ตอนที่ 3-12 ฝูงหมาป่า (2)
สภาพในตอนนี้ลินลี่ย์ถูกหมาป่าวายุล้อมไว้ มีดสายลมสีเขียวเข้มเกินกว่าร้อยสายมุ่งเป้าไปที่ลินลี่ย์ป้องกันไม่ให้เขาหนีได้
ไม่มีทางหนีไปได้
ลินลี่ย์เคลื่อนไหวทันที เขาพุ่งออกจากพื้นราวกับลูกธนูที่ถูกยิงไปบนอากาศ ตั้งใจว่าจะลงบนกิ่งไม้ที่แข็งแรง แต่เพราะดาบสายลมมีมากเกินไป มีดาบสายลมมากกว่าสิบเล่นฟันผ่านบนร่างของลินลี่ย์
“ควั่บ! ควั่บ! ควั่บ! ควั่บ!”
ดาบสายลมฟันใส่เกราะหนังที่แข็งแกร่งของลินลี่ย์ ทำให้เขาพลาดตกลงไปกลางอากาศ ลินลี่ย์รีบคว้ากิ่งไม้ใหญ่ด้วยความกลัว จากนั้นตีหลังกาพลิกกลับขึ้นมาบนต้นไม้และเริ่มปีนขึ้นไปข้างบน แต่หลังจากรีบปีนขึ้นไปราวๆยี่สิบหรือสามสิบเมตร เขาก็ชะงักและมองลงมาด้านล่าง
“นั่นอันตรายจริงๆ”
ลินลี่ย์ผ่อนลมหายใจ ร่างของลินลี่ย์มีเกราะคล้ายศิลาแผ่ออกคลุมชั้นหนึ่ง ซึ่งกลายมาเป็นชั้นหินธาตุดินเปล่งแสงคล้ายๆกับแสงธาตุดินออกมาเลือนลาง
เวทธาตุดิน :เกราะดิน
เกราะผู้ใช้จะต้องเป็นจอมเวทระดับห้าเป็นอย่างน้อย เมื่อนักเวทระดับห้า และระดับหกใช้เวทนี้ พวกเขาจะใช้แก่นธาตุดินจำนวนมากสร้างเป็นเกราะคล้ายๆก้อนหิน เป็นทักษะที่ค่อนข้างจะมีพลังป้องกันที่แข็งแกร่งน่ากลัว สามารถป้องกันการโจมตีที่สร้างขึ้นจากคู่ต่อสู้ในระดับเดียวกันได้จำนวนมาก
มีดสายลมเหล่านี้มีพลังระดับสามหรือระดับสี่เท่านั้น
“กรรรร!” เสียงคำรามกราดเกรี้ยวดังแหวกอากาศ
ลินลี่ย์จ้องลงไปข้างล่าง และเห็นว่าสายลมเริ่มก่อตัวรวมกันใต้เท้าของหมาป่าวายุยี่สิบตัวนี้ ทันใดนั้นทุกตัวก็กระโจนขึ้นในอากาศ จ่าฝูงของหมาป่าสองตัวได้กระโดดขึ้นมาสิบเมตร ลงบนกิ่งขนาดใหญ่ กรงเล็บที่ทรงพลังของมันจิกฝังไปในกิ่งไม้ สร้างที่หยั่งเท้าให้กับมัน
หมาป่าวายุสามารถรับรู้เรื่องการทรงตัวได้อย่างดีเยี่ยม ดังนั้นการปีนต้นไม้นั้นไม่ใช่เรื่องยากเกินไปสำหรับพวกมัน
“ข้าไม่กลัวพวกเจ้าจะปีนต้นไม้แน่ กลัวแต่ว่าพวกเจ้าจะไม่กล้าปีนน่ะสิ” ลินลี่ย์รู้สึกเหมือนเลือดจะเริ่มเดือด ยิ่งสถานการณ์อันตราย ก็ยิ่งทำให้เขาตื่นเต้นมากขึ้น
ว่าด้วยความสามารถในการปีน หมาป่าวายุยังด้อยกว่ามนุษย์ ลินลี่ย์ปีนป่ายต้นไม้ต้นหนึ่งไปอีกต้นหนึ่งอย่างคล่องแคล่ว ขณะที่ฝูงหมาป่าวายุได้แต่คำรามอย่างโกรธเกรี้ยวขณะที่พวกมันยังคงไล่ตามต่อไป
ในพื้นที่รอบนอกของเทือกเขาอสูรเวท ฝูงหมาป่าวายุเป็นการรวมกลุ่มที่ทรงพลังแน่นอน แม้แต่นักรบระดับหกเกือบทั้งหมด เมื่อเผชิญหน้ากับฝูงหมาป่าวายุก็จะเลือกเป็นฝ่ายถอย ที่สำคัญที่สุดไม่ว่าร่างกายของพวกเขาจะทนมากแค่ไหนก็ตาม ต่อให้เป็นนักรบระดับหกก็ไม่อาจต้านทานกรงเล็บของหมาป่าสายลมโดยตรงได้
ลินลี่ย์และหมาป่าวายุราวๆ ยี่สิบเริ่มเล่นเกมซ่อนหาอยู่บนต้นไม้ หมาป่าวายุจ่าฝูงทั้งสองตัวไวกว่าลินลี่ย์ ดังนั้นลินลี่ย์ไม่มีทางเลือกได้แต่เปลี่ยนตำแหน่งหลบ ทันใดนั้นหมาป่าวายุจ่าฝูงยิงดาบสายลมออกมาเป็นจำนวนมาก ลินลี่ย์จึงต้องจำใจเปลี่ยนตำแหน่งหลบหนี
“แครก!” ลำต้นถูกคมมีดสายลมตัดและต้นไม้เริ่มหักโค่น
“โครม!”
กรงเล็บของหมาป่าวายุจ่าฝูงตัวหนึ่งตะปบเข้าที่หลังของลินลี่ย์เกราะผู้พิทักษ์ดินสั่นสะท้านอยู่ไม่กี่ครา และแก่นธาตุดินเริ่มเปล่งแสงและกระพริบ
“โครม! โครม! โครม!”
จ่าฝูงหมาป่าวายุรวดเร็วมาก และพวกมันยังคล่องแคล่วมากแช่นกัน กรงเล็บที่ร้ายกาจของพวกมันตะกุยเข้าที่หลังของลินลี่ย์ได้หลายครั้ง แต่โชคดีที่ศีรษะและส่วนอื่นๆ ของร่างกายเขายังปลอดภัยดี เพราะเกราะผู้พิทักษ์ดินถูกสร้างขึ้นด้วยแก่นธาตุดินสามารถเปลี่ยนรูปร่างได้หลากหลาย ตอนนี้ลินลี่ย์ใช้แก่นดินสร้างเป็นเกราะหมวกด้วย แต่ภายใต้การจู่โจมซ้ำแล้วซ้ำเล่าของหมาป่าวายุตัวจ่าฝูง ทำให้แก่นธาตุดินด้านบนของเกราะเริ่มกระพริบ
“จ่าฝูงหมาป่าวายุเหล่านี้ว่องไวเกินไป เกราะผู้พิทักษ์ดินไม่อาจทนต่อไปได้นาน”
ลินลี่ย์กัดฟันปีนไต่ระดับสูงขึ้นไปอีก ว่าถึงเรื่องน้ำหนัก เขายังเบากว่าหมาป่าวายุมาก และฝีมือการปีนของเขาก็ยังเหนือกว่า บางทีลินลี่ย์ปีนไปสูงราวๆแปดสิบเมตรแล้ว หมาป่าวายุไม่อาจปีนได้สูงกว่านี้อีกต่อไป ทุกตัวได้แต่พ่นมีดสายลมเล่มแล้วเล่มเล่าใส่ลินลี่ย์ ลินลี่ย์หลบเลี่ยงอย่างดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ถ้าเขาไม่สามารถหลบได้พ้นเขาจะปล่อยให้เกราะผู้พิทักษ์ดินรับการโจมตี
“ถ้าเจ้าร่วงลงไปจากความสูงระดับนั้น เจ้าจะไม่ตายหรือ?” ลินลี่ย์กำลังร่ายเวท เพื่อให้จิตใจสงบได้ภายใต้สถานการณ์อันตรายอย่างนั้น ลินลี่ย์ต้องขอบคุณการฝึกฝนจิตของเขาที่ทำมาอย่างต่อเนื่อง
“โครม!”
มีดสายลมเล่มหนึ่งปะทะเข้ากับเกราะผู้พิทักษ์ดิน ซึ่งแต่เดิมใกล้จะพังเต็มที ในที่สุดเกราะผู้พิทักษ์ดินก็ได้แตกสลายเป็นจุดแก่นธาตุจำนวนมากมายนับไม่ถ้วน เกิดประกายแสงในอากาศ ทันใดนั้นมีดก็ได้ตามมาอีก ลินลี่ย์สามารถตรวจหาพบได้ทันที
“เวทมีดสายลมทั้งหมดที่ยิงมาจากหมาป่าเหล่านี้ก็เท่ากับเวทของจอมเวทระดับสาม พวกมันยังไม่อาจฆ่าเราที่เป็นนักรบระดับสี่ได้” ลินลี่ย์ยังคงร่ายเวทของเขาต่อไป ปล่อยให้ดาบสายลมฟันใส่ร่างตนเอง “ฉัวะฉัวะ” เลือดพุ่งออกมาจากบาดแผลที่ถูกฟัน บาดแผลที่น่ากลัวปรากฏอยู่ที่อกของลินลี่ย์ พร้อมกับเลือดที่หลั่งไหลออกมา
ลินลี่ย์ขมวดคิ้วเล็กน้อย ยังคงร่ายเวทต่อไป
“ควั่บ, ควั่บ ควั่บ ควั่บ!”
หินแหลมคมนับร้อยๆเล่มรวมตัวขึ้น เปร่งประกายแสงธาตุดิน ก้อนหินจำนวนมากรวมกันอย่างหนาแน่น ยิงใส่หมาป่าวายุทั้งยี่สิบตัว หินสามสิบก้อนพุ่งไปที่หัวของหมาป่าวายุจ่าฝูงทั้งสอง หมาป่าจ่าฝูงทั้งสองถูกกระแทกตกลงไปยังพื้น ก้อนหินเหล่านั้นรวมกลุ่มกันอย่างหนาแน่นมาก ตามด้วยเสียงกระแทก ที่ดังตามมาครั้งแล้วครั้งเล่า หมาป่าวายุถูกกระแทกร่วงลงพื้นเบื้องล่าง ตัวแล้วตัวเล่า แม้แต่กิ่งไม้ต่างๆก็ถูกกระแทกขณะที่พวกมันตกลงไปเบื้องล่าง
หลังจากใช้วิธีนี้ หมาป่าวายุส่วนใหญ่ถูกกระแทกร่วงลงพื้น แต่หมาป่าวายุเหล่านี้คล่องแคล่วว่องไวมากและขนของพวกมันหนามาก ถึงแม้มันจะตกลงไปกระแทกข้างล่าง มีหลายตัวสามารถใช้กรงเล็บเกาะกิ่งไม้ ขณะทีบางตัวบาดเจ็บเพียงแค่ผิวเผิน ไม่มีตัวใดตายเลย
“อาการบาดเจ็บนี้ดูเหมือนแย่ แต่ความจริงเป็นบาดแผลทางผิวหนัง นอกจากนี้ข้าจะปล่อยให้เลือดไหลต่อไปอย่างนี้อีกไม่ได้” ทันใดนั้นมือซ้ายของลินลี่ย์มีเปลวไฟลุกพรึ่บ จากนั้นเขากดไฟนั้นเข้าที่บาดแผลของเขา เสียงแตกปะทุสามารถได้ยินได้ และลินลี่ย์อดสะดุ้งไม่ได้จนต้องสูดลมหายใจลึก กลิ่นเนื้อไหม้ลอยออกมาจากแผลที่หน้าอกของลินลี่ย์ เพียงเท่านี้ลินลี่ย์ก็สามารถใช้เปลวเพลิงปิดปากแผล ทิ้งไว้แต่บาดแผลที่น่าเกลียดมาก
ขณะที่ทำอย่างนี้ลินลี่ย์ยังถือโอกาสหนีอย่างรวดเร็วโดยกระโดดจากกิ่งหนึ่งไปยังอีกกิ่งหนึ่ง เพียงชั่วพริบตาเขาก็สามารถหนีไปได้ไกลมาก จากนั้นก็จงใจทิ้งตัวลงที่พื้นดินลินลี่ย์ร่วงลงมาราวๆ แปดสิบเมตร แต่ขณะที่ร่างของเขามีอากาศไหลเวียนอยู่รอบตัว ความเร็วของเขาลดลงไม่เร็วจนเกินไป ในที่สุดเขาก็ลงมาอยู่บนพื้น ลินลี่ย์ร่ายเวทบทหนึ่งเสร็จแล้วและยังคงร่ายต่ออีกบทหนึ่ง
ฝูงหมาป่าวายุยังคงไล่ล่าเขา ในไม่ช้าพวกมันก็เข้ามาใกล้
หมาป่าวายุจ่าฝูงทั้งสองตัวเข้ามาใกล้ก่อน พวกมันคำรามพลางจ้องดูลินลี่ย์ แววสงสัยปรากฏอยู่ในสายตาที่เย็นชาของพวกมัน ทำไมลินลี่ย์ถึงเลิกหนี? อสูรเวทเหล่านี้มีความฉลาดมาก ตอนนี้พวกมันสงสัยว่าลินลี่ย์เตรียมกับดักไว้บางอย่าง
“กรรรรร...” จ่าฝูงตัวหนึ่งทำเสียงคำรามต่ำ ทันใดนั้น เหมือนกับได้รับคำสั่ง หมาป่าวายุระดับสี่ตัวหนึ่งกระโจนเข้าหาลินลี่ย์โดยตรง
ทันใดนั้นลินลี่ย์กระโจนขึ้นและชี้ไปที่กลุ่มหมาป่าวายุที่อยู่ห่างออกไป ลินลี่ย์พูดเสียงต่ำว่า “พลังสนามแม่เหล็ก!”
เวทธาตุดิน – พลังสนามแม่เหล็ก!
นี่คือเวทธาตุดินที่น่ากลัวมาก โดยการควบคุมและใช้แก่นธาตุดินจำนวนมหาศาล เวทนี้ทำให้ผู้ใช้สามารถควบคุมแรงดึงดูดในพื้นที่ที่กำหนดไว้ได้ทำให้คู่ต่อสู้ต้องลำบากจากแรงดึงดูดที่เพิ่มขึ้น มีแต่จอมเวทระดับห้าขึ้นไปเท่านั้นสามารถใช้เวทพลังสนามแม่เหล็กได้
และยิ่งจอมเวทธาตุดินมีพลังมาก ผลของเวทพลังสนามแม่เหล็กก็มีมากด้วย
“ครืนนนน..”
อากาศสั่นไหวรุนแรง ขณะที่ลินลี่ย์อยู่ที่จุดศูนย์กลางพื้นที่โดยรอบเส้นผ่าศูนย์กลาง 100 เมตรจู่ๆก็แสงธาตุดินเรืองแสงขึ้นมา หมาป่าวายุทุกตัวในรัศมีนั้นรู้สึกถูกดึงด้วยแรงดึงดูดประหลาด หมาป่าวายุที่ไล่ตามลินลี่ย์นั่นได้รับผลกระทบจากแรงดึงดูดทำให้ร่างของมันร่วงลงพื้นขณะกระโจนไปได้ครึ่งหนึ่ง หมาป่าวายุตัวอื่นๆทั้งหมดรู้สึกตกใจเช่นกัน หมาป่าวายุจ่าฝูงทั้งสองคำรามอย่างโกรธจัด และไม่สนใจอะไรอื่น พุ่งตรงเข้าหาลินลี่ย์ แต่เห็นได้ชัดว่า หมาป่าวายุทั้งสองนี้มีพลังน้อยกว่าปกติถึงครึ่งหนึ่ง
“ความเร็วของพวกเจ้าลดเหลือครึ่งเดียว แต่ไม่ใช่กับข้า” พลังธาตุดินกำลังเรืองแสงและหมุนรอบตัวลินลี่ย์ ดูเหมือนว่าจะเข้ากันได้อย่างสมบูรณ์ดินที่เปล่งแสงออกมาจากพื้น
แก่นธาตุดินถูกใช้โดยเวทสนามแม่เหล็ก ใช้แรงสั่นสะเทือนบางอย่างที่เป็นเอกลักษณ์ จอมเวทธาตุดินแต่ละคนจะใช้ในรูปแบบที่แตกต่างกันเล็กน้อย และจะมีความถี่ของแรงสั่นสะเทือนที่แตกต่างกัน ถ้าใครๆสามารถควบคุมคลื่นแก่นธาตุดินได้ทั้งหมด เขาจะสามารถทำให้สุดยอดพื้นที่แรงดึงดูดไม่เกิดผลได้
กับความเร็วของคู่ต่อสู้ที่เหลืออยู่ครึ่งเดียว เมื่อเทียบกับความเร็วของเขาตอนนี้เขายังมีความเร็วสูงกว่ามาก ลินลี่ย์หลบการโจมตีของศัตรูอย่างคล่องแคล่วขณะที่เริ่มร่ายเวทอีกบทหนึ่งอย่างรวดเร็ว
“ครืน! ครืน! ครืน! ครืน!”
หอกดินนับสิบๆ เล่มผุดออกมาจากพื้นใต้เท้าของหมาป่าวายุ คมหอกที่แหลมคมนั้นแทงเข้าที่อกของหมาป่าวายุเจ็ดตัวทำให้พวกมันหลั่งเลือดไม่หยุด หมาวายุอีกหลายตัวได้รับบาดเจ็บจากคมหอกดิน
“อะฮู้วววว!”
จ่าฝูงหมาป่าวายุทั้งสองตัวโกรธหนักกว่าเดิม
ภายในพื้นที่สนามพลังแม่เหล็ก ความเร็วของพวกมันตกลงจากเดิมถึงครึ่งหนึ่ง พวกมันไม่มีทางหยุดความคล่องแคล่วว่องไวของลินลี่ย์ได้ ถ้าพวกมันยังขืนสู้กับเขาต่อไป ถึงพวกมันมีความสามารถฆ่าลินลี่ย์ได้ แต่พวกมันไม่อาจเข้าใกล้เขาได้ ฝีมือของลินลี่ย์ในฐานะจอมเวทระดับห้าสามารถจัดการพวกมันได้ไม่ยากเกินไป
“ฮู้ววววว!” เสียงหอนต่ำดังขึ้น
หมาป่าวายุจ่าฝูงทั้งสองตัวกลับหลังหันและวิ่งหนีไปโดยไม่ลังเลใดๆทั้งสิ้น หมาป่าวายุที่รอดตายราวๆสิบตัวหนีไปพร้อมกับมัน ความมืดปกคลุมไปทั่ว ในพริบตาเดียว หมาป่าวายุก็หายลับไปจากสายตาของลินลี่ย์ พอเห็นเช่นนี้ ลินลี่ย์รีบไล่จนตามทันหมาป่าวายุที่บาดเจ็บหนักสามตัวที่หนีไม่ทันเวลา
“ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ!”
ลินลี่ย์เตะใส่กะโหลกของหมาป่าวายุที่บาดเจ็บหนัก เสียงกะโหลกแตกดังจนได้ยิน หมาป่าวายุทั้งสามตัวล้มลงทันที รวมกับหมาป่าวายุอีกเจ็ดตัวที่ถูกหอกดินเสียบหน้าอก จึงมีหมาป่าวายุถูกฆ่าถึงสิบตัว แต่เพราะลินลี่ย์ใช้แรงมากเกินไป แผลขวางที่หน้าอกของเขาจึงเริ่มปริออกมาอีกครั้ง เลือดเริ่มไหลออกมาอีกครั้งหนึ่ง.
