ตอนที่แล้วบทที่ 126 - ทักษะดาบที่ยอดเยี่ยม ตกเป็นเป้าหมาย
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 128 - ราชาปลาคาร์ปทองคำกินศิษย์ของโถงแห่งแสงที่รินไหล

บทที่ 127 - นี่ไม่ใช่อาณาจักรลับ นี่คือสวรรค์![ฟรี]


ในตอนนี้ กู่ซีไม่รู้ว่าเขากำลังตกเป็นเป้าหมาย เขาไม่มีแผนที่และไม่รู้ว่าเขากำลังจะไปที่ไหน เขาต้องอาศัยสัญชาตญาณของเขาตลอดทาง เขาไม่สนใจว่าเขาจะไปลงเอยที่ไหน

ทันใดนั้น เก้าน้อยก็กระโดดลงจากไหล่ของเขา หางขนปุยใหญ่ ๆ ของมันสะบัดลงมาตรงหน้าเขาไม่ไกลนัก

“เจ้าต้องการจะเป็นผู้นำทางให้ข้างั้นหรือ”

เก้าน้อยพยักหน้า ดวงตาของมันเต็มไปด้วยแสงที่มีชีวิตชีวา

กู่ซีก็ปล่อยให้มันเป็นผู้นำทางไป บางทีเก้าน้อยอาจค้นพบอะไรที่พิเศษบางอย่าง เพราะท้ายที่สุดแล้ว แม้แต่เสี่ยวจินก็ได้ออกมาร่วมนำทางด้วย ทั้งสุนัขจิ้งจอกและปลาต่อสู้กันเพื่อนำทาง

ในที่สุดเก้าน้อยก็ได้เป็นผู้นำและเดินไปข้างหน้า

มันก็น่าแปลกเช่นกัน กู่ซีไม่รู้ว่าเป็นเพราะเพื่อนตัวน้อยสองตัวนี้หรือไม่ แต่เขาไม่ได้พบใครเลยระหว่างทาง และเขาไม่พบอันตรายแม้แต่น้อย

ตัวหนึ่งมีสายเลือดของจิ้งจอกสวรรค์เก้าหาง และอีกตัวหนึ่งมีสายเลือดของมังกรทองโบราณ แม้ว่าเพื่อนตัวน้อยทั้งสองจะยังไม่โตเต็มที่ แต่แรงกดดันทางสายเลือดที่ปล่อยออกมาจากร่างกายของพวกมันก็ทำให้สัตว์อสูรธรรมดากลัวเกินที่จะเข้าใกล้พวกมัน

และนอกจากนี้ ด้วยความโชคดีนี้ เขาจึงไม่ไปเจอเข้ากับสัตว์ร้ายหรือเข้าไปในสถานที่อันตรายโดยไม่ได้ตั้งใจ ดังนั้น กู่ซีจึงได้สบายใจราวกับว่าเขากำลังเดินเล่นอยู่ในสวนของเขาเอง ถ้ามีคนที่ไม่รู้จักมาพบเจอเขาคงคิดว่ากู่ซีมาที่นี่เพื่อเดินเล่น

เด็กน้อยทั้งสองไม่รู้ว่าพวกมันมาที่นั่นได้ยังไง แต่พวกมันได้พากู่ซีมายังพื้นที่ราบ เปิดโล่ง พืชพรรณโดยรอบเขียวชอุ่ม  มีสัตว์อสูรจำนวนมากที่ยังไม่พัฒนาสติปัญญาที่นี่

[ติ๊ง! ระบบได้ตรวจพบแก่นแท้บัวโลหิตโบราณ ตรวจพบข้อบกพร่อง 7890 ค่าศักยภาพ 76589]

ก่อนที่กู่ซีจะทันได้ตอบสนอง การแจ้งเตือนของระบบก็ดังขึ้นมาในใจของเขาอีก

[ติ๊ง! ระบบตรวจพบเขาของมังกรคชสารพันปี ตรวจพบข้อบกพร่อง 5,890 ค่าศักยภาพ 95,043]

[ ติ๊ง! ระบบตรวจพบแหล่งกำเนิดกษิติครรภ ตรวจพบข้อบกพร่อง 3,590 ค่าศักยภาพ 305,892]

[ ติ๊ง! ระบบตรวจพบโสมมังกรม่วง ตรวจพบข้อบกพร่อง 4,587 ค่าศักยภาพ 99,076]

[ติ๊ง! ระบบตรวจพบหญ้าเคลือบหิมะรัตติกาล ตรวจพบข้อบกพร่อง 6,678 ค่าศักยภาพ 78,960]

...

เมื่อมองไปที่เหล่าหญ้าหรือดอกไม้ที่ดูธรรมดาบนพื้นดิน เช่นเดียวกับพวกหินหรือพวกแร่ธาตุที่ไม่รู้จัก กู่ซีรู้สึกตื่นเต้นขึ้นทันที

ที่แห่งนี้ไม่ใช่อาณาจักรลับแห่งความโกลาหล แต่มันเป็นสวรรค์ของเขา!

สำหรับคนอื่น พวกเขาต้องใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อที่จะค้นหาสมบัติลับอย่างยากลำบาก แต่ด้วยระบบในมือเขา เขาสามารถตรวจจับมันได้โดยตรง แม้แต่สถานที่ที่คนอื่นละเลย มันก็สามารถตรวจสอบได้ มันสะดวกสบายมาก นี่มันเป็นการโกงชัดๆ

“อย่างว่าล่ะนะ อาณาจักรลับแห่งความโกลาหลพวกของที่อาจธรรมดาดูตามข้างทาง มันอาจมีบางอย่างที่ไม่ธรรมดาเกี่ยวกับพวกมัน”

นี่เป็นเรื่องที่กู่ซีทำได้เท่านั้น หากเป็นคนอื่นพวกเขาจะไม่สามารถค้นพบมันได้เลย

เพราะท้ายที่สุดแล้ว ตามความเข้าใจของทุกคน สมบัติลับหรือพืชสมุนไพรชั้นยอดและผลไม้วิญญาณเหล่านั้น มันจะต้องถูกปกป้องโดยพวกสัตว์อสูร หากพวกเขาต้องการที่จะได้มันครอบครอง พวกเขาจะต้องผ่านความยากลำบากมากมายให้สมกับความคุ้มค่าของมัน

แต่อย่างไรก็ตาม ใครจะไปคิดล่ะว่าของธรรมดาๆ จำพวกนี้จะเป็นสิ่งที่ใหญ่โตขนาดนี้ ด้วยวิธีนี้เขาจะไม่ดึงดูดความสนใจของผู้คน และด้วยที่มีระบบอยู่ในมือของกู่ซี มันเป็นการเก็บเกี่ยวที่ยอดเยี่ยม

ในช่วงเวลาสั้น ๆ มีหลายอย่างที่ดูเหมือนจะเป็นหญ้าธรรมดาหรือผลไม้ป่าใต้เท้าของเขา

ในตอนนี้เอง ก็ได้มีศิษย์กลุ่มหนึ่งสวมชุดคลุมสีดำเดินผ่านมาที่นี่ พวกเขามีทั้งหมดประมาณยี่สิบคน ความแข็งแกร่งของพวกเขาอยู่ที่ขั้นสูงสุดของขอบเขตกลายร่างมังกร มีบางคนถึงขั้นอยู่ขอบเขตหลุดพ้น

เมื่อพวกเขาเห็นกู่ซีกำลังยุ่งอยู่กับตัวเอง พวกเขาก็คิดว่ามีบางอย่างดี ๆ อยู่

“พี่ใหญ่ดูนั่นสิ มีคนอยู่ที่นี่ด้วย พวกเราไปดูกันเถอะ มันอาจมีสมบัติบางอย่างอยู่ก็ได้”

แม้ว่าคนที่เข้ามาล้วนแต่เป็นศิษย์ที่เก่งกาจหรือมีอำนาจมากในหมู่เดียวกัน แต่พวกเขาก็เป็นคนที่ไม่มีศีลธรรมอันดีและต้องการเพลิดเพลินกับผลงานของผู้อื่น

ดังนั้นศิษย์ของนิกายบางคนจะเจาะจงไปที่ผู้ที่อยู่คนเดียวหรือผู้ที่อ่อนแอกว่าเล็กน้อย เพื่อที่พวกเขาจะฉกฉวยสมบัติในมือ และพวกต้องที่จะได้รับผลประโยชน์ และเห็นได้ชัดว่าพวกเขาก็เป็นคนแบบนั้น

แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาได้เข้าไปใกล้กู่ซี และบังเอิญเห็นกู่ซีกำลังดึงหญ้าอยู่บนพื้นขึ้นมา หญ้าต้นนี้มันธรรมดา ไม่มีความผันผวนของพลังวิญญาณแม้แต่น้อย มันไม่ต่างจากพวกวัชพืชทั่วไปตามข้างทางด้านนอกเลย

สายตาของพวกเขามองลงไปที่กองสิ่งของที่กลายเป็นเนินเล็กๆ ไม่ไกลนัก นี่มันเห็นได้ชัดเลยว่ากู่ซีตั้งใจที่จะรวบรวมพวกมัน

หลังจากที่ได้เห็นอย่างชัดเจนแล้ว พวกเขาก็ถึงกับพูดกันไม่ออกเลยทีเดียว พวกมันล้วนแต่เป็นวัชพืช ถึงบางอันจะมีความผันผวนของพลังวิญญาณอยู่บ้าง แต่พวกมันมีเพียงเล็กน้อย

นี่มันอะไร?

ผู้คนจากโถงแห่งแสงที่รินไหลเตะเข้าไปที่กองหญ้าด้วยปลายเท้าของพวกเขา “เฮ้! นี่เจ้าป่วยหรือยังไง? เจ้าเข้ามาที่อาณาจักรลับแห่งความโกลาหลเพื่อรวบรวมสิ่งเหล่านี้งั้นหรือ? ถ้าเจ้าโยนมันทิ้งมันไว้ข้างทางก็ไม่มีใครเหลียวแลพวกมันด้วยซ้ำ”

กู่ซีไม่ได้ให้ความสนใจกับการกระทำที่น่ารังเกียจของคนพวกนี้ เขามองไปที่พืชสมุนไพรหรือผลไม้จิตวิญญาณที่มากมาย เขาก็อารมณ์ดีและไม่ได้ตอบโต้กับกลุ่มคนพวกนี้เลย

และยิ่งไปกว่านั้น ถ้าพวกเขาสู้กันที่นี่ มันจะทำให้พืชสมุนไพรวิญญาณอันล้ำค่าเหล่านี้หรือผลไม้วิญญาณคงได้รับความเสียหายได้ หากเป็นอย่างนั้นล่ะก็ มันย่อมไม่เป็นผลดีต่อสรรพคุณทางยาของพวกมันได้

เมื่อเห็นว่ากู่ซีไม่ได้มีปฏิกิริยาตอบโต้ใด ๆ และเพียงแค่ก้มหัวลงเพื่อดึงหญ้าต่อไป ผู้คนของโถงแห่งแสงที่รินไหลก็ดูเหมือนจะไม่มีความสุขเล็กน้อย และพวกเขาเพิ่งสังเกตว่ามีสุนัขจิ้งจอกและปลาอยู่ข้างๆ คนๆ นี้ด้วย

แม้ว่าภายนอกพวกมันจะดูดี แต่พวกมันกลับไม่มีพลังวิญญาณที่แข็งแกร่งนัก ตามที่คาดไว้ว่าผลของการเปลี่ยนร่างของพวกมันนั้นดีมาก แต่หากพวกมันอยู่ในการต่อสู้จริง พวกมันจะสามารถฆ่าคนพวกนี้สองคนได้ด้วยการตบเพียงครั้งเดียว

ส่วนปลานั้นทำตัวโง่เป็นพิเศษ มันเอาแต่เป่าฟองอากาศในปากก่อนจะคลานเข้าไปในฟองที่เป่าไว้อีกฟองอย่างเพลิดเพลิน

“หัวของเด็กคนนี้มีอะไรผิดปกติหรือไม่”

“ข้าคิดว่ามีความเป็นไปได้มาก ขยะนี้ไร้ประโยชน์เช้นนี้กลับเก็บมา เขาว่างมากหรือไง?”

“ข้าคิดไม่ออกจริงๆ ว่าคนๆ นี้มันเข้ามาในอาณาจักรลับแห่งความโกลาหลได้ยังไงกัน”

“และสัตว์อสูรสองตัวที่มันเลี้ยงไว้นั้นสิ ตัวหนึ่งก็ขี้เกียจ อีกตัวหนึ่งก็โง่เขลา ข้าไม่รู้จริงว่าพวกมันได้ปลุกสติปัญญาแล้วหรือยัง”

คนที่กำลังพูดเช่นนั้นอยู่ เขาไม่ได้สังเกตเลยว่าทั้งปลาและสุนัขจิ้งจอกหยุดสิ่งที่พวกมันกำลังทำ และจ้องมองไปที่คน ๆ นั้นด้วยสายตาที่น่าขนลุก

กรงเล็บอันแหลมคมของเก้าน้อยได้กางออก และหางของมันที่อยู่ด้านหลังก็ตั้งขึ้นพร้อมที่จะเคลื่อนไหว กู่ซีที่ดูอยู่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะนำตัวมันกลับมา