลี่ซวนแสดงความต้องการซื้อออกมา เขาก็มีแนวโน้มที่จะเป็นปลาถูกเชือด ที่ถูกเรียกราคาสูงเสียดฟ้า!

ดังนั้นหลี่ซวนยังคงส่ายหน้าด้วยความผิดหวัง และพูดกับลุงเจ้าของร้านว่า “คุณลุง! เอาชิ้นอื่นมาให้ผมดูหน่อย!”

ลุงเจ้าของร้านไม่สงสัย หลังจากปิดกล่องใบนั้น เขาก็เปิดอีกกล่องให้ดู “พ่อหนุ่ม! ดูจากวิธีลิ้มรสอักษรวิจิตรด้วยการหลับตามสัมผัสของคุณแล้ว ก็ดูเหมือนคนที่รู้จักสินค้าจริงๆ! ถ้าคุณไม่เด็กเกินไป บางทีฉันอาจเชื่อจริงๆก็ได้!”

“นี่เป็นงานอดิเรกของผม!” หลี่ซวนยิ้ม แล้วหลับตาตรวจสอบอีกครั้ง

ดูเหมือนการมีอายุน้อยก็มีข้อดีอยู่บ้าง

ไม่น่าแปลกใจเลยที่สองสามชิ้นถัดไปล้วนแต่เป็นของปลอม ยกเว้นชิ้นแรกที่เป็นของแท้ และชิ้นที่เรียกว่าของแท้นั้นก็ยังมีความหายากที่สูงเล็กน้อย มันควรเป็นผลงานการคัดลายมือของผู้ชื่นชอบการประดิษฐ์ตัวอักษรเมื่อหลายปีก่อน และถูกเก็บรักษาไว้โดยไม่ได้ตั้งใจ ดังนั้นมันจึงมีมูลค่าเพียงเล็กน้อย

หลังจากตรวจสอบจนหมดทุกชิ้นแล้ว หลี่ซวนก็ส่ายหน้าด้วยความผิดหวังอีกครั้ง และหันไปพูดกับลุงเจ้าของร้านด้วยรอยยิ้ม “ในแง่ความรู้สึกแล้ว ผมยังคงชอบผลงานที่สมบูรณ์เหล่านั้นมากกว่า! แต่…” 　

ขณะที่พูด หลี่ซวนก็ชี้ไปยังชิ้นส่วนของแท้ไร้ค่าชิ้นนั้น “ผมคิดว่าชิ้นส่วนนี้มีค่าสำหรับการสะสม ดูเหมือนว่ามันจะเป็นของแท้! ไม่รู้ว่าชิ้นส่วนนี้ขายยังไงครับ”

คำพูดของหลี่ซวนดึงดูดความสนใจทันที ผู้คนที่อยู่โดยรอบรู้ว่าชายหนุ่มคนนี้ใช้เวลาเดินไปมารอบๆพื้นที่งานประดิษฐ์ตัวอักษรและภาพเขียนนานกว่าสองชั่วโมง แต่ก็ยังไม่เคยพูดอะไรแบบนี้มาก่อน บางทีเขาอาจเจอของแท้เข้าจริงๆก็เป็นได้?

อย่างไรก็ตาม แม้จะสงสัย แต่คนอื่นๆคงยังมีทัศนคติในการเฝ้าดูอยู่ห่างๆ ไม่มีทางเลือก หลี่ซวนยังเด็กเกินไปไม่เพียงพอที่จะสร้างเงื่อนไขสำหรับความไว้วางใจ เพราะท้ายที่สุดแล้วการถูกโกงก็ไม่ใช่ความรู้สึกที่ดี

“โอ้? น้องชาย คุณตัดสินใจซื้อจริงๆเหรอเนี่ย? ฉันคิดว่าคุณแค่ดูเล่นเฉยๆ สนุกๆซะอีก! ฮ่าฮ่า!” ลุงเจ้าของร้านมองหลี่ซวนด้วยความสนใจอย่างมาก และมองไปยังกล่องใบที่หลี่ซวนชี้อีกครั้ง “ถ้าคุณวางแผนที่จะซื้อจริงๆล่ะก็ ฉันก็จะไม่ปิดบัง ทั้งหมดนี้เป็นของที่คนอื่นฝากมาขาย ราคาเท่ากันหมดคือ 10,000 ต่อชิ้น!”

“หนึ่งหมื่นเหรอ? แพงจัง…” หลี่ซวนครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ แล้วถามกลับไปว่า “ถ้าผมซื้อเศษชิ้นส่วนนี้กับผลงานที่สมบูรณ์อีกชิ้น ผมจะได้ส่วนลดหรืออะไรบ้างไหม?”

“ฮ่าฮ่า! น้องชาย คุณรู้วิธีล้อเล่นจริงๆ ของสะสมไม่ใช่สินค้าทั่วไป มันไม่ใช่สิ่งที่สามารถผลิตได้เป็นจำนวนมาก ต่อให้ซื้อมากกว่านี้ก็จะมีส่วนลดได้อย่างไร?” ลุงเจ้าของร้านยิ้มและพูดต่อไปว่า “ของสะสมเหล่านี้ ยิ่งภายนอกมีปริมาณหมุนเวียนน้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งมีมูลค่าเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น!”

ความจริง ตอนนี้หลี่ซวนไม่ถือสาถ้าจะต้องซื้อมันในราคา 10,000 หยวน ราคาหนึ่งหมื่นนี้นับว่าถูกสำหรับหลี่ซวน เพราะท้ายที่สุด ในการประมูลของสะสม ผลงานแท้ก็มีราคาอย่างต่ำหลายแสนหยวน จนอาจมากถึงหลายล้านหยวน หากสามารถซื้อผลงานของแท้ในราคา 10,000 หยวนได้ ก็นับว่าหลี่ซวนได้กำไรอย่างแน่นอน แถมยังเป็นกำไรจำนวนมากด้วย!

อย่างไรก็ตาม ยังคงจำเป็นต้องแสดงต่อไป

ดังนั้นหลี่ซวนจึงแสดงท่าทางเหมือนยากจะตัดสินใจและพูดกับลุงเจ้าของร้านว่า “แล้วถ้าผมซื้อเศษนั่นสองชิ้นล่ะ? มีของปลอมแบบนี้ถูกผลิตขึ้นจำนวนมาก ผมต้องแบกรับความเสี่ยงครั้งใหญ่เหมือนกัน!”

“คุณพูดก็ถูก แต่ถ้าเจอของแท้มันก็ต่างออกไป! อืม! งั้นเอาเป็นว่า ฉันจะลดกำไรส่วนตัวของฉันให้เล็กน้อยก็แล้วกัน สองชิ้น 19,000 กันไปเลย!”

“ผมพอรับได้ที่ 15,000 …”